Professional Documents
Culture Documents
Tuano (LWR) Philosophy of Rizal in Gender and Love
Tuano (LWR) Philosophy of Rizal in Gender and Love
Nang dumating ang mga Espanyol sa Filipinas, dinala nila ang kanilang mga
kulturang Pilipino. Ang mga kababaihan sa panahon ng Kastila ay tanging nasa bahay
sa mga matatanda at laging magpapasakop sa mga lalaki. Inila sila upang manatiling
dahil ito ay itinuturing na gawa ng lalaki. Pamilyar ang mga Pilipino sa isang relihiyoso
at patriarchal system ng edukasyon na binigyang diin ang domestic value na ang mga
lipunan.
ang mga pribilehiyo sa edukasyon kasama ang mga kalalakihan. Ang mga kalalakihan
Kung ating himay-himayin ang bawat detalye hinggil sa naging buhay ng mga
mananakop na s’ya ring naging kultura at kagawian na ng mga Pilipino. Dahil naipunla
mga anak. Kung kaya’t kung ito lang din naman ang kanilang patutungohan ay bakit pa
pag-aaralin ang mga kababaihan? At dahil hindi nakapag-aral, nagiging mangmang ang
mga ito dahil sa kakulangan ng kaalaman. At kung walang kaalaman ang isang tao,
papasok ang pang-aabuso sa mga karapatan nito. Kaya’t masasabi kong, nakita ni
bawat isipan ng mga kababaihan sa ganitong paraan makakamtan nila ang karunungan
tao. May mata, may ilong, humihinga, kailangan kumain, lumalakad at nakapagsasalita.
Samakatuwid, kung ano ang kaya ng isang lalaki at magagawa rin ng mga kababaihan.
Napakalaking ambag ng ideang ito ni Jose Rizal na s’yang dapat pasalamatan ng mga
din ang naramdaman ng mga kababaihan. Ang Filipinas ang nagkaroon ng kauna-
mayroon ding mga mambabatas ng kababaihan nito, tulad nina Senador Miriam
hindi ito nangangahulugan na ang mga kababaihan sa Filipinas ay nasa mga gilid
tumaas. Ang ilang mga kumpanya sa Filipinas ay talagang ginusto na umarkila ng mga
Fiilipinas bilang isang bansang hiwalay sa Espanya, bilang isang batang mag-aaral sa
sinulat. Sa kanyang tula na "To the Philippine Youth", na isinulat niya noong 1879,
noong siya ay 18 taong gulang (at kung saan nanalo ng isang premyo mula sa grupong
korona", ng "Espanyol ... na may matalino at maawain na kamay". Naririto pa rin sa tula
na ito, itinuring ni Rizal na ang Espanya bilang isang mapagmahal at malasakit na ina
sa kanyang anak na si Filipinas. Ayon din sa kanyang mga memoir, na nailathala bilang
Ateneo bilang mahalagang kapareho ng kanyang unang taon, maliban sa taong ito,
makabayan "At ng isang" katangi-tanging katinuan ". Maaaring tinukoy lamang niya ang
kahulugan na ang Filipinas ay isang kolonya ng Espanya, at tulad nito, ang Filipinas ay
isang bahagi ng Espanya. Kung ganito ang kaso, ang kanyang pagkamakabayan ay
sa ibang ilaw, ang mga salitang ito ay maaaring napatunayan ng sandali ng epiphany ni
Rizal, ang kanyang sariling larawan sa isang hinaharap na oras kung gisingin niya ang
lumitaw sa pahayagan na Diariong Tagalog Manila noong Agosto) , nang siya ay nasa
Espanya, at siya ay 21 taong gulang. Sa loob nito ay pinag-uusapan niya ang "pag-ibig
ng bansa" na "hindi kailanman nagawa nang maipasok nito ang puso, sapagkat dala
nito ang isang banal na selyo ..;" na ito ay "ang pinakamalakas na puwersa sa likod ng
hindi interesado" . Sinasalita niya ang Inang Bayan na "ilan sinakripisyo ang kanilang
kabataan, ang kanilang kasiyahan ... ang iba pa ang kanilang dugo; lahat ay namatay
Maipahiwatig mula sa kanyang mga salita na sa puntong ito ang kahulugan ng bansa ni
Rizal ay ganap na nabuo at kumpleto na, at marahil hindi sa nangyari, ang ekspresyon
Espanya para sa pag-iingat lamang niya, si Rizal sa panahong ito ay naging isang
“If the absence of a son from the bosom of his esteemed family is sad, no less will be
that of a friend who, being very dear to all of us …his friends and comrades, now is
away from us seeking the welfare that we all desire. Had it not been for that, the
separation would have been more painful for the distance that separates us. May God
help you for the good that you do to your fellow countrymen.”
Ang isa pang liham na isinulat ng kanyang kaibigan na si Jose M. Cecilio, na may
“I’m very glad that you will go to Madrid where you can do many things in favor of this
country jointly with the other Filipinos..so long as they will not give us freedom of the
press, abuses, arbitrariness, and injustices will prevail more than in other parts of the
world.”
Masasabi kong hindi biro ang sakripisyo ni Jose Rizal at ang kanyang
dayuhang mananakop upang ating matamo ang ating sariling kasarinlan na s’yang
tinatamasa natin ngayon sa kasalukuyan. Tunay ngang s’ya ay dapat na hirangin bilang
Jose Rizal tungkol sa pagmamahal sa bayan. Una, Ito ay ipinaglaban ng ating mga
bayani at isa na rito ang naging kontribusyon ni Jose Rizal upang tayo’y makawala sa
mga rehas ng mga dayuhang mananakop. Dugo, pawis at buhay ng ating mga bayani
ang kanilang inialay sa ating bayan upang makamit natin ang ating Kalayaan at
kasarinlan. Kaya naman tayong mga Pilipino ay dapat pahalagahan at mahalin ang
ating bayan sapagkat hindi na natin kailangan matatamasa ang mga paghihirap kagaya
ng ating mga ninuno na nag-hirap pa maging nagbuwis ng buhay para makamit ang
minimithing kalayaan. Pangalawa, Ito ang ating pundasyon at ito ang bansa na ating
sinilangan. Mahirap manirahan sa ibang bansa lalo pa at iba ang ating tradisyon at
kultura sa ibang mga bansa. Kung tayo ay mawawalan ng tirahan ay para tayong mga
ibong nawalan ng tahanan at hindi natin alam kung saan tayo dadapo.Kung tayo ay
titira sa ibang bansa ang mangyayari sa atin doon ay magiging alipin na lamang nila
sapagkat minamata ang mga Pilipino ng taga ibang bansa. Pangatlo, ang ating bansa
ay ang kumakatawan sa atin. Kung ating mahal an gating bayan ay para na rin nating
minahal an gating sarili. Nakakatuwang isipin at Makita na may mga taong nagmamahal
sa kanilang bansa, ibig sabihin bukod sa mahal nila ang kanilang sarili ay mahal din nila
ang kanilang kapwa Pilipino. Ang ating bansa ang ating pagkakilanlan ito ang ating
kinagisnan dito tayo lumaki at ito ang ating tahanan. At panghuli, ang ating bayan ay
tanda ng ating kalayaan. Kung hindi natin mamahalain ang ating sariling bayan, para na
ring nagpapalugmok tayo sa pang-aalipin ng mga dayuhan na walang ibang lingid kundi
ito ay tayong mga indibidwal. Tao ang siyang gumagawa ng rason upang harangin ang
siyang pag-unlad ngunit tao rin ang susi upang matigil ang ganitong sistema. Ang
pagkakakilanlan ang mga bansang ito. At kung lahat ng bansa sa Asya ay maunlad
Maaalintulad natin ang nasyonalismo sa isang ulam na ikaw mismo ang nagluto. Paano
malalaman ng iba na masarap ang iyong niluto kung ikaw mismo ay umayaw na
matiikman ito at sa halip ay pinili mong subukang tikman ang luto ng iba. Mapapanis
lamang ang iyong niluto dahil wala ni isa ang gumalaw rito. Ang nasyonalidad natin ay
wag natin hayaang mapanis lamang at masapawan ang iabang salinlahi sapagkat ito
ang nagdidikta kung sino talaga tayo. Ang pagiging nasyonalismo ay gawin na natin
mismo!
MGA SANGGUNIAN
https://www.sminvestments.com/company/board-of-directors/teresita-t-sy-coson