Nicene Creed1

Nicene Creed, also called Niceno-Constantinopolitan Creed, a Christian

statement of faith that is the only ecumenical2 creed because it is accepted
as authoritative by the Roman Catholic, Eastern Orthodox, Anglican, and
major Protestant churches. The Apostles’3 and Athanasian4 creeds are accepted by
some but not all of these churches.

1
Creed - მრწამსი, ანუ რწმენის სიმბოლო არის მოკლე გარდამოცემა იმ ძირითადი
სარწმუნოებრივი დებულებებისა, რომელთა აღიარება და შესრულება ყოველი
ქრისტიანისათვის აუცილებელია. მრწამსის მნიშვნელობა ჩანს იქიდანაც, რომ ჩვენს
ყოველდღიურ ლოცვებში სხვა ლოცვებთან ერთად მრწამსს წარმოვთქვამთ.
ფაქტიურად, ამ ლოცვებს შორის მრწამსი ერთადერთია, რომელიც არ არის ლოცვა ამ
სიტყვის მკაცრი გაგებით. იგი სარწმუნოებრივი დებულებების გადმოცემაა. რატომ
გვირჩევს ეკლესია, რომ ყოველ დილით გავიმეოროთ სარწმუნოების ძირითადი
დებულებები, ანუ სიმბოლო სარწმუნოებისა? იმიტომ, რომ ესაა ის ძირითადი
ფუნდამენტი, რომელზეც დგას მთელი მართლმადიდებელი სარწმუნოება. არც ის
არის შემთხვევითი, რომ მრწამსი წირვალოცვის დროსაც იგალობება, ანუ ყოველ
წირვაზე ეკლესია მორწმუნეებს შეახსენებს იმას, რისი ერთგულიცა და მიმდევარიც
აუცილებლად უნდა იყოს ყოველი ქრისტიანი.

მრწამსის ისტორია მსოფლიო საეკლესიო კრებებს უკავშირდება. მრწამსის მუხლები

მიღებული იქნა პირველ (325 წ) და მეორე (381 წ) მსოფლიო საეკლესიო კრებებზე.
პირველ კრებაზე მიიღეს რამდენიმე მუხლი, მეორე კრებაზე კი დადგინდა მუხლების
დანარჩენი ნაწილი. III მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგენილებებში აღნიშნული
იყო ისიც, რომ არაფერი უნდა დაემატოს და გამოაკლდეს მრწამსის ტექსტს. ეს
ძალიან მნიშვნელოვანია. შემდგომში, საუკუნეების შემდეგ, კათოლიკებმა მრწამსში
შეცვალეს ერთ-ერთი მუხლი და ამ ცვლილების გამო ისინი მოკვეთილ იქნენ
ეკლესიიდან, ვინაიდან მრწამსში ცვლილების შეტანა ერესია, მწვალებლობაა.

2
Ecumenical - representing a number of different Christian Churches.
3
Apostles' Creed - This creed is called the Apostles' Creed not because it was produced by the
apostles themselves but because it contains a brief summary of their teachings.

4
Athanasian Creed - Apart from the opening and closing sentences, this creed consists of two
parts, the first setting forth the orthodox doctrine of the trinity, and the second dealing chiefly
with the incarnation and the two-natures doctrine.
Until the early XX century, it was universally assumed that the Niceno-
Constantinopolitan Creed (the more accurate term) was an enlarged version of
the Creed of Nicaea, which was promulgated at the Council of Nicaea (325). It was
further assumed that this enlargement had been carried out at the Council of
Constantinople (381) with the object of bringing the Creed of Nicaea up to date in
regard to heresies about the Incarnation and the Holy Spirit that had arisen since
the Council of Nicaea.
Additional discoveries of documents in the XX century, however, indicated that
the situation was more complex, and the actual development of the Niceno-
Constantinopolitan Creed has been the subject of scholarly dispute. Most likely it
was issued by the Council of Constantinople, even though this fact was first
explicitly stated at the Council of Chalcedon in 451. It was probably based on a
baptismal creed already in existence, but it was an independent document and not
an enlargement of the Creed of Nicaea.
The so-called Filioque5 clause (Latin filioque, “and the son”), inserted after the
words “the Holy Spirit,…who proceeds from the Father,” was gradually introduced
as part of the creed in the Western church, beginning in the 6th century. It was
probably finally accepted by the papacy in the 11th century. It has been retained by
the Roman Catholic, Anglican, and Protestant churches. The Eastern churches have

5
Filioque is a Latin word meaning "and the Son" which was added to the Nicene-
Constantinopolitan Creed by the Church of Rome in the XI century, one of the major factors
leading to the Great Schism between East and West. This inclusion in the Creedal article
regarding the Holy Spirit thus states that the Spirit "proceeds from the Father and the Son."
Its inclusion in the Creed is a violation of the canons of the Third Ecumenical Council in 431,
which forbade and anathematized any additions to the Creed, a prohibition which was reiterated
at the Eighth Ecumenical Council in 879-880. This word was not included by the Council of
Nicea nor of Constantinople. The term itself has been interpreted in both an Orthodox fashion
and a heterodox fashion. It may be read as saying that the Spirit proceeds from the Father
through (dia) the Son. This was the position of St Maximus the Confessor. On this reading, the
Son is not an eternal cause (aition) of the Spirit. The heterodox reading sees the Son, along with
the Father, as an eternal cause of the Spirit. Most in the Orthodox Church consider this latter
reading to be a heresy.
The description of the filioque as a heresy was iterated most clearly and definitively by the
great Father and Pillar of the Church, St. Photius the Great, in his On the Mystagogy of the Holy
Spirit. He describes it as a heresy of Triadology, striking at the very heart of what the Church
believes about God.
always rejected it because they consider it a theological error and an unauthorized
addition to a venerable document.
The Nicene Creed was originally written in Greek. Its principal liturgical use is in
the context of the Eucharist in the West and in the context of both baptism and the
Eucharist in the East.

A modern English version of the Creed is as follows:

I believe in one God,

the Father almighty,

maker of heaven and earth,

of all things visible and invisible.

I believe in one Lord Jesus Christ,

the Only Begotten Son of God,

born of the Father before all ages.

God from God, Light from Light,

true God from true God,

begotten, not made, consubstantial with the Father;

through him all things were made.

For us men and for our salvation

he came down from heaven,

and by the Holy Spirit was incarnate of the Virgin Mary,

and became man.

For our sake he was crucified under Pontius Pilate,

he suffered death and was buried,

and rose again on the third day

in accordance with the Scriptures.

He ascended into heaven

and is seated at the right hand of the Father.

He will come again in glory

to judge the living and the dead

and his kingdom will have no end.

I believe in the Holy Spirit, the Lord, the giver of life,

who proceeds from the Father and the Son,

who with the Father and the Son is adored and glorified,

who has spoken through the prophets.

I believe in one, holy, catholic and apostolic Church.

I confess one Baptism for the forgiveness of sins

and I look forward to the resurrection of the dead

and the life of the world to come. Amen.

 მრწამსი

მწამს ერთი ღმერთი, მამა ყოვლისა მპყრობელი, შემოქმედი ცათა და

ქვეყანისა, ხილულთა ყოველთა და არა ხილულთა;
და ერთი იესო ქრისტე, ძე ღვთისა მხოლოდშობილი, მამისაგან შობილი
უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა. ნათელი ნათლისაგან, ღმერთი
ჭეშმარიტი ღვთისაგან ჭეშმარიტისა, შობილი და არა ქმნილი, ერთ-არსი
მამისა, რომლისაგან ყოველი შეიქმნა.
რომელი ჩვენთვის, კაცთათვის, და ჩუენისა ცხოვრებისათვის
გარდამოხდა ზეცით, და ხორცნი შეისხნა სულისაგან წმინდისა და
მარიამისაგან ქალწულისა, განკაცნა.
და ჯვარს ეცვა ჩვენთვის პონტოელისა პილატეს-ზე, და ივნო და დაეფლა.
და აღსდგა მესამესა დღესა მსგავსად წერილისა.
და ამაღლდა ზეცად, და მჯდომარე არს მარჯვნით მამისა.
და კვლად მომავალ-არს დიდებით განსჯად ცხოველთა და მკვდართა,
რომლისა სუფევისა არა არს დასასრულ.
და სულიწმინდა, უფალი და ცხოველს-მყოფელი, რომელი მამისაგან
გამოვალს, მამისა თანა და ძისა თანა თაყვანის-იცემების და იდიდების,
რომელი იტყოდა წინასწარმეტყველთა მიერ.
ერთი წმინდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია. აღვიარებ ერთსა
ნათლისღებასა მოსატევებლად ცოდვათა.
მოველი აღდგომასა მკვდრეთით.
და ცხოვრებასა მერმისა მის საუკუნესასა, ამინ.