TEST O SUICIE BAROKOWEJ

1. Co to jest suita barokowa?

2. Podaj 4 główne tańce, które tworzą suitę, i opisz (pochodzenie, tempo i metrum)

3. Wybierz intermezza taneczne nieparzyste

a) Menuet, passepied
b) Hornpipe, anglaise
c) Gawot, bourree
d) Polonez, rigaudon

4. Co to były intermezza nietaneczne, wymień 3.

5. Wymień 4 najważniejszych niemieckich twórców suit barokowych

6. Uzupełnij zdanie:

Części suity barokowej zestawiane były na zasadzie kontrastu ……………………… i

……………….. .

7. Skreśl błędne odpowiedzi.

Części końcowe w suicie to:

Fuga, wariacje, passacaglia, sinfonia, chaconne, fantazja

8. Podaj inne nazwy suity: (2)

9. Zaznacz poprawne odpowiedzi:
Francuscy twórcy suit to:
a) J. Ph. Rameau
b) H. Purcell
c) A. Corelli
d) F. Couperin

10. Prawda/Fałsz:

a) W suicie tańce towarzyskie były poddawane stylizacji i często traciły swe pierwotne
cechy. …

b) Z początkiem XVI wieku nazwę suita stosowano powszechnie. Wtedy też klawesyniści
francuscy ustalili kanon budowy suity. …

11. Wymień min. 3 części wstępne suity barokowej

12. Zaznacz intermezzo taneczne parzyste:

a) Hornpipe
b) Gawot
c) Menuet
d) Polonez

13. Co łączyło części suity barokowej?

14. Skąd pochodzi nazwa suity?

15. Podaj przykładową suitę solową J.S. Bacha.

KLUCZ ODPOWIEDZI:
1. Suita barokowa składała się z kilku tańców utrzymanych w tej samej tonacji. Tańce
wchodzące w skład suity mają zwykle formę jednorodną dwuczęściową i oparte są na
ewolucyjnej zasadzie kształtowania. Przy łączeniu tańców w cykl podstawowe znaczenie
ma zasada kontrastu tempa, ruchu, metrum, typu melodii itd.

2. Allemande – taniec poch. niemieckiego –tempo umiarkowane, 2/4, 4/4

Courante – poch. franc. – tempo żywe, 3/4, 6/8
Sarabande – poch. hiszpańskiego – tempo wolne, 3/4
Gigue – poch. staro irlandzkiego – tempo b. żywe, 3/8, 6/8

3. odpowiedź (a)

4. Intermezza nietaneczne – to części, których nazwy wskazują na ogólny charakter

utworu lub
są wynikiem programowego nastawienia kompozytora, albo wiążą się z pewnymi
właściwościami
formalnymi. : aria, scherzo, rondo.

5. J. Pachelbel, G. Ph. Telemann, J.S. Bach, G.F. Haendel.

6. Metryczno-rytmicznego, agonicznego

7. Sinfonia, fantazja

8. Partita, ordre, sonata camera

9. A,D

10. P,F

11. Preludium, toccata, uwertura

12. B

13. Łączyła je wspólna jest tonacja, wykorzystanie ewolucyjnej zasady kształtowania,

techniki wariacyjnej ( opracowanie tańców w postaci „double” ) oraz budowa 2-częściowa
tańców.

14. Nazwa pochodzi z j. francuskiego suite = następstwo; forma ta zatem powstała

z następstwa, szeregowania zróżnicowanych tańców pod względem ruchu / rytmu /
metrum.

15. J.S. Bach – III Suita angielska g-moll BWV 808 – I cz. Preludium, II cz. Allemande;
J.S. Bach – VI Suita francuska E-dur BWV 817 – I cz. Allemande, II cz. Courante,
III cz. Sarabande;
J.S. Bach – II Partita na Vno solo d-moll BWV 1004 – V cz. Finał – Chaconne;
J.S. Bach – III Partita na Vno solo E-dur BWV 1006 – IV cz. Menuet I i II, V cz. Bourree,
VI cz. Gigue ;
J.S. Bach – III Suita na Vc solo C-dur BWV 1009 – I cz. Preludium, II cz. Allemande;
J.S. Bach – VI Suita na Vc solo D-dur BWV 1012 – V cz. Gawot, VI cz. Gigue.