1178-1184 წლებში გიორგი III-ის და მისი თანამოსაყრდნე თამარი ქვეყანას ერთობლივად

მართავდნენ. გიორგი III-ის გარდაცვალების შემდეგ, საქართველოს სამეფო ტახტზე

ახალგაზრდა, 24 წლის მეფე-ქალი აღმოჩნდა. დიდგვაროვანთა ნაწილმა ისარგებლა ამით და
ძალაუფლების გაფართოება დაისახა მიზნად. მათ თამარ მეფე ხელმეორედ აკურთხეს მეფედ
რამაც მათ ძალაუფლებას გაუსვა ხაზი. ამის შემდეგ მათ თვით მეფის უფლებების
შეზღუდვაც მონიდომეს და ე.წ. ,,კარავის“ შექმნა მოითხოვეს, კარავს სახელმწიფო
მნიშვნელობის გადაწყვეტილებები, კანონები უნდა მიეღო. მეფე კი კარვის მიერ მიღებულ
დადგენილებებს დაამტკიცებდა. ფაქტობრივად კარავი იყო ის რასაც დღეს ჩვენ პარლამენტს
ვეძახით. მეფეს მხოლოდ აღმასრულებელი ხელისფულება რჩებოდა. თამარ მეფის
დროინდელი უცნობი მემატიანე გვიყვებაა კარავის მომხრეთა მეთაურის;
მეჭურჭლეთუხუცესი ყუთლუ არსლანის აზრზე კარვის დანიშნულების შესახებ რომელიც
ამბობს : კარავის წევრები დაადგნენ გამგებლობის მიცემასა და ჩამორთმევას, წყალობასა და
შერისხვას. თამარ მეფეს და დაედოფალს მოვახსენებთ ყოველივეს და აღასრულოს ჩვენი
გადაწყვეტილებები. ყუთლი არსლანის შესახებ საზოგადოებაში აზრი იყოფა 2 ნაწილად.
საზოგადოების ნაწილი ფიქრობს რომ ის წინ უსწრებდა დროს და პროგრესული იყო თავისი
ხასიათით რადგან აყენებდა ხელისუფლების დანაწილების პრინციპს და სურდა მეფის
ერთპიროვნული ძალაუფლების შეზღუდვა, ხოლო ხალხის ნაწილი ფიქრობს რომ ის
რეაქციული იყო და ვინაიდან მიზნად ისახავდა მეფის ცენტრალური ხელისფულების
დასუსტებას და რთულ საგარეო-პოლიტიკურ ვითარებაში მმართველობის ახალი მოდელის
შემოღებას. ჩემი აზრით იგი იყო რეაქციული, მისი მიზანი არ იყო სახელმწიფოს წინსვლა და
პროგრესი არამედ მისი პირველი მიზანი იყო თავისივე ძალაუფლების გაზრდა,