PETER PAUL RUBENS

‘Autoportret z żoną ‘Autoportret z żoną ‘Portret Zuzanny

Izabella’ Heleną Fourment i dzieckiem’ Fourment’

‘Trzy gracje’ ‘Porwanie córek Leukipa’ ‘Toaleta Wenus’

‘Madonna w Girlandzie’ ‘Podniesienie krzyża’ ‘Wożenie kamieni’

(współpraca Bruegel)

Wisława Szymborska ‘Kobiety Rubensa’  składa hołd ‘mięsu’

Rubensa (fragment):

O rozdynione, o nadmierne
I podwójne odrzuceniem szaty
I potrójne gwałtownością pozy
Tłuste ołtarze miłosne

W 1917 Duchamp pisze:

‘W słowie gotyk tkwi katedra, w renesans Mona Lisa, w słowie
barok – Rubens’

Rubens uosabia barok; jego sztuka mieści wszystko, co

charakteryzuje dekoracyjny, dworski barok: teatr, absolutyzm,
kontrreformację, zabawę, emfazę (przesadę), bogactwo, dynamizm,
patos, panegiryzm, witalność, bujność kształtów, diagonalizm
kompozycji.

W kompozycjach pojawiają się ukryte schematy elipsy, czasem

koła, linii skośnej, ale nigdy nie mają nic wspólnego ze
statyką i geometrią. Cała struktura obrazu przesiąknięta jest
pulsującym stylem. Malarskość, kolorysta.

Wyjeżdża do Włoch i przebywa na dworze księcia Gonzagi w

Mantui. Studiuje malarstwo włoskie. Ogląda obrazy Tycjana.

Paleta szeroka, jasna, świetlista.

Spór rubensiści (kolor) VS possiniści (linia)

(XVII wiek, Akademia Królewska w Paryżu)

Wpływ Rubensa na malarstwo ogromny. Watteau, Boucher,

Fragonard, Delacroix.
Twórczość Rubensa stanowi pomost między kolorystycznymi
obyczajami weneckimi (Tycjan) a nurtami kolorystycznymi w
malarstwie XIX wieku (Renoir, Monet, Manet).

Materia malarska subtelna, wyraźne dotknięcia pędzla, drobne

plamy czystego koloru, gama barw szeroka, kolory czyste i
nasycone. Wyjątkowa wrażliwość na kolor.
Piewca zmysłowej urody świata.
Tytuł szlachecki Hiszpanii i Anglii. Znał 5 języków. Malarz
nadworny namiestnika hiszpańskiego, arcyksięcia Alberta i Marii
Medici.
Pod koniec życia zamieszkał w swoim zamku w Steen. Malował tam
obrazy osobiste, ciepłe, wyciszone. Obserwuje naturę i różnice
między porami dnia.
‘Pejzaż z tęczą’
‘Pejzaż z zamkiem Steen’
‘Powrót z pola’