Professional Documents
Culture Documents
Το φαγητό που τρώμε μπορεί να οδηγήσει σε αλκαλικό ή όξινο pH του αίματος, το οποίο με την
σειρά του έχει σημαντική επίδραση στην υγεία μας. Μελέτες έχουν δείξει ότι όσο περισσότερο
Η αλκαλική κατάσταση αυξάνει την ζωτικότητα, διατηρεί το σώμα υγιές, και αυξάνει σημαντικά το
προσδόκιμο ζωής. Βοηθάει να χάσουμε βάρος, να μειώσουμε την αρτηριακή πίεση, να
καταστρέψουμε τα καρκινικά κύτταρα, να αποφύγουμε τις καρδιαγγειακές ασθένειες, να
καταπραΰνουμε την αρθρίτιδα, και να νιώθουμε νεότεροι και δυνατότεροι.
Οι τροφές που καθιστούν τον οργανισμό μας όξινο περιλαμβάνουν το λευκό αλεύρι, τα κρέατα, τα
αυγά, τα ψάρια, τα γαλακτοκομικά, ο καφές, το αλκοόλ, την ζάχαρη, τα τηγανητά. Τα γλυκαντικά,
τα φάρμακα και οι περιβαλλοντολογικές τοξίνες προκαλούν επίσης οξύτητα, όπως το στρες ο
θυμός, και τα τοξικά συναισθήματα.
Οι επικρατούσες μοντέρνες δίαιτες και ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι γενικά πολύ όξινα, και
χρειάζεται εξάσκηση και μεγάλη προσοχή για να διατηρήσουμε το σώμα μας σε αλκαλική
κατάσταση. Τα καλά νέα όμως είναι ότι υπάρχει μια αφθονία εξαιρετικά γευστικών, υγιεινών και
θρεπτικών αλκαλικών τροφών που μπορούν να προστεθούν στην καθημερινή μας κατανάλωση και
να μειώσουν την οξύτητα του σώματος. Θα αισθανόμαστε πιο δραστήριοι, λιγότερο πιεσμένοι, και
θα έχουμε ένα σώμα που θα λειτουργεί στο βέλτιστο, για μεγάλη βιωσιμότητα.
Το itrofi.gr έχει συγκεντρώσει τις 10 πιο αλκαλικές τροφές για τον καινούριο τρόπο ζωής μας :
Αβοκάντο
Τα κρεμώδη και νόστιμα αβοκάντο έχουν pH 8.0 το οποίο όχι μόνο κάνει αλκαλικό όλο μας το
σώμα αλλά βοηθάει στην εξουδετέρωση και άλλων όξινων τροφών στο στομάχι μας. Μπορείτε να
τα προσθέστε στις σαλάτες σας, ή να τα φάτε κομμένα στο μισό με αλάτι και πιπέρι.
Ώριμες μπανάνες
Οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε το λάθος να τρώμε τις μπανάνες σχεδόν άγουρες, πράγμα που
μπορεί να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα και ατελή απορρόφηση ουσιών. Οι ώριμες μπανάνες έχουν
κηλίδες στην φλούδα και ξεφλουδίζονται εύκολα που πράγμα που σημαίνει ότι είναι έτοιμες να
φαγωθούν και να μας δώσουν πολλές βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και πολλή αλκαλικότητα.
Αμύγδαλα
Οι περισσότεροι ξηροί καρποί είναι όξινοι αλλά τα αμύγδαλα και το γαλάκτωμά τους, είναι
καταπληκτικές πηγές υγείας, ζωτικότητας και αλκαλικότητας. Βοηθάνε στην μείωση της
χοληστερόλης, την βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας, την πέψη και δημιουργούν στο σώμα
μια τέλεια ισορροπημένη αλκαλικότητα.
Σπαράγγια
Γνωστά σαν τα πιο ισχυρά αλκαλικά τρόφιμα στην φύση, τα σπαράγγια μας παρέχουν επίσης
πολλές φυτικές ίνες, νερό, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, και αντιγηραντικά αντιοξειδωτικά. Το pH
τους είναι 8.5 κάνοντάς τα καταπληκτικό συμπλήρωμα σε κάθε γεύμα.
Καρπούζι
Το καρπούζι έχει pH 9.0 και είναι πλούσιο σε βιταμίνες μεταλλικά στοιχεία, και νερό για την
ισορροπία των ηλεκτρολυτών. Οι πολλές φυτικές ίνες που μειώνουν τις τοξίνες το κάνουν
καταπληκτική τροφή για μια γερή δόση αλκαλικότητας.
Πιπέρι Cayenne
Το Cayenne είναι ένα αντιβακτηριδιακό μπαχαρικό που έχει pH 8.5, βοηθάει στην κυκλοφορία του
αίματος, μειώνει την αρτηριακή πίεση , εξουδετερώνει τις τοξίνες και ενισχύει την εγκεφαλική
λειτουργία
Παπάγια
Είναι γνωστή για την βοήθεια που δίνει στην πέψη, για το ότι καταπραΰνει τις ασθένειες του
πεπτικού. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερα θρεπτική αλκαλική σάρκα τους, που είναι πλούσια σε
φυτικές ίνες, νερό, βιταμίνες, και μεταλλικά στοιχεία.
Λεμόνια
Τα λεμόνια μπορεί να έχουν έντονα όξινη γεύση αλλά μέσω της πεπτικής οδού μεταβολίζονται σε
εξαιρετικά αλκαλικές ουσίες, που ωφελούν όλο το σώμα. Στην πραγματικότητα τα λεμόνια είναι
εξαιρετική πηγή αλκαλικότητας πράγμα που κάνει καλή ιδέα να προσθέτουμε μερικές φέτες ή λίγο
χυμό λεμονιού στο ποτήρι του νερού μας.
Μπρόκολα
Αυτό το σταυρανθές αντικαρκινικό λαχανικό, είναι προφανώς πολύ καλή αλκαλική τροφή. Παρέχει
πληθώρα φυτικών ινών και θρεπτικών στοιχείων που ενισχύουν την υγεία μας.
Σκόρδο
Το σκόρδο εκτός από το να αρωματίζει τα πιάτα μας, βοηθάει την εξουδετέρωση των όξινων
τροφίμων όπως το κρέας, το ψάρι, το τυρί και το αυγό. Σε συνδυασμό με πράσινα λαχανικά
προσφέρει έναν ισχυρό συνδυασμό φυτικών ινών, θρεπτικών στοιχείων και αλκαλικότητας.
Οι τροφές επηρεάζουν το pH των ούρων σας, αλλά όχι του αίματός σας
Οι υποστηρικτές της αλκαλικής διατροφής έχουν υποστηρίξει μερικές διαφορετικές θεωρίες για το
πώς μια όξινη διατροφή βλάπτει την υγεία μας. Ο πιο αστήρικτος ισχυρισμός είναι ότι μπορούμε να
αλλάξουμε το pH του αίματος μας, αλλάζοντας τα τρόφιμα που τρώμε, και ότι το όξινο αίμα
προκαλεί ασθένειες ενώ το αλκαλικό αίμα τις εμποδίζει. Αυτό δεν ισχύει. Το σώμα ρυθμίζει
αυστηρά το pH του αίματος μας και του εξωκυττάριου υγρού, και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε
το pH του αίματός μας με την αλλαγή της διατροφής μας (3).
Είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία ότι το pH του αίματός σας παραμένει σταθερό. Αν ήταν να
πέσει έξω από τα φυσιολογικά όρια, τα κύτταρά σας θα σταματούσαν να εργάζονται και θα
πέθαιναν πολύ γρήγορα, αν αφήνονταν χωρίς θεραπεία. Για το λόγο αυτό, το σώμα έχει πολλούς
αποτελεσματικούς μηχανισμούς για τη ρύθμιση της ισορροπίας του pH στο σώμα σας. Αυτό είναι
γνωστό ως οξεοβασική ισορροπία. Ευτυχώς για μας, οι μηχανισμοί αυτοί καθιστούν σχεδόν
αδύνατο εξωτερικές επιρροές να αλλάξουν την τιμή του pH του αίματος. Αν αυτό δεν συνέβαινε,
θα είχαμε σοβαρά προβλήματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το αίμα είναι πιο όξινο από ό, τι θα έπρεπε να είναι, και αυτό
έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση οξέωσης προκαλείται από
παθολογικές καταστάσεις όπως χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, όχι από το αν θα επιλέξετε να φάτε μια
σαλάτα ή ένα μπιφτέκι. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το τι θα φάτε ή τι είναι το pH των ούρων
σας, να είστε βέβαιοι ότι το pH του αίματος σας είναι γύρω στο 7,4. Το συμπέρασμα είναι ότι το
φαγητό δεν μπορεί να αλλάξει το pH του αίματος σας.
Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν διάφορα άρθρα που υποστηρίζουν ότι η μαγειρική σίδα (το
διττανθρακικό νάτριο) αλκαλοποιεί το αίμα και μπορεί να θεραπεύσει τον καρκίνο. Δεν υπάρχει
καμιά σοβαρή απόδειξη ότι η κατανάλωση μαγειρικής σόδας θεραπεύει τον καρκίνο. Υψηλές
δόσεις διττανθρακικού νατρίου μπορεί να αυξήσουν προσωρινά το pH του αίματος, αλλά όχι χωρίς
να προκαλέσουν δυσάρεστα γαστρεντερικά συμπτώματα (4-5).
Ωστόσο, τα τρόφιμα μπορούν να αλλάξουν την τιμή του pΗ των ούρων, αν και το αποτέλεσμα είναι
κάπως αναξιόπιστο (6-7). Αυτός είναι ένας από τους κύριους τρόπους με τους οποίους το σώμα σας
ρυθμίζει το pH του αίματος, εκκρίνοντας οξέα στα ούρα σας. Φάτε μια μεγάλη μπριζόλα και
αρκετές ώρες αργότερα τα ούρα σας θα είναι πιο όξινα, καθώς το σώμα το αφαιρεί από το σύστημά
σας. Αυτό σημαίνει ότι το pH των ούρων είναι ένα πολύ κακός δείκτης του συνολικού pH του
σώματος και της γενικής υγείας.
Μπορεί να επηρεάζεται από πολλούς άλλους παράγοντες εκτός από τη διατροφή. Καμιά φορά τα
ούρα είναι καλό να είναι όξινα. Για παράδειγμα, αν έχετε ουρολοίμωξη, συνιστάται η λήψη
υψηλών δόσεων βιταμίνης C (ασκορβικού οξέος) ή cranberry, για να γίνουν τα ούρα πιο όξινα και
να καταπολεμηθεί η μικροβιακή λοίμωξη.
Ως εκ τούτου, ακόμα και αν χρησιμοποιείτε ταινίες μέτρησης και βλέπετε ότι τα ούρα σας έχουν
γίνει αλκαλικά, αυτό έχει πολύ μικρή (ή και καθόλου) σχέση με την αλκαλικότητα του αίματός σας
ή τη γενική υγεία σας.
Η κετογενική δίαιτα που δεν είναι αλκαλική, αλλά όξινη, προστατεύει από τον
καρκίνο
H κετογενική δίαιτα – σε αντίθεση με την αλκαλική δίαιτα – μπορεί να συμβάλλει στη θεραπεία
του καρκίνου (αλλά και άλλων ασθενειών, όπως της επιληψίας και του διαβήτη). Η κετογενική
διατροφή δεν είναι ούτε αλκαλική ούτε χορτοφαγική, αλλά είναι υψηλή σε λίπη καλής ποιότητας,
μέτρια σε πρωτεΐνες και πολύ χαμηλή σε υδατάνθρακες (και οι υδατάνθρακες αυτοί προέρχονται
αποκλειστικά από μη αμυλώδη λαχανικά, αφού απαγορεύονται τα αμυλώδη λαχανικά, τα φρούτα,
τα δημητριακά και τα όσπρια).
Από άποψης αλκαλικότητας, το 30% της κετογενικής δίαιτας συνίσταται από όξινες τροφές, το
10% από αλκαλικές και το 60% από ουδέτερες τροφές, αφού τα λίπη δεν αφήνουν ούτε όξινη ούτε
αλκαλική τέφρα. Η κετογενική δίαιτα δρα κατά του καρκίνου επειδή προκαλεί κέτωση στο σώμα
όντας πολύ χαμηλή σε σάκχαρα, και έτσι στερεί από τα καρκινικά κύτταρα την τροφή που
χρειάζονται για να αναπτυχθούν, τα σάκχαρα. Τα σάκχαρα είναι που τρέφουν τα καρκινικά
κύτταρα και όχι αν τρώμε όξινες ή αλκαλικές τροφές.
Σε μια μελέτη του 2008 ερευνητές πέτυχαν να καθυστερήσουν την ανάπτυξη ανθρώπινων
γαστρικών κυττάρων σε ποντίκια με μια κετογενική δίαιτα και τη χορήγηση ωμέγα 3 λιπαρών
οξέων και τριγλυκεριδίων μεσαίας αλυσίδας (35). Μια μελέτη του 2011 έδειξε ότι ζώα με
πειραματικά προκληθέντες όγκους του εγκεφάλου που τοποθετήθηκαν σε κετογενική δίαιτα είχαν
αξιοσημείωτα μειωμένα ποσοστά ανάπτυξης όγκων (36). Άλλοι ερευνητές έχουν βρει παρόμοιες
επιδράσεις της κετογενικής δίαιτας σε μοντέλα ζώων. Μια ομάδα ερευνητών βρήκε ότι η
κετογενική δίαιτα μειώνει την παραγωγή ROS (Reactive Oxygen Species), ενεργών ειδών
οξυγόνου σε κακοήθη κύτταρα γλοιωμάτων (όγκων αποτελούμενων από νευρογλοία).
Τα ενεργά είδη οξυγόνου (ROS) είναι οξειδωτικά. Υπερβολικά ROS μπορούν να βλάψουν τις
κυτταρικές πρωτεΐνες, τα λιπίδια και το DNA, οδηγώντας σε θανατηφόρες βλάβες στα κύτταρα,
κάτι που οδηγεί σε καρκινογένεση. Τα καρκινικά κύτταρα εμφανίζουν μεγαλύτερο στρες ROS από
ό, τι τα φυσιολογικά κύτταρα λόγω ογκογενικής διέγερσης, αυξημένης μεταβολικής δράσης και
μιτοχονδιακής δυσλειτουργίας. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης γονιδιακό προφίλ έκφρασης που
δείχνει ότι η κετογενική δίαιτα προκάλεσε μια γενική επαναφορά σε πρότυπα που φαίνονται σε μη
ογκικά είδη και μια μείωση στην έκφραση γονιδίων που κωδικοποιούν μορφοτροπικούς
βιοχημικούς οδούς και αναπτυξιακούς παράγοντες, οι οποίοι αναμειγνύονται στην ανάπτυξη
γλοιωμάτων (37).
Υπάρχουν διάφορες αναφορές που δείχνουν ότι η κετογενική δίαιτα μπορεί να είναι
αποτελεσματική σε ανθρώπους με όγκους εγκεφάλου. Το 1995 ερευνητές ανέφεραν ευεργετικές
επιδράσεις της κετογενικής δίαιτας σε δύο παιδιά με προχωρημένο κακοήθες αστροκύτωμα (όγκο
αποτελούμενο από αστροκύτταρα, νευρογλιακά κύτταρα) (38). Το 2010 ερευνητές περιέγραψαν
μια μελέτη περίπτωσης (case study) μιας ηλικιωμένης γυναίκας με πολύμορφο γλοιωβλάστωμα, η
οποία είχε θεραπευθεί με καθιερωμένη ακτινοθεραπεία και θεραπεία με temozolamide (στοματικό
χημειοθεραπευτικό φάρμακο) μαζί με μια περιορισμένη σε θερμίδες κετογενική δίαιτα.
Σημειώθηκε ολοκληρωτική απουσία ιστών εγκεφαλικού όγκου μετά από δύο μήνες θεραπείας – ένα
εκπληκτικό αποτέλεσμα το οποίο οι ερευνητές απέδωσαν σε μεγάλο βαθμό στη συμπληρωματική
διατροφική θεραπεία (39). Το 2011 σε μια πιλοτική δοκιμή κετογενικής δίαιτας σε 16 ασθενείς με
προχωρημένους μεταστατικούς όγκους, 6 άτομα σημείωσαν βελτιωμένη συναισθηματική
λειτουργία και λιγότερη αϋπνία, κάτι που δείχνει ότι σε μερικές περιπτώσεις η κετογενική δίαιτα
μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη ποιότητα ζωής (40). Δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες σε
πειραματόζωα ή σε ανθρώπους που να υποστηρίζουν ότι η αλκαλική διατροφή μπορεί να
προστατέψει από τον καρκίνο.
Αλκαλικές τροφές και γλυκαιμικός δείκτης
Ένα άλλο πρόβλημα με την όλη θεωρία περί αλκαλικής διατροφής είναι ότι πολλές αλκαλικές
τροφές είναι ταυτόχρονα και υψηλού γλυκαιμικού δείκτη, δηλαδή υψηλές σε σάκχαρα. Για
παράδειγμα, οι χυμοί φρούτων είναι αλκαλικοί αλλά και ταυτόχρονα υψηλοί σε σάκχαρα και
γλυκαιμικό δείκτη, κάτι που είναι κακό για κάποιον που έχει καρκίνο ή διαβήτη. Το να τρώμε όλη
μέρα φρούτα προκαλεί αλκαλικό περιβάλλον, αλλά μας γεμίζει σάκχαρα που δεν χρειαζόμαστε, και
τελικά προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό. Η υψηλή κατανάλωση σακχάρων προκαλεί
γλύκανση και οξειδωτικό στρες στο σώμα.
Στο αντικαρκινικό νοσοκομείο Sloan-Kettering στη Νέα Υόρκη ερευνητές βρήκαν ότι οι όγκοι
ρούφηξαν τη ραδιενεργή βιταμίνη C σαν σφουγγάρια, διότι τα καρκινικά κύτταρα νόμιζαν ότι
λάμβαναν το αγαπημένο τους καύσιμο, τη γλυκόζη, η οποία είναι σχεδόν ταυτόσημη στη χημική
δομή με τη βιταμίνη C. Σε μια κλινική στη Γερμανία ογκολόγοι έκαναν ένεση γλυκόζης σε
καρκινοπαθείς, για να ενεργοποιήσουν την ανάπτυξη του καρκίνου, και μετά χτύπησαν τον καρκίνο
με εντατική χημειοθεραπεία, ακτινοβολία ή υπερθερμία.
Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Harvard έχουν αναπτύξει μια ειδική φόρμουλα Ολικής
Παρεντερικής Διατροφής για καρκινοπαθείς, η οποία χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη ζάχαρη
(γλυκόζη) και περισσότερη πρωτεΐνη και λίπη. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της φόρμουλας για
λιμοκτονούντες καρκινοπαθείς είναι ότι τρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και όχι τον καρκίνο.
Όλοι αυτοί οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την ίδια αρχή: η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Όταν
μπορούμε να χαμηλώνουμε τη γλυκόζη του αίματος, μπορούμε να καθυστερούμε την ανάπτυξη του
καρκίνου. Άρα ο καρκίνος δεν σχετίζεται με τις αλκαλικές ή όξινες τροφές, αλλά με τη γλυκόζη.
Σε ζώα έγινε ένεση με επιθετική ποικιλία καρκίνου του μαστού και μετά τους έδωσαν δίαιτες που
θα προκαλούσαν 1) υπογλυκαιμία, 2) φυσιογλυκαιμία και 3) υπεργλυκαιμία. Όσο χαμηλότερη ήταν
η γλυκόζη του αίματος, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό επιβίωσης στις 70 ημέρες (41). Η
εκπαίδευση των καρκινοπαθών στη σημασία της ρύθμισης του γλυκαιμικού δείκτη μπορεί να γίνει
μια κύρια στρατηγική στην καθυστέρηση της ανάπτυξης των όγκων.
Ο γλυκαιμικός δείκτης είναι μια επιστημονική προσέγγιση που μετρά τον ρόλο των διατροφικών
υδατανθράκων στα επίπεδα γλυκόζης του αίματος και αναπτύχθηκε το 1981 από τον Dr. David
Jenkins. Ο γλυκαιμικός δείκτης είναι ένα χρήσιμο μέσο, για να βοηθά τους ανθρώπους να
επιλέγουν τροφές που θα προκαλούν ένα ευνοϊκότερο επίπεδο γλυκόζης του αίματος. Είναι μια
αριθμητική κλίμακα που μας δείχνει πόσο γρήγορα εμφανίζεται η γλυκόζη στο αίμα από τη στιγμή
που θα φάμε μια συγκεκριμένη τροφή.
Με τη βοήθεια του γλυκαιμικού δείκτη ξέρετε πώς θα επηρεάσει μια τροφή τα επίπεδα σακχάρου
και της ινσουλίνης στον οργανισμό σας. Ο δείκτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για τη μέτρηση
τροφών με υδατάνθρακες. Αυτό συμβαίνει επειδή η πρωτεΐνη προκαλεί ελάχιστη αύξηση του
σακχάρου, ενώ η αύξηση που προκαλεί το λίπος είναι μηδαμινή.
Ο γλυκαιμικός δείκτης κάθε τροφής μας δείχνει την ταχύτητα με την οποία οι υδατάνθρακες που
περιέχει απορροφώνται και κυκλοφορούν στο αίμα. Όσο γρηγορότερα διασπάται και απορροφάται
από το λεπτό έντερο μια τροφή με υδατάνθρακες, τόσο ταχύτερα και υψηλότερα ανεβαίνει το
σάκχαρο του αίματος και συνεπώς τόσο υψηλότερο γλυκαιμικό δείκτη έχει η συγκεκριμένη τροφή.
Οι καρκινοπαθείς πρέπει να αποφεύγουν τους υδατάνθρακες ταχείας απορρόφησης (υψηλού
γλυκαιμικού δείκτη) και να καταναλώνουν υδατάνθρακες βραδείας απορρόφησης (χαμηλού
γλυκαιμικού δείκτη). Υδατάνθρακες ταχείας απορρόφησης περιέχουν τα παντζάρια, τα βρασμένα
καρότα, το καλαμπόκι, οι πατάτες, η μπανάνα, ο χουρμάς, το σύκο, το μάνγκο, τα ξερά δαμάσκηνα,
οι σταφίδες, το καρπούζι, οι χυμοί φρούτων, οι φρυγανιές, τα παξιμάδια, το άσπρο ψωμί, το
κριθάρι, το πλιγούρι, τα κορν φλέικς, το ποπ κορν, τα ζυμαρικά και το ρύζι. Υδατάνθρακες
βραδείας απορρόφησης περιέχουν τα υπόλοιπα ωμά και βρασμένα λαχανικά και τα υπόλοιπα
φρούτα.
Επειδή η ανταπόκριση του σώματος ποικίλλει με την ποσότητα της τροφής, η μέτρηση του
γλυκαιμικού δείκτη μπορεί να είναι παραπλανητική. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει αναπτυχθεί μια
τροποποίηση που ονομάζεται γλυκαιμικό φορτίο (GL), για να λαμβάνει υπόψη το ποσό της τροφής
που καταναλώνουμε.
Διάφορες εργασίες έχουν ερευνήσει τη σύνδεση μεταξύ γλυκαιμικού φορτίου και καρκίνου.
Ελεγχόμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το υψηλό γλυκαιμικό φορτίο ενέχει αυξημένο κίνδυνο
γαστρικού καρκίνου (42-43), καρκίνου της μήτρας (44) των ωοθηκών (45) και του παχέος εντέρου
(46). Μελέτες του γλυκαιμικού δείκτη και του γλυκαιμικού φορτίου παρέχουν πολύτιμα εργαλεία
έρευνας, καθώς υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα προάγουν τον καρκίνο.
Δείκτες του διαβήτη, όπως αυξημένη γλυκόζη του αίματος, συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο για
καρκίνο του παχέος εντέρου (47). Ο διαβήτης είναι συνδεδεμένος με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο
του ορθού (48), της μήτρας (49), και του παγκρέατος (50). Επιπλέον ο διαβήτης μπορεί να είναι
ένας ανεξάρτητος παράγοντας που προβλέπει τη θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου, του
παγκρέατος, του ήπατος, της χοληδόχου κύστης και του μαστού των γυναικών (51).
Η δίαιτα χαμηλή σε γλυκαιμικό δείκτη προστατεύει από τον καρκίνο και άλλες
παθήσεις
Όσοι ακολουθούν paleo-diet (παλαιολιθική διατροφή), τη νέα διατροφική τάση που αποκλείει από
το διαιτολόγιο των ανθρώπων ό, τι τροφή προστέθηκε στη διατροφική αλυσίδα τη γεωργική εποχή
(7000 π.Χ.), δηλαδή δημητριακά, όσπρια και γαλακτοκομικά, δεν έχουν να αγχώνονται για τη
γλουτένη των τροφών ούτε για τον γλυκαιμικό τους δείκτη, αφού η διατροφή τους συνίσταται στο
κρέας, στα πουλερικά, στα ψάρια, στα αυγά, στα λαχανικά, στα φρούτα, στους ξηρούς καρπούς και
σε λίπη (ελαιόλαδο και λάδι καρύδας).
Μια τέτοια διατροφή δεν περιέχει γλουτένη (η γλουτένη βρίσκεται μόνο σε ορισμένα δημητριακά)
και είναι χαμηλή σε γλυκαιμικό δείκτη, αφού οι ζωικές πρωτεΐνες και τα λίπη δεν έχουν σάκχαρα
και δεν επηρεάζουν το σάκχαρο του άιματος. Οι τροφές που είναι πλούσιες σε σάκχαρα είναι τα
δημητριακά, τα φρούτα και σε πολύ μικρότερη ποσότητα τα λαχανικά και τα όσπρια, δηλαδή οι
τροφές που περιέχουν υδατάνθρακες.
Δεδομένου ότι όσοι ακολουθούν paleo-diet δεν τρώνε δημητριακά, όσπρια και γαλακτοκομικά, δεν
έχουν να πολυσκοτίζονται για τα σάκχαρα των τροφών, με την προϋπόθεση ότι αποφεύγουν την
κατανάλωση ζάχαρης, μελιού και χυμών φρούτων και δεν τρώνε πάνω από τρεις μερίδες φρούτων
την ημέρα. Το μόνο που πρέπει να προσέχουν είναι να αγοράζουν κρέας και πουλερικά βιολογικής
εκτροφής, από ζώα ελευθέρας βοσκής που τρέφονται με γρασίδι.
Σε μια δίαιτα γλυκαιμικού δείκτη, οι άνθρωποι πρέπει να αποφεύγουν τις τροφές υψηλού
γλυκαιμικού δείκτη (υδατάνθρακες ταχείας απορρόφησης) και να καταναλώνουν ελεύθερα τροφές
χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (βραδείας απορρόφησης). Οι τροφές που είναι υψηλές σε γλυκαιμικό
δείκτη αυξάνουν απότομα το σάκχαρο του αίματος και συμβάλλουν σε αύξηση βάρους και άλλα
προβλήματα υγείας και πρέπει να αποφεύγονται. Δείτε τον παρακάτω πίνακα:
Η αλκαλική δίαιτα θεωρεί ως όξινες και άρα ανθυγιεινές τροφές που είναι
ευεργετικές για την υγεία
Μια τροφή που οι οπαδοί της αλκαλικής διατροφής θεωρεί ανθυγιεινή λόγω του ότι είναι όξινη,
είναι το ψάρι. Αλλά το ψάρι κάθε άλλο παρά ανθυγιεινή τροφή είναι! Τα ψάρια αποτελούν καλές
πηγές σεληνίου, ιωδίου και πολλών ιχνοστοιχείων. Είναι υψηλά σε βιταμίνη Α, βιταμίνη D και
βιταμίνη Β12. Περιέχουν ωμέγα 3 λιπαρά οξέα σε μορφή EPA και DHA, Τα λιπαρά οξέα EPA
προστατεύουν από την καρδιοπάθεια και τα εγκεφαλικά. Οι υψηλές συγκεντρώσεις EPA
αραιώνουν το αίμα. Η μείωση της πηκτικότητας του αίματος είναι ένας κύριος μηχανισμός με τον
οποίο τα EPA λειτουργούν και δημιουργούν μικρότερη θνησιμότητα από καρδιοπάθεια.
Τα EPA μειώνουν τα τριγλυκερίδια και σε μικρότερο βαθμό τη χοληστερίνη. Το πιο σημαντικό
είναι ότι μειώνουν τη φλεγμονή στο σώμα και είναι σήμερα γνωστό ότι πολλές χρόνιες
εκφυλιστικές ασθένειες έχουν ως βασική αιτία τη φλεγμονή. Κύρια αιτία του εμφράγματος είναι η
φλεγμονή στις αρτηρίες. Η φλεγμονή μετριέται με μια βιοχημική εξέταση που λέγεται CRP (C
αντιδρώσα πρωτεΐνη). Μειώνοντας αυτόν τον δείκτη φλεγμονής, προστατεύουμε την καρδιά μας,
και το EPA είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος μείωσης της φλεγμονής. Τα λιπαρά οξέα DHA
των ψαριών είναι τα κύρια μακράς διαρκείας λιπαρά οξέα στον εγκέφαλο. Αν και μπορούμε να τα
συνθέσουμε, η ικανότητά μας μειώνετε καθώς γερνάμε.
Τα ψάρια έχουν θεωρηθεί τροφή μακροζωίας. Η μακροβιότητα και η ασπίδα προστασίας των
Ιαπώνων έναντι της στεφανιαίας νόσου αποδίδεται στην υψηλή κατανάλωση ψαριών. Οι επίσημες
στατιστικές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δείχνουν ότι η χαμηλή θνησιμότητα λόγω όλων
των αιτιών θανάτου γενικά και κατά συνέπεια η μεγαλύτερη μακροβιότητά τους συναντώνται στην
Ιαπωνία. Στην πραγματικότητα ο πιο μακρόβιος πληθυσμός της γης είναι οι Οκινάουα, οι οποίοι
ζουν σε ένα νησιωτικό σύμπλεγμα κοντά στην Ιαπωνία.
Στη μακροζωία των Ιαπώνων βασικό ρόλο πρέπει να παίζει η μεγάλη κατανάλωση ψαριού στην
Ιαπωνία. Και αυτό τουλάχιστον για τη χαμηλή θνησιμότητα από στεφανιαία νόσο έχει αποδειχθεί
και από τη μελέτη που διεξήγαγε ο Kagawa και οι συνεργάτες του το 1982. Οι εν λόγω επιστήμονες
απέδειξαν ότι οι Ιάπωνες που ζουν στις παράκτιες περιοχές και οι οποίοι καταναλώνουν
περισσότερα ψάρια από τους Ιάπωνες που ζουν στο εσωτερικό της χώρας παρουσιάζουν
χαμηλότερη θνησιμότητα λόγω στεφανιαίας νόσου.
Πολλές είναι οι επιδημιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν την προστατευτική δράση της
ψαροφαγίας έναντι της καρδιαγγειακής ασθένειας. Ενδεικτικά αναφέρω μια έρευνα που έγινε στο
Σικάγο σε 2000 άτομα, τα οποία τέθηκαν σε παρακολούθηση επί είκοσι χρόνια. Από αυτή τη
μελέτη φάνηκε ότι η κατανάλωση ψαριών μείωνε τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια (52). Η
εργασία του Burr απέδειξε ότι η κατανάλωση δύο γευμάτων την εβδομάδα μείωνε τη θνησιμότητα
από έμφραγμα κατά 30% και πλέον, χωρίς να επιφέρει μεταβολή της χοληστερίνης του ορού. Αυτό
σημαίνει ότι η χοληστερίνη δεν είναι η αιτία των καρδιαγγειακών.
Ο Burr θεώρησε ότι η μείωση των καρδιαγγειακών από την κατανάλωση ψαριών οφειλόταν στο ότι
η κατανάλωση ψαριών ελάττωσε τον κίνδυνο της θρόμβωσης, μειώνοντας τη συνάθροιση των
αιμοπεταλίων (53). Βέβαια η μελέτη αυτή έγινε το 1989 και ο Burr δεν γνώριζε για τον ρόλο της
φλεγμονής στην καρδιοπάθεια και για το ότι τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα των ψαριών μειώνουν τη
φλεγμονή και άρα τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά.
Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνή κατανάλωση ψαριού μας προστατεύει από
διάφορες μορφές καρκίνου. Μια μεγάλη μελέτη στην Ιταλία που συνέκρινε 10.000 καρκινοπαθείς
ασθενείς με 8.000 ασθενείς με άλλα προβλήματα υγείας, έδειξε ότι όσοι έτρωγαν δύο ή
περισσότερες μερίδες ψάρι την εβδομάδα διέτρεχαν πολύ μικρότερο κίνδυνο για διάφορες μορφές
καρκίνου σε σύγκριση με όσους έτρωγαν ψάρι μια φορά την εβδομάδα ή και καθόλου.
Συγκεκριμένα όσοι έτρωγαν ψάρι δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα είχαν ποσοστά
καρκίνου του στομάχου, του οισοφάγου, του εντέρου και του παγκρέατος κατά 30 έως 50%
χαμηλότερα (54).
Μια άλλη επιδημιολογική μελέτη του 2003 απέδειξε ότι η συχνή κατανάλωση ψαριών προστατεύει
από καρκίνο του προστάτη και από μεταστάσεις. Η μελέτη αυτή εξέτασε τις διατροφικές συνήθειες
47.882 ανδρών και κράτησε δώδεκα χρόνια. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι έτρωγαν ψάρι
περισσότερο από τρεις φορές την εβδομάδα είχαν μειωμένο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του
προστάτη καθώς και μεταστατικό καρκίνο (55). Ομοίως έχουν δείξει και άλλες πιο προσφατες
μελέτες. Μια μελέτη του Harvard του 2007 σε 14.916 άνδρες βρήκε χαμηλότερη συχνότητα
καρκίνου του προστάτη σε άνδρες με τα υψηλότερα επίπεδα ωμέγα 3 λιπαρών οξέων (56).
Μια μετα-ανάλυση του 2010 βρήκε 63% μείωση στα ποσοστά θανάτου από καρκίνο του προστάτη
σε αυτούς με την υψηλότερη κατανάλωση ψαριών (57). Μια μελέτη του Harvard του 2012 σε 525
άνδρες βρήκε 40% χαμηλότερο ποσοστό θανάτων από καρκίνο του προστάτη στος άνδρες με την
υψηλότερη πρόσληψη λιπαρών οξέων από ψάρια (58). Και μια μελέτη του Harvard του 2013 σε
293.464 άνδρες βρήκε ότι η αυξημένη πρόσληψη ωμέγα 3 λιπαρών οξέων συνδέθηκε με σημαντικά
χαμηλότερο ποσοστό θανατηφόρου καρκίνου του προστάτη (59).
Μακάρι να μπορούσαμε να τρώμε κάθε μέρα ψάρια, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ενδείκνυται
στη σύγχρονη εποχή λόγω των μολυσμένων θαλασσών και των βαρέων μετάλλων που περιέχουν τα
περισσότερα ψάρια. Τα ψάρια, αν και όξινη τροφή, καταπολεμούν τη φλεγμονή και προστατεύουν
από την καρδιοπάθεια και τον καρκίνο. Κατά τη λογική των υποστηρικτών της αλκαλικής
διατροφής, το ψάρι θα έπρεπε να βλάπτει την υγεία μας και να προκαλεί καρκίνο. Η αλήθεια είναι
εντελώς διαφορετική.
Η αλκαλική δίαιτα είναι μια φανταστική διατροφή που ποτέ δεν ακολουθούσε
το ανθρώπινο είδος
Οι υποστηρικτές της αλκαλικής διατροφής ισχυρίζονται ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι
ακολουθούσαν μια αλκαλική διατροφή και ότι οι ασθένειες του δυτικού πολιτισμού είναι
αποτέλεσμα της στροφής από μια αλκαλική σε μια όξινη διατροφή. Οι παλαιολιθικοί άνθρωποι
όμως ως κυνηγοί αποκλείεται να ακολουθούσαν μια αλκαλική δίαιτα, αφού η κύρια διατροφή τους
ήταν τα θηράματά τους και κάποια άγρια χόρτα και φρούτα. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το
2009 στο American Journal of Clinical Nutrition βρήκε ότι η διατροφή των παλαιολιθικών
ανθρώπων λόγω του υψηλού περιεχομένου τους σε ζωικές τροφές δεν ήταν αλκαλική, αλλά σε
μεγάλο βαθμό όξινη (60).
Με τη μετάβαση στη γεωργική εποχή είναι φυσικό η διατροφή να είναι περισσότερο αλκαλική,
αφού περιείχε πολλά λαχανικά, φρούτα και όσπρια, αλλά περιείχε επίσης μεγάλες ποσότητες
δημητριακών και γαλακτοκομικών προϊόντων (τροφές που σχηματίζουν οξέα) καθώς και κάποιες
ποσότητες κρέατος, ψαριών και αυγών (που και αυτές προκαλούν οξέα). Η διατροφική μελέτη του
Weston Price σε πρωτόγονες υγιείς φυλές τη δεκαετία του 1940 κονιορτοποιεί τη θεωρία περί
αλκαλικής διατροφής, αφού η διατροφή των υγιών αυτών πληθυσμών συνίστατο σε μεγάλο βαθμό
από ζωικές τροφές, οι οποίες σχηματίζουν οξέα (61).
Συμπέρασμα
Δεν αρνούμαι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν δει σημαντικές βελτιώσεις στην υγεία τους, όταν
στρέφονται προς μια αλκαλική διατροφή, αλλά οι λόγοι για αυτό δεν έχουν να κάνουν με την
ισορροπία του pH. Αυτοί που ακολουθούν μια αλκαλική δίαιτα τρώνε πολλά λαχανικά και φρούτα
και περιορίζουν τις επεξεργασμένες τροφές, κάτι που είναι ευεργετικό για την υγεία. Ένα άτομο
που στρέφεται προς μια αλκαλική δίαιτα θα μειώσει σημαντικά την κατανάλωση δημητριακών,
κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντικές βελτιώσεις στην υγεία για κάποιον που πάσχει
από διαπερατότητα του εντέρου ή έχει ευαισθησία στη γλουτένη.
Τα άτομα που ακολουθούν μια αλκαλική διατροφή περιορίζουν επίσης τα γαλακτοκομικά προϊόντα
(τα οποία είναι όξινα), κάτι που μπορεί να είναι ωφέλιμο για τα άτομα με δυσανεξία στη λακτόζη
και δυσανεξία στα γαλακτοκομικά. Και παρόλο που η λευκή ή η καστανή ζάχαρη δεν σχηματίζει
οξέα, πολλοί ερασιτεχνικά ασχολούμενοι με τη διατροφή στο διαδίκτυο ισχυρίζονται ότι
σχηματίζουν οξέα, και έτσι οι αλκαλικές δίαιτες συνήθως περιέχουν πολύ λιγότερη ζάχαρη από μια
τυπική δυτική διατροφή.
Η υιοθέτηση μια δίαιτας χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (μιας δίαιτας που περιορίζει τη
ζάχαρη, το μέλι, τα γλυκά, τα αμυλώδη λαχανικά, το ψωμί, τα μακαρόνια, το ρύζι και τους
χυμούς φρούτων) είναι πολύ πιο ωφέλιμη από την αλκαλική διατροφή και βασίζεται σε
επιστημονικά δεδομένα, κάτι που δεν ισχύει για την αλκαλική διατροφή.
Πολλές από τις τροφές που καταναλώνουμε δημιουργούν στον οργανισμό μας ένα όξινο
περιβάλλον, το οποίο επιβραδύνει το μεταβολισμό και απορροφά ενέργεια με αποτέλεσμα να
γινόμαστε πιο επιρρεπείς στις ασθένειες και να βάζουμε πιο εύκολα κιλά. Για μια πιο υγιεινή
διατροφή, αλλά και για να χάσουμε βάρος θα πρέπει να καταναλώνουμε περισσότερες αλκαλκές
τροφές και λιγότερες όξινες.
Γιατί όμως πρέπει να τρώμε περισσότερες αλκαλικές τροφές;
H απάντηση είναι πως το ΡΗ του ανθώπινου οργανισμού είναι 7,4 δηλαδή ελαφρά αλκαλικό. Το
σώμα ρυθμίζει το PΗ του συνεχώς, με φυσιολογικές διαδικασίες, όπως με τους νεφρούς και την
πνευμονική λειτουργία. Για να το διατηρήσουμε σε αυτή την τιμή, θα πρέπει να τρώμε πολύ
περισσότερες αλκαλικές τροφές σε σχέση με τις όξινες. Η αναλογία είναι περίπου 80% αλκαλικές
τροφές και μόνο 20% όξινες. Οι αλκαλικές τροφές είναι η βάση της υγείας, καθώς ανανεώνουν τα
κύτταρα του σώματος. Σε αντίθεση, οι όξινες τροφές οξεδώνουν τους ιστούς και τα όργανα και
οδηγούν σε ασθένειες.
Πώς δρουν οι όξινες τροφές;
Όταν η διατροφή μας περιλαμβάνει πολλές τροφές, οι οποίες δημιουργούν όξινη κατάσταση, το
επιπλέον οξύ μπορεί να οξειδώσει τους ιστούς και τα όργανα και να οδηγήσει σε ασθένειες.
Μπορεί, επίσης, να αποτελέσει το περιβάλλον για επιβλαβή βακτήρια και άλλους
μικροοργανισμούς επιφέροντας βλάβες στους αδένες και τα όργανα. Ακόμα, αυτοί οι
μικροοργανισμοί παρεμβάλλονται στην ομαλή λειτουργία του συκωτιού και του θυροειδούς και
καθυστερούν τη διαδικασία επεξεργασίας του λίπους. Το αποτέλεσμα είναι νωθρός μεταβολισμός
και ακατανίκητη επιθυμία για φαγητό με επακόλουθο τα αυξημένα λιποκύτταρα και επιπλέον κιλά.
Η συσσώρευση οξέος μπορεί να οδηγήσει σε οξέωση, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει το ήπαρ,
τους νεφρούς, την καρδιά, τη ρύθμιση της ινσουλίνης και της υγείας των κυττάρων. Αυτά τα
προβλήματα μπορεί γρήγορα να οδηγήσουν σε εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή προσβολή,
ανεύρυσμα, καρδιαγγειακά προβλήματα, οστεοπόρωση, παχυσαρκία και υψηλή πίεση του αίματος.
Οι κύριες πηγές συσσώρευσης οξέος στον οργανισμό είναι:
Πολλές από τις τροφές που καταναλώνουμε δημιουργούν στον οργανισμό μας ένα όξινο
περιβάλλον, το οποίο επιβραδύνει το μεταβολισμό και απορροφά ενέργεια με αποτέλεσμα να
γινόμαστε πιο επιρρεπείς στις ασθένειες και να βάζουμε πιο εύκολα κιλά. Για μια πιο υγιεινή
διατροφή, αλλά και για να χάσουμε βάρος θα πρέπει να καταναλώνουμε περισσότερες αλκαλικές
τροφές και λιγότερες όξινες.
Τι σημαίνει οξείδωση και αντιοξείδωση;
Οξειδωτικό στρες είναι η φθορά που προκαλείται στον οργανισμό μας, μέσω της αυξημένης
παραγωγής ελεύθερων ριζών. Η φθορά αυτή προκαλείται μέσω της διαδικασίας οξείδωσης. Η
οξείδωση αποτελεί μια φυσιολογική διαδικασία που συντελείται σε όλους τους ζωντανούς
οργανισμούς μέσω της πρόσληψης οξυγόνου. Στον ανθρώπινο οργανισμό κατά την οξείδωση
παράγονται ουσίες γνωστές ως ελεύθερες ρίζες. Η οξειδωτική καταστροφή από τις ελεύθερες ρίζες
αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση της ηλικίας και θεωρείται ότι αποτελεί έναν από τους
κυριότερους παράγοντες της διαδικασίας της γήρανσης καθώς και πλήθος εκφυλιστικών παθήσεων,
όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης, ο καρκίνος, η νόσος Alzheimer, η σκλήρυνση κατά
πλάκας κ.α.
Οι ελεύθερες ρίζες παράγονται κατά τη διάρκεια των διεργασιών του μεταβολισμού μέσω της
πρόσληψης του οξυγόνου που χρησιμοποιείται για τις βιολογικές καύσεις. Οι ουσίες αυτές είναι
απαραίτητες για την εξολόθρευση παθογόνων μικροβίων και ιών που εισβάλλουν στο σώμα μας.
Υπό κανονικές συνθήκες, μόλις οι ελεύθερες ρίζες επιτελέσουν την αποστολή τους καταστρέφονται
από αντιοξειδωτικά συστήματα του οργανισμού. Όταν όμως το ανοσοποιητικό σύστημα βρίσκεται
σε κατάσταση διαρκούς υπερδιέγερσης (π.χ. εξαιτίας του καπνίσματος ή του έντονου στρες)
παράγονται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ελεύθερων ριζών και της αντιοξειδωτικής άμυνας του
οργανισμού και προκαλείται το οξειδωτικό στρες – φαινόμενο καταστροφικό για τους ιστούς και
την υγεία μας, καθώς χιλιάδες ελεύθερες ρίζες οξυγόνου πολιορκούν τα κύτταρά μας, εισχωρούν
στο εσωτερικό τους και καταστρέφουν το DNA.
Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει διάφορους μηχανισμούς άμυνας ενάντια στις ελεύθερες ρίζες
αποτελούμενο από αντιοξειδωτικές ουσίες. Ωστόσο, οι ποσότητες αντιοξειδωτικών ουσιών που
παράγονται φυσιολογικά από το σώμα μας δεν επαρκούν πάντα για να αντιμετωπιστεί
αποτελεσματικά η υψηλή ποσότητα ελεύθερων ριζών. Καθώς είμαστε εκτεθειμένοι σε παράγοντες
που συμβάλλουν στην υπερπαραγωγή ελεύθερων ριζών, συνίσταται η πρόσληψη αντιοξειδωτικών
ουσιών μέσα από τη διατροφή μας (φρούτα και λαχανικά) ή από αντιοξειδωτικά σκευάσματα. Τα
αντιοξειδωτικά είναι ουσίες που δρουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να δεσμεύουν και να
εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες, μετατρέποντάς τες σε μη τοξικές, άρα και σε ακίνδυνες για
τον ανθρώπινο οργανισμό. Τέτοιες ουσίες είναι οι βιταμίνες Α, C, και Ε, τα φλαβονοειδή, το
σελήνιο, το Β-καροτένιο, ο ψευδάργυρος, τα διάφορα είδη λικοπενίων και πολλά άλλα.
Τι σημαίνει όξινο ph;
Σύμφωνα με την ιατρική επιστήμη, το pH του ανθρώπινου σώματος είναι 7.35-7.45 που σημαίνει
πως είναι ελαφρά αλκαλικό. Ένα όξινο ph μπορεί να προκύψει από συναισθηματικό στρες,
υπερφόρτωση τοξινών, ανοσολογικές αντιδράσεις ή από οποιαδήποτε διαδικασία που στερεί τα
κύτταρα από οξυγόνο και άλλα θρεπτικά συστατικά. Προφανώς, η κατανάλωση μιας διατροφής
που είναι πολύ όξινη μπορεί να αλλάξει τα επίπεδα ph σε ένα βαθμό. Το σώμα θα προσπαθήσει να
αντισταθμίσει το όξινο ph επίπεδο με τη χρήση αλκαλικών μετάλλων που έχουν αποθηκευτεί. Εάν
η δίαιτα δεν περιέχει αρκετά μέταλλα, μια συγκέντρωση οξέων στα κύτταρα θα μεταφερθούν και
θα στερηθούν το οξυγόνο. Αυτό μπορεί να μειώσει την ικανότητα του σώματος να απορροφήσει
πρόσθετα μέταλλα και άλλα θρεπτικά συστατικά κι έτσι μειώνεται η παραγωγή ενέργειας στα
κύτταρα, μειώνεται η ικανότητα για επιδιόρθωση των κατεστραμμένων κυττάρων καθώς επίσης και
η ικανότητα του οργανισμού να αποτοξινώσει τα βαρέα μέταλλα. Επίσης, τα καρκινικά κύτταρα
αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται και ο οργανισμός είναι πιο επιρρεπής στην κόπωση και την
ασθένεια.
Τα τρόφιμα από την άλλη, έχουν επίσης το δικό τους pH το οποίο επιδρά στον ανθρώπινο
οργανισμό. Γνωρίζουμε πως πολλά από τα φρούτα για παράδειγμα έχουν όξινο pH όπως τα
εσπεριδοειδή, άλλα τρόφιμα πάλι είναι ουδέτερα και άλλα αλκαλικά. Το παράδοξο σε πρώτη
ανάγνωση για πολλούς ανθρώπους είναι ωστόσο ότι όξινα φρούτα, όπως το λεμόνι για παράδειγμα,
έχουν αλκαλική επίδραση στο σώμα.Δεν αρκεί λοιπόν να γνωρίζουμε ποια τρόφιμα και ουσίες είναι
στην υλική τους μορφή αλκαλικά ή όξινα, αλλά θα πρέπει να δούμε το pH τους μετά την πέψη. Θα
διαπιστώσουμε λοιπόν πως πολλά τρόφιμα και ουσίες που στην υλική τους μορφή έχουν όξινο pH,
ύστερα από την καύση έχουν αλκαλικό. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα για άλλες τροφές.
Όξινες τροφές. Ποιες είναι;
Καλαμπόκι, κονσερβοποιημένα φρούτα, κριθάρι, ρύζι, σχεδόν όλα τα δημητριακά, όπως το σιτάρι
και όλα τα αλεύρια (ψωμί, ζυμαρικά, μακαρόνια, κλπ), σίκαλη, βρώμη, τα περισσότερα φασόλια
και όσπρια, σκληρά και επεξεργασμένα τυριά, φυστίκια, σχεδόν όλες οι ζωικές πρωτεϊνες, τα ψάρια
και φυσικά, το αλκοόλ, τα σάκχαρα,τα φάρμακα και τα προϊόντα καπνού.
Ο καφές είναι ένα όξινο ρόφημα (που έχει ένα pΗ περίπου 4), αλλά έχει βρεθεί ότι η κατανάλωση
με μέτρο, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ορισμένων καρκίνων και ασθενειών, λόγω της
αποτοξινωτικής δράσης του στο αίμα.
Αλκαλικές τροφές. Ποιες είναι;
Μερικά φρούτα είναι πολύ αλκαλικά (μήλα, βερίκοκα, αβοκάντο, μπανάνες, βατόμουρα, πεπόνι,
φρέσκια καρύδα, κεράσια, σύκα, αχλάδια, πορτοκάλια, ανανάς, ροδάκινα, σταφίδες, σταφύλια,
γκρέιπφρουτ, πεπόνι, λεμόνια και γλυκολέμονα, νεκταρίνια, σμέουρα, ντομάτα, μανταρίνια, τα
περισσότερα τροπικά φρούτα, καρπούζι, φράουλες).
Λαχανικά με υψηλή αλκαλικότητα (τα περισσότερα πράσινα λαχανικά, όπως τα σπαράγγια, τα
ραδίκια, το χόρτο σιτάρι, τα φύκια, τα λαχανικά, το κάρδαμο, το μπρόκολο, το σπανάκι,το σέλινο,
τα φρέσκα φασολάκια, η γλυκοπατάτα, η κολοκύθα, ο αρακάς, οι πιπεριές, το κρεμμύδι, το
μαρούλι, τα μανιτάρια, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τα φασολάκια, η μελιτζάνα, το σκόρδο, τα
αγγούρια, το λάχανο, το καρότο, ο μάραθος, τα παντζάρια, τα κάστανα, τα αμύγδαλα, η καυτερή
πιπεριά, το τζίντζερ και η κανέλα).
Πρόσθετες αλκαλικές τροφές
Γλυκαντικές ουσίες που προκαλούν αλκαλοποίηση περιλαμβάνουν το σιρόπι ρυζιού, το σιρόπι
σφενδάμου, τη stevia, τα αμύγδαλα, τα κάστανα και το tofu. Αλκαλοποιητικά ποτά είναι το
καθαρό ή εμφιαλωμένο νερό, το γάλα αμυγδάλου, ο ζωμός λαχανικών, το μη ζαχαρούχο γάλα
σόγιας, ο φρέσκος χυμός λαχανικών, το νερό με λεμόνι και το τσάι από βότανα. Τα λεμόνια είναι
φυσικά όξινα, αλλά γίνονται αλκαλικά μετά την πέψη. Το αντίθετο ισχύει για τα κρέατα, ενώ είναι
αλκαλικά πριν από την πέψη, γίνονται όξινα αργότερα.
Άρα, για να κρατήσουμε την ισορροπία μας και το pH σε ελαφρά αλκαλικά επίπεδα, η διατροφή
μας θα πρέπει να εμπεριέχει περισσότερα αλκαλικά απ’ ότι, όξινα, κάτι που θα είναι και πολύ
ευνοϊκό στη διατήρηση ή την απόκτηση ορθού σωματικού βάρους. Ο συνδυασμός θα πρέπει να
είναι 70-80% αλκαλικές τροφές και 20-30% όξινες. Η κατανάλωση αποκλειστικά αλκαλικών
τροφών, επίσης δεν συνίσταται μιας και τότε το pH θα ανέβει σε επίπεδα πολύ αλκαλικά με τις
επακόλουθες συνέπειες.
Ένας γενικός κανόνας είναι να κατηγοριοποιήσουμε τα τρόφιμα για να ξέρουμε ποια να επιλέγουμε
και ποια να αποφεύγουμε
Στα όξινα τρόφιμα ανήκουν οι εξής κατηγορίες/τρόφιμα:
όλα τα γλυκά, άσχετα εάν είναι με λευκή ή μαύρη ζάχαρη ή άλλα φυσικά γλυκαντικά,
τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα και ακόρεστα λιπαρά,
το κρέας,
τα γαλακτοκομικά που είναι κίτρινα και μερικά από τα λευκά,
όσπρια
μερικά από τα φρούτα
κάποια λαχανικά
η μαγιά,
τα αεριούχα ποτά,
τα πατατάκια, σοκολάτες, γλυκά & αλμυρά snacks, και γενικότερα όλα τα fastfood,
το αλκοόλ, καφές, κακάο κ.ά.
Στα αλκαλικά τρόφιμα ανήκουν οι εξής κατηγορίες/τρόφιμα:
Αλκαλικά λαχανικά
Ο καλύτερος τρόπος για την προώθηση της αλκαλικότητας στο σώμα σας είναι να τρώτε πολλά
φρέσκα φρούτα και λαχανικά, τα οποία είναι τα πιο αλκαλικά από όλα τα τρόφιμα. Γεμίστε το μισό
πιάτο σε κάθε γεύμα με κάποια από τα παρακάτω: μπρόκολο, λαχανάκια Βρυξελλών, λάχανο,
κουνουπίδι, μελιτζάνες, σπαράγγια, αγκινάρες, ρόκα, σέλινο, σκόρδο, κρεμμύδια, πράσα, αγγούρι,
μπάμιες, κολοκύθα, ντομάτες και κολοκυθάκια . Το σπανάκι, το καλαμπόκι, το μαρούλι και το
μάραθο είναι μερικά από τα πιο αλκαλικά λαχανικά. Εξαιρετική επιλογή είναι επίσης τα παντζάρια,
οι γλυκοπατάτες, τα καρότα αλλά και απλές πατάτες Είναι καλύτερο να τα καταναλώνουμε στη
λιγότερο επεξεργασμένη μορφή τους, δηλαδή ωμά ή στον ατμό.
Αλκαλικά φρούτα
Κάντε μια αλκαλική φρουτοσαλάτα με φρέσκες φέτες πορτοκαλιού, ακτινίδιου, σταφύλια, αχλάδια,
μήλα και πεπόνι. Επιλέξτε επίσης αβοκάντο, μούρα, χουρμάδες, λεμόνια, λάιμ και ροδάκινα. Οι
σταφίδες και τα σύκα είναι ιδιαίτερα αλκαλικά. Προτιμήστε να τα καταναλώσετε φρέσκα και ωμά
για να μη χάσετε τα ευεργετικά συστατικά τους. Τα μύρτιλα, τα δαμάσκηνα και τα cranberries είναι
εξαιρέσεις στην κατηγορία αυτή γιατί έχουν όξινη επίδραση στο σώμα.