Stephanie Marie T.

Isidro July 31, 2020

Grade 12 – Castellani A Guro: G. Paolo R. Galupo

Replektibong Sanaysay
“Ambulansyang de Paa”

Ang “Ambulansyang de Paa” ay isa lamang sa maraming

dokumentaryong nagawa ng mamamahayag na si Kara David ngunit ito ang obra
niyang pinaka tumatak sa akin. Sa dokumentaryong ito ay pinuntahan nila ang mga
pinakaliblib at maliliit na mga sitio sa Mindoro Oriental partikular na ang mga sitio ng
Apnagan at Dyangdang. Dito nasaksihan nila ang nakakapanlumong kalagayan ng
mga nakatira doon. Walang maayos na kalsada, matatarik na mga daanan, walang
sapat na pagkain, malinis na tubig, at malapit na pagamutan upang tugunan ang
mga pangangailangang medikal ng mga residenta ng lugar. Upang maibaba mula sa
bundok ang mga kasamahan nilang may sakit ay isinasakay nila ito sa duyan at
kinakarga hanggang sa umabot sila sa maliit na health center sa bayan, may mga
pagkakataong namamatay nalang ang pasyente sa kalagitnaan ng daan dahil sa
layo ng kailangang lakarin. Dito nasaksihan nila Kara ang pagbabayanihan ng mga
tao roon, ang pagtutulungan ng mga residente, kakilala o kamag-anak man nila ang
maysakit o hindi.
Makabagbag damdamin ang mga senaryong aking nasaksihan habang
pinapanood ang dokumentaryong ito. Nakakalungkot at nakakadismaya na
malamang marami pa ring mga kababayan natin ang dumaranas ng ganitong hirap.
Tila nakalimutan na sila ng pamahalaan. Nakakagalit na habang patuloy na
nangungurakot at nagpapayaman ang mga tiwaling opisyal ng gobyerno ay nariyan
ang ating mga kababayang naghihikahos at hindi manlang mabigyang pansin ng
pamahalaan sapagkat ang pondong para sana sa kanila ay napupunta lamang sa
bulsa ng iilan. Sa kabilang banda naman, ako’y labis na humanga sa tatag at hindi
matibag na pag-asa ng mga residente roon. Nananatiling positibo ang kanilang
pananaw sa buhay sa kabila ng paghihirap na kanilang nararanasan. Buhay na
buhay din ang kultura ng pagtutulungan at pagbabayanihan sa komunidad na labis
na nakakataba ng pusong masaksihan lalo na’t sa panahon ngayon ay halos mga
kaguluhan at di pagkakasundo na lamang ang nangingibabaw sa mga komunidad
lalo na sa syudad.
Pagkatapos kong mapanood ang dokumentaryong ito, lalo akong naging
mas mapagpasalamat sa kung anong buhay man ang mayroon ako ngayon.
Natutunan kong pahalagahan ang mga serbisyo at bagay na madali kong natatamo.
Gusto kong maging kasing tatag nila, maging kasing tapang nila upang maharap ko
ang mga hamon ng buhay. Napagtanto ko rin na napakalayo ng pagitan natin mula
sa mga kababayan nating nasa malalayo at liblib na lugar sa kabila ng makabagong
teknolohiya na mayroon tayo ngayon. Dahil dito lalo akong nakumbinseng maging
isang mamamahayag din balang araw upang maipakita ko ang kalagayan ng mga
nasa laylayan ng lipunan, upang silay kilalanin at matugunan ang kanilang mga
pangangailangan. Kung kaya nilang magbayanihan gamit lamang ang duyan at
kanilang mga paa, isipin na lamang natin kung ano ang ating kayang magawa para
sa ating kapwa nariyang mayroon tayong akses sa halos lahat ng bagay na tiyak ay
makakatulong sa kanila.