Le ultime lettere di Jacopo Ortis – Οι τελευταίες επιστολές του Τζιάκοπο Όρτις

Επιστολικό μυθιστόρημα που έχει ως πρότυπο το έργο του Goethe Die Leiden
des jungen Werthers - Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου. Η πρώτη έκδοση έγινε στο
Μιλάνο το 1802, η δεύτερη στη Ζυρίχη το 1816 ενώ η τελευταία & οριστική στο
Λονδίνο το 1817. Το έργο έχει στοιχεία υπαρξιακού ημερολογίου και ιστορικού
μυθιστορήματος.
Ο Τζιάκοπο Όρτις, φλογερός δημοκράτης, μετά την απογοήτευσή του από τη
συνθήκη του Καμποφόρμιο του 1797 με την οποία ο Ναπολέων Βοναπάρτης, για
το πολιτικό του συμφέρον, παραχωρούσε τη Βενετία στην Αυστρία,
υποχρεώνεται, για να μην ενταχθεί στη μαύρη λίστα, να καταφύγει στους
Ευγάνιους Λόφους (Colli Euganei), στην περιοχή της Πάδοβας. Εδώ γνωρίζει &
ερωτεύεται την Τερέζα, κόρη ενός φίλου τού Λορέντσο Αλντεράνι, ο οποίος είναι
ο παραλήπτης των επιστολών του. Η Τερέζα ανταποκρίνεται στον έρωτα του
Τζιάκοπο Όρτις, αν και είναι λογοδοσμένη με τον Οντοάρντο, έναν κοινό
άνθρωπο αλλά ευκατάστατο, που δύναται να σώσει την οικογένεια της νεαρής
από την επισφαλή της οικονομική κατάσταση.
Με την Τερέζα μαζί πηγαίνουν στην πόλη Αρκουά, όπου βρίσκεται ο τάφος του
Πετράρχη, διατρέχουν ευτυχισμένοι την ύπαιθρο αλλά συχνά ο Τζιάκοπο είναι
προβληματισμένος αφού βλέπει ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει το βάρος
της καταδίκης στη δυστυχία.
Ο Τζιάκοπο δεν εναντιώνεται στην προοπτική του γάμου της Τερέζας επειδή
γνωρίζει πως δεν μπορεί να προσφέρει στη νέα, αφού ο ίδιος είναι πρόσφυγας,
μια αξιοπρεπή ζωή. Από την άλλη η Τερέζα δεν έχει τη δύναμη να απιστήσει στον
λόγο που είχε δώσει.
Ο Τζιάκοπο, μετά από μια ασθένεια, στη διάρκεια της οποίας αποκαλύπτει στον
πατέρα της Τερέζας τον έρωτά του για την κόρη του & για να μην επιβαρύνει
περισσότερο την Τερέζα, ξεκινά μια μεγάλη περιπλάνηση στην Ιταλία, κατά τη
διάρκεια της οποίας επιβεβαιώνει την ηθική παρακμή, της οποίας θύμα είναι η
πατρίδα του. Μεταξύ των πόλεων όπου περιπλανάται είναι & το Μιλάνο, όπου
συναντά τον ποιητή & διανοούμενο Τζιουζέπε Παρίνι, με τον οποίο έχει μια
αξιομνημόνευτη συζήτηση για τη λογοτεχνία & την Ιταλία.
Μεταβαίνοντας στη Νίκαια της Γαλλίας θα γράψει σκέψεις για τα συμβάντα της
ιστορίας & των λαών καταλήγοντας στην πικρή διαπίστωση πως η Γη είναι ένα
δάσος με άγρια θηρία.
Αφού πληροφορείται τους γάμους της Τερέζας δεν βρίσκει λόγους για να ζει,
πηγαίνει στη Βενετία για να αγκαλιάσει τελευταία φορά τη μητέρα του, και
αυτοκτονεί, πιστεύοντας ότι ο θάνατος είναι η μοναδική δυνατή απάντηση στην
κατάπτωση όλων των ιδανικών. Η αυτοκτονία αποτελεί την τελευταία προβολή
των αξιών & ιδανικών, κυρίως της ελευθερίας, αφού ο Τζιάκοπο κάτω από τον
στίχο του Δάντη «Η ελευθερία που ζητάς είν’ ακριβή» έγραψε: «Το ξέρει όποιος
γι’ αυτήν & τη ζωή αρνείται».