Professional Documents
Culture Documents
ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ 2
ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ 2
πρόσθετες σημειώσεις
Κετσετζόγλου Νίκος
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019
Είναι ένας κλάδος της αρχαιογνωστικής επιστήμης, η οποία μελετά τις αρχαίες επιγραφές,
τα κείμενα που σώθηκαν άμεσα από την αρχαιότητα (κείμενα τα οποία διασώθηκαν
απευθείας έτσι όπως φαίνεται). Αρκετά κείμενα σώζονται σε: α. μέταλλο, β. πηλό, γ. ξύλο, δ.
κερί, ε. όστρακα, στ. πέτρα, ζ. σφραγίδα, η. σφραγιδολίθους. Δεύτερη κατηγορία επιγραφών
ως προς τον φορέα είναι τα αρχαία νομίσματα (αυτός που αχσολείται με τη νομισματική)
Ο Ενμερκάρ και ο άρχοντος της Αραττας (2700 π.Χ.): ποίημα-αρχαίος μύθος→ Έστειλε
απεσταλμένο να ζητήσει ξυλεία, χρυσό, ασήμι γιατί ήθελε να ξαναχτίσει και να στολίσει το ναό
της θεάς Ινάνα. Για να μεταφέρει τους διαλόγους πηγαινοερχόταν και έτσι επινοήθηκε η γραφή.
Η γραφή συγκαταλέγεται στα υπόλοιπα στοιχεία ενός πολιτισμού. Η Ινάνα είναι θεά, αντίστοιχη
της Αφροδίτης. Για τους Σουμέριους η γραφή ήταν θεϊκό δώρο (και για τους χριστιανούς και για
τους ιουδαϊστές). Η ανάγνωση για γραφή γεννιέται σε σύνθετες κοινωνικές συνθήκες. Από τις
τέχνες (καλαθοτεχνική) παράγονται αγαθά
2
5. Παλαιότερες επιγραφές
Εκτός από την επιγραφική υπάρχουν και άλλες επιγραφές που απαιτούν διαφορετικές
μεθόδους και γνώσεις (π.χ. σφηνοειδής γραφή). Η λατινική επιγραφή συνδέεται περισσότερο με
την ελληνική. Σε σχέση με την ιερογλυφική και την εμφάνιση της γραφής στην Αίγυπτο και τη
Μεσοποταμία (3200), έγινε για να εξασφαλίσει τις ανάγκες της διοίκησης. Σημαντικό γεγονός
στην εμφάνιση γραφής στην Αίγυπτο ήταν οι πλημμύρες στον ποταμό Νείλο (έπρεπε να γίνει
καταγραφή των εκτάσεων που καταστράφηκαν). Εφευρέτης της γραφής Αιγύπτου είναι ο Θεός
Θωβ. Η εφαρμογή των ιερογλυφικών γινόταν και σε απλές, καθημερινές εργασίες με πιο απλή
μορφή. Η Αιγυπτιακή τέχνη μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα μεταβάλλεται σε αντίθεση με
την ελληνική.
→ Kom ombo temple: βασιλείς, ναός αφιερωμένος στους Κροκοδειλόμορφους ναούς: Ζούχος κ
Όρος (ξεκίνησε το 180 κάτι και ολοκληρώθηκε το 47 π.Χ.)
Η ελληνική γραφή δεν ξεκίνησε το 2000 π.Χ. με τα ιερογλυφικά. Τα ιερογλυφικά δεν είναι
αλφάβητο. Η γραμμική Β’ (1600-1500 π.Χ.) πρόκειται για συλλαβική γραφή. Στη 2 η χιλιετία
(2000 π.Χ.) ξεκινάει στην Κρήτη, είχαν χρησιμοποιηθεί συγγενικά αλλά όχι όμοια συστήματα
γραφής. Αυτά μέσω της ναυσιπλοΐας διαδόθηκαν στα νησιά του Αιγαίου, Ηπειρωτική Ελλάδα,
Κύπρο. Αυτά τα προαλφαβητικά συστήματα του προϊστορικού Αιγαίου είναι συμβατικά με την
κρητική ιερογλυφική, κυπρομινωική γραφή + γραμμική Α’ + Β’. Ο Άρθουρ Έβανς και άλλοι
4
διατύπωσαν πως τα συστήματα γραφής είναι συλλαβικές γραφές, διαθέτουν δηλαδή
συλλαβόρεια. Εκτός από τα συλλαβικά σημεία (συλλαβογράμματα) υπάρχουν και τα
ιδεογράμματα.
Δίσκος Φαιστού: 1908, ανκάλυψη από Λαίτιζι Περνιέ, 700 π.Χ.
Πέλεκυς του Αρκαλωκωρίου: δεν σχετίζονται με τα συστήματα γραφής της μινωικής Κρήτης
Η κρητική ιερογλυφική είναι μια προσαρμογή στις ανάγκες της Κρήτης, δεν πρόκειται για
αντιγραφή ή μίμηση παρά το ότι υπάρχει μια σχέση με την αιγυπτιακή ιερογλυφική.
Η Γραμμική Α’ είναι διαδεδομένη εκτός Κρήτης σε αντίθεση με την κρητική ιερογλυφική.
Μνημεία αυτής έχουν βρεθεί στη Μίλητο και τη Πελοπόννησο. 1500 μνημεία είναι γνωστά, ενώ
στης κρητικής μόνο 300 είναι γνωστά. Συμπεριλαμβάνονται και έγγραφα στα 500 που
προέρχονται από αρχεία με όψη το πηλό κι άλλα επιζωγραφισμένα αντικείμενα. Αισθηματικός
χαρακτήρας σε κείμενα απαντούν σε λίθινα αγγεία κλπ. Θεωρείται προγονική της γραμμικής Β’
που και αυτή βρίσκεται στην Κύπρο, εκτός από την Κρήτη
Κυπρομινωική: άγνωστη γραφή, απαντά σε πινακίδες και σε άλλα χρηστικά αντικείμενα. Είναι
πρόγονος του κυπριακού συλλαβικού αλφαβήτου. Χρησιμοποιείται από τον 16 ο-11ο ΑΙ.
Γραμμική Β: διαδεδομένη στον ελληνικό χώρο. Υπάρχουν πάνω από 5000 δείγματα γραφής.
Αποτέλεσε το συλλαβικό σύστημα που δανείστηκαν οι Μυκηναίοι. Πρώτο δείγματα έχουμε το
13ο αι. από αρχεία του Μυκηναϊκού ανακτόρου (Τίρυνθα, Πήλος, Θήβα). Πρώτα δείγματα 2 ου αι.
από τον Άγγλο αρχαιολόγο Έβανς, μετά από ανασκαφές στην Κρήτη. Έκρυβε την παλαιότερη
μορφή γραφής ελληνικών κειμένων. Αποκρυπτογραφήθηκε από τον Βεντρις. Συμβαδίζει με την
μυκηναϊκή ανακτορική δύναμη. Είναι κείμενα σε μορφή πινακίδος, σφραγίσματα, ετικέτες: το
τοποθέτησε σε καλάθια πινακίδων, δηλαδη δείκτες και εγγράφων.
ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β: η πρώτη γραφή που αποτύπωσε η ελληνική γλώσσα. 8ος αι. π.Χ. υπάρχουν
ευρήματα, επιγραφές γραμμένες σε πρώιμο ελληνικό αλφάβητο. Η δημιουργία του πρώιμου
ελληνικού αλφαβήτου αποδίδεται σε διάφορα μυθικά πρόσωπα, όπως ο βασιλιάς της Θήνας
Κάδμος. Οι Έλληνες ήρθαν σε επαφή με τους Φοίνικες με το εμπόριο (εμπορικός σταθμός), από
αστούς επηρεάστηκε το αλφάβητό τους. Το αλφάβητο των Φοινίκων είχε 22 σημεία: μόνο
Δίσκος Φαιστού: (16 εκ.) Βρέθηκε στο ανάκτορο της Φαιστού (1908) και χρονολογείται στα
1700 π.Χ. Θεωρείται ότι αποτελεί δείγμα τυπογραφίας. Τυπώθηκε σε νωπό πηλό με 46 τύπους
σφραγίδας. Περιλαμβάνει συνολικά 242 ιερογλυφικά κινητά σημεία που είναι διατεταγμένα σε
61 ομάδες (αποτελούν λέξεις ή φράσεις). Γραμμένο σε άγνωστη γλώσσα. Παραμένει αινιγματική.
Ορισμένα σημεία-φράσεις επαναλαμβάνονται ρυθμική ως επωδός (ύμνος σε μια θεότητα). Τα
σημεία αναπαριστούν ανθρώπινες μορφές και ζώα. Τα περισσότερα ιερογλυφικά σημεία
διαφέρουν από το κρητικό. Ανακαλύφθηκε από Λουίτζι Περνιέ.
Η επινόηση της γραφής στην Κρήτη είναι φαινόμενο που συνδέεται με ένα σύνολο φαινομένων
και συνθηκών σηματοδοτώντας τη γέννηση και την άνθιση του ανακτορικού πολιτισμού στην
Κρήτη. Οι Μινωίτες με την ξεχωριστή ιδιοφυία και ιδιοσυγκρασίας τους προσάρμοσαν στις 5
ανάγκες του νησιού τους πολλές τεχνικές που υπήρχαν στην Αίγυπτο και τη Μεσοταμία, όπως τη
γραφή. Η γνώση και η χρήση της γραφής σηματοδοτεί το πέρασμα από την προϊστορία στην
ιστορία. Με τις συλλαβικές γραφές γίνεται στην Κρήτη η απλοποίηση και περνάμε στην
ακροφωνική γραφή. Τα ιδεογράμματα αποτυπώθηκαν μια έννοια από μόνο τους.
Αγγειοπλάστες, Λατόμοι: η κρητική ιερογλυφική και γραμμική Α’ δεν είναι οργανωμένα
συστήματα αλλά ανιχνεύτηκαν πριν το Μινωικό ανάκτορο. Η χρήση τους καλύπτει την ακμή και
την εξάπλωση του μινωικού ανακτορισμού.
11. Πέρασμα από την εικόνα στον φθόγγο: χρήση συλλαβογραμμάτων κι όχι φθόγγων
Η παλαιότερη ελληνική επιγραφή (775 π.Χ.): βρέθηκε στο Λάτιο της Khadias
(προέρχεται από τους Γαβίους). Από την Αθήνα έχουμε την πλουσιότερη επιγραφική γνώση,
υπάρχουν ελάχιτα κενά, γνωρίζουμε τους επώνυμους σχεδόν από κάθε χρονιά.
19. Φιληθαίοι:
Έλληνες στα εδάφη του σημερινού Ισραήλ και Συρίας την περίοδο της Καινής Διαθήκης
έχει μελετήσει ορθά και σε βάθος την ιστορία του ελληνικού αλφαβήτου. Με βάση το έργο
του έγινε η εξής διάκριση:
α. πράσινο: δωρικό αλφάβητο, νησιών Ν. Αιγαίου (Κρήτη)
β. βαθαία κόκκινη: Κορινθία, νησιά Ιονίου, περιοχή Αμβρακίας, Μέγαρα, Σάμος, Ρόδος
γ. γαλάζιο: Αττική, Αίγινα, Εύβοια, Πάρος, Νάξος, Δήλος, Σίφνος, Θάσος
δ. ερυθρό: Εύβοια, Θεσσαλία, Βοιωτία, Α. Στερεά, ΝΑ Πελ/σος, Κεφαλληνία, Ιθάκη, Κύθηρα
στα αφιερώματα προς Δία, πρώιμος 5ος αι. π.Χ. Μεγάλη επιγραφή νόμων. Επιτύμβια στήλη 8
ανδρών από ηφαιστειακό λίθο, περίπου 600 π.Χ. (πράσινο αλφάβητο)
Αυτή η επιγραφή αναπαριστά: Ρεκσανόρ Αρυχαγετος Προκπης Κλεαγόρας Πειραιεύς (5
ονόματα προσώπων)
4/5 κρίνονται από το όνομά τους (πιθανόν ευγενική καταγωγή)
περίπου 580 π.Χ.: εικονίζεται ο αυλητής Πολύτερπος και ο πρώτος του χορού (βαθύ κοκκινο;
αλφάβητο) ως «Πυρ φΙΟς προχορευομενος: έχει οωεικια διάταξη
26. Κορινθιακός Αρύβαλλος: από το ναό Απόλλωνα (αρχές 6ου αι.): Τι είναι αυτό το
αντικείμενο;
27. Άργος, επιγραφή από χάλκινη υδρία: στο νεκροταφείο της Θήρας, επιτύμβια
επιγραφή
Αυτά εξακολούθησαν να ισχύουν έως τα τέλη του 5ου αι. όπου γίνονται αλλαγές: ως πρότυπο 9
χρησιμοποιήθηκε το ιωνικό. Χρησιμοποιείται αδιάλειπτα η καθιέρωση του ιωνικού
αλφαβήτου: ευκλείδεια μεταρρύθμιση
29. Επιγραφή πάλι από βάση (Άργος): τμήμα της αναθηματικής στήλης του Ύβριλα (β’
μισό 5ου αι.-Αθήνα)
αάρα Ο Δείνα και Υβρίλος ανέθεταν: άρα ο Υβρίλος είναι ένα απ’ τα δύο πρόσωπα που ανέθεσαν
το μνημείο. Ανεθέταν: δυικός αριθμός.
υπεστηγμένο γράμμα: βάζουμε . κάτω από το γράμμα για να δηλώσουμε ότι δεν σώζεται το
γράμμα
Ο νησός με ανηθεκε
το πολονι ο χαλκοτυπος
τροφον αρματος
Α=α
V=Χ
Π=π
Σ=σ
πρόχειρο ρ
q= κόππα=α
Ν=Ν
Το πόλονι = τω απόλλωνι
χαλκότυπος: χαλκευς: χαλκουργός
: διαχωρισμός λέξεων
31. Ενεπίγραφη βάση κύλικος από το ιερό του Ποσειδώνα: εγχάρακτη επιγραφή μετά το
ψήσιμο χάραξε αυτό που ήθελε. 10
Πολύαρος: απεδοσε.
Ο Πολύαρος απέδωσε: αναθηματική επιγραφή : το χάραξε και το έδωσε στον Ποσειδώνα.
από την εποχή που άρχισε να ανασκάπτεται η παλιά πρωτεύουσα άρχισε η ελληνική
πολιτεία να δίνει χρήματα (η Μακεδονία ήταν στο έλεος των αρχαιοκαπήλων)
Αρκαπο
σ ερια
ΗΗΗ ΔΔΔΔΔ → αριθμός με βάση το ακροφωνικό σύστημα, έχει 3 hhh άρα 300
Η= ΕΚΑΤΟΝ
Δ: ΔΕΚΑ
Π: ΠΕΝΤΕ
Ι= ΜΟΝΑΔΑ
378 ΠΡΟΒΑΤΑ (ΕΡΙΑ= ΠΡΟΒΑΤΑ)
ΔΔΠ ΙΙΙ
→ Μέτρησε το κοπάδι του και έχει 378 αιγοπρόβατα.
Ένας απλός βοσκός γνωρίζει τη γλώσσα και τη γραφή και τα καταγράφει σ ένα κομμάτι
κεραμίδας
Μια από τις αρχαιότερες επιγραφές που έχουμε από την ηπειρωτική Ελλάδα και βρίσκεται στην
Αθήνα (725 π.Χ.). Χαραγμένη επιγραφή στον ώμο της οινοχόης (ξεκινά από δεξιά →
αριστερόστροφη) αρχαϊκή γραφή: πλαγιαστά α
-όποιος τώρα από όλους τους χορευτές παίζει με περισσότερη χάρη αυτό είναι το συγκεκριμένο,
ακολουθεί το όνομα που δεν διαβάζεται κα, και εδώ έπαθλο έχουμε για το νικητή του
διαγωνισμού χορού, που το πήρε μαζί του στον τάφο και βρέθηκε στο Δίπυλο.
ερυθρό αλφάβητο
μια από τις πιο γνωστές επιγραφές και πιο αρχαία που έχει βρεθεί σε ελλ. αλφάβητο
-σκύφος (σχήμα αγγείου): ανατολικής προέλευσης – κοτύλη – από πηλό
βρέθηκε στις Πιθηκούσες
είναι σε τάφο αποτεφρωμένο
αγγείο που χαράχτηκε στο τελευταίο τέταρτο 8ου αι.
ευβοϊκό αλφάβητο σε ιωνική διάλεκτο
είναι σε 3 στίχους επί τα λαία
Το ποτήρι καλόπιοτο: όποιος όμως πιει από αυτό το ποτήρι εκείνον αμέσως θα καταλάβει ο
πόθος της ομορφοστεφανωμένης Αφροδίτης.
Η αναφορά στο Νέστορα έχει σημασία γιατί η παράδοση που ενέπνευσε τον χαράκτη ήταν
ήδη γνωστή στις δυτικές αποικίες και ένας απλός χαράκτης το συγκρίνει με το δικό του.
Μυκηναϊκή εποχή
ταυτίζεται με το παλάτι του σοφού βασιλιά Νέστορα
12
ΙΑΡΟΝΟΔΕΙΝΟΜΕΝΕΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΙ ΣΥΡΑΚΟΣΙΟΙ
ΤΟΙΔΙΤΥΡΑΝΑΠΟΚΥΛΛΑΣ
→ η ιαρον (ιερων) ο Δεινομενεος οι κοα τοι Συρακοσιοι τοι δ τυραν από κυμας
Ένα Ε στις αρχαϊκές επιγραφές μπορεί να είναι ε, ει,η ενώ ο μπορεί να είναι ο, ου , ω
Αυτομέ[δων]: στη μεταγραφη της επιγραφής βάζουμε αγκύλη για να δηλώσουμε ότι το
προσθέτουμε εμείς.
έντυπο: το χαρτί διεισδύει και είναι ανάγλυφα τα γράμματα (φωτίζεται σε μια μεριά για να βγει το
αρνητικό του φιλμ)
Η κάθε εποχή στην επιγραφική έχει χαρακτηριστικά γράμματα (όπως και κάθε τέχνη)
οι σωζόμενες επιγραφές μας πληροφορούν για κοινωνική οικονομική, πολιτική
καταστροφή, καταστροφές πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός
Οι πλούσιοι έκαναν πολύ πλούσια μνημεία, οι μεσαίοι λιγότερο πλούσια έως πολύ απλά, οι
φτωχοί τίποτα
ΔΡΟΚΛΕΟΥΣ
[Α] ΔΡΟΚΛΕΟΥΣ → ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ στη συγκεκριμένη περίπτωση
ΙΕΜΗΙΕΙΣΑΣΔΙΟΝΥΣΩΙ
Στη μεταγραφή πάντα σεβόμαστε το χωρισμού του κειμένου σε στίχους, γράφουμε vacat για
να δηλώουμε το κενό
Δκηζις Ηρακλειτον
ΥΞ ΑΜΕΝΟΣ
Η επιγραφή είναι αναθηματική για να ικανοποιήσει τον θεό το Α εδώ είναι στοιχείο
χρονολόγησης.
Απολλοφανης
νεωφόρος
Παρθενι [ι]ο
κρεοδυλάκιον (μάλλον κάποια κύστη φύλαξης κρεάτων)
Για τα αθηναϊκά συμφέροντα ο χώρος του Παγγαίου ήταν πολύ σημαντικός. Στην αρχαία
Νεάπολη φιλοξενούσαν αθηναϊκές τριήρεις
Αναθήματα σε ιερά, τα πρωτότυπα κείμενα ήταν γραμμένα σε μια φθαρτή ύλη, κατά
κανόνα γραμμένα σε πάπυρο ή ξύλο.
Για να γίνει γνωστή μια απόφαση την έγραφαν σε λευκασμένο πίνακα, δηλαδή σε λεύκωμα.
Τα λευκώματα βρίσκονταν στην αγορά.
Εκεί γράφτηκαν και οι νόμοι του Σόλωνος. Ο Σόλων έθεσε τη βάση του δημοκρατικού
πολιτεύματος για να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά προβλήματα χώρισε τους πολίτες βάσει
των εισοδημάτων. Για να αμβλύνει τη διαφορά μεταξύ των πολιτών καθιέρωσε οι πλούσιοι
να αγοράζουν ή να κατασκευάζουν μια τριήρη. Οι πλούσιοι για να το καταφέρουν
δανείζονταν από κράτος χρήματα κι αν δεν κατάφερναν να αποπληρώσουν το χρέος του,
θεωρούνταν άτιμοι.
Εάν μια επιγραφή έπρεπε να αντέχει στους αιώνες, την έγραφαν σε λίθινες στήλες που
τοποθετούσαν σε εμφανή σημεία των πόλεων
Σε κάποιες περιπτώσεις αποφάσεις σώζονται σε 2-3 λίθινες στήλες/ πολλές αποφάσεις
ήταν πυκνογραμμένες ή συμπυκνωμένα γραμμένες σε στήλες
Τα πρωτότυπα ψηφίσματα ήταν γραμμένα σε παπύρους ή ξύλο και φυλάσσονταν στα αρχεία
της πύλης. Μια πρόσκαιρη δημοσίευσή του γίνονταν πάνω σε λευκώματα. Τα ψηφίσματα
γράφονταν σε δωρική διάλεκτο. Η πρώτη επιγραφή δημοσιευόταν σε δημόσιο χώρο, ενώ η
δεύτερη (απόγραφο) στο χώρο που θα δημοσιευόταν το ψήφισμα. Η λέξη ψήφισμα προέρχεται
από τις ψήφους (τα πετραδάκια) που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια του ψηφίσματος.
Βέβαια δεν χρησιμοποιούνταν πάντα πέτρες αλλά και κοχύλια και κουκιά
46. Βραχογραφική :
αποτελούνται από προοίμιο, μνεία (ειπεν), το κυρωτικό ρήμα εδωκεν, τη χρονολογία, ένα
τίτλο, μία ή περισσότερες εκφράσεις καλής έκδοσης, απόφαση για τη φύλαξη ή τη
δημοσίευση του ψηφίσματος
1. Ερεχθείς
2. Αιγηίς
3. Παιδονίς
4. Λευκαντίς
5. Ακαμαντίς
6. Οινηίς
7. Κεκρονίς
8. Ιπποθωντής
9. Αιαντίς
10. Αντιοχίς
17
Ο δήμος έχει μακρά και αδιάκοπη πορεία. Και στην ομηρική εποχή λειτουργεί η αγορά:
συνάθροιση ενηλίκων. Η αγορά καλείται εκτάκτως από βασιλικό ευγενών και κανονίζουν
αποφάσεις που έχουν πάρει. Η ομηρική αγορά μοιάζει αριστοκρατική. Συνέχεια αυτής της
συνέλευσης βρίσκουμε και στους ιστορικούς χρόνους
Στη Νότια Ελλάδα: πόλη κράτος
Ήπειρος, Μακεδονία → Έθνη
Σπάρτη→ Απέλλα
Ο Σόλων εισήγαγε τον δήμο και του έδωσε το δικαίωμα να εκλέγει άρχοντες
Πεισίστρατος: χρησιμοποίησε το δήμο με τις δικές τους ανάγκες
Μετά την πτώση της τυραννίδας, ο δήμος απέκτησε θέση πρωτοκαθεδρίας
Ισαγόρας: Κλεισθένης
ο δήμος δεν είναι θεσμός αποκλειστικός
Εξουσίες δήμου: οι νομοθετικές διαδικασίες αρχίζουν από το Δήμο και τελειώνουν σε αυτόν.
ΚΆΘΕ ΠΟΛΊΤΗΣ έχει το δικαίωμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας. Πρέπει να τα προτείνει στη
Βουλή
Εάν κάποιος επαναστατήσει τον δήμο για την εγκαθίδρυση τυραννίδας. Αν συνεχίσει η
εξουσία της εκκλησίας ένας από τους βουλευτές του Αρείου Πάγου ανήκει στον Άρτιο Λιμ 18
(έχει πολιτικά δικαιώματα)
Ευκρίτης: αντιμακεδόνας
53. Μαρμάρινη στήλη με δωρεά γαιών από το βασιλιά της Μακεδονία Λυσίμαχο σε
κάποιους εξέχοντες
ο τρόπος με τον οποίο ο βασιλιάς φρόντιζε να εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη των εταίρων
του ήταν να τους δίνει μεγάλες ιδιοκτησίες.
- 1+2 επώνυμος άρχοντας προσδιορίζεται ότι είναι ο ιερέας που λατρεύει το βασιλιά και ο
βασιλιάς είναι εν ζωή
- οι θεσμοί δεν είναι υποχρεωτικό να παραμένουν σταθεροί
- ο ιερέας του Λυσίμαχου είναι ο τιμήσιος και η επιγραφή λέει ότι ο Λυσίμαχος έδωσε στον 19
Λίμναιο Άρπαλο τους αγρούς
- 8+9: ο Αγαθοκλής Λυσιμάχου είναι ο γιος του βασιλιά, ο οποίος είχε κτηματική περιουσία
στην ίδια περιοχή.
Επιγραφή για διανομή γαιών από το βασιλιά , γινόταν ο έλεγχος σε πολλές περιοχές της ελλ.
επικράτειας
Στην πρώτη επιγραφή τα ονόματα σε άδης είναι δηλωτικό της καταγωγής.
Στη δεύτερη επιγραφή – Βίθος Κλεωνος – Είναι θρακικό όνομα και έχουμε ισχυρό τεκμήριο
για εκτέλεση μεικτου αγάπη.
Συμβόλαιο αγοράς που προέρχεται από την Άφυτο της Κασσάνδρας της Χαλκιδικής.
Είναι άγνωστο οι επιγραφές που έχουν διασωθεί σ’ αυτή την περιοχή.
Πιθανόν να προέρχεται από την αρχαία Άφυτο
η επιγραφή χρονολογείται στα μέσα του 4ου αι. π.Χ.
είναι δικαιακό, νομικό έγγραφό
έχουμε τυπικό στη δομή της σύνταξης
όπως όλα διέπονται από δίκαιο έτσι κι εδώ έχουμε εισαγωγή τυπικής έκφρασης θεάς τύχη
αγαθού
→ αβλεψίες: του χαράκτη
<ος>: δείχνουν τον εξωβελισμό
η αρχαία Όλυνθος πρωτεύουσα του κοινού των χαρακτών
Ξεκινάει με την επίκληση θεού
Η λέξη ούνη βρίσκεται σε πολλές επιγραφές της περιοχής εκείνης (πιθανή επίδραση της 20
θεσσαλικής διαλέκτου)
Πώς παρουσιάζουμε μια επιγραφή; πρώτα τα στοιχεία προέλευσης και τις συνθήκες έλευσης
αυτή η επιγραφή βρέθηκε στην περιορχή Μελισουργού Θες/νίκης το Μάρτιο του 1088.
περιγράφουμε το λίθο
χαραγμένη σε μάρμαρο (αναφέρονται και οι διαστάσεις)
περιγράφουμε το κείμενο (σώζεται ολόκληρη, διατηρούνται 7 στίχοι)
αναφέρουμε το ύψος των γραμμάτων της επιγραφής και το δίστιχο
η μετάφραση γίνεται σε μικρογράμματη γραφή
αναφέρονται οι διοικητές της επαρχίας της Μακεδονίας
(από τα γράμματα και από τη διπλή χρήση του ω: αποτελεί στοιχείο χρονολόγησης)
έτος που αναφέρει: 148 π.Χ.
Στη Μακεδονία υπάρχουν 2 συστήματα χρονολόγησης:
από 148 π.Χ. και 21 π.χ.
γνωρίζουμε για διοικητές (106-101)
ο κατάλογος είναι αποσπασματικά σωζόμενος
Ο Τίτος Αουφίδιος είναι διοικητής και χρονολογεί το έγγραφο
-ρωμαικό σύστημα νομοθεσίας
Ο Μάρκος Λευκίλιος (στην Απολλώνια) ήταν γνωστός με το όνομα Δημήτριος.
οι λόγοι για ιδιότητα και καταγωγή του είναι άγνωστοι
υποθέτουμε ότι ήταν γνώστης της ελληνικής γλώσσας
η επιγραφή αν και ήταν Ρωμαίος γράφτηκε σε ελλ. γλώσσα
η αφιέρωση γυμνασίου ήταν συνήθης πρακτική
το γυμνάσιο ήταν και ο χώρος στρατιωτικής εκπαίδευσης 21
Το επίθετο απηχεί την ελληνική παράδοση
μπορούμε να δεχτούμε ότι υπήρχε γυμνάσιο στην Απολλώνια, σώζεται μέσω επιγραφής.
22
οι έφηβοι επί Πόπλιου άρχοντος, οι έφηβοι που επώνυμος άρχοντας ήταν ο Πόπλιος
κατασκεύασαν αυτός προς τιμήν του κοσμητή τους Σωσίκρατου,
όνομα ισόβιου θεσμού, κοσμητής: στοιχεία που οδηγούν στο γυμνάσιο
ερμαϊκή στήλη που σχετίζεται με το διογένειο γυμνάσιο
κοσμητής Σωσίστρατος: υψηλότερη μορφή, υπεύθυνος για τη σωματική και πνευματική
εκπαίδευση των νέων
χρονογραφικό κείμενο
εξιστορεί γεγονότα και χρονολογία κατά βάσιν
βρέθηκε στην Πάρο
το παλαιότερο χρονογραφικού εγγράφου
είναι πολύ χρήσιμο γιατί είναι αποτέλεσμα επιλογής γεγονότων από τον άγνωστο σ’ εμάς
δεν γίνεται διαχωρισμός των γεγονότων (κάτι πολύ βασικό) στη δική μας επιστήμη)
χαρακτηριστική έμφαση-προβληματική χρήση ως ιστορικό- έχει παραμεληθεί από τη
σύγχρονη ιστορική επιστήμη
πολύ καλό παράδειγμα ενός άγνωστου συγγγραφέα
σώζεται αποσπασματικά όπως γράφτηκε από τον ίδιο
χαράκτηκε το 264-3
και στην αρχική του μορφή
γι αυτό και αποτελεί ιστορική πηγή
αποτελεί αντικείμενο έρευνας και περαιτέρω ψηφιοποίησης
χρησιμεύει ως συμπληρωματική πηγή ή επαλήθευση στοιχείων από άλλες πηγές
σίγουρα πολύτιμη είναι στην καταχώρηση του τρόπου με τον οποίο οι Αρχαίοι έβλεπαν την 25
εξέλιξή του
σώζεται σε δύο μέρη (ένα χάθηκε, ένα βρίσκεται στο Μουσείο της Οξφόρφης ενώ βρίσκεται
στο Μουσείο Πάρου)
Το κείμενο έχει σωθεί και από τα 3 μέρη τα γεγονότα
Ξεκινούν με την εξής μορφή:
αφού: ακολουθεί η αναφορά γεγονόταν: τα χρόνια που πέρασαν: καταλήγει στο όνομα του
άρχοντος
δεν είναι ακριβείς υπολογισμοί
το πρώτο τμήμα είναι Χαμένο
nomen auctonisi: όνομα συγγραφέως έχει χαθεί
299-8 Διογνήτος: Αθηνησιν δε Διογνήτου