இந்திய வானம் - 1

எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

மூன்றாவது சிறகு

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அசாமில் உள்ள மாஷுலி தீவுக்குப்

ம ாவதற்காக, ம ார்ஹாத்தின் நிமாடி காட் டகுத்துறறயில் காத்திருந்மதன்.
பிரம்மபுத்திரா நதிறய, டகில் கடந்து ம ாக மவண்டும். கண் முன்மன
ப ருக்பகடுத்து ஓடிக்பகாண்டிருக்கிறது பிரம்மபுத்திரா. டகில் ஏறுகிமறன்.
வறண்டும ாய் புழுதி றக்கும் எனது ஊறர நிறனத்துக்பகாள்கிறது மனம்.
தண்ணீருக்காக மகாறடயில் குடம் ஏந்தி பவயிலில் அறலந்த ப ண்கள்
நிறனவுக்கு வருகிறார்கள். டித்த அரசுப் ள்ளி, நடந்து ம ான கரிசல் நிலம்,
பகாதிக்கும் சூரியன், கருமவலமரங்கள், மவம் ம்பூக்கள் என நிறனவு
கிறளகள் விரிக்கிறது.

எனது ஊர், அசாமில் இருந்து எங்மகா பவகுபதாறலவில் இருக்கிறது.

ஆனால், எனது ஊருக்கும் இமத சூரியனும் ஆகாயமும்தான். இமத காற்றின்
அடுத்த மடிப்பு, எனது ஊரில் வீசிக்பகாண்டிருக்கும். டகு பசல்லச் பசல்ல
புறக்காட்சிகளில் மனம் ஒன்றாமல், கடந்த காலத்துக்குள்மள அமிழ்ந்து
கிடக்கிறது. ஏமதா ஒரு சிறிய கிராமத்தில் விறளயாட்டுச் சிறுவனாக அறலந்து
திரிந்த நான்தான், இன்று இந்தியாவின் இன்பனாரு மகாடியில் டகில்
ம ாய்க்பகாண்டிருக்கிமறன். நானும் ஒரு றறவமய!
 யணத்தின் வழிமயதான் என் வாழ்றவ மமம் டுத்திக்பகாள்கிமறன்.
யணம், கற்றுத்தருகிறது; ரஸ் ர அன்ற யும் நட்ற யும் உருவாக்குகிறது.
யணத்தில்தான் நம்றம நாமம அறடயாளம் காணத்பதாடங்குகிமறாம்.

ஒமர வானம்தான் என்றாலும், ஒவ்பவாரு றறவயும் ஓர் இலக்றக

மநாக்கிப் யணிக்கிறது. சில றறவகள் தனிமய றக்க விரும்புகின்றன.
எனக்கு கழுறகப் பிடிக்கும். அது மிக உயரத்தில் றக்க விரும்புகிறது. பமாத்த
வானமும் தன் ஒருவருக்மக என் தும ால தனிமய அறலகிறது. கழுகு யம்
அற்றது. அதன் கூர்றமயான கண்கள், இறரறய எங்கு இருந்தாலும்
கண்டுபகாள்கின்றன. காத்திருந்து அறடகின்றன. கழுகின் ஆமவசம் என்றன
எப்ம ாதும் எழுச்சிபகாள்ளச் பசய்கிறது. அமத கழுகுதான் தனது குஞ்சுகறள
மிகுந்த அக்கறறமயாடும் ாசத்மதாடும் கவனித்துக்பகாள்கிறது.

றறவகள், சிறகுகளால் மட்டும் றப் து இல்றல; றக்க மவண்டும்

என்ற இறடயறாத மவட்றகயால், மனதால்தான் றக்கின்றன. அதுதான்
கண்ணுக்குத் பதரியாத மூன்றாவது சிறகு. நமக்குள்ளும் அந்த மூன்றாவது
சிறகு இருக்கிறது. அறத விரித்துப் றக்க, நாம் எத்தனிப் து இல்றல.

வாழ்க்றக, ரம தக் கட்டத்றதவிடவும் புதிரானது. எந்த ஏணி

ஏற்றிவிடும், எந்தப் ாம்பு இறக்கிவிடும் எனத் பதரியாது. அறதவிடவும் எது
ாம்பு, எது ஏணி எனக் கண்டுபகாள்வதும் எளிதானது இல்றல. ஆனாலும்
விறளயாடிக்பகாண்மட இருக்க மவண்டும்.

என்மனாடு இருந்த யணிகள், புறகப் டம் எடுத்துக்பகாள்கிறார்கள்;

சந்மதா த்தில் கூச்சலிடுகிறார்கள். 'நான் ஏன் இதில் என்றனக்
கறரத்துக்பகாள்ளாமல் இப் டிக் கடந்த காலத்தின் நிறனவுகளில்
மிதக்கிமறன்?’ என என்றன நாமன மகட்டுக்பகாண்மடன். இயல்ம
அப் டித்தான். பசாந்த ஊரில், விருப் மான மனிதர்களுடன் வாழ்ந்துவிட
முடியாது. அதுதான் இன்றறய உண்றம. ஒன்றற இழப் றதக்கூட மனம்
தாங்கிக்பகாள்கிறது. ஆனால், அதுகுறித்த நிறனவுகறளத் திரும் எழுப்பி
அறதப் ற்றி ஏங்கறவக்கிறது.

ஒரு கல், கல்லாகமவ இருக்க விரும்புகிறது; ஒரு மரம், மரமாகமவ

இருக்க ஆறசப் டுகிறது. ஆனால், உலகம் அப் டி எறதயும் அதன் ஸ்திதியில்
வாழ அனுமதிப் து இல்றல. எல்லா ப ாருட்களும் தாமாகமவ
இருக்கமவண்டிமய முயற்சி பசய்வதாகத் தத்துவவாதி ஸ்பிமனாஸா
கூறுகிறார். உண்றமதான்.

'திரும்பிப் ார்’ என உலகம் மனிதர் களுக்கு எப்ம ாதுமம

பசால்லிக்பகாண்டிருக்கிறது. திரும்பிப் ார்ப் து என் து பவறும் தறல
திருப்புதல் இல்றலமய. மநற்றற, அதன் முந்றதய நாறள, கடந்த
வருடங்கறள, கடந்த நூற்றாண்றட, ஏன் இந்தப் புவியில் மனிதன் வாழத்
பதாடங்கிய காலம் முதல் இன்று வறர பதாடரும் வாழ்வின் க்கங்கறள
நிறனவுபகாள்ளுதல்தாமன திரும்பிப் ார்த்தல். இதன் தீவிரமான,
ஆதாரங்களுடன்கூடிய பதாகுப்ம வரலாறு ஆகிறது.

குறக மனிதன் காலத்தில் இருந்து இன்று நாம் வந்து மசர்ந்திருப் து

மிக நீண்ட தூரம். மிகப் ப ரிய வளர்ச்சி. ஒரு நூற்றாண்டு இன்பனாரு
நூற்றாண்றட பவன்று கடக்கிறது. அதிலும் அறிவியலிலும்
பதாழில்நுட் த்திலும் கடந்த 100 வருடங்களில் மனிதன் அறடந்துள்ள
சாதறனகள் ஒட்டுபமாத்த நாகரிக வளர்ச்சியில் அறடந்த பவற்றிகறளவிட
அதிகம்.

நாம், அதிநவீன யுகத்தில் வாழ்கிமறாம்; அதிநவீனக் கருவிகறள

உ மயாகிக்கிமறாம். ஓர் இரவுக்குள் உலகில் ஒரு மகாடியில் இருந்து
மறுமகாடிக்குப் ம ாய்விடுகிமறாம். ணமும் வசதியும் மனித வாழ்க்றகறயப்
ப ரும் அளவு மாற்றியிருக்கின்றன. ஆனால், மனித சந்மதா ங்கள்,
துக்கங்கள், பவற்றி - மதால்விகள், இழப்புகள் அறனத்தும் காலம்காலமாக
அப் டிமய இருக்கின்றன. குற்றங்கறளயும் கலவரங்கறளயும் அதிகார
பவறியாட்டங்கறளயும் காணும்ம ாது, உலகம் பின்னால்
ம ாய்க்பகாண்டிருப் தும ாலமவ இருக்கிறது.

' ாக் மில்கா ாக்’ - ஓட்டப் ந்தய வீரர் மில்கா சிங் வாழ்க்றகறய
றமயமாகக்பகாண்ட இந்திப் டம். அதில் முக்கியமான ஒரு ந்தயத்தில் ஓடும்
மில்கா சிங், எல்றலறய பநருங்கியம ாது தன்றன அறியாமல் பின்னால்
ஓடி வருகிறவறரத் திரும்பிப் ார்க்கிறார். ஓட்டப் ந்தய வீரர்கள் ஒரும ாதும்
திரும்பிப் ார்க்க மாட்டார்கள். இலக்கு முன்னால் மட்டுமம என் மத
அவர்களுக்கான ால ாடம். ஆனால், மில்கா சிங் பின்னால் திரும்பிப்
ார்க்கிறார். அவரது கடந்தகால நிறனவுகள் வந்தும ாகின்றன. இந்தியப்
பிரிவிறனயின்ம ாது அவறரக் பகால்வதற்காக வாமளாடு துரத்திய கும் ல்
கண்ணில் பதரிகிறது.
 கண் முன்மன இறந்தும ான தாயும் உறவினர்களும் நிறனவுக்கு
வருகிறார்கள். முரட்டுக் குதிறரயில், உயர்த்திய வாளுடன் பகால்லத்
துரத்தியவர்களிடம் இருந்து தப்பி ஓடியதுதான் அவரது முதல் ஓட்டம். அந்த
வலி மனதில் மீண்டும் மதான்றுகிறது. அவரால் பதாடர்ந்து ஓட முடியவில்றல.
மதாற்றுப்ம ாகிறார். உலகமம அவறரக் குற்றம் பசால்கிறது. அதற்கு மில்கா
சிங் தில் பசால்கிறார். கடந்தகாலம் என் கால்கறளக் கட்டிப்ம ாடுகிறது.
ஆனால், அறதத் தாண்டிச் பசல்லமவ ம ாராடுகிமறன்.

டத்தின் முடிவில் அவர் அறடயும் இமாலய பவற்றி என் து, கடந்த

காலத்தின் வலிகறள அவர் பவன்றதன் அறடயாளம்.

நம் ஒவ்பவாருவறரயும் கடந்த காலத்தின் ஒரு காட்சி இப் டித்

துரத்திக்பகாண்டுதான் இருக்கிறது. அறத நிறனவுபகாள்ளமவ கூடாது என
மூடி புறதத்து றவத்தாலும் நிறனவுக்குடுறவ தாமன திறந்துவிடுகிறது. அறத
பவன்று கடக்கமவ லரும் விரும்புகிறார்கள். கடந்தகாலம் சிலருக்கு
சந்மதா மானது; லருக்மகா அது ஒரு துர்கனவு. எதிர்காலம் குறித்து,
எப்ம ாதாவதுதான் மயாசிக்கிமறாம்; கனவு காண்கிமறாம். ஆனால்,
கடந்தகாலம் குறித்மதா அடிக்கடி நிறனத்துக்பகாள்கிமறாம். கடந்த
காலத்துக்குள் பசல்ல, நமக்கு கால இயந்திரம் மதறவ இல்றல; ஒரு கறுப்பு
- பவள்றளப் புறகப் டம் ம ாதும். அதுதான் உண்றமயான கால இயந்திரம்.
அதிலும் குடும் ப் புறகப் டமாகமவா, காதலியின் புறகப் டமாகமவா
இருந்துவிட்டால் ம ாதும், நீங்கள் தானாகமவ காலத்தின் பின்மன
ம ாய்விடுவீர்கள். புறகமூட்டமான அந்த இனிய தருணத்தில் மீண்டும்
பிரமவசித்து, சந்மதா ம்பகாள்வீர்கள்.

'றடட்டானிக்’ டத்தின் பதாடக்கத்தில் மராஸ், வயதான ாட்டியாக

அறிமுகமாகிறாள். அப்ம ாது அவள் களிமண்றணக்பகாண்டு ாறன
பசய்துபகாண்டிருக்கிறாள். அது ஒரு குறியீடு எனக் பகாள்ளலாம்.
தற்பசயலாக டி.வி-யில் பவளியாகும் பசய்தியில், கடலில் கண்படடுக்கப் ட்ட
தனது ஓவியத்றதக் கண்டு ஆய்வுக் கப் றலத் பதாடர்புபகாள்கிறாள். அங்மக
பசல்லும் மராஸ், மூழ்கிப்ம ான 'றடட்டானிக்’ கப் லில் கிறடத்த கண்ணாடி
ஒன்றற எடுத்து முகம் ார்க்கிறாள்.
 அது அவளது கண்ணாடி, எத்தறனமயா ஆண்டுகளாகக் கடலில்
மூழ்கிக்கிடந்திருக்கிறது. தற்ம ாது அதில் அவள் முகத்றதக் காணும்ம ாது
கண்கள் கலங்குகின்றன. அந்தக் கண்ணாடி அவளது இளறமயின்
அறடயாளம். மராஸ் தனது கடந்தகாலத்றத நிறனவுபகாள்ளத்
பதாடங்குகிறாள். அவள் ம சுவது றடட்டானிக் கப் றலப் ற்றி மட்டும்
அல்ல... மூழ்கிப்ம ான தனது காதல் நிறனவுகறளயும்தாமன! இந்தக் காட்சி
இல்லாமல் மநரடியாக 'றடட்டானிக்’ டம் பதாடங்கியிருந்தால் இத்தறன
மன ாதிப்ற ஏற் டுத்தியிருக்குமா என் து சந்மதகமம. கடந்தகாலத்தின் சில
வாசகங்கள் நிகழ்காலத்தின் பவளிச்சமாக மாறியிருக்கின்றன.

உலபகங்கும் சூழலியல் அறிஞர்கள், இயற்றக ஆர்வலர்கள்

சிவப்பிந்திய தறலவர் சியாட்டில் ஆற்றிய உறரறயக் பகாண்டாடுகிறார்கள்.
 சியாட்டில் - வாஷிங்டன் மாநிலத்தில் அறமந்துள்ள நகரம்.
சிவப்பிந்தியத் தறலவர் ப யர்தான் சியாட்டில்.

1854-ம் ஆண்டில் பசவ்விந்தியர் வசம் இருந்த சுமார் இரண்டு

மில்லியன் ஏக்கர் நிலத்றத, அபமரிக்க அரசாங்கம் விறலக்குக் மகட்டது.
குடியரசுத் தறலவர் பிராங்க்ளின் பியர்ஸ் அதற்கான ஒப் ந்தம்
பசய்துபகாள்வதற்காக கவர்னர் ஐசக் ஸ்டீவன்ஸறன அந்தப் குதிக்கு
அனுப்பினார். நிலத்துக்கான விறலயாக ஒரு லட்சத்து ஐம் தாயிரம் டாலர்
தர அரசாங்கம் முன்வந்தது. வாழ்நிலத்றதக் றகயகப் டுத்த அரசு
நிறனக்கும்ம ாது, அறத யார் தடுக்க முடியும்? சியாட்டில் தனது பூர்வகுடி
மக்களின் நிறலப் ாட்றட ஓர் உறரயின் வாயிலாக பவளிப் டுத்தினார்.
ஈடுஇறணயற்ற உறர அது.

அந்த உறரறய சியாட்டில் தனது சுகுவாமிஷ் பமாழியில் நிகழ்த்தினார்.

டாக்டர் பஹன்றி ஸ்மித் என் வர் அறத ஆங்கிலத்தில் டிபயடுத்து
பவளியிட்டார். 'சன்மட ஸ்டார்’ த்திரிறகயில் சியாட்டிலின் உறர
பவளியானது. பின்பு ஓர் ஆவணப் டத்துக்காக படட்ப ரி என்கிற
ம ராசிரியர், சியாட்டிலின் உறரறயத் திருத்தங்கள் பசய்து மாற்றினார்.
இப்ம ாது நாம் டிப் து படட்ப ரி எழுதிய வடிவமம.

சியாட்டிலின் உறரயில் இருந்து இந்த வடிவம் மாறியிருக்கிறது

என்கிறார்கள். எது மூலம் எனும் ஆராய்ச்சிறய விடுத்து என்ன பசால்கிறது
சியாட்டிலின் உறர என் றதமய நாம் கவனத்தில்பகாள்ள மவண்டும். அந்த
உறரயின் சில குதிகறள வாசித்துப் ாருங்கள். சியாட்டில் சுட்டிக்காட்டும்
உண்றம உங்களுக்மக புரியும்.

'பவள்றளயர்களால் எங்கள் வாழ்வுமுறறறயப் புரிந்துபகாள்ள

முடியாது. பூமி மனிதனுக்கு உரிறமயானது அல்ல; மனிதன்தான் பூமிக்கு
உரிறமயானவன். பூமிக்கு எது மநர்ந்தாலும் அது பூமியின் பிள்றளகளுக்கும்
மநரிடும். வானத்றதமயா பூமிறயமயா விற்கமவா, வாங்கமவா எவ்வாறு
இயலும்? அந்த எண்ணமம எங்களுக்குப் புதிரானது.

விலங்குகள் இல்லாமல் மனிதன் எப் டி வாழ்வான்? எல்லா

விலங்குகளும் இந்தப் பூமியில் இருந்து மறறந்தும ாய்விடுமானால், பிசாசுத்
தனிறமயில் மனிதன் இறந்தும ாய் விடுவான்.
 விலங்குகளுக்கு மநர்வது நாறள மனிதனுக்கும் மநரிடும். எல்லாம்
ஒன்றுடன் ஒன்று பதாடர்புபகாண்டறவமய.

நீரின் முணுமுணுப்பு என் தந்றதயின் தந்றதயினுறடய குரல். எங்கள்

காலடியில் உள்ள நிலம் எம் மூதாறதயரின் சாம் ல். இறத நீங்கள் உங்கள்
பிள்றளகளுக்குக் கற்பிக்க மவண்டும். இந்தப் பூமி எங்களின் தாய் என
நாங்கள் நம்புவறத, உங்கள் குழந்றதகளுக்குக் கற்றுக்பகாடுங்கள்.

நதிகள் எங்கள் சமகாதரர்கள். அவர்கள் எங்கள் தாகத்றதத்

தீர்க்கிறார்கள். எங்கள் டகுகறளச் சுமக்கிறார்கள். எங்கள் குழந்றதகளின்
சியாற்றுகிறார்கள். நாங்கள் உங்களுக்கு எமது நிலத்றத விற்றால், நதிகள்
எங்களுக்கும் உங்களுக்குமான சமகாதரர்கள் என் து உங்களுக்கு
நிறனவிருக்க மவண்டும். அறத உங்கள் குழந்றதகளுக்குச்
பசால்லிக்பகாடுக்கவும் மவண்டும். அது மட்டும் அல்லாமல், நீங்கள் எந்த ஒரு
சமகாதரனிடமும் காட்டும் கருறணறய நதிகளிடமும் காட்ட மவண்டும்.

பவள்றள மனிதன் உருவாக்கிய நகரங்களில் அறமதிமய இல்றல.

வசந்தகாலத்து இறலகள் உதிர்வறதக் மகட்கமவா, பூச்சிகள் தங்கள்
சிறகுகறள உரசிக்பகாள்ளும் ஓறசறய அறியமவா சாத்தியம் இல்றல.
நகரங்களின் குழப் மான ஓறசகள் பசவிறய அவமதிப் தாகத் மதான்றுகிறது.

சிவப்பு மனிதனுக்கு, காற்று மிகவும் மதிப்புறடயது. ஏபனன்றால், எல்லா

உயிர்களும் கிர்ந்துபகாள்வது ஒமர சுவாசத்றதத்தான்; விலங்கும் மரமும்
மனிதனும் ஒமர சுவாசத்றதத்தான் சுவாசிக்கிறார்கள். பவள்றள மனிதன்,
தான் சுவாசிக்கும் காற்றற அறிந்துபகாண்டதாகத் பதரியவில்றல...’

இப் டி 160 ஆண்டுகளுக்கு முன் ாகச் சியாட்டில் என்ற சிவப்பிந்திய

மனிதர் மகட்ட மகள்விகள், இன்றறக்கும் ப ாருத்தமானதாகமவ
மதான்றுகிறது. சிவப்பிந்தியர்களின் வாழ்நிலமாக இருந்த நிலம், இன்று
அபமரிக்காவின் ப ருநகரமாக உருக்பகாண்டு நிற்கிறது. சிவப்பிந்தியர்களின்
நிறனவாக மிஞ்சியிருப் து சில ஆவணங்களும் இதும ான்ற உறரகளும்
மட்டுமம.

அபமரிக்காவிலாவது சியாட்டிலின் உறர ஆவணப் டுத்தப் ட்டுள்ளது.

ஆனால், இந்தியாவில்வாழ்வுரிறம றிக்கப் ட்டு வனத்தில் இருந்து
துரத்தப் ட்ட எந்த ஆதிவாசியின் குரல் திவுபசய்யப் ட்டிருக்கிறது? என்ன
ஆவணம் இருக்கிறது? இன்றும் ம ராறச பகாண்டவர்களின் இரும்புக்கரம்
காட்டில் இருந்து வனவாசிகறளத் துரத்திக்பகாண்மடதான் இருக்கிறது. காட்டு
விலங்குகறளப் புரிந்துபகாண்டு நட் ாகப் ழகத் பதரிந்த வனவாசிகளுக்கு,
தறரயில் வாழும் மனிதர்கறளத்தான் புரிந்துபகாள்ள முடியவில்றல.

நிகழ்காலம் எனும் ஆற்றில் நகரும் வாழ்க்றகப் டகுக்கு இரண்டு

துடுப்புகள் இருக்கின்றன. ஒன்று கடந்தகாலத்றத மநாக்கி இயங்குகிறது.
மற்றது எதிர்காலத்றத மநாக்கி. இரண்டும் மாறிமாறி நகர்கின்றன. டகு முன்
பசன்ற டிமய இருக்கிறது. நாம் விரும்பினாலும் விரும் ாவிட்டாலும் இந்தத்
துடுப்புகள் இயங்கிக் பகாண்மடதான் இருக்கும் ம ாலும்.

பிரம்மபுத்திராவில் எனது டகு ம ாய்க்பகாண்மட இருந்தது.

''கடவுள் சந்மதா மாகப் கறட உருட்டி விறளயாடும் இடம் மாஜுலி

தீவு'' எனச் பசான்னார் டமகாட்டி.

''எங்மக கடவுள்... புறகப் டம் எடுத்துக்பகாள்ளலாமா?'' எனக்

மகட்டாள் டகில் வந்த சிறுமி. லரும் அறதக் மகட்டுச் சிரித்தார்கள். ஓடும்
ஆற்று நீறரச் சுட்டிக்காட்டி ஒரு முதியவர் பசான்னார்...

''இதுதான் கடவுள், டம் எடுத்துக்பகாள்.''

 கடந்தகாலம் கற்றுத்தந்த ாடம்தான் அந்தக் குரல் என, எனக்கு
நன்றாகப் புரிந்தது. இமத குரல்தாமன சியாட்டிலிடமும் இருந்தது!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 2
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

ட்டணத்துத் தனிறம

புதுறமப்பித்தன் 'பசல்லம்மாள்’ என ஒரு சிறுகறத எழுதியிருக்கிறார்.

அது ஓர் அற்புதமான காதல் கறத. தன் மறனவியின் இறந்த உடறல
றவத்துக் பகாண்டு, பிரம்மநாயகம் பிள்றள தனது வாழ்க்றகறயத் திரும்பிப்
ார்க்கும் கறத.

அந்தக் கறதயில் 'பசல்லம்மாளுக்கு அப்ம ாதுதான் மூச்சு ஒடுங்கியது.

ட்டணத்துத் தனிறமயிமல மாண்டு ம ானாள்’ என ஒரு வரி
இடம்ப ற்றுள்ளது.

அது என்ன ' ட்டணத்துத் தனிறம’? மாநகரில் வாழும் மனிதர்கள்

உணரும் தவிப்பு அது. ப ருநகரில் வாழுகிற மனிதர்களுக்கு வாழ்க்றகத்
மதறவக்கான எல்லாமும் கிறடத்தாலும், இந்த நகரம் தன்னுறடயது இல்றல
எனத் தனிறம உணர்வுபகாள்கிறார்கள். ஒவ்பவாரு மனிதனும் தன்றனச்
சுற்றி ஒரு வட்டம் ம ாட்டுக்பகாள்கிறான். அவ்வளவுதான் அவனது உலகம்.

கிராமத்தில் அப் டி வாழ்ந்துவிட முடியாது. நல்லது, பகட்டது எது

நடந்தாலும் ஊமர ஒன்று திரண்டுவிடும். நகரில், பதரிந்த மனிதர்கள்
இருக்கிறார்கள்; ழகிய நண் ர்கள் இருக்கிறார்கள். ஆனால்,
தனித்திருக்கிமறாம் என்ற உணர்வு இருக்கமவ பசய்கிறது.

'பசல்லம்மாள்’ சிறுகறதயில் வரும் பிரம்மநாயகம் பிள்றளயும்

மறனவியும் அடிக்கடி பசாந்த ஊருக்குப் ம ாய் வர மவண்டும் என் றதப்
ற்றிப் ம சிக்பகாண்மட இருக்கிறார்கள்.

'ஊர்ப்ம ச்சு, தற்சமயம் பிரச்றனகறள மறப் தற்குச் பசௌகரியமாக,

ம ாறத தரும் கஞ்சா மருந்தாகமவ அந்தத் தம் திக்கு உ மயாகப் ட்டு
வந்தது’ எனப் புதுறமப்பித்தன் பசால்கிறார். உண்றமதான் அது. ஊர்ப்ம ச்சு
என் து ஒரு ம ாறத. கடுக்காறய வாயில் ஒதுக்கிக்பகாண்டால், அதில்
ஒருவிதமான ம ாறத வரும் என் ார்கள். அதும ால பசாந்த ஊறரப் ற்றி
நிறனத்துக்பகாண்டு, ம சிக்பகாண்மட இருப் து ஒரு ம ாறததாமனா.
ப ருநகரில் வாழ் வர்களுக்கு அதுதான் மிச்சம்ம ாலும்.
 இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காஞ்சி புரத்தில் இருந்து திரும்பி வரும்
வழியில், பூந்தமல்லி சாறலமயாரம் ஒருவர் கம் ங்கூழ்
விற்றுக்பகாண்டிருந்தார். பவயிமலாடு காறர நிறுத்தி இறங்கி, அவரிடம் கூழ்
வாங்கிக் குடித்மதன். கம் ங்கூழுடன், பதாட்டுக்பகாள்ளக் பகாத்தவரங்காய்
வற்றலும் தந்தார். கூழின் குளிர்ச்சி, குடறலக் குளிரச்பசய்தது.

''மிதுக்க வத்தல் இல்றலயா?'' எனக் மகட்மடன்.

''இங்மக நல்ல மிதுக்க வத்தல் கிறடக்கிறது இல்றல. ாக்பகட்ல விக்கிற

மிதுக்க வத்தல் சரியில்றல... கசக்குது'' என்றார்.

அவ்வளவு ருசியான கூறழக் குடித்தமத இல்றல. கரிசல்காட்டில்

கிறடக்கும் கூழின் ருசிக்கு நிகராக, மாநகரில் ஒரும ாதும் கிறடக்காது என
நம்பியிருந்மதன். ஆனால், இந்தக் கூழில் அமத ருசி. ஒரு குவறள 10
ரூ ாய்.

மனம் நிறறயப் ாராட்டிய பிறகு 50 ரூ ாய் பகாடுத்து,

''றவத்துக்பகாள்ளுங்கள்'' என்மறன்.
 ''நீங்க குடிச்சதுக்குப் த்து ரூ ாதான். அது ம ாதும்'' என மீதம்
சில்லறற பகாடுத்தார்.

''உங்களுக்கு எந்தூருய்யா?'' எனக் மகட்மடன்.

''வதுவார் ட்டி'' என்றார்.

அருப்புக்மகாட்றடக்கு அருகில் என் தால், ''நானும் உங்க ஊருப்

க்கம்தான், மல்லாங்கிணர்'' என்மறன்.

விரிந்த கண்களுடன் மகட்டார்...

''நம்ம ஊரா... அதான் மிதுக்க வத்தல் மகக்கீங்க. பமட்ராஸுல யாரு

மிதுக்க வத்தறலக் கண்டா? நம்ம ஊர்ப் க்கம்தான் மிதுக்கம் ழம் ஜாஸ்தி''
என்றார்.

''பமட்ராஸுக்கு எப்ம ா வந்தீங்க?'' எனக் மகட்மடன்.

''எட்டு வரு ம் இருக்கும். ஊர்ல விவசாயம் ாக்க முடியறல. மகறள

இங்மக திருத்தணியில் கட்டிக்குடுத்துருக்மகன். மகனுங்க பரண்டு ம ரு.
மூத்தவன், கடலூர்ல இருக்கான். இறளயவன், திருவான்மியூர்ல இருக்கான்.
நானும் சம்சாரமும் தனியா வீடு ாத்துக் குடியிருக்மகாம். பிள்றளகமளாட
ஒண்ணா இருக்க முடியல. மனஸ்தா ம் வந்துடுச்சு. ஒரு கம்ப னியில
வாட்ச்மமனா மவறல ார்த்மதன். ஒழுங்கா சம் ளம் பகாடுக்கறல...
விட்டுட்மடன். அப்புறமா கம் ங்கூழ் விக்க ஆரம்பிச்மசன். ஒரு நாறளக்கு
நூறு, இருநூறு ரூ ாய்க்கு ஓடுது'' என்றார்.

''ஊருக்மக ம ாயிரமவண்டியதுதாமன?'' என்மறன்.

''ம ாயி என்ன பசய்யுறது... நாண்டுக்கிட்டு சாகுறதா? அதான்

விவசாயம் எல்லாம் மசாலி முடிஞ்சும ாச்சில்ல'' என்றார்.

அவரது ம ச்சின் பகாதிப்ற ப் புரிந்துபகாள்ள முடிந்தது. விவசாயிகள்

ப ரும் நம்பிக்றகபகாண்டவர்கள். அவர்கள் எளிதில் நிலத்றதப் பிரிந்து
ம ாய்விட மாட்டார்கள். அந்த நம்பிக்றக பகாஞ்சம்பகாஞ்சமாகத்
தகர்க்கப் ட்டுவிட்டது. 'இனி பசாந்த ஊருக்கு எதற்குப் ம ாவது?’ என
விவசாயிகள் மயாசிக்கும் நிறல உருவாகிவிட்டது. மனதில் இத்தறன
மகா த்றத றவத்துக்பகாண்டுதான், அடுத்தவர் சி தீர்த்து வயிற்றறக்
குளிரச்பசய்கிறார் என் து மவதறன அளித்தது.

அவராகத் பதாடர்ந்து தனது ஆற்றாறமறயப் கிர்ந்துபகாண்டார்.

''நம்ம க்கத்து ஆட்கள் யாராவது இப் டிப் ம ச்சுக் பகாடுக்கும்ம ாது

ஊர் ஞா கம் வருது. எல்லாம் மநத்து நடந்த மாதிரி இருக்கு. எம்புட்டு
பவள்ளாறம; எம்புட்டு ஆளு ம ரு ஓடியாடி மவறல ார்த்மதாம். நல்ல நாள்
ண்டிறகன்னா, ஊமர கூடிரும். எல்லாம் கண் முன்னாடிமய
மறறஞ்சும ாச்சு. என் வயசு ஆட்கள் எல்லாம் ம ாய்ச்மசர்ந்துட்டாங்க.
நானும் ம ாயிருந்தா, இந்தக் காலக்பகாடுறமறய எல்லாம் ாக்க மவண்டி
வந்திருக்காது. இனிமம ஊருக்குப் ம ாயி என்ன பசய்றது? பவளிமயறி
வந்தாச்சு. இங்கமய பசத்து மண்ணுக்குப் ம ாக மவண்டியதுதான்.''

நாங்கள் ம சிக்பகாண்டிருந்தம ாது, ஒரு நகரப் ம ருந்றதவிட்டு

இறங்கி, ார்றவயற்ற ஒருவரும் துறணக்கு ஒரு சிறுமியும்
வந்துபகாண்டிருந்தார்கள். அவர்களும் கூழ் குடிக்கத்தான் சிமயாடு
வருகிறார்கள் எனத் பதரிந்தது.

''என்ன இவ்வளவு மநரமாச்சு?'' எனக் மகட்டார் கூழ் விற் வர்.

''ராயப்ம ட்றடயில இருந்து ஸ் பிடிச்சு வந்து மசர்றதுக்கு பரண்டு

மணி மநரத்துக்கு மமல ஆகிருது'' என்றார் ார்றவயற்றவர்.

ஆளுக்கு ஒரு பசாம்பு கூழ் வாங்கிக் குடித்தார்கள். சிறுமி மவகமாகக்

கூறழக் குடித்து முடித்து பசாம்ற நீட்டினாள். இன்பனாரு பசாம்பு கூழ்
அவளுக்குத் தரப் ட்டது. அவர்கள் கூழ் குடித்து முடித்த பிறகு,
ார்றவயற்றவர் தனது ற யில் இருந்து ஒரு மஜாடி பசருப்ற எடுத்து அவர்
முன்பு நீட்டினார்.

''இது எதுக்கு?'' எனக் கூச்சத்துடன் மகட்டார் ப ரியவர்.

''ம ாட்டுங்மகாங்க, எத்தறன நாளு பசருப்பு இல்லாம நீங்களும்

திரிவீங்க... மராடு அனலா இருக்கு. ாண்டி ஜார் க்கம் ம ாயிருந்தப்
வாங்கிமனன். அளவு சரியா இருக்கானு ம ாட்டுப் ாருங்க.''

ப ரியவர் தயக்கத்துடன் பசருப்ற ப் ம ாட்டுப் ார்த்தார். சரியாகப்

ப ாருந்தியது.

''எத்தறன ரூவா?'' எனக் மகட்டார்.

''அது கிடக்கட்டும் விடுங்க. தினம் நாங்க குடிக்கிற கூழுக்கு நீங்க காசு

வாங்குறது இல்றல, என்னாமல முடிஞ்சது பசருப்பு வாங்கித் தந்துருக்மகன்.
இன்றனக்கு வியா ாரம் எப் டி?'' என இயல் ாகப் ம சத் பதாடங்கினார்.
 ''சாரு... நம்ம ஊருப் க்கம். ஊர்க் கறத ம சிக்கிட்டிருக்மகாம்''
என்றார் ப ரியவர்.

ார்றவயற்றவர் தன்மனாடு உள்ள சிறுமிறய ''மராஸி'' என

அறழத்து, ''சாருக்கு குட்மார்னிங் பசால்லு'' என்றார்.

3 மணி பவயிலில், அந்தச் சிறுமி றகறய உயர்த்தி வணங்கி

குட்மார்னிங் பசான்னாள்.

''சார், நானும் இவரும் ஃப்பரண்ட்ஸ். நான் வீட்லமய மகண்டில் பசஞ்சி

விக்கிமறன். தினம் சிட்டிக்குள்மள ம ாய் மகண்டில் சப்றள ண்ணிட்டு
வருமவன். மதியம் இவர்கிட்டதான் கூழு. அவருக்கு ஏதாச்சும் ப ாருள்
சிட்டியில மவணும்னா, நம்ம றகயில பசால்லிடுவாரு. வாங்கியாந்து
தருமவன். அப் டி ஃப்பரண்ட் ஆகிட்டாரு.''

எனக்கு அவர்களின் நட்ற க் காண சந்மதா மாக இருந்தது. மராஸி

என்ற அந்தச் சிறுமி கூழ் விற் வரிடம் மகட்டாள்...

''தாத்தா, புதுச் பசருப்பு ம ாட்டுக்கிட்டு நடந்துகாட்டு.''

பவட்கத்துடன் தாத்தா நடந்துகாட்டினார்.

''மராஸிதாம் ா நீங்க பசருப்ம ம ாடுறது இல்றலனு பசால்லுச்சு.

அதான் வாங்கியாந்மதன்'' என்றார் ார்றவயற்றவர்.

இல்லாத மனிதர்கள், ஒருவறரபயாருவர்

சந்மதா ப் டுத்திக்பகாள்கிறார்கள்; கிர்ந்து வாழ்கிறார்கள். ஆனால்,
வசதியும் வாய்ப்பும் இருப் வர்களில் எத்தறன ம ருக்கு இந்த மனது
இருக்கிறது?

நான் காரில் ஏறும்ம ாது ப ரியவர் பசான்னார்...

 ''அடுத்த தடறவ வரும்ம ாது மிதுக்க வத்தல் வறுத்து பவச்சிருப்ம ன்.
மறக்காம கூழு குடிச்சுட்டுப் ம ாங்க தம்பி...'' அவரது பசால்லிலும் குளிர்ச்சி
இருந்தது.

சமீ த்தில் அவறரத் மதடி கூழ் குடிக்கப் ம ானம ாது அந்த இடத்தில்
அவறரக் காணவில்றல. தர்பூசணி விற்கும் கறட ம ாட்டிருந்தார்கள்.

கூழ் விற்கும் ப ரியவறரப் ற்றி விசாரித்தம ாது, ''அவர் ஆமறழு

மாசத்துக்கு முன்னாடிமய பசத்துட்டாமர சார்...'' என்றார்கள். அந்தக் கூழின்
ருசியும் குளிர்ச்சியும் மனதில் அப் டிமய இருந்தன.

' ட்டணத்துத் தனிறம’, புதுறமப்பித்தனின் பசல்லம்மாறள மட்டும்

அல்ல... கூழ் விற்கும் முதியவறரயும்தான் காவு வாங்கியிருக்கிறது.

ஆதித் தனிறம என ஒரு பசால் இருக்கிறது. அது மனிதன் பூமியில்

மதான்றிய காலத்தில் ஏற் ட்ட உணர்வு என்கிறார்கள். அந்தத் தனிறமயின்
மிச்சம் இன்றும் இருக்கமவ பசய்கிறது.

கறல விமர்சகர் ஒகுமுரா, 'எட்டு வறகயான தனிறம இருக்கிறது’

என்கிறார். ஒன்று, துறவியின் தனிறம... அதாவது, உலகில் இருந்து விரும்பி
தன்றனத் துண்டித்துக்பகாண்டு இச்றசகறளத் துறந்து வாழும் தனிறம.
இரண்டாவது, மநாயாளியின் தனிறம. உடல் நலிவுற்று நடமாட முடியாத
நிறலயில் உருவாகும் தனிறம. ஏக்கமும் நிராகரிப்பும்பகாண்ட தனிறம அது.

மூன்றாவது தனிறம, காதலின் தனிறம. தனித்திருக்கும் காதலமனா

காதலிமயா அறடயும் தனிறம அது. கற் றனயில் சஞ்சரிப் தும் கனவு
காண் தும் தனிறமறய பவறுப் தும் இதன் இயல்பு.

அடுத்தது ம ார் வீரனின் தனிறம. யுத்தக் களத்தில் அல்லது எல்றலயில்

ஒற்றற மனிதனாகச் சமறர எதிர்மநாக்கிக் காத்திருக்கும் தனிறம. என்ன
நடக்கப்ம ாகிறது எனத் பதரியாத றத றதப்பு. தன்றன முழுறமயாக
ஒப் றடத்துக்பகாண்ட மனதின் தனிறம அது.

இன்பனாரு தனிறம, முதியவரின் தனிறம. இது வாழ்வின் ஒரு நிறல.

வாழ்வியல் கடறமகறளச் பசய்து முடித்த பிறகு உருவாகும் தனிறம அது.
மவறு ஒரு தனிறம இருக்கிறது. அது கவிஞனின் தனிறம. இயற்றகறய
நாடுவதும், கறலகறளத் மதடிச் பசல்வதும், அதில் தன்றனக்
கறரத்துக்பகாள்வதுமான தனிறம.

ஏழாவது அரசனின் தனிறம. எப்ம ாதும் தன்றனச் சுற்றி ஆள்கூட்டம்.

தனக்கு என

ஓர் உலகம் கிறடயாதா என ஏங்கி உருவாக்கிக்பகாள்ளும்

பிர லங்களின் தனிறம.

அடுத்தது, றகதியின் தனிறம. அது ஒரு தண்டறன. ஞா கங்கள்

மட்டுமம துறண. அதுவும் தூக்குக் றகதியாக இருந்துவிட்டால், சாறவ
எதிர்மநாக்கிக் காத்திருக்கும் வலியுடன் கூடிய தனிறம அது. இப் டி எட்டு
வறகயான தனிறம இருக்கிறது எனச் பசால்கிறார் ஒகுமுரா.

இதற்கு மமல் ஒரு தனிறமறயப் புதுறமப்பித்தன் பசால்கிறார்.

அதுதான்... ' ட்டணத்துத் தனிறம’. இந்தத் தனிறம தனிந ரின் தனிறம
அல்ல. ஊரின் சு ாவம் என எடுத்துக்பகாள்ளலாம்.

'தனிறமறயக் கண்டு ஏன் யப் டுகிறீர்கள்? தனிறமயின் சுகத்றத

நீங்கள் அனு விப் தும், அறத வளர்த்துக்பகாள்வதும் அவசியம்’ என
சீனாறவச் மசர்ந்த ஜியாங் யுங் தனிறம உணர்வு குறித்மத ஆறு உறரகள்
நிகழ்த்தியிருக்கிறார். அது தனி நூலாகவும் வந்துள்ளது. நாம்
ஒருவருக்பகாருவர் நிறறயப் ம சிக்பகாள்கிமறாம். பதாறலக்காட்சி, மரடிமயா
என ஊடகங்கள் ம சிக்பகாண்மட இருக்கின்றன. ஆனால், இந்தக்
காலத்தில்தான் நாம் அதிகம் தனிறம உணர்றவ அறடகிமறாம். பதாழில்நுட் ம்
உருவாக்கிய தனிறம அது.

நம் மூதாறதயர் காலத்தில் அவர்கள் ஆள் அரவமற்ற காட்டில், தனி

இடத்தில் வாழ்ந்தார்கள். அவர்களிடம் பவறுக்கத்தக்கத் தனிறம உணர்வு
உருவாகவில்றல. 'காதல், பமாழி, புரட்சி, வன்முறற, சிந்தறன, அறவழி என
ஆறு தளங்களில் தனிறம உணர்வு குறித்து நான் உறரயாற்றியுள்மளன்’
என்கிறார் ஜியாங் யுங்.

நான்கு ஆஸ்கர் விருதுகறளப் ப ற்ற

'தி கிராண்ட் புடாப ஸ்ட் மஹாட்டல்’, தனிறமயின் இறழகளால்

பின்னப் ட்ட திறரப் டம். ஆஸ்திரியாறவச் மசர்ந்த புகழ்ப ற்ற எழுத்தாளர்
ஸ்டீ ன் ஸ்மவக்கின் கறதறய றமயமாகக்பகாண்டு எடுக்கப் ட்ட டம் அது.

நாஜி ராணுவத்தால் தான் றகதுபசய்யப் ட்டு, வறத முகாமுக்கு

அனுப் ட்டுவிடுமவாம் எனப் யந்து மறனவிமயாடு தற்பகாறல
பசய்துபகாண்டவர் ஸ்டீ ன் ஸ்மவக். 1968-ம் ஆண்டு தனிறமறய நாடி
னிமறலக்குச் பசன்ற ஸ்மவக், 'தி கிராண்ட் புடாப ஸ்ட்’ என்ற மஹாட்டலில்
தங்குகிறார். ஒருகாலத்தில் மிகவும் புகழ்ப ற்று இருந்த அந்த விடுதி,
தற்ம ாது றகவிடப் ட்ட நிறலயில் உள்ளது.

கடந்த காலங்களில் அங்கு வந்து தங்கி மகிழ்ந்த சில முதியவர்கள்,

அமத நிறனவுகளுடன் திரும் த் தங்க வந்திருப் றதத் தவிர, புதியவர்கள்
எவரும் அங்மக காணப் டவில்றல.

மர்ம மாளிறகம ால இருந்த அந்த விடுதியில் தங்கியிருக்கும் ஸ்மவக்,

தற்பசயலாக மஹாட்டலின் உரிறமயாளர் ஜீமரா முஸ்த ாறவச் சந்திக்கிறார்.
அப்ம ாது ஜீமரா இந்த மஹாட்டலுக்கு, தான் எப் டி உரிறமயாளர் ஆனார்
என்ற கறதறய விவரிக்கத் பதாடங்குகிறார்.

கிராண்ட் புடாப ஸ்டின் முதலாளி யார் என எவருக்கும் பதரியாது.

குஸ்தாவ் அதன் ப ாறுப் ாளர். அவரது வாழ்க்றகயும், அங்மக லாபி ாயாக
மவறலக்கு வரும் 'ஜீமரா’ என்கிற தின்வயதுப் ற யனின் அனு வமும்
விவரிக்கப் டுகின்றன. ல்மவறு நிகழ்வுகளின் முடிவில் ஒரு எடுபிடிப்
ற யனாக மவறலக்கு வந்த ஜீமரா, மஹாட்டலின் உரிறமயாளர் ஆகிறார்.
இன்றும் ஆள் வராத நிறலயிலும் அறதக் காப் ாற்றி வரக் காரணம், அது
தனது காதலின் அறடயாளம். அந்த மஹாட்டறல தனது காதலின்
நிறனவுச்சின்னமாகக் கருதுவதாக ஜீமரா கூறுகிறார்.

மனிதர்கள் மட்டும் அல்ல... புகழ்ப ற்ற இடங்களும் றகவிடப் ட்ட

நிறலயில் தனிறமயில், நிறனவுகளுடன் எஞ்சி நிற்கின்றன. அதுதான்
வாழ்க்றக. யாராலும் எறதயும் எல்லா காலத்திலும் காப் ாற்றிவிட முடியாது.
வளர்ச்சிறயப்ம ாலமவ வீழ்ச்சியும் வாழ்வின் அங்கமம. 'கிராண்ட் புடாப ஸ்ட்
மஹாட்டல்’ என் து யூதர்களின் ப ருறமக்குரிய கடந்த காலம் என் தன்
குறியீடும ாலவும் டத்தில் அறடயாளப் டுத்தப் டுகிறது.

'தனிறம கண்டதுண்டு. அதிமல சாரம் இருக்குதம்மா...’ என்றான் ாரதி.

அறத நீங்களும் அனு வித்துப் ாருங்கமளன்!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 3
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

புத்தன் இல்லாத இடம் இல்றல

நான் ார்த்த புத்தர் சிறலகளிமலமய மறக்க முடியாதது, ஹிமராஜிமா

மியூசியத்தில் அணுகுண்டு வீச்சால் உடல் சிறதந்து உருகிப்ம ாய், ாதி
முகத்துடன் காணப் டும் புத்தர்.

தன் தறல மீது ஓர் அணுகுண்டு வந்து விழும் என புத்தன் நிறனத்

திருக்க மாட்டான். லட்சக்கணக்கான மனிதர்கறளயும், மகா பமௌனத்தில்
உறறந்திருந்த புத்தறனயும் அணுவின் கதிர்வீச்சு சிறதத்திருக்கிறது. ாதி
சிறதந்தும ான அந்தப் புத்தனின் முகம், நம் காலத்தின் அறடயாளம்.

நான் ார்க்க விரும்பும் புத்தர் சிற் ம் ஒன்று இருக்கிறது. அது

ாகிஸ்தானின் லாகூர் மியூசியத்தில் உள்ள 'ஃ ாஸ்ட்டிங் புத்தா’ என
அறழக்கப் டும் சிற் ம். எலும்புகள் புறடத்து நிற்க, ஒட்டிய வயிற்றுடன் குழி
விழுந்த கண்களுடன், சிறய பவன்ற புத்தர் சிற் ம். அதிலும் மகாடும ால
புன்னறக ஒளிரமவ பசய்கிறது.

நின்ற, சயனக் மகாலத்தில் அழகும் சாந்தமும் நளினமும்பகாண்ட

புத்தறரத்தாமன நாம் ார்த்திருக்கிமறாம். ஆனால், இந்தப் புத்தர் அப் டி
அல்ல. உடறல ஒடுக்கிக்பகாண்ட உக்கிரமும், ஆன்ம மவகம் பீறிடும் உடலும்
பகாண்ட புத்தர். கு ாணர் காலத்துச் சிறல அது. இரண்டு அல்லது மூன்றாம்
நூற்றாண்டில் பசய்யப் ட்டிருக்கலாம். இந்தச் சிறலயின் நகல் வடிவங்கறள
நான் கண்டிருக்கிமறன். ஆனால், மூலத்றத மநரில் ார்க்க மவண்டும் என் து
என் பநடுநாள் ஆறச.

காஷ்மீர் பதாடங்கி கன்னியாகுமரி வறர புத்தர் இல்லாத இடமம

இல்றல. இன்று புத்தர் ஒரு விற் றனப் ப ாருள். விதவிதமான வடிவங்களில்,
உயரங்களில், பிரமாண்டமான சிறலகளாகச் பசய்யப் ட்டு விற்கப் டுகிறார்.
வரமவற் றற அழகுப்ப ாருட்களில் ஒன்றாக, புத்தர் உருமாறிப்ம ாவறத
என்னால் ஏற்றுக்பகாள்ள முடியவில்றல.
 என் எழுதும் மமறஜயில் ஒரு புத்தர் சிறல இருக்கிறது. சாரநாத்தில்
இருந்து வாங்கிவந்த கற்சிறல. 25 ஆண்டுகளாக தினமும் காறலயில் அறதத்
துறடத்து சுத்தம்பசய்து, ஒரு மலறர அதன் முன் ாக றவக்கிமறன். புத்தரின்
புன்னறகதான் எனது எழுத்துத் துறண.

மனம் மசார்ந்த தருணங்களில் அந்தப் புத்தறரப் ார்த்துக்பகாண்மட

இருப்ம ன். ஊதுவத்தியில் இருந்து நறுமணப் புறக வருவதும ால, அந்தச்
சிறலயில் இருந்து சாந்தம் பமள்ளப் ரவி என்றனப் ற்றுவறத
உணர்ந்திருக்கிமறன். உலகின் புத்தருக்கு 2,500 வயதாகிவிட்டது. ஆனால்,
எனது மமறஜயில் இருக்கும் புத்தருக்கு 25 வயதுதான்.

கருறண ததும்பும் முகம், சற்மற ப ரிய கீழ் உதடு, நீண்டு பதாங்கும்

காதுகள், த்மாசனக் மகாலத்தில் தியானத்தில் அமர்ந்த நிறல. எனது
யணத்தில் இந்தியாவில் எத்தறனமயா விதமான புத்தர் சிறலகறளக்
கண்டிருக்கிமறன். சிறியமதா, ப ரியமதா எல்லா புத்தர்களும் ம ரழகுடன்
உருவாக்கப் ட்டிருக்கிறார்கள். யாறனறய எப் டிப் ார்த்தாலும், அதன்
கம்பீரமும் அழகும் குறறவது இல்றலதாமன? புத்தனும் அப் டித்தான்
இருக்கிறான்.
 உலகின் மிகப் ப ரிய புத்தர் சிறலகளில் ஒன்றான, மடாக்கிமயாவில்
உள்ள காமகுரா புத்தர் சிறலறயக் காண் தற்காகச் பசன்றிருந்மதன்.
மடாக்கிமயாவில் இருந்து ஒரு மணி மநரப் யண தூரத்தில் உள்ளது
காமகுரா. அங்மக பிரமாண்டமான புத்தர் சிறல பவட்டபவளியில்
அறமக்கப் ட்டிருக்கிறது. 13.35 மீட்டர் உயரம் உள்ள பவண்கலப் புத்தர்
சிறல அது. 1252-ம் ஆண்டு அறதச் பசய்திருக்கிறார்கள்.

இறத ஜப் ானில் உள்ள இரண்டாவது ப ரிய புத்தர் சிறல

என்கிறார்கள்; முதல் சிறல நாராவில் உள்ளது. காமகுரா புத்தர் சிறல
முதலில் மரத்தில் பசய்யப் ட்டிருந்தது. பின்னர் அது சிறதந்துவிடமவ,
பவண்கலத்தில் புதிய சிறல பசய்யப் ட்டிருக்கிறது. பவட்டபவளியில் அப் டி
ஒரு மகா புத்தறனக் காண் து ப ரும் ரவசம் தரக்கூடியது.

பிரமாண்டமான அந்தப் புத்தர் சிறலயின் உட் குதிறயக் காண் தற்கும்

வழி அறமத்திருக்கிறார்கள். உள்ளுக்குள் பவற்றிடம். அதன் வழிமய
புத்தறரக் கண்டம ாது, 'உருவம் இல்லாத இருப்ம புத்தர்’ என்ற
அனு வத்றத அறடந்மதன். அது ஓர் உணர்ச்சிபூர்வ நிறல; நமக்குள்
இருக்கும் புத்தறன நாம் அறடயாளம் கண்டுபகாள்ளும் வழி. சிறலறயவிட்டு
அகல மனமம வரவில்றல. இளபவயில் ஒளிரத் பதாடங்கியது. அந்த
இளஞ்சூரிய பவளிச்சத்தில் புத்தறரக் காண் து ம ரனு வம்.
 புத்தர் ஏன் நமக்குத் மதறவயாக இருக்கிறார்? இதற்கு நிறறயப்
தில்கள் இருக்கின்றன. எனது திலுக்கு முன் ாக 'பயஸ் மமன்’ என்ற
திறரப் டத்றத நிறனவூட்ட விரும்புகிமறன்.

இது ஜிம்மகரி நடித்த ஆங்கிலப் டம். இதில் அவர் ஒரு வங்கி ஊழியர்;
மறனவிறய விவாகரத்துபசய்தவர். எந்த மவறலயில் ஈடு ட்டாலும் அவருக்கு
எதிர்மறறயான எண்ணங்கமள மதான்றிக்பகாண்டிருக்கும். இதனால்
லவிதமான சிரமங்கறள அறடவார். எந்தச் பசயறலயும் அவரால்
றதரியமாகச் பசய்ய முடியாது. அப்ம ாது அவர் ஓர் ஆமலாசறன வகுப்பில்,
'உங்கள் எதிர்மறற எண்ணங்கறள மாற்ற எந்தச் சந்தர்ப் மாவது
கிறடத்தால், 'சரி பசய்கிமறன்’ எனக் குதித்துவிடுங்கள். 'பயஸ்’ என்ற பசால்
உங்கறள மாற்றிவிடும்’ என்ற ஆமலாசறனறயப் ப றுகிறார். தனது
வாழ்வில் அறத அவர் பசயல் டுத்தவும் பதாடங்குகிறார்.

அவர் நிறனத்மத ார்க்காத மாற்றங்கள் எல்லாம் உருவாவதுடன், புதிய

நட்பும், தவி உயர்வும், ப ண் துறணயும், புதிய அனு வங்களும்
அவருக்குக் கிறடக்க ஆரம்பிக்கின்றன. அதன் பின்னர் எதிர்மறற
எண்ணங்கறள விலக்கி, பயஸ் மமனாக வாழ ஆரம்பிக்கிறார்.
பநருக்கடியான சூழலில்கூட அவர் மனம், எதிர்மறற எண்ணங்கறள
வரவிடாமல் தடுப் துடன், மநர்மறற எண்ணங்கறள உருவாக்கித் றதரியமாக
பவற்றிப றச் பசய்கிறது.

'பயஸ்’ என்ற ஒரு வார்த்றத, ஒரு மனிதறன இப் டிப்

புரட்டிப்ம ாட்டுவிடும் என்றால், நிகரற்ற அறபநறிகளின் பதாகுப் ாக
அறமந்த ப ௌத்தம், அதன் உயர்வான எண்ணங்கள் நம்றம எந்த அளவுக்கு
மமம் டுத்தும்!

ஆம் நண் ர்கமள... நமது மனம்தான் நம்றம வழிநடத்தும் கருவி.

அறத ஆராயவும், சரிபசய்யவும், தூய்றமப் டுத்தவும், நல்ல சிந்தறனகறள,
பசயல்கறள, நல்ல அறத்றதக் றகக்பகாள்ளவும் புத்தமர நமக்கான ஞான
குரு.

அகத்றத பநறிப் டுத்த மட்டும் புத்தர் நமக்கு வழிகாட்டவில்றல; சாதி,

இன ம தம் இல்லாத, சமூக நீதிறய முன்னிறுத்திய வாழ்க்றகமுறறறய
உயர்த்திப்பிடித்தவர் புத்தர். அக விடுதறலறய முதன்றமப் டுத்திய
புத்தர்தான், சாக்கியர்களுக்கும் மகாலியர்களுக்குமான தண்ணீர்ப்
பிரச்றனறயத் தீர்த்துக்பகாள்ள முன்வந்து வழிகாட்டியவர். மன்னராக
வாழ்ந்த காலத்தில் ல்லக்கிலும் குதிறரயிலும் வனி வந்த புத்தர், துறவியான
பின்பு நடந்மத அறலந்தார். இந்தியாவில் புத்தர் அளவுக்கு நடந்த
இன்பனாரு மனிதர் இருக்க முடியுமா என் து சந்மதகமம.

புத்தர் தனது முதல் பசாற்ப ாழிறவ, வாரணாசிறய ஒட்டிய சாரநாத்தில்

நிகழ்த்தினார். மான்பூங்கா என அறழக்கப் ட்ட இடத்தில் அந்த உறர
நிகழ்த்தப் ட்டது. அறத 'தர்மச் சக்கரம் சுழல்வது’ எனக் கூறுகிறார்கள்.
புத்தரின் முதல் உறர, ாலி பமாழியில் நிகழ்த்தப் ட்டது. இன்று, அந்த
பமாழி ம ச்சுவழக்கில் இல்றல. ாலி பமாழிக்கு 'மாகதி’ எனவும் மவறு ப யர்
உண்டு. மகத நாட்டில் வழங்கப் ட்டதால் அது 'மாகதி’ என அறழக்கப் ட்டது.

தமிழ்நாட்டில் இருந்த ப ௌத்தர்கள் ஒரும ாதும் ாலி பமாழி ம சியது

இல்றல. ஆனால், ப ௌத்த சமய மதரர்கள் ாலி பமாழியில் இயற்றப் ட்ட
அறநூல்கறளப் டித்துவந்தார்கள். தமிழ்நாட்டில் காஞ்சிபுரம்,
காவிரிப்பூம் ட்டினம் (புகார்), நாகப் ட்டினம், உறறயூர், பூதமங்கலம்,
மதுறர, மானாவூர், துடிதபுரம், ாடலிபுரம், சாத்தமங்றக, ம ாதிமங்றக,
சங்கமங்றக, அரிட்டா ட்டி, ப ௌத்தபுரம் முதலான ஊர்களில், ாலி
பமாழிறய நன்கு அறிந்திருந்த ப ௌத்த ஆசிரியர்கள் ண்றடயக் காலத்தில்
இருந்தார்கள்.

சாரநாத்தில் புத்தரின் அறவுறரறயக் மகட்டவர்கள் பகாண்டஞ்ஞர்,

த்தியர், வப் ர், அஸ்ஸஜி மற்றும் மகாநாமர் ஆகிய ஐந்மத ம ர்தான்.
அவர்களும் துறவிகமள. ஆடி மாதப் ப ௌர்ணமி அன்று இந்த உறர
நிகழ்த்தப் ட்டது. அதனால்தான் இன்றும் ஆடி மாதப் ப ௌர்ணமிறய 'குரு
பூர்ணிமா’ என அறழக்கிறார்கள்.

புத்தருறடய காலத்தில் இல்லற வாழ்க்றகறய விட்டு விலகி, காட்டுக்குள்

பசன்று, ல ஆண்டுகள் தவம்பசய்து மட்டுமம ஞானம் ப ற முடியும் என
நம்பியிருந்தார்கள். புத்தரும் அப் டித்தான் ஆறு ஆண்டுகள் கடும் தவம்
பசய்திருந்தார். அதன் பின்னர் தன்றன வருத்திக்பகாள்வதால் மட்டும் யன்
இல்றல என உணர்ந்து, அவர் மத்தியப் ாறத ஒன்றற உருவாக்கினார்.
 சாரநாத்தில் புத்தரின் முதல் உறர, அவரது ஞானத்றத
பவளிப் டுத்தும்விதமாக அறமந்திருந்தது. அன்று அறதக் மகட்ட ஐந்து
ம ருக்குப் பிறகு, ஆறாவது மனிதராக இன்று வறர அந்த உறரறய நாம்
டித்தும் மகட்டும் வருகிமறாம்.

'மதாற்றத்துக்கு உட் ட்டது எதுவானாலும், அது அழிவுக்கும் உட் ட்டமத

என் றதப் புரிந்து விழிப்புஉணர்வுடன் பசயல் டுங்கள்.

சரியான புரிதல், சரியான எண்ணங்கள், சரியான பசால், சரியான

பசயல், சரியான வாழ்வாதாரம், சரியான முயற்சி, சரியான விழிப்புஉணர்வு,
சரியான மனக்குவிப்பு... ஒவ்பவாரு மனிதனுக்கும் இன்றியறமயாதறவ’ என
புத்தர் விளக்கினார்.

மநரியப் ம ச்சு என்றால் என்ன? பிறருக்குத் தீங்கு இறழக்காத,

கடும்பசால் எதுவும் கூறாத, அடுத்தவரின் அறமதிறயயும் இறசறவயும்
பகடுக்காத ம ச்மச மநரியப் ம ச்சு.

நாம் மநரியப் ம ச்றசப் யில மவண்டும். அன்றாடம், நான் மநரியப்

ம ச்றசக் பகாண்டிருக்கிமறனா என, தன்றனத்தாமன ஆராய்ந்துபகாண்மட
இருக்க மவண்டும்.

இதும ாலமவ மநரிய பசய்றக. ஒவ்பவாரு பசயலும் மனதிமலமய

முதலில் மதான்றுகிறது. பின்பு அது ம ச்சின் மூலம் பவளிவருகிறது; அடுத்து
உடம் ால் பசய்யும் பசயலாக பவளிப் டுகிறது. இந்தச் பசய்றக மநரியதாக,
சரியானதாக, கச்சிதமானதாக இருக்க மவண்டும்.

பகால்லுதல், திருடுதல், தவறான ாலியல் இன் ம், ம ாறதயூட்டும்

ப ாருட்கறள உட்பகாள்ளுதல் ஆகியவற்றறத் தவிர்த்து, மநரிய பசய்றகறய
ஒருவர் தம் வாழ்வின் ஒரு குதியாக்கிக்பகாள்ள மவண்டும்.

இதும ாலமவ மநரிய வாழ்வாதாரம் அடுத்த அறம் ஆகும். நாம்

வாழ்வதற்கு ணம் மதறவ. ஆனால், அது எப் டிச் சம் ாதிக்கப் டுகிறது,
ஏதாவது தவறான வழியில், எவறரயாவது ஏமாற்றிப் ப றப் ட்டதா என
ஆராய மவண்டும்.
 இந்தப் ம ாதறனயில் துன் ம் ற்றிய ம ருண்றம, துன் க் காரணம்
ற்றிய ம ருண்றம, துன் நீக்கத்துக்கான ம ருண்றம, துன் நீக்கத்துக்குக்
பகாண்டுபசல்லும் பநறி ற்றிய ம ருண்றம ஆகிய நான்கு
ம ருண்றமகறள எடுத்துச் பசான்னார் புத்தர். அத்துடன் மூன்று வழிகளில்
ம ருண்றமகறள உணர்ந்திருப் தாகவும் அவர் விளக்கினார்.

ம ருறரயின் முடிவில் பகாண்டஞ்ஞர், 'மதாற்றத்துக்கு உட் ட்டது

எதுவானாலும் அது அழிவுக்கும் உட் ட்டமத’ என் றத முழுறமயாக
உணர்ந்தார். புத்த பநறிறய ஏற்றுக்பகாண்ட முதல் சீடர் அவமர. இந்த
உறரயின் மூலம் உலகில் தர்மச் சக்கரம் சுழலத் பதாடங்கியது. புத்தருறடய
ஞானத்றதயும் பதள்ளிய அறிறவயும் நாம் முழுறமயாக உள்வாங்க புத்த
ஞானத்றதப் யில மவண்டும்.

ஞானத்தில் எவ்வாறு நிறலப றுவது என்றும், புத்தர் தனது ஐந்து

சகாக்களுக்கும் கற்பித்தார். ஐவரும் ஞானத்தில் நிறலப ற்று 'அரஹந்தர்கள்’
ஆனார்கள் எனக் குறிப்பு உள்ளது. வலுவான இரும்புத் தூண், புயல்
காற்றில்கூட அறசயாமல் இருப் றதப்ம ால, இந்த உண்றமகள் அவர்களின்
மனதில் அறசயாத பநறிறய உருவாக்கின.

புத்தர், ராஜகிரியில் இருந்து நாளந்தா வறர சில பிக்குகளுடன்

பசன்றுபகாண்டிருந்தார். அந்தச் சமயம் ஒருவர் புத்தறர மிக மமாசமான
வறசகளால் திட்டி, ம சத் பதாடங்கினார். அறதக் மகட்ட சீடர்கள் ஆத்திரம்
அறடந்தனர். ஆனால், புத்தரிடம் சலனமம இல்றல.

'யுத்தக் களத்தில் பசல்லும் யாறன, எல்லா திறசகளில் இருந்து வரும்

அம்புகறளப் ப ாறுத்துக்பகாண்டு, தன் இலக்றக மநாக்கி
நடந்தும ாவதும ாலத்தான் நான் பசயல் டுமவன். புகழ்ச்சியும் இகழ்ச்சியும்
எனக்கு ஒன்மற. இந்த இரு சூழ்நிறலகளிலும் சமநிறலயுடன் இருப் மத
உண்றமயான தம்மம் ஆகும்’ என புத்தர் விளக்கினார்.

புத்தரின் மதாழறம நமக்குத் மதறவயாக இருக்கிறது. மனிதர்களுக்கு

அவர்களின் மனமம ஒளி தரும் கருவி என்கிறார். புத்தர் எப்ம ாதும்
இனிறமயான பசாற்கறளமய ம சினார். பசால்லாலும் பசயலாலும் எந்த
மனிதறனயும் காயப் டுத்திவிடக் கூடாது என் து அவரது பநறி. அறிவுக்குப்
ப ாருந்தாத எதன் மீதும் அவர் நம்பிக்றக றவக்கவில்றல. எளிய
மக்களுக்காகமவ அவர் ம சினார்.
 அவர் ம சிய பமாழி, ாலி. அது மகத நாட்டு மக்கள் ம சி வந்த
பமாழி. அதற்கு எழுத்துக்கள் இல்றல. அது மட்டும் அல்ல. அவர் காலத்தில்
ாலி, பிராகிருதம், சம்ஸ்கிருதம் ம ான்ற எந்த பமாழியும் எழுத்துபமாழியாக
இல்றல. எல்லாம் ம ச்சுபமாழிகமள. புத்தர் தன் காலத்தில் எறதயும்
எழுதவில்றல.

புத்தர் இறந்த பிறகு அவரது சீடர்கள் ஒன்றுகூடி ஆமலாசறன

பசய்தார்கள். அதில் புத்தரின் அறவுறரகறளயும் பசயல் ாடுகறளயும்
பதாகுத்துறவப் து என முடிவுபசய்தார்கள். வாழ்நாள் முழுவதும் புத்தரின்
நிழல்ம ால் இருந்த ஆனந்தனிடம் 'சுத்த பிடகம்’, 'அபிதம்மப் பிடகம்’
இரண்றடயும் பதாகுக்கச் பசான்னார்கள். உ ாலியிடம் 'விநய பிடகம்’
பதாகுக்கச் பசான்னார்கள். பின்னர் ராஜகிருகத்தில் 500 பிட்சுக்கள்
ஒன்றுகூடினார்கள். அதுதான் முதல் ப ௌத்த மாநாடு. அதில் இந்தத்
பதாகுப்புகள் முன்றவக்கப் ட்டு, திருத்தங்கள் மமற்பகாள்ளப் ட்டு
அங்கீகரிக்கப் ட்டன.

மன்னர் அமசாகன் ப ௌத்த ஞானத்றத ஏற்றுக்பகாண்டு, கபிலவஸ்து,

புத்தகயா, சாரநாத், ராஜகிருகம், குசிநரா ம ான்ற புத்தரின் வாழ்மவாடு
பதாடர்புறடய முக்கியமான இடங்களில் எல்லாம் ஸ்தூபிகள் அறமத்தார்.
அவரின் ஞானபமாழிகறள கல்பவட்டில் ப ாறித்துறவத்தார்.

மகா ம், மமாகம் அல்லது யத்றத மனம் எதிர்பகாண்டு எதிர்விறன

புரியும்ம ாது, மனம் பநருக்கடிகளுக்கு உள்ளாகும்; அதனால் மிகவும்
தற்றப் டும்; அதன் காரணமாக உடலில் நடுக்கம், பீதி உண்டாகும். இதனால்
மனக் குழப் ம் அதிகமாகும்; நிம்மதி ம ாய்விடும். மனறதத் தூய்றமப் டுத்த,
பநறிப் டுத்த புத்த வி ஸ்ஸனா வழிகாட்டுகிறது.

பிறப்பில் இருந்து இறப்பு வறர, நமது மூச்சு உள்மள வருவதும்

பவளிமய பசல்வதுமாகமவ இருந்துவருகிறது. இந்த மூச்சுதான் நமது மன
ஒருறமக்கு உரிய ப ாருள். ஒருவர் மூச்றச உற்றுமநாக்கி விழிப்புஉணர்வு
ப றுவமத வி ஸ்ஸனா. தூய்றமயான உற்றுமநாக்கமல அந்தப் யிற்சி.
கறரயில் அமர்ந்திருப் வர் ஆற்மறாட்டத்றதக் கவனிப் து ம ான்ற பசயல்
அது. இப் டி ஒருறமபகாள்ள மனம் எளிதில் வசப் டாது. கடினமாகமவ
இருக்கும். இதற்காகமவ ஒரு வழிகாட்டி, ஆசான் மதறவ.
 புத்தறரப் பின்பதாடர்வது என் து ஒரு நீண்ட ாறத; வாழ்நாள்
முழுவதும் பதாடரும் ணி. அதன் முதற் டியாக, பசால்லாமலா அல்லது
உடலாமலா மற்றவர்களின் அறமதிக்கும் இறசவுக்கும் ாதிப்பு வரக்கூடிய
எந்த ஒரு பசயறலயும் பசய்யாமல் இருத்தமல, புத்தர் காட்டும் எளிய வழி.

அலங்காரப் ப ாருளாக புத்தறன வீட்டில் றவத்திருப் றதவிடவும்

அவரது அறங்களில் ஒன்றறக் றகக்பகாள்வதுதான் புத்தறரப் பின்பதாடரும்
உண்றமயான வழி!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 4
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

குற்றம் புரிந்தவர்

பசன்றனயில் குளிர்சாதன வசதி பசய்யப் ட்ட ழக்கறட ஒன்றில்

ழங்கறள வாங்கிக்பகாண்டிருந்மதன். என்றனக் கடந்தும ாய் ஒரு முதியவர்
ஆரஞ்சுப் ழங்கறள எடுத்து முகர்ந்து ார்த்தார். 70 வயது இருக்கும்.
ஒடிசலாக, உயரமாக இருந்தார். கறுப்பு ம ன்ட்டும் இளநீல வண்ண
அறரக்றகச் சட்றடயும் அணிந்திருந்தார். றகயில் ஒரு மஞ்சள் ற
இருந்தது. ஆரஞ்சுப் ழத்றத அமத இடத்தில் திரும் ப் ம ாட்டுவிட்டு எதுவும்
வாங்க விருப் ம் இல்றல என் தும ால, கறடயின் வாசறல மநாக்கி
பவளிமய நடந்தார்.

கண்ணாடிக் கதறவத் தள்ளி பவளிமயறும்ம ாது கறடயின் மமலாளர்

அவறர மநாக்கி ''ஒரு நிமி ம் நில்லுங்க!'' என்றார். அவர் தயக்கத்துடன்
நின்று திரும்பிப் ார்த்தம ாது, றகயில் உள்ள ற றயத் தரும் டி மகட்டார்.

முதியவர் ஒரு நிமிடத் தயக்கத்துக்குப் பிறகு ற றய நீட்டினார்.

மமலாளர் அந்தப் ற யினுள் றகறயவிட்டு சிறிய அன்னாசிப் ழம் ஒன்றற
பவளிமய எடுத்தார். கறடயில் மவறலபசய்யும் இளம்ப ண்களில் ஒருத்தி
சத்தமாகச் பசான்னாள்...

'' தினஞ்சு நாளா ாத்துக்கிட்மட இருக்மகன். தினமும் இப் டி ஒரு

ழத்றதத் திருடிக்கிட்டிருக்கார். அதான், இன்றனக்கு மமமனஜர்கிட்ட பசால்லி,
பிடிச்சுக் பகாடுத்துட்மடன்.''

கறட மமலாளர் மிக ஆ ாசமான வார்த்றதகளால் அந்த முதியவறரத்

திட்டினார். ழம் வாங்க வந்தவர்கள் அவறர பவறித்துப் ார்த்த டிமய
இருந்தார்கள். வியா ாரத்துக்கு இந்த நிகழ்வு இறடயூறாக இருக்கிறது என
உணர்ந்தவர்ம ால மமலாளர், ''ஓரமா வந்து நில்லுய்யா'' என முதியவரின்
றகறயப் பிடித்து இழுத்து பில் கவுன்ட்டறர ஒட்டி நிறுத்தினார்.
 முதியவர், மமலாளறர ஏறிட்டுப் ார்க்கவில்றல.
அடுக்கிறவக்கப் ட்டிருந்த ஆப்பிள் ழங்கறள பவறித்துப் ார்த்தார். அறதக்
கவனித்த மமலாளர் குரறல உயர்த்தாமமலமய பசான்னார்...

''எதுக்குடா திருடித் திங்கிமற? அறிவு இல்றல, வயசாகிருச்மசனு

ார்க்கிமறன்... இல்றலனா றகறய உறடச்சுருமவன்.''

முதியவரிடம் சலனமம இல்றல.

அவரிடம் இருந்து பிடுங்கிய அன்னாசிப் ழத்றத அடுக்கில்

பகாண்டும ாய் றவத்தாள் இன்மனார் இளம்ப ண். அந்த முதியவர்
தயக்கமான குரலில் மகட்டார்...

''நான் கிளம் லாமா?''

ஏமதா அலுவலகம் முடிந்து கிளம்பும்ம ாது மகட் தும ால அத்தறன

இயல் ாக முதியவர் மகட்டது, மமலாளருக்கு ஆத்திரத்றத உண்டு
ண்ணியிருக்கமவண்டும்.
 ''இனிமம உன்றன கறடப் க்கம் ார்த்மதன்... காறல
உறடச்சுருமவன், ம ாய்யா'' எனத் திட்டினார்.

அந்த முதியவர் கண்ணாடிக் கதறவத் தள்ளி, திறந்து பவளிமய

நடந்தார். அந்த நறடயில் குற்றவுணர்ச்சி இல்றல. அவரது தறல
குனியவில்றல. அவசரம் இல்லாமல் பமதுவாக, மமற்கு மநாக்கி அவர்
நடந்தும ாவறதப் ார்த்துக்பகாண்டிருந்மதன்.

அந்த முதியவர் ஏன் தினம் ஒமரபயாரு ழத்றதத் திருடினார்?

வறுறமயினாலா அல்லது திருடுவது அவரது ழக்கமா? அவரது
மதாற்றத்றதப் ார்த்தால், ஓய்வுப ற்ற மனிதர் ம ால் இருக்கிறார்.
ஒருமவறள வீட்றடவிட்டு துரத்தப் ட்டுவிட்டவரா? ஏன் இப் டி
நடந்துபகாள்கிறார்? பிடி ட்டம ாதும் ஏன் அவரிடம் குற்றவுணர்வு இல்றல?
இதும ால ஒரு சம் வம் மதுறரயில் நடந்திருந்தால், ஒருமவறள அவறர
அடித்திருப் ார்கள். அல்லது அவருக்மக அந்தப் ழத்றதக் பகாடுத்து
விரட்டியிருப் ார்கள். ஆனால், இங்மக கறட மமலாளர் நடந்துபகாண்ட
விதம், வியா ாரம் இந்த நிகழ்வால் ாதிக்கப் ட்டுவிடக் கூடாது என் தில்தான்
கவனமாக இருந்தது.

10 நிமிடங்களில் கறட இயல்புக்கு வந்தம ாது பில் ம ாடுவதற்காக

நின்மறன். முதியவறரக் காட்டிக்பகாடுத்த ப ண்றண மற்றவர்கள்
முறறத்துக்பகாண்டிருந்தார்கள். ஒரு ப ண், 'கறடயில இவங்க அடிக்கிற
பகாள்றளக்கு ஒரு ழத்றதத் திருடிக்கிட்டுப் ம ானா என்ன தப்பு?’ என
முணுமுணுப் து மகட்டது.

முதியவறரக் காட்டிக்பகாடுத்த ப ண் குற்றவுணர்மவாடு நின்றிருந்தாள்.

அடுக்கில் றவக்கப் ட்ட, திருடப் ட்ட அன்னாசிப் ழத்றத, நடந்த எதுவும்
பதரியாமல் ஓர் ஆள் றகயில் எடுத்து பில் ம ாடுவதற்காக முன்னால்
வந்துபகாண்டிருந்தார்.

அவருக்குத் பதரியுமா, தான் றகயில் றவத்திருக்கும் அன்னாசிப் ழத்தின்

பின்மன ஒரு கறத இருக்கிறது என; அது திருடப் ட்ட ழம் என.
 வீடு வந்து மசரும் வறர அந்த முதியவரும் இந்த நிகழ்வும் மனறத
உறுத்திக்பகாண்மட இருந்தார்கள். இதில் எது சரி, எது தவறு?

விவசாயியிடம் இருந்து மலிவு விறலக்குப் ழங்கறள வாங்கி, அறதக்

பகாள்றள விறலக்கு விற் து தவறு இல்றலயா? அந்தக் குற்றம் ஏன்
கண்டுபகாள்ளப் டுவது இல்றல?

ஆனால், ழம் திருடிய குற்றம் ப ரிதாகப் ம சப் டுகிறது. இன்பனாரு

க்கம் இமத கறடயில் ம ாலீஸ்காரர்கள் சில மநரங்களில், தங்களுக்குத்
மதறவயான ழங்கறள ணம் பகாடுக்காமல் எடுத்துப்ம ாவறதப்
ார்த்திருக்கிமறன். அது அனுமதிக்கப் ட்ட தவறா?

கறடயில் மவறலபசய்யும் இளம் ப ண்கள் மிகக் குறறவான

சம் ளத்தில் நாள் முழுக்க, கால் கடுக்க நின்றுபகாண்டிருக்கிறார்கள்.
அவர்களும் ஏமாற்றப் டுகிறார்கள்தாமன?
 இமத ழத்றத கூறடயில் சுமந்து வீடுவீடாக விற்கும் கிழவிகள்,
வாறழப் ழத்துக்கு 50 காசுகள் அதிகம் பசான்னால் வாக்குவாதம் பசய்யும்
நாம், எந்தக் மகள்வியும் இல்லாமல் ஸ்டிக்கர் ஒட்டப் ட்ட ழங்கறள ஏன்
வாங்கிக்பகாண்டு ம ாகிமறாம்?

எழுத்தாளர் அ.முத்துகிருஷ்ணன் சத்தீஷ்கரில் யணம்பசய்தம ாது

நடந்த ஒரு சம் வத்றத என்னிடம் நிறனவுகூர்ந்தார். அந்த நிகழ்வு
சுறமயாக நிறனவில் இருக்கிறது.

ழங்குடி மக்கள் வசிக்கும் மறலக்கிராமம் ஒன்றுக்குப்

ம ாயிருந்தம ாது, அவர்கள் மதாட்டத்தில் இருந்து ஒரு மாம் ழம் மவண்டும்
எனக் மகட்டிருக்கிறார். இரண்டு, மூன்று மாமரங்கறளத் தாண்டி ஒரு மரத்தில்
இருந்து ழம் றித்துத் தந்திருக்கிறார்கள். 'இந்த மரங்களில் ழங்கள்
இருக்கின்றனமவ... ஏன் றிக்கவில்றல?’ எனக் மகட்டதற்கு, 'இந்த மூன்று
மரங்களும் றறவகளுக்கும் அணில்களுக்குமானறவ. அறவ
சாப்பிட்டதும ாக, மீதமான ழங்கள் உதிர்ந்தும ானால் சிறுவர்கள் எடுத்துச்
சாப்பிடுவார்கள். ஆனால், நாங்கள் மரத்தில் இருந்து ஒரு ழத்றதக்கூட
றித்து விற்க மாட்மடாம். மாமரங்கள் மனிதர்களுக்கு மட்டுமானது இல்றல’
எனப் தில் பசால்லியிருக்கிறார்கள்.

மாமரங்கறள அணில்களுக்காகவும் றறவகளுக்காகவும்

விட்டுக்பகாடுக்கும் மனிதர்கள் ஒரு க்கம். ஒமரபயாரு ழத்றதத் திருடியதால்
பிடி ட்டுத் துரத்தப் ட்ட முதியவர் மறு க்கம். இரண்டும் ஒமர
இந்தியாவுக்குள்தான் நடந்மதறுகின்றன.

'மாங்மகா டிப்ளமசி’ என்ற ஒரு சம்பிரதாயம் ஆண்டுமதாறும் இந்தியா

- ாகிஸ்தானுக்கு இறடயில் நறடப றுகிறது. ஒவ்மவார் ஆண்டு ஈத்
ப ருநாளின்ம ாதும் ாகிஸ்தானில் இருந்து இந்தியாவுக்கு கூறடயில்
மாம் ழங்கறளப் ரிசாக அனுப்பி றவப் து வழக்கம்.

இந்த ஆண்டும் ாகிஸ்தான் பிரதமர், இந்திய பிரதமருக்கு 10 கிமலா

மாம் ழங்கறள அனுப்பிறவத்திருக்கிறார்; அதும ாலமவ இந்திய
ஜனாதி திக்கு 15 கிமலா மாம் ழங்கள். திலுக்கு இந்தியா, இதும ால
மாம் ழங்கறளப் ரிசாக அனுப்புவது இல்றல. இந்தியா - ாகிஸ்தான் உறவு
சீர்பகட்டிருந்த சூழலில்கூட ல ஆண்டுகளாக மாம் ழங்கள் ரிசாக
அனுப் ப் டுவது பதாடர்ந்து நடக்கிறது.
 'ஏன் இந்தியா, ாகிஸ்தானுக்கு மாம் ழங்கறள மறு ரிசாக
அனுப்பிறவப் து இல்றல?’ என்ற மகள்விக்கு, ாகிஸ்தான் மாம் ழங்களுடன்
நாம் ம ாட்டிம ாட முடியாது என்ற ஒரு திமல கிறடத்திருக்கிறது.

மாம் ழங்கறள இப் டிப் ரிசாக அனுப்பிறவக்கும் ழக்கம் பமாகலாயர்

காலத்தில் இருந்மத நறடமுறறயில் இருந்திருக்கிறது. அக் ருக்கு இப் டி
வறகவறகயான மாம் ழங்கள் வந்து மசர்ந்தன என்கிறது வரலாற்றுக்
குறிப்பு.

ழங்கள், காய்கறிகள், தானியங்கள், மருந்துப் ப ாருட்கள் உள்ளிட்ட

அத்தறனயும் கள்ளச்சந்றதக்கு உரிய ப ாருட்களாகிவிட்டன. எந்தப்
ப ாருறள, எவ்வளவு விறலக்கு விற் து என் தற்கு ஒரு கட்டுப் ாடும்
கிறடயாது. தர நிர்ணயம், ரிமசாதறன, கட்டுப் ாடு எதுவும் நறடமுறறயில்
இல்றல. உணவுப் ப ாருட்களில் நறடப றும் பகாள்றள, சாமானிய
மனிதர்கறள அன்றாடம் வறதக்கிறது. காய்கறிக் கறடயில், ழக்கறடயில்,
உணவகத்தில் தனக்குத்தாமன புலம்பிக்பகாள்வறதத் தவிர, மவறு எறதயும்
மக்களால் பசய்ய முடிவது இல்றல.

தடுக்கவும் கண்டிக்கவும் மவண்டிய அரசாங்கம் மவடிக்றக ார்க்கிறது.

'மக்களால், மக்களுக்காக நடக்கும் மக்களாட்சி’ என ஜனநாயகம்
ம சிக்பகாண்டிருக்கிமறாமம அன்றி, சாமானிய மக்களின் பிரச்றனகறள,
விறலவாசி உயர்றவ, விவசாயிகளின் பநருக்கடிறய, ண் ாட்டுச்
சீரழிவுகறள யாரும் கண்டுபகாள்வமத இல்றல.

இந்தச் சூழலில், இந்திய அளவில் இன்று யார் நமக்கு நம்பிக்றக தரும்

மனிதர், எவரது எண்ணங்கறள, பசயல்கறள, சிந்தறனகறள நாம்
பின் ற்றுவது? ஊடகங்கள் உருவாக்கித்தந்த பிம் ங்களால் உருவாக்கப் ட்ட
மனிதர்கமள நம் முன்னர் நிற்கிறார்கள். அவர்கறளத் தாண்டி, எளிறமயும்
தூய்றமயும் மநரடியான களச் பசயல் ாடும் பகாண்ட எளிய மனிதர்கள்,
நிழல்கறளப்ம ால எங்மகா தங்களின் இறடயுறாத ணிறயச்
பசய்துபகாண்டிருக்கிறார்கள்.

'மக்களால், மக்களுக்காக நடக்கும் மக்களாட்சி’ என் து எத்தறன

மகத்தான பசாற்பறாடர். 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வறர இறத மமறடப்
ம ச்சில் மகட்காத நாள் இல்றல. ஆனால், இன்று இறத இன்றறய
தறலமுறற அறிந்திருக்குமா என் து சந்மதகமம.
 'மக்களால், மக்களுக்காக நடக்கும் மக்களாட்சி’ என்ற பசாற்பறாடர்
ஆபிரகாம் லிங்கன் ம சிய பகட்டிஸ் ர்க் உறரயில் இடம்ப ற்றது.

உலகின் தறலசிறந்த பசாற்ப ாழிவுகளில் முக்கியமானது பகட்டிஸ் ர்க்

உறர. அபமரிக்கக் குடியரசுத் தறலவர் ஆபிரகாம் லிங்கன் 1863-ம் ஆண்டு,
நவம் ர் மாதம் 19-ம் மததி, இந்த உறரறய பகட்டிஸ் ர்க் ம ார்க்கள
நிறனவிடத்தில் நிகழ்த்தினார். 15,000 ம ர் திரண்டிருந்த அந்தக் கூட்டத்தில்
லிங்கன் ம சியது மூன்மற மூன்று நிமிடங்கள்தான். ஆனால், 272 பசாற்கள்
மட்டுமம அடங்கிய அந்தப் ம ச்சு வரலாற்றில் இடம்ப ற்றுவிட்டது.

அபமரிக்காவுக்கு ஆப்பிரிக்கக் கறுப்பின மக்கள் அடிறமகளாக,

கப் லில் அறழத்து வரப் ட்டனர். ண்றணகளில் அடிறமகளாக விற்கப் ட்டு
விலங்குகறளவிடவும் மமாசமாக நடத்தப் ட்டனர். அடிறமகளுக்கு உடம்பில்
அறடயாளப் ச்றச குத்தப் ட்டது. கறுப்பின அடிறமப் ப ண்கள் ாலியல்
பகாடுறமகளுக்கு உள்ளாக்கப் ட்டனர். ஆயிரக்கணக்கான அடிறமகள்
சித்ரவறதயால் உயிர் இழந்தார்கள்.
 அடிறமகறள விற் றனபசய்வது, ணயமாக றவத்துச் சூதாடுவது,
அடமானம் றவப் து, ஏலம்விடுவது நடந்மதறியது. அடிறமகளுக்கு எந்தவிதச்
சட்டப் ாதுகாப்பும் கிறடயாது. திருமணம் பசய்துபகாள்ளக்கூட உரிறம
இல்றல. ஒரு மவறள உணவு மட்டுமம வழங்கப் ட்டது. அதுவும் கிறடக்காமல்
லர் ட்டினிக் பகாடுறமக்கு உள்ளாக்கப் ட்டனர்.

'மனிதர்கள் அறனவரும் பிறப் ால் சமம். ஒரு மனிதறன இன்பனாரு

மனிதன் அடிறமயாக்குவது தார்மீக உரிறமக்குப் புறம் ானது’ என எதிர்ப்புக்
குரல் பகாடுத்தார் லிங்கன்.

அபமரிக்காவின் பதன்மாநிலங்கள் கறுப் ர்கறள அடிறமகளாகமவ

றவத்திருக்க மவண்டும் என் தில் பிடிவாதம் காட்டின. அறத எதிர்த்து
அபமரிக்க அரசும் வட மாநிலங்களும் ம ாராடின. 1861-ம் ஆண்டு முதல்
1865-ம் ஆண்டு வறர இருதரப்புக்கும் நடந்த யுத்தமம, அபமரிக்க
உள்நாட்டுப் ம ார்.

வட மாநிலங்கள் தரப்பில் 23,000 வீரர்கள் உயிர் நீத்தனர். அந்த

வீரர்களின் நிறனவிடத்தில் ஆபிரகாம் லிங்கன் பசலுத்திய அஞ்சலிதான்
பகட்டிஸ் ர்க் உறர.

'எல்லா மனிதர்களும் சுதந்திரமானவர்களாக உருவாக்கப்

ட்டிருக்கிறார்கள். நாம் இன்று ப ரியமதார் உள்நாட்டுப் ம ாரில்
ஈடு ட்டிருக்கிமறாம். ம ார்க்களத்தில் நாம் கூடியிருக்கிமறாம். நமது நாடு
உயர்வறடய மவண்டும் என் தற்காக, லர் தங்கள் உயிறரத் தியாகம்
பசய்துள்ளனர். இங்கு ம ாரிட்டு இறந்தவர்கள் பசய்துமுடிக்காமல்
விட்டுப்ம ான ணிறயச் பசய்துமுடிக்க, உயிமராடு இருக்கும் நாம் நம்றம
முழுறமயாக அர்ப் ணித்துக்பகாள்ள மவண்டும். எந்த லட்சியத்றத
அறடவதற்காக அவர்கள் தங்கள் உயிறர இழந்தார்கமளா, அந்த
லட்சியத்றத நாம் விசுவாசத்துடன் நிறறமவற்றுமவாம். அவர்களின் தியாகம்
வீண் ம ாகாது. மக்களால், மக்களுக்காக உருவாக்கப் ட்ட மக்களின்
அரசாங்கத்றத உலகத்தில் இருந்து யாராலும் அழிக்க முடியாது.’

மிகச் சுருக்கமான இந்த 'பகட்டிஸ் ர்க் பசாற்ப ாழிவு’ வரலாற்றில்

இன்றும் ம ாற்றப் டுகிறது. காரணம், இது உண்றமயின் குரலாக ஒலித்தமத!
 அடிறம முறற உலகில் இருந்து முற்றிலும் ஒழிந்துவிட்டது எனக் கூற
முடியாது. அடிறம முறற உருமாற்றம்பகாண்டிருக்கிறது. இன்றும் உலகின்
ல்மவறு நாடுகளில், சுரங்கத் பதாழில் பதாடங்கி பதாழிற்சாறல வறர
பகாத்தடிறமகள் ம ால மனிதர்கள் நடத்தப் டுகிறார்கள்.

டித்த, நாகரிகமான மனிதர்களின் மவறல எனப் டும் பமன்ப ாருள்

துறறயிலும், நவீன பகாத்தடிறமமுறற நறடமுறறப் டுத்தப் டுகிறது.
அடிப் றட உரிறமகள் றிக்கப் டுகின்றன. தற்பகாறலகளும் மனச்சிறதவும்
ப ருகிவருகின்றன.

நாம் ஒவ்பவாருவரும் வாழ்வில் அறமதிறயயும் நல்லிணக்கத்றதயும்

விரும்புகிமறாம். ஆனால், வன்முறறறயயும் சுயநலத்றதயும் மமாசமான
ண் ாட்டு சீரழிவுகறளயும் வளர்த்துவருகிமறாம். இந்த முரண்தான்
உண்றமயின் குரறல அறடயாளம் காண முடியாத டி தடுக்கிறது.

அரூ மான ஆறட அணிந்திருக்கிமறன் என, நிர்வாணமாக வீதியில்

வனிவந்த அரசறனக் கண்டு ஊரார் லரும் உண்றமறயச் பசால்லத்
தயங்கியம ாதும், மவடிக்றக ார்த்த குழந்றத ஒன்று, அரசர் ஆறட
அணியவில்றல என உண்றமறய உரத்துச் பசான்னதாக ஒரு கறத
டித்திருக்கிமறன். அந்தக் குழந்றத நம் காலத்தில் காணாமல்ம ாய்விட்டது.
அல்லது அது உண்றமறயச் பசால்வறத நிறுத்திக் பகாண்டுவிட்டது. அந்தக்
குழந்றதறய மீட் தும், உண்றமயின் குரறல உலகு அறியச் பசய்வதும்
அறனவரின் மவறல. இன்றறய இந்தியா அதற்காகத்தான் காத்துக்பகாண்டி
ருக்கிறது.

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 5
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

மூன்று மதவறதகள்

ஆந்திராவின் மதன ள்ளியில் உள்ள ரிஷிமவலி ள்ளிக்கு, சில

ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் பசன்றிருந்மதன். மஜ.கிருஷ்ணமூர்த்தி உருவாக்கிய
ப ருறமக்குரிய உறறவிடப் ள்ளி. இந்தியா முழுவதும் இருந்து மாணவர்கள்
வந்து தங்கிப் டிக்கிறார்கள். 'இந்தப் ள்ளியின் சிறப் ாக எறதக்
கூறுவீர்கள்?’ என அறழத்துச் பசன்ற நண் றரக் மகட்டம ாது, அவர்
பசான்னார்...

'இங்மக ஆசிரியர்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் உள்ள மதாழறம

உணர்வும், மாணவர்கள் ஒரு கம்யூனிட்டி ம ால ஒன்றாக இறணந்து
கற் தும், மசர்ந்து வாழ்வதுமம இதன் சிறப்பு. டிக்கும் ஒவ்பவாரு மாணவன்
மீதும் ஆசிரியர் தனி அக்கறற பசலுத்து கிறார். வகுப் றற
ஜனநாயகபூர்வமானது. மாணவர்கள் பவளிப் றடயாகக் மகட்கலாம்;
உறரயாடலாம்; விவாதிக்கலாம்.

ஆசிரியர்கள் மட்டும் அல்லாமல் எழுத்தாளர்கள், ஓவியர்கள், ல்துறற

ஆளுறமகள் இங்மக வந்து சிறப்பு ஆசிரியர்களாக வகுப்பு எடுக்கிறார்கள்.
தனித்திறன்கறள ஊக்கப் டுத்துகிமறாம். உடலும் மனமும் இறணந்து
வளர்ச்சியறடயச் பசய்கிமறாம்.’

அந்த வளாகத்தில் கண்ட காட்சிகள், அவர் பசான்னறவ முற்றிலும்

உண்றம என் றத அறியச் பசய்தன. ஆசிரியர்களுடன்
ம சிக்பகாண்டிருந்தம ாது, சிலர் அபமரிக்காவில் இருந்த நல்ல மவறலறய
விட்டுவிட்டு இங்மக ஆசிரியர்களாக விருப் த்துடன் ணியாற்றுவதாகச்
பசான்னார்கள். காரணம், ஆசிரியர் ணி என் து, மவறல அல்ல; ப ாறுப்பு
உணர்வுமிக்க மசறவ.

இந்தப் ள்ளிறய, அதன் கல்விமுறறறய, ஆசிரியர்கறள...

காணும்ம ாது, தமிழ்நாட்டில் நான் அறிந்த ஒரு ள்ளியும், அதில்
ணியாற்றிய மூன்று ஆசிரியர்களும் நிறனவுக்கு வந்தார்கள்.
 1989-ம் ஆண்டில் அந்த மூன்று ஆசிரியர்களும் ஒன்றாக தனியார்
ள்ளியில் மவறலக்குச் மசர்ந்தார்கள். ஒருவர் ஆங்கில ஆசிரியர்; மற்றவர்
கணிதம்; மூன்றாமவர் அறிவியல். மூவருக்கும் அப்ம ாது திருமணம்
ஆகவில்றல. வானில் இருந்து பூமிக்கு, ாடம் எடுப் தற்காகமவ வந்துவிட்ட
மதவறதகமளா எனும் டியாக அவர்கள் இருந்தார்கள்.

அழகான மதாற்றம், மநர்த்தியான உறட, இனிறமயான ம ச்சு,

மதடித்மதடி புத்தகங்கள் டிப் து, மாணவர்கமளாடு மதாழறமயுடன் ம சுவது,
சக ஆசிரியர்களுடன் நட் ாக நடந்துபகாள்வது, பகாண்டுவந்த சாப் ாட்றட
ஒன்றாகப் கிர்ந்து சாப்பிடுவது என, அவர்கள் அந்தப் ள்ளியில் புதிய நட்பு
வட்டத்றத உருவாக்கினார்கள்,

ஆங்கில ஆசிரியருக்கு கீட்ஸின் கவிறதகள் பிடிக்கும். அறத தமிழில்

எடுத்துச் பசால்வார். அறிவியல் ஆசிரியருக்கு எஸ்.ஜானகி ாடல்கள்
என்றால் உயிர்; தானும் கூடமவ ாடுவார். கணித ஆசிரியருக்கு சமூக
வி யங்களில்தான் ஆர்வம். இலங்றக பதாடங்கி ஈராக் வறர ம சுவார்.

இவர்களின் நட்பு ஒருவிதத்தில் மற்ற ஆசிரியர்களுக்குப் ப ாறாறமறய,

பவறுப்ற ஏற் டுத்தியது. சிலர் பவளிப் றடயாகமவ அவர்கறளக்
மகலிபசய்தார்கள். அந்த மூன்று ஆசிரியர்களும், மாணவர்கறள 100
சதவிகிதத் மதர்ச்சி ப றறவத்து அவர்கள் வாறய அறடத்தார்கள்.

மூவரில் இங்கிலீஷ் டீச்சருக்குத்தான் முதலில் கல்யாணம் நடந்தது.

அவரது கணவர் ஒரு கல்லூரிப் ம ராசிரியர். அதற்குப் பிறகு சில
மாதங்களிமலமய இரண்டு டீச்சர்களுக்கும் கல்யாணம் நடந்தது.

முதன்முதலாக தன் கணவர் சரியில்றல. குடிக்கிறார்; அடிக்கிறார் என

அழுதார் இங்கிலீஷ் டீச்சர். மற்ற இரண்டு டீச்சர்களும் அவருக்குச்
சமாதானம் பசான்னார்கள். ஆனால், அவர்கள் வீட்டிலும் இமத கதிதான்
என் றத பவளிமய பசால்லிக்பகாள்ளாமல்.

மூவரில் இருவருக்கு சிமசரியன் மூலம் குழந்றத பிறந்தது. ஆகமவ,

வீட்டில் இருந்து குழந்றதறயக் கவனிக்க இரண்டு மாதங்கள் லீவு
ம ாட்டார்கள். பிறகு, குழந்றதறயக் கவனித்துக்பகாள்ள ஊரில் இருந்து
வந்த மாமியார், தன்றனத் திட்டுவறதப் ற்றி, உணவு இறடமவறளயில்
புலம்பித் தீர்த்தார்கள். அடிக்கடி விடுப்பு எடுத்துக்பகாண்டார்கள்.

அப்ம ாதும் அவர்கள் வகுப்ற த் திறறமயாகமவ றகயாண்டார்கள்;

ம ாட்டி ம ாட்டுக்பகாண்டு மாணவர்கறள மதிப்ப ண் ப றச் பசய்தார்கள்.
அவர்களுக்குள் நட்பு இருந்தம ாதும் உள்மள ப ாறாறமயும் பவறுப்பும்
எரிச்சலும் கலந்மத இருந்தன. ள்ளிறயப் ப ாறுத்தவறர அந்த நட்பு ஒரு
ாதுகாப்பு வறளயம் என் தால், மூன்று ம ரும் ஒன்றாகப் ழகிவந்தார்கள்.

ஒருமுறற 10-ம் வகுப்பு கணிதப் ாடத்தில் ஆறு மாணவர்கள்

மதாற்றுப்ம ானதற்கு, கணித ஆசிரியர் சரியாகப் ாடம் எடுக்காதமத
காரணம் எனச் பசான்னார் ஆங்கில ஆசிரியர். இறதக் மகட்டு கணித
ஆசிரியர் கண்ணீர்விட்டு அழுதார். இவ்வளவுக்கும் அந்த ஆண்டு
அறிவியலில் ஐந்து மாணவர்கள் மதர்ச்சிப றவில்றல. இந்தப் பிரச்றன
உருவான சில நாட்களில் றசக்கிளில் ஒன்றாக வருவது பிடிக்காமல், கணித
ஆசிரியர் ஸ்கூட்டி வாங்கினார்.

'ஏன் எங்களால் வாங்க முடியாதா?’ என மற்ற இரண்டு டீச்சர்களும்

புது ஸ்கூட்டி வாங்கி, அதில் வரத் பதாடங்கினார்கள்.
 ஒருநாள் சம் த் சார், தனது புது வீட்டு கிரகப்பிரமவசப் த்திரிறக
தந்தம ாது, மூவரும் ஒன்றுகூடி தாங்களும் பசாந்த வீடு கட்ட மவண்டும்
என் றதப் ற்றி ம ச ஆரம்பித்தார்கள். தங்கள் கணவர் இதில் அக்கறற
காட்டுவது இல்றல எனக் குறற ட்டுக்பகாண்டார்கள். வீட்டு மலான் ற்றியும்
ரியல் எஸ்மடட் சார்ந்தும் நிறறயப் ம சிக்பகாண்டார்கள்; லரிடமும்
ஆமலாசறன மகட்டார்கள். மறந்தும் அவர்கள் புத்தகம், டிப்பு, இறச, சமூக
வி யங்கள் எறதயும் கிர்ந்துபகாள்ளவில்றல.

சில மாதங்களின் முடிவில் கணவறர வற்புறுத்தி, புறநகரில் நிலம்

வாங்கினார் ஆங்கில ஆசிரியர். உடமன மற்ற இரண்டு டீச்சர்களும் நகரின்
பவவ்மவறு குதிகளில் ம ாட்டிம ாட்டுக்பகாண்டு நிலம் வாங்கினார்கள்.
மூன்று டீச்சர்களும் ஆளுக்கு ஒரு வங்கியில் கடன் வாங்கி, வீடும்
கட்டிக்பகாண்டார்கள். அதற்கு, ள்ளியின் அத்தறன ஆசிரியர் -
மாணவர்கறளயும் அறழத்து சாப் ாடு ம ாட்டார்கள்.
 வீடு கட்டும்ம ாது தாங்கள் ஏமாற்றப் ட்ட வி யங்கறள, புதிய வீட்டின்
வசதிகறளப் ற்றி அவ்வப்ம ாது ம சிக்பகாண்டார்கள். கட்டிய சில
மாதங்களிமலமய மூவருக்கும் தங்களது வீடு பிடிக்காமல் ம ாய்விட்டது.
அறதப் ற்றி குறறபசால்லிப் புலம் த் பதாடங்கினார்கள். வங்கியின் வட்டி
விகிதம் ற்றி கவறலப் ட்டார்கள். தங்கள் பிள்றளகறள மவறு ள்ளிகளில்
டிக்கறவத்தார்கள்.

புதிதாக வந்த கம்ப்யூட்டர் டீச்சர் மினுக்குவதாக வம்பு ம சினார்கள்.

புதிய நறக வாங்கியறதப் ற்றி ப ருறம ம சினார்கள். ள்ளியில் சக
ஆசிரியருக்குப் பிரச்றன உண்டானம ாது, அவர்கள் ஒன்றுமசரவில்றல.
தங்கள் உரிறமகளுக்குக்கூட அவர்கள் குரல் எழுப் மவ இல்றல. பமள்ள
அவர்களுக்குள் ம ச்சு சுருங்கிப்ம ானது. ரஸ் ரம் வணக்கம்
பசால்லிக்பகாள்வமத ம ாதுமானதாக இருந்தது.

மூவரில் ஆங்கில ஆசிரியருக்குத் திடீபரன சிறுநீரகப் பிரச்றன

ஏற் ட்டது. காரணம், அவர் தினம் ள்ளிக்கு வந்தது முதல் தண்ணீமர குடிக்க
மாட்டார். வீட்டில் இருந்து பகாண்டுவந்த தண்ணீர் ாட்டிறல அப் டிமய
திரும் க் பகாண்டும ாவார். கணித ஆசிரியருக்கு ரத்தக்பகாதிப்பு உருவானது.
வகுப்பில் அதிகம் மகா ப் ட்டார்; மாணவர்கறளத் திட்டினார். சில
மவறளகளில் 'தறலவலி’ என வாய்விட்டு அழுதார். அறிவியல் ஆசிரியருக்கு
கர்ப் ப்ற யில் பிரச்றன. மருத்துவமறனயில் அறுறவசிகிச்றச
பசய்துபகாண்டார்.

10 வருடங்களுக்குள் மூவரும் உருமாறி இருந்தார்கள். உடலும்

மாறியிருந்தது. அவர்களின் ம ச்சில் இனிறம இல்றல; வம்பும் பவறுப்பும்
எரிச்சலும் மட்டுமம மிச்சம் இருந்தன.

'இப்ம ாது எல்லாம் மாணவர்கள் ஒழுங்காகப் டிப் து இல்றல’ என

மூவரும் அலுத்துக்பகாண்டார்கள். 'ஏன் இப் டி ஒரு மவறலக்கு வந்மதாம்?’
என சலித்துப்ம ானார்கள். உடல்நலம் குறித்து அலுத்துக்பகாண்டார்கள்.
நியூஸ் ம ப் ர் டிக்கக்கூட அவர்களுக்கு மநரம் இல்லாதும ானது.

இன்பனாரு க்கம், ள்ளியில் 100 சதவிகிதத் மதர்ச்சிக்காகக்

கடுறமயாக மவறல வாங்கினார்கள். இதனால் வீட்டில் வளரும்
பிள்றளகறளக் கவனிக்க முடியவில்றல; கணவருடன் சண்றட. வீட்டுக்குப்
ம ானாலும் மதர்வுத்தாள்கள் திருத்தமவண்டிய நிறல. அவர்களின் இயல்பு
முற்றிலும் மாறியது; எரிந்து விழுந்தார்கள்; சிறிய வி யங்களுக்குக்கூட
அழுது கண்ணீர்விட்டார்கள். சினிமாவுக்குப் ம ாவதுகூட எரிச்சலாகமவ
இருந்தது. வகுப் றறறயச் சமாளிக்க, ஒமர ாடத்றத ல வரு ங்கள்
நடத்திய அனு வம் மட்டுமம அவர்களுக்குத் துறணபசய்தது.

மற்ற துறறகறளப்ம ால நமக்கு புரமமா ன் கிறடயாது; மவறு

ள்ளிக்கு மாறவும் முடியாது; புதிய நிர்வாகம் தங்கறளப் ம ான்ற
சீனியர்கறளக் கண்டுபகாள்வது இல்றல என புகார் பசான்னார்கள். வீட்டில்
தனிமய டியூ ன் எடுத்துச் சம் ாதிக்க ஆரம்பித்தார்கள். ணம், ணம்,
ணம்... இது மட்டுமம அவர்கள் வாழ்வின் முதன்றமயானது.

எப்ம ாது ள்ளிக்கு விடுமுறற விடுவார்கள் என அவர்களும் ஏங்க

ஆரம்பித்தார்கள். உடல்நலம் இல்றல என காரணம் காட்டி மதர்தல்
ணிகளில் இருந்து, ஒதுங்கிக்பகாண் டார்கள். மூன்று டீச்சர்களும் ஒமர
ஃற னான்ஸ் கம்ப னியில் சீட்டு கட்டி ஏமாந்தார்கள். அறத மூவரும்
பவளிக்காட்டிக்பகாள்ளவும் இல்றல.

அவர்கள் மவறலக்குச் மசர்ந்து 25 ஆண்டுகள் ஆனறதக்

பகௌரவப் டுத்தும்விதமாக ள்ளி ஆளுக்கு ஒரு தங்க நாணயம் வழங்கியது.
அந்த நிகழ்ச்சியில் மூவரது கணவர்களும் கலந்துபகாள்ளவில்றல.
மூவருக்கும் டிக்கிற ழக்கம் முற்றிலும் நின்றும ானது. டி.வி மட்டுமம
துறண. அதிலும் சினிமா, சீரியல் மட்டுமம. மகாயிலுக்குப் ம ாவறதக்கூட
சிரமமாக நிறனத்தார்கள்.

ஒவ்மவார் ஆண்டும் புதிதாக மாணவர்கள் வந்துமசரும்ம ாதும், இந்தச்

சுறமறய எப் டித் தாங்குவது என உள்ளூர பவறுப்பு அறடந் தார்கள்.
ஆனாலும், அவர்கள் கற்றுத்தருவதில் குறறறவக்கவில்றல. ஒமர
மவறு ாடு... அவர்களிடம் இருந்த அக்கறறயும் இனிறமயும் கூடுதல்
ஆர்வமும் மறறந்தும ாயிருந்தன. அவர்கறள மாணவர்களுக்குப்
பிடிக்கவில்றல. நிர்வாகமும் கடிந்துபகாண்மட இருந்தது.

மூவரில் ஆங்கில ஆசிரியர், ஒருநாள் மாரறடப்பில் திடீபரன

இறந்தும ானார். காரணம், அவர் கடந்த 25 வருடங்களில் ஒரு நாள்கூட
உடற் யிற்சியில் ஈடு ட்டமதா, வாக்கிங் பசன்றமதா கிறடயாது. எப்ம ாதும்
தற்றம், மனபநருக்கடி, குடும் ப் பிரச்றன, மவறளக்கு உணவு சாப்பிடாத
நிறல, பிள்றளகளின் எதிர்காலம் குறித்த கவறல... இப் டி அவராகச்
மசர்த்துக்பகாண்ட 100 வி யங்கள், அவரது வாழ்க்றகக்கு முற்றுப்புள்ளி
றவத்துவிட்டது.

இறதக் கண்ட மற்ற இரண்டு டீச்சர்களும் அலுத்துக்பகாண்டார்கள்.

ஆசிரியர் உத்திமயாகமம இப் டி படன் ன்தான். 'ஸ்டூடன்ட்ஸ் நம்றமப்
புரிஞ்சிக்கிட மாட்டாங்க; வீட்டுலயும் நம்றமப் புரிஞ்சிக்கிட மாட்டாங்க;
நிர்வாகமும் நம்றமப் புரிஞ்சிக்கிடாது. ம சிப் ம சி பதாண்றட வறண்டு,
மநாயாளியாகிச் பசத்துப்ம ாறதுதான் மிச்சம்.’

வானில் இருந்து இறங்கிய மதவறதகள் ம ாலத்தாமன இவர்கள்

ள்ளிக்கு அறிமுகம் ஆனார்கள்... ஏன் இந்த நிறல உருவானது? ஏன்
அவர்கள் வாழ்க்றக வட்டத்றதச் சிறியதாக்கிக்பகாண்மட வந்து, முடிவில்
நத்றத தன் ஓட்றட முதுகில் சுமப் தும ால தன் வீடு, தன் குடும் ம் எனச்
சுருங்கிப்ம ானார்கள்.

புறரமயாடிப்ம ான சமூக மநாய்கள் அத்தறனயும் ஆசிரியர்கறளயும்

ற்றிக்பகாண்டுவிட்டன. ஆண் - ப ண் என்ற ம தம் இல்றல. மற்ற
துறறகளில் தவறுகமள இல்றலயா எனக் மகள்விகள் எழக்கூடும். கல்வி
கூடுதல் ப ாறுப்பும் அக்கறறயும்பகாண்ட துறற அல்லவா? ஆயிரம்
மாணவர்களுக்குப் ாடம் நடத்தும் அவர்களுக்கு, யார் ாடம் நடத்துவது?

'விறளயாடு... விறளயாடு...’ என மாணவர்கறளச் பசால்லும் எத்தறன

ஆசிரியர்கள் விறளயாடுகிறார்கள்? சரிவிகித உணவு ற்றி ம ாதிக்கும்
எத்தறன ம ர் சரிவிகித உணறவ எடுத்துக்பகாள்கிறார்கள்? எத்தறன
ஆசிரியர்கள் வீட்டில் புத்தக அலமாரி உள்ளது?

ஆசிரியர்கள், வட்டிக்குவிட்டு ணம் சம் ாதிக்கிறார்கள்; மாணவிகளுக்கு

ாலியல் பதால்றல தருகிறார்கள்; குடித்துவிட்டு வகுப்புக்கு வருகிறார்கள்;
ள்ளிமய மகள்வித்தாறள நகல் எடுத்துத் தந்து, காப்பி அடிக்கவிடுகிறார்கள்
என் ன ம ான்ற பசய்திகறள நாளிதழ்களில் வாசிக்கும் ஒவ்பவாரு
ப ற்மறாரும், கல்வி குறித்து யம் பகாள்ளமவ பசய்கிறார்கள்.
 மஜ.கிருஷ்ணமூர்த்தி, சிறந்த சிந்தறனயாளர் மட்டும் அல்ல... மதர்ந்த
கல்வியாளரும்கூட. மாற்றுக்கல்வி குறித்த முக்கிய வி யங்கறள
மஜ.கிருஷ்ணமூர்த்தி தனது உறரயில் கிர்ந்துபகாள்கிறார்.

'நீங்கள் ஏன் கல்வி கற்கிறீர்கள்... ப ற்மறார்கள் ள்ளிக்கு

அனுப்பிறவக்கிறார்கள் என் தால் மட்டும்தானா..! எதற்காக இந்தப் ட்டம்,
மவறலக்குப் ம ாய் ணம் சம் ாதிக்க மட்டும் தானா?! வரலாறு, கணிதம்,
அறிவியல், பமாழிப் ாடம்... என மாணவன் மண்றடக்குள் தகவல்கறளத்
திணித்து நிரப்புவதுதான் ஆசிரியர் மவறலயா என்ன?

உலகம், ல்மவறுவிதமான மனிதர்கள், சூழ்நிறலகள், பநருக்கடிகள்,

ஏற்றத்தாழ்வுகறளக் பகாண்டது. அவற்றறப் புரிந்துபகாள்ளவும்,
கடந்துபசல்லவும் பவன்று சாதிக்கவும் கல்வி அவசியம்தாமன!

மாற்றங்கறள உருவாக்குவமத கல்வியின் முதல் மவறல. குரங்றக

இன்மனார் உயிரினமாக நாம் மாற்ற முடியாது. ஆனால், நமக்குள் உள்ள
ப ாறாறம உணர்றவ, பவறுப்ற , தீறமறய நாம் மாற்றிக்பகாள்ள
முடியும்தாமன! மனிதகுல நாகரிகத்தில் கல்விமய மிகப் ப ரிய
மாற்றங்களுக்குக் காரணம்.

ஒருவறன சமூக மனிதனாக மாற்றுவதற்கு கல்விமய துறண பசய்கிறது.

கல்வி என் து, ாடம் டிப் து, மதிப்ப ண்கள் வாங்குவது மட்டும் அல்ல...
உலமகாடு உறவாடுவதற்கும் நம்றமயும் நமது சமூகத்றதயும்
புரிந்துபகாள்வதற்கும், ம தங்கறளக் கடந்து மனிதர்கறள மநசிப் தற்கும்
மசறவ பசய்வதற்குமம கல்வி மதறவப் டுகிறது.

ணம், ப யர், புகழ் எனத் மதடும் வாழ்க்றக மட்டுமம நமக்கு

அறிமுகமாகி இருக்கிறது. அது நிறறவான வாழ்க்றக அல்ல. அந்த வாழ்க்றக
பவறுப்பு, மகா ம், குமராதம், வன்முறற, ஏமாற்றம் இவற்றறமய ரிசாக
அளிக்கிறது. சந்மதா மும் சுதந்திரமும் குழப் மும் இல்லாத வாழ்க்றகமய
அர்த்தப்பூர்வமானது. அதற்குச் சரியான கல்வியால் மட்டுமம வழிகாட்ட
முடியும்’ என்கிறார் மஜ.மக.

ஒரு ப ற்மறாராக இன்றறய கல்வி நிறல மிகுந்த கவறல அளிக்கிறது.

தாத்தா, சித்தி, ப ரியம்மா, ப ரியப் ா, தங்றக... என குடும் த்தில் லரும்
ஆசிரியர்கள் என் தால், அவர்களின் பநருக்கடிறயயும் அக்கறறறயயும்
உணரவும் முடிகிறது!

பிராய்லர் மகாழிகறள உருவாக்குவதும ால, பசயற்றகயாக நம்

பிள்றளகறள ஒரு ள்ளி மதிப்ப ண்கள் அடிப் றடயில் அறிவாளியாக்க
மவண்டுமா என்ற முடிவு நம் றகயில்தான் இருக்கிறது. அப் டி பிள்றளகள்
முதல் இடம் ப ற மவண்டாம் என் தில் நான் உறுதியாக இருக்கிமறன்.
உங்கள் முடிறவ நீங்கள்தான் எடுக்க மவண்டும்!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 6
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

நன்றமயின் குரல்

மகத மன்னன் பிம்பிசாரன், புத்தருக்குத் தானமாகத் தந்த

மவணுவனத்றதக் காண் தற்காக பீகாரில் உள்ள ராஜ்கிர் பசன்றி ருந்மதன்.
புராதனச் சின்னங்கள் அதிகம் உள்ள மாநிலம் பீகார். வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க
' ாடலிபுத்திரம்’தான் இன்றுள்ள ாட்னா. ப ௌத்த நிறனவிடங்களான கயா,
றவசாலி, நாளந்தா பசல்லும் சாறலகறள ப் ான் அரசு உதவிபசய்து
மமம் டுத்தியிருக்கிறது. பீகார் ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின்னால்
வாழ்ந்துபகாண்டிருக்கிறமதா என எண்ணும் டியாகமவ அதன்
கிராமப்புறங்களும் அங்கு நிலவும் சாதியக் பகாடுறமகளும் உள்ளன.

'ராஜ்கிர்’ என அறழக்கப் டும் ரா கிரஹம், ாட்னாவின் பதன்கிழக்மக

உள்ள மறலசூழ் அடிவார ஊர். பவப் நீருற்றுகள் உள்ள இந்த இடம்,
இந்து ப ௌத்தம் சமணம் மதங் களுக்கான முக்கியமான புனித ஸ்தலமாகக்
கருதப் டுகிறது. ரா கிரஹம் ஒருகாலத்தில் இரட்றட நகரமாக இருந்துள்ளது.
அதற்கு

32 ப ரிய நுறழவாயில்கள் இருந்திருக்கின்றன. இன்று இருப் து

மறலறய ஒட்டிய சிறிய ஊர் மட்டுமம. ாஹியான், யுவான் சுவாங் ம ான்ற
யணிகள் இந்த நகறரப் ற்றி எழுதியிருக்கிறார்கள்.

ராஜ்கிரின் சிறப்பு, புத்தர் தனது சீடர்களுடன் இங்கு வருறகதந்து

மறழக் காலத்றதக் கழித்தார் என் மத. அந்த நாட்களில்தான், மன்னன்
பிம்பிசாரன் அவறர வரமவற்று, உணவு அளித்து, அவருக்குத் தானமாக
'மவணுவனம்’ என்ற மூங்கில் வனத்றதத் தந்திருக்கிறான். பின்பு அந்த இடம்
ப ௌத்தத் துறவிகளுக்கான வாழ்விடமாக உருவாகியிருக்கிறது. தற்ம ாறதய
மவணுவனம் அதன் நிறனவில் உருவாக்கப் ட்டுள்ளது. எண்ணிக்றகயற்ற
அணில்கள் ஓடிவிறளயாடும் குளிர்ந்த, அறமதியான மவணு வனமாக இன்று
அது இல்றல... ஒரு குளமும் புத்தரின் சிறலயும் அறதபயாட்டிய மூங்கில்
மதாட்டமும் தியான மண்ட முமம காணப் டுகின்றன. புத்தரின் காலடிப் ட்ட
இடம் என் மத இதன் தனிச்சிறப்பு.
 பீகார் மாநிலம் எங்கும் ப ருவாரியான மக்கள், புறகயிறல கலந்த
ாக்றக பமன்றுபகாண்மட இருக்கிறார்கள். மதநீர்க் கறடகளில் டீ
குடிப் தற்கு முன் ாக இனிப்பு சாப்பிடுகிறார்கள். பீகார் கிராமப்புறங்கறளயும்
அங்மக பசல்லும் ம ருந்துகறளயும் காணும் ம ாது நாம் இன்மனார்
இந்தியாவுக்குள் இருப் தும ாலமவ மதான்றுகிறது.

ண்றடய பீகார், கல்வியில் மிகவும் சிறந்து விளங்கியது. அங்மகதான்

'நாளந்தா’, 'விக்கிரமசீலா’ ம ான்ற ப ௌத்தப் ல்கறலக் கழகங்கள்
இருந்தன. ஆனால் இன்று, கல்வியில் பீகார் மிகவும் பின்தங்கியிருக் கிறது.
மவறல கிறடக்காமல் பிறழப்பு மதடி, மாநிலம்விட்டு மாநிலம் அறலயும்
பீகாரிகறள எல்லா ரயில் நிறலயங்களிலும் காண முடிகிறது. பீகாரிகளின்
வாழ்க்றக அவலத்றத, சாதியக் பகாடுறமகறளக் காண முடிகிறது. ப ௌத்த
சமயம் மவர் ஊன்றிய பீகாரில் ஏன் இன்றும் சாதிப் பிரச்றன அப் டிமய
இருக்கிறது? காரணம், நிலப்பிரபுத்துவம் அப் டிமய இருக்கிறது. விவசாயக்
கிராமங்களில் இன்றும் உயர்சாதியினமர தறலவர்களாக இருக்கிறார்கள்.
சாதிய ஒடுக்குமுறற பவளிப் றடயாகமவ நறடப றுகிறது. ாட்னாவில் உள்ள
விந்து வங்கிகளில் சாதிவாரியாக விந்து மசகரித்து றவக்கப் ட்டுள்ளது.
'பசயற்றகக் கருத்தரிப்பில்கூட சாதிக் கலப்பு வந்துவிடக் கூடாது என் தில்
கவனமாக இருக்கிறார்கள்’ என்கிறார் மருத்துவர் சின்ஹா. இறத
உறுதிப் டுத்துவதும ால ஒரு சம் வம் கயா மாவட்டத்தில் நறடப ற்றுள்ளது.

பசயற்றகக் கருத்தரிப்பு பசய்து, கர்ப் ம் தரித்த மாலா என்கிற

இளம்ப ண் பிரசவத் துக்காக அனுமதிக்கப் ட்டம ாது, அவளது
கர்ப் த்துக்குக் காரணமாக அறமந்த விந்து, தாழ்த்தப் ட்ட சாதிறயச்
மசர்ந்தவருறடயது எனச் சந்மதகித்த கணவன், குழந்றத பிறந்தவுடமனமய
பகான்று, சாக்கறடயில் எறிந்துவிட்டான். அத்துடன் தாழ்ந்த சாதிக் கருறவச்
சுமந்தாள் என் தற்காக மறனவிறயயும் விலக்கிறவத்துவிட்டான். இப் டி
பீகாரில் புறரமயாடிப்ம ான மநாயாக சாதி வளர்ந்திருக்கிறது. ஆனால், இமத
பீகாரில் தூரத்து நட்சத்திரங்கறளப்ம ால ஒளிரும் சில அபூர்வமான
நிகழ்வுகளும் அதற்குக் காரணமான மனிதர்களும் இருக்கமவ பசய்கிறார்கள்.

ாகல்பூர் அருகில் உள்ள தார்ஹரா கிராமத்தில் ஒரு ழக்கம்

இருக்கிறது. அந்த ஊரில் யார் வீட்டில் ஒரு ப ண் குழந்றத பிறந்தாலும் 10
மரங்கறள நட்டுறவக்கிறார்கள்; அதுவும் மாமரத்றதமய விரும்பி
நடுகிறார்கள். லட்சுமியின் அவதாரமாகமவ ப ண் பூமியில் பிறக்கிறாள்.
அறதக் பகாண்டாடும்விதமாகமவ தாங்கள் மரக்கன்றுகறள நடுவதாகக்
கூறுகிறார்கள். கங்றகக் கறரமயாரக் கிராமம் என் தால் பசழித்துக்
காணப் டும் இந்த ஊரில், தற்ம ாது 20 ஆயிரம் மாமரங்கள் இருக்கின்றன.
இந்த மாமரங்கள் அந்தப் ப ண்களுக்குச் பசாந்தமானறவ. அவற்றில்
இருந்து கிறடக்கும் ழங்கறள விற்றுவரும் ணம் அவர்களுக்கு உரியமத.
'ஒருசிலர் தனது மகள் பிறந்த சந்மதா த்றதக் பகாண்டாட 30, 40 மரங்கள்
வறர நடுவதுகூட இந்த ஊரில் சகஜம்’ எனச் பசால்கிறார்கள். மகள்
வளர்ந்து, டித்து, சம் ாதிக்க ஆரம்பிப் தற்கு முன்பு மாமரங்கள் ழம்
பகாடுக்கத் பதாடங்கிவிடும். தான் பிறந்தம ாது றவத்த மாமரத்தின்
ழங்கறள அந்தப் ப ண் ருசிப் மதாடு, அதன் வருவாறயக்பகாண்டு டிப்புச்
பசலறவயும் சமாளித்துக்பகாள்கிறாள். ப ண்சிசுக் பகாறல, கருக்கறலப்பு,
வரதட்சறணக் பகாடுறம என ப ண்களுக்கு எதிரான வன்முறறகள்
இந்தியாவில் தீவிரமாக வளர்ந்துள்ள சூழலில், இப் டி ஒரு சுறமக் கிராமம்
இருப் து நிச்சயம் ாராட்டுக்கு உரியது. இந்த ஊரின் தனித்துவம் ற்றி
அறிந்த பீகார் முதலறமச்சர் நிதிஷ்குமார், தார்ஹராவுக்கு வருறகதந்து மரம்
நடும் மரற ப் ாராட்டியமதாடு, அங்மக ப ண்கள் ள்ளி ஒன்று
அறமக்கவும் உத்தரவு ம ாட்டிருக்கிறார்.
 இமத பீகாரில், மின்சார வசதிகூட இல்லாத தனது பசாந்த கிராமத்துக்கு
அரிசி உமியில் இருந்து மின்சாரம் தயாரிக்கும் பதாழிற்சாறல ஒன்றற
உருவாக்கியிருக்கிறார் கியாமனஷ் ாண்மட. னாரஸ் ல்கறலக்கழகத்தில்
எபலக்ட்ரிக்கல் இன்ஜினீயரிங் டித்து முடித்த இவர், அபமரிக்காவில் உள்ள
புகழ்ப ற்ற நிறுவனம் ஒன்றில் மவறலயில் இருந்தார். தனது பசாந்த
ஊருக்கு ஏதாவது பசய்யமவண்டும் என விரும்பி மவறலறயத் துறந்துவிட்டு,
மாற்று மின்சார உற் த்தியில் கவனம் பசலுத்தினார். இவறரப் ம ாலமவ
மாற்று மின்சாரத் திட்டத்தில் ஈடு ாடுபகாண்ட மூன்று நண் ர்கறளத்
துறணக்குச் மசர்த்துக்பகாண்டு அரிசி உமியில் இருந்து அவர் மின்சாரம்
தயாரிக்க ஆரம்பித்தார்.

'இது ற த்தியக்காரத்தனமான முயற்சி, நிச்சயம் பவற்றி ப றாது’ எனப்

லரும் மகலி பசய்தார்கள். ஆனால், கியாமனஷ் ாண்மட நம்பிக்றகயுடன்
தனது றகப் ணம் முழுவறதயும் பசலவுபசய்து மாற்று மின்சார முறறறயப்
ரிமசாதறன பசய்தார். அதில் பவற்றி கிட்டமவ, தனது கிராமத்துக்கும் அறத
ஒட்டிய ஊர்களுக்கும் மின்சாரம் விநிமயாகம் பசய்ய ஆரம்பித்தார். அரிசி
உமியில் இருந்து உற் த்தியாகும் மின்சாரம், இன்று 25 ஆயிரம் வீடுகளுக்கு
விநிமயாகம் பசய்யப் டுகிறது. இதன் மூலம் ஒன்றறர லட்சம் மக்களுக்கும்
மமற் ட்மடார் யன்ப றுகிறார்கள். ல ஆண்டுகளாக மின்சாரம் இல்லாத
கிராமங்கள் இன்று ஒளிர்கின்றன.

இவரது அரிய மசறவறயப் ாராட்டி, கியாமனஷ் ாண்மடவுக்கு 'ரியல்

ஹீமரா விருது’ மும்ற யில் வழங்கப் ட்டிருக்கிறது. அந்தப் ணத்தில், தனது
கிராமத்தில் உள்ள ள்ளியில் நூலகம் ஒன்றற அறமத்துக் பகாடுத்திருக்கிறார்.
தன்றனப்ம ால அறிவியல் ஆர்வம்பகாண்ட இன்பனாரு மாணவன் உருவாக
மவண்டும் என் மத தனது கனவு எனச் பசால்கிறார் ாண்மட. எல்மலாருக்கும்
வாழ்வின் லட்சியமாக ணம் மட்டும் இருப் து இல்றல; அறதத் தாண்டி
மக்களுக்காகத் தங்கள் வாழ்க்றகறய அர்ப் ணித்துக்பகாள் வர்கள்
இருக்கத்தாமன பசய்கிறார்கள்!

பீகாரில் மட்டும் அல்ல; தமிழ்நாட்டிலும் தனக்கான அறத்துடன் வாழும்

எளிய மனிதர்கள் நிறறயமவ இருக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்கறள
பவளிச்சம்ம ாட்டுக் காட்டிக்பகாள்வது இல்றல. சுயநலத்துக்குள் தன்றன
ஒடுக்கிக்பகாண்டு வாழும் உலகில், யாமரா முகம் அறியாத மனிதனின்
மரணத்துக்கு முதல் மாறல தரும் பூ வியா ாரி துறரப் ாண்டிறயப் ற்றி
இறணயத்தில் கிர்ந்துபகாள்ளப் ட்ட பசய்தி இறத உறுதிபசய்கிறது.

விருதுநகர் றழய ஸ் ஸ்டாண்டு அருமக பூக்கறட நடத்திவரும்

துறரப் ாண்டி, தினமும் வியா ாரம் முடிந்து, இரவு கறடறயப் பூட்டிவிட்டுச்
பசல்லும்ம ாது மறக்காமல் கறடக்கு பவளிமய நான்கு மாறலகறளக் கட்டி,
பதாங்கவிட்டுச் பசல்கிறார். காரணம், இரவில் யாராவது இறந்துவிட்டால்
பூமாறல கிறடப் து சிரமம். காறல வறர காத்திருக்க மவண்டும். அப் டி
மாறல கிறடக்காமல் திண்டாடு வர்களுக்காகமவ பூ மாறலகறளத்
பதாங்கவிட்டுப் ம ாகிறார். மதறவப் டுகிறவர்கள் இந்தப்

பூ மாறலகறள எடுத்துப் யன் டுத்திக்பகாள்கிறார்கள். சிலர் மறுநாள்

மதடி வந்து காசு பகாடுத்தால், அறத துறரப் ாண்டி ஏற்றுக்பகாள்வது
இல்றல.
 இப் டி முகம் அறியாத மனிதர்களின் சாவுக்கு முதல் மாறல தருவறத
ஓர் அறமாக, 15 ஆண்டுகளுக்கும் மமல் பசய்துவருகிறார் துறரப் ாண்டி.
ஒரு மாறலயின் விறல 100 முதல் 200 ரூ ாய் வறர ஆகிறது. ஆனால்,
தனது ஆத்ம திருப்திக்காக ஒவ்பவாரு நாளும் நான்கு மாறலகறள
இலவசமாகப் கிர்ந்துபகாள்கிறார்.

1,000 மகாடி ரூ ாய் சம் ாதிப் வர்களிடம் இல்லாத அறம், இந்த எளிய
பூ வியா ாரியிடம் இருக்கிறது. இவறரப்ம ால எத்தறனமயா சாமானிய
மனிதர்கள் தங்கள் வரம்புக்கு உட் ட்டு, அறம் பசய்துபகாண்டுதான்
இருக்கிறார்கள். அறத விளம் ரம் பசய்துபகாள்வமதா, பவளிச்சம்ம ாட்டுக்
காட்டிக்பகாள்வமதா கிறடயாது. வாழ்வின் மீது நம்பிக்றகபகாள்ளச் பசய்வது
இதும ான்ற எளிய பசயல்கமள.

'21-ம் நூற்றாண்டு இந்தியா என் து, அறிவியல் பதாழில்நுட்

வளர்ச்சியில் மமம் ட்ட மதசம்’ என ஒரு க்கம்
றறசாற்றிக்பகாண்டிருக்கிமறாம். இன்பனாரு க்கம் சாதியக் பகாடுறமகள்,
வன்முறற, தரம்தாழ்ந்தும ான கல்வி, அரசியல் அதிகார மமாசடி... எனப் ல
நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின்மன ம ாய்விட்மடாமமா எனும் டியான நிறலமய
இருக்கிறது.

உலக அறமதிக்காக உறரயாற்றும்ம ாது தலாய்லாமா பசான்னதுதான்

நிறனவுக்கு வருகிறது.

'ஒவ்பவாரு நாளும் நாம் காறலயில் எழுந்தவுடன் டிக்கும்

பசய்தித்தாள்களிலும் பதாறலக்காட்சிச் பசய்திகளிலும் வன்முறற, பகாறல,
பகாள்றள, வி த்து, ம ார் என மமாசமான பசய்திகறளமய அதிகம்
அறிந்துபகாள்கிமறாம். இதும ான்ற மவதறனச் பசய்திகள் இல்லாத நாமள
இல்றல. மனித உயிருக்கு மதிப்பு இல்லாமல்ம ாய்விட்டது.

முந்றதய தறலமுறறயில் எவரும் ஒரு நாளில் இத்தறன மமாசமான

பசய்திகறளக் மகட்டிருப் ார்களா என் து சந்மதகமம. நவீன உலகின்
வளர்ச்சி என் து இதுதானா?

அறிவியலும் பதாழில்நுட் மும் மனித நாகரிக வளர்ச்சிக்குப் ப ரிய

அளவில் துறண பசய்திருக்கின்றன; பதாழில்யுகத்றத உருவாக்கித்
தந்திருக்கின்றன. ஆனால், மனித உறவுகள் சார்ந்த பிரச்றனகள்,
அடிப் றடத் மதறவகள் இன்றும் தீர்க்கப் டமவ இல்றல. எல்மலாருக்கும்
கல்வி கிறடக்கவில்றல; பிளாட் ாரங்களில் மக்கள் குடியிருக்கிறார்கள்;
முறறயான மருத்துவ வசதிகள் கிறடப் து இல்றல. நகரம், கிராமம் எனப்
ம தம் இல்லாமல் ணம் மசர்ப் தில் மட்டும்தான் மக்கள் அதிக ஆர்வம்
காட்டுகிறார்கள். அதற்காக சந்மதா த்றதயும் நிம்மதிறயயும் இழக்கிறார்கள்.
இதுதான் நாகரிக வளர்ச்சியா?

உண்றமயில், நமது வளர்ச்சியின் திறச தடுமாறியதாக உள்ளது. இந்த

வளர்ச்சி சரியானதாக இல்றல. இப்ம ாமத இறத மறு ரிசீலறன பசய்து
மாற்றிக்பகாள்ளவிட்டால், எதிர்காலம் இதற்கு ப ரிய விறல
பகாடுக்கமவண்டிவரும். இன்று உலகில் எங்மக, எது நடந்தாலும் அது
நம்றமப் ாதிக்கிறது. ப ர்லின் சுவர் இடிக்கப் ட்டுப் பிரிந்துகிடந்த மக்கள்
ஒன்றுமசர்ந்தால், நாம் சந்மதா ம் பகாள்கிமறாம். ஆப்பிரிக்காவில்
குழந்றதகள் ட்டினி கிடப் றத அறியும்ம ாது, நாம் துயரம் பகாள்கிமறாம்.
உலகமம ஒரு வீடாக உருமாறி இருக்கிறது.

இந்தச் சின்னஞ்சிறிய பிர ஞ்சம் நம் அறனவருக்குமானது. இதில்

அறமதியும் இணக்கமும் அன்புமான வாழ்க்றகறய உருவாக்கமவண்டியது நம்
அறனவரின் கடறம. நாம் இயற்றகறயச் சார்ந்து வாழ மவண்டியவர்கள்.
இயற்றகறயயும் உயிரினங்கறளயும் காக்கமவண்டியது நமது ப ாறுப்பு.
அரமசா, அதிகாரத்தில் இருப் வர் கமளாதான் மாற்றங்கறளச் பசய்ய முடியும்
என் து இல்றல. அறமதிறயயும் இணக்கத்றதயும் உருவாக்கமவண்டிய
ப ாறுப்பு நம் அறனவருக்குமம உள்ளது.

இரண்டுவிதமான சந்மதா ங்கள், துயரங்கள் நமக்கு உள்ளன. ஒன்று,

உடல் சார்ந்தது; மற்பறான்று, மனம் சார்ந்தது. மனம் சார்ந்த சந்மதா மமா,
துயரமமாதான் நம்றம அதிகம் ாதிக்கின்றன. ஆகமவ, மனம் குறித்து நாம்
கூடுதல் விழிப்புஉணர்வுபகாள்ள மவண்டும். சந்மதா த்றத
உண்டாக்கிக்பகாள்வதற்காக எவ்வளவு மமாசமான வழிகறளக்
றகயாள்கிமறாம் என் து குறித்து நாம் மயாசிக்க மவண்டும்.
சகிப்புத்தன்றமயும் அன்புமம சமாதானத்றத உருவாக்கும். அறதமய எல்லா
சமயங்களும் வலியுறுத்துகின்றன!’ என்கிறார் தலாய் லாமா.
 தீறமயின் குரல் உலகம் முழுக்க ஒலித்துக்பகாண்டிருக்கும்ம ாது,
நன்றமக்காகக் குரல் தருவதற்கு கியாமனஷ் ாண்மடயும் துறரப் ாண்டியும்
நமக்குத் மதறவப் டுகிறார்கள். அந்தக் குரல்கறள உள்வாங்கிக்பகாள்வதும்
உடன் இறணந்து ஒலிக்கமவண்டியதுமம நம் அறனவரின் கடறம!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 7
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

நம்பிக்றகயின் நான்கு கால்கள்

இரண்டாம் உலகப் ம ாரின்ம ாது யூதர்கள், டுபகாறலயில் இருந்து

தப்பிக்க, அகதிகளாக பவளிமயறி ல்மவறு நாடுகளுக்கும் ம ானார்கள்.
அப் டி அபமரிக்கா ம ான 'மடாரன்’ என்கிற யூதர், என்ன மவறலபசய்து
பிறழப் து எனத் பதரியாமல் ாஸ்டனில் சுற்றி அறலந்துபகாண்டிருந்தார்.

நண் ரின் உதவியால் அவருக்கு ஒமர ஒரு மரமமறஜ, இலவசமாகக்

கிறடத்தது. அந்த மமறஜ துறறமுக சரக்கு ஏபஜன்ட் ஒருவரின்
அலுவலகத்தில் யன் டுத்தப் ட்டது. ஏபஜன்ட் தனது அலுவலகத்றதக்
காலிபசய்தம ாது மதறவயற்றது என, அந்த மமறஜறயத் தூக்கி
எறிந்துவிட்டார்.

அந்த மமறஜறய என்ன பசய்வது எனத் பதரியாமல் ஏற்றுக்பகாண்டார்

மடாரன். முதலீடு பசய்து பதாழில் பதாடங்க அவரிடம் ணம் இல்றல. இந்த
மமறஜறய என்ன பசய்வது என மயாசித்துக்பகாண்மட இருந்தார். திடீபரன
ஒரு மயாசறன உருவானது. அதன் டி அப்ம ாது நகரில் இருந்த
பதாழிற்சாறல ஒன்றின் நுறழவாயிலில், அந்த மமறஜறயப் ம ாட்டு
பசய்தித்தாள் விற்கத் பதாடங்கினார். அது பசாற் வருமானத்றதத் தருவதாக
அறமந்தது.

மாறல மநரங்களில் அமத மமறஜ மீது பூங்பகாத்துகறள அடுக்கி விற்க

ஆரம்பித்தார். பின்னர் றடப் றரட்டிங் பமஷின் ஒன்றற வாங்கி, மமறஜயில்
றவத்து றடப் அடித்துத் தரத் பதாடங்கினார். பமழுகுவத்திகள் வாங்கிவந்து
அடுக்கி விற்றார். இப் டி அவரது ஓயாத உறழப்ற க் கண்ட வில்லியம்ஸ்
என்ற நண் ர், பநாடித்துப்ம ான தனது பரஸ்டாரன்ட் ஒன்றற அவரிடம்
ஒப் றடத்தார். தனது முழுக் கவனத்றதயும் உணவகத்றத மமம் டுத்து வதில்
மடாரன் பசலவழித்தார். அங்மக முதலாளி அமர்ந்து கணக்குப் ார்க்கும்
மமறஜயாக அது உருமாறியது.

அடுத்த 10 ஆண்டுகளில் அந்த உணவகத்தில் இருந்து வளர்ந்து,

ல்மவறு புதிய பதாழில்கறளத் பதாடங்கினார் மடாரன். ணமும் வசதியும்
வந்து மசர்ந்தன. ஆனால், அவரது மமறஜ மாறமவ இல்றல. 25
ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் தனது வருவாயின் ஒரு குதிறய, மமறஜறய
தனக்கு இலவசமாகத் தந்தவருக்குக் பகாண்டும ாய் பகாடுத்து நன்றி
பசலுத்தினார்.

'ஒரு மமறஜயின் மதிப்பு இத்தறன லட்சம் டாலரா?!’ என வியந்து

மகட்டார் ஏபஜன்ட். அதற்கு மடாரன் பசான்னார்... 'அது, பவறும் மர மமறஜ
அல்ல. நம்பிக்றகயின் நான்கு கால்கள்.’ ஒரு மர மமறஜ மடாரனின்
வாழ்க்றகறய உருமாற்றிவிட்டது. ப ாருட்கள், விறலமதிப்பு இல்லாத
இடத்றத அறடவது இதும ான்ற அனு வத்தின் வழிமயதான்.

நம் ஒவ்பவாருவரிடமும் இதும ால ஏமதா ஒரு ப ாருள் உள்ளது. அது

உலகின் கண்களுக்குச் சாதாரணமானது. நமக்கு மட்டும்தான் அதன்
முக்கியத்துவம் பதரியும்.

' த்து ரூ ாயின் மதிப்பு எவ்வளவு?’ என வழக்குறரஞரான என்

நண் ரின் அம்மா ஒருமுறற என்னிடம் மகட்டார்.

'இது என்ன மகள்வி... த்து ரூ ாய்தான்’ என்மறன்.

 'இல்றல... காலம் சில ப ாருட்களின் மதிப்ற அதிகப் டுத்திவிடுகிறது.
நான் முப் து வருடங்களாக த்து ரூ ாய் மநாட்டு ஒன்றற றவத்திருந்மதன்.
என் வறரயில் அதன் மதிப்பு ல லட்சங்களுக்கும் மமல். அந்தப் த்து
ரூ ாய் தந்த நம்பிக்றகறய எதனாலும் தந்திருக்க முடியாது’ என்றார்.

'எப் டி?’ எனக் மகட்மடன். அவர் சிரித்த டிமய பசான்னார்...

'ரூ ாய் மநாட்டு என் து பசலவு பசய்ய மட்டும் அல்ல. நம்பிக்றகறய

உருவாக்குவதற்கும் றதரியம் பகாள்வதற்கும் மதறவப் டுகிறது. முப் து
வருடங்களுக்கு முன்பு எனக்குக் கல்யாணமானம ாது விவரம் பதரியாத
கிராமத்துப் ப ண். கணவர் குடும் ம் மிகப் ப ரியது. கூட்டுக் குடும் ம். அந்த
வீடும் அவர்களின் ழக்கவழக்கங்களும் மகா மும் ஏச்சும்-ம ச்சும்
யமுறுத்துவதாக இருந்தன.

கல்யாணமாகி வந்த ஒரு மாதத்தில், எனக்கு மூச்சு முட்டிப்ம ானது.

நான் எது பசய்தாலும் யாராவது திட்டினார்கள். சினிமாவுக்குப் ம ாவது
என்றால் த்து தடறவ பசால்ல மவண்டும். மஹாட்டலுக்குப் ம ாய்ச்
சாப்பிடலாம் என்றால் திட்டுவார்கள். பூ வாங்கக்கூட என்னிடம் காசு
கிறடயாது. என் கணவர் வீட்டுச் பசலவுக்கான ணத்றத அவரது
அம்மாவிடம்தான் தருவார். நானாக காசு மகட்டாலும், 'உனக்கு எதுக்கு காசு?
மவணும்னா அம்மாகிட்ட மகட்டு வாங்கிக்மகா’ என் ார். மாமியாரிடம் ம ாய்
எப் டி காசு மகட் து என ஒடுங்கிப்ம ாயிருந்மதன்.

ஆனால், நாளுக்குநாள் இந்த பநருக்கடி அதிகமாகமவ என் அப் ாறவ

வரச்பசால்லி கடிதம் ம ாட்மடன். என் அப் ா ள்ளி ஆசிரியர். கடிதம்
ம ாய்ச் மசர்ந்து நான்றகந்து நாட்களுக்குப் பிறகு, என்றனப் ார்க்க
வந்தார். ஆறுதலாக நிறறயப் ம சினார்.

'குடும் ம் என்றால் ஆயிரம் பிரச்றனகள் இருக்கத்தான் பசய்யும்.

நீதான் புரிந்துபகாண்டு அரவறணத்துப் ம ாகமவண்டும். ஒருமவறள
பராம் க் கஷ்டமாக இருந்தால், ஊருக்குப் புறப் ட்டு வர ஸ் சார்ஜுக்கு,
இந்தப் த்து ரூ ாறய றவத்துக்பகாள். ஸ் பிடித்து வந்துவிடு. பிறகு நான்
ம சிக்பகாள்கிமறன்’ எனச் பசால்லி த்து ரூ ாறயக் றகயில் பகாடுத்தார்.
 அது பவறும் ணம் அல்ல... றதரியம். அறத றகயில் வாங்கி ஒரு
துணியில் முடிந்து றவத்துக்பகாண்மடன். அந்தப் ணம் றகயில் இருக்கிறது
என்ற எண்ணம் என்றன மாற்றத் பதாடங்கியது.

பிரச்றனகறளத் றதரியமாக எதிர்பகாள்ளத் பதாடங்கிமனன்;

சமாளித்மதன். பிள்றளகறளப் ப ற்று, வளர்த்து, டிக்கறவத்து இன்று நல்ல
நிறலக்குக் பகாண்டுவந்திருக்கிமறன். இந்த முப் து வருடங்களில் எவ்வளமவா
ணத்றதப் ார்த்துவிட்மடன். ஆனால், அந்தப் த்து ரூ ாயும் அது தந்த
நம்பிக்றகயும் மறக்கமவ முடியாதது.

சில சமயம் அந்தப் த்து ரூ ாறயக் றகயில் எடுத்துப் ார்ப்ம ன்.

'இனி எதற்கு இந்தப் ணம்?’ எனத் மதான்றும். ஆனால், இது பவறும் த்து
ரூ ாய் அல்ல; வாழ்க்றகறயக் கற்றுக்பகாடுத்த ப ாருள் என
றவத்துக்பகாண்மட இருந்மதன். எங்களின் அறு தாம் கல்யாணம்
நடந்தம ாது அந்தப் த்து ரூ ாறய எடுத்து உண்டியலில் ம ாட்டுவிட்மடன்.

'ஏன்?’ எனக் கணவர் மகட்டார்.

'இனி எனக்கு அந்தப் ணம் மதறவப் டாது.

வாழ்க்றகறய எதிர்பகாள்ளும்ம ாது ணமமா ப ாருமளா ஏமதா ஒன்று

நம்பிக்றகயூட்ட மதறவப் டுகிறது.’

நான் குறுக்கிட்டுச் பசான்மனன்...

'பதன்மாவட்டங்களில் கிழவிகள் காது வளர்த்து ாம் டம்

ம ாட்டிருப் ார்கள். அது பவறும் நறக அல்ல. சாவுச் பசலவுக்கான
ணத்துக்கானது.’

நண் னின் அம்மா பசான்னார்...

'கபரக்ட் தம்பி. யாறரயும் எதிர் ார்க்காமல் நம் மதறவகறள நாமம

நிறறமவற்றிக்பகாள்ள மவண்டும் என்றால் ணம் முக்கியம். ஓர் ஆள்
அவமானப் டாமல் வாழ மவண்டும் என்றால் ணம் இல்லாமல் முடியாது.
எவ்வளவு ணம் மவணும்கிறது அவரவர் எண்ணத்றதயும் விருப் த்றதயும்
ப ாறுத்த வி யம். ஆனால், யார் ணத்றதப் ம ாதும் எனச்
பசால்லப்ம ாகிறார்கள்? வாழ்க்றக முழுவதும் ணத்றதச் பசலவழித்து, ஓர்
உண்றமறய உணர்ந்துபகாண்மடன். அது என்ன பதரியுமா?

எல்லா வி யங்கறளயும் ணத்தால் வாங்கிவிடமவா,

சரிபசய்துவிடமவா முடியாது. ணத்றதவிட மனசு முக்கியமானது. அது
இல்லாமல் ணம் மட்டும் இருந்து என்ன பிரமயாஜனம்? ணம்கூடப்
ம ாராடி, கஷ்டப் ட்டால் திரும் க் கிறடத்துவிடும். முறிந்த உறவுகளும்
அறுத்து எறிந்த நட்பும் திரும் க் கிறடப் து எளிமத இல்றல!’ என்றார்.

அவர் பசான்னது முற்றிலும் உண்றம.

மயாசித்துப் ார்த்தால், உறவுகள் ஒன்று மசர்வதற்குப் திலாகத்

துண்டித்துப்ம ாவதற்கு ணம் அதிகம் காரணமாக இருந்திருக்கிறது.
ணத்தால் எல்மலாறரயும் சந்மதா ப் டுத்திவிட முடியாது. ணத்றதயும்
'நாணயம்’ என்கிமறாம். சத்தியத்றதயும் 'நாணயம்’ என்கிமறாம். ஒமர
பசால்தான்.

ஒருகாலத்தில் இரண்டும் மதிப்புமிக்கதாக இருந்திருக்கின்றன.

இன்றறக்கு இரண்டுக்கும் மதிப்பு இல்லாமல்ம ாய்விட்டது.
 ணம் இல்லாமல் வாழ முடியாது. ணமம இன்றறய அளவுமகால்.
ணத்றத எப் டிச் சம் ாதிப் து, எப் டிச் பசலவுபசய்வது என் துதான்
இன்றறய பிரச்றன. நாம் மதடும் ணம் தீதின்றி வந்ததாக இருக்க மவண்டும்
என்கிறது திருக்குறள்.

றழய நாணயங்கறள வாங்குகிறவர்கள் எந்த நூற்றாண்றடச் மசர்ந்த

காசு என் தற்மகற் அதன் விறலறய மதிப்பிடுகிறார்கள். அந்த நாணயம்
அதன் றழய மதிப்ற ப்ம ால ல நூறு மடங்கு இன்று அதிகமானதாக
மாறிவிடுகிறது. இன்பனாரு க்கம் சில நாணயங்கள் பசல்லாக்காசு
ஆகிவிடுகின்றன. அறவ - இன்று பவறும் உமலாகப்ப ாருட்கள்; காகிதங்கள்.
மனித வாழ்க்றகயும் அப் டியானமத. சிலரது வாழ்க்றக மதிப்புமிக்கதாக
ஆகிவிடுகிறது; சிலரது வாழ்க்றக அர்த்தமற்றதாக முடிந்துவிடுகிறது!

காலம்தான் ப ாருளின் மதிப்ற தீர்மானிக்கிறது. எறத முக்கியம் என

நிறனக்கிமறாமமா, அது காலத்தில் அர்த்தமற்றதாகிப்ம ாகிறது. எறதத்
மதறவயற்றது என நிறனக்கிமறாமமா அறத மதிப்புமிக்கதாக்கிவிடுகிறது.
காலத்தின் இந்த ரசவாதத்றத நம்மால் புரிந்துபகாள்ள முடிவமத இல்றல.

தனக்குக் கிறடத்த வாய்ப்ற எப் டிப்

யன் டுத்திக்பகாள்ளப்ம ாகிமறாம் என் தற்கு மடாரன் ஓர் உதாரணம்
என்றால், ார்றவயற்றவரான பஹலன் பகல்லர், தாமன முயன்று கல்வி
யின்றமதாடு ார்றவயற்மறாருக்கான

வழிகாட்டியாக உருமாறியது வரலாற்றுச் சாதறன. கண் ார்றவ

இல்லாமல், காது மகளாமல் ல்கறலக்கழகத்தில் டித்து இளங்கறலப் ட்டம்
ப ற்ற முதல் ப ண்மணி என்ற சிறப்ற ப் ப ற்றவர் பஹலன் பகல்லர்.
அபமரிக்காறவச் மசர்ந்த இவர் புகழ்ப ற்ற ம ச்சாளராகவும்
எழுத்தாளராகவும் திகழ்ந்தார். மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான உரிறமகறளப்
ப ற்றுத்தந்ததில் பஹலன் பகல்லரின் ங்களிப்பு மிக முக்கியமானது.

அவரது புகழ்ப ற்ற உறரகள் தனி நூலாக பவளிவந்துள்ளன.

பகல்லரின் குரல் கரடுமுரடானது. அவருக்கு தன் உறரறய யார்
மகட்கப்ம ாகிறார்கள் எனத் பதரியாது. ஆனால், அவரது ம ச்சில் உண்றம
இருந்தது. சத்திய ஆமவசம் இருந்தது. தன்றன ஒரு மசா லிசவாதியாக
அறிவித்துக்பகாண்ட பகல்லர், ப ாதுவுறடறமச் சிந்தறனகளுக்கு ஆதரவாகத்
தனது குரறல எழுப்பினார். கல்வியின் முக்கியத்துவம் ற்றிய உறரயில்
அவர் முன்றவக்கும் கருத்துகள் வலிறமயானறவ.

'ம ச்சின் வலிறமறய உலகுக்கு உணர்த்தியவர் சாக்ரடீஸ். அவர்

பசால்றல ஓர் அஸ்திரம்ம ால யன் டுத்தினார். அவரது ஒவ்பவாரு
பசால்லும் மகட் வர் மனறதத் துறளத்து, ஆழமான ாதிப்ற ஏற் டுத்தின.
உறரயாடல்களின் மூலம் அவர் பசாற்களின் உண்றமயான ப ாருறள
நமக்கு விளங்கச் பசய்தார்.

வீரம், நீதி, றதரியம்... ம ான்ற பசாற்கறள நாம் யன் டுத்துகிமறாம்.

ஆனால், அதன் அர்த்தம் ஆளுக்கு ஆள் மவறு டுகிறது; மதறவக்கு ஏற்
மாறு டுகிறது. ஆனால், இதன் உண்றமப்ப ாருள் என்ன, எப் டி அறத
வறரயறற பசய்வது... சாக்ரடீஸ் அறத நமக்கு விளங்கச் பசய்கிறார்.

றதரியம் என்ற ஒற்றறச் பசால்றல முன்றவத்து அந்தச் பசால்லின்

ல்மவறு சாத்தியங்கறள நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகிறார். நாம் உச்சரிக்கும்
பசாற்களின் உண்றமப்ப ாருறள நாம் அறிந்துபகாள்ள மவண்டும் என் றத
அவர் வலியுறுத்துகிறார். ம ச்சின் வழிமய உரத்தச் சிந்தறனகறள
முன்றவத்து மாற்றங்கறள உருவாக்க முயன்றார் சாக்ரடீஸ்.

சிந்தறனயில் மாற்றத்றத உருவாக்குவதற்கு புத்தகங்கள்

முக்கியமானறவ. புத்தகங்கமள எனது சிறந்த நண் ர்கள். புத்தகங்கள்,
மனிதர்கறளப்ம ால சலிப்பு ஏற் டுத்துவது இல்றல; பதால்றல தருவது
இல்றல; மமாசமாக நடந்துபகாள்வது இல்றல. அறிறவ விருத்தி
பசய்துபகாள்வது என் து அளப் ரிய சந்மதா ம். அதற்கு புத்தகங்கமள
ப ரிதும் துறண பசய்கின்றன.

கல்வி, ார்றவயற்றவர்களுக்குள் புது பவளிச்சத்றத உருவாக்குகிறது.

வழிகாட்டுதறலத் தருகிறது. ார்றவயற்றவர்கள் உங்களிடம் கருறணறய
மவண்டுவது இல்றல. மாறாக தங்களுக்கான சுதந்திரமான நடவடிக்றகறய,
மவறலறய, சமஉரிறமறய யாசிக்கிறார்கள். ஒவ்பவாரு
மாற்றுத்திறனாளியும் இரண்டுவிதங்களில் மவதறனப் டுகிறார். ஒன்று
உடல்ரீதியான குறற; மற்றது மனரீதியான ாதிப்பு. இந்த இரண்டில்
மனரீதியான ாதிப்புகளில் இருந்து விடு ட கல்வியும் உலக அறிவும்
முக்கியம்.
 மாற்றுத்திறனாளிகளில் லர் தங்களின் இயலாறமறய நிறனத்து
முடங்கிப்ம ாய்விடுகிறார்கள். அது தவறானது. தங்களின் குறற ாடுகறளத்
தாண்டி சாதறனகள் பசய்வதற்கு அவர்கள் கல்விறயத் துறணபகாள்ள
மவண்டும். ' ார்றவயற்றுப்ம ாய் இருட்டில் இருப் வர்கறளவிட அறியாறம
இருட்டில் இருக்கும் மனிதர்கள் ரிதா மானவர்கள்’ என்கிறார் பஹலன்
பகல்லர்.

சாவியும் சுத்தியலும் ம சிக்பகாண்டதாக ஒரு கறத இருக்கிறது.

சுத்தியல் சாவியிடம் மகட்டது... 'நான் லசாலி. பூட்றட உறடத்துத் திறக்க
லத்றத உ மயாகிக்கிமறன். நீமயா லமற்றவன். ஆனால் எளிதாக பூட்றடத்
திறந்துவிடுகிறாய். அது எப் டி?’

அதற்கு சாவி தில் பசான்னது... 'நீ அடித்துத் திறக்கப் ார்க்கிறாய்.

நாமனா பூட்டின் இதயத்றதத் பதாட்டுத் திறக்க முயற்சிக்கிமறன். ஒன்றற
உறடத்துத் திறப் றதவிட இதயத்றதத் பதாட்டுத் திறக்கறவப் துதாமன
சிறந்தது.’

இந்தக் கறதயின் மாறு ட்ட வடிவங்கள் ல இறணயத்தில்

உலவுகின்றன. கற் றனக் கறத என்றாலும் அது வலியுறுத்தும் உண்றம
முக்கியமானது. இதயத்றதத் பதாட்டுத் திறப் து என் து நாம் அறனவரும்
மமற்பகாள்ளமவண்டிய ணி. அறதச் சாத்தியப் டுத்துவது எளிதானது
அல்ல. பூட்டுக்காவது திறப்பு எங்மக இருக்கிறது எனத் பதரியும். அதில்
சாவிறயப் ப ாருத்தினால் திறந்துவிடலாம். மனிதர்கள் விசித்திரமானவர்கள்.
அவர்களின் இதயத்றத எப் டித் திறப் து என யாருக்கும் பதரியாது.
அன்புதான் மனறதத் திறக்கும் ஒமர சாவி. அது எப்ம ாது, எப் டி ஓர்
இதயத்றதத் திறந்து தன்வசப் டுத்தும் என் து விந்றதமய!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 8
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

தறலமுறறயின் தூரம்

மாறல 4 மணி இருக்கும். ர ரப் ான வாகனப் ம ாக்குவரத்துக்கு

இறடயில் மதுறர சிம்மக்கல் சிக்னலில் ஒரு காட்சிறயக் கண்மடன். ற க்கில்
வந்து இறங்கிய அந்த இறளஞனுக்கு 20 வயது இருக்கும். காலர் இல்லாத
சிவப்பு நிற னியன் அணிந்திருந்தான்.

ம ாக்குவரத்துக் காவலர் வாகனங்கறள நிறுத்திறவத்திருந்தறத மீறி

அந்த ற க் உள்மள நுறழந்தது. ற க்கில் இருந்து குதித்த இறளஞன்,
அத்தறன ம ர் ார்த்துக்பகாண்டிருக்கும்ம ாமத ம ாக்குவரத்துக் காவலரின்
காலில் பநடுஞ்சாண்கிறடயாக விழுந்து கும்பிட்டு 'இப்ம ா சந்மதா மா?’
எனக் மகட்டான்.

அந்தப் ம ாக்குவரத்துக் காவலர் குழப் த்துடன் 'என்னடா

குடிச்சிருக்கியா, இங்க வந்து ஏன் பிரச்றன ண்ணுற?’ எனக் மகட்டார்.
'யாருப் ா பிரச்றன ண்றது? ப த்த பிள்றளறய நீதான் நம் மாட்மடங்கிற.
அதான் ப்ளிக்ல பவச்சு உன் கால்ல விழுந்திருக்மகன். இப் வாச்சும் என்றன
நம்புறியா?’ என்றான்.

சிக்னலுக்காகக் காத்திருந்த வாகன ஓட்டிகள் இந்தச் சம் வத்றத

மவடிக்றக ார்த்தார்கள். காரில் இருந்த ஒருவறர மநாக்கி வந்த அந்த
இறளஞன் மகட்டான்,'வீட்டுக்குள்மள விட மாட்மடங்கிறார் சார். நாலு நாள்
ஆச்சு... மராட்டுலமய சுத்திட்டிருக்மகன். நான் எங்க ம ாறது? என்றன நம்
மாட்மடங்கிறார் சார். நீங்களாச்சும் பசால்லுங்க!’
 வாகனங்கள் கடந்து ம ாய்க்பகாண்டிருந்தன. அந்த இறளஞன்
சாறலமயாரமாக நின்ற டி, 'அதான் உன் கால்ல விழுந்து மன்னிப்பு
மகட்டுட்மடன்ல... இதுக்கு மமல என்ன பசய்யச் பசால்ற?’ எனச் சத்தமாகக்
கத்தினான்.

எனது ஆட்மடா அவர்கறளக் கடந்து ம ானது. அந்தப் ம ாக்குவரத்துக்

காவலர் கர்சீஃப் ால் முகத்றதத் துறடத்த டிமய அவனிடம் கண்டிப் ான
குரலில் எறதமயா பசால்லிக்பகாண்டிருந்தார். அப் ாவும் ற யனும் ப ாது
இடத்தில் சண்றடயிடுவறத எத்தறனமயா முறற ார்த்திருக்கிமறன். ஆனால்,
இப் டி ஒருவன் ப ாது இடத்தில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து வணங்கி,
மன்னிப்பு மகட்டறத இன்றுதான் ார்க்கிமறன். அந்தக் காவலர்
பசான்னதும ால ஒருமவறள குடித்திருப் ாமனா... எதற்காக மன்னிப்பு
மகட்கிறான், என்ன பிரச்றன, ஏன் அந்த இறளஞன் நான்கு நாட்களாக
வீட்டுக்குள் அனுமதிக்கப் டவில்றல... 20 வயதில் வீடு ஏன் பிடிக்காமல்
ம ாய்விடுகிறது?

மயாசித்துப் ார்த்தால், இது தனிந ரின் பிரச்றனயாக எனக்குத்

மதான்றவில்றல. எல்லா இறளஞர்களும், 20 வயதுகளில் வீட்டின்
கட்டுப் ாட்டில் இருந்து விடு டமவ விரும்புகிறார்கள்; தனக்பகன ஓர் உலறக
உருவாக்கி அதற்குள் வாழமவ ஆறசப் டுகிறார்கள். மநற்றும் அப் டித்தான்
இருந்தது; இன்றும் அப் டித்தான் இருக்கிறது; நாறளயும் அப் டித்தான்
இருக்கும். ஆனால், ஒவ்பவாரு தறலமுறறயும் தனது மகா த்றத
பவளிப் டுத்துவதில் மாற்றம் உருவாகி இருக்கிறது.

பசன்ற தறலமுறறயில் வீட்டில் மகா ம்பகாண்டால், சாப்பிட

மாட்டார்கள். நண் ர்கள் வீட்டில் ம ாய் தங்கிக்பகாள்வார்கள். அழுக்கான
உறடறய அணிந்து றகயில் காசு இல்லாமல் மசாக முகத்துடன்
சுற்றிக்பகாண்டிருப் ார்கள். ஆனால், இந்தத் தறலமுறற அப் டி இல்றல.
மகா ம் இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும் யாருடனும் ம சுவது இல்றல.

10 மகள்விகளுக்கு ஒரு தில் தந்தாமல ப ரிய வி யம். ப ாதுவாகமவ

வீட்டில் சாப்பிட விரும்புவது இல்றல; உறங்குவதும் குறறவு. இன்றறய
இறளஞர்களுக்கு வீட்டின் மீது மகா ம் வந்தால் பசய்கிற முதல் மவறல,
பசல்ம ாறன ஸ்விட்ச்-ஆஃப் பசய்வதுதான். பிள்றளகளுடன்
ப ற்மறார்களுக்கு இருக்கும் பதாடர்பு ம ான் ஒன்றுதாமன!
 அந்த இறணப்ற த் துண்டிப் துதான் அவர்களுக்குத் தரும் தண்டறன.
அடுத்த வி யம் அறறறயப் பூட்டிக்பகாண்டு உள்மளமய கிடப் து. ஒரு
கல்லூரி மாணவி தன் அப் ாமவாடு சண்றட ம ாட்டுக்பகாண்டு

ஒரு நாள் முழுக்க, குளியல் அறறயிமலமய இருந்திருக்கிறாள். அவரால்

சமாதானப் டுத்த முடியமவ இல்றல. முடிவில் உடன் டிக்கும் ஒரு ப ண்றண
அறழத்துவந்து சமாதானப் டுத்தினாராம். மயாசித்துப் ார்த்தால்
ப ற்மறார்களும் வயதுவந்த பிள்றளகளும் ஒமர வீட்டில் வசித்தாலும்,
அவர்களுக்கு இறடயிலான தூரம் மிக அதிகமாகி இருக்கிறது. மகன் அல்லது
மகளின் மன உணர்ச்சிகறளப் புரிந்துபகாள்வதற்கும் ஏற்றுக்பகாள்வதற்கும்
இன்றறய ப ற்மறார்கள் முயற்சிக்கிறார்கள். அப் டி முயற்சிப் மத,
பிள்றளகளுக்குத் தவறான பசயலாகத் பதரிகிறது. 'என் தனிறமறய
உன்னால் ஒரும ாதும் புரிந்துபகாள்ள முடியாது. என் மனறதப்
புரிந்துபகாள்ள, என் வயது நண் ர்களால் மட்டுமம முடியும்’ என உறுதியாக
நம்புகிறார்கள். அப் டி நிறனப் து இயல்புதாமன! 'பின் எப் டித்தான்
பிள்றளகறளப் புரிந்துபகாள்வது?’ என ஒவ்பவாரு ப ற்மறாரும் இதற்கான
விறட மதடி அல்லாடுகிறார்கள்.

வீட்டுக்கு வீடு நடக்கும் வி யம்தான் என்றாலும், ஒவ்பவாரு முறற

இப் டி ஒரு காட்சிறயக் காணும்ம ாதும் மனம் வலிக்கமவ பசய்கிறது. இந்த
இறடபவளிறயப் ம சித் தீர்த்துவிட முடியாது. காலம்தான் இதற்கான தீர்வு.
சாறலயில் ம ாக்குவரத்துக் காவலர் காலில் விழுந்த இறளஞன் மகட்டான்
இல்றலயா, 'என் மமல உனக்கு நம்பிக்றக இல்றலயா?’ என. அதுதான்
இன்றறய இறளஞர்களின் குரல்.

அந்தக் குரல், 'எங்கறள நம்புங்கள். உங்களுறடயது வீண் யம்.

எனக்கு என தனியான ஆறசகள், விருப் ங்கள், கனவுகள் இருக்கின்றன.
அறத அறடய கடுறமயாகப் ம ாராடவும் பசய்கிமறாம். நீங்கள் டித்த
காலத்றதப் ம ால் அல்லாமல், இன்றறய உலகம் மிகுந்த ம ாட்டியும்
ப ாறாறமயும் பகாண்டது. அறத பவல்லும் நம்பிக்றக எங்களுக்கு
இருக்கிறது. ஆனால், நீங்கள் உருவாக்கிக்பகாண்ட அளவுமகால்கறள,
கட்டுப் ாடுகறள றவத்து எங்கறள அளக்க மவண்டாம். மதாள் மீது றக
ம ாட்டுக்பகாள்வதால் மட்டும் எங்கள் உணர்வுகறள உங்களால்
புரிந்துபகாள்ள முடியாது. இந்த இறடபவளிறய அனுமதியுங்கள்’
என் தாகமவ மதான்றுகிறது
 இறதப் ற்றி ம ராசிரியர் நண் ர் ஒருவரிடம்
ம சிக்பகாண்டிருந்தம ாது அவர் பசான்னார்... 'ம ான வாரம்
ஞாயிற்றுக்கிழறம வீட்ல என் ற யறனக் கவனிச்மசன். முழுநாள் அவன் ஒரு
வார்த்றதகூட யார்கிட்டயும் ம சமவ இல்றல. எந்தக் குடும் நிகழ்வுக்கும்
அவன் வருவது இல்றல. ம ானில் உள்ள ப ரும் ான்றம நம் ர்கள்
ப ண்கள். காதில் கடுக்கன் ம ாட்டிருக்கிறான்; றகயில் ச்றச
குத்தியிருக்கிறான்; தறல மயிறர நிறம் மாற்றிக்பகாண்டுவிட்டான். ம ானில்
ம சும் சத்தம் மற்றவருக்குக் மகட்காது. பவறும் தறலயறசப்பு, முனகல்,
ஒன்று இரண்டு ஆங்கிலச் பசாற்கள் அவ்வளவுதான். எதற்காக ம ானில்
ஆங்கிலத்திமல ம சிக்பகாள்கிறார்கள், ரகசியம் ம ச தமிழ் ஏற்ற பமாழி
கிறடயாதா? இப் டி அவறனப் ற்றி புகார் பசால்ல, என்னிடம் 100
வி யங்கள் இருக்கின்றன. 17 வயது வறர அவறனப் ற்றி எனக்கு
முழுறமயாகத் பதரியும். இப்ம ாது அவறனப் ற்றி மகள்விப் டும்
ஒவ்பவான்றும் எனக்கு வியப் ாகமவ இருக்கிறது. சிலமவறளகளில்
யமாகவும் இருக்கிறது’ என்றார்.

'நீங்கள் இப் டி நடந்துபகாள்வறதத்தான் அவர்கள் விரும்புவது

இல்றல. இதுவும் ஒருவிதமான கண்காணிப்புதான். நமது அக்கறறகள்
தவறானறவ அல்ல. அறத எப் டி பவளிப் டுத்துகிமறாம் என் துதான்
பிரச்றன’ என்மறன். அவரால் அறத ஏற்றுக்பகாள்ள முடியவில்றல. நிறறய
மநரம் விவாதித்தார். பிரச்றன, அப் ா அம்மாமவாடு பிள்றளகளுக்கு
ஏற் டும் வி யம் அல்ல; நாம் தயங்கிய, அனுமதிக்காத, விரும் ாத,
அறியாத ஓர் உலகம், நம் பிள்றளகள் வழியாக நம் வீட்டுக்குள் நுறழவறத
ஏற்றுக்பகாள்ள முடியவில்றல. அவர்கள் புதிய வாழ்வியறல மமற்பகாள்ள
முயற்சிக்கிறார்கள். அந்த வாழ்க்றக நமக்கு அந்நியமானது. ழக்கம்,
காலத்துக்குக் காலம் மாறிக்பகாண்மட இருக்கிறது.

'றரடிங் அமலான் ஃ ார் பதௌசண்ட்ஸ் ஆஃப் றமல்ஸ்’ (Riding Alone

for Thousands of Miles) என்கிற ஒரு சீனப் டம் நிறனவுக்கு வந்தது.
மடாக்கிமயாவில் உயிருக்குப் ம ாராடிய நிறலயில் மருத்துவமறனயில்
அனுமதிக்கப் ட்டுள்ள மகறனக் காண் தற்காகச் பசல்கிறார் வயதான பகௌஷி
தஹதா. அப் ா மீது உள்ள மகா த்தால் மரணப் டுக்றகயிலும் அவறரச்
சந்திக்க மறுக்கிறான் மகன். பசய்வது அறியாத நிறலயில் மருமகளிடம் தனது
மவதறனகறளப் கிர்ந்துபகாள்கிறார். சில நாட்களில் மகன்
இறந்துவிடுகிறான். மகறனப் புரிந்துபகாள்ள முடியவில்றலமய என்ற
வருத்தம் அவறர ஆட்டுவிக்கிறது. அப்ம ாது மருமகள் ஒரு வீடிமயா மடப்ற
அவரிடம் தந்து, 'இறதக் காண் தன் வழிமய மகறனப் ற்றி
பதரிந்துபகாள்ள முடியும்’ என்கிறாள். அதன் மூலம் மகன் நாட்டுப்புற இறச
குறித்த ஆய்வு ஒன்றற மமற்பகாண்டுவந்தறதயும், யுனான் பிரமதசத்தில்
வசித்துவரும் நாட்டுப்புறப் ாடகன் ஒருவறனப் ற்றி டாக்குபமன்ட்ரி எடுக்க
விரும்பியறதயும் பதரிந்துபகாள்கிறார். இத்தறன நாட்களாகப்
புரிந்துபகாள்ளாமல்ம ான மகனுக்காக, தான் ஏதாவது பசய்ய மவண்டும் என
சீனாவுக்குப் புறப் டுகிறார். நாட்டுப்புறக் கறலஞறனத் மதடி ஒரு தந்றத
மமற்பகாள்ளும் ல்லாயிரம் றமல் யணம்தான் டம்.

மதடுதல் முடிவில் நாட்டுப்புறக் கறலஞன் சிறறயில் இருப் றத

அறிந்துபகாள்கிறார். அவனும் மகன் பிரிவால் வாடுகிறான். ஆகமவ, தன்னால்
ாட முடியாது என மறுக்கிறான். நாட்டுப்புறக் கறலஞனின் மகறனத் மதடிக்
கண்டுபிடித்து சிறற வளாகத்துக்கு அறழத்து வருகிறார் பகௌஷி தஹதா.
அவர்கள் ஒன்று மசர்கிறார்கள். நாட்டுப்புறப் ாடகன் தன்றன மறந்து
உணர்ச்சிபூர்வமாகப் ாடுகிறான். அறத பகௌஷி வீடிமயாவில் திவுபசய்து
தன் மகனின் கனறவ நிறறமவற்றுகிறார். தந்றதயின் அன்ற
பவளிப் டுத்தும் அற்புதமான டம் அது. பசாற்களால் ஒருவறர ஒருவர்
புரிந்துபகாள்ள முடியும் என்ற நம்பிக்றக இன்று பவகுவாகக்
குறறந்துவிட்டது. அன்ற பவளிப் டுத்த ணமும் ரிசுப்ப ாருட்களும்
மட்டுமம உதவுகின்றன. இல்லாதவர்களின் அன்பு ஏளனப் டுத்தப் டமவ
பசய்கிறது.

ஸ்மடன்ஃம ார்டு ல்கறலக்கழகத்தின் விழாவில் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ் ம சிய

உறர இறளஞர்கறள உத்மவகப் டுத்தக்கூடியது. உலகப் புகழ்ப ற்ற
ஆப்பிள் கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்றத உருவாக்கிய ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ், கல்லூரிப்
டிப்ற முடிக்காதவர். அந்த உறரயில் தனது வாழ்க்றக அனு வத்றத
உணர்ச்சிபூர்வமாகப் கிர்ந்துபகாண்டிருக்கிறார்.

'என் அம்மா கல்லூரி மாணவியாக இருந்தம ாது, திருமணம்

பசய்துபகாள்ளாமமலமய என்றனப் ப ற்பறடுத்தார். ஆகமவ, யாராவது
டித்த குடும் த்திடம் என்றனத் தத்துக்பகாடுக்க விரும்பினார். ஆனால்,
என்றனத் தத்பதடுக்க முன்வந்த பதாழிலாளர் குடும் த்தில், தந்றதயும் தாயும்
ள்ளிப் டிப்ற த் தாண்டாதவர்கள். அவர்கள் நிச்சயம் என்றன 'கல்லூரியில்
 டிக்கறவக்கிமறாம்’ என உறுதிபமாழி தந்தார்கள். அந்த
உத்தரவாதத்தில்தான் அம்மா என்றனத் தத்துக்பகாடுக்கச் சம்மதித்தார்.

அவர்களும் 17 வயதில் என்றன கல்லூரிக்கு அனுப்பினார்கள்.

அதற்கான கட்டணத்துக்காக அவர்களின் பமாத்த மசமிப்பும் காலியானது.
மவறலக்குச் பசல்லும் எளிய குடும் த்தால் எப் டி டிப்புச் சுறமறயத் தாங்க
முடியும்? ஆகமவ, நான் கல்லூரியில் கற்றுக்பகாள்ள எதுவும் இல்றல எனப்
ாதியில் டிப்ற விட்டு விலகிவிட்மடன். காலி மகாக் ாட்டில்கறள விற்று,
அதில் கிறடக்கும் ணத்றதக்பகாண்டு உணவு உண்மடன். 'ஹமர கிருஷ்ணா’
மகாயிலில் இலவசச் சாப் ாடு ம ாடுகிறார்கள் என் தற்காக, ஒவ்பவாரு
ஞாயிறு இரவும் ஏழு றமல்கள் நடந்து ம ாய் சாப்பிட்டு வருமவன்.
அப் டியான கஷ்டங்கள்தான் எனது உள்ளுணர்றவயும்
தன்னம்பிக்றகறயயும் வளர்த்தன. நான் டித்த கல்லூரி, சித்திர எழுத்துக்
கறலக்குப் ப யர் ப ற்றது. கல்லூரிச் சுவர்களில் உள்ள ம ாஸ்டர்களில்
விதவிதமான அழகிய றகபயழுத்துக்கள் காணப் டும். ஆகமவ, நானும்
சித்திர எழுத்துக் கறலறயப் ழக விரும்பி அறதக் கற்றுக்பகாள்ளத்
பதாடங்கிமனன்.

10 வருடங்களுக்குப் பிறகு நாங்கள் பமகின்மடாஷ் கம்ப்யூட்டறர

வடிவறமத்தம ாது சித்திர எழுத்துக் கறல எனக்கு உதவியது. 'உங்கள்
வாழ்வின் ஒவ்பவாரு நாறளயும் இறுதி நாளாக நிறனத்து வாழ்ந்தால்,
லட்சியம் ஒருநாள் நிச்சயம் நிறறமவறும்’ என்ற வாசகம் எனக்கு மிகவும்
பிடித்தமானது. ஒவ்பவாரு நாள் காறலயிலும் கண்ணாடி முன் ாக
நின்றுபகாண்டு, 'இதுதான் என் வாழ்வின் கறடசி நாள் என்றால், எப் டி
நடந்துபகாள்மவன்?’ என என்றன நாமன மகட்டுக்பகாள்மவன்.

வாழ்க்றக என் து மிகக் குறுகியது. மற்றவர்களுக்காக ம ாலியான

வாழ்க்றகறய வாழாதீர்கள். உங்கள் உள்ளுணர்வின் குரலுக்குச்
பசவிசாயுங்கள். மற்றவர்கள் என்ன பசால்வார்கள் என் றதப் ற்றி
கவறலப் ட மவண்டாம். எறதயாவது நீங்கள் உறுதியாக நம்புங்கள். அது
உங்கள் கர்மா, விதி, றதரியம் என எதுவாகவும் இருக்கலாம். நிச்சயம் அது
உங்கள் வாழ்க்றகறய மாற்றிவிடும். சில மவறள உங்கள் நம்பிக்றககள்
தகர்க்கப் டலாம். ஆனால், மனம் தளர்ந்துவிடாதீர்கள். மதடிக்பகாண்மட
இருங்கள். எவ்வளவு உச்சத்றதத் பதாட முடியுமமா, அறத மநாக்கி
நகர்ந்துபகாண்மட இருங்கள். உங்கள் நம்பிக்றகயும் அயராத உறழப்பும்
மநசித்து அறதச் பசய்வதும் நிச்சயம் பவற்றிறயத் மதடித் தரும்’ என்கிறார்
ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்.

'குட்டி இளவரசன்’ நாவலில் 'ப ரியவர்கள் ஒரும ாதும் எறதயும்

தாங்களாகமவ புரிந்துபகாள்வது இல்றல. எப்ம ாதும் ஓயாமல்
விளக்கங்கறளத் தருவது குழந்றதகளுக்குச் சலிப்பு தருவதாக இருக்கிறது’
என குட்டி இளவரசன் சலித்துக்பகாள்கிறான். அது குட்டி இளவரசனின் குரல்
மட்டும் அல்ல... இன்றறய இறளஞர்கள் அறனவரின் குரமல!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 9
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

இதயத்தின் ஜன்னல்

காறரக்குடியில் உள்ள 'ஆயிரம் ஜன்னல் வீடு’ மிகவும் புகழ் ப ற்றது.

சுமார் 20 ஆயிரம் சதுரஅடியில் அறமந்துள்ள இந்த வீடு, 1941-ம் ஆண்டு
கட்டப் ட்டது. 'உண்றமயாகமவ ஆயிரம் ஜன்னல்கள் இருக்கின்றனவா?’
எனக் மகட்மடன். 'இல்றல... நிறறய ஜன்னல்கள் இருப் றதக் குறிக்க
'ஆயிரம் ஜன்னல் வீடு’ என அறழக்கிறார்கள்’ என்றார்கள்.

உண்றமயில் ஆயிரம் ஜன்னல் வீடு என் து மகத்தான கனவு. ஆயிரம்

ஜன்னல்கள் இருக்க மவண்டும் என்றால், அந்த வீடு எவ்வளவு ப ரியதாக
இருக்க மவண்டும். அத்தறன ஜன்னல்கறளயும் திறந்துவிட்டால், உள்மள
எவ்வளவு பவளிச்சமும் காற்றும் வந்து மசரும். மயாசிக்க மயாசிக்க மனம்
சந்மதா ம்பகாள்கிறது.

'உங்கள் வீட்டில் எத்தறன ஜன்னல்கள் இருக்கின்றன?’ என யாறரக்

மகட்டாலும் சரியான திறலச் பசால்ல முடிவது இல்றல. மயாசித்துப்
ார்த்மதா, எண்ணிப் ார்த்மதா பசால்கிறார்கள்.

கதவுகளும் ஜன்னல்களும் ப ரிதாகப் ப ரிதாக, நாம்

சந்மதா ம்பகாள்கிமறாம். மகாயிலுக்குச் பசல்கிற ஒவ்பவாருவரும் அதன்
பிரமாண்டமான கதவுகறள வியப்புடன் பதாட்டுத் தடவிப் ார்த்மத
ம ாகிறார்கள். அது ஓர் ஆறச; கிர்ந்துபகாள்ளாமல் மனதுக்குள் பகாள்ளும்
ஏக்கம்.
 புது வீடு கட்டும்ம ாதுகூட நிறலக்கதவு றவப் தற்கு அழகான, ப ரிய
கதவாக மவண்டும் எனத் மதடித் மதடி வாங்குகிறார்கள்; அல்லது விருப் மான
முறறயில் பசய்யச் பசால்கிறார்கள். கதவும் ஜன்னலும் வீட்டின்
அறடயாளங்கள் மட்டும் அல்ல; ண் ாட்டின் சின்னங்கள்.

ழங்குடி மக்களின் வீடுகறளப் ாருங்கள்... ப ரும் ாலும் கதவுகமள

இருக்காது. ஒருமவறள கதவு இருந்தாலும் அது ஒரு மறறப்பு என்ற அளவில்
மட்டுமம உருவாக்கப் ட்டிருக்கும். அலங்கார மவறலப் ாடுகள் எதுவும்
இருக்காது. ஐமராப்பிய நாடுகளில் வீட்டுக் கதவுகள் விதவிதமான கறல
மவறலப் ாடுகளுடன் இருப் றதக் கண்டிருக்கிமறன். குறிப் ாக, கதவின்
றகப்பிடி அழகான சிற் மவறலப் ாட்டுடன் உருவாக்கப் ட்டிருக்கும்.

கடவுளுக்கு மட்டுமம பிரமாண்டமான கதவுகள். ஆனால், ஜன்னல்கள்

மனிதர்களுக் கானறவ. ஒவ்பவாரு முறற ராஜஸ்தான் ம ாகும்ம ாதும் அங்கு
உள்ள வீடுகறளயும் அரண்மறனகறளயும் கண்டு வியந்தும ாகிமறன்.
குறிப் ாக, ஜன்னல்கள் விதவிதமாக அறமக்கப் ட்டுள்ளன. வீட்டுக்கு 100
கண்கள் முறளத்து, பவளி உலறகப் ார்த்துக்பகாண்டி ருப் தும ாலமவ
அந்த ஜன்னல்கள் காணப் டுகின்றன. ஆனால், ப ருநகர வீடுகளில்
ஒன்றிரண்டு ஜன்னல்கறளத் தவிர மற்றறவ திறக்கப் டுவமத இல்றல. சில
அடுக்குமாடிக் குடியிருப்புகளில் ஜன்னறலத் திறந்தாலும் உள்மள பவளிச்சம்
வருவமத இல்றல.

ஈரானின் புகழ்ப ற்ற இயக்குநர் பமக்மல் ஃப், 'தி மடார்’ என்ற

குறும் டம் ஒன்றற எடுத்திருக்கிறார். சர்வமதசத் திறரப் ட விழாக்களில் ல
முக்கிய விருதுகள் ப ற்ற டம் அது. அந்தப் டத்தில் ஒரு மரக் கதவு தனிமய
நடந்தும ாகிறது. உண்றமயில் அப் டித் மதான்றும் டி காட்சி
அறமக்கப் ட்டுள்ளது.

அந்தக் கதறவ ஒரு வயதான மனிதர் தூக்கிக்பகாண்டு மணல்பவளியில்

நடந்துபகாண்டிருக்கிறார். அவரிடம் மிச்சம் இருப் து வீட்டின் கதவு மட்டுமம.
அவமராடு முக்காடும ாட்ட அவரது மகளும் ஓர் ஆட்டுக்குட்டியும் உடன்
யணிக்கிறார்கள். வயதானவர் கதறவத் தூக்கிக்பகாண்டு நடக்க முடியாமல்
நடந்தும ாகிறார்.

அப்ம ாது அந்த வீட்டுக்கு ஒரு த ால் வந்திருப் தாக த ால்காரன்

பின்பதாடர்ந்து வருகிறான். முதியவர் தனது வீட்டின் கதறவ தறரயில்
நிறுத்திறவக்கிறார். த ால்காரன் வீட்டின் கதறவத் தட்டி கடிதத்றதத்
தருகிறான்.

அது, அவரது மகளுக்கு வந்த காதல் கடிதம். வயதானவர்

ஆத்திரத்துடன் அறதக் கிழித்துப்ம ாடுகிறார். பிறகு, மகறளயும்
ஆட்டுக்குட்டிறயயும் கூட்டிக்பகாண்டு நடக்கிறார். இருவரும் லி
பகாடுக்கப் டும் உயிர்கறளப்ம ால பின்பதாடர்கிறார்கள்.

வீட்மடாடு ப ாருந்தி இருந்த கதவு, பிரமாண்டமான

கறலப்ப ாருள்ம ால இடம்விட்டு இடம் நகர்ந்து ம ாய்க்பகாண்மட
இருக்கிறது. றழறமயின் அறடயாளம்ம ாலவும் மீதம் இருக்கும் வாழ்வின்
குறியீடும ாலவும் அந்தக் கதவு மதாற்றம் அளிக்கிறது. முதியவர் கதறவ
விற்க முயற்சிக்கிறார். ஆனால், அது சாத்தியம் ஆகவில்றல. முடிவில் கதறவ
விற்க முடியாமல் தன்மனாடு தூக்கிக்பகாண்டு, கடறல மநாக்கி நடப் துடன்
டம் நிறறவுப றும்.

ஈரானியப் டத்தில் வரும் முதியவர் மட்டும் அல்ல... நாம்

ஒவ்பவாருவரும் வீட்றடச் சுமந்துபகாண்மடதான் திரிகிமறாம்.
 திருமண வரமவற்பு ஒன்றுக்குச் பசன்றிருந்மதன். அருகில் உட்கார்ந்து
இருந்த ஒருவர், தனது பசல்ம ாறன எடுத்து அடிக்கடி ார்த்துக்பகாள்வதும்,
தற்றம் அறடந்து நகத்றதக் கடிப் துமாக இருந்தார். அருகில் இருந்த
மற்றவர் 'என்ன சார்... ஏதாவது ப்ராப்ளமா?’ எனக் மகட்டார்.

'ப ங்களூர்ல இருக்கிற என் வீட்றடப் பூட்டிட்டு கல்யாணத்துக்காக

பசன்றன வந்துட்மடன். பரண்டு நாளா யாமரா ஒருத்தன் என் வீட்றடமய
சுத்திச் சுத்தி வந்துக்கிட்டு இருக்கான். அதான் என்ன ண்றதுனு பதரியறல.
இந்தா ாருங்க...’ என தனது பசல்ம ாறனக் காட்டினார்.

அதில் அவரது வீட்டின் சுவர் ஓரமாக ஓர் ஆள் நிற் து, நிழல்ம ான்ற
காட்சியாகத் பதரிந்தது.

'வீட்ல பசக்யூரிட்டி மகமரா ஃபிக்ஸ் ண்ணியிருக்மகன். என்ன

நடக்குதுனு பசல்ம ான் வழியா ார்த்துக்கிடலாம். பரண்டு நாளா இந்த ஆள்
வீட்றடமய சுத்திச் சுத்தி வந்துக்கிட்டு இருக்கான். திருடனா... இல்றல
ற த்தியமா... யாரு என்னன்னு பதரியறல. யாறரயாவது கூப்பிட்டு
விசாரிக்கச் பசால்லலாம்னு ார்த்தா, க்கத்துல இருக்கிற வீடுகமளாடு
ழக்கம் இல்றல. புது வீடு கட்டி ஆறு வரு ங்களாச்சு. க்கத்துல எல்லாம்
ப ரிய ங்களாவா இருக்கு. யாரும் உதவிக்கு வர மாட்டாங்க.
 ஆபீஸ் ஃப்பரண்டுகிட்ட பசான்மனன். அவன் ம ாய்ப் ார்த்த மநரம்
ஆள் நடமாட்டம் இல்றல. வீட்றடத் தனியா விட்டுட்டு வந்துட்டு நிம்மதியா
இருக்க முடியறல; யமா இருக்கு.’

'பூட்டிட்டு வந்த வீட்ல எப் டி நுறழய முடியும்?’ எனக் மகட்டார்

மற்றவர்.

'கண்ணாடி ஜன்னறல உறடச்சு உள்மள ம ாயிட்டா, என்ன பசய்றது?

மலப்டாப், ஐ-ம ட், மியூசிக் சிஸ்டம்னு நிறறயப் ப ாருட்கள் இருக்கு.’

'யாறரயாவது வீட்லபவச்சுட்டு வந்துருக்கலாம்ல..?’ எனக் மகட்டார்

இன்மனார் ஆள்.

'உதவிக்கு யாரு கூட வந்து இருக் காங்க? அமதாட யாறரயும் நம்பி

வீட்றட விட்டுட்டுப் ம ாகவும் முடியறல...’ எனச் சலித்துக்பகாண்டார்.

'ப ரியவங்க யாராவது துறணக்கு இருந்தா, இந்தப் பிரச்றன வராது.

அவங்கமள ார்த்துக்கிடுவாங்க. அந்த அருறம இந்தத் தறலமுறறக்குத்
பதரியறல’ என அலுத்துக்பகாண்டார் ஒரு ப ரியவர்.

'அபதல்லாம் ப ரிய பிரச்றன சார். என் பவாய்ஃப் ஒப்புக்கிட மாட்டா...’

எனப் புலம்பிய டிமய, பசல்ம ான் மகமராறவ உற்றுப்
ார்த்துக்பகாண்டிருந்தார் ப ங்களூருக்காரர்.

பிறகு திடீபரன தற்றம் அதிகமாகிச் பசான்னார், 'சார்... அந்த ஆறளக்

காமணாம். ஒருமவறள பின் க்க வழியா உள்மள ம ாயிருப் ாமனா,
இப்ம ா என்ன பசய்றது?’

'எதுக்கும் நீங்க உடமன ம ாலீஸ்ல பசால்லிடுங்க...’ என

உ ார் டுத்தினார் மற்றவர்.

'ச்மச... மதறவ இல்லாத படன் ன். எங்க வீடு இருக்கிற ஏரியாவுல

நிறறயத் திருட்டு யம். இப்ம ா என்ன பசய்றது?’னு பதரியறல எனப்
புலம்பிய டிமய, மறனவிறயத் மதடி எழுந்து ம ானார். ஊருக்குப் ம ாகிற
வறர, அவருக்கு இந்தப் தற்றம் நிச்சயம் குறறயமவ குறறயாது.
 வீட்றடப் பூட்டிவிட்டு ஊருக்குப் ம ாவது காலங்காலமாக
நடந்துபகாண்டுதான் இருக்கிறது. முந்றதய காலங்களில் பவளியூர்
ம ாகும்ம ாது அண்றட அயலாரிடம் வீட்றடப் ார்த்துக்பகாள்ளச்
பசால்லிவிட்டுப் ம ாவார்கள். மளிறகக் கறட, ால்காரர் என லரிடமும்
பசால்லிறவப் ார்கள். இத்தறனயும் மீறி ஒன்றிரண்டு திருட்டுக்கள்
நடந்துவிடுவதும் உண்டு. ஆனால், அறவ விதிவிலக்குகள். மற்ற டி நம் மீது
அக்கறறபகாண்ட யாமரா ஒருவர், நமக்காக நம் வீட்றடப் ாதுகாத்து
வந்தமத இத்தறன ஆண்டுகளாக நறடப ற்று வந்திருக்கிறது.

ஆனால், இன்று வீட்றடப் பூட்டிக்பகாண்டு கிளம்புகிற நாளில், 'யாறரப்

ார்த்துக்பகாள்ளச் பசால்வது?’ என் து மிகப் ப ரிய மகள்வி. இதற்கு
மாற்றாக, பசக்யூரிட்டி மகமரா வாங்கிப் ப ாருத்திவிடுகிறார்கள்; அல்லது
பசக்யூரிட்டி ஆறள நியமித்துவிடுகிறார்கள்.

இது ாதுகாப்பு சம் ந்தமான பிரச்றன மட்டும் அல்ல; மனித உறவுகள்

அற்றுப்ம ாய்விட்டதன் அறடயாளம். நாமும் யாருடனும் ழகுவது இல்றல;
யாரும் நம்மமாடு ழகுவதும் இல்றல. நமது வீடுகள் தனித்தனி
கல்லறறகள்ம ால் ஆகிவிட்டன. வாசற் டிகூட இல்லாமல் வீடுகள்
சுருங்கிப்ம ானதுடன் மனித மனமும் சுருங்கிப்ம ாய்விட்டது.

அண்றட அயலாமராடு நட்புடன் ழக விரும்புகிறவர்கள் பசால்கிற

குற்றச்சாட்டு, 'அவர்கள் நம்றமத் தவறாகப் புரிந்து பகாள்கிறார்கள்.
எதற்காகமவா நாம் திட்டமிட்டுப் ழகுவதாக நிறனக்கிறார்கள். ல
மநரங்களில் நாம் ஆறசயாகக் பகாண்டும ாய்க் பகாடுக்கும் இனிப்புகறள,
உணவுப்ப ாருட்கறள நாய்க்குப் ம ாட்டுவிடுகிறார்கள். இப் டி
அவமானப் டுவறதவிட அவர்களுடன் உறவாடாமல் இருப் மத நல்லது என
ஒதுங்கிவிடுகிமறாம்’ என்கிறார்கள். இதுவும் நிதர்சனமான உண்றம.

மகாறட விடுமுறறயில் 10 நாட்கள் மகரளா ம ாக விரும்பிய ஒருவர்,

தனது வளர்ப்பு நாறய யாரிடம் விட்டுச்பசல்வது எனப் புரியாமல்
தடுமாறிப்ம ானார். அந்த நாய்க்குத் தவறாமல் உணவு றவக்கமவண்டும்.
அறதத் தினமும் நறடப் யிற்சிக்கு அறழத்துக்பகாண்டு ம ாக மவண்டும். யார்
அறத எல்லாம் பசய்வார்கள்? அவரது அண்ணன் - தம்பி, உறவினர் என
 லறரயும் மகட்டுவிட்டார். நாறயப் ராமரிக்க ணம் தருவதாகக்கூடச்
பசால்லிப் ார்த்தார். ஒருவரும் அவருக்கு உதவத் தயாராக இல்றல. முடிவில்
வளர்ப்பு நாய்கறளப் ராமரிக்கும் காப் கம் ற்றி மகள்விப் ட்டு, ணம்
பகாடுத்து அதில் தனது நாறய விட்டுவிட்டு யணத்றத மமற்பகாண்டார்.

நாய்கள், பூறனகளுக்குக்கூட இப் டி காப் கங்கள் வந்துவிட்டன.

ஆனால், உடன்வசிக்கும் மாற்றுத்திறனாளிகறள, நடமாட முடியாமல்
டுக்றகயில் கிடக்கும் வயதான வர்கறள எங்மக ம ாய் ஒப் றடப் து, யார்
கவனித்துக்பகாள்வார்கள்? யாராவது அப் டி ஓர் உதவிறய நம்மிடம்
மகட்டால், பசய்வதற்கு நாம் தயாராக இருக்கிமறாமமா?

மகாராஷ்டிரா மாநிலம், பநவாஸா தாலுகாவில் உள்ள சனி ஷிங்னாபூர்

கிராமத்தில் இருக்கும் எந்த வீட்டுக்கும் கதவுகள் இல்றல. வங்கிக்குக்கூட
கதவுகள் கிறடயாது. 'சனி கவான் தங்கறளக் காப் ாற்றுவார்’ என ஊர்
மக்கள் நம்புகிறார்கள். அத்துடன் ஊமர ஒற்றுறமயாக வாழ்கிறது. ஆகமவ,
அந்தக் கிராமத்தில் இதுவறர திருட்டு நடந்தமத இல்றல என்கிறார்கள்.

ஒரு க்கம் கதவுகமள இல்லாமல் வாழும் கிராமம். இன்பனாரு க்கம்

பசக்யூரிட்டி மகமரா வாங்கிப் ப ாருத்திவிட்டும் மனநிம்மதி இல்லாமல்
அறலயும் நகர வாழ்க்றக. இரண்டும் ஒமர இந்திய வானத்தின் கீழ்தான்.

உறவுகறள மமம் டுத்திக்பகாள்வதுதான் இதற்கான ஒமர தீர்வு. அது

ஒமர நாளில் சாத்தியமாகக்கூடியது அல்ல. அமத மநரம் சாத்தியமம ஆகாத
வி யமும் இல்றல.

மநா ல் ரிசுப ற்ற அன்றன பதரசா, தனது உறர ஒன்றில் அன்பின்

வலிறமறயப் ற்றி குறிப்பிடுகிறார்...

' லரும் 'நான் கடவுறள உண்றமயாக மநசிக்கிமறன்; அன்பு

பசலுத்துகிமறன். ஆனால் எனது அண்றட அயலாறர மநசிக்க முடியவில்றல.
அவர்களுடன் நட் ாகப் ழக முடியவில்றல’ எனச் பசால்கிறார்கள்.

இறத என்னால் ஏற்றுக்பகாள்ள முடியவில்றல. கண்ணுக்குத் பதரியாத

கடவுறள மநசிக்க முடிகிற நம்மால், கண்ணுக்குத் பதரிகிற மனிதர்கறள ஏன்
மநசிக்கவும் அன்பு பசலுத்தவும் முடியவில்றல? பவறுப்பு, குமராதம்,
ப ாறாறம, சுயநலம்... இறவதான் அடுத்தவர் மீது அன்பு பசலுத்தத்
தறடகளாக உள்ளன. நாம் வறுறமயில்கூட வாழ்ந்துவிடலாம். ஆனால் அன்பு
இல்லாமல் வாழ்ந்துவிட முடியாது.

ஒருமுறற கல்கத்தாவில் சர்க்கறரப் ஞ்சம் வந்தது. கறடகளில்

சர்க்கறர கிறடக்கவில்றல. எங்கள் காப் கத்தில் உள்ள மநாயாளிகளுக்குத்
மதறவயான சர்க்கறர கிறடக்கவில்றல. இறதப் ற்றி மகள்விப் ட்ட நான்கு
வயதுச் சிறுவன் ஒருவன், தன் அம்மாவிடம் 'எனது காபியில் ம ாடும்
சர்க்கறரறய மூன்று நாட்களுக்குச் மசர்த்துறவத்து அன்றன பதரசாவிடம்
ஒப் றடக்கப்ம ாகிமறன்’ எனச் பசால்லியிருக்கிறான். அந்தக் குடும் மம
மூன்று நாட்கள் இனிப்பு மசர்க்கவில்றல. அந்தச் சர்க்கறரறய என்னிடம்
ஒப் றடக்க வந்த நாளில் அந்தச் சிறுவனும் வந்திருந்தான்.

எனக்கு மிகுந்த சந்மதா மாக இருந்தது. இந்தச் சின்னஞ்சிறு வயதில்

அந்தச் சிறுவனின் மனதில் தூய அன்பு பீறிடத் பதாடங்கி இருக்கிறது. அவன்
தந்தது பவறும் சர்க்கறர அல்ல; அது ஒரு நம்பிக்றக; அடுத்தவர் மீதான
அக்கறற. அன்பு பசலுத்துவது லன் கருதிச் பசய்கிற காரியம் அல்ல. அது
உயர்ந்த ண்பு.

முதிமயார் காப் கங்களுக்குப் ம ாகும்ம ாதும் அங்கு உள்ளவர்கள்

வாசறல மநாக்கி உட்கார்ந்திருப் றதயும் அடிக்கடி வாசறல மநாக்கி எழுந்து
ம ாய் வருவறதயும் ார்த்திருக்கிமறன். அவர்களில் எவர் முகத்திலும் துளிப்
புன்னறககூட இருக்காது. 'எதற்காக வாசறலப் ார்த்த டிமய
இருக்கிறார்கள்?’ எனக் மகட்டம ாது காப் கப் ப ாறுப் ாளர் பசான்னார்...

'தனது வீட்டில் இருந்து மகமனா, மகமளா தன்றனத் மதடி வருவார்கள்

என எதிர் ார்க்கிறார்கள். அப் டி யாரும் வரவில்றல என அறிந்தவுடன்
வருத்தப் டுகிறார்கள். அது, தன்றனத் மதடி யாரும் வரவில்றல என்ற
வருத்தம் இல்றல. ப ற்ற பிள்றளகமள தன்றன மறந்துவிட்டார்கள் என்ற
வருத்தம். அந்த மவதறன தீர்க்கப் டமவ முடியாதது.

இதும ான்ற றகவிடப் ட்ட முதியவர்களுக்கு நாம் உணவு அளிக்கலாம்;

உறடயும் ாதுகாப்பும் தரலாம். ஆனால், பிள்றளகள் வழியாகக் கிறடக்கும்
அன்ற எப் டி நாம் தர முடியும்?

அன்பு பசலுத்துவதன் காரணமாக ஒருமவறள நீங்கள்

ரிகசிக்கப் டலாம்; விமர்சிக்கப் டலாம்; 'முட்டாள்’ எனப் ட்டம்
சூட்டப் டலாம்; அவமானத்றதயும் புறக்கணிப்ற யும்கூடப் ப றக்கூடும்.
ஆனாலும் பதாடர்ந்து அன்பு பசலுத்துங்கள். அதுமவ உங்கள் வாழ்க்றகயின்
அர்த்தம்.’

அன்றன பதரசா பசான்ன வார்த்றதகள் நம் அறனவருக்குமான

வழிகாட்டும் பவளிச்சம் ஆகும். பநருக்கடியான இன்றறய வாழ்க்றகச்
சூழலில் இருந்து மீட்சி அறடவதற்கு, நாம் திறக்கமவண்டியது வீட்டின்
ஜன்னல்கறள மட்டும் அல்ல... இதயத்தின் ஜன்னறலயும்தான்!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 10
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

சந்மதாஜத்தின் மறு க்கம்

ழங்குடி இன மக்கள் அதிகம் உள்ள மாநிலம் அருணாச்சலப்பிரமதசம்.

GS ழங்குடி மக்கறளக் காண் தற்காக இட்டா நகறரச் சுற்றிய
குதிகளுக்கு, சில ஆண்டுகள் முன்னர் பசன்றிருந்மதன்.

அருணாச்சலப்பிரமதசத்தில் காணும் இடங்களில் எல்லாம்

வண்ணமயமான ஆர்க்கிட் மலர்கள், ஒளிரும் னிச்சிகரங்கள், சுறம
ததும்பும் ள்ளத்தாக்குகள், அடர்ந்த மறழக் காடுகள், சிற்மறாறடகள்.

சியாங், சு ன்சிரி, கமமங், திரப் மற்றும் மலாஹித் என ஐந்து ஆற்றுப்

ள்ளத்தாக்குப் குதிகளாக இந்த மாநிலம் பிரிக்கப் ட்டிருக்கிறது. 26 வறக
ழங்குடி இன மக்கள் இங்மக வாழ்கின்றனர்.

ழங்குடி இன மக்கறளச் சந்திக்கச் பசன்றிருந்த நாளில்தான் எனது

பிறந்த நாள் வந்தது. நாங்கள் சந்திக்கச் பசன்றிருந்த ழங்குடி இனத்
தறலவரிடம் நண் ர் இறதப் ற்றி பசான்னதும், அவர் மிகுந்த
சந்மதா த்துடன் என்றனக் கட்டி அறணத்து, ஆசி தந்தமதாடு, றறவ இறகு
ஒன்றறயும் ரிசாகத் தந்தார்.

'எந்தப் றறவயின் இறகு இது?’ எனக் மகட்மடன்.

'இருவாட்சியின் இறகு’ எனச் பசான்னார் நண் ர்.

இருவாட்சி, அருணாச்சலப்பிரமதசத்தின் மாநிலப் றறவ. மிகவும்

உயரமான மரங்களில் வசிக்கக் கூடியது. இந்தப் றறவ உட்பகாண்டு
பவளிமயற்றும் எச்சத்தில் உள்ள விறதகள், மண்ணில் விழுந்து
முறளக்கின்றன. ஆகமவ காடு ப ருகுகிறது; மறழக் காடுகள் இல்றல எனில்,
இருவாட்சி றறவகள் கிறடயாது.

'இந்தியாவில் ஒன் து விதமான இருவாட்சி றறவகள் உள்ளன.

இருவாட்சி றறவகள் ஒமர துறணயுடன் வாழும் ழக்கம் பகாண்டறவ.
இறணமயாடு வாழும் சந்மதா மான வாழ்க்றகயின் குறியீடுதான் இருவாட்சி
றறவயின் இறகு’ என நண் ர் விளக்கினார்.

எத்தறனமயா பிறந்த நாறள நண் ர்களுடன் பகாண்டாடியிருக்கிமறன்.

ஆனால், அன்று அந்தப் ழங்குடி மனிதர்களுடன் பிறந்த நாள்
பகாண்டாடியது அபூர்வ நிகழ்வாக அறமந்தது.

எனக்காக விமச உணவு தயாரிக்கப் ட்டது.உணவு உண் தற்காக

நாங்கள் ஒன்றுகூடியம ாது ழங்குடி இனத் தறலவர், 'இந்த விருந்தில்
உங்களுக்கு விருப் மான ஒரு மனிதறர நிறனத்துக்பகாள்ளுங்கள்’ என்றார்.

'யாறர?’ எனக் மகட்மடன்.

 'யாராக மவண்டுமானாலும் இருக்கலாம். அவர் உங்கமளாடு இங்மக
இருந்து உணவு உண் தாக மனதில் நிறனத்துக்பகாள்ளுங்கள்’ என்ற டிமய
என் மனதில் இருந்த மனிதருக்கும் ஒரு கலயத்தில் உணவு றடத்தார்.

அது ஒரு நம்பிக்றக. பிறந்த நாளின்ம ாது நமக்கு விருப் மான

யாமராடு ஒன்றாக உணறவப் கிர்ந்துபகாள்ள விரும்புகிமறாமமா, அவர்
அரூ மாக நம்மமாடு இருப் ார் என நம்புகிறார்கள்.

பிறந்த நாறளக் பகாண்டாடிவிட்டுக் கிளம்பும்ம ாது, அந்த முதியவர்

தனது வீட்டுக்கு முன்னர் உள்ள மரத்துக்கு குவறள நிறறயத் தண்ணீர்
ஊற்றச் பசான்னார்.

'எதற்காக?’ எனக் மகட்மடன்.

'இந்த மரம் உள்ளவறர இறலகள் உங்கறளயும்

நிறனவு டுத்திக்பகாண்மட இருக்கும். யார் மரத்துக்குத்
தண்ணீர் ஊற்றுகிறார்கமளா, அவர்கள் நிறனறவத்தான்
மரங்கள் முணுமுணுத்துக்பகாண்டிருக்கின்றன’ என்றார்.

ஆயிரம் ஆயிரமாகச் பசலவுபசய்து பகாண்டாடும்

பிறந்த நாளில் கிறடக்காத ஆத்ம திருப்தி, அந்த எளிய
நிகழ்வில் சாத்தியமானது.

பிறந்த நாறளக் பகாண்டாடுவது என் து நீண்ட

வரலாறுபகாண்டது. எகிப்து ாமரா மன்னர்கள்
முதன்முதலாக பிறந்த நாள் பகாண்டாடியறத ற பிள்
குறிப்பிடுகிறது. பிறந்த நாளுக்கு மகக் பவட்டுகிற ழக்கம்
கிமரக்கத்தில் மதான்றியிருக்கிறது. சந்திரனுக்கு நன்றி
பதரிவிப் தற்காகமவ வட்டவடிவமான மகக்
தயாரிக்கப் ட்டிருக்கிறது.

ஆரம் காலங்களில் பிறந்த நாள் பகாண்டாடுவது மன்னர்களுக்கும்

உயர்குடி மக்களுக்கு மட்டுமம அனுமதிக்கப் ட்ட ஒன்று.
மராமானியர்கள்தான் ப ாதுமக்களும் பிறந்த நாள் பகாண்டாடலாம் என்ற
வழக்கத்றதக் பகாண்டுவந்தார்கள்.
 பஜர்மானியர்கள்தான் இன்றுள்ள பிறந்த நாள் மகக்றக முதன்முதலில்
உருவாக்கியவர்கள். 'மஹப்பி ர்த் மட டு யூ’ என்ற ாடறல
உருவாக்கியவர்கள் ம ட்டி ஹில் மற்றும் மில்பரட் மஜ ஹில். இவர்களில்
ம ட்டி ஹில், ள்ளி ஒன்றின் முதல்வர்; மில்பரட், பியாமனா இறசக்
கறலஞர். 1912-ம் ஆண்டு இந்தப் ாடல் அச்சில் பவளியானது. அன்று
முதல் இன்று வறர உலகில் மிக அதிக முறற ாடப் ட்டு வரும் ாடலாக
'மஹப்பி ர்த் மட டு யூ’ கின்னஸ் சாதறன ப ற்றுள்ளது.

பிறந்த நாறள எப் டிக் பகாண்டாடுவது என ஒவ்பவாருவரும்,

ல்மவறுவிதமாக மயாசறனபசய்கிறார்கள்; நறடமுறறப் டுத்து கிறார்கள்.
மகாயிலுக்குப் ம ாவது, மகக் பவட்டுவது, நண் ர்களுடன் மசர்ந்து
சாப்பிடுவது, குடிப் து, தானம் அளிப் து இறவதான் வழக்கம்.

ஆறசத்தம்பி, தனது பிறந்த நாறள வித்தியாசமாகக்

பகாண்டாடக்கூடியவர். இதற்காக நிறறய மயாசறனகள் பசய்வார்.
ஒவ்பவாரு முறறயும் அவரது பிறந்த நாள் பகாண்டாட்டம் புதிதாக இருக்கும்.
அதற்காக ஆயிரக்கணக்கில் பசலவும் பசய்வார்.

ஒருமுறற அவரது பிறந்த நாறள ரயிலில் பகாண்டாடுவது எனத்

தீர்மானித்து, எபலக்ட்ரிக் ட்பரய்னில் முன்-பின் அறிமுகம் இல்லாத அத்தறன
ம ருக்கும் ரிசுகள் தந்து மகக் பவட்டி பகாண்டாடினார். இன்பனாரு முறற
எய்ட்ஸ் மநாயாளிகளுடன் பகாண்டாடினார்; மவறு ஒருமுறற 100 மந ாளி
கூர்க்காக்களுக்குப் புத்தாறடகள் வாங்கித் தந்து பகாண்டாடினார். இப் டி
அவர் ஒவ்பவாரு பிறந்த நாறளயும் வித்தியாசமாகத் திட்டமிட்டு
பசயல் டுத்துவார்.

ஆனால், கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அவர் தனது பிறந்த நாறளக்

பகாண்டாடுவது இல்றல. 'எதனால் தனது பிறந்த நாள் பகாண்டாட்டங்கறள
நிறுத்திக் பகாண்டுவிட்டார்?’ எனப் லருக்கும் வியப் ாக இருந்தது.
'விதவிதமாகக் பகாண்டாடி அலுத்துப்ம ாய்விட்டார்’ எனக் மகலி
ம சினார்கள். இறதப் ற்றி ஆறசத்தம்பியிடம் மகட்டம ாது, அவர்
சிரித்த டிமய பசான்னார், 'இப் வும் நான் பிறந்த நாறளக் பகாண்டாடத்தான்
பசய்மறன். ஆனா, அது என் பிறந்த நாள் இல்றல. மத்தவங்க பிறந்த நாள்’
என்றார்.
 'மற்றவர்கள் பிறந்த நாறள நீங்கள் ஏன் பகாண்டாடுகிறீர்கள்?’ எனப்
புரியாமல் மகட்டதற்கு, ஆறசத்தம்பி தில் பசான்னார்...

'2012-ம் ஆண்டில் என் பிறந்த நாறள ார்றவயற்றவர்கள்

காப் கத்துல பகாண்டாட ஏற் ாடு ண்ணியிருந்மதன். அது ஒரு தனியார்
காப் கம். டிக்கிற, மவறல ார்க்கிற 120 ார்றவயற்றவர்கள் அங்மக
இருந்தாங்க. அவங்களுக்கு காறல உணவு பகாடுத்து, ஆளுக்கு ஒரு
புத்தாறட வாங்கித் தந்து, பிறந்த நாறளக் பகாண்டாட ஏற் ாடு
ண்ணியிருந்மதன்.

காறல 7 மணிக்கு நான் ம ானம ாது எல்மலாரும் ஒன்றாகக்

கூடிநின்று எனக்காகப் பிரார்த்தறன பசய்தார்கள். பிறகு, என்
றககளாமலமய இனிப்புகறளயும் ரிசுப் ப ாருட்கறளயும் பகாடுத்மதன்.
எல்மலாரும் வாங்கிக்பகாண்டு நன்றி பசான்னார்கள். விருந்து
ரிமாறப் ட்டது நிறறயப் புறகப் டங்கள் எடுத்துக் பகாண்மடாம். எனக்கு
மிகுந்த சந்மதா மாக இருந்தது.

அப்ம ாது ார்றவயற்றப் ப ண் ஒருவர் மட்டும் ரிசுப்ப ாருட்கறள

'மவண்டாம்’ என மறுத்துவிட்டாள் எனக் மகள்விப் ட்மடன். அவளுக்கு என்ன
மகா ம் என் றத அறிந்து பகாள்வதற்காகச் சந்தித்துப் ம சிமனன்

அவள் எரிச்சலான குரலில் மகட்டாள்... 'உங்க பிறந்த நாறள நாங்க

ஏன் சார் பகாண்டாடணும்? உங்ககிட்ட நிறறயப் ணம் இருக்கு. அதனாமல
எங்கறளப் பிச்றசக்காரங்க மாதிரி நடத்துறீங்க. உங்களுக்கு உண்றமயில
மனசு இருந்தா, எங்கள்ல யாமரா ஒருத்தமராட பிறந்த நாறளக்
பகாண்டாடியிருக்கணும். எங்களுக்கும் பிறந்த நாள் வருது. ஆனா, நாங்க
பகாண்டாடுறது இல்றல. ஏன்னா எங்கக்கிட்ட காசு இல்றல. உங்கறள மாதிரி
ணம் பவச்சிருக்கிற யார் யாமரா இங்க வர்றாங்க. அவங்க பிறந்த நாறள
எல்லாம் நாங்க பகாண்டாடுமறாம். ஆனா, எங்க பிறந்த நாறள யாருமம
பகாண்டாடுறது இல்றல. யாருக்கு, எப்ம ா, பிறந்த நாள்னு நாங்க பவளிமய
பசால்றதுகூடக் கிறடயாது. எங்களுக்கும் ஆறச இருக்காதா? கண்ணு
பதரியாமப் பிறந்துட்மடாம். அதுக்காக பிறந்த நாள் பகாண்டாடக் கூடாதா?
உங்க கிஃப்ட் எதுவும் எனக்கு மவண்டாம். நீங்கமள பவச்சிக்மகாங்க!’ எனச்
பசான்னார்.
 அந்தப் ப ண்ணின் மறுப்புக் குரல் என்றன உலுக்கிவிட்டது. நம் பிறந்த
நாறளக் பகாண்டாடுவதற்கு எத்தறன ஏற் ாடுகள் பசய்கிமறாம்;
திட்டமிடுகிமறாம். ஆனால், இந்தப் ப ண்றணப்ம ால எத்தறனமயா ம ர்
தங்கள் பிறந்த நாறள பவளிமய பசால்வதுகூடக் கிறடயாது. அவர்கறள
யார் சந்மதா ப் டுத்தப்ம ாகிறார்கள்?

அன்று வீடு திரும்பிய பிறகு அமத மயாசறனயாக இருந்தது. அன்மற

'இனி பிறந்த நாள் பகாண்டாடுவது இல்றல’ என முடிவுபசய்துவிட்மடன்.
அதற்காகச் பசலவுபசய்யும் பமாத்தப் ணத்றதயும் அந்தக் காப் கத்துக்மக
பகாடுத்துவிட்மடன். இப்ம ாது அங்கு உள்ள ஒவ்பவாரு ார்றவயற்றவர்
பிறந்த நாறளயும் இனிப்புகளுடன் புத்தாறடகளுடன் பகாண்டாடுகிறார்கள்.

ஒவ்பவாரு வாரமும் யாமரா ஒருவருக்குப் பிறந்த நாள் வருகிறது.

சந்மதா ம் பகாப்புளிக்கும் குரலுடன் எனக்கு நன்றி பசால்கிறார்கள். வரு ம்
முழுவதும் பிறந்த நாள் பகாண்டாடிக்பகாண்மட இருப் தும ால் இருக்கிறது.
இந்த சந்மதா ம் என் பிறந்த நாள் பகாண்டாட்டத்தில் கிறடக்கும்
சந்மதா த்றத விடவும் ப ரியது. இப்ம ாதுதான் முழுறமயாக உணர்ந்து
பகாண்டிருக்கிமறன்.’

அவர் பசான்னறதக் மகட்டம ாது 'பிறந்த நாள் என் து நாம்

சந்மதா ம்பகாள்ளும் நாளாக மட்டும் ஏன் சுருங்கிப்ம ானது?’ என்ற
எண்ணம் மதான்றியது.
 ணத்றதச் பசலவுபசய்து நாம் உருவாக்கிக்பகாள்ளும்
பகாண்டாட்டங்கள் ஒரு நாள் கூத்தாக முடிந்துவிடக்கூடியறவ. அதிலும் சிலர்
கடன் வாங்கி தனது பிறந்த நாறளக் பகாண்டாடிவிட்டு, அறத அறடக்க
முடியாமல் மாதக்கணக்கில் சிரமப் டுவறதக் காண்கிமறன்.

பிறந்த நாறளக் பகாண்டாடும் சிறுவர்கள்தான் ரிசுக்கும் இனிப்புக்கும்

ஆறசப் டுவார்கள். ஆனால், வயது வளர வளர சந்மதா ம் என் து
ப ாதுவில் கிர்ந்துபகாள்ளப் ட மவண்டியது. அதிலும் ப றுவறதவிடவும்
பகாடுப் தில் இன் ம் அதிகம் என் றத உணர மவண்டும் அல்லவா?

வாழ்றவ அர்த்தப் டுத்திக்பகாள்வது நமது பசயல்களில்தான்

இருக்கிறது. அதற்கு நாம் வாழ்வின் மநாக்கம் குறித்து, சற்று சிந்தக்க
மவண்டும். எது உண்றமயான சந்மதா ம் என் றத அறிந்துபகாள்ள
மவண்டும்.

சிந்தறனயாளர் எமர்சன், சிறந்த ம ச்சாளர்; இயற்றக ஆர்வலர்.

அவரது உறரயில் அழகு என நாம் எறதக் கருதுகிமறாம், ஏன் அறத
ரசிக்கிமறாம், உண்றமயில் அந்த அழகு சிறப் ானதா என் றதப் ற்றி
விரிவாக எடுத்துச் பசால்கிறார்.

எமர்சனின் கணிப்புப் டி அழகு மூன்று விதமானது. முதல் வறக,

கண்ணால் ார்ப் து, ரசிப் தன் காரணமாக அறியப் டும் புற அழகு. ஓடும்
நீரிலும் கடலின் அறலகளிலும் ஒளிரும் மமகங்களின் வழியாகவும் உணரும்
அழகு என அறதச் பசால்லலாம்.

இந்தக் காட்சிகள் நாளறடவில் ழகிப்ம ாய்விடும். பிறகு, மனது புதிய

அனு வத்றதத் மதடத் பதாடங்கிவிடும்.

இரண்டாவது வறக, காணும் இயற்றகயின் ஊடாக நம்

அகம்பகாள்ளும் மன எழுச்சிறய அறிந்துபகாள்வது, இயற்றக அழகில்
பதய்வீகத்றதக் காண் து இந்த ரசறன, இதில் புறப்ப ாருட்கள் நம் அகத்றத
எப் டி மாற்றுகின்றன என ஒருவன் ஆழ்ந்து அறிந்துபகாள்கிறான்.
 மூன்றாவது வறக, இயற்றகயில் பவளிப் டும் அழறக முழுவதுமாக
உள்வாங்கிக்பகாண்டு அறதச் சிறந்த கறலப் றடப் ாக பவளிப் டுத்துவது.
கறலயின் வழியாக உருப்ப றும் இயற்றக எப்ம ாதும் ம ரழகாக உள்ளது.

மனிதன் யன் டுத்தும் சகல பசாற்களும் இயற்றகயில் அவன் கண்டு,

அனு வப் ட்ட ஒன்றில் இருந்மத உருவாக்கப் ட்டுள்ளன. நாம் எந்தச்
பசால்லின் மூலத்றதத் மதடிச் பசன்றாலும் இயற்றகயில் காணக்கிறடக்கும்
ஒரு ப ாருறளமய பசன்று மசரக்கூடும்.

தன் எண்ணங்கறள பவளிப் டுத்த இயற்றகறயத் துறணபகாள் வன்

அதற்கு என இயல் ான பமாழிறய உருவாக்கிக்பகாள்கிறான். இயற்றகறய
முன்றவத்து தனது அனு வங்கறளப் ம ச ஆரம்பிக்கிறான். அதுதான்
விவசாயிகளின் இயல்பு. எளிறமயான அந்தச் பசாற்கள் உண்றமயின்
வடிவங்களாக பவளிப் டுகின்றன.

எமர்சறனப் ம ான்றவர்கள், மனித வாழ்வின் அர்த்தத்றத நமக்கு

உணர்த்துகிறார்கள்; வழிகாட்டுகிறார்கள். பின் ற்றமவண்டியது நமது கடறம.

இன்று ஆறசத்தம்பிறயப் ம ால எத்தறனமயா ம ர் தங்களது பிறந்த

நாறள முன்னிட்டு ல்மவறுவிதமான நற்பசயல்கறளச் பசய்துவருகிறார்கள்.
ஒருவர் தான் டித்த ள்ளிக்கு தனது பிறந்த நாளின்ம ாது சூரியஒளி,
மின்சார வசதி அறமத்துத் தந்திருக்கிறார். இன்பனாருவர் தனது
பதாழிற்சாறலயில் மவறலபசய்யும் ஆயிரம் ம ருக்கும் ஒரு புத்தகம் ரிசு
தந்திருக்கிறார். ஒரு ள்ளி மாணவன் தனது பிறந்த நாளில் தனக்குக் கிறடத்த
ணம் முழுவறதயும், புற்றுமநாய் சிகிச்றசக்கான அன் ளிப் ாகத்
தந்திருக்கிறான்.

இப் டி எத்தறனமயா ம ர் தங்கள் பிறந்த நாறளக் பகாண்டாடும்

வழிறய மாற்றிக்பகாண்டிருக்கிறார்கள். இது சிறிய பதாடக்கம்தான். இது
பதாடருமானால், அதன் விறளவு நிச்சயம் ஆமராக்கியமானதாக இருக்கும்!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 11
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியம்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

அப்பு என்கிற ஆம்ஸ்ட்ராங்!

நிலவில் காலடி தித்த நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங்றக, உலகுக்மக பதரியும்.

எனக்குத் பதரிந்த அப்பு என்கிற ஆம்ஸ்ட்ராங் றசவ மஹாட்டல் ஒன்றின்
சப்றளயர். சந்திரனில் மனிதன் காலடி றவத்த 1969-ம் ஆண்டு பிறந்த
காரணத்தால் அவருக்கு ஆம்ஸ்ட்ராங் என்ற ப யறர றவத்துவிட்டார்கள்.

வாழ்வில் ஒருமுறறயாவது தாஜ்மஹாறலப் ார்க்க மவண்டும்;

இமயமறலக்குப் ம ாய் வர மவண்டும் என, லருக்கும் ஆறச இருக்கிறது.
ஆனால் அப்புவுக்கு, கர்நாடகாவின் மலாகுர் கிராமத்தில் உள்ள நரசிங்கநவார்
குடும் த்றத மநரில் பசன்று ார்த்து வரமவண்டும் என் துதான் ஒமர ஆறச.
அப் டி அந்தக் குடும் த்தில் என்ன விமச ம் இருக்கிறது?

இந்தியாவின் மிகப் ப ரியக் கூட்டுக் குடும் ம் அது. 180 ம ர் ஒன்றாக

வசிக்கிறார்கள். இரண்டு ப ரிய வீடுகளில் ஐந்து தறலமுறறயாக ஒன்றாக
வாழ்கிறார்கள். சமண சமயத்றதச் சார்ந்த குடும் ம் அது. அந்தக்
குடும் த்தினர் அறனவரும், தங்களின் 270 ஏக்கர் நிலத்தில் ஒன்றாகப்
ாடு டுகிறார்கள்; நிலத்தில் விறளயும் காய்கறிகள், தானியங்கறள
உணவுக்குப் யன் டுத்துகிறார்கள். வீட்டு உறுப்பினர்கள் ஒவ்பவாருவருக்கும்
ஒரு மவறல ஒதுக்கப் ட்டுள்ளது. முறறறவத்துக்பகாண்டு, ப ண்கள்
ஒன்றிறணந்து சறமக்கிறார்கள். வீட்றடப் ராமரிக்கிறார்கள். ஒரு நாறளக்கு
அந்த வீட்டில் ஆயிரம் பராட்டிகள் தயாரிக்கப் டுகின்றன. அந்தக் கூட்டுக்
குடும் த்தின் ஆண்டு வருமானம் 12 லட்சம் ரூ ாய். அதற்குள் உறட,
மருத்துவம், டிப்பு என யாவும் நிர்வகிக்கப் டுகின்றன!

ஒமர பிளாட்டில் அடுத்தடுத்த வீடுகளில் குடியிருக்க அண்ணன்-

தம்பிகமள ஆறசப் டாத இன்றறய சூழலில் 180 ம ர் ஒன்றாக
வாழ்கிறார்கள் என்றால், அவர்களின் ரந்த மனறதப் ாராட்ட மவண்டும்.
அதற்காக அவர்கறள ஒருமுறற மதடிச் பசன்று ார்த்து, அந்த வீட்டில் ஒரு
பராட்டியாவது சாப்பிட்டு வர மவண்டும் என் து அப்புவின் ஆறச. அப்பு
அப் டித்தான்!
 நிலவில் காலடி எடுத்து றவத்த தனது சாதறனறயப் ற்றி கூறும்ம ாது
நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங் இப் டிச் பசான்னார்... 'இது மனிதனுக்கு ஒரு சிறிய கால்
தடம். ஆனால், மனிதகுலத்துக்குப் ப ரும் தாவல்!’ ஆனால், 'அபமரிக்க
விண்பவளி வீரர்கள் சந்திரனில் காலடி றவக்கமவ இல்றல. இப்ம ாது நாம்
காணும் புறகப் டங்கள் இயக்குநர் ஸ்டான்லி குப்ரிக் ஸ்டுடிமயாவில் பசட்
ம ாட்டு எடுத்துத் தந்தறவ’ என்ற ஒரு சர்ச்றச இன்றும் உலவிவருகிறது.
இந்தச் சர்ச்றசறய மறுத்த ஆம்ஸ்ட்ராங், 'நாங்கள் விட்டுவந்த மகமரா
மற்றும் இதர உ கரணங்கள் இன்றும் நிலாவில்தான் இருக்கின்றன. அறவ
உலகுக்கு உண்றமறய விளக்கும்’ எனக் கூறியிருக்கிறார்.

நிலாவில் மனிதன் காலடி றவத்தறத அப்புவால் ஏற்றுக்பகாள்ள

முடியவில்றல. அதற்கு அவர் கூறும் காரணம், 'அபமரிக்காக்காரன் காலடி
எடுத்து பவச்ச எந்த இடமும் உருப் ட்டது இல்றல; சர்வநாசம்தான்.
ஆம்ஸ்ட்ராங் சந்திரனில் காலடி எடுத்து றவக்கும்ம ாது முதலில் இடது
காறலமய றவத்தார். பிறகு எப் டி உருப் டும்? அபமரிக்காக்காரன் எறதச்
பசய்தாலும் ஆதாயம் இல்லாம பசய்ய மாட்டான். இப்ம ா நிலாவுல காலடி
எடுத்து பவச்சுட்டான்; அடுத்து அங்மக வீடு கட்ட பிளான் ம ாடுவான்;
பிறகு, இன்பனாரு அபமரிக்க முதலாளி கறட ம ாடுவான்; அப்புறம் மராடு,
வண்டி, ம ாக்குவரத்துனு ஆரம்பிப் ாங்க. அப்புறம் என்ன, ஒமர
சந்றதக்கறடதான். சச்சரவு, பவட்டு, குத்துனு பிறகு அந்த இடத்துல மனு ன்
வாழமவ முடியாது. மனு ன் காலடி எடுத்து பவச்ச பின்னாடி நிலாறவப்
ார்க்கும்ம ாது அதிசயமாமவ இல்றல. எப்ம ா அபமரிக்காக்காரன் பிளாட்
ம ாட்டு விக்கப்ம ாறாமனானு யமா இருக்கு. இது என் அபிப்பிராயம்.
உலகம் ஆயிரம் பசால்லட்டும். எனக்குனு ஓர் அபிப்பிராயம் இருக்கும்ல.
அதுவும் ஆம்ஸ்ட்ராங்குனு ம ர் பவச்சுட்டு நிலாறவப் த்தி அபிப்பிராயம்
பசால்லாட்டி எப் டி?’ என்கிறார் அப்பு.

அப்பு என்கிற ஆம்ஸ்ட்ராங் இப் டித்தான். அவரது ம ச்சில் எப் வும்

மகா ம் பகாப்புளிக்கும். காரணம், வாழ்க்றகயில் அவ்வளவு
அடி ட்டிருக்கிறார். வறுறமயான குடும் ச் சூழல் காரணமாக ள்ளிப் டிப்ற
பதாடர, த்துக்கும் மமற் ட்ட சிறு மவறலகள் பசய்திருக்கிறார். எதிலும்
நிறலக்க முடியவில்றல. கறடசியில் வயிற்றுப் ாட்றடப் ம ாக்கிக்பகாள்ள
மஹாட்டல் மவறலயில் மசர்ந்துவிட்டார். சிறயப் ம ாக்குவதுதாமன
முக்கியம். மஹாட்டலில் சாப் ாட்டுப் பிரச்றன கிறடயாது. தனது
வருமானத்தில், தன் ஒருவறனமய கவனித்துக்பகாள்ள முடியாதம ாது, எதற்கு
கல்யாணம் என அவர் திருமணம் பசய்து பகாள்ளவில்றல.

நிலவில் கால் றவப் து மட்டும்தான் சாதறனயா என்ன? அப்பு என்கிற

ஆம்ஸ்ட்ராங் இதுவறர ஒருமுறறகூட எவரிடமும் றக நீட்டி கடன்
வாங்கியமத இல்றல. அதுவும் சாதறனதாமன! ஒன்று இரண்டு ம ருக்கு
அவர் கடன் பகாடுத்திருக்கிறார். அவர்கள் திருப்பித் தராமல்
ஏமாற்றியிருக்கிறார்கள். ஆனால், அப்பு அறதப் ப ரிதாக எண்ணமவ
இல்றல. இந்தக் காலத்தில் ஒரு மனிதன் கடமன வாங்காமல் 45 வயது வறர
வாழ முடிந்திருக்கிறது என் து சாதறன அல்லவா?!

அப்பு, கடன் வாங்காமல் இருப் தற்கு அவரது அப் ா முக்கியக்

காரணம். ஏபனனில், அவர் கடன் வாங்காத ஆமள கிறடயாது. அன்றாடம்
யாராவது வீடு மதடி வந்து, பகாடுத்தக் கடறனக் மகட்டு நிற் ார்கள்;
அசிங்கமாகத் திட்டுவார்கள். யார் கடறனயும் அப்புவின் அப் ா முழுறமயாக
அறடக்கவில்றல. அற் ஆயுளில் இறந்தும் ம ாய்விட்டார். ஒரு மனிதனின்
மரணத்துடன் அவன் வாங்கிய கடன்கள் இறந்துவிடுவது இல்றல. அந்தக்
கடன்கள், வட்டிக்கு வட்டி எனக் குட்டிம ாட்டு உயிர் வாழ்ந்துபகாண்டிருந்தன.
முடிவில் ஒருநாள் கடன்காரர்கள் ஒன்று மசர்ந்து அவர்கள் குடியிருந்த
வீட்றடப் பிடுங்கிக் பகாண்டு துரத்திவிட்டார்கள்.
 அப்ம ாது அப்புவுக்கு 16 வயது இருக்கும். குடும் ம், நடுத்பதருவுக்கு
வந்துவிட்டது. ஓர் இரவு யார் வீட்டிலாவது ம ாய்த் தங்கலாம் என்றால்கூட,
எங்மக ம ாவது எனத்பதரியவில்றல. மவறு வழி இல்லாமல் அன்று இரவு
மகாயில் மண்ட த்தில் டுத்துக் பகாண்டார்கள். அப்ம ாதுதான் 'வாழ்வில்
இனி ஒரு முறறகூட யாரிடமும் கடன் வாங்கக் கூடாது’ என முடிவுபசய்தார்
அப்பு. ஆனால், அப் டி இருப் து எளிது அல்ல என் றதயும் தனது கஷ்ட
ஜீவனத்தில் லமுறற உணர்ந்திருக்கிறார். சட்றடப் ற யில் நாலணாகூட
இல்லாத நாளிலும் அப்பு யாரிடமும் றக நீட்டி, கடன் மகட்டமத இல்றல.
ஒருமவறள ப ண்டாட்டி பிள்றளகள் இருந்திருந்தால், கடன் வாங்க
மநரிட்டிருக்குமமா என்னமவா!

கடன் வாங்குவது ஒரு கறல. எல்மலாருக்கும் எளிதாக அது

றகவந்துவிடுவது இல்றல. இதில் மதர்ந்த கில்லாடிகள் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களின் நடிப்ம ாடு எந்த ஆஸ்கர் விருது பவன்ற நடிகரும் ம ாட்டியிட
முடியாது. முகத்றதச் மசாகமாக றவத்துக்பகாண்டு ரிதா மான குரலில்
மகட் வர் நம்பும் டியாக ஒரு கறதறயச் பசால்வார்கள். அந்த நடிப்ற நம்பி
ணம் தந்துவிட்டால், பிறகு அவர்கறள நாம் சந்திக்கமவ முடியாது. ணம்
அமராகராதான். ணம், மனிதர்கறளச் மசர்த்து றவத்தறதவிட
பிரித்துறவத்தமத அதிகம். எத்தறனமயா ம ரின் உறவு, ணத்தால்
சீர்பகட்டுப்ம ாய் இருக்கிறது. நண் ர்கள், ணத்தின் காரணமாகச்
சண்றடயிட்டு றகயாளி ஆகியிருக்கிறார்கள். ' ணம் த்தும் பசய்யும்!’
என் ார்கள், அந்தப் த்தில் ஒன் து மமாசமானறவ!

அப்புவும் அப் டி ஒருமுறற ஏமாந்திருக்கிறார். அவமராடு மவறல ார்த்த

முத்துராமன், ஓர் இரவில் கதறவத் தட்டி 'அவசரமாக ஐந்தாயிரம் ரூ ாய்
மவண்டும்’ எனக் மகட்டான். 'எதற்காக?’ என அப்பு மகட்டம ாது, 'மகறள
ஆஸ் த்திரியில் மசர்த்திருக்கிமறன். இன்றறக்கு டிஸ்சார்ஜ் பசய்வதாகச்
பசால்லியிருந்தார்கள். ஆனால், ஆஸ் த்திரிக்குக் கட்ட ணம் இல்றல.
நானும் லரிடம் கடன் மகட்டுப் ார்த்துவிட்மடன். கிறடக்கவில்றல.
ஆஸ் த்திரியில் மகளும் மறனவியும் காத்துக்பகாண்டிருக்கிறார்கள்.
நீங்கள்தான் உதவ மவண்டும்’ எனக் கண்ணீர் விட்டான்.

அப்பு அவனது தற்றத்றத நம்பி, தனது மசமிப்பில் இருந்த 2,300

ரூ ாறய எடுத்துக் பகாடுத்தார். அவன் இறத றவத்துக்பகாண்டு எப் டி
ஹாஸ்பிட்டல் பில் கட்டுவது என அழுத டிமய பசன்றான். அன்று இரவு
முழுவதும் முத்துராமனின் குடும் த்றதப் ற்றிமய அப்பு
நிறனத்துக்பகாண்டிருந்தார்.

அதன் பிறகு, இரண்டு நாட்கள் ஆகியும் முத்துராமன் மவறலக்கு

வரவில்றல. மஹாட்டல் சூப் ர்றவசரிடம், 'என்ன ஆயிற்று?’ என அப்பு
மகட்டதற்கு, 'அவன் மவறலறயவிட்டு நின்று நாலு நாள் ஆகுமத!’ என்றார்.
'முந்தாநாள் என்னிடம் வந்து மகளுக்கு உடல் நலம் இல்றல எனப் ணம்
வாங்கிச் பசன்றாமன?!’ என அப்பு மகட்க, சூப் ர்றவசர் சிரித்த டிமய
பசான்னார், 'அபதல்லாம் சுத்தப் ப ாய். அவன் ப ண்டாட்டி, பிள்றளகள்
எல்லாரும் தஞ்சாவூர்ல இருக்காங்க. அவன் உன்கிட்ட ப ாய்ச் பசால்லி கடன்
வாங்கியிருக்கான். அவன் சுத்த ஃபிராடு. கடன் பகாடுக்கிறதுக்கு முன்னாடி
என்கிட்ட ஒருமுறற மகட்டிருக்கலாம்ல!’ என்றார். கடன் வாங்குவதற்காக
இப் டி கண்ணீர்விட்டு நடிக்க முடியுமா என் து அப்புவுக்கு வியப் ாக
இருந்தது. ஆனால், சூப் ர்றவசர் பசான்னது நிஜம் என் து புரிந்தது.

கடன் வாங்குகிறவர்கள் விதவிதமான ப ாய்கறள, காரணங்களாகச்

பசால்கிறார்கள். கடறனத் திரும் க் பகாடுக்க மவண்டும் என்கிறம ாது
தயக்கமும் சங்கடமும் இயலாறமயும் வந்துவிடுகின்றன. கடறனத் திருப்பித்
தராமல் இருக்க புதுப்புதுப் ப ாய்கள் பசால்லத் பதாடங்குகிறார்கள். கடன்
வாங்குவமதா, திரும் க் பகாடுக்காமல் இருப் மதா எவறரயும் உறுத்துவமத
இல்றல. காற்றுப்ம ான லூறனப்ம ால மனசாட்சியும் சுருங்கி
வலுவற்றுப்ம ாய்விட்டதா என்ன?

தன்னால் அப் டி மனசாட்சி இல்லாமல் நடக்க முடியாது என் தில் அப்பு

உறுதியாக இருந்தார். ஒமர ஒருமுறற அவர் கடன் மகட்கமவண்டிய
பநருக்கடியான நிறல உருவானது. அவரது தங்றக மஹாட்டல் வாசலில்
வந்து நின்றுபகாண்டு, 'ஊருக்குப் ம ாக எப் டியாவது ஐந்நூறு ரூ ாய்
மவண்டும்’ எனக் பகஞ்சினாள். தன் றகயில் ணம் இல்றல என அவர்
பசால்லியும் அவள் மகட்கவில்றல. முடிவில் கல்லாவில் இருந்த
முதலாளியிடம் அவர் கடன் மகட்கச் பசன்றார். முதலாளி ஒரு வார்த்றதகூட
மகட்கவில்றல. ஐந்நூறு ரூ ாறய எடுத்துக் பகாடுத்துவிட்டுச் பசான்னார்,
'இது கடன் இல்றல, உதவி. உன் தங்கச்சிறய ஊருக்கு அனுப்பி றவ!’
'இறத என் சம் ளத்துல பிடிச்சிக்மகாங்க முதலாளி’ என்றார் அப்பு. 'ம ாடா,
ம ாய் மவறலறயப் ாரு. இந்த ஐந்நூறு ரூ ாறய பவச்சுத்தான் நான்
மகாட்றட கட்டப்ம ாமறனா? உன்றனப் த்தி எனக்குத் பதரியும். நீ
ஒருத்தனாவது கடன் வாங்காம காலத்றத ஓட்ட ாரு!’ என்றார்.

ஒருவறரக் கடனாளி ஆக்குவது எளிது; ஆனால், அதில் இருந்து மீட் து

எளிது அல்ல. அறத அப்பு நன்றாக உணர்ந்திருக்கிறார். வறுறமயாலும்
பநருக்கடியாலும்கூட அவறரக் கடன் வாங்கறவக்க முடியமவ இல்றல.
'இப் டிமய கடன் வாங்காமல் என் வாழ்நாள் முழுக்க இருந்துவிட்டால்
ம ாதும். சந்மதா மாகச் சாமவன்’ என அப்பு பசால்கிறார்.

எளிய வாழ்க்றக வாழ்வது தவறு அல்ல. ஆனால், அறம் இல்லாத

வாழ்க்றகறய வாழ்வது தவறானது. அந்த வறகயில் 'இப் டித்தான்
வாழ்மவன்’ என்ற மனஉறுதிமயாடு வாழும் அப்பு, ஒரு சாதறனயாளமர!

எலீசா இவான்ஸ் என்ற உளவியல் ஆய்வாளர், தனது உறர ஒன்றில்

மனிதனின் லவீனங்களில் முதன்றமயானது யம் எனக் கூறுகிறார். ' யம்
தன்றன மறறத்துக்பகாண்டு ல்மவறுவிதமான வடிவங்களில், உருவங்களில்
எண்ணங்களாக பவளிப் டுகிறது. யம் ஒரு விறதறயப்ம ால மனதில்
ஊன்றி வளரத் பதாடங்குகிறது. அறத வளர அனுமதித்துவிட்டால் நமது
வளர்ச்சி தறட ட்டுவிடும். ஆகமவ, அச்சம், மதால்வி ற்றி சதா
ஆராய்ந்துபகாண்டு வீணாகக் காலம் கடத்தமவண்டியது இல்றல. அதற்கு
மாறாக துணிவுடன் பசயல் டத் பதாடங்கினால், அச்சம் தானாகமவ
விறடப ற்றுவிடும். புதிய பசயல்களில் ஊக்கமுடன் ஈடு டும்ம ாது மட்டுமம
ஒருவரின் முழு ஆளுறமத்திறனும் பவளிப் டும். றடப் ாற்றல் திறன்
என் து, எழுத்தாளர்களுக்கும் கறலஞர்களுக்கும் மட்டுமமயானது அல்ல;
அது சாதாரண மனிதர்களுக்கும் அவசியமானது. வாழ்வில் முக்கியமான
முடிவுகறள எடுக்க றடப் ாற்றல் ப ரிதும் உதவிபசய்கிறது.

மதால்வி ஏற் டும்ம ாது, நாம் அடுத்தவர்கறளக் குற்றம் பசால்கிமறாம்;

நம் மீது ரிதா த்றதயும் அனுதா த்றதயும் ப ற முயற்சிக்கிமறாம். அது
தவறான வழிமுறற. இதற்கு மாறாக அடுத்து என்ன பசய்வது எனச்
சிந்தித்தால், மதால்விறயக் கடந்துவிடலாம். என்மறா நாம் ஒரு பவற்றி
அறடந்திருந்தால் அறதப் ற்றிமய ம சிக்பகாண்டிருக்கக் கூடாது. அறதத்
தாண்டி பசயல் ட என்ன பசய்வது என் றத மயாசிக்க மவண்டும்.
ஆளுறமறய வளர்த்துக்பகாள்ள நமக்கு நாமம உத்மவகம் ஊட்டிக்பகாள்ள
மவண்டும்’ என்கிறார்.
 'நிலவில் காலடி தித்த சாதறனறயச் பசய்ய ஆம்ஸ்ட்ராங்குக்கு
ஆதாரமாக இருந்தறவ நிதானமான பசயல் ாடு, அச்சமின்றம, உறுதியான
மனம், அடக்கம் ஆகிய நான்கும்’ என்கிறார்கள். இறவ விண்பவளியில்
சாதறன பசய்வதற்கு மட்டும் அல்ல, அன்றாட வாழ்வுக்கும் அவசியமான
பநறிகமள!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 12
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

சுடர்மிகும் அறிவு!

இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னர் காசிக்குச் பசன்றிருந்த ஒரு நண் ர்

பதாறலம சியில் அறழத்து, ' ாரதியார் வசித்த வீடு எங்மக இருக்கிறது?
அறதப் ார்க்க விரும்புகிமறன். யாறரக் மகட்டாலும் 'பதரியவில்றல’
என்கிறார்கள். அறர நாளாகச் சுற்றிக்பகாண்டிருக்கிமறன்’ என்றார்.

' 'ஹனுமான் காட்’ எனக் மகளுங்கள். காஞ்சி மடத்துக்கு மநர் எதிராக

'சிவ மடம்’ என தமிழிலும் இந்தியிலும் எழுதப் ட்ட றழய வீடு ஒன்று
இருக்கும். அதுதான் காசியில் ாரதி வசித்த இடம்’ என்மறன்.

அன்று இரவு அவர் மறு டியும் ம ான் பசய்து, ' ாரதி வசித்த இடம்,
இப் டி ராமரிப்ம இல்லாமல் கிடக்கிறமத’ என வருந்திக் கண்ணீர்விட்டார்.
தமிழ்நாட்டில் உள்ள ல்மவறு நிறனவகங்கறளமய நாம் முழுறமயாகப்
ராமரிப் து இல்றல. காசியில் ாரதி வசித்த வீட்றடப் ற்றி யார்
கவறலப் டப்ம ாகிறார்கள்?
 1898ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் ாரதியின் தந்றத சின்னச்சாமி ஐயர்
காலமானதும், அவரது வாழ்க்றக நிறல பநருக்கடியானது. அப்ம ாது அத்றத
குப் ம்மாளும், அவரது கணவர் கிருஷ்ணசிவனும் காசியில் இருந்தார்கள்.
ாரதிறய காசிக்கு வருமாறு அத்றத அறழக்கமவ, அவரும் புறப் ட்டுச்
பசன்றார். தனது 16 முதல் 21வது வயது வறர ாரதியார் காசியில்
வசித்திருக்கிறார். அவரது சிந்தறனயிலும் உறடயிலும் உருவத்திலும்
மாற்றத்றத உருவாக்கியது வாரணாசிமய!

பநரிசலான சந்துக்குள்தான் சிவமடம் என்ற ாரதி வசித்த வீடு அறமந்து

இருக்கிறது. அதில் தற்ம ாது ாரதியின் உறவினர் மக.வி.கிருஷ்ணன்
வசிக்கிறார். மிகவும் வயதான மனிதர். ாரதியின் மார் ளவு சிறல ஒன்று,
மவப் மரத்றத ஒட்டி அறமக்கப் ட்டுள்ளது. ாரதி அமர்ந்து டித்த மமற ,
அவர் யன் டுத்திய ஹார்மமானியம் ம ான்றறவ நிறனவுப் ப ாருட்களாக
உள்ளன. முறறயான ராமரிப்பு இல்லாமல் இருக்கும் அந்த வீட்றட ாரதி
நிறனவகமாக மாற்றி, அங்மக அவரது ாடல்கள், புறகப் டங்கள், பசய்திகள்
இடம்ப றச் பசய்ய மவண்டும் என் து நீண்டகாலக் மகாரிக்றக. அத்துடன்
ாரதி வசித்த வீடு ற்றிய தகவல் லறக வாரணாசி ரயில் நிறலயத்திலும்
முக்கிய இடங்களிலும் விடுதிகளிலும் றவக்கப் ட மவண்டும். இதற்காக மத்திய
மாநில அரசுகளிடம் குரல்பகாடுக்கமவண்டியது நம் அறனவரின் கடறம!

ஜப் ானில் கவிஞர் ாம ாவின் நிறனவிடத்துக்குச் பசன்றிருந்மதன்.

அங்மக தினமும் இறளஞர்கள் ஒன்றுகூடி கவிறத வாசிக்கிறார்கள். றஹக்கூ
கவிறத எழுதுவதற்கு யிற்சி அளிக்கப் டுகிறது. ாம ாவின் கவிறதகறள
மவறு பமாழிகளில் பமாழிப யர்ப்பு பசய்கிறார்கள். அந்த இடம் ஒரு தியான
மண்ட ம்ம ால அத்தறன அறமதியாக, இயற்றகமயாடு இறணந்து
உருவாக்கப் ட்டிருந்தது. அதுதான் ஒரு கவிஞருக்கு நாம் பசய்யும்
மரியாறத!

சமீ த்தில் பதாறலக்காட்சியில் ஒரு நிகழ்ச்சி ார்த்மதன். அதில் 'மகாகவி

ாரதியார் திருவல்லிக்மகணி ார்த்தசாரதி மகாயில் யாறன மிதித்துத் தள்ளி
இறந்தும ாய்விட்டார்’ என ஒரு ம ச்சாளர் உணர்ச்சிப் ப ாங்க முழக்கமிட்டு
றகதட்டல்கள் வாங்கிப்ம ானார். இவறரப்ம ால லரும் இந்தப் ப ாய்யான
தகவறல, பதாடர்ந்து கிர்ந்துவருகிறார்கள். மக்களும் இறத உண்றம
என்மற நம்புகிறார்கள். ஒரு ப ாய் பதாடர்ந்து பசால்லப் டுவதன் வழிமய
உண்றமயாக உருமாறிவிடுகிறது என் தற்கு இதுமவ உதாரணம்.
 ாரதிறய யாறன தூக்கி வீசியது நிஜம். ஆனால், அவர் அதில் மரணம்
அறடயவில்றல. அதன் சில மாதங்களுக்குப் பிறகு, திடீபரன ஏற் ட்ட
வயிற்றுப்ம ாக்கால்தான் மரணம் அறடந்தார். இந்த உண்றமறய
ாரதியியல் ஆய்வாளர்கள் ாரதியின் மரணச் சான்றிதழுடன்
நிரூபித்திருக்கிறார்கள். ாரதியாரின் இறுதிநாட்கறளப் ற்றிய உண்றமச்
பசய்திறய உள்ளடக்கிய ஆய்வு நூலாக ' ாரதியின் இறுதிக்காலம்’ என்ற
புத்தகத்றத முறனவர் ய.மணிகண்டன் எழுதியிருக்கிறார். அதில்
உண்றமயான தகவல்கறள தகுந்த ஆதாரத்துடன் விளக்கியுள்ளார்.
ாரதியின் இறுதிக்காலத் மதாற்றம் எப் டி இருந்தது என் றதப் ற்றி
ஸி.ஆர்.ஸ்ரீநிவாஸன் ஒரு சித்திரத்றதத் தருகிறார்.

நடுத்தர உயரம், ஒற்றற நாடி, மாநிற மமனி, பிரிபிரியாகச் சுற்றிய

வால்விட்ட தறலப் ாறக, அகன்ற பநற்றி, அதன் மத்தியில் காலணா அளவு
குங்குமப்ப ாட்டு, அடர்ந்த புருவங்கள், நிமிர்ந்த நாசி, முறுக்கிய மீறச,
பித்தான் இல்லாத ர்ட்டு, அறத மூட ஒரு அல் கா மகாட், அது கிழிந்த
நிறலயில் இருக்க, சாந்தம் நிறறந்த கண்களுடன் ாரதி நாற்காலியில்
உட்கார்ந்திருந்தார். புதுறவயில் புகுந்த ாரதி மவறு... புதுறவயில் இருந்து
பவளிமயறிய ாரதி மவறு. உள்மள பசன்றவர் வீரர், பவளிமய வந்தவர்
ஞானி.

இதுதான் கறடசிக் காலத்தில் இருந்த ாரதியின் மதாற்றம். ாரதிறய

அவரது இறுதிக்காலத்தில் சந்தித்த லரும், 'அவரது மதாற்றமும் பசயல்களும்
ஞானிறயப்ம ால் இருந்தன. அவர் ஒரு ஞானக்கிறுக்கர்ம ால
நடந்துபகாண்டார்’ எனக் கூறுகிறார்கள். ாரதியின் வாழ்க்றக வரலாற்றற
எழுதிய வ.ரா., ாரதிறய யாறன வீசி எறிந்த சம் வத்றதப் ற்றி விரிவாக
எழுதியிருக்கிறார்.

ாரதியார் பசன்றனயில் திருவல்லிக்மகணி ார்த்தசாரதி மகாயிலுக்குப்

க்கத்து வீதியில் குடியிருந்தார். மகாயிலுக்குப் ம ாகும்ம ாபதல்லாம் றகயில்
மதங்காய், ழம் பகாண்டும ாவது அவரது வழக்கம். மகாயில் மண்ட த்தில்
கட்டப் ட்டிருக்கும் அர்ச்சுனன் என்கிற யாறனயிடம் அவருக்குத் தனி பிரியம்
இருந்தது. அந்த யாறனக்குப் ழங்கறளத் தந்து தும்பிக்றகறயத்
தடவிவிடுவார். இருவருக்குள்ளும் ஓர் இணக்கம் கூடியிருந்தது.
 ஒருநாள் யாறனக்கு மதம் பிடித்துவிட்டது. அறத ாரதி
அறிந்திருக்கவில்றல. வழக்கம்ம ால யாறனக்குப் ழம் பகாடுக்கப் ம ானார்.
ழத்றத வாங்குவதற்குப் திலாக யாறன அவறரமய தும்பிக்றகயால்
தூக்கிவிட்டது. நிமிட மநரத்தில் அவறரக் கீமழ ம ாட்டது. யாறனயின்
கால்களுக்கு இறடமய ாரதி விழுந்தார். கல் ாவிய தறர. தூக்கிப்ம ாட்ட
மவகத்தில் தறலயில் காயம் டமவ ரத்தம் பகாட்டியது. இறதப் ார்த்த சிலர்,
குரல்பகாடுக்கமவ அங்கு இருந்த குவறளக்கண்ணன் ஓடிவந்தார். கூட்டத்றத
விலக்கி உள்மள ாய்ந்து ாரதிறயத் தூக்கிக்பகாண்டு பவளிமய வந்து
மண்ட த்தில் டுக்கறவத்தார். எதிர்வீட்டில் இருந்த மண்றடயம்
ஸ்ரீனிவாஸாச்சாரியார் விறரந்து ஒரு வண்டிக்கு ஏற் ாடு பசய்து,
ராயப்ம ட்றட மருத்துவமறனக்குக் பகாண்டுபசன்றார்.

அங்மக ாரதியாருக்குச் சிகிச்றச அளிக்கப் ட்டது. மருத்துவமறனயில்

மசர்த்து பதாடர்சிகிச்றச அளிக்கக்கூடிய அளவுக்கு அ ாயகரமாக எதுவும்
இல்றல என் தால், திருவல்லிக்மகணி வீட்டுக்குக் பகாண்டுவந்தார்கள்.
யாறனக்கு மதம் பிடித்திருந்ததால் தன்றன அறடயாளம்
கண்டுபகாள்ளவில்றல என்றும், தன்றன மிக அருகிமல ார்த்ததும்
அறடயாளம் கண்டுபகாண்டு கீமழ ம ாட்டு அறசயாமல் நின்றது என்றும்
ாரதி பசான்னார். இது நடந்தது 1921-ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம்.

இந்தச் சம் வம் ற்றி, ாரதியின் மகள் சகுந்தலா ாரதியும்

எழுதியிருக்கிறார். 'ஸ்ரீனிவாஸாச்சாரியார் மகள் பரங்காள் என் வள் எங்கள்
வீட்டுக்கு ஓடிவந்து 'சகுந்தலா அப் ாறவ ஆறன அடிச்சுடுத்து’ என
அழுதுபகாண்மட கத்தினாள். நான் பரங்காவுடன் ார்த்தசாரதி மகாயிலுக்கு
ஓடிமனன். அதற்குள் அவறர ஆஸ் த்திரிக்குக் பகாண்டும ாய்
விட்டிருந்தார்கள். திருவல்லிக்மகணி விக்மடாரியா ஹாஸ்டலில் இருந்த என்
தாயாரின் இறளய சமகாதரறர அறழப் தற்காகச் பசன்மறன். அதற்குள்
தந்றதறய வீட்டுக்குக் பகாண்டுவந்திருந்தார்கள். மமல் உதட்டில் யாறனயின்
தந்தம் குத்தியதால் ஏற் ட்ட காயம். தறலயில் லமான அடி. ப ரிய
தறலப் ாறக இருந்த டியால் தறல தப்பிற்று. அவர் குணமறடந்து மீண்டும்
மவறலக்குச் பசல்ல ல நாட்கள் ஆகின!’

ஆனால், ' ாரதி ஆய்வாளர்கள் லரும் பசால்வதும ால 1921-ம்

ஆண்டு ஜூன் மாதம் இந்தச் சம் வம் நறடப றவில்றல. 1920-ம் ஆண்டு
டிசம் ர் மாதம் அல்லது 1921-ம் ஆண்டு ஜனவரி மாதத்துக்கு முன்னர்
நறடப ற்றிருக்க மவண்டும்’ என்கிறார் முறனவர் ய.மணிகண்டன்.

யாறன தூக்கி வீசிய சம் வத்றத, தன் கற் றன கலந்து 'மகாயில்

யாறன’ என்ற நாடகமாக ாரதியார் எழுதியிருக்கிறார், 'சுமதசமித்திர’னில்
பவளியான அந்த நாடகம், தற்ம ாது மீள் திப்பு கண்டுள்ளது. ாரதியாறரத்
தூக்கி வீசிய யாறன, 1923-ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் இறந்தும ாய்விட்டது.
உடல் நலம் மதறிய ாரதி ஒரு புறகப் டம் எடுத்துக்பகாண்டிருக்கிறார்.
முண்டாசு கட்டிய ாரதியின் புறகப் டம் பசன்றன பிராட்மவயில் இருந்த
ரத்னா ஸ்டுடிமயாவில் எடுக்கப் ட்டது. அறத ாரதிதாசனுக்கு
அனுப்பிறவத்திருக்கிறார். ாரதியார் எடுத்துக்பகாண்ட புறகப் டங்கள்
பமாத்தமம ஐந்துதான். அறவ முப் து வயதில் இருந்து முப் த்றதந்து
வயதுக்குள் எடுக்கப் ட்டறவ. புதுச்மசரியில் இரண்டும், காறரக்குடியில்
இரண்டும், பசன்றனயில் ஒன்றுமாக எடுத்திருக்கிறார்.

ஈமராடு கருங்கல் ாறளயத்தில் இருந்த வக்கீல் தங்கப்ப ருமாள்

பிள்றளயின் அறழப்பின் ம ரில், வாசகசாறலயின் ஐந்தாம் ஆண்டு
விழாவில் ங்மகற்று உறர நிகழ்த்துவதற்காக ாரதியார் ஜூறல மாதம்
ஈமராடு பசன்றார். 1921-ம் ஆண்டு ஜூறல 31-ம் மததி நறடப ற்ற
கூட்டத்தில் 'மனிதனுக்கு மரணமில்றல’ என்ற தறலப்பில்
ம ருறரயாற்றினார்.

'மரணம் இல்லாமல் வாழ்வதுகுறித்த என்னுறடய பகாள்றகறய ப ரிய

மகான்கள் கூடியிருக்கிற இந்தச் சற யில் தர்க்கம்பசய்யமவ வந்திருக்கிமறன்.
எனது பகாள்றகறயத் தக்க ஆதாரங்களுடன் ருஜுப் டுத்தி உங்களுறடய
அங்கீகாரம் ப றமவ உங்கள் ஊருக்கு வந்திருக்கிமறன்’ என ாரதி தனது
உறரறயத் பதாடங்கினார். 'நாணத்றத, கவறலறய, சினத்றத, ப ாய்றய,
அச்சத்றத, மவட்றகறய அழித்துவிட்டால் அப்ம ாது சாவும் அங்மக
அழிந்தும ாகும்’ எனச் சித்தர்கள் கூறியிருக்கிறார்கள். இறதமய ஐமராப்பிய
சயின்ஸ் சித்தாந்தங்களும் பதளிவு டுத்துகின்றன. சினங்பகாண்டவர்
தன்றனத்தாமன தீயாற் சுட்டுச் பசத்திடுவாருக்கு ஒப் ாவார். மகா ம்
பகாண்மடார் பிறர் மமற்பகாண்டு கவறலப் ட்டு தாம் பசய்தது எண்ணித்
துயரக்கடலில் வீழ்ந்து சாவார்கள். ஆகமவ, சினம் காரணமாகக் கவறலயும்,
கவறலயினால் சாவும் மநரிடுகின்றன’ என விளக்கினார் ாரதி.

' 'நாடியிமல அதிர்ச்சியினால் மரணம் நிகழும்’ என விஞ்ஞானி ஜகதீச

சந்திரம ாஸ் கூறுகிறார். ஞானானு வத்தினாலும் இதுதான் முடிவு’ என்றார்
ாரதி. இப் டி மனிதனுக்கு எதனால் அழிவு மநருகிறது. அறத எவ்வாறு
தடுப் து என் றதப் ற்றி ாரதி பதளிந்த ஞானத்துடன் உறரயாற்றினார்.

ாரதியாரின் கருங்கல் ாறளய உறரறய மநரில் மகட்ட ச.து.சு

மயாகியார் வியந்து எழுதியிருக்கிறார். 'மனிதருக்கு மரணமில்றல’
என்ற டிமய ாரதியார் ாட ஆரம்பித்தார். 'அடடா... அவர் ாடியறதக்
மகட்க மவண்டுமம! அது என்ன மனிதனுறடய குரலா? இல்றல. இடியின்
குரல்; பவடியின் குரல். 'ஓமஹாமஹா’ என அறலயும் ஊழிக்காற்றின் உக்கிர
கர்ஜறன. அர்த்த புஷ்டியுள்ள அசாதாரண வீரியத்மதாடு கூடிய மவதக்
கவிறதயின் வியப்புக் குரல்’!

ஈமராடு நகரில் நிகழ்த்தப் ட்ட உறர, மக்கறளப் ப ரிதும்

சிந்திக்கறவத்தது. ஆகமவ, மறுநாள் ஈமராடு நகரில் உள்ள வாய்க்கால்
கறரயில் இன்பனாரு ப ாதுக்கூட்டம் ஏற் ாடு பசய்வதாகவும், அதிலும்
ாரதியார் வந்து உறரயாற்ற மவண்டும் என்றும் மகட்டுக்பகாண்டார்கள்.
ாரதியாரும் அதற்குச் சம்மதித்து 'இந்தியாவின் எதிர்கால நிறல’ என்ற
தறலப்பில் பசாற்ப ாழிவாற்றினார். ஈமராடு நகரில் நறடப ற்ற இந்த
இரண்டு உறரகளுக்குப் பின்னர் பசன்றன திரும்பிய ாரதியார் ஆகஸ்ட்
மாதம் 4-ம் மததி சுமதசமித்திரனில் 'எனது ஈமராடு யாத்திறர’ என ஒரு
கட்டுறர எழுதினார்.

பசப்டம் ர் மாதம், திடீபரன ஏற் ட்ட வயிற்றுப்ம ாக்கால் ப ரிதும்

ாதிக்கப் ட்டார். மவறலக்குப் ம ாக முடியவில்றல. டுக்றகயில் கிடந்தார்.
திருவல்லிக்மகணி மாட வீதியில் குடியிருந்த மஹாமிமயா தி டாக்டர்
டி.ஜானகிராமன் ாரதிறயப் ரிமசாதறனபசய்து மருந்து தந்திருக்கிறார்.
அறத ாரதியார் ஏற்க மறுத்துவிட்டார் என்கிறார்கள். பசப்டம் ர் 11-ம் மததி
இரவு ாரதி தன் நண் ர்களிடம் ஆஃப்கானிஸ்தான் அரசராக இருந்த
அமானுல்லா காறனப் ற்றி ஒரு கட்டுறர எழுத மவண்டும் எனச்
பசால்லிக்பகாண்டிருந்தார். அதுமவ அவரது கறடசிப் ம ச்சு என நீலகண்ட
பிரம்மசாரி குறிப்பிடுகிறார்.

அன்றறய முன்னிரவு முழுவதும் ாரதி மயக்கத்தில் இருந்தார்.

ாரதியார் இறந்தது இரவு 1:30 மணி. ஆகமவ, பசப்டம் ர் மாதம் 12-ம்
மததி என மரணச் சான்றிதழில் குறிக்கப் ட்டுள்ளது. ஆக... யாறன
மிதித்ததற்கும் ாரதியின் மரணத்துக்கும் மநரடியாக ஒரு பதாடர்பும் இல்றல.
அவரது மரணச் சான்றிதழில் நீடித்த வயிற்றுப்ம ாக்கின் காரணமாக இறப்பு
சம் வித்துள்ளது என்மற குறிப்பிடப் ட்டுள்ளது. இனிமமலாவது நாம் அந்தப்
ப ாய்றயக் றகவிட மவண்டும்!

ாரதியார் மிகச் சிறப் ாகப் ாடுவார் என்கிறார்கள். அவரது குரறலப்

திவுபசய்து றவக்காமல்ம ானது நமது துரதிர்ஷ்டம். பசன்ற தறலமுறறக்கு
ாரதிமயாடு இருந்த உணர்ச்சிபூர்வ உறவு இந்தத் தறலமுறறக்கு இல்றல.
அடுத்த தறலமுறறக்கு ாரதியார் என் து பவறும் பிம் மாக மட்டும்
ம ாய்விடுவாமரா என நிறனக்கும்ம ாது கவறலயாகத்தான் இருக்கிறது!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 13
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

கடந்த 25 ஆண்டுகளில் இந்தியாவின் ல்மவறு நகரங்களில்,

சிற்றூர்களில் திறரப் டம் ார்த்திருக்கிமறன். ஒவ்பவாரு திறரப் ட அரங்கமும்
ஒருவிதம். நிறறய தூண்கள்பகாண்ட ப ரிய அரங்கு, அரண்மறன ம ான்ற
முகப்புபகாண்ட அரங்கு, நீரூற்றுகளும் அகலமான டிக்கட்டுகளும்பகாண்ட
அரங்கு, உயர உயரமான இருக்றககள்பகாண்ட அரங்கு, ஆற்றின்
கறரமயாரம் அறமக்கப் ட்ட டூரிங் டாக்கீஸ், நான்கு மாடிகள்பகாண்ட
திறரயரங்கு, தீப்ப ட்டி றசஸில் உள்ள அரங்கு... என ப ரியதும்
சிறியதுமான திறரப் ட அரங்குகள் என்றன வியக்கறவத்திருக்கின்றன.

மல்ட்டிபிபளக்ஸ் வருறகயின் பின்பு இந்தியா முழுவதும் திறரயரங்குகள்

ஒன்றும ாலமவ இருக்கின்றன. திறரயரங்குக்கு என்மற இருந்த தனியான
அழகு, இருக்றககளின் அறமப்பு, டம் ம ாடுவதற்கு முன்பு ஒலிக்கும் ாடல்,
இறடமவறளயில் விற்கப் டும் பநாறுக்குத்தீனிகள், குளிர் ானங்கள் யாவும்
மாறிவிட்டன.

ப ருநகரங்களில் ஒமர வளாகத்துக்குள் த்து ன்னிரண்டு

திமயட்டர்கள் உருவாகிவிட்ட பிறகு, சினிமா திமயட்டர் ற்றிய மனப்பிம் ம்
முற்றிலும் மாறிவிட்டது. ல மநரங்களில் எந்த ஊரில், எந்த திமயட்டரில்
நாம் டம் ார்த்துக்பகாண்டிருக்கிமறாம் என் மத பதரியாமல்
ம ாய்விடுகிறது.

ல நகரங்களில் புகழ்ப ற்ற திமயட்டர்கள் இடிக்கப் ட்டுவிட்டன.

ஆனால், அந்த திமயட்டர்களின் ப யர்கறள காலத்தால் அழிக்க
முடியவில்றல. இன்றும் அந்த அறடயாளத்றதத்தான் மக்கள்
யன் டுத்துகிறார்கள்.

இந்தியா முழுவதும் அரசாங்கத்தின் நிதி உதவியால் கட்டப் ட்ட ப ரிய

கறல அரங்குகள் உள்ளன. பகால்கத்தாவில் உள்ள 'நந்தன்’, இதற்குச்
சிறந்த உதாரணம். புத்தமதவ் ட்டாச்சார்யாவால் 1980-ம் ஆண்டு
அரங்கப் ணி ஆரம்பிக்கப் ட்டு, 1985-ம் ஆண்டில் சத்யஜித் மரவால்
பதாடங்கி றவக்கப் ட்டது. மகரள அரசின் திறரப் டக் கழகம் 'றகரளி’ என்ற
திறரப் ட வளாகத்றத திருவனந்தபுரம், மகாழிக்மகாடு உள்ளிட்ட முக்கிய
நகரங்களில் நடத்துகிறது.
 எனது தின்வயதில் குற்றால சீஸனுக்குச் பசல்லும்ம ாது, பூங்காறவ
ஒட்டிய குன்றில் இருந்த அரசாங்க திமயட்டருக்குச் பசன்று டம்
ார்த்திருக்கிமறன். சீஸன் மநரங்களில் மட்டுமம அது பசயல் ட்டது. பவறும்
30 காசுகள் கட்டணம். ஊட்டியிலும் அப் டி அரசாங்க திமயட்டர் ஒன்று
இருந்தது. குற்றாலத்தில் இருந்த திமயட்டரில் காற்மறாட்டமாக இரவுக் காட்சி
ார்ப் து மிகுந்த சந்மதா ம் தரக்கூடியது. ஆனால், இன்று அரசாங்கம்
நடத்தும் சினிமா திமயட்டர் என ஒன்றுகூட தமிழ்நாட்டில் இல்றல.

ஒருமுறற மமற்குவங்கத்துக்குச் பசன்றிருந்த ம ாது பகௌராவில் உள்ள

'நவ ாரத்’ திறரயரங்குக்கு இரவுக் காட்சி காணச் பசன்றிருந்மதன். வங்காள
பமாழிப் டம் ஓடிக்பகாண்டிருந்தது. என்ன டம் எனத் பதரியாமமலமய
டிக்பகட் எடுத்து உள்மள பசன்மறன். டம் பதாடங்கிய சில நிமிடங்களில்
அது தமிழில் பவளியான 'காதல்’ திறரப் டத்தின் ரீமமக் எனத் பதரிந்தது.
ார்றவயாளர்கள் ஆரவாரமாக ரசித்துப் ார்த்தார்கள்.
 மயாசித்துப் ார்த்தால் வியப் ாக இருக்கிறது. 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு
பவளியான தமிழ் சினிமாவின் பவற்றிப் டங்களில் ப ரும் ான்றமயானறவ
வங்கபமாழிப் டங்களின் மறு உருவாக்கமம. இதற்காக ஸ்டுடிமயாக்கள்
தங்கள் பிரதிநிதி ஒருவறர பகால்கத்தாவில் வீடு ார்த்து, குடியிருக்க
றவத்திருந்தன. ஒவ்பவாரு வங்கப் டம் பவளியாகும்ம ாதும் உடமன அறதப்
ார்த்து உரிறம வாங்கி, தமிழில் மறு உருவாக்கம் பசய்திருக்கிறார்கள்.
இன்று நிறலறம தறலகீழ். தமிழில் பவற்றிகரமாக ஓடும் திறரப் டங்கறள
வங்காளத்தில் மறுஉருவாக்கம் பசய்ய ம ாட்டிம ாடுகின்றனர்.

முதன்முதலாக எந்தப் டத்றதப் ார்த்மதாம், எந்தப் டத்றத

காதலிமயாடு ார்த்மதாம், திருமணத்துக்குப் பிறகு மறனவியுடன் ார்த்த
முதல் டம் எது, எந்தப் டத்றத அதிகத் தடறவப் ார்த்திருக்கிமறாம் என
ஒவ்பவாருவர் மனதிலும் ஒரு ட்டியல் இருக்கிறது. திருமணத்துக்குப் பிறகு
புதுமணத் தம் திகள் திறரப் டம் ார்க்கச் பசல்வது என் து தமிழர்
ண் ாட்டின் குதியாக உருமாறிவிட்டிருக்கிறது.

திறரயரங்குகள் குறித்த நிறனவு இல்லாத மனிதர்கமள இல்றல.

வரிறசயில் காத்திருந்து, டிக்பகட் கிறடக்காமல் ஏமாந்தும ானது,
குடும் த்துடன் டம் ார்த்துவிட்டு வந்து அறதப் ற்றி வீட்டில்
மணிக்கணக்கில் ம சிச் சிரிப் து, தீ ாவளி-ப ாங்கலுக்கு கூட்டம் அறலமமாத
முதல் காட்சி ார்த்தது, டத்தின் ாட்டுப் புத்தகம் வாங்கிவந்து ாடல்கறள
மனப் ாடம் பசய்தது, ஒலிச்சித்திரம் எப்ம ாது வரும் எனக் காத்திருந்து
மரடிமயா மகட்டது, 'ம சும் டம்’, 'ப ாம்றம’ த்திரிறககள் வாங்கி சினிமா
பசய்திகறள ஆறசஆறசயாகப் டித்தது ம ான்றறவ இன்றும் லருக்கு
அழியாத நிறனவுகள்.

ஒருமுறற ' டிக்காதமமறத’ டத்தின் தயாரிப் ாளர் ாலா மூவிஸ்

கிருஷ்ணசாமிறய மக.மக. நகரில் சந்தித்மதன். இவர் தமிழ்நாட்டில்
முதன்முறறயாக திறந்தபவளி சினிமா திமயட்டறர உருவாக்கியவர்.
இன்றுள்ள பிரார்த்தனா திறரயரங்கு ம ான்றதன் முன்மனாடி முயற்சி அது.
பசன்றனறய அடுத்த மசாமங்கலம் என்ற கிராமத்தில் இவர் திறந்தபவளித்
திறரயரங்றக அறமத்தார்.

வயல்பவளியின் நடுமவ மிகப் ப ரிய களம் ம ான்ற இடம். அங்மக

சிறிய மர ப ஞ்சுகள். ஒரு க்கம் ப ரிய திறர. இவ்வளமவ அரங்கின்
அறமப்பு. மிகவும் குறறவான கட்டணம். மிகக் குறறந்த காலமம இந்த
அரங்கம் பசயல் ட்டிருக்கிறது. பின்பு, அரங்குக்கான வரி அதிகமாக
ம ாடப் ட்டதன் காரணமாக, அரங்கம் முடக்கப் ட்டுவிட்டது.

என் சிறுவயதில் பீடி கம்ப னிகள் தங்களின்

விளம் ரத்துக்காக இலவசமாக டங்கறள
திறரயிடுவார்கள். மாறலயில் பீடி கம்ப னி மவன்
ஊருக்குள் வந்து விளம் ரம் பசய்யும். பின்பு
களத்தில் ஒரு திறர கட்டி எம்.ஜி.ஆர், சிவாஜி
டங்கறள திறரயிடுவார்கள். 'எங்க ஊர் ராஜா’
என்ற திறரப் டத்றத மட்டும் 100 முறற
ம ாட்டிருப் ார்கள். எத்தறன முறற திறரயிட்டாலும்
ஊமர திரண்டுவந்து டம் ார்த்து அழுது பசல்லும்.
ஒருமுறற 'குப் த்துராஜா’ என்ற டம் ம ாட்டம ாது
ாதியில் ரீல் அறுந்தும ாய்விட்டது. சரிபசய்து
முதலில் இருந்து டத்றத ம ாட்டம ாது காறல7
மணி. அப்ம ாதும் கூட்டம் கறலயவில்றல.

மகாயில் விழாக்களில் நறடப ற்றுவந்த

நாடகங்கள், கறலநிகழ்ச்சிகளுக்கு மாற்றாக தினமும்
சினிமா ம ாடுகிற ழக்கம் 1980-களில் உருவானது.
16 எம்.எம் புபராபஜக்டர் மூலம் ஒவ்பவாரு
மகாயிலிலும் ஒரு நாறளக்கு மூன்று டங்கள் வீதம்
திறரயிடப் ட்டன. அதில் ஒருநாள் க்திப் டம், ஒருநாள் எம்.ஜி.ஆர் டம்,
ஒருநாள் காபமடிப் டம் எனப் பிரித்திருப் ார்கள்.

சினிமா அரங்குகள் எத்தறன சுறமயாக மனதில் தங்கியிருக்கிறமதா,

அதற்கு நிகராகமவ திமயட்டர் ஆ மரட்டர்களும் அபூர்வமான மனிதர்களாக
மனதில் திந்தும ாயிருக்கிறார்கள். ஆ மரட்டர்களுடன் பநருங்கிப்
ழகினால்தான் அடுத்து என்ன டம் பவளியாகிறது எனத் பதரிந்துபகாள்ள
முடியும்; கூட்ட மநரங்களில் டிக்பகட் வாங்க முடியும் என் தற்காக, சினிமா
திமயட்டர் ஆ மரட்டறரச் சுற்றி வரும் ற யன்கள் நிறறய இருந்தார்கள்.
அதில் என் நண் ன் முத்துவும் ஒருவன். அவனுக்கு பதரியாத சினிமா
திமயட்டர் ஆ மரட்டர்கமள கிறடயாது. வீடு வறர பதரிந்துறவத்திருப் ான்.
எல்லா ஊர்களிலும் திமயட்டர் ஆ மரட்டரின் மறனவி, பிள்றளகள் சினிமா
ார்க்க விருப் மற்றவர்களாக இருப் து ப ாது விதி ம ாலும்.
 முத்துவின் அப் ா கறிக்கறட றவத்திருப் வர் என் தால்,
ஞாயிறுமதாறும் ரகசியமாக ஆட்டு ஈரறல இறலயில் சுற்றி
எடுத்துக்பகாண்டு ம ாய் ஆ மரட்டர் வீட்டில் பகாடுத்துவருவான். தீ ாவளி,
ப ாங்கல் நாட்களில் ஆ மரட்டர் வீட்டுக்மக வர முடியாது என் தால்,
அவருக்கான சாப் ாடு, லகாரங்கள் அறனத்றதயும் திமயட்டருக்குக்
பகாண்டும ாய்க் பகாடுக்க மவண்டும். முத்து, அப் டித்தான் திமயட்டருக்குள்
நுறழவான். சினிமா ஆ மரட்டர்கள் எந்தப் டத்றதப் ற்றியும்
பவளிப் றடயாகப் ம சிக்பகாள்ள மாட்டார்கள். அரங்கம் நிரம்பி வழியும்
நாட்களில்கூட, 'வசூல் நல்லா இருக்கு’ என்ற ஒற்றற வார்த்றததான்
பசால்வார்கள்.

சினிமா திமயட்டர் ஆ மரட்டர்கள் இடம் மாறுவது இல்றல. அரிதாக

ஆழ்வார் என்ற ஆ மரட்டர், ஒரு திமயட்டறரவிட்டு மவறு திமயட்டர்
மாறியறத மக்கள் ஏற்றுக்பகாள்ள வில்றல. டத்தின் ரீல் எங்காவது
அறு டும் ம ாது 'ஆழ்வாரு... ஒழுங்கா மவறலறயப் ாருடா’ எனக்
கத்துவார்கள்.

முத்து, சினிமா திமயட்டர் ஆ மரட்டர்கள் மட்டுமின்றி, மமமனஜர்,

டிக்பகட் பகாடுப் வர், முறுக்கு விற் வர், றசக்கிள் ஸ்மடண்ட் ஆசாமி வறர
ழகிறவத்திருந்தான். அதனால், எந்தப் டத்றதயும் முதல் நாமள எளிதாக
அவனால் ார்த்துவிட முடிந்தது.

திமயட்டரில் முக்கியமான பிரமுகர்களுக்கு என ாஸ் வழங்குவார்கள்.

அந்த ாஸ், எல்மலாருக்கும் எல்லா நாளும் கிறடத்துவிடாது. அப் டி ாஸ்
பகாடுப் தற்கான உரிறம மமமனஜருக்கு மட்டுமம உண்டு. ாறஸ சீல்
ம ாட்டுக் பகாடுப் தற்கு டிக்பகட் பகாடுப் வறரத்தான் அறழப் ார்கள். சில
மவறள ஓசி ாஸ் முத்துவுக்குக் கிறடத்துவிடும். அறதப் ப ாறுப் ாக தனது
அய்யாவிடம் தந்து அவறரயும் அம்மாறவயும் சினிமா ார்க்க அறழத்துப்
ம ாவான். ால்யத்தின் ப ரும் ான்றம நிறனவுகள் கறுப்பு-பவள்றளயாக
எஞ்சியிருக்கின்றன. ஆனால் வண்ணப் டங்களாக இருப் து, சினிமா ார்த்த
நிறனவுகள் மட்டுமம.

'டு ஈச் ஹிஸ் ஓன் சினிமா’ (To Each His Own Cinema) என்ற
திறரப் டத் பதாகுப்பு, சினிமா திமயட்டர்கறளயும் சினிமா ார்க்கும்
அனு வத்றதயும் பகாண்டாடும்விதமாக உருவாக்கப் ட்டது. 34
குறும் டங்களின் பதாகுப்பு, ஒவ்பவான்றும் மூன்று நிமிடங்கள், மகன்ஸ்
திறரப் ட விழாவின் 60-வது ஆண்டு விழாறவச் சிறப்பிக்கும்வண்ணம்
உலகின் மிகச்சிறந்த இயக்குநர்கள் இறணந்து இந்தக் குறும் டத் பதாகுப்ற
உருவாக்கி இருக்கிறார்கள்.

இதில் சீன இயக்குநர் ாங் இமு இயக்கிய 'மூவி றநட்’ என்ற

குறும் டம் அற்புதமானது. மறலக் கிராமம் ஒன்றில் சினிமா ம ாடுவதற்காக
ஒரு குழு வருகிறார்கள். திறந்தபவளியில் திறர கட்டி, ஸ்பீக்கர் அறமத்து,
டம் ம ாட ஆயத்தப் ணிகள் நடக்கின்றன. ஓட்றடப் ல் சிறுவன் ஒருவன்
தனது நண் ர்களுடன் மசர்ந்து சினிமா ார்க்கப்ம ாகும் சந்மதா த்தில்
கத்துகிறான்; ஆடுகிறான்; திறர கட்டுவறத பநருங்கி மவடிக்றக ார்க்கிறான்.

எங்மக அமர்ந்து டம் ார்க்கமவண்டும் என ப ஞ்சு பகாண்டுவந்து

ம ாட்டு இடம் பிடிக்கிறான். சூரியன் மறறந்து இரவு வந்த பிறகு சினிமா
ம ாடுவார்கள் என் தால், சிறுவர்கள் ஆறசயாக இரவு வரக்
காத்திருக்கிறார்கள். திறர அறமப்பு சரியாக உள்ளதா எனப் ரிமசாதறன
பசய்யப் டுகிறது.

அப்ம ாது சிறுவர்கள் திறரறய மநாக்கிப் ாயும் ஒளிக்கற்றறயின்

ஊமட றகவிரல்கறளக் காட்டி நிழல் உருவங்கறள திறரயில் ஆட
றவக்கிறார்கள். ஓட்றடப் ல் சிறுவன் ஒரு மகாழிறய ஒளிக்கற்றறயின் ஊமட
தூக்கி வீசுகிறான். திறரயில் அதன் நிழல் பதரியும்ம ாது மக்கள் றகதட்டிச்
சிரிக்கிறார்கள். முடிவில் திறரப் டம் பதாடங்குகிறது. இவ்வளவு மநரம்
ஆறசயாகக் காத்திருந்த சிறுவன் டம் பதாடங்கிய அடுத்த நிமிடம்
உறங்கிப்ம ாய்விடுகிறான்.

இந்தக் குறும் டத்றதக் காணும்ம ாது எங்மகா ஒரு சீனச் சிறுவனுக்கு

நடந்த வி யங்கள் யாவும் எனக்கும் நடந்திருக்கின்றன என் து வியப் ாக
இருந்தது. உலகம் முழுவதும் சினிமா ார்க்கும்ம ாது மனிதர்கள்
ஒன்றும ாலமவ நடந்துபகாள்கிறார்கள். இனம், பமாழி, மதசம் கடந்து
சினிமா, ார்றவயாளர்கறள ஒன்றிறணப் றதத் துல்லியமாக உணர
முடிகிறது.

இயக்குநர் மிருணாள் பசன் சினிமா ற்றிய உறரபயான்றில் சில

முக்கிய வி யங்கறள சுட்டிக்காட்டுகிறார்.
 சந்றததான் இன்று சினிமாறவ முடிவு பசய்கிறது. உலகம் முழுவதும்
சந்றதப் டுத்தப் டுகின்ற டங்கறள மட்டுமம ஹாலிவுட் தயாரிக்கிறது. இதன்
காரணமாக அறிவியல் புறனகறதகறளக்பகாண்ட டங்கள், ஆக்ஷன்
டங்கள், பிரமாண்டமான ஃம ன்டசி டங்கள் ப ரும் ப ாருட்பசலவில்
உருவாக்கப் டுகின்றன. யதார்த்தமான வாழ்க்றகறயக் கூறும் டங்கறள
உலக அளவில் சந்றதப் டுத்த முடியவில்றல. காரணம், அது ண் ாட்டுக்
கூறுகறளக் பகாண்டிருக்கிறது. இதன் காரணமாகமவ ாப்புலர் சினிமா
புகழ்ப ற்று விளங்குகிறது.

சினிமாவுக்குள் பிரசாரம் இருக்கிறது; அரசியல் இருக்கிறது; கறல

நுட் ங்கள் இருக்கின்றன; ண் ாட்டுச் சிக்கறல சினிமா ம சுகிறது; மத
ஒற்றுறமறய, சகிப்புத்தன்றமறய வலியுறுத்துகிறது. ார்றவயாளர்கறள
சந்மதா ப் டுத்துவதற்காக கீழ்த்தரமான வி யங்கறள சினிமாவில்
காட்சிப் டுத்துவது ஏற்றுக்பகாள்ளக் கூடியது அல்ல. ார்றவயாளர்கள்
சினிமாவின் வழிமய சிந்திக்கவும் விழிப்பு உணர்வுபகாள்ளவும் மவண்டும்.

இன்று யதார்த்தமாக ஒரு டம் எடுக்கப் ட்டால், 'ஏன் டாக்குபமன்டரி

ம ால எடுத்திருக்கிறீர்கள்?’ எனக் மகட்கிறார்கள். அந்த அளவு ாப்புலர்
சினிமா யதார்த்தத்றத விலக்கி றவத்திருக்கிறது. யதார்த்தமான
கறலப் றடப்புகள்தான் சினிமாறவ அடுத்த நிறலக்குக் பகாண்டும ாகின்றன.
வணிகம், சினிமாறவப் யன் டுத்த மட்டுமம பசய்கிறது. ஆகமவ அது
பதாழில்நுட் த்றத மட்டுமம சாதறனயாகப் ம சுகிறது. சினிமா, நம் காலத்தின்
வலிறமயான ஊடகம். அறத எப் டிக் றகயாள்வது என் துதான்
இயக்குநரின் முதன்றமயான சவால்.

மிருணாள் பசன் பசான்னது நிஜம். சினிமா ார்ப் து பவறும்

ப ாழுதும ாக்காக இருக்கலாம். ஆனால், அறதப் புரிந்துபகாள்வது ஒரு
கறல. அதற்கு நாம் சினிமா ரசறனறய வளர்த்துக்பகாள்ள மவண்டும்.
சினிமாறவ ஒரு ாடமாக கல்விப்புலங்களில் கற்பிக்க மவண்டும். எது நல்ல
சினிமா என் றதப் ற்றிய மதிப்பீடு சாமானிய மனிதனுக்கு ஏற் ட மவண்டும்.
அப்ம ாதுதான் சினிமா அடுத்த நிறலறய மநாக்கி உயரும்!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 14
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

ப ாய்யின் அலங்காரம்

ஆக்ராவில் உள்ள ம ரரசர் அக் ரின் சமாதிக்குச் பசன்றிருந்மதன்.

'அக் ர் தனக்குத் தாமன இந்த இடத்றதத் மதர்வுபசய்து, தனக்கான
சமாதிறயக் கட்டத் பதாடங்கினார்’ என்கிறார்கள். அவரது மறறவுக்குப் பிறகு
எட்டு ஆண்டுகள் கழித்து, ஹாங்கீரால் 1613ம் ஆண்டு அந்தச் சமாதி
கட்டி முடிக்கப் ட்டது. கம்பீரமான நுறழவாயில். எங்கும் சித்திர
மவறலப் ாடுகள்பகாண்ட அழகான ளிங்குக்கற்கள். உள்மள அக் ரின்
உடல் புறதக்கப் ட்டிருக்கிறது.

அங்மக நின்றம ாது எனக்குத் மதான்றியது... அக் ர் தன் வாழ்நாளில்

எவ்வளவு புகழுறரகறள, ாராட்டுகறளக் மகட்டிருப் ார். அறவ பவறும்
அலங்கரிக்கப் ட்ட ப ாய்கள் என அறிந்திருப் ாரா?

இன்று அந்த நிறனவிடத்தில், அக் ர் என் து ஒரு ப யர் மட்டுமம.

யாரும் அவரது புகறழப் ாடவில்றல. அவரது உருவம் எப் டி இருக்கும்
என்றுகூட யாருக்கும் பதரியாது. மாமன்னமர ஆனாலும் உண்றம இதுதான்
என, காலம் உணரச் பசய்திருக்கிறது. அந்தக் கட்டடத்தின் உள்மள வரலாறு
குரல்பகாடுத்துக்பகாண்மட இருக்கிறது. அது எத்தறன ம ரின் பசவிகளுக்குக்
மகட்டிருக்கும் எனத் பதரியவில்றல. நான் அந்தக் குரறலக் மகட்மடன்.

'அதிகாரம் றகமாறும்; ஆட்சி மாறும்; ணமும் பசல்வமும் வந்து

ம ாகும். ஆனால், நிறலயான அறம், நீதி, உண்றம ஆகியறவ மட்டுமம
நிறலத்து நிற்கும்’ என வரலாற்றின் குரல் பசான்னது.

சுற்றுலாப் யணிகள், புல்பவளியில் ஓடும் மான்கறளயும் அலங்கார

மவறலப் ாடுகறளயும் புறகப் டங்கள் எடுத்துக்பகாள்வதிமலமய ஆர்வம்
காட்டினார்கள். வரலாறு என் து அவர்களுக்கு பவறும் பசால் மட்டுமம.
ஆனால், காலம் அந்தக் குரலின் வழிமய நம்றம எச்சரிக்கிறது என் மத
நிஜம்.
 நம் காலம் அலங்கரிக்கப் ட்ட ப ாய்களால் ஆனது. இங்மக உண்றம
என் து, ல்லியின் துண்டிக்கப் ட்ட வால்ம ால தனிமய துடித்துக்
பகாண்டிருக்கிறது. அறதப் ற்றிய கவறல இல்லாமல், சமூகம் தன்ம ாக்கில்
ம ாய்க்பகாண்மட இருக்கிறது.

விதவிதமான வடிவங்களில், விதங்களில் ப ாய்றய நாம் அலங்கரித்து

உலவவிட்டுக் பகாண்டிருக்கிமறாம். மிகச் சிறந்த அலங்காரத்துக்கு மிகப்
ப ரும் பவகுமதி கிறடக்கிறது. ப ாய்கறள அலங்கரிப் றதத் பதாழிலாக
மாற்றிவிட்டார்கள். அழகான பசாற்கறளக்பகாண்டும், கவர்ச்சியான
பிம் ங்கறளக்பகாண்டும், மதன் தடவிய இனிறமயான குரலால் ப ாய்கள்
பசால்லப் டுகின்றன. அவற்றறக் மகள்விமய இல்லாமல் நாம்
ஏற்றுக்பகாள்கிமறாம்; ரப் த் பதாடங்குகிமறாம்.

நம் காலத்தின் மகத்தான வணிகப் ப ாருள், ப ாய். அறதக்பகாண்டு

எறதயும் பசய்ய முடியும் என இன்றறய உலகம் நிரூபித்திருக்கிறது.
'சத்யமமவ ப யமத’ அதாவது 'வாய்றமமய பவல்லும்’ என இந்தியாவின்
மதசியச் சின்னத்தில் ப ாறிக்கப் ட்டுள்ளது. இது முண்டக உ நிடதத்தின்
புகழ்ப ற்ற வாக்கியமும்கூட. சாரநாத்தில் உள்ள அமசாகத் தூறண
அடிப் றடயாகக்பகாண்டு இந்திய மதசியச் சின்னம் வடிவறமக்கப் ட்டது.
புத்தனின் முதல் பசாற்ப ாழிவின் நிறனவாக ம ரரசர் அமசாகர் இந்தத்
தூறண உருவாக்கினார். நமது மதசியச் சின்னத்றத வடிவறமத்தவர் மாதவ்
சாஹ்னி. அதில் நான்கு சிங்கங்களில், மூன்று மட்டுமம பதரியுமாறு இறத
வடிவறமத்துள்ளார். நான்காவது சிங்கம் ார்றவயில் இருந்து
மறறக்கப் ட்டுள்ளது. ஒருமவறள அந்தச் சிங்கம்தான் வாய்றமயின்
அறடயாளமா?

ஒவ்பவாரு நாளும் பதாறலக்காட்சியில் நறடப றும் அரசியல், சமூக

விவாத நிகழ்ச்சிகறளக் காணும்ம ாது அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது. காரணம்,
சிலர் மவண்டும் என்மற உண்றமறயத் திரித்து அப் ட்டமாகப் ப ாய்
ம சுவதும், ப ாய்யான வரலாற்றுத் தகவல்கறளக் கூச்சமம இல்லாமல்
பசால்வதும், அர்த்தம் இல்லாமல் எறத எறதமயா ஒப்பிட்டுப் ம சி,
எதிர்க்கருத்து உறடயவறர இழிவு டுத்துவறதயும் ார்க்கும்ம ாது, இதுதான்
அறிவார்ந்த விவாதமா எனக் குழப் மாக இருக்கிறது.

ஊடகங்களில் உண்றமறய எடுத்துச்பசால்ல முற் டும் ஒருசில விவாத

அறிஞர்கள் எந்தப் கட்டும் இல்லாமல் எளிறமயாக, மநரடியாக, ஒன்றற
விளக்கும்ம ாது அது மநயர்களுக்குப் லவீனமானதும ால மதாற்றம்
தருகிறது. அலங்காரம் இல்லாத எறத நாம் அங்கீகரித் திருக்கிமறாம்...
உண்றமறய ஏற்றுக்பகாள்ள?

ாக் அன்வாரி இயக்கிய 'இரண்டும் இரண்டும் ஐந்து’ என்ற

ஈரானியக் குறும் டத்றத இறணயத்தில் ார்த்மதன். ஏழு நிமிடங்கள்
ஓடக்கூடிய அந்தப் டம் என்றன உலுக்கிவிட்டது.

அரசின் கட்டுப் ாட்டில் உள்ள கறாரான ள்ளி ஒன்றின் வகுப் றறக்கு,

கணித ஆசிரியர் வருகிறார். கரும் லறகயில் 'இரண்டும் இரண்டும் ஐந்து’
என எழுதிப்ம ாட்டு 'இரண்றடயும் இரண்றடயும் கூட்டினால், ஐந்து வரும்’
என்கிறார். இறதக் மகட்டு மாணவர்கள் குழம்புகிறார்கள். ஒருவன் எழுந்து,
'இரண்றடயும் இரண்றடயும் கூட்டினால் நான்குதாமன வரும்... எப் டி
ஐந்து?’ எனக் மகட்கிறான்.

'அது அப் டித்தான். இரண்றடயும் இரண்றடயும் கூட்டினால்

ஐந்துதான்’ என ஆசிரியர் உறுதியான குரலில் பசால்கிறார்.
 'ஆசிரியர் தவறாகச் பசால்வறத எப் டி ஏற் து?’ எனப் புரியாமல்
மாணவர்கள் தடுமாறுகிறார்கள். ஆசிரியர், கடுறமயான முகத்துடன் வகுப்பில்
இருந்த மற்ற மாணவர்கறளப் ார்த்து, 'அது சரிதானா?’ எனக் மகட்கிறார்.
லரும் குழப் த்துடன் 'ஆமாம்’ எனத் தறலயறசக்கிறார்கள்.

ஒரு மாணவன் மட்டும் விடாப்பிடியாக அது தவறு. 'விறட நான்குதான்’

என்கிறான். ஆசிரியர் ஆத்திரம் அறடகிறார். வகுப் றறறயவிட்டு மவகமாக
பவளிமயறுகிறார். மற்ற மாணவர்கள், ஆசிரியர் தங்கறளக் கடுறமயாகத்
தண்டிக்கப் ம ாகிறார் என நிறனத்துப் யப் டுகிறார்கள். ஆனால், ஆசிரியர்
அந்தப் ள்ளியில் முதல் மதிப்ப ண் ப றும் அறிவாளி மாணவர்கள் மூவறர
அறழத்துவந்து, 'இரண்றடயும் இரண்றடயும் கூட்டினால் எத்தறன?’ எனக்
மகட்கிறார். அவர்கள் 'ஐந்து’ என்கிறார்கள்.

இப்ம ாது ஆசிரியர் 'நான்கு’ எனச் பசான்ன மாணவறன எழுந்து

வரச்பசால்லி, கரும் லறகயில் அந்தக் கணக்றகப் ம ாடும் டி பசால்கிறார்.
அவன் இப்ம ாதும் 'இரண்டும் இரண்டும் நான்கு’ என்மற எழுதுகிறான்.
அறிவாளி மாணவர்களின் றககள், அந்தப் ற யறன மநாக்கி துப் ாக்கிம ால
உருமாறுகின்றன. அவன் சுடப் டுகிறான். கரும் லறகயில் ரத்தம்
பதறிக்கிறது. முடிவில் 'இரண்டும் இரண்டும் மசர்ந்தால் ஐந்து’ என
எழுதிக்பகாள்ளும் டி ஆசிரியர் கட்டறளயிடுகிறார். மாணவர்கள் அப் டிமய
எழுதுகிறார்கள். ஆனால், ஒரு மாணவன் மட்டும் 'நான்கு’ என எழுதுவமதாடு
டம் நிறறவுப றுகிறது.

இந்தப் டம், கல்விமுறறறய மட்டும் விமர்சிக்கவில்றல. மாறாக ஓர்

உண்றமறய நாம் எப் டி எதிர்பகாள்கிமறாம், ஒரு வி யம் ப ாய் எனத்
பதரிந்தும் ஏன் ஏற்றுக்பகாள்கிமறாம், அறிவாளிகள் எதற்காக ஒரு
ப ாய்றய, உண்றம என நம் றவக்கிறார்கள், உண்றமறய பவளிப் டுத்தும்
ஒருவன் ஏன் பகால்லப் டுகிறான், 'இரண்டும் இரண்டும் ஐந்து’ என ஏன்
அதிகாரம் நம் றவக்க முயற்சிக்கிறது? - இப் டி ல மகள்விகள்
கிறளவிட்டுக்பகாண்மடம ாகின்றன.

நாம் வீழ்ச்சியின் காலத்தில் வாழ்ந்துபகாண்டி ருக்கிமறாம். தனிமனித

அறமும் சமூக அறமும் வீழ்ச்சியறடந்து, ப ாய்யும் புரட்டும் சூதும் வாதும்
தங்கறள அலங்கரித்து, கம்பீரமாக உலாவரத் பதாடங்கிவிட்டன.
காலம்காலமாகப் பின் ற்றப் ட்டு வந்த எளிய அறங்கள்கூட இன்று
மகலிபசய்யப் டுகின்றன; மறுக்கப் டுகின்றன. இறந்தும ானவர்கள்கூட
அவமானத்தில் இருந்து தப் முடிவது இல்றல.

'இரண்டும் இரண்டும் மசர்ந்தால் ஐந்து’ என்கிற கருத்துருவாக்கம்,

ஊடகங்கள் மீதான விமர்சனமாக முன்றவக்கப் டுகிறது.

எழுத்தாளர் ஜார்ஜ் ஆர்வல் எழுதிய '1984’ என்ற நாவலில் அரசு

அதிகாரத்றதக் குறிக்கும்விதமாக இறதக் மகலியாக எழுதியிருக்கிறார்.

1813-ம் ஆண்டில் கவிஞர் ற ரன் தனது காதலி ஆனப லாவுக்கு

எழுதிய கடிதத்தில், 'இரண்டும் இரண்டும் நான்கு’ என் து எனக்கு நன்றாகப்
புரிகிறது. ஆனால், ஏமதா ஒருவிதத்தில் அது ஐந்தாக உருமாறினால், நான்
மிகுந்த மகிழ்ச்சி அறடமவன்’ எனக் குறிப்பிடுகிறார். அவமர 'இரண்டும்
இரண்டும் மசர்ந்தால் ஐந்து’ என்ற கருத்றத முதலில் முன்றவத்தவர்
என்கிறார்கள்!

முந்றதய காலங்களில் ஒரு ப ாய் ரவும் சுற்றளவு மிகக் குறுகியது.

ஆனால், பதாழில்நுட் மும் ஊடகங்களும் வளர்ச்சியறடந்துள்ள இன்றறய
உலகில், ஒரு ப ாய்றய உலகம் முழுவதும் ரப் இரண்டு நிமிடங்கள்
ம ாதுமானது. கண்ணுக்குத் பதரியாத வலிறமயான ஆயுதமாக
 உருபவடுத்திருக்கிறது ப ாய்!

என்.ஜி.ஓ ஒன்றில் தன்னார்வப் ணியாளராகச் பசயல் டும் ஓர் இளம்

மருத்துவரிடம் ம சிக்பகாண்டிருக்கும்ம ாது அவர் பசான்னார்... 'ப ாய்,
எவ்வளவு அ ாயகரமானது என் றத என்றனப் ம ான்ற மருத்துவர்கள்
நன்றாக உணர்மவாம். ஆனால், இன்றறய சூழலில் மருத்துவர்கள்
மநாயாளிகளிடம் ப ாய் பசால்ல நிர் ந்திக்கப் டுகிறார்கள். அது மிக
மமாசமானது. என் ணிக்காலத்தில் அன்றாடம் இந்த பநருக்கடிறய
எதிர்பகாண்மடன். ' ணத்துக்காக இத்தறன ப ாய்களா?’ என அருவருப் ாக
இருந்தது.

ஒருமுறற எங்கள் மருத்துவமறனக்கு, ஒரு ப ண் தனது

றகக்குழந்றதயுடன் வந்திருந்தார். குழந்றதக்கு சிறுநீரகத்தில் பிரச்றன.
அதற்கு மருந்து பகாடுத்து ' த்து நாட்கள் ரிமசாதறன பசய்த பிறகு,
மதறவப் ட்டால் அறுறவசிகிச்றச பசய்யலாம்’ என நான் ரிந்துறர
எழுதியிருந்மதன்.

எனது சீஃப் டாக்டர் அறத மறுத்து, 'உடமன ப ட்டில் மசர்க்கச்பசால்லி

நாறளமய ஆ மர ன்பசய்துவிடுங்கள். இல்லாவிட்டால் அவர்கள் மவறு
மருத்துவமறனக்குப் ம ாய்விடுவார்கள்’ என்றமதாடு என்றன அனுப்பி
அந்தக் குழந்றதயின் தாயிடம், 40 ஆயிரம் ரூ ாய் அறுறவசிகிச்றசக்குப்
ணம் கட்டும் டி பசால்லச் பசான்னார். கட்டாயத்தின் ம ரில் அறதச்
பசால்வதற்காகச் பசன்மறன். பவாயர் கூறட ஒன்றுடன் நின்றிருந்த அவரது
ஏழ்றமநிறலறயப் ார்த்தம ாது, அறுறவசிகிச்றச ற்றி பசால்ல எனக்கு
நாக்கு எழவில்றல. ஆனால், தனியார் மருத்துவமறனயில்
ணியாற்றுகிமறன். சீஃப் டாக்டரின் வார்த்றதறய மறுக்க முடியாது
என் தால் தயக்கத்துடன் பசான்மனன். அந்தப் ப ண் கண்கலங்கிய டிமய
'என்னிடம் அவ்வளவு ணம் இல்றல. ஒரு வாரம் அவகாசம் மவண்டும்’ எனக்
றககூப்பினார். நான் தில் பசால்லாமல் பவளிமயறி வந்துவிட்மடன். அந்தப்
ப ண்றண சீஃப் டாக்டர் வரவறழத்துப் ம சி, அடுத்த நாமள ணம்
கட்டறவத்தார். அவர் எப் டிமயா கடன் வாங்கிக்பகாண்டுவந்து ணம்
கட்டினார். அந்த அறுறவசிகிச்றசயின்ம ாது முதன்முறறயாக எனக்குக்
றககள் நடுங்கின. அன்று இரவு முழுவதும் என்னால் தூங்க முடியவில்றல.
என்மனாடு மவறலபசய்யும் இன்பனாரு மருத்துவமராடு இறதப் ற்றி
மனம்விட்டுப் ம சிமனன். அவர் பசான்னார்...
 'யாருக்குத்தான் கஷ்டம் இல்ல. நாம மநாறய மட்டும்தான்
கவனிக்கணும். மநாயாளிகள் மிடில் கிளாஸா... மலாயர் கிளாஸா... அவங்க
எப் டிக் கடன் வாங்குறாங்க, கஷ்டப் டுறாங்கனு மயாசிக்கக் கூடாது’
என்றார்.

' ணத்துக்காக ச்றசப்ப ாய் பசால்கிமறாமம... இது தவறு இல்றலயா?’

எனக் மகட்மடன்.

'சும்மா ஒண்ணும் வாங்கறலமய. ஆ மர ன் ண்ணியிருக்மகாம்ல...

மனசாட்சிங்கிறது யாமரா ஒரு முட்டாளின் கண்டுபிடிப்பு. றழய பசருப்ற த்
தூக்கி வீசுற மாதிரி, அறத எப் மவா தூக்கி வீசிட்மடன். நீ இன்னும் அறத
பவச்சுக்கிட்டுப் புலம்பிக்கிட்டு இருக்மக.’

'ப ாய் பசால்றது தப்பு. அப் டித்தான் எங்க வீட்டுல

பசால்லிக்குடுத்திருக்காங்க... ஆசிரியர்கூட ஸ்கூல்ல பசால்லித்தந்திருக்கார்’
என உறுதியாகச் பசான்மனன்.

'பிரச்றனமய அங்கதான் ஆரம்பிக்குது. வீடு, ஸ்கூல் எங்மகயாவது

ப ாய் இல்லாமல் இருக்கா? ப ாய் பசால்லாமல் இருக்கிறதுங்கிறது ஒரு
ஐடியல். அப் டி யாராலும் இருக்க முடியாது. குறறவா ப ாய் பசால்றவன்,
நிறறயப் ப ாய் பசால்றவன்னு பரண்டு விதங்கள்தான் இருக்கு. ப ாய்றயப்
யன் டுத்தத் பதரிஞ்சவன் புத்திசாலி; பிறழக்கிறதுக்கு அதுதான் ஒமர வழி’
என்றார் அந்த நண் ர்.

என்னால் அவர் பசால்வதும ால வாழ முடியாது என அந்த

மருத்துவமறனயில் இருந்து ரிறசன் ண்ணிவிட்டு, இப் டி ஒரு என்.ஜி.ஓ-
வுல மவறல ார்க்கிமறன். குறறவான வருமானம்தான்; ஆனா, நிறறய
மனநிம்மதி. ப ாய் பசால்லி நிறறயப் ணம் மசர்த்து வாழுறது எனக்குப்
பிடிக்கறல. அப் டி வசதியா நான் வாழ மவண்டியதும் இல்றல...’

அந்த இளம் மருத்துவர் இறத என்னிடம் பசான்னம ாது எனக்கு

பநகிழ்ந்தும ானது. இப் டி சிலர் மனதில் இன்னமும் உண்றம ஆழமாக
மவரூன்றி இருப் து சந்மதா மாக இருந்தது.
 அவரிடம் நான் பசான்மனன்...

'உங்கறளத்தான் இந்த உலகம் அதிகம் மகலி பசய்யும்;

அவமானப் டுத்தும்; முடிந்தால், ஒடுக்கி ஓரம்கட்டப் ார்க்கும். அறதக்
கண்டுபகாள்ளா தீர்கள். உண்றமயின் க்கம் நிற் து என் து ஒரு சவால்.
ஒவ்பவாரு முறறயும் அறத எதிர்பகாண்டு தான் பஜயிக்க மவண்டும்.’

அறதக் மகட்டு அவர் பசான்னார்...

'யாமரா என்றன ஏமாற்றும்ம ாது எனக்கு ஏற் டும் மகா மும்

ஆத்திரமும்தாமன மற்றவர்களுக்கும் ஏற் டும். எனக்கு நாமன உண்றமயாக
இல்லாமல் எப் டி வாழ்வது?’

இந்த எண்ணம் ஒருவருக்கு உருவாகிவிட்டால் ம ாதும். அவரால் ப ாய்

பசால்லி, ஏமாற்றிப் பிறழக்க முடியாது எனத் மதான்றியது.

மநா ல் ரிசுப ற்ற கவிஞர் ாப்மலா பநரூடா, தனது உறர ஒன்றில்

உண்றமக்கும் அரசியலுக்கும் கறலக்குமான பதாடர்பு குறித்துப் ம சுகிறார்...

'இன்று எது உண்றம, எது ப ாய் எனப் பிரித்து அறடயாளம்

கண்டுபிடிக்க முடிவது இல்றல. ல மநரம் ஒன்மற உண்றமயாகவும்
ப ாய்யாகவும் இருக்கிறது. ஒரு குடிமகனாக எனது மதசத்தில் நறடப றும்
நிகழ்வுகறளக் கண்டு எது உண்றம, எது ப ாய் என்ற மகள்விறயக் மகட்க
விரும்புகிமறன். ப ரும் ான்றம அரசியல்வாதிகள் உண்றமறய விரும்புவது
இல்றல. அவர்கள் அதிகாரத்றதக் றகப் ற்ற அல்லது காப் ாற்றிக்பகாள்ள
ப ாய்றயப் யன் டுத்துகிறார்கள்; மக்கள் எப்ம ாதுமம அறியாறமயில்
இருக்க மவண்டும் என விரும்புகிறார்கள். அறியாறம நிறலக்கும் வறரதான்
அதிகாரம் நிறலக்கும். தங்கள் பசாந்த வாழ்க்றகறயப் ற்றிக்கூட
அறிந்துபகாள்ளாத அறியாறமயில்தான் ப ாதுமக்கள் மூழ்கிக்கிடக்கிறார்கள்.
எது உண்றம எனப் கிரங்கமாகத் பதரிந்தம ாதும் அறத யாரும்
கண்டுபகாள்வமத இல்றல. நமக்கு என ஒரு தார்மீகப் ப ாறுப்புஉணர்ச்சி
இருப் தாக நாம் நம்பிக்பகாண்டிருக்கிமறாம் இல்றலயா... அது இன்று
என்ன ஆனது. உண்றமயில் தார்மீகப் ப ாறுப்புஉணர்ச்சி என் துதான்
என்ன, அப் டி ஒன்று இன்றும் நம்மிடம் இருக்கிறதா, மனசாட்சி என்ற
ஒன்மற இன்று இல்றலயா... இல்றல அதுதான் இறந்தும ாய்விட்டதா?
 கறல எப்ம ாதும் உண்றமயின் க்கமம நிற்கிறது. அது உண்றமயின்
குரறல ஒலிக்கிறது. அதனால்தான் கறலஞர்களின் குரறல அதிகாரத்துக்குப்
பிடிப் தில்றல. அது எதிர்ப்புக் குரலாக ஒலிக்கிறது’ என்கிறார் பநரூடா.

உலகம் எங்கும் உண்றமறய உரத்துச் பசான்னதற்காக

த்திரிறகயாளர்கள், கார்ட்டூனிஸ்ட்கள், கவிஞர்கள், எழுத்தாளர்கள், சமூகப்
ம ாராளிகள்... எனப் லர் அநியாயமாகக் பகால்லப் ட்டிருக்கிறார்கள்.
ஆனாலும், எந்த அதிகாரத்தாலும் உண்றமயின் குரல்வறளறய ஒடுக்கமவ
முடியாது. உண்றம பவன்மற தீரும். இதுதான் அன்றும் இன்றும் வரலாறு
காட்டும் உண்றம. இந்த வரலாற்று உண்றமறயத் பதாட்டுச் பசால்கிறது
என் மத 'இரண்டும் இரண்டும் ஐந்து’ குறும் டத்தின் சிறப்பு. அந்த வறகயில்
இதுவும் ஒரு சிறந்த அரசியல் டமம!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 15
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

கல்யாணக் மகா ம்

ராஜஸ்தானியத் திருமணம் ஒன்றுக்குச் பசன்றிருந்மதன். மணமகன்,

பதரிந்தவர்; மணமகள், ராஜஸ்தானிப் ப ண். ஃம ஸ்புக் வழியாக உருவான
காதல். இப் டி ஒரு திருமணம் ஏற் ாடு ஆனது, இரண்டு வீட்டாருக்கும்
வியப் ாக இருந்தது.

ப ண் வீட்டில் இருந்து, திருமணத்றத தங்களின் ாரம் ர்ய முறறயில்

நடத்த மவண்டும் என்ற மவண்டுமகாறள மட்டும் முன்றவத்தார்கள். ஆகமவ,
பஜய்ப்பூரில் திருமணம் நறடப ற்றது. மகாலாகலமான விழாவாக நறடப ற்ற
திருமணத்தில் ஒரு நாட்டுப்புறப் ாடல் ாடப் ட்டது. 'அந்தப் ாடலுக்கு என்ன
அர்த்தம்?’ எனக் மகட்மடன்...

கல்யாணப் ப ண் திருமணத்துக்கு
முன்னர் விடும் கண்ணீர் மவறு
திருமணத்துக்குப் பிறகு சிந்தும் கண்ணீர் மவறு.
கணவன் வீட்டில் மகள் விடும் கண்ணீரின் சத்தம்
எவ்வளவு தூரத்தில் இருந்தாலும்
ப ற்மறாருக்குக் மகட்டுவிடும்.
ஆனால் அருகில் இருக்கும் கணவனின்
காதுகளுக்குத்தான் மகட்காது.

- இப் டி அந்தப் ாடல் நீண்டும ாய்க்பகாண்டிருந்தது. ஆண்டாண்டு

காலமாக வாழ்ந்து ப ற்ற அனு வம் ாடலாக உருப்ப ற்று இருக்கிறது.
எவ்வளவு டித்திருந்தாலும், எத்தறன வசதி இருந்தாலும் திருமண ந்தம்
என் து ஆணுக்கும் ப ண்ணுக்கும் சரியாக அறமந்துவிடுவது அரிய
வி யமம! ஆகமவதான் இன்றும் திருமணத்தில் இந்தப் ாடல் ாடப் டுகிறது.

பதாழிலில் பவற்றியாளராக உயர்ந்த எத்தறனமயா ம ர், பசாந்த

வாழ்வில் மகள் அல்லது மகனின் திருமணம் சரியாக அறமயாமல்ம ாய்,
மதாற்றுப்ம ான மனிதர்களாக, துயரத்துடன் வாழ்ந்துவருவறத அறிமவன்.
 ஆன்டன் பசகாவின் சிறுகறத ஒன்றில் புதிதாகத் திருமணம்
பசய்துபகாண்ட ஒருவன், தனது ால்யகால நண் றன ரயிலில்
தற்பசயலாகச் சந்திக்கிறான். இருவரும் கட்டித் தழுவிக்பகாள்கிறார்கள்.
' டித்த ப ண்றணத்தான் திருமணம் பசய்துள்மளன். என் வாழ்க்றகமய
மாறிவிட்டது. மிகவும் சந்மதா மாக இருக்கிமறன். திருமணம், இத்தறன
சந்மதா ங்கறளயும் உறவுகறளயும் ஏற் டுத்திவிடும் என நான் எண்ணியமத
இல்றல’ என தன் கல்யாணத்றதப் ற்றி வியந்து வியந்து ம சுகிறான்.

யணிகள் லரும் அறதக் மகட்டு ரசிக்கிறார்கள். அப்ம ாதுதான்

பதரியவருகிறது... அவன் பசல்லமவண்டிய ரயிலுக்குப் திலாக மவறு
ரயிலில் ஏறிவிட்டிருக்கிறான்; அவனது புது மறனவி இன்பனாரு ரயிலில்
ம ாய்க்பகாண்டிருக்கிறாள் என்று. புதிதாக திருமணம் பசய்துபகாண்டவனின்
றகயில் ணம் இல்றல. அத்தறன ணமும் மறனவியிடம் இருக்கிறது.
ஆகமவ, அடுத்த ரயிலில் ம ாய் மறனவிமயாடு மசர்ந்துபகாள்ள,
யணிகமள ணம் தந்து அனுப்பிறவக்கிறார்கள்.
 இன்று வாசிக்கும்ம ாது இந்தக் கறத சாதாரணமாக, 'இதில் என்ன
இருக்கிறது?’ என மயாசிக்கறவக்கிறது, ஆனால், 100 வருடங்களுக்கு
முன்னர் இந்தக் கறத பவளியாகியிருக்கிறது. அந்தக் காலத்தில் டித்த
ப ண்றணத் திருமணம் பசய்துபகாள்வது என் து ப ரிய வி யம்.
அறதவிடவும் திருமணம் என் து ஆண் - ப ண் இருவருக்கும் ப ரிய கனவு.
அதுவும் வசதியான இடத்தில் திருமணம் பசய்துபகாண்டுவிட்டால் வாழ்க்றக
பசட்டில் ஆகிவிடும் என்ற ஆறச, எல்மலாரிடமும் இருந்தது. அறத
அறடந்தவர்கள் ப ருறமயாக நிறனத்துக்பகாண்டார்கள்.

100 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் இந்த மனநிறல மாறிவிடவில்றல.

ஆனால், திருமணம் குறித்த வியப்பும் பகாண்டாட்ட மனநிறலயும் இன்று
வடிந்தும ாயிருக்கிறது. திருமணம் இன்று ஒரு நிகழ்வு. ப ற்மறார்கள்,
உறவினர்கள் அறடயும் சந்மதா த்தில் கால் குதிறயக்கூட மணமகமனா,
மணமகமளா அறடவது இல்றல.

'புதுமணக் கறள என் து 30 நாட்களுக்கு இருக்கும்’ என் ார்கள்.

இன்று மூன்று நாட்களுக்குக்கூட இருப் து இல்றல. திருமணம் ஏற் டுத்தும்
சந்மதா த்றதவிடவும் பிரச்றனகளும் மகா தா ங்களும் வருத்தங்களும்
அதிகமாகிவிட்டிருக்கின்றன.

சண்றட இல்லாத திருமண வீடு ஒன்றுகூட இல்றல.

சண்றடயிடுவதற்குக் காரணம் ப ரிதும் அற் மானமத. ஒவ்பவாரு
திருமணத்தின்ம ாதும், ஏமதா ஓர் உறவு பிரிந்து ம ாய்விடுகிறது அல்லது
கசப் ான அனு வத்றதப் ப ற்றுவிடுகிறது.

என் நண் ரின் தந்றத, கடந்த 15 ஆண்டுகளாக எந்தத்

திருமணத்துக்கும் ம ாவது இல்றல. காரணம், அவரது தம்பி மகளின்
திருமணத்துக்காக அவர்களுக்கு ரயிலில் டிக்பகட் ம ாட்டம ாது ஏ.சி
மகாச்சில் டிக்பகட் ம ாடவில்றல; சரியான லாட்ஜில் ரூம் ம ாடவில்றல; ஏன்
கல்யாண மண்ட த்துக்குப் ம ாய் வர கார்கூட ஏற் ாடு பசய்யவில்றல என்ற
வருத்தம். இந்த வருத்தத்றத திருமண நாளின்ம ாமத பகாட்டித்
தீர்த்துவிட்டார்.

'ப ாண்டாட்டி ம ச்றசக் மகட்டுக்பகாண்டு என்றன அண்ணன்

மகாபித்துக்பகாள்கிறான்’ என, தம்பி தன் மறனவியிடம் புகார்பசய்ய அது
ப ரிய பிரச்றனயாகி, கல்யாண வீட்டில் சாப்பிடாமமலமய அவர்கள்
பவளிமயறிவிட்டார்கள். அந்த அவமானத்றத ஆறாத வடும ால இன்றும்
றவத்துக்பகாண்டிருக்கிறார்.

எந்தக் கல்யாணத்துக்கு யார் அவறர அறழத்தாலும், இந்தச்

சம் வத்றதச் பசால்லிக்காட்டுகிறார். 'என்றன இல்லாதவன் என ஒதுக்கி
அவமானப் டுத்திவிட்டான். ஆனால், வசதியான அவனது மச்சினறனக்
பகௌரவமாக நடத்தினாமன! அந்த எண்ணம் ஏன் பசாந்த அண்ணறன நடத்த
மனம் வரவில்றல?’ எனப் புலம்பிக்பகாண்மட இருக்கிறார்.

குடும் த்தில் ஓர் உறவு அவருக்குத் துண்டிக்கப் ட்டுவிட்டது. இது இனி

எளிதில் ஒட்டிக்பகாள்ளாது. இந்தக் மகா ம், அவமானம் எறதயும் திருமணத்
தம் திகள் கண்டுபகாள்ளமவ இல்றல. 'அவர்கள் தனக்கு நடந்த
அவமானத்துக்கு மன்னிப்பு மகட் ார்கள்’ என நண் னின் தந்றத
நிறனத்துக்பகாண்டிருந்தார். அது நடக்கவில்றல என்றதும் மணமக்கறளயும்
அவர் வறச ாடத் பதாடங்கிவிட்டார். இப்ம ாது அந்த பவறுப்பு குடும் ப்
றகயாக வளர்ந்து நிற்கிறது.

இப் டி ஒவ்பவாருவர் திருமணத்துக்குள்ளும் யாமரா

காயப் ட்டுவிடுகிறார்கள்; கசப்ம ாடு பவளிமயறிப்ம ாகிறார்கள்;
கண்ணீருடன் சண்றடயிடுகிறார்கள். எவ்வளவு வசதியான வீட்டுத்
திருமணத்திலும் இந்தப் பிரச்றனறயத் தவிர்க்க முடியவில்றல.

இது திருமணத்தின் ஒரு க்கம் என்றால், இதன் மறு க்கம் திருமணம்

ற்றிய கனவுகள். ஆண்கறளவிடவும் ப ண்கள் திருமணம் ற்றிய நிறறயக்
கனவுகறள, ரகசியமாகத் தங்களுக்குள் வளர்த்துக்பகாண்மட வருகிறார்கள்.

எந்த மண்ட த்தில் திருமணம் நறடப ற மவண்டும், திருமணத்தின்ம ாது

என்ன விதமான ஆறட அணிந்துபகாள்ள மவண்டும், ஹனிமூனுக்கு எந்த
ஊருக்குப் ம ாய் வர மவண்டும்... என எல்லாவற்றறயும் ரகசியமாக
மனதுக்குள் திட்டம் வகுத்துக் பகாண்டிருக்கிறார்கள். அது நிறறமவறாமல்
ம ாகும்ம ாது அறடயும் ஏமாற்றம் உடமன பவளிப் டுவது இல்றல. மாறாக,
திருமண வாழ்வில் எதிபராலிக்கத் பதாடங்கிவிடுகிறது.

'குல்ஹிமா’ என்ற தன் அத்றதறயப் ற்றி, எழுத்தாளர் அம்ருதா ப்ரீதம்

தனது வாழ்க்றக வரலாற்று நூலில் ஒரு நிகழ்றவக் குறிப்பிடுகிறார்.
 ஞ்சாபி கிராமம் ஒன்றில் குல்ஹிமா என்கிற ப ண்ணுக்குத் திருமணம்
நடக்கிறது. முதலிரவுக்காக மணமகனின் வீட்டுக்கு அறழத்துப்ம ாகிறார்கள்.
அங்மக கட்டிமல கிறடயாது. தறரயில் ாறய விரித்திருந்தார்கள். முதலிரவு
என்றாமல பூச்சரங்கள் பதாங்கும், கட்டில், ால், ழம் எனக்
கனவுபகாண்டிருந்த குல்ஹிமாவுக்கு, அந்த பவறும் ாயும் ஒரு டம்ளர் ாலும்
திறகப்ற ஏற் டுத்திவிடுகின்றன.

முதலிரவில்கூட கட்டில் இல்றலமய என்ற ஏக்கத்றத அவளால்

கட்டுப் டுத்திக் பகாள்ள முடியமவ இல்றல. இறதப் ற்றி கணவனிடம்
எப் டிப் ம சுவது எனப் புரியாமல் அவள் மகா த்துடன் தறலகவிழ்ந்து
உட்கார்ந்திருக்கிறாள். கணவமனா காமத்துடன் அவறள பநருங்குகிறான்.
'கட்டில்கூடவா நமக்குக் கிறடயாது?’ என குல்ஹிமா அழுகிறாள்,

'எதற்கு கட்டில், யார் வீட்டில் கட்டில் இருக்கிறது, இத்தறன நாட்கள்

உன் வீட்டில் கட்டிலில்தான் தூங்கினாயா?’ என கணவன் திட்டி
சண்றடயிடுகிறான். அவளும் திலுக்குச் சண்றடயிட, மகா த்தில் அவறள
அடித்துவிடுகிறான். அழுத டிமய ாயில் சுருண்டு டுத்துக்பகாள்கிறாள்.
அப்ம ாது அவள் மனதில், தான் ார்த்த சினிமாக்களில் வந்த முதலிரவுக்
காட்சிகளில், அலங்காரமான கட்டிலில் மணமகனும் மணமகளும்
கட்டிக்பகாண்டு ஆடிப் ாடி உறங்குவது நிறனவுக்கு வருகிறது. அறத
நிறனத்துக் மகவிக் மகவி அழுகிறாள்.

'முதலிரவில் தன்றனச் சந்மதா ப் டுத்தவில்றல’ எனச் பசால்லி

குல்ஹிமாறவ அவளது கணவன் விரட்டிவிடுகிறான். கிராமத்தில் சுமாடுகறள
மமய்த்த டிமய அவள் தனிமய அறலகிறாள். கணவன், ராணுவத்துக்குப்
ம ாய்விடுகிறான். 30 வருடங்களுக்குப் பிறகு ஒருநாள், தற்பசயலாக அவள்
கணவறன சந்றதயில் சந்திக்கிறாள். அவன் மறுமணம் பசய்து, மறனவிறய
இழந்து தனிமய வாழ்ந்துபகாண்டிருக்கிறான்.

அவர்கள் சந்றதயில் சந்தித்துக்பகாண்டம ாது குல்ஹிமாறவத்

தன்மனாடு வந்து வாழும் டியாக அறழக்கிறான்; குல்ஹிமா மறுக்கிறாள்.
அப்ம ாது அவளது கணவன் 'என் வீட்டில் இரட்றட மரக்கட்டில் இருக்கிறது.
வந்துவிடு. உன்றன சந்மதா மாக றவத்துக்பகாள்கிமறன்’ என
அறழக்கிறான். குல்ஹிமா கண்ணீர்விட்ட டிமய 'இனி எனக்கு அந்தக் கட்டில்
எதற்கு?’ என விலகிப்ம ாய்விடுகிறாள்.
 குல்ஹிமாவின் வாழ்க்றக, என்மறா நடந்த வி யம் அல்ல; இன்றும்
பதாடரும் ஒரு வி யம். முதலிரவு குறித்த கற் றன கறலந்தும ாய்
கசப்புஉணர்ச்சி பீறிடத் பதாடங்குவது இன்றும் நறடப றுகிறது.

பிரச்றன, 'கட்டில் இல்றல’ என் து அல்ல. தனக்குள் குல்ஹிமா

வளர்த்துக்பகாண்டிருந்த கனவு கறலந்தும ாய்விட்டது. இனி ஒரும ாதும்
அறதச் சாத்தியப் டுத்த முடியாது என் மத.

வாழ்நாள் முழுவதும் திருமணம் ற்றி கனவுகண்ட இளம்ப ண், தங்கள்

காதறல வீட்டார் ஏற்றுக்பகாள்ளாதம ாது, ரகசியமாகப் திவுத்திருமணம்
பசய்துபகாள்ள ஒப்புக்பகாண்டுவிடுகிறாள். திருமணமும் நடந்மதறிவிடுகிறது.
ஆனால், அவள் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் த்திரிறக அடித்து, ஊறரக் கூட்டி,
சாப் ாடு ம ாட்டு, வீடிமயா எடுத்து திருமணம் நடக்கவில்றல என் றதச்
பசால்லிக்காட்டிக்பகாண்மட இருக்கிறாள்.

இந்த வலிறய அவளால் கடந்தும ாக முடியமவ இல்றல. ஒவ்பவாரு

முறற அவளது திருமணம் ற்றிய ம ச்சு வரும்ம ாதும், அவள்
குற்றவுணர்ச்சிமயாடு 'தனக்கு அந்தக் பகாடுப்பிறன இல்றல’ என நிறனத்து
கண்ணீர்விடுகிறாள். பிடித்த காதலறனத் திருமணம் பசய்துபகாண்டறதவிடவும்
கனவு கண்ட டி திருமணம் நடக்காமல்ம ான வருத்தம் மறறயாத
மவதறனயாக எஞ்சிவிடுகிறது.

இன்பனாரு திருமணத்தில் புது மறனவிறய கணவர் வீட்டார் 'ஏன்

வீட்டுக்குள் பசருப்பு ம ாட்டுக்பகாண்டு நடக்கிறாள்?’ எனத்
திட்டியிருக்கிறார்கள். அது அவளது பநடுநாறளய ழக்கம். அந்தப்
ப ண்ணால் இறதத் தாங்கிக்பகாள்ள முடியவில்றல. மகாபித்துக்பகாண்டு
தாய்வீட்டுக்கு வந்துமசர்ந்துவிடுகிறாள்.

ப ண் வீட்டார் இறதப் ப ரிய வி யமாக எடுத்துக்பகாண்டு

மாப்பிள்றள வீட்டில் 'மாமியாரும் மாமனாரும் தன் மகறள வரதட்சறண
மகட்டுக் பகாடுறமப் டுத்துகிறார்கள்’ என ம ாலீஸில் புகார்
பகாடுத்துவிட்டார்கள்.

உடமன இந்தப் புகாறர விசாரிக்க மணமகனின் தாய் - தந்றதறய

ம ாலீஸ் காவல் நிறலயத்துக்கு அறழத்துப்ம ாய்விடுகிறது. தங்கறள
'வாழ்நாளில் முதல்முறறயாக இப் டி ம ாலீஸ் ஸ்மட னில் உட்கார
றவத்துவிட்டாமள’ என மணமகனின் ப ற்மறார் அழுது கண்ணீர் வடிக்க,
பிரச்றன முற்றிவிடுகிறது. இன்று அவர்கள் பிரிந்து வாழ்கிறார்கள்.

தன் ப ற்மறாறர ம ாலீஸ் ஸ்மட னில் ஒப் றடத்த அந்தப் ப ண்றண,

இனி வாழ்நாளில் ஒரும ாதும் ஏற்றுக்பகாள்ள மாட்மடன் என கணவன்
உறுதியாக இருக்கிறான். ப ண் வீட்டிலும் இப் டியான ஒரு திருமணம்
மதறவமய இல்றல என முறித்துக்பகாள்ளமவ விரும்புகிறார்கள். அவர்களின்
திருமண வாழ்க்றக பமாத்தமம 12 நாட்கள்தான். இவ்வளவுதானா திருமணம்,
இதற்குத்தானா இத்தறன உறவினர்கள் ஒன்றுகூடி ஆசீர்வதித்தார்கள்?

கார்மலாஸ் ஹாரிஸ் என்கிற உளவியல் ஆய்வாளர், தனது உறர

ஒன்றில் முறிந்த உறவுகளுக்கான காரணத்றத விளக்குகிறார்...

'குடும் உறவுகளின் பிரிவுக்கு முக்கியமான காரணம் 'மகா ம்’. இந்தக்

மகா த்தின் மூலம் எது... மயாசித்தது உண்டா?

உண்றமயில் நாம் மகா ம்பகாள்வதன் வழிமய நமது இருப்ற

அறடயாளப் டுத்த முயற்சிக்கிமறாம். மகா ம் என் து, ஒரு மனப் ழக்கம்.
ஒரு தந்திரம், மிகச் சாதாரணச் பசயல் ஒன்றுக்கு, ஏமதா ஒரு தருணத்தில்
மகா ம் அறடயத் பதாடங்குகிறவன், பின்னர் அறதமய ழக்கம்
ஆக்கிக்பகாள்கிறான். இது அவன் பதாடர்புறடய எல்லா பசயல்களிலும்
பவளிப் டத் பதாடங்குகிறது. இறத, தனது இயல் ாகக் கருத
ஆரம்பித்துவிடுகிறான். அதுதான் ல்மவறு பிரச்றனகளுக்கு மூலக்காரணம்.

ஒரு பிரச்றன வளர்வதற்கு முன்முடிவுகமள பிரதானக் காரணம். நாம்

ஒரு பசயறலத் தனித்து அணுகுவது இல்றல. நமது முன்முடிவின் டி அறத
ஒரு சதியாகமவா, அவமானப் டுத்தும் வழிமுறறயாகமவா கருதுகிமறாம்.
தற்பசயல் அல்லது தவறாக நடந்துவிட்ட வி யம் என ஒன்றற நாம்
நிறனப் மத இல்றல.

இதும ாலமவ ம ச்சுவார்த்றத முற்றிமய சண்றட ஏற் டுகிறது. ம ச்றச

றகயாளத் பதரியாமல்ம ானமத இதற்கான காரணம். அறமதியாக
உணர்ச்சிவசப் டாமல் ம சத் பதாடங்கும்ம ாது பிரச்றன எழுவமத இல்றல.

பிறறரப் ற்றி குறற கூறுவதற்கு நாம் விரும்புகிமறாம். அறத ஒரு

ழக்கமாக உருமாற்றியிருக்கிமறாம். அமதம ால மற்றவர் நம்றமப் ற்றி
குறற கூறும்ம ாது நாம் மகா ம் அறடகிமறாம். உண்றமயில் குறற கூறுதல்
என் து ஒரு வறக வம்புப்ம ச்மச.

அளவுக்கு அதிகமான மவறலறயச் பசய்வது அல்லது ஒன்றுமம

பசய்யாமல் இருப் து இரண்டும் பிரச்றனறய மவகமாக உருவாக்கிவிடும்.
உற்சாக மிகுதியில் ஒன்றறச் பசய்ய ஆரம்பித்து, முடியாமல்
றகவிடும்ம ாதுதான் அவப்ப யர் உண்டாகிறது.

விட்டுக்பகாடுத்தல், புரிந்துபகாள்ளுதல், நன்றி ாராட்டுதல்,

ஏற்றுக்பகாள்ளுதல், க்குவமாக உறரயாடுதல், ப ாறுறமயுடன் காத்திருத்தல்
இறவ யாவும் ஒன்றுமசர்ந்தமத வாழ்க்றக. அறதப்
புரிந்துபகாள்ளாமல்ம ானமத இன்றறய சிக்கல்களுக்கான முக்கியமான
காரணம்’ என்கிறார் கார்மலாஸ் ஹாரிஸ்.
 இரண்டு மதசங்களுக்கு இறடயில் உருவாகும் பிரச்றனகறளக்கூடப்
ம சித் தீர்த்துக் பகாண்டுவிட முடிகிறது. ஆனால், உறவுக்குள் ஏற் டும்
சிக்கறல எவராலும் ம சித் தீர்த்துவிட முடிவதில்றல. முந்றதய காலங்களில்
சில ப ரியவர்கள் இப் டிப் ம சி ஒன்று மசர்த்துறவப் றத தங்களின்
கடறமயாகக் கருதினார்கள். ப ரியவர்கள் பசான்னால் இரண்டு வீட்டிலும்
ஏற்றுக்பகாண்டார்கள். இன்று அப் டியான ப ரியவர்களும் இல்றல;
ஏற்றுக்பகாள்ளும் மனநிறலயில் எந்த மனிதரும் இல்றல.

கல்யாணப் புறகப் டங்களில் நாம் சிரித்த டிமய ம ாஸ்பகாடுப் து,

இந்த ஒரு நிமிடத்துக்குப் பிறகு, சிரிப்பு சாத்தியம் இல்றல
என் தற்காகத்தாமனா எனச் சந்மதகமாக இருக்கிறது!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 16
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

கங்றகயும் மகாடம் ாக்கமும்

டிசம் ர் மாதத்தின் மாறல மநரத்தில், ஹரித்துவாரில் உள்ள லட்சுமணன்

ஜுலா ாலத்தில் நின்றிருக்கிறீர்களா?

‘ஆம்’ என்றால் நீங்கள் அதிர்ஷ்டசாலி.

காற்றின் நூறு விரல்கள் முகத்றதக் மகாதி விறளயாடும்; காலடியில்

ப ாங்கிப் ப ருக்பகடுத்து ஓடும் கங்றக. பதாங்கு ாலத்தில் நின்றுபகாண்டு
கங்றகறயப் ார்ப் து அபூர்வமான அனு வம். ப ருகிமயாடும் கங்றகயின்
குறுக்மக அந்தத் பதாங்கு ாலம் கட்டப் ட்டிருக்கிறது. வலிறமயான இரும்புப்
ாலம். இந்தப் ாலத்றத 1930-ம் ஆண்டில் கட்டியிருக்கிறார்கள். ஒரு
டிசம் ர் மாத மாறல மநரத்தில் அங்மக நின்றிருந்மதன். கங்றகறயப்ம ால
காற்றும் ஒரு ப ரு நதிதான் என் றத அன்றுதான் உணர்ந்மதன்.

தள்ளுவண்டிகளும் ஸ்கூட்டர்களும் றசக்கிள் காரர்களும் அந்தக்

குறுகிய ாலத்துக்குள் அநாயசமாகக் கடந்தும ாகிறார்கள். ாலத்தின் நடுமவ
நின்றிருந்மதன். றகயில் சூலாயுதம் ஏந்திய இளந்துறவி ஒருவன் என்றனப்
ம ாலமவ காற்றற அனு விப் தற்காக, கண்கறள மூடி நின்றிருந்தான்.
ரஸ் ரம் ஒருவறரபயாருவர் ார்த்து சிரித்துக்பகாண்மடாம். எதற்காக
அந்தச் சிரிப்பு... காற்றற நிறனத்தா?

அந்தச் சிரிப்பு எங்களுக்குள் ஒரு பநருக்கத்றத ஏற் டுத்தியது.

மனிதர்கறள ஒன்றிறணக்க சிறிய புன்னறக ம ாதும். அடுத்த விநாடி பமாழி
பதரியாதவன்கூட சிமநகமாகிவிடுகிறான். அந்தத் துறவியின் தாடி மார்பு வறர
கிடந்தது. காற்றில் அந்தத் தாடி அறலவறத நான் ார்த்துக்
பகாண்டிருந்மதன்.

‘உலகியல் ஆறசகள் மவண்டாம்’ என ஒதுங்கிய துறவிக்கும் காற்றின்

இதம் மதறவயாகத்தான் இருக்கிறது. கங்றகறய குளிர்காலத்தில் காண் து
ம ரனு வம். மவட்றடக்குத் தப்பிய புலிறயப்ம ால கங்றக
சீறிக்பகாண்டிருக்கிறது. கற்கறள உருட்டி, தள்ளிக்பகாண்டும ாகிறது. ‘நீர்
பமன்றமயானது’ எனச் பசால் வர்கள் அப் ாவிகள். தண்ணீர், உலகின்
வலிறமயான ஆயுதம். பதாறலவில் டகுகள் கங்றகயின் குறுக்மக ம ாயும்
வந்தும் இருந்தன.

டிசம் ர் மாதத்தின் விடிகாறலயில், பகாட்டும் னியில், அகண்ட

கங்றகமய காணாமல் ம ாய்விடுகிறது. இருட்டுக்குள்ளாகமவ கங்றகயில்
நீராடச் பசல்கிறார்கள்.

ஒருமுறற றகயில் விளக்கு ஒன்றற ஏந்திய டிமய ஓர் இளம்ப ண்

கங்றகறய மநாக்கி நடந்து பகாண்டிருப் றதக் கண்மடன். மதவறதக்
கறதகளில் டித்த காட்சி ஒன்று, மநரில் கடந்து பசல்வறதப் ம ால்
இருந்தது. அந்தப் ப ண் றகவிளக்றக கங்றகயின் டித்துறறயில்
றவத்துவிட்டு, கங்றகறய வணங்கினாள். பின்பு குளிறர மறந்து, கங்றகயின்
சீற்றத்றத மறந்து தண்ணீருக்குள் இறங்கினாள். விளக்கின் சுடர் காற்றின்
மவகம் தாளாமல் அறசந்துபகாண்மடயிருந்தது. அந்தச் சின்னஞ்சிறு
பவளிச்சத்தில் கங்றகறயக் காணும்ம ாது ரவசமாக இருந்தது.

பதாங்கு ாலங்களுக்கு என்மற விமச மான கவர்ச்சி இருக்கிறது.

அதில் நடக்கும்ம ாது நாம் மிதப் தும ான்ற உணர்றவ அறடகிமறாம்.
லட்சுமணன் ஜுலாவில் நின்றுபகாண்டிருந்தம ாது உல்லாசப் யணம்
அறழத்துவரப் ட்ட ஆரஞ்சு வண்ண யூனிஃ ார்ம் அணிந்த ள்ளிப்
பிள்றளகள் ஆரவாரத்துடன் ாலத்தில் அங்கும் இங்கும்
ஓடிக்பகாண்டிருந்தார்கள். ஒரு சிறுமி ஓடும் கங்றகறய எட்டிப்
ார்ப் தற்காகக் குனிந்தம ாது, மற்பறாரு சிறுமி அவறளப் பின்னால்
இருந்து இழுத்துப் பிடித்துக்பகாண்டிருந்தாள். அவர்களின் உற்சாகத்துக்கு
அளமவ இல்றல. ஒரு சிறுமி தன் ாக்பகட்டில் றவத்திருந்த ஒரு
நாணயத்றத எடுத்து ாலத்தில் இருந்து வீசி எறிந்தாள். அந்த நாணயம்
காற்றில் சுழன்றும ாய் கங்றகயில் விழுந்தது. அறதப்
ார்த்துக்பகாண்டிருந்த மற்பறாரு சிறுமி உடமன தானும் ஒரு நாணயத்றத
எடுத்து கங்றகயில் ம ாட்டாள். கங்றகயில் வீசி எறியப் டும் நாணயங்கள்
என்ன ஆகும்? அந்தச் சிறுமிகளுக்கு அப் டி நடந்துபகாள்வது மிகுந்த
சந்மதா மாக இருந்தது.

எனக்கும் ஒரு நாணயத்றத அப் டி கங்றகயில் வீசி எறிய மவண்டும்

என ஆறசயாக இருந்தது. ற யில் துழாவிமனன்; சில்லறறக் காசுகமள
இல்றல. சில மநரங்களில் ணத்றதவிட சில்லறற முக்கியமானது என் றத
அந்தத் தருணத்தில்தான் உணர்ந்மதன். மூன்று ள்ளி ஆசிரியர்கள், அந்த
மாணவர்கறள அறழத்துக்பகாண்டு ாலத்றதக்
கடந்தும ாய்க்பகாண்டிருந்தார்கள். ஒருவருக்கும் ாலத்றதத் தாண்டிப்ம ாக
விருப் ம் இல்றல. முன்னால் நடப் தும், திடீபரனப் பின்னால் ஓடிவருவதுமாக
இருந்தார்கள். ாலத்றதக் கடந்தும ாக யாருக்குத்தான் பிடிக்கும்?

அன்று ாலத்றதவிட்டுத் திரும்பிவரும்ம ாது மனதில் ஞானக்கூத்தன்

கவிறத வரிகள் ஓடின...

‘முன்னாபளல்லாம் ாலம்
தியானித்திருக்கும் நீருக்கு மமமல
இந்நாபளல்லாம் ாலம்...
நிலத்திலும் உண்டு அதன் முதுபகலும்பு.’
 ாலம் என்றாமல தண்ணீரின் நடுமவ அறமக்கப் டுவது என் து
உருமாறி, தறரயிலும் ாலங்கள் உருவாக்கப் ட்டறதப் ற்றிி் கூறும் இந்தக்
கவிறதயின் முடிவில் ஞானக்கூத்தன்...

‘ஜாக்கிரறதயாகப் ம ாய் வா
எங்கும் ஆட்கள் பநரிசல்
உன்றனத் தள்ளி உன்மமல்
நடக்கப்ம ாறார் ார்த்துக்பகாள்.’

என ாலம் பசால்வதும ால முடித்திருப் ார். மனிதர் முதுகில் மனிதர்

நடந்தும ாவது அரூ மாக நடந்துபகாண்டுதான் இருக்கிறது. ‘சாதுர்யம்’
என்ற ப யரில் வணிகம், அறத எளிதாக நடத்திக் பகாண்டிருக்கிறது.

‘வாழ்க்றகறயப் யில்வதற்கு இயற்றகறய மநசித்தல் மவண்டும்’ என

தனது உறர ஒன்றில் எழுத்தாளர் பஜயகாந்தன் குறிப்பிடுகிறார். ‘காலம்
என் து மனிதன் மட்டும் சம் ந்தப் ட்டது அல்ல; அது பிர ஞ்சம்
சம் ந்தப் ட்டது. மனிதன் சம் ந்தப் ட்டதற்கு ப யர் ‘மநரம்’. சில
காலங்களில் சில மனிதர்கள் அல்ல, சில மநரங்களில் சில மனிதர்கள்தான்.

இயற்றகறய மநசிக்க நிறறயப் ாடங்கள் பசால்லிக்பகாடுத்திருப் வர்

மகாகவி ாரதி. வானத்றதப் ற்றியும் மனிதர்கறளப் ற்றியும்
தாவரங்கறளப் ற்றியும் புழு பூச்சிகறளப் ற்றியும்கூட அவர் நிறறயச்
பசால்லியிருக்கிறார். அவற்றற நாம் யில மவண்டும் வாழ்க்றகயில்
எவ்வளமவா அவலங்கறளப் ார்க்கிமறாம். நம்பிக்றகயற்று, விரக்தியுற்று,
வாழ்றவச் சபிக்கிற மனிதர்கறள எல்லாம் ார்க்கிமறாம். ஆனால்,
வாழ்க்றகயின் மீது நம்பிக்றக ஏற் டுத்துவதுதான் இலக்கியத்தின் பகாள்றக;
மகாட் ாடு. வாழ்வின் மகத்துவத்றத உணர்த்துவதற்கு எழுதுமகாலும்
இலக்கியமும் யன் டுதல் மவண்டும்.

பதாழிலாளிகளிடமும் சாதாரண மனிதர் களிடமும்

ஒடுக்கப் ட்டவர்களிடமும் இந்த வாழ்க்றகயின் உண்றம, உயிர்ப்பு
துடித்திருப் றத நான் ார்த்திருக்கிமறன். ஆகமவ, இந்த நம்பிக்றகறய
எல்மலாருக்கும் தருதல் மவண்டும். விரக்தியுற்ற மனிதர்களுக்கு நம்பிக்றக
தர மவண்டும். வாழ்க்றகயின் அவலங்களால் மனம்
ஒடிந்தும ாகிறவர்களுக்கு ‘வாழ்க்றக இப் டிமய இராது; இது மாறும்’ என்ற
நம்பிக்றகமயாடு வாழ்க்றகறய மநசிக்கக் கற்றுக்பகாள்ளமவண்டும்.
 அதற்கு நல்ல மனம் மவண்டும். நல்ல மனத்றத நல்ல நூல்கள் தரும்.
எப் டி நம் உடம்புக்கு ஆமராக்கியத்துக்கு நல்ல உணவும் நல்ல மருந்தும்
மதறவமயா, அது மாதிரி நமது ஆத்மாவுக்கும் நமது மனத்துக்கும்
ஆமராக்கியம் தருவதற்கு நல்ல நூல்கள் மதறவ’ என்கிறார் பஜயகாந்தன்.

இறத நான் வாழ்ந்து அனு வித்து அறிந்திருக் கிமறன். பசன்றனக்கு

வந்த நாட்களில் எங்மக தங்குவது எனத் பதரியாமல் நண் ர்களின் அறற
அறறயாகச் சுற்றி அறலந்திருக்கிமறன். அந்த நாட்களில் ம ாக்கிடம்
இல்லாமல் ம ானம ாது சில நாட்கள் மகாடம் ாக்கம் மமம் ாலம் அடியில்
தங்கியிருக்கிமறன். அதன் அடியில் உயரமான மமறடம ால ஒன்றிருக்கும்.
அந்த இடத்தில் ஒரு மறலயாளி தங்கியிருந்தார். அவர் ப யர் வர்கீஸ்.

ஒரு மதநீர் கறடயில் மாஸ்டராக மவறல பசய்துபகாண்டிருந்தார்.

அந்தப் ாலத்து மமறட அவரது வீடாக உருமாறியிருந்தது. ஒருநாள் இரவு
மகாடம் ாக்கம் சாறலயில் உள்ள அந்தத் மதநீர் கறடயில் எங்மக ம ாய்த்
தங்குவது எனத் பதரியாமல் மயாசித்துக்பகாண்டிருந்தம ாது வர்கீஸ் என்றன
தனது இடத்துக்கு வரும் டியாக அறழத்தார்.
 வாடிக்றகயாக மதநீர் குடிக்க வருகிமறன் என்ற நட்புணர்வு காரணமாக
இருந்திருக்கக்கூடும். ‘ஏமதா ஓர் அறறக்கு அறழத்துப்ம ாகப் ம ாகிறார்’ என
நம்பி நானும் அவருடன் பசன்மறன். ாலத்தின் அடியில் ஒமர இருட்டாக
இருந்தது. மமறடயில் ஏறுவதற்காக ஒரு கல்றலப் புரட்டிப் ம ாட்டிருந்தார்.
அந்தக் கல்லில் கால் றவத்து மமறடயில் ஏறிக்பகாண்ட டிமய அவர்
இருட்டுக்குள் றகறயவிட்டு, ஒரு தீப்ப ட்டிறய எடுத்து, குச்சிறய
உரசிக்காட்டினார்.

‘இதுதான் நம்ம ரூம். இங்மகதான் மூணு வரு மா தங்கியிருக்மகன்.

ப்ளிக் டாய்பலட் க்கத்துல இருக்கு. டிபரஸ், ப ட்டி எல்லாம் டீக்கறடயில
பவச்சிருக்மகன். இதுல பரண்டு ம ர் தாராளமா டுத்துக்கலாம்’ என்றார்.

கல்லில் ஏறி அந்த மமறடயில் உட்கார்ந்து பகாண்மடன். வர்கீஸ் ஒரு

பீடிறயப் புறகத்த டிமய பசான்னார்...

‘இதுதான் என்மனாட காக்கா கூடு. ஒரு மனு ன் தூங்குறதுக்கு

இவ்வளவு இடம் ம ாதும்தாமன?’

தூசி டிந்தும ான அந்த இடத்தில் மடித்து றவத்திருந்த ப ரிய

ம ாஸ்டர்கறள விரித்துப் ம ாட்டார். நாங்கள் இருவரும் அதில் டுத்துக்
பகாண்மடாம். வர்கீஸ் கிழிந்தும ான துணி ஒன்றற எடுத்து, என்னிடம்
பகாடுத்துவிட்டுச் பசான்னார்...

‘கால்ல கட்டிக்மகாங்க. எலித் பதால்றல இருக்கு. அது காறலத்தான்

கடிக்கும்.’

ஆச்சர்யமாக இருந்தது. இந்த இடத்துக்குள் டுத்து உறங்கி, அதன்

கஷ்டங்கறளச் சமாளிக்கக் கற்றுக்பகாண்டிருக்கிறார்.

‘டீக்கறடயிமல டுத்துக்கலாம்தாமன..?’ எனக் மகட்மடன்.

‘வந்த புதுசுல அங்மகதான் இருந்மதன். பிறகு இந்த இடத்றத ஒருநாள்

தற்பசயலாகக் கண்டுபிடிச்மசன். இங்மக அடிக்கிற காத்து அங்மக இல்றல.
காத்து இல்லாம என்னாமல தூங்க முடியாது.’
 அன்று இரவு நானும் அவரும் நிறறய மநரம்
ம சிக்பகாண்மடயிருந்மதாம். விடிகாறலயில் உறங்கத் பதாடங்கிமனாம்.
அவர் பசான்னதும ால குபுகுபுபவனக் காற்று ாய்ந்மதாடியது. ‘ ாலத்தின்
அடியில் டுத்துக் கிடக்கிமறன்’ என்ற உணர்மவ இல்லாமல் ஆழ்ந்து
உறங்கிமனன்.

அதன் பிறகு சிலமுறற நாமன விரும்பி அவறரத் மதடி அந்த

இடத்துக்கு உறங்குவதற்காகச் பசன்றிருக்கிமறன். ஒருநாள் பின்னிரவில்
நானும் அவரும் ம சிக்பகாண்டிருந்த சப்தம் மகட்டு மராந்து வந்த
ம ாலீஸ்காரர்கள் டார்ச்றலட் அடித்து எங்கள் இருவறரயும் கீமழ இறங்கி
வரச் பசான்னார்கள். வர்கீஸின் முகத்தில் டார்ச்றச அடித்து, ‘இங்மக என்ன
பசய்கிறாய்?’ எனக் மகட்டார் ஒரு ம ாலீஸ்காரர்.

‘இதுதான் நான் தூங்குற இடம்’ எனச் பசான்னார் வர்கீஸ்.

‘எங்மக மவறல... எந்த ஊர்..?’ என விசாரித் தார்கள். வர்கீஸ், தான்

மவறலபசய்யும் டீக்கறடயின் ப யறரச் பசான்னார். என்றன யார் என
வர்கீஸீடம் மகட்டதும், ‘தம்பி சார், கறடயிலகூட மவறல பசய்றான்’ எனச்
பசான்னார்.

ம ாலீஸ் இன்ஸ்ப க்டர், ‘இங்க எல்லாம் டுக்கக் கூடாது, கிளம்புங்க...’

எனச் பசால்லி இருவறரயும் துரத்திவிட்டார்.

எங்மக ம ாவது எனத் பதரியவில்றல. அமத இடத்தில் நின்றுபகாண்மட

இருந்மதாம்.

‘என்னடா மயாசறன, ம ாகப்ம ாறீங்களா, இல்றல... ஸ்மட னுக்கு

வர்றீங்களா?’ எனக் மகட்டார் இன்ஸ்ப க்டர்.

நாங்கள் இருவரும் இருட்டுக்குள்ளாகமவ நடந்து, ாலத்தின் டிகள்

வழியாக மமமலறிமனாம். ாலம் காலியாக இருந்தது. ாலத்தின் ஓரமாகமவ
நடந்து, லி ர்ட்டி திமயட்டர் வறர பசன்மறாம். மூடப் ட்ட கறடகள், ஆள்
நடமாட்டம் இல்லாத சாறலகள்.

‘இவ்வளவு ப ரிய நகரத்துல பரண்டு ம ர் உறங்க இடம் இல்றல’

எனச் பசால்லிச் சிரித்தார் வர்கீஸ்.
 விடியும் வறர என்ன பசய்வது... எங்மக ம ாவது எனத் பதரியவில்றல.

இருவரும் மகாடம் ாக்கம் ரயில்மவ ஸ்மட ன் மராட்டில்

நடந்துபகாண்டிருந்மதாம். மூடப் ட்ட கறடயின் பவளிமய சிலர் டுத்து
உறங்கிக் பகாண்டிருந்தார்கள். அப் டி ஏதாவது ஒரு கறடயின் பவளிமய
உறங்கிவிடலாமா எனக்கூடத் மதான்றியது. ஆனால், வர்கீஸ் நடந்து
பகாண்மடயிருந்தார். மகாடம் ாக்கம் ரயில்மவ ஸ்மட றனக் கடந்து, பதற்கு
க்கமாக நடந்மதாம்.

எதற்காக நடக்கிமறாம் எனப் புரியாமமலமய நடந்மதாம். குடிறசகளாக

இருந்த ஓர் இடத்தில் அடி ம்பு ஒன்று கண்ணில் ட்டது.

வர்கீஸ் என்னிடம் மகட்டார்...

‘குளிக்கலாமா?’

மணி அப்ம ாது இரண்டு இருக்கும். ‘இந்த இரவில் யார் குளிப் து?’
என்ற குழப் மான மனநிறலயில் ‘மவண்டாம்’ என்மறன்.

அவர், தான் குளிக்கப்ம ாவதாகச் பசால்லி என்றன அடி ம்ற

அடிக்கச் பசான்னார்.

அவர் அடி ம்பின் கிமழ உட்கார்ந்துபகாண்டார். நான் அடிக்கத்

பதாடங்கிமனன். அடி ம்பு எழுப்பும் இரும்பின் ஓறச லமாகக் மகட்டது.
யாமரா விழித்துக்பகாண்டு ‘யாரு?’ எனச் சப்தம் இட்டார்கள். ‘ச ரிமறலக்கு
மாறல ம ாடப் ம ாமறாம்...’ என வர்கீஸ் உற்சாகமான குரலில் பசான்னார்.

அந்தக் குரல் அடங்கிவிட்டது. உடறல ஒடுக்கிக்பகாண்டு அடி ம்பின்

தண்ணீருக்குக் கீமழ தறலறயக் பகாடுத்து ச்றசத் தண்ணீரில் வர்கீஸ்
குளித்துக்பகாண்மட இருந்தார். அறதப் ார்த்தம ாது எனக்கும் குளிக்க
மவண்டும் என்ற ஆறச உண்டானது.

‘நானும் குளிக்கிமறன்’ என்மறன்.

‘குளிச்சா தூக்கம் ம ாயிடும்’ எனச் பசால்லி சிரித்த டிமய அவர்

அடி ம்ற ஓங்கி ஓங்கி அடிக்க ஆரம்பித்தார். அவறரப்ம ாலமவ நானும்
சட்றடறயக் கழற்றிவிட்டு, ம ன்ட்டுடன் குளிக்க ஆரம்பித்மதன். தண்ணீர்
உடம்பில் ட்டதும் ஜில்பலன்று ஆகியது. குளிக்கக் குளிக்க உடம்பும் மனதும்
றப் தும ால் இருந்தது.

வர்கீஸ் பசான்னார்...

‘இந்தச் சுகத்றத ஊரில் ஒரு யல் அனு வித் திருக்க மாட்டான்; நாம
அதிர்ஷ்டசாலிகள்...’

பசாட்டும் ஈரத்துடன் நாங்கள் இருவரும் மகாடம் ாக்கம் ாலத்றத

மநாக்கித் திரும் நடந்து வந்தம ாது, எங்கறள அறியாமல் சிரிப்பு
ப ாங்கியது.

வர்கீஸின் மதநீர்கறடயின் முன் ாக நாங்கள் விடியும் வறர உட்கார்ந்து

ம சிக்பகாண்டிருந்மதாம்.

விடிகாறலயில் ால் வாங்கி வருவதற்காக வர்கீஸ் கிளம்பிப்ம ானார்.

அடக்கிறவத்திருந்தஉறக்கத்றதக் கட்டுப் டுத்த முடியாமல், ஒரு நண் னின்
அறறறயத் மதடிப்ம ாமனன். அன்றறய கலில் எனக்குக் கடுறமயான
காய்ச்சல். ாரசிட்டமால் மாத்திறர ஒன்றற வாங்கிப் ம ாட்டுக்பகாண்டு
திருவள்ளுவர் ம ருந்றதப் பிடித்து, ஊறர மநாக்கிச் பசன்மறன். வீட்டில்
இரண்டு வார காலம் மநாயுற்று கிடந்மதன். அதன் பிறகு ஆறு மாத காலம்
பசன்றனக்கு வரமவ இல்றல.

மீண்டும் இலக்கியப் பித்துடன் பசன்றனக்கு வந்து இறங்கி, அறற மதடி

அறலந்தம ாது வர்கீஸின் கறடக்குப் ம ாயிருந்மதன். அவர் இல்றல.
‘மகாறவக்கு மாறிப்ம ாய்விட்டார்’ என்றார்கள். முகவரி அறிய முடியவில்றல.
ஆனால், இன்றும் மகாடம் ாக்கம் ாலத்றதக் கடக்கும்ம ாது
‘சாமானியர்களில் ஒருவனாக இந்தப் ாலத்தின் அடியில் டுத்துக்கிடந்தவன்
நான்’ என்ற உணர்வு எழுகிறது. அந்த உணர் பவழுச்சிதான் இன்றும்
என்றன எழுத றவத்துக் பகாண்டிருக்கிறது.

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 17
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்

பசன்றனயின் இருண்ட காலம்

கவிறத எழுதி ரசிக்கிற அளவுக்கு பமன்றமயானது மட்டுமம அல்ல

மறழ. சமயங்களில் அதன் உக்கிரம் மனிதர்களால் தாங்கிக்பகாள்ள
முடியாதது என் றத பசன்றனயில் ப ய்த கனமறழ நிரூபித்துள்ளது.

`வடகிழக்கு ருவமறழயின் தீவிரம்' என இயற்றகறயக் காரணம்

காட்டினாலும் பசன்றன பவள்ளத்தின் முக்கியக் காரணம் ஏரி, குளங்கள்,
கால்வாய்கள், மறழநீர் ம ாகிற வழி அறனத்றதயும் அறடத்துவிட்டு
பகாள்றள லா ம் அறடந்த ரியல் எஸ்மடட் பதாழிலின் ம ராறச, அதற்குத்
துறண நின்ற அதிகாரிகள், அனுமதி தந்த மாநகராட்சி நிர்வாகம்,
துறணம ான அரசியல்வாதிகள் ஆகிமயார்தான். இவர்கள் அடித்த
பகாள்றளக்கு பசன்றனவாசிகள் பகாடுத்த விறல மிக மிக அதிகம்.

`மறழயின் காரணமாக ள்ளி விடுமுறற’ என சந்மதா ப் ட்ட

பிள்றளகள் அடுத்த சில நாட்களில் யத்துடன், `எப்ம ா மறழ நிக்கும், நம்ம
வீடு மறழயில மூழ்கப்ம ாகுதா?' எனக் மகட்டதற்கு எவரிடமும் தில் இல்றல.
என் வாழ்வில் இவ்வளவு கனமறழறய ஒரு ம ாதும் கண்டமத இல்றல.
1989-ம் ஆண்டில் ஒருமுறற கல்கத்தாவில் இருந்து திரும்பி
வந்துபகாண்டிருந்தம ாது ஆந்திரா புயலில் மாட்டியிருக்கிமறன். ரயில் ாதி
வழியில் நிறுத்தப் ட்டது. ஓர் இரவு முழுவதும் ரயிலில் மின்சாரம் இல்லாமல்
இருந்மதன். நடுக்காட்டில் ரயில் நின்றிருந்தது; உதவிக்கு யாருமம
வரவில்றல; உணவு கிறடக்கவில்றல.

வானில் இருந்த ஒட்டுபமாத்த மறழயும் ஒன்றாக பூமிக்கு

இறங்குகிறமதா எனும் டியாகக் பகாட்டியது மறழ. இடியுடன் கூடிய
மின்னல்பவட்டு. `ஊ, ஊ...' என ஊறளயிடும் சூறறக்காற்று. `இன்று, புயல்
ஒட்டுபமாத்த ரயிறலயும் அடித்து இழுத்துக்பகாண்டு ம ாகப்ம ாகிறது.
பவள்ளத்தில் மிதக்கப்ம ாகிமறாம்' என மக்கள் யந்து அலறினார்கள்.
யாருக்கும் என்ன பசய்வது எனத் பதரியவில்றல. ஆனால், மறுநாள் காறல
மறழ பவறித்தது. அன்று மதியம் மீட்பு ணிகள் நறடப ற்று உதவி
கிறடத்தது. எங்பகங்மகா சுற்றி அறலந்து, பசன்றன வந்து மசர்வதற்குள்
ம ாதும் ம ாதுபமன்றாகிவிட்டது. அந்த புயறல என்னால் ஒரும ாதும்
மறக்கமவ முடியாது. ஆனால், அந்தப் புயல் தந்த அனு வத்றதவிட நூறு
மடங்கு மமாசமான அனு வமாக இருந்தது பசன்றனறயத் தாக்கிய கனமறழ.

நவம் ர் 10-ம் மததி அன்று கனமறழ பதாடங்கியது. ஆறு மணி

மநரத்துக்குள் 66 மி.மீ மறழ பசன்றனயில் திவானது. அதன் பதாடர்ச்சியாக
நவம் ர் 16 அன்று 256 மி.மீ மறழ. பமள்ள உயர்ந்து 23 மற்றும் 24-ம்
மததிகளில் மறழ உச்சத்றதத் பதாட்டது. `மூன்று மாதங்களில் ப ய்ய
மவண்டிய மறழ, மூன்று நாட்களில் ப ய்துள்ளது' என ஊடகங்கள்
அறிவித்தன. `ம ார்க்கால மவகத்தில் துயர்துறடப்புப் ணிகள்
நறடப றுகின்றன' என அதிகாரிகளும் ஆளும் கட்சியினரும் வாய்ஜாலம்
காட்டினார்கமள ஒழிய, மீட்பு ணிகள் முழுறமயாக நறடப றவில்றல.

அடுத்த சில நாட்கள் பவயில் அடித்தது. `இயல்பு வாழ்க்றக

திரும்பிவிட்டது' என மக்கள் சந்மதா ம் பகாண்டார்கள். ஆனால்,
`பசன்றனயில் மிகக் கனமறழ ப ய்யவுள்ளது' என நாசா எச்சரிக்றக
பசய்தது; பி.பி.சி பசய்தி பவளியிட்டது. அது ற்றிக் மகட்டம ாது பசன்றன
வானிறல றமயம், `அப் டி எதுவும் இல்றல. மலசாகமவா, கனமாகமவா மறழ
ப ய்யக்கூடும்' என்று மட்டுமம பசால்லிக்பகாண்டிருந்தது.
 `சந்திராயனுக்கு ராக்பகட் விடுகிமறாம்' எனப் ப ருறம ம சிக்
பகாண்டிருக்கும் நமக்கு அடுத்த சில நாட்களில் எங்மக, எவ்வளவு மறழ
ப ய்யப்ம ாகிறது என் றதக் கண்டறியும் அதிநவீனத் பதாழில் நுட் த்றத
சாத்தியப் டுத்த முடிய வில்றல. இவ்வளவுதான் நமது விஞ்ஞான சாதறன.

ஆஸ்திமரலியாவில் இரண்டு மாதங்கள் இருந்தம ாது ஒவ்பவாரு

நாளும் எந்த இடத்தில் எப்ம ாது மறழ ப ய்யும், எவ்வளவு ப ய்யும் என
துல்லியமாக அறிவிப் றதக் கண்டிருக் கிமறன். ஆனால் நாம் இன்றும், `மமக
மூட்டம் காணப் டும், மிதமான மறழ ப ய்யும்' என வானிறல அறிக்றக
வாசிக்கும் அளவில்தான் இருக்கிமறாம். இது நமது இயலாறமயின்
அறடயாளம்.

ஞாயிறு மறழ இல்றல. பவயில் அடித்துக்பகாண்டிருந்தது.

`அவ்வளவுதான், இனி மறழ ப ய்யாது' என பசன்றனவாசிகள்
நிறனத்தார்கள். ஆனால் திங்கட்கிழறம காறல பசன்றனயில் மறு டியும்
பதாடங்கியது மறழ. அப் டிமய வலுத்துப் ப ய்யத் பதாடங்கி
பசவ்வாய்க்கிழறம முழுவதும் அடர்மறழ. நாள் முழுவதும் நிற்கமவ இல்றல.
மறழயின் சப்தம் ஏமதா பவட்டபவளியில் மாட்டிக்பகாண்டறதப்ம ால
அச்சத்றத ஏற் டுத்தியது.

ஊழிக்காற்றின் ம மராறசம ால சப்தம், உக்கிரமான ப ருமறழ,

கண்ணாடி ஜன்னறல மறழ தட்டும் ஓறச யமாக இருந்தது. டுக்றக அறற
ஜன்னலில் காற்றின் மவகம் தாங்க முடியாமல் சிறிய விரிசல்
உருவாகிவிடமவ, உள்மள தண்ணீர் புகத் பதாடங்கியது. அடுத்த சில
நிமிடங்களில் டுக்றக, தறலயறண, கட்டில் யாவும் தண்ணீர். அந்த
இறடபவளிறய எப் டி அறடப் து என துணிறயக்பகாண்டு திணித்து
அறடத்மதாம். அப் டியும் தண்ணீர் சீறியது. டுக்றக அறறக்குள் தண்ணீர்
வந்துவிட்டதால் அள்ளி அள்ளி பவளிமய ஊற்றத் பதாடங்கிமனாம்.

க்கத்துக் குடியிருப்பில் ஒரு வீட்டில் டாய் பலட்டில் தண்ணீர் ம ாகாமல்

பவளிமய ததும்பி வீட்டுக்குள் மலம் மிதக்கத் பதாடங்கியது. நகரம் எங்கும்
மின்சாரம் துண்டிக்கப் ட்டது. அருகில் உள்ள கறடக்குப் ம ாய் மதறவயான
பிபரட், காய்கறிகள் வாங்கிக்பகாண்டு வரலாம் என குறடமயாடு பவளிமய
வந்மதன். சாறலயில் மூன்றடி தண்ணீர். கறடகளில் எதுவும் இல்றல. நகரின்
ல இடங்களில் தண்ணீர் சூழ்ந்த குதியில் இருந்து மக்கள் கூட்டம்
கூட்டமாக பவளிமயறிக் பகாண்டிருந்தார்கள்.
 `மக.மக.நகர் பவள்ளத்தில் மிதக்கிறது; மவளச்மசரியில் டகு
விட்டிருக்கிறார்கள்; துறரப் ாக்கம் மூழ்கிவிட்டது' என மக்கள்
ம சிக்பகாண்டார்கள். எல்லா முகங்களும் இருண்டும ாயிருந்தன.
யுத்தகாலத்தில் கிறடத்த உணவுப்ப ாருட்கறள அடித்துப் பிடித்து
வாங்குவறதப்ம ால மக்கள் எந்தக் கறட திறந்து இருந்தாலும் தள்ளுமுள்ளு
பசய்து ப ாருறள வாங்கினார்கள். ஒரு பிபரட் ாக்பகட்டின் விறல 75
ரூ ாய்; அறர லிட்டர் ால் ாக்பகட் 150 ரூ ாய்; ஒரு வாறழப் ழம் 50
ரூ ாய்; ஒரு பமழுகுவத்தி 20 ரூ ாய்... என கிறடத்த ப ாருட்கறள
வாங்கிக்பகாண்டு திரும்பிமனன். மின்சாரம் இல்லாததால் எங்கும் பகாசு.
மின்சாரத்தில் இயங்கும் பகாசுவிரட்டிகள், பகாசு ம ட்டுகள் எதுவும்
இயங்காது. பகாசுவத்திச் சுருள்கள் மட்டுமம ஒமர வழி. இதனால் ஒமர ஒரு
பகாசுவத்திச் சுருள் 20 ரூ ாய், 30 ரூ ாய் வறர விற்கப் ட்டது.

எவரது பசல்ம ானும் மவறல பசய்யவில்றல. மரடிமயா மட்டுமம

துறண. பதாறலக்காட்சி பசய்தியில் காட்டப் டும் பசன்றன பவள்ளத்றதக்
கண்டு யந்தும ான உறவினர்கள், நண் ர்கள் பதாடர்புபகாள்ள முடியாமல்
தத்தளித்தார்கள். யாரும் யாறரயும் பதாடர்புபகாள்ள முடியவில்றல. மகன்,
மகள், உறவினர், நண் ர்களுக்கு என்ன ஆனது என பவளியூர்வாசிகளுக்கு
பதரியவில்றல. இரண்டு க்கமும் றத றதப்பு.
 `சாறலக்கு பசன்றால் பசல்ம ான் எடுக்கிறது’ என்றார்கள்.
மறழக்குள்ளாக குறடறய எடுத்துக்பகாண்டு சாறலக்குச் பசன்மறன்.
பசல்ம ான் விட்டுவிட்டு எடுத்தது. ஒரு நண் ர் `என் தந்றதக்கு
மூச்சுத்திணறல் ஏற் ட்டு ஐ.சி.யூ.வில் அனுமதிக்கப் ட்டுள்ளார். ஆக்சிஜன்
சிலிண்டர் கிறடக்கவில்றல. உதவ முடியுமா?' எனக் மகட்டார். யாரிடம்
மகட் து, யார் ம ான் மவறல பசய்கிறது எனப் புரியவில்றல.

சாறலயில் வயதான ப ண் நின்றுபகாண்டு, கறடக்குப் ம ான தனது

ம ரறன காறல முதல் காணவில்றல என அழுது சப்தமிட்டுக்
பகாண்டிருந்தார். சிலர் குடிநீர் மகன் மதடி அறலந்துபகாண்டிருந்தனர்.
ப ரும் ான்றமக் கறடகள் மூடப் ட்டிருந்தன. ஒரு திருமண மண்ட த்தில்
பஜனமரட்டர் ஓடிக்பகாண்டிருந்தது. திருமண வரமவற்புக்கான ந்தல் சரிந்து
கிடந்தது. அதன் உள்மள ம ாக முயன்ற சாறலமயாரவாசிகறள அனுமதிக்க
மறுத்து சண்றடயிட்டுக் பகாண்டிருந்தார்கள்.

சாறலயில் அறல அடித்துப் ம ாவதும ால தண்ணீர்

ஓடிக்பகாண்டிருந்தது. மறழ நிற்கவில்றல. சாறலயில் மரங்கள்
முறிந்துகிடந்தன. ற க், கார்கள் தண்ணீரில் மூழ்கிக்கிடந்தன. ரயில்,
விமானம், ஸ் எதுவும் ஓடவில்றல. ஆம்புலன்ஸ் ஒன்று சாறலயில் ரிப்ம ர்
ஆகி நின்றிருந்தது. அதன் ஒட்டுநர், `றசதாப்ம ட்றடயில் யங்கர பவள்ளம்.
ஒரு குழந்றதயின் பிணம் மிதந்து ம ாவறதக்கண்மடன். நிறறய வீடுகள்
தண்ணீரில் முழ்கிப்ம ாயுள்ளன. மீட்புப் ணிகள் எதுவும் சீராக
நறடப றவில்றல. மருத்துவ உதவிகள் இல்றல. பமடிக்கல் ஸ்மடார்கள்
இயங்கவில்றல. மக்கள் ப ரும் அவஸ்றதப் டுகிறார்கள்' என்றார்.

இன்பனாருவர், `பிறந்து சில நாட்கமள ஆன றகக்குழந்றதயுடன் ஒரு

கணவன் மறனவி எனது க்கத்து வீட்டில் மாட்டிக்பகாண்டார்கள்.
கனமறழறயத் தாங்க முடியாமல் குழந்றதக்கு ஜன்னி வந்துவிட்டது. இந்த
இரவில் எந்த மருத்துவரிடம் காட்டுவது, என்ன முதலுதவி பசய்வது எனத்
பதரியாமல் வாய்விட்டு அழுதார்கள். எங்கள் வீட்டுக்கு அறழத்துவந்து
பமழுகுவத்தி பவளிச்சத்தில் அந்தக் குழந்றதறய றவத்துக்பகாண்டு
உறக்கமற்று உட்கார்ந்திருந்மதாம். இந்தக் பகாடுறம யாருக்கும் வரக்
கூடாது'' என்றார்.

சாறலயில் ஓடிக்பகாண்டிருந்த பவள்ளத்தில் வாகனங்களில்

மாட்டிக்பகாண்டவர்கள், ம ருந்து, ரயில் நிறலயத்தில் ம ாக்கிடம் இன்றித்
தவித்தவர்கள், விமானம் ரத்தாகி சிக்கிக்பகாண்டவர்கள், வீட்டுக்குள் பகாஞ்சங்
பகாஞ்சமாக தண்ணீர் புகுந்துபகாண்டிருப் றதக் கண்டு யந்த டிமய
நாற்காலியில் ஏறி உட்கார்ந்து பகாண்டிருந்தவர்கள், மநாயாளிகள், கல்லூரி
வளாகத்தில் சிக்கிக்பகாண்ட விடுதி மாணவர்கள், ஏறழ எளிய மக்கள்... என
ஆளுக்கு ஒருவறகயான துயரத்றதச் சந்தித்தார்கள். கடலூர், திருவள்ளூர்,
காஞ்சிபுரம், பசன்றனவாசிகறள மறழ உலுக்கி எடுத்துவிட்டது.

தாம் ரத்திலும், அறடயாறிலும், மவளச்மசரியிலும், றழய

மகா லிபுரம் சாறலயிலும், ஈக்காட்டுத்தாங்கலிலும் மறழ பவள்ளத்தில்
தண்ணீர் முதல் தளம் வறர வந்துவிட்டது. த்தடி தண்ணீர், திறனந்து அடி
தண்ணீர்.

ல்மவறு பசய்திகறளக் மகட்கக் மகட்க அடிமனதில் யம் பகாப் ளிக்கத்

பதாடங்கியது. என்ன ஆகப்ம ாகிறது பசன்றனக்கு, எப் டி இறதச்
சமாளிப் து, மின்சாரம் இல்லாமல் ம ானதுடன் அத்தறன உ கரணங்களும்
பசயலற்றுப்ம ாய்விட்டன. றகயில் இருந்த ணமும் பசாற் ம். இறத
றவத்துக்பகாண்டு எப் டி சமாளிக்கப் ம ாகிமறாம், என்றறக்கு மின்சாரம்
திரும் வரும், எப்ம ாது உணவுப் ப ாருட்கள் கிறடக்கும் என அச்சமாக
இருந்தது. எனக்கு இருந்த அமத அச்சம் பசன்றனயில் வசித்த ஒரு மகாடிப்
ம ருக்கும் ஏற் ட்டது.
 2005-ம் ஆண்டில் ஒமரபயாரு முறற பசன்றனயில் கனமறழ ப ய்து
பவள்ளம் சூழ்ந்தது. அப்ம ாது மக.மக.நகரில் வசித்து வந்மதன். எனது
வீதியில் இடுப் ளவு தண்ணீர். ஆனால் அது இரண்டு நாளில் சீராகிவிட்டது.
அறதத் தவிர பசன்றனயில் இவ்வளவு மறழ ப ய்து நான் கண்டமத இல்றல.

மின்சாரம் இல்லாத இரவு, அடர்ந்த இருறளக் கறரத்்ி்துக்பகாண்டு

விடாமல் ப ய்த மறழ, புலம்பிக் கதறும் மக்களின் மவதறனக் குரல்கள்...
இதன் ப யர்தான் நரகமா? பகாசுக்கடி தாங்க முடியவில்றல. அட்றடறய
றவத்து விசிறிக்பகாண்டு றக, கால்களில் துணிறயச் சுற்றிக்பகாண்டு
கிடந்மதாம். துளி உறக்கம் இல்றல. விடிய விடிய மறழ பகாட்டிக்பகாண்மட
இருந்தது.

நள்ளிரவில் யத்துடன் இருட்டில் நின்ற டிமய மறழறய

ார்த்துக்பகாண்டிருந்மதன். மவட்றடயாடும் மிருகத்றதப்ம ால மறழ சுழன்று
அடித்துக்பகாண்டிருந்தது. தனது ாறதறய அறடத்து, வீடு கட்டிக்
பகாண்டவர் கறள ழிவாங்கத் துடிக்கிறதா மறழ... ஆறு, கடலில் கலக்கும்
முகத்துவாரங்கறள மூடிய அநியாயத்துக்கு எச்சரிக்றக பசய்கிறதா மறழ?
மறழறயப் ார்க்கும்ம ாது எத்தறன ம றர லிபகாள்ளக் காத்திருக்கிறமதா
என யமாக இருந்தது.

வீடு இழந்தவர்கள், முகாமில் தங்கறவக்கப் ட்டவர்கள் நிறல மிக

மமாசம். அழுறகயும் விம்மலும் பிரார்த்தறனயும் தாங்க முடியாத
மகா முமாக மக்கள் தவித்துப் ம ானார்கள். குழந்றதகளின் சிக்கு என்ன
பசய்வது எனப் புரியாமல் ப ண்கள் அழுது புலம்பினார்கள். மறழறயச்
சபித்தார்கள். தங்களுக்கு உதவ யாருமம கிறடயாதா என மன்றாடினார்கள்.
விடிகாறல ஐந்து மணிக்கு மறழ மலசாக தூறிக்பகாண்டிருந்தது. வாசலுக்கு
வந்மதன். சாறலறயக் கடக்க முடியவில்றல. கடுறமயான பவள்ளப்ம ாக்கு.
இருட்டுக்குள்ளாக மக்கள் ாலும் உணவும் மதடி அறலந்து
பகாண்டிருந்தார்கள்.

இரண்டு, மூன்று மணி மநரம் மறழ பவறித்தது. பவயில்முகம்

பதன் ட்டது. ல இடங்களில் தன்னார்வக்குழுக்களும் இறளஞர்களும்
ஆர்வமாக முன்வந்து உதவிப் ணிகறள பசய்யத் பதாடங்கினார்கள்; உணவு
தந்தார்கள். சிலர், அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் சிக்கிக்பகாண்டவர்கறள தங்கள்
மதாளில் தூக்கிக்பகாண்டு வந்து காப் ாற்றினார்கள். நாய்க்குட்டிகறளக்கூட
அவர்கள் காப் ாற்றியது பநகிழ்ச்சிறய ஏற் டுத்தியது. பசன்றனவாசிகள்
அவர்களுக்கு என்றும் நன்றிக்கடன் ட்டவர்கள்.

மதசிய ம ரிடர் மீட்புக் குழு, ராணுவம். அதிகாரிகள் என மீட்புப்

ணிகள் நறடப ற்றுக் பகாண்டிருக்கின்றன. ஆனால், மறழறயப் ார்த்து
மக்கள் அறடந்த யம் இன்னும் விலகவில்றல. இந்தத் துயரத்றத இன்னும்
நூறு ஆண்டுகள் ஆனாலும் மறக்க முடியாது.

`இந்த நகரில் வசிப் வர்களில் எத்தறன ம ர் இந்த நகறரப் ற்றிக்

கவறலப் டுகிறார்கள்? இந்த நகரில் வாழ்வதற்கான அத்தறன சுகங்களும்
மவண்டும் என நிறனப் வர்கள், நகரின் பிரச்றனகறள எப் டித் தீர்ப் து,
அதற்கு என்ன வழி, யார் காரணம் என ஏன் மயாசிப் மத இல்றல?’ என
`எஜுமகட்டர்ஸ்' என்ற பஜர்மானியப் டத்தில் ஒரு கதா ாத்திரம் மகள்வி
மகட்கும். அந்தக் மகள்வி பசன்றனக்கும் ப ாருந்தக்கூடியமத.

நாம் பசன்றன குறித்துக் கவறலப் டவும், அதன் பிரச்றனகளுக்கான

தீர்வுகறளக் கண்டறியவும் ப ருமறழ நம்றம எச்சரித்துள்ளது. நமது
சுயலா ங்களுக்காக இயற்றகறயச் சூறறயாடியதற்குத் தந்த திலடி இது.
ம ரிடர் துயரத்தில் இருந்து விடு ட்டு முழுறமயாக இயல்புநிறல திரும் ல
மாதங்கள் ஆகக்கூடும். ஆனால், இதற்கான நிரந்தரத் தீர்வு என் து அரசு
மற்றும் நம் அறனவரின் றககளிலும்தான் இருக்கிறது.

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 18
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

யணம் எளிதில்றல

ஆயிரம் ம ர் யணம் பசய்யும், பசல்லும் ரயிலில்கூட ஒரு ப ண்

தனிமய யணம் பசய்வது எளிதாக இல்றல. பதாடர்ந்து ாலியல்
பதால்றலகளுக்கு உள்ளாகிறார்கள்.

இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் ஒரு ப ண் அப் டி தனக்குத்

பதால்றலபகாடுத்த ஒருவறரப் ற்றி எஸ்.எம்.எஸ் மூலம் ரயில்மவ காவல்
துறறயிடம் புகார் பதரிவித்திருக்கிறார். அடுத்த ரயில் நிறலயத்தில் ஏறிய
காவல் துறறயினர் அந்த ஆறள விசாரித்து எச்சரிக்றக பசய்துவிட்டு
இறங்கிப் ம ாய்விட்டார்கள்.

தன்றன ம ாலீறஸறவத்து மிரட்டுகிறாள் என அந்தக் குடிகாரன்

மகா ம்பகாண்டு அந்தப் ப ண்றண மிக மமாசமாகத் திட்டியிருக்கிறான்.
`தனிமய வருகிறாள் என்றால், அவள் மவறசதான்' எனப் கிரங்கமாகப்
ம சியிருக்கிறான். அறதக் மகட்டு மகா ம் அதிகமாகி அந்தப் ப ண்ணும்
சண்றடயிட்டிருக்கிறார்.

அந்தப் ப ண்ணுக்கு உதவி பசய்ய யாரும் முன்வரவில்றல. அதற்கு

மாறாக `உனக்கு எதற்கு மதறவயில்லாத பிரச்றன. மவறு ஒரு டுக்றகக்கு
மாறிப் ம ாய்விடு’ என வற்புறுத்தியிருக் கிறார்கள். குடித்துவிட்டு தன்னிடம்
பதால்றல தரு வறன இடம்மாற்ற ஒருவரும் முன்வரவில்றல. ஆனால்,
தனக்கு ஆயிரம் அறிவுறர பசால்கிறார்கமள என அந்தப் ப ண்
பநாந்தும ாய்விட்டார்.

ஆனால், மனஉறுதிமயாடு அந்தக் குடிகாரனின் ம ச்றச அப் டிமய

வீடிமயா எடுத்து வாட்ஸ்அப்பில் மீண்டும் காவல் துறறக்கு
அனுப்பியிருக்கிறார். இரண்டு ஸ்மட ன் தாண்டி புகாறர விசாரிக்க வந்த
காவல் துறறயினர் அவறர ரயிறல விட்டுக் கீமழ இறங்கி ஸ்மட னுக்கு
வந்து புகார் பகாடுக்கும் டி பசால்லியிருக்கிறார்கள். அப்ம ாது மணி இரவு
12:30. தன்னால் இறங்கி வர முடியாது என அவர் பசான்னதும் அந்த
ஆறளத் திரும் வும் எச்சரிக்றக பசய்துவிட்டிருக்கிறார்கள்.
 `இவ்வளவுதான் நடவடிக்றகயா?’ என அந்தப் ப ண் வாதம்
பசய்தம ாது `அவர் டிக்பகட் வாங்கிக்பகாண்டு யணம் பசய்கிற யணி.
மவறு ஒன்றும் பசய்ய முடியாது’ என காவலர்கள் அவரிடம்
சண்றடயிட்டிருக்கிறார்கள். அந்தப் ப ண் விடவில்றல. ரயில்மவ உயர்
காவல் துறற அதிகாரிகளுக்கு அந்தச் பசய்திறய அனுப்பி, விடியற்காறல
வறர ம ாராடியிருக்கிறார். குடிகாரன் நிம்மதியாக உறங்கிவிட்டிருக்கிறான்.
ஆனால் அவர், தனக்கு இறழக்கப் ட்ட இந்த அவமானத்துக்காக விடிய
விடியப் ம ாராடியிருக்கிறார்.

இந்தச் பசய்திறய இறணயத்தில் வாசித்த ம ாது அடக்க முடியாத

மகா ம் ஏற் ட்டது.

அந்தப் ப ண் என்ன தவறு பசய்தார்? ரயிலில் ஒரு ப ண் தனிமய

யணம் பசய்வது என்றால் அவள் யார்கூட மவண்டுமானாலும் டுத்துக்
பகாள்வாள் என்ற இழிவான சிந்தறன எப் டி உருவானது?

ரயில், ஸ், ஆட்மடா எதில் ஒரு ப ண் தனிமய வந்தாலும் உடமன

எப் டி காமம் பீறிட்டுப் ப ாங்கிவிடுகிறது? கல்வி கற் தற்கும் மவறலக்கும்
அலுவலகத்துக்கும் மருத்துவக் காரணங்களுக் காகவும் யணம்பசய்கிற
ப ண்கள் நம் வீட்டிலும் இருக்கிறார்கமள! அது ஏன் இந்தப் ப ாது இடங்
களுக்கு வந்தவுடன் லருக்கும் மறந்தும ாய் விடுகிறது?
 உண்றமயில் இது ஒரு சமூகமநாய். ஒவ்பவாரு நாளும் யணத்தில்
இறத ப ண்கள் ல்மவறு வடிவங்களில் எதிர்பகாள்கிறார்கள். யத்துடனும்
அவமானத்துடனும் யணம் பசய்கிறார்கள். சகித்துக்பகாள்ள முடியாமல்
புகார் அளிப் வர் ஒரு சிலமர.

ஒருமுறற படல்லி நிஜாமுதீனில் இருந்து குஜராத் சம் ர்கிராந்தி ரயிலில்

அகமதா ாத்துக்கு யணம் பசய்துபகாண்டிருந்மதன். அந்த ரயில் மதியம்
புறப் டக்கூடியது. மறுநாள் காறல 6 மணிக்கு அகமதா ாத் ம ாய்
மசர்ந்துவிடும்.

ஏப்ரல் மாதம் என் தால் ரயிலில் நிறறயக் கூட்டம். வட இந்தியாவில்

ஏப்ரல் மாதத்தில் நிறறயக் மகாயில்களில் விழாக்கள் நறடப றுவது வழக்கம்.
றகலாமதவி மகாயில் திருவிழாவுக்குப் ம ாகிறவர்கள் அந்த ரயிலில்
இருந்தனர்.

30 வயது உள்ள ஒரு ப ண் எங்கள் கம் ார்ட் பமன்ட்டில்

அமர்ந்திருந்தார். தனிமய யணம் பசய்கிறார் என் து அவர் ஒடுங்கி
உட்கார்ந்து பகாண்டு வருவதிமலமய பதரிந்தது.

கிராமப்புற குஜராத்தி ப ண்களுக்மக உரிய முக்காடு. பநற்றியில் ப ரிய

ப ாட்டு. றகயில் கண்ணாடி வறளயல்கள். இடது மூக்கில் ஒரு வறளயம்.
காறல ஒடுக்கிக்பகாண்டு ஜன்னறல ஒட்டி உட்கார்ந்திருந்தார். காலடியில்
இரண்டு ப ரிய ற கள் இருந்தன.

கண்களில் ட்டு ஓடும் நிலக் காட்சிகறளயும் தூரத்து வீடுகறளயும்

அடிவானத்றதயும் ார்த்த டிமய வந்மதன். கலில் ரயிலில் நீண்டதூரப்
யணம் பசய்வது சுகமான அனு வம். எத்தறனமயா மாறு ட்ட நிலக்
காட்சிகறள, ஆறுகறள, குடியிருப்புகறள, சின்னஞ்சிறு ஊர்கறளக்
காணலாம்.

மவகமாக ஓடிக்பகாண்டிருந்த ரயில், ாயனா என்ற ரயில் நிறலயத்தில்

வந்து நின்றது. எதற்காக ரயில் நிற்கிறது என ஒருவருக்கும் புரியவில்றல.
அது நிறுத்தமம இல்லாத இடம். இரண்டு மணி மநரத்துக்கும் மமலாக ரயில்
நின்றுபகாண்மட இருந்தது. ஆளுக்கு ஆள் இறங்கி விசாரித்துக்
பகாண்டிருந்தார்கள்.
 எங்கள் கம் ார்ட்பமன்ட்டில் இருந்து ஒருவர் இறங்கிப்ம ாய்
விசாரித்துவிட்டு, `இடஒதுக்கீடு மகாரி, குஜ்ஜார் இன மக்கள் ம ாராட்டத்தில்
ஈடு ட்டுவருகிறார்கள். இதன் ஒரு குதியாக ரயில் ாறதறய அந்த மக்கள்
திரண்டு மறித்திருக் கிறார்கள். சில இடங்களில் ரயில் தண்டவாளத்றதப்
ப யர்த்துவிட்டிருக்கிறார்கள். ஆகமவ, ரயில் திரும் ஆக்ரா
ம ாகப்ம ாகிறது' என்றார்.

அதுவறர யாருடனும் ம சாமல் ஜன்னலுக்கு பவளிமய ார்த்துவந்த

அந்தப் ப ண்ணின் முகம் கலக்கம் அறடந்தது. அவள் பமல்லிய குரலில்
`ரயில் ரட்லம் ம ாகாதா?’ எனக் மகட்டார்.

ரயில் ஆக்ரா திரும் ப்ம ாகிறது என் றதப் ற்றி மட்டுமம

ம சிக்பகாண்டிருந்தார்கள். அவருக்கு யாரும் தில் பசால்லவில்றல. ரயில்
வந்த வழிமய திரும் வும் ஆக்ரா மநாக்கிப் ம ாகத் பதாடங்கியது

`எதற்காக ஆக்ராவுக்குத் திரும்பிப்ம ாகிறது... ஒருமவறள ரயில்

ரத்துபசய்யப் டுமா?' என குழப் மாக இருந்தது. அந்தப் ப ண் பசய்வதறி
யாமல் `ரட்லம் ம ாகாதா... ரட்லம் ம ாகாதா?’ எனத் திரும் த் திரும் க்
மகட்டுக்பகாண்மட வந்தார். எவருக்கும் தில் பதரியவில்றல.

ரயில் ஆக்ரா கன்மடான்பமன்ட்டுக்கு வந்து மசர்ந்தம ாது

இரவாகியிருந்தது. யணிகள் ரயில் `புறப் டுமா... இல்றலயா...’ எனத்
பதரியாமல் பிளாட் ாரத்தில் அறலந்துபகாண்டிருந்தார்கள். `ரயில்மவ
அதிகாரிகளுடன் ம ச்சுவார்த்றத நடந்துபகாண்டிருக்கிறது’ என்றார்கள்.
 அந்தப் ப ண் தன்றனக் கடந்து ம ாகிற வருகிறவர்களின் முகத்றதக்
கலக்கத்துடன் ார்த்த டிமய ரயில் ம ாகாமல் நின்றுவிட்டால் என்ன பசய்வது
எனப் புரியாமல் மவதறனப் ட்டுக்பகாண்டிருந்தார்.

`ரயில் அஜ்மீர் வழியாகத் திருப்பிவிடப் டுகிறது’ எனப்

ம சிக்பகாண்டார்கள். `அப் டி யானால் தான் எப் டி ஊருக்குப் ம ாவது,
திரும் படல்லிக்குப் ம ாக மவண்டுமா, இல்றல தன்றனப்ம ால வழியில்
இறங்கமவண்டியவர் கறள மவறு ரயிலில் ம ாகச் பசால்வார்களா?’ எதுவும்
அவருக்குப் புரியவில்றல. யாரிடம் மகட் து என்றும் பதரியவில்றல. அவர்
தனது இயலாறமறய நிறனத்து அழத் பதாடங்கினார்.

அவர் அழுவறத ஒருவரும் ப ாருட் டுத்தமவ இல்றல. ஒரு முதியவர்

அவரிடம் `இங்கிருந்து ரயில் பிடித்து படல்லிக்குத் திரும் ப் ம ாய்விடு’ எனச்
பசால்லிக்பகாண்டிருந்தார். இந்த இரவில் தனிமய எப் டிப் ம ாவது?

திடீபரன ரயில் புறப் டத் பதாடங்கியது. யணிகள் ஓடிவந்து

ஏறினார்கள். ரயில் எந்த வழியாகப் ம ாகப்ம ாகிறது என ஒருவருக்கும்
பதரியவில்றல. ரயில் மவகமாகப் யணிக்கத் பதாடங்கியது. அவர்்ி்
ஜன்னலுக்கு பவளிமய பதரியும் இருட்றட பவறித்த டிமய வந்தார்்ி்.
அழுறக அடங்கமவ இல்றல.

ரயில் `குவாலியர், ஜான்சி வழியாகத் திருப்பி விடப் ட்டுள்ளது’

என்றார்கள். அப் டியானால் `உஜ்றஜனியின் வழியாக ரட்லம் ம ாய்விடும்'
எனவும்... `இல்றல ம ாகாது. இது மாற்றுவழியில் மநராக மகாத்ரா
ம ாய்விடும்’ என்றும் ஆளுக்கு ஒருவிதமாகப் ம சிக்பகாண்டார்கள்.

ரயில் எப்ம ாது ஊர் ம ாய் மசரும், ஒருமவறள மவறு ஏதாவது ஊரில்
ம ாய் இறக்கிவிட்டால் என்ன பசய்வது... அந்தப் ப ண்ணுக்கு எதுவும்
புரியவில்றல. அழுதுபகாண்மட இருந்தார்.

நள்ளிரவில் ரயில் ஏமதா ஒரு ரயில் நிறலயத்தில் நின்றது. ஆளுக்கு

ஆள் இறங்கி ஓடி, கிறடத்த உணவுகறள வாங்கிக்பகாண்டு வந்தார்கள். அவர்
எதுவும் வாங்கவில்றல; சாப்பிடவும் இல்றல. அந்த முதியவர் அவருக்கு
`மதநீர் மவண்டுமா?’ எனக் மகட்டம ாதுகூட `மதறவ யில்றல’ என
மறுத்துவிட்டார்.
 எப் டியாவது ரயில் தங்கறள அகமதா ாத் பகாண்டும ாய்
மசர்த்துவிடும் என நம்பி யணிகள் உறங்கத் பதாடங்கினார்கள். அந்தப்
ப ண் அழுதுபகாண்டிருக்கும் சத்தம் துல்லியமாகக் மகட்டது. ஒவ்பவாரு
நிறலயத்தில் வந்து ரயில் நிற்கும்ம ாதும் யத்துடன் பவளிமய
எட்டிப் ார்த்து, எந்த ஊர் எனப் ார்ப் ார். எதுவும் பதரிந்த ஊர் இல்றல.
நிச்சயம் ரயில் தன்றன ஏமதா ஓர் ஊரில் பகாண்டும ாய்
விட்டுவிடப்ம ாகிறது என்ற யமும் மவதறனயும் வாட்டின.

ரயில் எங்பகங்மகா சுற்றி, காறல 7:30 மணிக்கு ரட்லத்துக்குப் ம ாய்

மசர்ந்தது. அந்தப் ப ண் இரவு முழுவதும் உறங்கமவ இல்றல. தனது ஊர்
ரயில் நிறலயத்றதக் கண்ட சந்மதா த்தில் மசறலயால் முகத்றதத்
துறடத்துக்பகாண்டார்்ி். ரயில் நின்றதும் மவகமவகமாக இறங்கி ஓடிய
ம ாது, இனி ஒரும ாதும் ரயிலில் தனிமய யணம்பசய்ய மாட்மடன் என்ற
முடிமவாடு அவர் ம ானதும ால் இருந்தது.

எதிர் ாராத தருணங்களில் இப் டி உருவாகும் இடர் ாடுகறளப்

புரிந்துபகாள்ள முடிகிறது. ஆனால், இயல் ான ஒரு நாளில் ரயிலில் ல
நூறு ம ர்களுக்கு மத்தியில் தனக்குப் ாதுகாப்பு இல்றல. நாயின் நாக்கு
துடிப் தும ால தன்றன ஏமதா ஓர் ஆண் காம இச்றசயுடன்
பவறித்துக்பகாண்டிருக்கிறான். ஆழ்ந்து உறங்கும்ம ாதுகூட உறட மலசாக
விலகியிருக் கிறதா, கால்கள் பவளிமய பதரிகின்றனவா என கவனமாக
இருக்கமவண்டியுள்ளது. முகம் பதரியாத ஒருவருடன் இரண்டு வார்த்றதகள்
சம்பிரதாயமாகக்கூடப் ம ச முடியவில்றல. அடுத்த நிமிடம் அவன் மநாக்கம்
மாறிவிடுகிறது என ஒரு ப ண் மவதறனப் டுவது சகித்துக்பகாள்ள முடியாத
குற்றமாகப் டுகிறது.

ரயிலில் ஏறுவதற்கு முன்னர் ஒட்டப் ட்டிருக்கும் ரிசர்மவ ன் சார்ட்டில்

தனது கம் ார்ட்பமன்ட்டில் எத்தறன ப ண்கள் வருகிறார்கள், அவர்களுக்கு
என்ன வயது, யார் தனியாக வருகிறார்கள் என் றத ஆர்வத்துடன் ார்ப் து
லருக்கும் இயல் ாகி விட்டது. ஒருமவறள அவள் இளம்ப ண் என்றால்,
அவறளப் ற்றிப் ம சப் டும் இரட்றட அர்த்தக் மகலிகள் சகித்துக்பகாள்ள
முடியாதறவ.

எந்த இடத்தில் ஒரு ப ண்றண தனிமய சந்தித்தாலும் காம

உணர்ச்சிறயத் தவிர மவறு எதுவுமம ஒருவன் மனதில் மதான்றாது என்றால்,
உண்றமயில் மனமநாயாளியாக வாழ்ந்துபகாண்டிருக்கிறார்களா... இறதத்
தானா கல்வி உருவாக்கித் தந்திருக்கிறது?

தனிமய யணிக்க முடியாது என ஔறவ, கிழவியாக வரம்ப ற்று

உருமாறினாள் எனச் பசால்வார்கள். அதுதான் இதற்கான ஒமர தீர்வா?
சமீ த்தில் துருக்கியில் தனிமய யணம் பசய்த சராய் சியாரா என்கிற 33
வயது ப ண், ாலியல் வன்புணர்வு பசய்து பகால்லப் ட்டிருக்கிறாள்.

23 வயது பசௌமியா எனும் அழகான ப ண்றண, ஓடும் ரயிலில்

வன்புணர்ச்சிபசய்து கீமழ தள்ளிக் பகான்ற சம் வம், சில ஆண்டு களுக்கு
முன்னர் நறடப ற்றது. மகாழிக்மகாடு அருமக ரயிலில் ஒரு பஜர்மன்
ப ண்றண, சக யணி வன்புணர்ச்சி பசய்ததாக பசய்தி ஒன்றற சமீ மாகப்
டித்மதன்.

எலிசா தூபசட் ாலித்தீறவச் மசர்ந்த இளம்ப ண். கடந்த 10

ஆண்டுகளாகத் தனிமய உலறகச் சுற்றிவருகிறாள். இவள் தனது யண
அனு வங்கள் குறித்த ஒரு பசாற்ப ாழிவில் தனிமய ப ண்கள்
யணம்பசய்வதன் பிரச்றனகள் ற்றி ம சியிருக்கிறார்.

` `தனிமய யணம் பசய்ய மவண்டாம். அது ஆ த்து’ எனப் லரும்

என்றன எச்சரிக்கிறார்கள். அது என் மீதான அவர்களின் அக்கறற என்மற
புரிந்துபகாள்கிமறன். ஆனால், அந்தப் யத்தின் காரணமாக
முடங்கிப்ம ாவமதா, துறண மதடுவமதா என்னால் இயலாது. உலகம்
மாறிக்பகாண்டிருக்கிறது. அறத யாராலும் தடுக்க முடியாது.

தனிமய யணம் பசய்கிற ப ண்ணின் உறடதான் பிரச்றனகளுக்கு

முதல் காரணம் என்கிறார்கள். அது உண்றம அல்ல. அது ஒரு சப்ற யான
காரணம். ஆண்களின் மனப்ம ாக்குத்தான் உண்றமயான காரணம்.
தன்னுறடய வீதியிமல ஒரு ப ண் இரவில் தனிமய நடந்துவர முடியாத
சூழல்தாமன உள்ளது.

நான் சிலவற்றறக் கணக்கில்பகாண்டு யணிக் கிமறன். கவர்ச்சிக்காக

நான் ஒரும ாதும் உறட அணிவது இல்றல. அதும ாலமவ முன்பின்
அறியாதவர்கள் என்னிடம் உரிறம எடுத்துக்பகாள்ள அனுமதிப் து இல்றல.
என் மஹண்ட்ம க்கில் நான் ஒரு விசில் றவத்திருக்கிமறன். பநருக்கடியான
சூழலில் அந்த விசில் என்றனக் காப் ாற்றியிருக்கிறது. யணத்தில் யாரிடமும்
எனது முகவரி மற்றும் வசிப்பிடம் ற்றி கிர்ந்துபகாள்வது இல்றல. மன
உறுதியும் றதரியமும்தான் யணத்துக்கான மதறவகள்; கால மாற்றம்தான்
இந்தப் பிரச்றனயின் ஒமர தீர்வு.

மாறும் உலகின் கதவுகள் ப ண்களுக்கான வழிறய

உருவாக்கிக்பகாண்மட இருக்கின்றன. இறத எப் டிப்
யன் டுத்தப்ம ாகிறார்கள் என் து அவர்களின் றகயில்தான் இருக்கிறது.
ஆனால், எச்சரிக்றககறள நாம் புறக்கணிக்கமவண்டியது இல்றல. அறவ
நம் மீதான அக்கறற என எடுத்துக் பகாள்ளமவண்டியது தான்.

த்து ஆண்டுகளாக தனிமய யணித்து வருகிமறன். இதில் ல்மவறு

பதால்றலகறளயும் சிக்கறலயும் சந்தித்திருக்கிமறன். இந்த அச்சுறுத்
தலுக்காக என்றன ஒடுக்கிக்பகாள்ள மாட்மடன். அந்த உறுதிதான் என்றன
வழிநடத்துகிறது’ என்கிறார் எலிசா தூபசட்.

ப ாது இடங்களில் கறடப்பிடிக்கமவண்டிய ஒழுக்கத்றதக்கூடத் திரும் த்

திரும் வலியுறுத்த மவண்டியிருக்கிறது என்றால், இது நம் கல்விமுறறயின்
மதால்வி எனச் பசால்வறதத் தவிர மவறு என்ன தில் இருக்க முடியும்?

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 19
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

சலங்றக அணிந்த ஒட்டகம்

ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு, மதுறர மீனாட்சி அம்மன் மகாயிலுக்குச்

பசன்றிருந்தம ாது, அங்மக ஓர் ஒட்டகத்றதக் கண்மடன். பமலிந்தும ாய்
உடல் முழுவதும் சிறிய காயங்களுடன் வங்குவத்திப்ம ானதாகத் தனிமய
நின்றிருந்தது. `மகாயிலில் எதற்காக ஒட்டகம் றவத்திருக்கிறார்கள்?’ எனக்
மகட்டம ாது, ஒருவருக்கும் தில் பதரியவில்றல.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் ஓர் ஒட்டகம் மகாயிலில்

இறந்தும ாய்விட்டதாகப் ம சிக்பகாண்டார்கள். ஒட்டகங்கறள தனிந ர்கமளா
அல்லது நிறுவனமமா வளர்க்க மவண்டும் என்றால், முறறயான அனுமதி ப ற
மவண்டும். அப் டி அனுமதி வாங்கி வளர்த்தாலும், `எதற்காக மகாயிலுக்கு
ஒட்டகம்?’ எனப் புரியமவ இல்றல. மகாயிறலவிட்டு பவளிமய வந்தம ாதும்,
மவதறன டிந்த அந்த ஒட்டகத்தின் முகம் நிறனவில் இருந்தது.

ராஜஸ்தானின் புஷ்கரில் நறடப றும் ஒட்டகச் சந்றதறயக் காண

ஒருமுறற பசன்றிருந்மதன். ஆண்டுமதாறும் கார்த்திறக மாதப்
ப ௌர்ணமிறய ஒட்டி ஒன் து நாட்கள் இந்த மமளா நறடப றுகிறது.
தமிழ்நாட்டில் அந்தியூரில் வரு ம்மதாறும் குதிறரச் சந்றத நறடப றுகிறது
இல்றலயா, அறதப்ம ால ல மடங்கு ப ரியது இந்த மமளா.

ஆயிரக்கணக்கான ஒட்டகங்கறள ஒருமசரப் ார்ப் து வியப் ான ஓர்

அனு வம். உண்றமயில் இந்த மமளா ஆடு, மாடு, குதிறர, ஒட்டகம் என
விலங்குகறள விற் றனபசய்யும் மாப ரும் சந்றத. இத்துடன் ந்தயப்
ம ாட்டிகளும் ஆடல் - ாடல் பகாண்டாட்டங்களும் நறடப றுகின்றன.
சிவப்புத் தறலப் ாறக அணிந்த முகங்கள், வரிறச வரிறசயாகக் கூடாரங்கள்,
ஒட்டகச் சாணத்றதச் மசகரிக்கும் ப ண்கள், ஒட்டகங்களுக்குத்
தண்ணீர்த்பதாட்டிகள், பவளிநாட்டுப் யணிகள்... என அந்த இடம் ஒரு
விசித்திர உலகமாக இருந்தது. காலில் சலங்றக அணிந்த ஒட்டகங்கறள
அங்குதான் முதன்முறறயாகக் கண்மடன். பூ மவறலப் ாடுகள் பகாண்ட
அலங்கார நூல்கள் அணிவிக்கப் ட்டு, ஒட்டகங்கள் வண்ணமயமாக
வனிவந்தன.
 குதிறரகளுக்கு காலில் சலங்றக அணிவித்து ஆட விடுவறத, சில
விழாக்களில் கண்டிருக்கிமறன். புஷ்கரில் சலங்றக அணிந்த ஒட்டகங்கள்
நடந்து பசல்லும்ம ாது எழுப்பும் ஓறச ரம்மியமாக இருந்தது. நூறு
ஆண்டு களுக்கும் மமலாக நடந்துவரும் சந்றத இது.

ஒட்டகத்தில் யணம்பசய்வது எளிதானது அல்ல... கப் லில்

ம ாவதும ால முன்னும் பின்னுமாக ஆட்டம்ம ாடுவதால் இடுப்பு எலும்பு
வலிக்க ஆரம்பித்துவிடும். அதுவும் ாறல மணலில் ஒட்டகத்தில் ம ாவது
மிகவும் சிரமம்.

ஒட்டகங்கறள புஷ்கர் மமளாவில் விற் றன பசய்வதற்காகப் ல்மவறு

குதிகளில் இருந்து விவசாயிகள் பகாண்டுவருகிறார்கள். நாட்கணக்கில்
யணம்பசய்து அவர்கள் புஷ்கறர வந்தறடகிறார்கள். நான்றகந்து
விவசாயிகள் ஒன்றுகூடி 10 முதல் 50 ஒட்டகங்கறள ஒன்றாக விற் றனக்குக்
பகாண்டுவருகிறார்கள். சந்றதயில் இள ஒட்டகங்கள் கழுத்தில் வண்ண
மாறலகமளா, கறுப்பு நிறக் குறியீடுகமளா பசய்யப் ட்டு அறடயாளம்
பதரிவதற்கு எளிதாக நிறுத்தப் டுகின்றன. வாங்க விரும்புகிறவர்கள்
ஒட்டகத்தின் ற்கறள, மதால் நிறத்றத, கால்கறளப் ரிமசாதறன பசய்து
ார்க்கிறார்கள். `அறதறவத்து ஒட்டகத்தின் ஆமராக்கியத்றதத்
பதரிந்துபகாள்ள முடியும்’ என்கிறார்கள். ஓர் ஒட்டகத்தின் விறல, 3,000
ரூ ாய் பதாடங்கி 20 ஆயிரம் ரூ ாய் வறர ம ாகிறது. ஆடு,
மாடுகறளப்ம ாலமவ ம ரம்ம சி ஒட்டகங்கறள வாங்குகிறார்கள்.

ார்றவயற்ற ஒரு றரக்கா விவசாயி, ஒட்டகங்கறள சந்றதயில்

விற் தற்காக வந்திருந்தார். `எப் டி இவ்வளவு தூரம் யணம்பசய்து
வந்தீர்கள்?’ எனக் மகட்டதற்கு `ஒட்டகங்களின் துறண இருந்தால் ம ாதும்.
கண் ார்றவ அவசியம் இல்றல. ஒட்டகங்களுக்கு வழி பதரியும்’ என்றார்.

`எத்தறன ஆண்டுகளாக புஷ்கருக்கு வருகிறீர்கள்?’ எனக் மகட்டதற்கு,

`நிறனவுபதரிந்த நாளில் இருந்து வந்து ம ாய்க்பகாண்டிருக்கிமறன். முன்னர்
இவ்வளவு கூட்டம் இருக்காது. இப்ம ாது ப ரிய திருவிழாம ால ஆகிவிட்டது’
என்றார்.

அவர் ம சப் ம ச வியப் ாக இருந்தது. `எனக்கு பிறவியிமலமய

கண் ார்றவ ம ாய்விட்டது. என் தந்றதயிடம் இருந்த முப் து ஒட்டகங்கறள
மமய்க்கச் பசல்லும்ம ாது நானும் பசல்மவன். அதன் மூலம் ஒட்டகங்களின்
நறட, சத்தம், வாசறனறயக்பகாண்டு என்னால் ஒட்டகங்கறள எளிதாக
மமய்க்க முடிந்தது. இப்ம ாது என்னிடம் 18 ஒட்டகங்கள் இருக்கின்றன’
என்றார்.

`ஒட்டகப் ால் விமச மானது என்கிறார்கமள நிஜமா?’ என என் நண் ர்

அவரிடம் மகட்டதற்கு சிரித்துக்பகாண்மட தில் பசான்னார்...

`ஒட்டகப் ால் சிறந்த மருந்து. ஒட்டகம் ல்மவறுவிதமான இறல-

தறழகறளத் தின்னக்கூடியது என் தால், அதன் ாலில் மருந்துச் சத்துக்கள்
இருக்கும். ஒட்டகப் ால் குடித்த ஆண், எண் து வயதிலும் ஒரு ப ண்றணக்
கர்ப்பிணி ஆக்கிவிடுவான். உடலுக்கு அவ்வளவு வலிறம தரக்கூடியது’
என்றார்.
 றரக்கா இனத்தவர்கள் தறலமுறற தறலமுறறயாக ஒட்டகம்
வளர்ப் வர்கள். அவர்களின் திருமணச் சீதனமம ஒட்டகங்கள்தான். கன்று
ஈன்ற சுவின் ாறலச் சீம் ாலாக இனிப்பு கலந்து உண் தும ால ஒட்டகப்
ாறலயும் இனிப்பு கலந்து றடக்கிறார்கள்.

ஒட்டகம் மூன்று வயறத அறடந்தவுடன் அறத அறடயாளம் காண

மவண்டும் என் தற்காக, இரும்புக்மகாலால் சூடு ம ாட்டுவிடுகிறார்கள். சிலர்
நம் ர் ம ாடுவதும் உண்டு. இறந்தும ான ஒட்டகங்கறளக் காட்டில்
பகாண்டும ாய் ம ாட்டுவிடுவார்கள். அறத றரக்கா இனத்தவர் உண் து
இல்றல. சில மவறளகளில் ஒட்டகங்கறள மதள் அல்லது ாம்பு
கடித்துவிட்டால், அதன் கழுத்தில் மந்திரித்த கயிறு கட்டிவிடுவது உண்டு. மறழ
வரப்ம ாவது ஒட்டகங்களுக்கு முன்கூட்டிமய பதரிந்துவிடும் என் தால், அறத
முன்னறிவிப் ாக விவசாயிகள் எடுத்துக்பகாள்கிறார்கள்.

50 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எல்லாம் ப ண் ஒட்டகங்கறள

விற் றனக்குக் பகாண்டுவர மாட்டார்கள். இப்ம ாது ப ண் ஒட்டகங்களும்
விற்கப் டுகின்றன. கால மாற்றத்தில் ஒட்டகத்தின் மதிப்பு குறறந்துவிட்டது.
இப்ம ாது ஒட்டகத்றத நம்பி யாரும் யணிப் து இல்றல. கனரக
வாகனங்கள் வந்துவிட்டன. ஒட்டகத்றத ராஜஸ்தான் தனது மாநில விலங்காக
அறிவித்திருப் துடன், இறறச்சிக்காக ஒட்டகத்றதக் பகால்வறதயும் தறட
பசய்திருக்கிறது.

`தி ஸ்மடாரி ஆஃப் வீப்பிங் மகமல்’ என்ற சிறந்த ஆவணப் டம் ஒன்று
உள்ளது. அதில் தாமயாடு மசர முடியாத குட்டிறய, ஒட்டகத்துடன் மசர்க்க
யாழ் இறசறயப் யன் டுத்துகிறார்கள். இறச மகட்டு ஒட்டகம்
கண்ணீர்விடுவதுடன், தனது குட்டியுடன் மசர்ந்தும்விடுகிறது.
 ஒட்டகத்தில் ஏறி அறரமணி மநரம் யணம் பசய்வமத, நமக்கு எல்லாம்
அலுப் ாகிவிடுகிறது. ஆனால், நான்கு ஒட்டகங்களுடன் ஒரு ப ண் தனிமய
1,700 றமல் யணம் பசய்திருக்கிறார். அறதப் ற்றி டித்தம ாது வியப் ாக
இருந்தது.

1977-ம் ஆண்டில் மராபின் மடவிட்சன் (Robyn Davidson) என்கிற

ப ண், ஆஸ்திமரலியாவின் ஆலீஸ் ஸ்பிரிங் என்ற இடத்தில் இருந்து
புறப் ட்டு, இந்தியப் ப ருங்கடறல ஒட்டிய கடற்கறரறய அறடவதற்காக,
ாறலவனத்தில் நான்கு ஒட்டகங்கள், ஒரு நாயுடன் 1,700 றமல்கள் தனிமய
யணம் பசய்திருக்கிறார். நான்கு மாத காலப் யணம் அது. ஒட்டகத்தில்
இவ்வளவு நீண்ட தூரம் யணம் பசய்வது எளிது அல்ல. ஆனால், மராபின்
உறுதியாக இருந்தார். ஆகமவ, மூன்று மாத காலம் அவர் ஒட்டகங்கறளப்
ழக்குவதற்காகப் யிற்சிகறள மமற்பகாண்டார். ஒட்டகங்களுக்கு எப் டி
உணவு அளிப் து, மசணம் அணிவிப் து, மருந்து தருவது என, அவர்
ம ாராடிக் கற்றுக்பகாண்டார்.

யணம் பதாடங்கிய முதல் நாள், 20 கிமலாமீட்டர் தூரம் ம ாவதற்குள்

ஒட்டகங்களில் ஒன்று, கால் தறசப்பிடிப்புக் காரணமாக நடக்க முடியாமல்
நின்றும ானது. முதல் நாள் இரவு பவட்டபவளியில் பநருப்பு மூட்டி
குளிர்காய்ந்த டிமய எப் டி மீதம் இருக்கிற 1,680 கிமலாமீட்டர் தூரத்றதக்
கடக்கப்ம ாகிமறாம் எனப் யமாக இருந்தது. மறுநாள் காறல எழுந்து
ஒட்டகங்களுக்கு மருந்து கலந்த எண்பணய் மதய்த்துவிட்டு, மீண்டும்
யணத்றதத் பதாடங்கினார். நான்கு நாட்களின் முடிவில் அவர்
பூர்வகுடிமக்களின் வசிப்பிடம் ஒன்றறக் கண்டறடந்தார். அவர்கள் மராபிறன
வரமவற்று, தங்கறவத்து உணவு அளித்தார்கள். ஒரு ப ண் தனிமய
ாறலறயக் கடந்தும ாக முயற்சிப் து அவர்களுக்கு ஆச்சர்யம் அளித்தது.
மறுநாள் அவள் கிளம்பும்ம ாது உணவும், ம ாதுமான தண்ணீரும் மதால்
ற யில் நிரப்பி உதவிபசய்தார்கள்.

ஒரு வாரத்துக்குப் பிறகு அவர் ஒருநாள் திடீபரன மறழறய

எதிர்பகாண்டார். எங்மக ஒதுங்குவது எனத் பதரியவில்றல. ஒட்டகங்களுடன்
நறனந்த டிமய அவர் இரவு தங்குவதற்காக இடம் மதடி அறலந்தார். அந்த
இரறவ தன்னால் மறக்கமவ முடியாது எனக் குறிப்பிடுகிறார் மராபின். யண
வழியில் நான்கில் ஓர் ஒட்டகத்துக்கு மூக்கு வீங்கி மநாயுற்றது; மற்றறவ
சீராக நடந்தன.
 வழியில் எங்மகா பதாறலந்துவிடுமவாமமா என்ற அச்சத்துடமனமய
அவர் யணம் மமற்பகாண்டார். இரவில் ஸ்லீப்பிங் ம க்கில் டுத்து உறங்கி,
கிறடத்த உணறவ உண்டு, சலிப்பு இல்லாமல் பதாடர்ந்து யணம் பசய்தார்.

வலிமயாடும் மவதறனயுடனும் இரண்டு மாதங்கள் பதாடர்ந்து

யணித்து, ாதி வழிறயக் கடந்தம ாது ஒட்டகங்கள் நடக்க முடியாமல்
கால்கள் வீங்கிச் சிரமப் ட்டன. அந்த நாட்களில் காட்டு எலிகறள
மவட்றடயாடிச் சாப்பிட்டிருக் கிறார் மராபின். தண்ணீர் கிறடப் துதான் ப ரிய
சவாலாக இருந்திருக்கிறது. அவரது மதால் உலர்ந்தும ானது. உதடுகள்
பவடித்து ரத்தம் பசாட்டின. மூக்கின் நுனி சிவந்து எரிச்சல் கண்டது. நான்கு
மாத முடிவில் ஒட்டகங்களுடன் கடறலக் கண்டம ாது சந்மதா த்தில்
ஆர்ப் ரித்தார். ஒட்டகங்களும் முதன்முறறயாகக் கடறலக் கண்டன. அந்தச்
சந்மதா த்தில் ஓடி கடல்நீறரக் குடிக்க முயன்று மதாற்றன.

`ஒட்டகங்கள், மிகுந்த புத்திசாலிகள்; இயற்றகறயப்

புரிந்துபகாண்டறவ. அவற்றறக் பகாண்டு எந்தச் சவாறலயும் எதிர்பகாண்டு
யணிக்க முடியும்’ என மராபின் மடவிட்சன் ஒட்டகங்களுக்கு நன்றி
கூறியிருக்கிறார்.

இந்தப் யணத்றதச் பசன்ற ஆண்டு `டிராக்ஸ்’ என்ற ப யரில்

திறரப் டமாக உருவாக்கியுள்ளார்கள். மந னல் ஜிமயாகிராஃபி மசனலின்
ஒளிப் திவாளர் ரிக், இறத ஒளிப் திவு பசய்துள்ளார். ஒட்டகங்களுடன் ஒரு
ப ண் தனிமய யணம் பசய்யும்ம ாது எதிர்பகாள்ளும் பநருக்கடிகளும்,
நீண்ட யணத்தின் வழிமய தன்றன அறிந்துபகாள்ளும் மதடலும் சிறப் ாகப்
டமாக்கப் ட்டுள்ளது.

ஒட்டகத்றதப்ம ாலமவ சிலரது வாழ்க்றகயும் மற்றவர்களுக்கான

சுறமதூக்கியாகமவ முடிந்துவிடுகிறது. அவர்களின் கஷ்டங்கறள உடன்
இருப் வர்களும் உறவினர்களும் புரிந்துபகாள்வது இல்றல. `இவ்வளவுதான்
வாழ்க்றக’ என ஒடுங்கிவிடுகிறார்கள். ஆனால், கஷ்டத்தில் உதவும்
கரங்கள்தான் வாழ்க்றகயின் மகத்துவத்றத அறடயாளப் டுத்துகின்றன.
அதற்கு உதாரணம், பசன்றன பவள்ளத்தின்ம ாது இறளஞர்கள்
தன்பனழுச்சியாக மமற்பகாண்ட உதவிப் ணிகள்.
 ப ட்மரால் ங்கில் மவறலபசய்கிறார் ரணீதரன். 70 வயது இருக்கும்.
அடிக்கடி சந்திக்கிறவர் என் தால் உரிறமயுடன் `மறழக்கு ஊருக்குப்
ம ானீங்களா?’ எனக் மகட்மடன்.

`எங்க ம ாறது, ஊர்ல யாரு இருக்கா?’ என விரக்திக் குரலில் மகட்டார்.

`பசாந்த ஊர்ல யாருமம இல்றலயா?’

`இருக்காங்க... ஆனா, ம ாக முடியாது; ம ானாலும் மரியாறதயா

இருக்காது. மதடிப் ம ாய் எதுக்கு அவமானப் டணும்?’

`உங்க வீட்டுக்குள்ள பவள்ளம் வந்துருச்சா?’ எனக் மகட்மடன்.

`வீட்டுக்குள்மள முழங்கால் அளவு தண்ணீர் வந்துருச்சு. டகில்

வந்துதான் காப் ாத்திக் கூட்டிட்டுப்ம ானாங்க. என் மறனவிக்கு ஞா க
இழப்பு வந்து ல வரு ம் ஆகுது. மறழக்குள்ள என்ன நடக்குதுமன
அவளுக்குத் பதரியறல. நாலு நாள் அவறள பவச்சுக்கிட்டு பராம் க்
கஷ்டப் ட்மடன்.’

`அப்ம ாகூட ஊருக்குப் ம ாகணும்னு மதாணறலயா?’

`ம ாகக் கூடாதுன்னு றவராக்கியமா இருந்மதன்.’

`அப் டி என்ன மகா ம்?’

`ஊர்மமல என்ன மகா ம்? கூடப்பிறந்தவங்க, பசாந்தக்காரங்க

மமலதான் மகா ம். சண்றடம ாட்டுப் பிறழப்பு மதடி பமட்ராஸுக்கு வந்மதன்.
இங்க ாதிப்ம ருக்கு மமல நம்மளப்ம ால வந்தவங்கதாமன. பசாந்த ஊர்
பகாடுக்காத எத்தறனமயா வி யங்கறள, இந்த ஊர் பகாடுத்திருக்கு.
பவயிமலா, மறழமயா என்ன நடந்தாலும் இந்த ஊறரவிட்டுப் ம ாக
மாட்மடன்.’

அவரது குரலில் இருந்த அழுத்தத்றதப் புரிந்துபகாள்ள முடிந்தது.

அவமர பசான்னார்... `கஷ்டத்துல உதவுறதுக்கு இத்தறன ஜனங்கள்
இருக்கிறப்ம ா, எனக்கு என்ன யம்? என் ம ரன் வயசு இருக்கும், தினாறு
வயசு ற யன் ஒருத்தன், என் வீட்டுக்குள்மள புகுந்து என் ப ாண்டாட்டிறயத்
தூக்கிட்டு பவளிமய வந்து டகில் ஏத்திவிட்டான். யாரு ப த்த பிள்றளகமளா
ஓடி ஓடி உதவிபசஞ்சாங்க. இன்பனாரு தம்பி நாங்க தங்கியிருந்த ள்ளிக்கு
வந்து சாப் ாடு, தண்ணி ாட்டில், ம ார்றவ எல்லாம் குடுத்துச்சு. இந்த
இளவட்டப் சங்க பசய்த உதவிறய நிறனச்சு கண்ணீர் வந்துருச்சு. என்
வாழ்க்றகயில் இறத எல்லாம் இப்ம ாதான் முதல் தடறவயா ார்க்கிமறன்.
மறழ ப ஞ்சா புதுசா பசடி முறளக்கும்னு பசால்வாங்க. இந்த ஊர்ல மறழ
ப ஞ்சு நல்லவங்க நிறறய முறளச்சிருக்காங்க. அவங்க எல்மலாரும் நல்லா
இருக்கணும்.’

இவறரப்ம ால நூறாயிரம் ம ர் பசன்றனயில் ஓடி ஓடி உதவிகள்பசய்த

இறளஞர்கறள, தன்னார்வக் குழுக்கறள வாழ்த்துகிறார்கள். மறழமயா,
பவள்ளமமா தமிழ்நாட்டுக்குப் புதிது அல்ல. ஆனால், இந்த இறளஞர் எழுச்சி
புதிது. மகத்தான இந்த இறளஞர் சக்திறய ஒன்றிறணத்துச்
பசயல் டுத்தினால் தமிழ்நாட்டில் ப ரிய மாற்றங்கள் நிச்சயம் நிகழும்.

அதற்கான வழிகாட்டுதறல சிந்தறன யாளர்கள், கல்வியாளர்கள்,

எழுத்தாளர்கள், கறலஞர்கள் எனப் லரும் ஒன்றிறணந்து மமற்பகாள்ள
மவண்டும். அதுதான் இந்த நம்பிக்றக பவளிச்சத்றத அடுத்த கட்டத்துக்குக்
பகாண்டுபசல்லும் சிறந்த பசயல் ாடு.

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 20
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

தீராத சந்மதா ம்!

கர்நாடகாவின் ந்திப்பூர் வனவிடுதியில், சில ஆண்டு களுக்கு முன்னர்

மூன்று நண் ர்கள் ஒன்றுமசர்ந்து ஒருவார காலம் தங்கியிருந்மதாம்.
த்திரிறக, டி.வி., ம ான் என எதுவும் இல்லாத உலகம். காட்டுக்குள்ளாக
நடந்து சுற்றிக்பகாண்டு அறலந்மதாம். திடீபரன ஒருநாள் மதியம், சினிமா
ார்க்க மவண்டும் என்ற எண்ணம் உருவானது. மயாசிக்க மயாசிக்க உடமன
சினிமா ார்த்மத ஆக மவண்டும் என்ற உந்துதல் அதிகமானது.
நண் ர்களிடம், ‘ டத்துக்குப் ம ாகலாமா?’ எனக் மகட்மடன்

‘காறலயில் இருந்மத எனக்கு சினிமா ார்க்கணும்னு மதாணிக்கிட்டு

இருக்கு. ம ாவமா?’ என்றான் நண் ன்.

‘ க்கத்துல திமயட்டர் எங்மக இருக்குனு பதரியறல’ என்றான்

இன்பனாரு நண் ன்.

ஏன் திடீபரன மூவருக்கும் உடமன சினிமா ார்க்க மவண்டும் என்ற

எண்ணம் தீவிரமானது எனப் புரியமவ இல்றல. விடுதிப் ணியாளரிடம்,
‘அருகில் சினிமா திமயட்டர் எங்மக இருக்கிறது?’ எனக் மகட்டதற்கு, ‘டூரிங்
திமயட்டர்கூட க்கத்துல கிறடயாது. நீங்க றமசூர் ம ானா, சினிமா
ார்க்கலாம்’ என்றார்.
 சினிமா ார்ப் தற்காக 80 கிமலாமீட்டர் யணம்பசய்து ம ாவதா என
ஒருவரும் ஆட்மசபிக்கவில்றல. உடமன றமசூர் ம ாய் வரலாம் என
ஒப்புக்பகாண்டார்கள். என்ன டம் ார்க்கப்ம ாகிமறாம், எந்த திமயட்டர்...
எதுவுமம பதரியாது. சிகபரட் பிடிப் வர்களுக்கு, திடீபரன உடமன சிகபரட்
பிடித்மத ஆக மவண்டும் என்ற உந்துதல் எழும்; குடிப் வர்களுக்கும்
அப் டிமய. அதும ாலத்தான் சினிமாவும். அடுத்த ஐந்தாவது நிமிடத்தில்
நாங்கள் மூவரும் தயாராகியிருந்மதாம். விடுதிப் ணியாளரும் எங்களுடன்
சினிமா ார்க்க வருவதாகச் பசான்னார். நால்வரும் காரில் கிளம்பியம ாது
மணி மாறல 4:30.

6 மணிக்கு மாறலக் காட்சி பதாடங்கக்கூடும். அதற்குள் றமசூருக்குப்

ம ாய்ச் மசர்ந்துவிட மவண்டும் என, காறர மவகமாக ஓட்ட ஆரம்பித்தான்
நண் ன். ஆனால், காட்டின் சீரற்ற ாறதயில் காரில் மவகமாகச் பசல்ல
முடியவில்றல. சினிமாவுக்குப் ம ாகிமறாம் என் து உற்சாகமாக இருந்தது.
திமயட்டருக்குப் ம ாய் சினிமா ார்ப் து எத்தறன எளிதான பசயல். ஆனால்,
இப்ம ாது அது ப ரிய சாகசம் ஆகிவிட்டது. எங்களுடன் வந்த விடுதிப்
ணியாளர் தனது திருமணத்தின்ம ாது மறனவியுடன் சினிமா ார்த்தறதக்
கூறியமதாடு, ‘கடந்த த்து வருடத்தில் ஒன்றிரண்டு சினிமாதான்
ார்த்திருக்கிமறன்’ என்றார். ‘அப்புறம் ஏன் எங்கக்கூட சினிமா ார்க்கக்
கிளம்பினீங்க?’ என நண் ன் மகட்டதற்கு, ‘திடீபரன சினிமா ார்க்கணும்னு
ஆறச வந்துருச்சு’ என பவட்கப் ட்டார்.

‘றமசூரில் சினிமா திமயட்டர்கள் எந்தப் குதியில் உள்ளன... எது நல்ல

திமயட்டர்?’ என நண் ன் மகட்டதற்கு, `எனக்கு எதுவும் பதரியாது. அங்மக
ம ாய் மகட்டுக் பகாள்ளலாம்’ என்றார் விடுதிப் ணியாளர்.

‘கன்னடப் டம் அல்லது இந்திப் டம்தான் ஓடும்’ என நண் ன்

பசான்னான். ‘கன்னடப் டத்துக்மக ம ாமவாம்’ என நான் பசான்மனன்.
நாங்கள் வழி முழுவதும் சினிமாறவப் ற்றி ம சிக்பகாண்மட வந்மதாம்.

எனது ள்ளி நாட்களில் தீ ாவளி, ப ாங்கல் தினத்தில் முதல் காட்சி

ார்ப் தற்காக இப் டி ஆமவசமாக வீட்டில் இருந்து கிளம்பிப்
ம ாயிருக்கிமறன். தீ ாவளி அன்று புதுப் டத்துக்கு டிக்பகட் கிறடத்து டம்
ார்ப் து எளிது அல்ல. காறல 9 மணிக்கு முதல் காட்சி என் தால், 6
மணிக்கு எல்லாம் டிக்பகட் கவுன்டர் முன் ாகப் ப ருந்திரள் கூடிவிடும்.
அடிதடி, தள்ளுமுள்ளு பசய்து கவுன்டர் உள்மள பசன்றால், அது மிக நீண்ட
வறளவாகப் ம ாய்க்பகாண்மட இருக்கும். ாதி வரிறச நகர்வதற்குள் டிக்பகட்
முடிந்துவிடும். அப் டிமய அமத டிக்பகட் கவுன்டருக்குள் அடுத்த ம ாவுக்காக
நின்றுபகாண்டிருக்க மவண்டும். பநரிசலில் மூச்சுமுட்டும்; வியர்த்து வழியும்.
புது உறடகள் என் தால், அது மவறு நசநசப்ற ஏற் டுத்தும்.
திமயட்டருக்குள் ஓடும் டத்தில் சில வசனங்கள், ாடல்கள் மகட்க முடிவமத
ஒமர ஆறுதல்.

அடுத்த ம ா மதியம் 12 மணிக்கு. அறர மணி மநரத்துக்கு முன்னர்

டிக்பகட் கவுன்டறரத் திறப் ார்கள். முண்டியத்து டிக்பகட் வாங்கி உள்மள
ம ாவதற்குள், வியர்த்து சட்றட நறனந்துவிடும். ப ஞ்ச் டிக்பகட்டில்
இடம்பிடித்து உட்காருவதற்குள் டம் ம ாட்டுவிடுவார்கள். ஆரவாரமும்
ஆர்ப் ரிப்புமாக திமயட்டரில் சினிமா ார்ப் து மறக்க முடியாத அனு வம்.
ஒரு டம் ார்த்து முடித்துவிட்டு அடுத்த டம் ார்க்க இன்பனாரு திமயட்டறர
மநாக்கி ஓடமவண்டும். அங்மக டம் பதாடங்கி யிருக்கும். எப் டியும்
இரண்டு, மூன்று டங்கறளப் ார்த்து முடித்தால்தான் தீ ாவளி பகாண்டாடிய
சந்மதா ம் இருக்கும்.
 கல்லூரி நாட்களில் புதுப் டம் ரிலீஸ் ஆகும்ம ாது முன்னதாகமவ
டிக்பகட் ரிசர்வ் பசய்து, முதல் காட்சிக்கு நண் ர்கள் ஒன்றாகப் ம ாய்
வருவது இனிறமயான அனு வம். திமயட்டர் மகன்டீனில் விற்கப் டும் மகான்
ஐஸ், முட்றடம ாண்டாவுக்காகமவ சினிமா ார்க்க வரு வர்கள் இருந்தார்கள்.
என் கல்லூரி நாட்களில் அமநகமாக எல்லா இரவிலும் தவறாமல் இரவுக்
காட்சி சினிமா ார்த்திருக்கிமறன். ார்த்த டத்றதத் திரும் த் திரும் ப்
ார்க்கிமறாம் என்ற சலிப்பு உருவானமத இல்றல. இரவுக் காட்சிக்குப் பிறகு
ஆளற்ற வீதியில் நடந்த டிமய மதநீர் குடிப் தற்காக அறலவது இன்மனார்
அனு வம். என்றனப் ம ான்ற இரவுவாசி களுக்காகமவ நிச்சயம் ஒரு மதநீர்
கறட திறந்திருக்கும். சூடான மதநீறர றகயில் றவத்துக்பகாண்டு உறங்கும்
நகரத்றத, மவடிக்றக ார்த்துக்பகாண்டிருப்ம ன். சினிமா, நம் அறனவரின்
வாழ்க்றகயிலும் தவிர்க்க முடியாதது; அன்றாட உணறவப் ம ால
மாறியிருக்கிறது.

இந்தியாவின் ல்மவறு நகரங்களில், சிறுநகரங்களில்,

கிராமப்புறங்களில் சினிமா ார்த்திருக்கிமறன். இன்று வறர சினிமா ார்க்கும்
ஈர்ப்பு குறறயவில்றல. எனக்கு றடட்டில் பதாடங்கி, கறடசிக் காட்சி வறர
ார்க்க மவண்டும். அதனால், ‘ டம் பதாடங்கு வதற்குள் றமசூர் ம ாய் ஆக
மவண்டும்’ எனச் பசால்லிக்பகாண்மட இருந்மதன். காட்றட விட்டு
பவளிமயறி, பிரதான சாறலறயத் பதாடும்ம ாது கார் டயர் பவடித்து நின்று
ம ானது. ஸ்படப்னியில் ம ாதுமான காற்று இல்றல. ‘டயறரக் கழற்றி
எடுத்துக்பகாண்டு ம ாய், சரிபசய்து வர மவண்டும்’ என்றான் நண் ன்.
எரிச்சலாக வந்தது.

‘ம சாமல் அவறனத் தனிமய விட்டுவிட்டு நாம் ஸ் பிடித்து

சினிமாவுக்குப் ம ாய் வந்துவிடலாம்’ என்றான் நண் ன்.

‘இல்றல... தாமதம் ஆகும் என்றால் இரவுக் காட்சி ார்க்கலாம்’

என்மறன்.

அதுவும் நல்ல மயாசறனதான் என்ற டிமய, டயறர எடுத்துக்பகாண்டு

லாரி ஒன்றில் லிஃப்ட் மகட்டுக் கிளம்பிப்ம ானார்கள். காரின் மீது
சாய்ந்துபகாண்டு நான் ார்த்த டங்கறளப் ற்றி நிறனத்துக்
பகாண்டிருந்மதன்.
 மதுறர ரீகல் திமயட்டரில் ஆங்கிலப் டங்கறளத் பதாடர்ச்சி யாகத்
திறரயிடுவார்கள். அங்மக புரூஸ்லீயின் ‘என்டர் தி டிராகன்’ டம் தமிழ்ப்
டத்துக்கு இறணயான வரமவற்புடன் ஓடியது. ‘ம ாமல’, ‘ஆராதனா’,
‘ ாபி’, ‘யாமதாங்கி ாரத்’ என ல முக்கியமான இந்திப் டங் கறள பமாழி
புரியாமமல மக்கள் பகாண்டாடினார்கள். ‘சங்கரா ரணம்’ பவள்ளி விழா
பகாண்டாடியது. ஒருமுறற, ஆங்கிலத்தில் பமாழிமாற்றம் பசய்யப் ட்ட
ஜப் ானியப் டம் ஒன்றற ரீகல் திமயட்டரில் ார்த் மதன். அதுதான் நான்
ார்த்த முதல் ஜப் ானியப் டம். பகாட்டும் னியும் வயதான ப ண்
ஒருத்திறயத் தூக்கிக்பகாண்டு மறலமயறும் மகனும் நிறனவில் அழியாதப்
டிமங்களாக இருந்தார்கள். அந்தப் டம் `ம லட் ஆஃப் நாராயாமா’ என்ற
புகழ்ப ற்ற ஜப் ானியப் டம் என் றத பின்னாளில் அறிந்மதன்.

பசன்றனக்கு வந்தம ாது சர்வமதசத் திறரப் டங்கறளக் காண் தற்காக

திறரப் ட சங்கங்களில் உறுப்பினர் ஆமனன். தவிர, மாக்ஸ்முல்லர் வன்,
அபமரிக்கன் எம் சி, அலியான்மச பிரான்ஸ் ம ான்ற இடங்களில்
காட்டப் டும் பிறபமாழிப் டங்கறளயும் மதடித் மதடிப் ார்த்மதன்.
அப்ம ாதுதான் உலகத் திறரப் ட விழாக்களுக்காக படல்லி ம ாவது
பதாடங்கியது. உலகின் மிகப் ப ரிய ஐமமக்ஸ் அரங்குகளில் டம்
ார்த்திருக்கிமறன். இன்மனார் உலகுக்குள் நாம் பிரமவசித்துத்
திரும்புவதும ால சிலிர்ப்பூட்டும் அனு வம் அது.

கார் டயறரச் சரிபசய்துபகாண்டு திரும்பிவந்தம ாது 6:30 மணி.

நாங்கள் றமசூறர அறடந்தம ாது, இரவு 8 மணி. ஒரு மஹாட்டலில் டி ன்
சாப்பிட்டு விட்டு எந்தப் டத்துக்குப் ம ாகலாம் என விசாரித்து, திமயட்டறரத்
மதடிச் பசன்மறாம். ‘10:30 மணிக்குதான் இரவுக் காட்சி’ என்றார்கள். றழய
காலத் திறரயரங்கு. அதன் முன்னர் காறர நிறுத்திவிட்டு, நடந்து மதநீர்
குடிக்கப் ம ாமனாம். ஒரு கன்னடப் டம் ார்க்க எதற்காக இத்தறன
சிரமங்கறள எடுத்துக்பகாண்டிருக்கிமறாம்? ஒருவறர பயாருவர் ார்த்துச்
சிரித்துக்பகாண்மடாம்.

இரவுக் காட்சிக்குக் கூட்டமம இல்றல. லக்ஸ் மசாப் விளம் ரம் ஓடியது.

எத்தறனமயா வருடங்களுக்குப் பிறகு லக்ஸ் மசாப் விளம் ரம் ார்க்கிமறன்.
திடீபரன தின்ம வயதுக்குத் திரும்பிப் ம ாய்விட்டதும ால் இருந்தது. டம்
முடிந்து வந்தம ாது மூவரும் கறளத்து, மசார்ந்தும ாய் இருந்மதாம்.
 எங்களுடன் வந்த விடுதிப் ணியாளர் டம் பதாடங்கிய ஐந்து
நிமிடத்தில் பவளிமய ம ானவர், டம் முடியும் வறர திமயட்டரின்
பவளிவாசலில் உட்கார்ந்மத இருந்தார். அவரிடம், ‘ டம் பிடிக்கவில்றலயா?’
எனக் மகட்மடன்.

‘இல்றல சார், பவாய்ஃப், பிள்றளகள் ஞா கம் வந்துருச்சு. நாங்க

எல்லாரும் மசர்ந்து சினிமா ார்த்து எத்தறனமயா வரு ம் ஆச்சு. ஊர்ல
அவங்க என்ன கஷ்டப் டுறாங்கமளா, நான் ஊருக்மக ம ாறது இல்றல சார்.
அந்த பகஸ்ட்ஹவுஸ்லமய கிடக்மகன். சினிமா ார்க்க ஆரம்பிச்சதும்
ஊருக்குப் ம ாகணும்னு மதாணுச்சு. பரண்டு நாள் நான் ம ாயிட்டு
வந்துர்மறன் சார். பகாஞ்சம் ணம் மவணும்’ என்றார். அவருக்கு 500
ரூ ாய் பகாடுத்மதாம். ‘எந்த ஊர்?’ எனக் மகட்டதற்கு, ‘ஹசன் க்கம் சார்.
லாரி பிடிச்சுப் ம ாயிருமவன்’ என, அவர் இருட்டில் நடந்தும ானார்.

‘இரவில் மறு டியும் காறர ஓட்டிக்பகாண்டு ந்திபூர் ம ாவது கஷ்டம்’

என்றான் நண் ன். ‘இங்மகமய காறர நிறுத்திவிட்டு காருக்குள்
டுத்துவிடலாம்’ என்றான் இன்பனாரு நண் ன்.

வாட்ச்மமனிடம் பசால்லிவிட்டு திமயட்டர் வாசலில் நிறுத்தியிருந்த

காருக்குள் மூவரும் டுத்து உறங்கிமனாம். காறல பவயில் வந்தம ாதுதான்
உறக்கம் கறலந்தது. ஒரு சினிமா ார்ப் தற்காக இவ்வளவு தூரம் வந்து,
இப் டி திமயட்டர் முன் ாக உறங்கி எழுவது எங்களுக்மக மவடிக்றகயாக
இருந்தது. மறு டியும் காறர ந்திப்பூர் மநாக்கி ஓட்டிக்பகாண்டு
திரும்பியம ாது, நண் ன் கன்னடப் ாடறல முணுமுணுக்கத் பதாடங்கினான்.
மநற்று ார்த்த டத்தில் வந்த ாடல் அது.

‘என்னடா ாட்டு இது?’ எனக் மகட்மடன்.

‘யாருக்குத் பதரியும். டம் ஒண்ணும் புரியறல. ஆனா, நல்ல ாட்டு’

என்றான்.
 நாங்கள் சிரித்துக்பகாண்மடாம். காடு எங்கறள மறு டியும் வரமவற்றது.
உள்மள நுறழந்த மறுநிமிடம் விடுதிப் ணியாளறரப் ம ாலமவ நாங்களும்,
குடும் த்றதப் ற்றி நிறனக்கத் பதாடங்கிமனாம். அறறறய உடமன காலி
பசய்துவிட்டு, பசன்றனறய மநாக்கிப் யணிக்கத் பதாடங்கிமனாம்.
ப ட்டிக்கறட ஒன்றில் காறர நிறுத்தி கிறடத்த எல்லா நியூஸ்ம ப் ர்கறளயும்
நண் ன் வாங்கிக்பகாண்டான். பசல்ம ான் அடிக்கத் பதாடங்கியது. உலகின்
ர ரப்பு பதாற்றிக்பகாண்டது. பவள்ளிக்கிழறம ரிலீஸ் ஆகப்ம ாகிற புதுப்
டத்தின் விளம் ரங்கள் வந்திருந்தன.

‘ஃபிறரமட, டத்துக்குப் ம ாவமா?’ எனக் மகட்மடன்.

‘மநா சான்ஸ். மவறல இருக்கும்’ என, இருவரும் பசான்னார்கள்.

அவர்கள் இயல்புலகுக்குள் திரும்பியிருந்தார்கள்.

`பவள்ளிக்கிழறம என்ன டம் ார்ப் து?’ என நான்

மயாசித்துக்பகாண்மட வந்மதன். பசன்றனக்குள் நுறழந்தம ாது பூந்தமல்லி
திமயட்டர் ஒன்றில் ம ாஸ்டறர பவறித்துப் ார்த்த டிமய இரண்டு ஸ்கூல்
ற யன்கள் ற யுடன் நின்றுபகாண்டி ருந்தார்கள். நான்தான் அந்தப் ற யன்
என நிறனத்து சந்மதா ப் ட்டுக்பகாண்மடன். பசய்து முடிக்கமவண்டிய
சினிமா மவறலகள், எழுதித் தரமவண்டிய கட்டுறரகள், ஒப்புக்பகாண்ட
கூட்டங்கள், சந்திக்க மவண்டிய ந ர்கள் என பசல்ம ான் அறழப்புகள்
பதாடரத் பதாடங்கின.

ஊர் வந்து மசர்ந்த சில நாட்களில் காட்டில் அறடந்த அனு வங்கள்

யாவும் மறறந்தும ாயின. ஆனால், றமசூர் ம ாய் சினிமா ார்த்த அனு வம்,
இன்றும் சுறம யாக நிறனவில் இருக்கிறது. நம் அறனவருக் குள்ளும்
சினிமா ார்க்கப்ம ான மறக்க முடியாத அனு வங்கள் மமகங்களாக
மிதந்துபகாண்டிருக்கின்றனதாமன!
- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 21
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

இட்லி ஒழிக!

ஒடிசாவில் உள்ள சில்கா ஏரிறயக் காண் தற் காகச் பசன்றிருந்மதன்.

மிகப் ப ரிய ஏரி அது. டகில் பசன்றால் டால்பின்கள் துள்ளுவறதக்
காணலாம். கடறலப்ம ால கண்பகாள்ள முடியாத ரப் ளவு தண்ணீர்
விரிந்துகிடக்கிறது. குளிர்காலத்தில் பவளிநாட்டுப் றறவகள் இங்மக கூட்டம்
கூட்டமாக வந்து மசர்கின்றன. சில்கா ஏரியில் சிறியதும் ப ரியதுமாக
நிறறயத் தீவுகள் உள்ளன. ஒன்றில் ப ரிய காளி மகாயில் இருக்கிறது.

காறல 10 மணி அளவில் டகில் ஏறி, மதியம் வறர சுற்றிக்பகாண்மட

இருந்மதாம். டால்பின்கள், கண்கள் முன்மன துள்ளிமயாடி மறறந்தன. சில்கா
ஏரி கடலில் சங்கமிக்கும் சத் டா குதிக்குப் ம ாய் இறங்கி, மணலில் நடந்து
சுற்றிமனாம்.

மதியம் 2:30 மணி இருக்கும். நல்ல சி. சில்கா பகஸ்ட் ஹவுஸில்

சாப்பிடச் பசன்மறாம். ஆட்கள் யாருமம இல்றல. காத்திருக்கறவத்து,
சாப்பிடுவதற்காக பராட்டியும் தால் மக்கனியும் கடாய் னீரும் தந்தார்கள்.
அவ்வளவு மநரம் காத்திருந்தது வீண் அல்ல என உணர்ந்மதன். பவகு
ருசியான உணவு. சுடச்சுட பராட்டிகள் தந்த டிமய இருந்தார்கள்.

`வட இந்தியர்கள் பராட்டிறய, தினமும் அலுத்துப் ம ாகாமல் எப் டிச்

சாப்பிடுகிறார்கள்?’ எனச் சலித்துக் பகாள்ளும் நான், அன்று விரும்பி பராட்டி
சாப்பிட்மடன்.

உடன் வந்த நண் ர் பசான்னார்...

`மணி இப்ம ாது 3:30. நமக்குப் சி அதிகமாகிவிட்டது. அதுதான்

ருசிக்குக் காரணம்.’

`அப் டி அல்ல. அவசரத்தில் பசய்யப் டும்ம ாது சில மநரம் உணவுக்கு

ருசி கூடிவிடுகிறது. ல மநரம் ருசி இல்லாமலும் ம ாய்விடுகிறது. இன்று
நாம் அதிர்ஷ்ட சாலிகள்’ என்மறன்.
 வருடங்கள் கடந்தம ாதும் இன்றும் அந்த ருசி நாக்கில்
தங்கியிருக்கிறது. எப்ம ாதுமம நல்ல சாப் ாடும், அறதச் பசய்து
தந்தவர்களும் நம் நிறனவில் இருந்து மறறவமத இல்றல. ஏக்கத்துடன் அறத
நிறனவுபகாள்வமதா, அமத ருசிறய மவறு எங்மகயாவது உணரும்ம ாது
கண்ணீருடன் நிறனவுபகாள்வமதா தவிர்க்க முடியாதது.

உணவு, எத்தறனமயா அற்புதங்கறள நிகழ்த்திவிடக்கூடியது. கூடி

உண் தும், விருப் மான உணவு எது என அறிந்து சறமத்துத் தருவதும்
உறறவ வலுப் டுத்தக்கூடியறவ.

'How Green Was My Valley' என்ற ஹாலிவுட் டத்தில் உறற னியில்

சிக்கி, நடக்க முடியாமல் கிடக்கும் ப ண்ணுக்காக ஊமர கூடி
பிரார்த்தறனபசய்கிறார்கள். அந்தப் ப ண் நலம் அறடந்துவிடுகிறாள்.
தங்களுக்காகப் பிரார்த்தறன பசய்தவர்களுக்கு அவளது கணவன் நன்றி
கூறுகிறான். தன் மறனவிறயயும் நன்றி கூறச் பசால் கிறான். அவளால் ம ச
முடியவில்றல. பநகிழ்ந்தும ாய், `உங்கள் அறனவருக்கும் இன்று என்
வீட்டில்தான் சாப் ாடு’ என அறிவிக்கிறாள். அன்ற மவறு எப் டிக் காட்ட
முடியும் என் தற்கு அது ஒரு சிறந்த உதாரணம்.
 மயாசித்துப் ார்த்தால் நம் வீட்டுச் சாப் ாடு எப்ம ாதும் அடுத்த வீட்டுப்
பிள்றளகளுக்கு ருசியாக இருக்கிறது. நமக்கு அடுத்த வீட்டுச் சாப் ாடுதான்
ருசிக்கிறது. ஆனால், `அடுத்த வீட்டுக்குப் ம ாய்ச் சாப்பிடக் கூடாது’ என
கண்டித்து, பிள்றளகறள வளர்க்கிமறாம். சில மநரம் ஆறசறய அடக்க
முடியாமல் அடுத்த வீட்டில் சாப்பிட்டுவிடும் பிள்றளகள், அது
பதரிந்துவிடாமல் மறறக்கிறார்கள்; ப ாய் பசால்கிறார்கள். ஆனால்,
அவர்களின் கள்ளச்சிரிப்பு உண்றமறயக் காட்டிக்பகாடுத்து விடுகிறது.
சிறுவர்களுக்கு எவ்வளவு சாப்பிட்டாலும், சி வயிற்றில்
இருந்துபகாண்மடதான் இருக்கிறது. அறத ப ரியவர்களால் ஒரும ாதும்
புரிந்துபகாள்ளமவ முடியாது. சிறுவர்களின் சியும் ருசியும் உணர்ச்சி
பவளிப் ாடும் விளக்க முடியாதறவ.

எட்கர் கீரத் என்கிற இஸ்மரலிய எழுத்தாளர், ` ன்றிறய உறடத்தல்’

என்று ஒரு சிறுகறத எழுதியிருக்கிறார். ார்ட் சிம்சன் ப ாம்றம ஒன்றற
வாங்குவதற்காக, பீங்கான் உண்டியலில் காசு மசர்த்து றவக்கிறான் ஒரு
சிறுவன். அந்த உண்டியல் ஒரு ன்றி வடிவில் உள்ளது. அதனுள் தனக்குக்
கிறடக்கும் காசுகறள எல்லாம் சிறுவன் மசகரித்துவருகிறான். ஒவ்பவாரு
நாளும் அந்த உண்டியறல றகயில் றவத்துக்பகாண்டு ன்றிமயாடு
ம சுவான். தனது ஆறசறய அதனிடம் விவரிப் ான். இப் டியாக அந்தச்
சிறுவன் ன்றிறய மிகவும் மநசித்தான்.

ஒருநாள் உண்டியல் நிறறந்துவிடுகிறது. அவன் ஆறசப் ட்டதும ால

கறடக்குப் ம ாய் ப ாம்றம வாங்கிவிடலாம் என, உண்டியறல உறடக்க
சுத்தியறல எடுக்கிறார் ற யனின் தந்றத. ஆறச ஆறசயாக றவத்துள்ள
ன்றிறய உறடத்துத்தான் நாணயங்கறள பவளிமய எடுக்க மவண்டும்
என் து ற யனுக்கு வருத்தம் அளிக்கிறது.

அறதத் தடுப் தற்காக `நாறளக்கு உறடக்கலாம்...’ என அப் ாறவச்

சமாதானம் பசய்கிறான். அன்று இரவு எல்மலாரும் உறங்கிய பிறகு, அந்தப்
ன்றிறய தன் றகயில் எடுத்துக்பகாண்டு ம ாய் ஒரு வயலில் றவத்து,
`வயலுக்குள் ஓடி ஒளிந்துபகாண்டுவிடு...’ எனச் பசால்லிவிட்டு ஆறசமயாடு
அதன் மூக்றகத் தடவுகிறான்.

அறதத் தவிர, அந்தப் ன்றிறயக் காப் ாற்ற அவனுக்கு மவறு வழி

பதரியவில்றல என, கறத முடிகிறது.
 பவறும் பீங்கான் ன்றிதான் என்றம ாதும், அறத மநசிக்கிற சிறுவன்,
ன்றி உறட டாமல் காப் ாற்றப் ட மவண்டும்; அதனால் தனது ப ாம்றம
வாங்கும் ஆறச றிம ானால்கூடப் ரவாயில்றல என நிறனக்கிறான்.
இதுதான் சிறார்களின் மனது.

சிறுவயதில் ம ாதுமான சாப் ாடு கிறடக்காமல் ஏங்கிப்ம ானவர்கள்,

வாழ்நாள் முழுவதும் அறத நிறனவில் றவத்துக்பகாண்மட இருக்கிறார்கள்.
புதிதாக மவறலக்குச் மசர்ந்தவுடன் சிலர் நிறறயச் சாப்பிடுவதற்கு இதுமவ
காரணம். சாப் ாட்றடக்பகாண்டு அறதச் பசய்தவர் எப் டி இருப் ார் என
யூகிக்கமவ முடியாது. அக்கறறதான் உணவுக்கு ருசிறய உருவாக்குகிறது.

இந்தியில் பவளியான `தி லஞ்ச் ாக்ஸ்’ டத்தில், மும்ற யில் வசிக்கும்

ஒரு ப ண், டப் ாவாலாவிடம் தன் கணவனுக்கு உணவு பகாடுத்து
அனுப்புகிறாள். அது மவறு ஒருவனுக்குப் ம ாய்விடுகிறது. அவன் அறத
ரசித்துச் சாப்பிட்டு, ாராட்டுக் கடிதம் எழுதி அனுப்புகிறான். அதன் வழிமய
அவர்களுக்குள் ஓர் உறவு ஏற் டுகிறது. உணவால் ஏற் டும் அந்த உறவுக்கு
என்ன ப யர்? பவறும் மதாறச, தக்காளிச் சட்னியால் ஒரு திருமணம்
முடிவானறதப் ற்றி நீங்கள் அறிந்திருக்க முடியாது. எனது நண் ர்
மசதுராமன் தன் மகனுக்கு மணம்முடித்தது அப் டித்தான்.

இந்திரா காந்தி பகால்லப் ட்ட நாளில், திடீபரன ம ருந்துகள்

ஆங்காங்மக நிறுத்தப் ட்டன. கறடகள் மூடப் ட்டு தற்றமான சூழல்
உருவானது. பசன்றனயில் இருந்து குடும் த்துடன் பதன்காசிக்கு காரில்
யணம் பசய்துபகாண்டிருந்த மசதுராமனின் கார், மதுறரறய அடுத்த
திருநகறரத் தாண்டியதும் நிறுத்தப் ட்டது. சாறலயில் பதாடர்ந்து யணிக்க
முடியாத பநருக்கடி.

எங்மக ம ாவது, என்ன பசய்வது எனப் புரியாமல் தடுமாறிப்ம ானார்.

அருகில் தங்குவதற்கு லாட்ஜ் எதுவும் இல்றல. மறனவி, மகள், ம ரன்,
ம த்திகறள றவத்துக்பகாண்டு இந்த இரறவ எப் டிக் கடப் து எனப்
புரியாமல் காறர பமதுவாக ஓட்டிக்பகாண்டு வந்து ஒரு வீட்டின் முன்பு
நிறுத்திவிட்டு, `இரவு மட்டும் தங்க இடம் கிறடக்குமா?’ எனக் மகட்டார்.

அந்த வீட்டில் இருந்தவர்கள் தங்கிக்பகாள்ள அனுமதி தந்தார்கள். வீடு

மதடி வந்துவிட்டவர்களின் சிறய ஆற்றுவதற்காக மதாறசயும்
மிளகாய்ப்ப ாடியும் தக்காளிச் சட்னியும் பசய்துபகாடுத்தார்கள்.
 அடுத்த வீடு எனப் ார்க்காமல் ஐந்து மதாறசகள் சாப்பிட்டார்
மசதுராமன். அமதாடு `சட்னி பசய்தவர் யார்?’ எனக் மகட்டார்.

கல்லூரி டித்துக்பகாண்டிருக்கும் மலர்விழி என அறிந்துபகாண்டு

அவறளப் ாராட்டினார். மறுநாள் நிறலறம சீரானதும் அந்தக் குடும் த்துக்கு
நன்றி பதரிவித்துவிட்டு, காறர எடுத்துக்பகாண்டு பதன்காசிக்குப் புறப் ட்டார்.

இது நடந்த அடுத்த ஆண்டு, அபமரிக்காவில் உள்ள மசதுராமனின்

மகனுக்குப் ப ண் ார்க்கும் ம ாது திடீபரன மலர்விழியின் நிறனவுவந்தது.
மநரடியாக, திருநகருக்குச் பசன்றார். தன் மகனுக்கு மலர்விழிறயப் ப ண்
மகட்டார். இரண்டு குடும் ங்களும் ம சி முடிவுபசய்து திருமணமும்
நடந்துவிட்டது.

`எப் டி அந்தப் ப ண்றணத் மதர்வு பசய்தீர்கள்?’ எனப் லரும்

மசதுராமனிடம் மகட்டதற்கு அவர் பசான்ன தில்... `எங்கறள யாமரா
எவமரானு நிறனக்காமல் எங்கள் சி அறிந்து, அந்தப் ப ாண்ணு மதாறசயும்
சட்னியும் பசய்து குடுத்துச்சு. அப் டிப் ட்ட மனசும் றகப் க்குவமும்பகாண்ட
ப ாண்ணுதான் வீட்டுக்கு மருமகளா வரணும்னு ஆறசப் ட்மடன். என்
மகனுக்கும் ப ண்றணப் பிடிச்சிருந்தது. அவங்க வீட்ல ம சி சம்மதிச்சாங்க.
உண்றமறயச் பசால்லணும்னா... அந்தத் தக்காளிச் சட்னிதான் இந்தக்
கல்யாணத்துக்குக் காரணம்.’

இந்தியச் சமூகத்தில்தான் இதுபவல்லாம் சாத்தியம்.

ஒருமுறற றழய ம ப் ர் கறட ஒன்றில் ள்ளி மாணவன் ஒருவனின்

மநாட்டு கீமழ கிடப் றதக் கண்மடன். குனிந்து எடுத்துப் ார்த்தம ாது அந்த
மநாட்டின் முதல் க்கத்தில், `இட்லி ஒழிக!’ எனப் ப ரியதாக
எழுதப் ட்டிருந்தது.

அறதப் ார்த்தவுடன் சிரிப்பு வந்தது. இட்லியால் மிகவும் ாதிக்கப் ட்ட

ற யன் ம ாலும்.
 இட்லி பிடிக்கவில்றல என் றதவிடவும் தினமும் நூடுல்ஸ்
தரப் டுவதில்றல என் துதான் இந்தக் மகா த்துக்குக் காரணமா?

எதற்காக தனது ள்ளி மநாட்டில் `இட்லி ஒழிக!' என

எழுதிறவத்திருக்கிறான் என நிறனத்து, சிரித்த டிமய அந்தப் க்கத்றத மட்டும்
தனிமய கிழித்து எடுத்துறவத்துக்பகாண்மடன். இட்லியின் மீதான மகா ம்
தறலமுறறகறளத் தாண்டியும் தீரவில்றலம ாலும். அந்தக் கால
குடும் ங்களில் இட்லி, மதாறசக்கு மாற்று கிறடயாது. அதுமவ விவசாயக்
குடும் ங்களில் ஆடம் ரம். அபூர்வமாக அறடமயா, இடியாப் மமா,
உப்புமாமவா பசய்வார்கள்.

சப் ாத்தி என் து, மநாயாளிகள் உணவு என எனது கிராமத்தில்

கருதப் ட்டது. ஆகமவ, அபூர்வமாக சப் ாத்தி பசய்வார்கள். விருந்தாளிகள்
வந்தால் மட்டுமம பூரி பசய்யப் டும். தீ ாவளி, ப ாங்கல் நாட்களில் டவுசர்
ற யில் மசாளமதாறசறயச் பசருகிக்பகாண்டும் தின்றுபகாண்டும் திரியும்
சிறுவர்கறள நான் அறிமவன்.

ள்ளி நாட்களில் தினமும் காறலயில் இட்லி சாப்பிட்டுவிட்டு, டி ன்

ாக்ஸிலும் இட்லி பகாண்டுவரும் ற யன்கள் நான் டித்த ள்ளியில் அதிகம்
இருந்தார்கள். ல மநரங்களில் அவர்கள் மற்ற மாணவர்களின் டி ன்
ாக்றஸப் பிடுங்கிச் சாப்பிட்டுவிடுவார்கள். ள்ளி நாட்களில் இட்லி சாப்பிடப்
பிடிக்காத ற யனாகத்தான் நானும் இருந்மதன். ஆனால், காலம் அதன்
அருறமறய உணர்த்திவிட்டது. இட்லி எவ்வளவு ருசியான உணவு என் றத
இன்று உணர்ந்து சாப்பிடுகிமறன்.

இந்தியாவின் சிறந்த காறலச் சிற்றுண்டிகளில் ஒன்று இட்லி.

பவளிநாடுகளில் சுற்றி அறலயும் ம ாது திடீபரன இட்லி சாப்பிட்மட ஆக
மவண்டும் என்ற ஆறச வந்துவிடும். அதற்காக இந்திய உணவகம் மதடி
சுற்றியறலந்து, இட்லிறயக் கண்டுபிடித்துச் சாப்பிட்டு முடிக்கும் ம ாது
ஊருக்மக ம ாய் வந்த சந்மதா ம் கிறடக்கும். வயதுதான் உணவுக்கு ருசி
தருகிறது ம ாலும். ள்ளி வயதில் சாப்பிடப் பிடித்த உணவுகள் இன்று
விருப் மாக இல்றல. 20 வயதில் எறதச் சாப்பிட்டாலும் ருசியாகத்தான்
இருந்தது. 30 வயதில் நல்ல உணறவத் மதடிப் ம ாய்ச் சாப்பிட ஆறசயாக
இருந்தது. 40 வயதில் எறதச் சாப்பிடுவது, எறத ஒதுக்குவது என
மயாசிக்கறவத்தது. இப் டி வயது ஏற, ஏற `உணவு ருசிக்கானது அல்ல; அது
ஆமராக்கியத்துக்கானது’ என்ற புரிதல் உருவானது. ஆனாலும் ழகிய நாக்கு
எளிதில் அடங்காது தாமன! ருசிறயத் மதடத்தான் பசய்கிறது.

இந்தியாறவப் ம ால இத்தறன ருசிகரமான உணவு வறககள் மவறு

எந்தத் மதசத்திலும் கிறடக்குமா பதரியவில்றல. ஒவ்மவார் இரண்டு மணி
மநரப் யண தூரத்துக்கும் உணவு மாறிவிடுகிறது. காரமும் புளிப்பும்
இனிப்பும் மாறு டு கின்றன. எத்தறனவிதமான உணவு வறககள். றசவம்,
அறசவம் எதுவாக இருந்தாலும் ஒவ்பவாரு மாநிலத்திலும் எவ்வளவு மாறு ட்ட
உணவு வறககள்... ருசிகள். இந்தியாறவ ஒன்றிறணப் து உணவுதான்.
இந்தியாவின் உணவுப் ண் ாடு, மிகவும் பதான்றம யானது; ருவ
காலத்துக்கு ஏற் மாறக்கூடியது. நகர வாழ்வில் அறதத்தான் நாம் பதாறலத்
திருக்கிமறாம்.

நம் ப ற்மறார் நமக்குத் தந்த ஆமராக்கியமான உணவு வறககறள,

ருசிறய, நம்மால் நம்முறடய பிள்றளகளுக்குத் தர முடியவில்றல. அவர்கள்
அனு விக்கிற ருசி, நமக்கு அந்நியமாக இருக்கிறது.

யார் எறதச் சாப்பிட மவண்டும், யாரிடம் அனுமதி மகட்க மவண்டும்

என உணவு அரசியலாகிப்ம ான இன்றறய இந்தியாவில், `இட்லி ஒழிக!’ என
ஒரு சிறுவன் எழுதியிருப் தும் ஓர் அரசியல் பசயல் ாடுதாமனா என்னமவா!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 22
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

பமௌனத் துறண

ஒருமுறற நானும் எழுத்தாளர் மகாணங்கியும் மகாவில் ட்டியில் இருந்து

பசன்றனக்கு ஸ் ஏறிமனாம். இரவு 7 மணி இருக்கும். இரவு முழுவதும்
கால்விமனா, மார்க்பவஸ், ஷீர், நகுலன், பமௌனி, லா.ச.ரா., பிரமிள் என
ல்மவறு இலக்கியவாதிகள் ற்றியும் புத்தகங்கள் ற்றியும் ம சிக்பகாண்மட
வந்மதாம். வழியில் உணவகத்தில் ம ருந்றத நிறுத்தியம ாது மதநீர்
அருந்திய டியும் ம ச்சு பதாடர்ந்தது. இருவரும் உறங்கமவ இல்றல.

விடிகாறலயில் ஸ் தாம் ரத்றத பநருங்கிய ம ாது முன் ஸீட்டில்

இருந்தவர், என் க்கம் திரும்பி, `தம்பி, நீங்கள் ம சியறத எல்லாம்
மகட்டுக்பகாண்டுதான் வந்மதன். இலக்கியத்துல இவ்வளவு வி யம்
இருக்கா... மசாறு தண்ணி இல்லாம பரண்டு ம ரும் ம சிக்கிட்டுவர்றீங்க?
நீங்க ஏமதா ஒரு சிறு த்திரிறக நடத்துறதா பசான்னீங்கமள, அதுக்கு இந்தப்
ணத்றத பவச்சுக்மகாங்க’ என 500 ரூ ாறய நன்பகாறடயாகத் தந்தார்.

யார் அவர், எதற்காக தனது ணத்றத எடுத்து சிற்றிதழ் பவளியிடக்

பகாடுக்கிறார் என ஒன்றும் புரியவில்றல. ஆனால், புத்தகங்களின் முக்கியத்
துவத்றத ஒருவருக்கு உணர்த்திவிட்டால், அவர் நிச்சயம் உதவிபசய்வார்;
மதடிப்ம ாய் புத்தகம் டிப் ார்; புத்தகங்கறள மநசிக்கத் பதாடங்கி விடுவார்
என் து நிஜம்.

புத்தகம் டிப் து ஒரு தளம் என்றால், அறதப் ற்றி ம சுவதும்,

விவாதிப் தும், மக்களிறடமய எடுத்துச்பசால்வதும் அவசியமான இன்பனாரு
தளம். ஒரு திறரப் டம் பவளியாகும்ம ாது குறறந்த ட்சம் ஆயிரம் ம ராவது
அதற்கு இறணயத்தில் விமர்சனம் எழுதுகிறார்கள். ஃம ஸ்புக், ட்விட்டர் எனப்
கிர்ந்து பகாள்கிறார்கள். ஆனால், சிறந்த கறத, கவிறத, நாவல்கள் ற்றி
ம சுவதற்கு ஒரு சதவிகிதம் ம ர்கூட முன்வருவமத இல்றல.
 இத்தறன மசனல்களில் ஒன்றில்கூட புத்தகம் பதாடர் ான ஒரு நிகழ்ச்சி
இல்றல. சிங்கப்பூர் அரசாங்கம் புத்தக வாசிப்ற மமம் டுத்த `Read
Singapore’ என்ற நிகழ்ச்சிறய நாடு முழுவதும் நடத்துகிறார்கள். அதில் புத்தக
அறிமுகம், எழுத்தாளர்களுடன் சந்திப்பு, யிலரங்குகள், கறத பசால்லும்
நிகழ்ச்சி எனப் ல்மவறுவிதமான நிகழ்வுகள் நறடப றுகின்றன. சிறார்கள்,
தின்வயறதச் மசர்ந்தவர்கள், ப ரியவர்கள் என தனிக்கவனம் பகாடுத்து
புத்தக வாசிப்ற மமம் டுத்துகிறார்கள். அதில் தமிழ் பமாழி சார்ந்த
நிகழ்ச்சிகளும் சிறப் ாக நறடப றுகின்றன.

பசன்றன புத்தகக் கண்காட்சி நறடப றும் தருணத்றதபயாட்டி நாமும்,

`Read Chennai’ என வாசிப்பு இயக்கம் ஒன்றற நடத்தலாம்தாமன!

ஒருமுறற படல்லியில் இருந்து தமிழ்நாடு எக்ஸ்பிரஸில் பசன்றனக்கு

வந்து பகாண்டிருந்மதன். பசன்றனயில் இருந்து வந்திருந்த அண்ணா
ல்கறலக்கழக மாணவர்கள் ஒரு கம் ார்ட்பமன்ட்டில் இருந்தார்கள். அவர்கள்
திடீபரன ஆளுக்கு ஒரு ற மயாடு எழுந்து ரயில் ப ட்டிகளுக்குள் நடக்கத்
பதாடங்கினார்கள். அந்தப் ற யில் தமிழ், ஆங்கிலம் மற்றும் இந்திப்
புத்தகங்கள் இருந்தன. `யார் எந்தப் புத்தகத்றத மவண்டுமானாலும் டிக்க
எடுத்துக்பகாள்ளலாம். டித்து முடித்தவுடன், அங்மகமய றவத்துவிடவும்.
பசன்றன வந்தவுடன் நாங்கள் மசகரித்துக் பகாள்கிமறாம்’ என்றார்கள்.

ஆச்சர்யமாக இருந்தது. 32 மணி மநரப் யணத்தில் யணிகள்

தாங்கள் விரும்பிய புத்தகங்கறளத் மதர்வுபசய்து டித்துக்பகாண்டு
வந்தார்கள். சிலர் டித்த புத்தகங்கறளக் பகாடுத்துவிட்டு, மவறு
புத்தகங்கறளப் ப ற்றுவந்தார்கள்.

பசன்றனறய பநருங்கும்ம ாது நான் அந்த இறளஞர்களிடம் பசன்று

ாராட்டுத் பதரிவித்த டிமய, `இந்த மயாசறன எப் டி உருவானது?’ எனக்
மகட்மடன்.

` த்திரிறகயில் ஒரு கட்டுறர டிச்மசாம். அதுல ஒருத்தர் இப் டி

எழுதியிருந்தார். அறத நாங்க ட்றர ண்மறாம்’ என்றார்கள்.

`என்ன எழுதியிருந்தார்?’ எனக் மகட்மடன்.

` `ராஜஸ்தான்ல ஒட்டகத்துல பகாண்டும ாய் புக்ஸ் தர்ற பமாற ல்

றலப்ரரி இருக்கு. தாய்லாந்துல குக்கிராமங்களுக்கு யாறனயில
பகாண்டும ாய் புக்ஸ் பகாடுக்கிறாங்க. நம்ம ஊர்ல லாங் ஜர்னி ம ாற
ட்பரயின்ல தனியா ஒரு கம் ார்ட்பமன்ட்ல ஏன் றலப்ரரி றவக்கக் கூடாது?’னு
எழுதியிருந்தார், அறதத்தான் நாங்க ட்றர ண்ணிப் ார்த்மதாம்’ என்றார்கள்.

`அந்தக் கட்டுறரறய நான்தான் எழுதிமனன்’ என அவர்களிடம்

பசான்மனன். சந்மதா த்தில் சிரித்த டிமய, `சாரி சார், உங்க ப யறர
மறந்துட்மடாம்’ என்றார்கள். எழுத்தில் உருவான ஒரு ப ாறி என் கண்
முன்மன பசயலாக மாறியிருந்தது சந்மதா ம் அளித்தது.

உறவுகள் றகவிட்ட நிறலயில் தனித்து வாழும் முதியவர்கள் லருக்கு

புத்தகங்கமள ஆறுதலாக இருக்கின்றன. அவர்கள் புத்தகங்கறள உயிருள்ள
ஒன்றாகக் கருதுகிறார்கள்; அதனுடன் ம சுகிறார்கள்; விவாதிக்கிறார்கள்;
டித்த புத்தகங்கள் ற்றி யாரிடமாவது கிர்ந்துபகாள்ளத் துடிக்கிறார்கள்.
 வாக்வம் க்ளீனர் விற்க வந்த மசல்ஸ்மமனிடம் 100 ரூ ாய் ணம்
பகாடுத்து, ஒரு முதியவர் தன்மனாடு மதியம் வறர ம சிக் பகாண்டிருக்கச்
பசான்னதாக ஒரு தகவறல இறணயத்தில் வாசித்து அதிர்ச்சியறடந்து
ம ாமனன். தனிறமயும் யமும் ஏக்கமுமாக வாழ் வர்களுக்கு ஆறுதல்
தருகின்றன புத்தகங்கள்.

நீலகண்டன் அப் டித்தான் எனக்கு அறிமுகம் ஆனார்.

`எனக்கு வயது 78. புக்ஸ் டிக்கிறது ஒண்ணுதான் எனக்கு இருக்கிற

ஒமர மவறல. டி.வி ார்க்க விருப் ம் இல்றல. எப்ம ாவாவது மரடிமயா
மகட்ம ன். தினமும் காறலயிலும் மாறலயிலும் வாக்கிங் ம ாமவன். ஒரு
நாறளக்கு த்து மாத்திறரகள் விழுங்குமறன். எல்லா மநாயும் உடம்புல
இருக்கு. வீட்ல தனியா இருக்மகன். பவாய்ஃப் பசத்துப்ம ாய் அஞ்சு
வரு மாச்சு. பிள்றளங்க ஆளுக்கு ஒரு ஊர்ல. டிச்சறதப் த்தி
யார்கூடயாவது ம சணும். அதான் உங்களுக்கு ம ான் ண்மறன். நீங்க
தப் ா எடுத்துக்கிட மாட்டீங்கமள...’ எனப் ம சிய டிதான் எனக்கு நீலகண்டன்
அறிமுகம் ஆனார்.

ப ங்களூரில் வசிப் தாகச் பசான்னார். சில நாட்கள் இரவு ஒரு மணி,

இரண்டு மணிக்கு ம ான்பசய்து `தி.ஜானகிராமன் டிச்சிக்கிட்டு இருக்மகன்.
மனு ன் என்னமா எழுதியிருக்கார்’ என்மறா, `பிர ஞ்சமனாட சிறுகறதகள்
டிச்சிக்கிட்டு இருக்மகன்’ என்மறா புத்தகங்கறளப் ற்றி கடகடபவனப் ம ச
ஆரம்பித்து விடுவார்.
 ஆரம் த்தில் எரிச்சலாக இருந்தது. பின்பு ` ாவம் மனிதர், இது
ஒன்றுதான் அவருக்கு மனஆறுதல்’ எனக் பகாஞ்சமநரம்
ம சிக்பகாண்டிருப்ம ன்.

திடீபரன அவராக ம ான்பசய்வறத நிறுத்திவிட்டார். என்ன ஆனது

எனத் பதரியவில்றல. நான் ஒருமுறற ம ான் பசய்த ம ாது ம ான்
அறணக்கப் ட்டிருந்தது. பின்பு ஒருநாள் அவராக ம ான்பசய்து ம சினார்...

`என்ன சார்... நான் பசத்துப் ம ாயிட்மடன்னு நிறனச்சிக்கிட்டீங்களா?

திடீர்னு யார் கூடவும் ம ச மவண்டாம்னு மதாணிச்சு. ம ாறன ஸ்விட்ச் ஆஃப்
ண்ணிட்மடன். எல்லாரும் யந்துட்டாங்க. நாம உயிமராட இருக்கிறமதாட
அறடயாளமம ம ான் ரிங் ஆகுறதுதான் ம ால. காண்மடகர்
டிச்சிருக்கீங்களா? `கிபரௌஞ்ச வதம்’ நல்ல புத்தகம். அறதத் மதடுமறன்...
கிறடக்க மாட்மடங்குது. புக்ஸ் எல்லாம் ஆன்றலன் ஸ்மடார் வழியாத்தான்
வாங்குமறன். ஏன் பசால்லுங்க... ஆர்டர் எடுக்கிற சங்ககூட பகாஞ்ச மநரம்
ம சலாம் இல்றலயா? அதான்...’ எனச் பசால்லிச்சிரித்தார்.

சில மாதங்களுக்கு முன்பு ஒருநாள் `பசன்றன வந்திருக்மகன். நாம

சந்திக்கலாமா?’ எனக் மகட்டார்.

`எங்மக தங்கியிருக்கிறீர்கள்? வந்து ார்க்கிமறன்’ என்மறன்.

`நாமன வந்து ார்க்கிமறன். மாறல ஐந்து மணிக்கு உங்க வீட்டுக்கு

வருகிமறன்’ என்றார். ஆனால் ார்க்க வரவில்றல. பதாறலம சியும்
அறணக்கப் ட்டிருந்தது.

அடுத்த சில நாட்களுக்குப் பிறகு அவராக ம ான்பசய்து, `மநர்ல

ார்த்து என்ன ஆகப் ம ாகுது... உங்கறள எதுக்கு நான் கஷ்டப் டுத்தணும்?
அதான் ார்க்க மவணாம்னு டிறசட் ண்ணிட்மடன்’ என்றார். என்ன மனிதர்
இவர் என வியப் ாக இருந்தது.

பின்னர் ஒருநாள் திடீபரன ம ான்பசய்து `நான் யந்தது நடந்துருச்சு’

என்றார்.

`என்ன சார் ஆனது?’ எனக் மகட்மடன்,

 `றநட் ப ட்ல டுத்திருந்மதன். திடீர்னு கால்ல யங்கர வலி. நரம்பு
பவட்டி பவட்டி இழுக்குது. பரண்டு காறலயும் அறசக்க முடியறல. றகயாமல
காறல தடவிவிட்டா வலி குறறயறல. உதவிக்கு யாறரக் கூப்பிடுறதுனு
பதரியறல. பசத்துப்ம ான என் பவாய்ஃப் ம றரச் பசால்லிக்கத்துமறன். அவ
எப் டி வருவா? ஆனா, அந்தச் சமயம் அவறளத்தான் கூப்பிடத் மதாணுது.
நிச்சயம் அவ என் குரறலக் மகட்டு வருவானு நம்பிமனன். அந்த
நிமி ம்தான் அவ இறந்தும ானறத முழுசா உணர்ந்மதன். கால் வலிறயவிட
அந்தத் துக்கம் கண்ணீறர வரபவச்சிருச்சு. சத்தமா வாய்விட்டு அழுமதன்.

காறல அறசக்கமவ முடியறல. இன்றனக்கு என் கறத

முடியப்ம ாகுதுனு நிறனச்மசன். ம சாம பிளாட் ாரத்துல டுத்திருந்தாகூட
உதவினு கூப்பிட்டா, நாலு ம ர் வருவாங்க. இந்த அப் ார்ட்பமன்ட்ல யாரு
வருவா? அழுறகயும் கண்ணீருமா கத்திட்டிருக்மகன்.

அந்த மநரம் திடீர்னு மனசுல கு. .ரா-மவாட `விடியுமா?’ கறத ஞா கம்

வருது. அதுல வர்ற குஞ்சலத்றத நிறனச்சுக்கிட்மடன். அற்புதமான கறத சார்.
அந்தக் கறதயில் வர்ற சீதாராறமய்யர் மாதிரி நானும் கறடசியில
பசத்துப்ம ாயிருமவன் மதாணிச்சு. மனு மனாட மனசு ஏன் சார் இப் டிக்
கிடந்து யப் டுது? `விடியுமா?’ங்கிற தறலப்புக்கு எவ்வளவு அர்த்தம்
இருக்குனு அன்றனக்குத் பதரிஞ்சுக்கிட்மடன்.

மறுநாள் காறலயில் விடிந்து பவளிச்சம் வந்தம ாது காறல மலசா

அறசக்க முடிந்தது. எப் டிமயா எழுந்து டாக்டருக்கு ம ான் ண்ணி மனன்.
ஆம்புலன்ஸ் வந்து ஹாஸ்பிட்டலுக்குக் பகாண்டும ானாங்க. நிறறய படஸ்ட்
எடுத்து மருந்து பகாடுத்திருக்காங்க. ஹாஸ்பிட்டல்ல டிக்கிறதுக்கு புக்ஸ்
கிறடக்காமப்ம ாயிருச்சு. அது ஒண்ணுதான் கவறல. எந்த ஹாஸ்
பிட்டல்லயும் நல்ல றலப்ரரி கிறடயாது. டி.வி பவச்சிருக்கிறவங்க, புக்ஸ்
பவச்சிருக்கணும் தாமன... ஏன் மதாண மாட்மடங்குது?’

நீலகண்டன் ம சிக்பகாண்மட ம ானார். அவரது தனிறமயும்

மவதறனயும் என்றனப் ற்றிக்பகாள்ள ம ச முடியாமல் பதாண்றடயில் வலி
ஏற் ட அறமதியாக இருந்மதன்.

நீலகண்டன் பசான்னார்...
 `1960-ல் ஹிராகுட்ல மவறல ார்த்தப்ம ா தனியா மூணு வரு ம்
இருந்திருக்மகன். ன்னிரண்டு வரு ம் தனியா கிரீஸ்ல மவறல
ாத்திருக்மகன். எப் வும் புக்ஸ்தான் துறண.

இப்ம ா எனக்கு ஃப்பரண்ட்ஸ் யார் பதரியுமா? எல்லாம் பசத்துப்ம ான

றரட்டர்ஸ்... ாரதியார், கல்கி, தி.ஜானகிராமன், கு. .ரா., பமௌனி... இப் டிப்
லமராடயும் ம சிட்டிருக் மகன். இப்ம ா நான் உயிர் வாழுறமத
டிக்கிறதுக்கு மட்டும்தான். எந்த புக்றக, ாதி டிச்சிக்கிட்டு இருக்கிறப்ம ா
என் றலஃப் முடியப்ம ாகுதுனு பதரியறல. வானமலாகத்துல றலப்ரரி
உண்டா, புக் டிக்கவிடுவாங்களானு பதரியறல’ எனச் பசால்லிச் சிரித்தார்.
அந்தச் சிரிப்பில் கசப் ம றியிருந்தது.

புத்தாண்டுக்காக அவருக்கு சில புத்தகங்கள் வாங்கி

அனுப்பியிருந்மதன். இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் ப ங்களூரில் இருந்து
ஒரு ம ான் வந்தது. `நீலகண்டன் இறந்தும ாய்விட்டார். நீங்கள் அவருக்குப்
புத்தகங்கறளப் ரிசாக அனுப்பியதற்கு நன்றி’ என அவரது மகன் ம சினார்.

`எப்ம ாது?’ எனக் மகட்மடன்.

`ஒரு வாரம் ஆகிறது.’

`என்ன ஆனது?’ எனக் மகட்மடன்.

`அவர் ஒரு மகன்சர் மநாயாளி. ல ஆண்டு காலமாக சிகிச்றச

எடுத்துக்பகாண்டிருந்தார். முற்றிய நிறல, வலி மவதறனமயாடு பிடிவாதமாக
தனிமய வாழ்ந்தார். டிப் து ஒன்று மட்டும்தான் அவருக்குப் பிடித்தமான
வி யம். கறடசியாக அவர் டித்துக்பகாண்டிருந்த புத்தகம் பிமரம்சந்தின்
`மகாதான்’. மின் தகனத்தின்ம ாது அந்தப் புத்தகத்றதயும் உடன் றவத்து
எரித்துவிட்மடாம்’ என்றார். வருத்தமாக இருந்தது. இன்பனாரு க்கம்
நீலகண்டன் மகாதானின் மீதிப் க்கங்கறள வான் உலகில் இருந்து
டித்துக்பகாண்டிருப் ார் என்றும் மதான்றியது.
 புத்தகங்கள் வாழ்வின் மீதான ப ரும் நம்பிக்றகறய ஏற் டுத்துகின்றன.
துயரத்தில் இருந்தும், மவதறனகளில் இருந்தும் விடு ட றவக்கின்றன. அந்த
பமௌனத் துறணறய லரும் உணராமல் இருக்கிறார்கள் என் மத தீராத
வருத்தம்!
- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 23
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியம்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

என்ன பசய்யப்ம ாகிமறாம்?

ஓய்வுப ற்ற அரசுப் ள்ளி தறலறம ஆசிரியர் ஒருவறரச் சந்தித்து

ம சிக்பகாண்டிருந்மதன். அவர் ஆதங்கத்துடன் ஒரு ஃற றலத் தந்து,
``இறதப் ாருங்க’’ என்றார். அதில் கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளில்
பசய்தித்தாள்களில் பவளியாகி யிருந்த ஆசிரியர்கள் மீதான ல்மவறு குற்றச்
பசய்திகள் பதாகுக்கப் ட்டிருந்தன.

அவற்றில் சிலவற்றற நானும் நாளிதழ்களில் டித்திருக்கிமறன். ஆனால்,

ஒருமசர அவற்றற வாசிக்கும்ம ாது திடுக்கிட்டுப்ம ாமனன்.

அவர் வருத்தமான குரலில் பசான்னார்... ``வாத்தியார்கள் இப் டி

இருந்தா, நாடு எப் டி உருப் டும்? கல்வி ஏன் இவ்வளவு சீரழிஞ்சு
ம ாயிருக்கு? ஒழுக்கமா இருக்கமவண்டிய வாத்தியார் தப்பு ண்ணினா,
சங்க எப் டி நல்ல முறறயில் வளருவாங்க? இறத எல்லாம் டிக்கப் டிக்க
ரத்தக்கண்ணீர் வருது. கல்வி நிறலயங்கள், ஆசிரியர்கள் சார்ந்த குற்றங்கள்,
புகார்கறள விசாரிக்க காவல் துறறயில் தனிப்பிரிவு அறமக்கணும்;
இவங்கறளக் கடுறமயாத் தண்டிக்கணும்.’’

``எல்லா ஆசிரியர்களும் அப் டி அல்ல. யாமரா சிலர் தவறான

பசயல்களில் ஈடு டு கிறார்கள். அதற்காக ஒட்டுபமாத்த ஆசிரியர் கறளயும்
குற்றம் பசால்ல முடியாமத’’ என்மறன்.

``நடக்கிற தவறுகறளக் கண்டித்து ஆசிரியர்கள் என்ன

பசய்திருக்காங்க? `நமக்கு எதுக்கு வம்பு?’னு கண்டுக்கிடாம ஒதுங்கிப்
ம ாயிடுறாங்க. ம ப் ர்ல வந்திருக்கிற வி யம் பவறும் ஒரு சதவிகிதம்.
பவளிவராமல் ஆயிரம் பிரச்றனகள் இருக்கு. மாணவிகளிடம் ஆசிரியர்கள்
தவறா நடந்துக்கிறது இப்ம ா ப ருகிப்ம ாச்சு. இதுல ப ண் ஆசிரியர்களும்
ாதிக்கப் டுறாங்க. எத்தறனமயா ள்ளிகள்ல ப ண் ஆசிரியர்களுக்கு, கூட
மவறல ார்க்கிற ஆண் ஆசிரியர்கள் ாலியல் பதால்றல தர்றாங்க. அது
எல்லாம் ம ாலீஸ் மகஸ் ஆகிறது இல்றல’’ என்றார்.
 அவர் பசான்னது நிஜம். சில ஆசிரியர்கள் இறதப் ற்றி என்னிடம்
பவளிப் றடயாகமவ ம சியிருக்கிறார்கள். இதும ாலமவ சில தனியார் ள்ளி
நிர்வாகிகள் ஆசிரியர்கறளத் தரக் குறறவாகப் ம சுவதும், ப ண்
ஆசிரியர்களுக்குப் ாலியல் பதால்றல தருவதும் நடந்துவருகின்றன.
அவற்றற எல்லாம் யாரும் ப ரிதாகக் கண்டு பகாள்வமத இல்றல என் தும்
உண்றமமய.

ஓய்வுப ற்ற அரசுப் ள்ளி தறலறம ஆசிரியர் மனபநகிழ்ச்சியுடன்

பசான்னார்...

``என் முதல் ம ாஸ்ட்டிங்... அரூர் க்கத்துல சின்னக் கிராமம். அங்மக

குடியிருக்க வாடறகக்கு வீடு கிறடக்காது. கிராமத்துல யாரு வாடறகக்கு வீடு
விடப்ம ாறாங்க? நான் ஸ்கூல் வாத்தியாரா வந்திருக்மகன்னு கிராமத்துல
இருந்த ஒருத்தர் தன் வீட்றடக் காலி ண்ணி எனக்குக் பகாடுத்துட்டு, அவர்
தன் மகள் வீட்ல ம ாய் தங்கிக்கிட்டார்.
 வாத்தியார்கள் மமல அந்த அளவுக்கு மரியாறத மக்களுக்கு இருந்தது.
அந்தக் கிராமத்துல மஹாட்டல் கிறடயாது. பவாய்ஃப் ஊர்ல இல்லாத
நாட்கள்ல ஸ்கூல் சங்க வீட்ல இருந்து சாப் ாடு பசஞ்சு தருவாங்க.

பலட்டர் எழுதித்தர்றது, கல்யாணம் ம சி முடிக்கிறது, புரு ன்

ப ாண்டாட்டி சண்றட... எல்லாத்துக்கும் என்கிட்ட வருவாங்க. ஒருநாள் ஓர்
ஆள் குடிச்சுட்டு, ஸ்கூல் வராண்டாவில் டுத்துக்கிடந்தான். அவறனத் திட்டி
துரத்திவிட்மடன். இறதப் ற்றி மகள்விப் ட்ட ஊர்க்காரங்க ஒண்ணுமசர்ந்து
வந்து மன்னிப்புக் மகட்டமதாடு, அந்த ஆறளத் திட்டி என்கிட்ட மன்னிப்புக்
மகட்கபவச்சாங்க. அமதாட சரி, விவசாயிகள் யாராவது குடிச்சிருந்தாக்கூட
என் எதிர்ல வர மாட்டாங்க. ஒரு பகட்டவார்த்றத ம ச மாட்டாங்க. இப்ம ா
வாத்தியார் குடிச்சுட்டு ஸ்கூல்ல வந்து டிக்கிற ப ாம் றளப் பிள்றளங்ககிட்ட
ஆ ாசமா ம சினா, எங்மக ம ாய் பசால்றது? இதுதான் ப ரிய கவறலயா
இருக்கு. நான் ப ாய் பசால்லறல. இந்த நியூஸ் எல்லாம் நீங்கமள டிச்சுப்
ாருங்க’’ என்றார்.

பசய்தித்தாள்களில் வந்துள்ள இந்தச் பசய்திகள், தமிழகக் கல்வியின்

சீரழிந்த நிறலக்கு சாட்சியம் கூறுகின்றன.

ழநி அருமக ஒரு ள்ளியில் அதன் தறலறம ஆசிரியர் ள்ளிக்கு

வந்தவுடன், மாணவிகள் சிலறர அந்த அறறக்கு வரவறழத்து றக,
கால்கறளப் பிடித்துவிடச் பசால்வது, உடலில் மசாஜ்பசய்யச் பசால்வது,
ஆ ாசமாகப் ம சுவது என நடந்துள்ளார். அறதத் தாங்க முடியாத
மாணவிகள் ப ற்மறார்களிடம் முறறயிட, ப ாதுமக்கள் அவறர மரத்தில்
கட்டிறவத்து தர்ம அடி பகாடுத்தனர். தற்ம ாது அவர் றகதுபசய்யப் ட்டு
சிறறயில் அறடக்கப் ட்டுள்ளார்.

மசலம் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊராட்சி ஒன்றியத் பதாடக்கப் ள்ளியில்

4-ம் வகுப்பு மாணவிக்கு ாலியல் பதால்றல பகாடுத்த ஆசிரியர்
றகதுபசய்யப் ட்டுள்ளார். திண்டுக்கல்லில், ள்ளி மாணவியிடம் மதர்வு
அறறயில் சில்மி ம் பசய்த ஆசிரியர் சஸ்ப ண்ட் பசய்யப் ட்டுள்ளார்.

திருச்சியில் தனியார் ள்ளியின் தமிழ் ஆசிரியர் ஒருவர், 6-ம் வகுப்பு

மாணவியிடம் கழிவறறயில் சில்மி ம் பசய்தார் என் தற்காக காவல்
துறறயால் றகது பசய்யப் ட்டுள்ளார்.
 பசன்றன, அரும் ாக்கத்தில் பிர லமான தனியார் ள்ளியில்
உடற் யிற்சி ஆசிரியர், 3-ம் வகுப்பு மாணவியிடம் மயாகா பசால்லித்
தருவதாகக் கூறி வன்புணர்ச்சி பசய்ய முயன்றிருக்கிறார். `இறத பவளிமய
பசான்னால் பகான்றுவிடுமவன்’ என அந்த மாணவிறய மிரட்டியதால்,
அவளுக்கு உடல்நலக் குறறவு ஏற் ட்டுள்ளது. அவர் மீது புகார்
அளிக்கப் டமவ ஆசிரியறர காவல் துறற றகதுபசய்துள்ளது.

இதும ாலமவ மசலம் மாவட்டம் ஓமலூறர அடுத்த ஒரு ள்ளியில்,

அதன் தறலறம ஆசிரியர் ள்ளிக் குழந்றதகறள தனது அறறக்கு அறழத்து
வந்து, மலப்டாப்பில் ஆ ாசப் டம் காட்டியிருக்கிறார். இதனால் ாதிக்கப் ட்ட
மாணவிகள் ப ற்மறார்களிடம் புகார் கூற, திரண்டு வந்து தறலறம
ஆசிரியறர சரமாரியாகத் தாக்கி காவல் துறறயிடம் ஒப் றடத்திருக்கிறார்கள்.

ாறளயங்மகாட்றட அருமக ஒரு தனியார் ள்ளியில், தறலறம

ஆசிரியர் குடித்துவிட்டு ள்ளிக்கு வந்து, ம ாறதயில் மாணவிகளிடம் டிபரஸ்
அணியாமல் நடனமாடும் டி அசிங்கமாக நடந்திருக்கிறார். அவறர
ப ாதுமக்கள் சரமாரியாக அடித்து, உறதத்து காவல் துறறயிடம்
ஒப் றடத்துள்ளார்கள்.

கடலூர் மாவட்டம்... ஒரு தனியார் ள்ளி முதல்வர் 10-ம் வகுப்பு

டிக்கும் ஒரு மாணவியிடம் சில்மி த்தில் ஈடு ட்டதால், அவறர காவல் துறற
றகதுபசய்துள்ளது.

திருப்பூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஓர் அரசு உயர்நிறலப் ள்ளி தறலறம

ஆசிரியர், 10-ம் வகுப்பு மாணவிகளுக்கு சிறப்பு வகுப்பு நடத்துவதாகக் கூறி
ாலியல் பதால்றல தந்து வந்தார். இதில் ாதிக்கப் ட்ட ஒரு மாணவி
தற்பகாறல பசய்துபகாள்ள முயன்றதால், அவர் மீது புகார் பதரிவிக்கப் ட்டு
றகது பசய்யப் ட்டுள்ளார்.

திருவண்ணாமறல மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு மமல்நிறலப் ள்ளியில்,

முதுநிறல கணித ஆசிரியர் வகுப்பில் மாணவிகளிடம் இரட்றட அர்த்த
வார்த்றதகளால் ஆ ாசமாகப் ம சி வருவறத அறிந்த ப ற்மறார்கள், அவறர
அடித்து, உறதத்து, பசருப்பு மாறல அணிவித்துள்ளனர்.

இந்தச் பசய்திகறளப் டித்த பிறகும் நாம் ஏன் பசாரறணயற்றுப்ம ாய்

இருக்கிமறாம்?
 இந்தச் பசய்திகள், சில உண்றமகறள நமக்கு முன்றவக்கின்றன.
மாணவிகளுக்கு ாலியல் பதால்றல தந்த ஆசிரியர்களில் லரும் 40, 50
வயறதச் மசர்ந்தவர்கள். இந்தக் குற்றங்கள் அறனத்தும் ள்ளி
வளாகத்திமலமய நடந்திருக்கின்றன. இறத அறிந்து ப ாதுமக்கள் அடித்து,
உறதத்தது அந்தந்த ஊர்களிலும் நடந்திருக்கின்றன.

ாலியல் குற்றத்துக்காகக் றகதுபசய்யப் ட்ட ஆசிரியர்களில் எத்தறன

ம ர் தண்டிக்கப் ட்டார்கள், என்ன தண்டறன பகாடுக்கப் ட்டது,
அவர்களின் குடும் த்தினர் இந்தச் பசயறல எப் டி எதிர்பகாண்டார்கள்,
இதும ான்ற சம் வங்கள் நறடப றாமல் இருக்க என்னவிதமான
நடவடிக்றககள் எடுக்கப் ட்டுள்ளன, ஆசிரியறரத் தற்காலிகப் ணி
நீக்கம்பசய்வது மட்டும்தான் தண்டறனயா?

கல்வியில் புறரமயாடிப்ம ான இந்த வக்கிரங்கள் பதாடர்ந்து

பகாண்மடதான் இருக்குமா?

மயாசிக்க மயாசிக்க ரத்தம் பகாதித்துப்ம ானது. ஓய்வுப ற்ற தறலறம

ஆசிரியர் பசான்னார்...

``ஆசிரியர் இப் டி நடந்துபகாள்வது ஒரு க்கம் என்றால், இதன்

மறு க்கத்றதயும் நீங்கள் பதரிந்துபகாள்ள மவண்டும். ஒரு ள்ளியில்
குடித்துவிட்டு வந்த மாணவறனக் கண்டித்த ஆசிரியறர, மாணவன்
வகுப் றறயிமல தாக்கியிருக்கிறான். அறதக் கண்டித்த தறலறம ஆசிரியறர,
மாணவனின் உறவினர்கள் ஒன்று மசர்ந்து தாக்கியிருக்கிறார்கள்.

மகாறவயில் ஒரு ள்ளியில் மாணவி வகுப் றறயில் பசல்ம ான்

றவத்திருக்க, அறதப் றித்த ஆசிரியறர, மாணவியின் அண்ணன் அடித்து,
றகறய உறடத்திருக்கிறான். இன்னும் சில இடங்களில் ஆசிரியர்களின்
சாதிறயச் பசால்லி மாணவர்கள் திட்டுவதும், ப ண் ஆசிரியர்கறள மிக
மமாசமாக மாணவர்கள் நடத்துவதும் பதாடர்ந்துவருகின்றன.

குடியும் பசல்ம ான்களும் கல்விச்சூழலில் ப ரிய பிரச்றனகறள

உண்டாக்கியிருக்கின்றன. இதன் மமாசமான விறளவுகமள குற்றத்துக்கான
முக்கியக் காரணங்கள். ஆசிரியர் - மாணவர் என இரண்டு க்கங்களிலும்
மகாளாறுகள் அதிகரித்துவருகின்றன. இறத கல்வித் துறற கண்டுபகாள்வமத
இல்றல. 100 சதவிகிதத் மதர்ச்சி மட்டுமம அவர்களுக்குப் ம ாதுமானதாக
இருக்கிறது.

ஓய்வுப ற்ற அந்தத் தறலறம ஆசிரியரின் வருத்தம், ஒரு தனிந ரின்

கவறல அல்ல; கல்வியில் ஏற் ட்டுள்ள சீரழிவுகறளக் கண்ட லரது
கவறலயும் அதுமவ. இறதப் ற்றி ஆசிரியர்களாகப் ணியாற்றும் எனது
வாசகர்கள், நண் ர்களிடம் விவாதித்மதன்.

அவர்கள் பசான்னது மமலும் அதிர்ச்சி அளிப் தாக இருந்தது.

பசம்மரம் பவட்டுவதற்காக ஆந்திராவுக்கு கூலிகளாகப் ம ாய் பசத்த

தமிழர்கறளத்தான் உலகம் அறியும். அவர்கறளவிடவும் அடிறமகளாக
ஆந்திராவிலும் பீகாரிலும் அசாமிலும் தமிழ்நாட்றடச் மசர்ந்த லர்
ஆசிரியர்களாகப் ணியாற்றிவருகிறார்கள்.

ஆந்திராவில் உள்ள தனியார் ள்ளிகளில் ஆசிரியராக மவறலபசய்வது

என் து பகாத்தடிறம ணிம ால. சர்ட்டிஃபிமகட்கறள
பிடுங்கிறவத்துக்பகாண்டு `மூன்று வரு ம் கட்டாயம் மவறலபசய்ய
மவண்டும்’ என எழுதி வாங்கிக்பகாள்கிறார்கள். இறத மீறும் ஆசிரியர்கள்
மீது ப ாய்யாகப் புகார் பகாடுத்து, ம ாலீஸில் மாட்டிவிடுகிறார்கள். ஒரு
வரு ம் சம் ளம் இல்லாமல் மவறலபசய்தால், ள்ளிறயவிட்டு விலகிப்ம ாக
அனுமதிப் ார்கள்.

தமிழ்நாட்டில் உள்ள தனியார் ள்ளிகளில் ணிச்சுறம அதிகம்,

ம ாதுமான வருமானம் இல்றல என மவறு மாநிலங்களுக்கு மவறலக்குச்
பசல்லும் ஆசிரியர்கள், அங்கு நடக்கும் பகாடுறமகறளக் கண்டு
`ஆறளவிட்டால் ம ாதும்’ என இப் டி ஓடிவருகிறார்கள்.

இறதவிட அதிர்ச்சி, இன்மனார் ஆசிரியர் பசான்ன தகவல்...

``எங்கள் ள்ளியில் எட்டாம் வகுப்பு மாணவிறய, வகுப்பு ஆசிரியர்

காதல் கடிதம் பகாடுத்து மயக்கி கூட்டிக்பகாண்டு ஓடிவிட்டார். இவ்வளவுக்கும்
அந்த ஆசிரியரின் மகளும் அமத எட்டாம் வகுப்பில் டிக்கிறாள். அந்த
மாணவியின் ப ற்மறார் ள்ளிக்கு வந்து தகராறு பசய்தார்கள்.
 ம ாலீஸில் புகார் பகாடுக்கப் ட்டது. நான்கு மாதங்களுக்குப் பிறகு
ம ாலீஸ் டீம் ஆசிரியறரக் றகதுபசய்தார்கள். அப்ம ாது அந்த மாணவி
தான் ஆசிரியறர உயிருக்கு உயிராக லவ் ண்ணுவதாகச் பசால்லி
அழுதிருக்கிறாள். அவள் இப்ம ாது கர்ப்பிணி. இதுதான் லவ்வா... எட்டாம்
வகுப்பு டிக்கும் ப ண்ணுக்கு என்ன பதரியும்? இப் டி நடந்துபகாள்ள ஒரு
வாத்தியாருக்கு எப் டி மனது வந்தது?’’

கல்விச் சீர்மகடுகறளப் ற்றி மகட்கக் மகட்க மனம் பகாந்தளிக்கிறது.

மிகுந்த அர்ப் ணிப்புடன் தன் வாழ்நாறள கல்விக்காகமவ பசலவிட்ட

எத்தறனமயா ஆசிரியர்கறள நான் அறிமவன். இன்றும் அதும ான்ற
நல்லாசிரியர்கள் இருக்கமவ பசய்கிறார்கள். ஆனால், புல்லுருவிகள் ம ான்ற
மமாசமான ஆசிரியர்களின் எண்ணிக்றக ப ருகிக்பகாண்மட வருவது
மவதறன அளிக்கிறது.

மடராடூனில் உள்ள ` ார்ப் ார்றவயற்மறார் கல்வி வளாக’த்துக்கு

ஒருமுறற பசன்றிருந்மதன். இந்தியாவில் ார்றவயற்றவர்களுக்காகத்
பதாடங்கப் ட்ட முதல் ள்ளி அதுமவ. இங்கிலாந்றதச் மசர்ந்த ஆனி ார்ப்,
அந்தப் ள்ளிறய 1887-ம் ஆண்டு அமிர்தசரஸில் பதாடங்கியிருக்கிறார்.
அங்கு இருந்து இமயத்தின் அடிவாரத்தில் உள்ள மடராடூனுக்கு 1903-ம்
ஆண்டு ள்ளி இடம் மாற்றப் ட்டிருக்கிறது. 100 வருடங்களுக்கும் மமலாக
அந்தப் ள்ளி மடராடூனில் சிறப் ாகச் பசயல் ட்டுவருகிறது.

இந்தியாவின் ல்மவறு இடங்களில் இருந்து ார்றவயற்றவர்கள்

அங்மக வந்து டிக்கிறார்கள். பிபரய்ல் முறறயில் கற்றுத்தருகிறார்கள்.
தூய்றமயான வளாகம், ல்மவறு றகத்பதாழில்கள் கற்றுத்தரப் டுகின்றன;
மதறவயான மருத்துவ உதவிகளும் தரப் டுகின்றன. உற்சாகமான
மாணவர்கறளயும் அங்கு ணியாற்றும் ஆசிரியர்களின் அர்ப் ணிப்ற யும்
கண்டம ாது பநகிழ்ந்தும ாமனன்.

ஒரு க்கம் இப் டி றகமாறு இல்லாத உதவியாக லறரயும்

வாழறவத்துக்பகாண்டிருக்கிறது கல்வி. இன்பனாரு க்கம், கல்விச்சூழல்
குற்றச் சம் வங்களால் வி மாகிக்பகாண்டு வருகிறது.
 குடியும் ஆ ாசப் டங்களும் ாலியல் பதால்றலகளும் தற்பகாறலயும்
கல்விச் சூழலில் வளர்ந்துவருவது உடனடியாகத் தடுத்து நிறுத்தப் ட
மவண்டிய வி யம்.

கல்விச் சூழலில் மாற்றம் பகாண்டுவராவிட்டால் எதிர்காலம் மிக

மமாசமான விறளவுகறளச் சந்திக்கமவண்டியிருக்கும் என் மத உண்றம!

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 24
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

அதிகம் ம சாமத

இறச நிகழ்ச்சி ஒன்றுக்குச் பசன்றிருந்மதன். ாதிக் கச்மசரியில் யாமரா

ஒருவரின் பசல்ம ான் அலறியது. `அழபகன்ற பசால்லுக்கு முருகா...' என்ற
ரிங்மடான். கூட்டமம எரிச்சலுடன் திரும்பி, ம ாறன அறணத்துறவக்கச்
பசான்னார்கள். தற்றமான அந்தப் ப ரியவர் ம ாறன அறணக்க
முயன்றார். அவரால் முடியவில்றல. ``றசலன்ட்ல ம ாடுங்க'' என முன்
வரிறசயில் இருந்து ஒருவர் மகா மாகக் கத்தினார்.

அதற்கு அந்தப் ப ரியவர், ``ம ாறன எப் டி றசலன்ட்ல ம ாடுறதுனு

எனக்குத் பதரியாது'' என்றார். யாமரா அவரது ம ாறனப் பிடுங்கி
அறணத்தார்.

இப் டி கச்மசரி, சினிமா திமயட்டர், மகாயில், இலக்கியக் கூட்டம்,

மருத்துவமறன என எங்கும் `மற்றவர் களுக்குத் பதால்றல தருகிமறாம்'
என்ற துளி பிரக்றஞயும் இல்லாமல் பசல்ம ானில் உரக்கப் ம சிக்
பகாண்டிருப் வர்கள் ப ருகி விட்டார்கள்.

கச்மசரியில் அந்தப் ப ரியவர் நடந்துபகாண்டது தற்பசயல். அவர்

பசான்னது முக்கியமான பிரச்றன. ம ாறன எப் டி றசலன்ட்டில் ம ாடுவது,
எப் டி எஸ்.எம்.எஸ் அனுப்புவது, எப் டி ஒரு ப யறரப் திவுபசய்வது
ம ான்றறவ பதரியாமல் லரும் தடுமாறுகிறார்கள்.

முதியவர்களில் சிலர், அறியாமல் றக தவறி ஏமதா ஒரு ட்டறன

அழுத்துவதற்குப் திலாக மவறு சில எண்கறள அழுத்திவிட்டால்
அவ்வளவுதான். `றகம சிக்கான பதாறக இருப்பு குறறந்துவிடுகிறது...'
ம ான்ற காரணங்கறளக் காட்டி அவர்கறள வீட்டில் இருப் வர்கள் மகலி
பசய்வதும், திட்டுவதும், மகா ம் அறடவதும் பதாடர்ந்து நடந்துபகாண்டுதான்
இருக்கின்றன.

ஒருமுறற மக.மக நகரில் உள்ள பூங்காவில் ஒரு முதியவறரப்

ார்த்மதன். அவர் தனது பசல்ம ாறனத் பதாறலத்துவிட்டு, தற்றத் துடன்
ஒவ்மவார் இடமாகத் மதடிக்பகாண்டு இருந்தார். நடந்தும ாகிற
ஒவ்பவாருவரிடமும் `ம ாறனக் காணவில்றல' எனப் புலம்பிக்
பகாண்டிருந்தார். என்னிடமும் ஆதங்கத்துடன் ``ம ாறனக் காமணாம்''
என்றார்.

``என்ன ம ான், எப் டி இருக்கும்?'' எனக் மகட்டதற்கு, ``பசல்ம ான்''

எனச் பசால்ல முடிந்தமத தவிர, அது எந்த நிறுவனத்தின் தயாரிப்பு, என்ன
மாடல் ம ான்ற எந்தத் தகவலும் அவருக்குத் பதரியவில்றல. ``கறுப்பு கலர்'
’என்று மட்டும் பசால்லிக்பகாண்டிருந்தார். அவரது பசல்ம ான் நம் றரக்
மகட்டு, அதற்கு ம ான் பசய்தால் `அறணத்துறவக்கப் ட்டிருப் தாக'
மறுமுறன பசான்னது.

``உங்க ம ாறன அறணத்து றவத்திருந்தீர்களா?'' எனக் மகட்மடன்.

``பசல்ம ான் தாமன ஆஃப் ஆகிருச்சு. அறத எப் டி ஆன் பசய்றதுனு

பதரியறல. `சார்ஜ் ம ாட்டா திரும் வும் ஆன் ஆகிரும்'னு பசான்னாங்க.
ஆனா, சார்ஜ் ம ாட்டா ஆன் ஆகறல. என்ன பசய்றதுனு பதரியாம
சட்றடப்ற யில் ம ாட்டுபவச்சிருந்மதன். எப் டிக் காணாமப்ம ாச்சுனு
பதரியறல'' எனப் புலம்பினார்.
 அவரது றககள் நடுங்கிக்பகாண்டிருந்தன. மதடித் மதடி அலுத்துப்ம ான
அவர், சிபமன்ட் ப ஞ்சில் உட்கார்ந்துபகாண்டு மரத்றதமய பவறித்துப்
ார்த்துக்பகாண்டிருந்தார். பூங்காவின் காவலாளி, அவருடன் ம சிக்
பகாண்டிருந்தார்.

அவரிடம் ப ரியவர் தழுதழுத்த குரலில் ``என் மகனுக்குத் பதரிஞ்சா

திட்டுவான். எனக்கு எதுக்கு இந்தச் சனியன்... `மவண்டாம்'னு பசான்னா
மகட்கிறானா? எனக்கு இந்த பசல்ம ான் எல்லாம் சரிவரறல.
பதாந்தரவுதான்'' என்றார்.

பூங்கா காவலாளி, தனது பசல்ம ாறன எடுத்துக்காட்டி அவருக்கு ஏமதா

விளக்கிக் பகாண்டிருந்தார். ம ாறனத் பதாறலத்தவர், அறதக் மகட்டதாகமவ
பதரியவில்றல. அவர் நிறனத்து நிறனத்து வருந்திக்பகாண்டிருந்தார்.

இது யாமரா ஒரு ப ரியவரின் பிரச்றன இல்றல. எல்லா வீடுகளிலும்

வயதானவர்கள் புதிய பதாழில்நுட் க் கருவிகறளக் கண்டு யப் டுகிறார்கள்;
கட்டாயத்தின் ம ரில் அறதப் யன் டுத்துகிறார்கள். ஒருசிலமர அறத
எளிதாகக் கற்றுக்பகாண்டு உற்சாகமாகப் யன் டுத்துகிறார்கள்; புதிய
அனு வங்கறள அறடகிறார்கள்.

புதிதாக ஃம ஸ்புக் அக்கவுன்ட் பதாடங்கிய முதியவர்களில் சிலர்

அறடயும் சந்மதா ம் இத்தறகயமத. அதும ாலமவ ஸ்றகப், வாட்ஸ்அப்,
ட்விட்டர் எனப் ப ருகிவரும் பதாறலத்பதாடர்பு வசதிகறள
உ மயாகப் டுத்திக்பகாண்டு மகிழ்ச்சி அறட வர்களும் உள்ளனர்.

ஆனால், தான் உ மயாகப் டுத்தும் பசல்ம ானில் என்ன இருக்கிறது,

அறத எப் டிக் றகயாள மவண்டும், எப் டிப் ாதுகாப் து, திடீபரன அது
ஏன் மவறல பசய்யாமல்ம ாகிறது ம ான்றறவ, முதியவர்கள் லருக்கும்
சிக்கலான பிரச்றனகளாகமவ இருக்கின்றன.

ம ாறன உ மயாகிக்கத் பதரியாத பிரச்றனறயவிடவும் பசல்ம ாறனத்

தவறாகப் யன் டுத்தும் பிரச்றனதான் ப ரும் தறலவலியாக உள்ளது.

பசன்றனயில் நறடப ற்ற சர்வமதசத் திறரப் ட விழாவின்ம ாது ஓர்

அரங்கில் டம் ஓடிக்பகாண்டிருந்தது. ஓர் இறளஞர் பசல்ம ானில் சத்தமாகப்
ம சிக்பகாண்டிருந்தார். அறதத் தாங்க முடியாத ார்றவயாளர்கள், ம ாறன
அறணக்கும் டி கத்தினார்கள்.

அறதக் மகட்டதும் பசல்ம ானில் ம சிக் பகாண்டிருந்த இறளஞர், மிக

ஆ ாசமான வார்த்றதகளில் திட்டிய டிமய, ``அப் டித் தான்டா ம சுமவன்.
நானும் காசு பகாடுத்துதான் டம் ார்க்க வந்திருக்மகன்'' என்றார்.

உடமன ஒருவர் எழுந்து, ``அறிவு இல்றலயா உனக்கு? எத்தறன ம ர்

டம் ார்க்கிறாங்க... பவளிமய ம ாய் ம சுடா'' என்றார்.

அப் டிச் பசான்னவருக்கு, 60 வயது இருக்கும். இறதக் மகட்டவுடன்

பசல்ம ான் ம சிக்பகாண்டிருந்த இறளஞர் ஆத்திரத்துடன் அவறர
அடிக்கப்ம ாய், கண்ட டி திட்டினான். இருவருக்கும் லத்த வாக்குவாதம்
நடந்தது.

`பசல்ம ான்கறள அறணத்துறவயுங்கள்' என்ற அறிவிப்ற ஒவ்பவாரு

நிகழ்ச்சியின்ம ாதும் அறிவிக் கிறார்கள். அறத ஏன் யாரும் ஒரு
ப ாருட்டாகக் கருதுவமத இல்றல; அப் டி என்ன முக்கியமான வி யத்றதப்
ம சுகிறார்கள்... அடுத்தவறர பதாந்தரவு பசய்கிமறாம் என் றதப் ற்றி, ஏன்
துளிகூடக் கவறலப் டுவது இல்றல? அன்றாடம் திறரயரங்கு களில் யாமரா
எரிச்சல் அறடந்து பசல்ம ாறன அறணத்துறவக்கும் டி சண்றடயிட்டு,
உச்சஸ்தாயியில் ம சிக்பகாண்மடதான் இருக்கிறார்கள்.

விகாஸ் சர்மா என்கிற இந்தி எழுத்தாளர், ஒரு சிறுகறதறய

எழுதியிருக்கிறார். அதன் ப யர் `அதிகம் ம சாமத'.

மும்ற யில் வசிக்கும் ஷியாம், கிராமத்தில் தனிமய வசிக்கும் தனது

அம்மாமவாடு ம சுவதற்காகப் புதிதாக பசல்ம ான் ஒன்றற வாங்கித்
தருகிறான். அம்மாவுக்கு அறத எப் டி உ மயாகப் டுத்துவது எனக்
கற்றுத்தருகிறான். அம்மாவும் மகன் ஆறசமயாடு வாங்கிக்பகாடுத்த
பசல்ம ாறன சந்மதா த்துடன் றவத்துக்பகாள்கிறாள்.

மும்ற யில் இருந்து ஷியாம் தினமும் மாறல மநரத்தில் அம்மாவுக்கு

ம ான்பசய்கிறான். அம்மாவும் ம ாறன எடுத்துப் ம சுகிறாள். ஐந்து
நிமிடங்கள் அல்லது த்து நிமிடங்கள் இருவரும் ம சிக் பகாள்கிறார்கள்.
 இரண்டு மாதங்கள் இது தவறாமல் நடந்துவருகிறது. பிறகு ஒருநாள்,
அவன் ம ான் பசய்தால், ம ாறன எடுத்துப் ம ச மறுக்கிறார் அம்மா. சில
மவறளகளில் ம ாறன எடுப் ார். ஆனால், ஒருசில வார்த்றதகளில்
முடித்துவிடுகிறார். ஷியாமுக்கு, அம்மா ஏன் இப் டி இருக்கிறார் எனப்
புரியவில்றல.

ம ானில் ம சும்ம ாதுகூட தன் உடல்நலம் ற்றிமயா, குழந்றதகள்

ற்றிமயா அம்மா எதுவும் விசாரிப் து இல்றல என் து அவனுக்கு எரிச்சலாக
இருக்கிறது. `அம்மாவுக்கு என்ன மகா ம், ஏன் இப் டி நடந்துபகாள்கிறார்?'
என ஷியாம் மவதறனப் டுகிறான்.

மகாறட விடுமுறறக்கு, தனது மறனவி பிள்றள கறள

அறழத்துக்பகாண்டு ஊருக்கு வந்தான். அம்மா, அவர்கறள சந்மதா த்துடன்
வரமவற்று உ சரிக் கிறாள். அவளிடம் `ஏம்மா ம ானில் ம சுவறதக்
குறறத்துக்பகாண்டுவிட்டாய்... என்ன பிரச்றன?' எனக் மகட்கிறான் ஷியாம்.

அதற்கு அவள் `நீ என்றனப் பிரிந்து நகருக்குப் ம ான பிறகு, `உன்

குரறலக் மகட்க மாட்மடாமா, நீ ஊருக்கு வர மாட்டாயா...' என
ஏங்கிக்பகாண்மட இருப்ம ன். தினமும் மனதுக்குள்ளாக உன் பிரிறவ
நிறனத்துக்பகாண்டு நீயும் உன் மறனவி குழந்றதகளும் நன்றாக இருக்க
மவண்டும் என பிரார்த்தறன பசய்துபகாண்டிருப்ம ன். சில சமயம், எனக்கு
நாமன ம சிக்பகாண்டி ருப்ம ன். எப்ம ாதாவது நீ ஊருக்கு வந்தால், நீயும்
நானும் விடிய விடிய கடந்தும ான நாட்கறளப் ற்றி
ம சிக்பகாண்டிருப்ம ாம்.
 ஆனால், இந்த பசல்ம ான் வந்த பிறகு தினமும் உன் குரறலக்
மகட்கிமறன். நீயும் எறத எறதமயா பசால்கிறாய். உன்னிடம் ம சுவதற்கு
எனக்கு ஒரு வி யமும் இல்றல. இங்மக அப் டி ஒன்றும் நடப் தும் இல்றல.
அறதவிடவும் அதிகம் ம சுவது அன்ற முறித்துவிடும். எவ்வளவுதான்
பநருக்கமாக இருந் தாலும் பதாடர்ந்து ம சிக்பகாண்மட இருந்தால்
எரிச்சலாகத்தான் இருக்கும்.

உறறவ வளர்க்க, அறமதியும் பிரிவும் அவசியம் மதறவ. ஐந்து

விரல்களும் ஒட்டிக்பகாண்மட இருந்தால், றக எதற்கும் பிரமயாஜனப் டாது.
விரல்களுக்குள் இறடபவளி இருப் தும ால மனிதர்களுக்குள்ளும்
இறடபவளி மவண்டும்.

அறத உணராமல் சதா ம சிக்பகாண்மட இருந்தால், எரிச்சலும்

மகா மும்தான் மிச்சம் ஆகும். அந்தக் காலத்தில், உன் அப் ா ராணுவத்தில்
இருந்தார். ஆறு மாதங்களுக்கு ஒரு கடிதம் வரும். எனக்குப் டிக்கத்
பதரியாது. யாரிடமாவது பகாடுத்துப் டிக்கச் பசால்மவன், ஒமர கடிதத்றத
ஆறு மாதங்கள் வறர றவத்து றவத்து டித்துக் பகாண்டிருப்ம ன்.
ஏக்கமாகவும் மனமவதறன யாகவும் இருந்தாலும், அதுதான் எங்களுக்குள்
இருந்த உறறவ உறுதியாக்கியது.

இன்று லரும் வாய் இருக்கிறமத என எறத மவண்டுமானாலும்

ம சிக்பகாண்மட இருக்கி றார்கள். அது தவறு. நாம் பசால்றல வீணடிக்கக்
கூடாது. இந்த பசல்ம ான் எனக்கு மவண்டாம். நான் உன்றனப் ற்றி
நானாக நிறனத்துக்பகாண்டு காத்திருக்கமவ விரும்புகிமறன். இறத நீமய
றவத்துக்பகாள்' என அவனிடமம தந்துவிடுகிறாள்.

இந்தக் கறதறய வாசித்தம ாது, ஷியாமின் அம்மா பசான்னது உண்றம

என் து புரிந்தது. நாம் விரும்பும்ம ாது ஒருவருக்பகாருவர் ம சிக் பகாள்வது
மவறு; பதாடர்ந்து ம சிக்பகாண்மட இருப் து மவறு. நல்ல நண் ர்கள்கூட
பதாடர்ந்து ம சிக்பகாண்மட இருப் தால், ஏதாவது ஒரு மநரத்தில்
கசப் றடந்துவிடுகிறார்கள். பிரிறவ, அறமதிறய, இறடபவளிறய இந்தத்
தறலமுறற உணரமவ இல்றல. பசல்ம ானில் இரவு முழுவதும் பதாடரும்
ம ச்சு இல்லா உறரயாடல்கள் ஏமதா ஒரு தருணத்தில் பவறுப்ற , எரிச்சறல
உருவாக்கிவிடுகின்றன. அதனால் உறவு முறிந்து ம ாகிறது. ஏமாற்றமும்
மனக்குழப் மும் உருவாகின்றன. பசல்ம ாறன வீசி எறிந்து உறடத்த
எத்தறனமயா இறளஞர்கறள நான் அறிமவன். ஒரு முதியவர்கூட அப் டி
நடந்திருப் ாரா என் து சந்மதகமம!

நண் ர்களுடன் மசர்ந்து சுற்றுவதிலும் அரட்றட அடிப் திலும் எவ்வளவு

சந்மதா ம் கிறடக்குமமா, அதற்கு இறணயான சந்மதா ம் விருப் த்துடன்
தனித்து இருப் திலும் கிறடக்கும். அதற்கு, தனிறமக்கு நாம் ழக மவண்டும்.

புறக்கணிக்கப் ட்டு தனிறமயில் இருப் து என் து மவறு;

விருப் த்துடன் தனிறமயில் இருப் து என் து மவறு.

நாம் விருப் த்துடன் தனித்திருக்கப் ழக மவண்டும். அது ஒரு சுறவ.

றக்கும்ம ாது மட்டுமம றறவகள் கூட்டமாகச் பசல்கின்றன. பிறகு,
ஒவ்பவாரு றறவயும் அதனதன் வழிமய தனிமயதான் இறர மதடுகின்றன.
விரும்பிய மரத்றதத் மதர்வுபசய்து, வசிப்பிடத்றத உருவாக்கிக் பகாள்கின்றன.
தனிறமபகாள்ளுதல் என் து, நம்றம நாம் அறிந்துபகாள்ளும் வழி.

`மராமன் ஹாலிமட', `றம ஃம ர் மலடி' ம ான்ற டங்களில் நடித்த

ஆட்ரி பஹ ர்ன், புகழ்ப ற்ற ஹாலிவுட் நடிறக. 1950-ம் ஆண்டுகளில்
யுனிபசஃப் நிறுவனத்தில் நறடப ற்ற ல்மவறு நற் ணிகளில்
ங்குபகாண்டவர். அவர் தனது அனு வத்தில் இருந்து சில அறிவுறரகறளக்
கூறியிருக்கிறார். அறத வாசித்தம ாது வியந்து ம ாமனன்.

`கண்கள் அழகாக இருக்க மவண்டுமா? உங்கறளச் சுற்றி

உள்ளவர்களின் நல்ல தன்றமகறளக் காணுங்கள். பமல்லிய உடல்
மவண்டுமா? உங்களின் உணறவ, சித்தவர்களுடன் கிர்ந்து உண்ணுங்கள்.
எப்ம ாதும் சந்மதா த்றதயும் சிரிப்ற யும் உடன் றவத்திருங்கள்.
சிரிப்புதான் ஆமராக்கியத்தின் முதற் டி. ஒப் றன பசய்துபகாள்வதால்
உங்கள் முகம் மட்டும்தான் அழகாக இருக்கும். ஆனால், மனம் அழுக்காக
இருந்துபகாண்டு முகம் அழகாக ஒளிர்வது தவறு அல்லவா?

அழகான கூந்தல் மவண்டும் என்றால், உங்களின் கூந்தறல, ஒரு

குழந்றத தனது பிஞ்சு விரல்களால் தினமும் ஒருமுறற மகாதிவிடட்டும்.
 எவறரயும் துச்சமாக நிறனக்காதீர்கள்; ப ாருட்கறளவிட அவசியம்
ாதுகாக்கப் ட மவண்டியவர்கள் மனிதர்கள்.

உங்களுக்கு இரண்டு றககள் இருக்கின்றன. அதில் ஒன்று உங்களுக்கு,

மற்பறான்று பிறருக்கு என் றத நீங்கள் உணர மவண்டும்' - ஆட்ரி
பஹ ர்ன் பசான்னது இன்றறக்கும் ப ாருந்தக் கூடிய வழிகாட்டுதமல.
தகவல்பதாடர்பு சாதனங் களால் நமது வாழ்க்றக மமம் ட்டிருக்கிறது.
ஆனால், அறதக் பகாண்டு உறவுகறளக் பகடுப் துடன் சமூகக்
குற்றங்கறளயும் நாம் உருவாக்கு கிமறாம் என் து நாம் அறிந்மத
மமற்பகாள்ளும் தவறு. இறத உணர்ந்துபகாண்டு, கவனத்துடன் கறளந்து
எறியமவண்டியது நமது கடறம.

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 25
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியங்கள்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

காதல் என் து எதுவறர?

வாழ்க்றக மிகவும் வியப் ானது. சிலரது துயரங்கள் ஒரும ாதும்

தீர்க்கமுடியாதறவ. ஆயிரம் ம ர் ஆறுதல் பசான்னாலும் அறமதிபகாள்ள
முடியாத மவதறனகளும் இருக்கத்தாமன பசய்கின்றன.

பூரணா இறந்தம ாது அவளுக்கு வயது 24. காதல், பூரணாவுக்கு

அளவு இல்லாத சந்மதா த்றதயும் சகித்துக்பகாள்ள முடியாத
மவதறனறயயும் ஒன்றாகத் தந்தது. கண்ணீரும் காதலும் பிரிக்க
முடியாதறவ.

ஒரு காதல் எப் டித் பதாடங்குகிறது? இதுவறர அறதக் கணிக்க

முடிந்தவர் எவரும் இல்றல. யார் யாறர எப்ம ாது காதலிக்கத் பதாடங்கு
வார்கள், காதல் அவர்கறள என்ன பசய்யும், காதலித்தவர்கள் ஒன்று
மசர்வார்களா... பிரிந்துவிடுவார்களா, திருமணத்மதாடு காதல் முடிந்து
விடுமா... இல்றல ம ரன்-ம த்திகள் ப ற்று வாழும்நாள் முழுக்க காதலும்
நீடிக்குமா..? இந்தக் மகள்விகள் எதற்கும் யாராலும் தில் தந்துவிட முடியாது.

நாஜிக்களின் யூதப் டுபகாறல முகாமில் 70 வயதான ஒரு ப ண்,

தான் எப்ம ாது பகால்லப் டுமவாம் எனத் பதரியாத யமும் நடுக்கமும்
பகாண்டிருந்தாள். அவள் ஒவ்மவார் இரவும் பமழுகுவத்தி பவளிச்சத்தில் ஒரு
காகிதத்றதப் பிரித்து, பமௌனமாகப் டித்து கண்ணீர்விடுவாள். அப் டி என்ன
டிக்கிறாள், அந்தக் காகிதத்தில் என்ன எழுதப் ட்டிருக்கிறது என ஒருவருக்கும்
பதரியாது. ஒருநாள், வி வாயு பசலுத்திக் பகால்லப் டும் ட்டியலில் அவள்
ப யரும் இருந்தது. அவறள நிர்வாணமாக்கி, குளிக்கறவத்து வி வாயு
பசலுத்தப் டும் இடத்துக்கு அறழத்துப்ம ானார்கள். அப்ம ாதும் அவள்
உள்ளங்றகயில் அந்தக் காகிதத்றதச் சுருட்டி றவத்திருந்தாள்.

வி வாயு பசலுத்தப் ட்டு, அவள் இறந்து உடல் விறறத்துக்

கிடந்தம ாது, அவள் றகயில் இருந்த கடிதத்றத ஒரு ராணுவவீரன் பிடுங்கி
டித்துப் ார்த்தான்.
 அது அந்தப் ப ண்ணுக்கு எழுதப் ட்ட காதல் கடிதம். ஆம்... காதலன்
அவளுக்கு அளித்த முதல் கடிதம். அந்தக் கடிதத்றதப் டித்த ராணுவ
வீரனுக்கு அழுறகறயக் கட்டுப் டுத்த முடியவில்றல.

சாகும் நிமிடம் வறர ஒரு ப ண் தனது காதல் கடிதத்றதப் டித்துக்

பகாண்மட இருந்திருக்கிறாள். அது ஒரு நிறறமவறாத காதல். தான்
இளறமயில் காதலிக்கப் ட்டிருக்கிமறாம்; தனக்காக ஒருவன் எறதயும்
பசய்யத் தயாராக இருந்திருக்கிறான்; நாம் புரிந்துபகாள்ளாமல் அறதப்
புறக்கணித்துவிட்மடாம் என அந்த முதியவள் சாகும் நாள் வறர
அழுதிருக்கிறாள். காதல் என் து வாலி த்மதாடு தீர்ந்துவிடுவது
இல்றலதானா?

ஆயிரமாயிரம் காதல் கறதகள், நிகழ்வுகள் காதறலக்

பகாண்டாடுகின்றன. அதற்கு இறணயாகமவா, அதிகமாகமவா காதலால்
வீழ்ந்தவர்களும் ஏமாற்றப் ட்டவர்களும் காதலித்துத் திருமணம்
பசய்துபகாண்டு மணமுறிவு ப ற்றவர்களின் கறதகளும் இருக்கத்தான்
பசய்கின்றன.
 காதலிக்கும் ஆறச தின்வயதில் பதாடங்கிவிடுகிறது; எந்த வயதில்
முடிவறடகிறது... காதலுக்கு வயதுக்கும் பதாடர்பு இல்றலதானா?
காற்றறப்ம ாலத்தான் காதலும் நுறழயாத இடமம இல்றல. பூரணாவுக்கும்
அப் டித்தான் காதல் பதாடங்கியது. மடபிள் படன்னிஸ் விறளயாட்டுப்
ம ாட்டிக்காக தனது மகாச் உடன் பசன்றன வந்திருந்தாள். அப்ம ாது
அவளுக்கு வயது 18. தனக்குத் பதரிந்த ம ராசிரியர் பச ாஸ்டியன் வீட்டில்
தங்கலாம் என மகாச் பசான்னறத பூரணா ஏற்றுக்பகாண்டாள். அது
அண்ணா நகரில் இருந்த ப ரிய வீடு. ம ராசிரியரும் அவரது மறனவியும்
மட்டும் இருந்தார்கள். அவரது ற யன் கான்பூர் ஐ.ஐ.டி-யில்
டித்துக்பகாண்டிருந்தான். ம ராசிரியர் தனது மகன் ஸ்டீ ன் அறறறய
பூரணா உ மயாகித்துக் பகாள்ளலாம் என மாடிக்குப் ம ாகச்பசான்னார்.

மாடி அறறயின் சுவரில் ாப் மார்மலயின் ப ரிய ம ாஸ்டர்

ஒட்டப் ட்டிருந்தது. மமறஜயில் ப ரிய மியூஸிக் சிஸ்டம், கம்ப்யூட்டர்
இருந்தன. சுழலும் புத்தக அலமாரி, அழகான டுக்றக, கண்ணாடி அலமாரி
முழுவதும் பவற்றிக் மகாப்ற கள்; ரிசுப்ப ாருட்கள். அங்கு இருந்த
ஒவ்பவாரு ப ாருளாக எடுத்துப் ார்த்து வியந்து பகாண்டிருந்தாள் பூரணா.

நூற்றுக்கணக்கான மியூஸிக் சி.டி-க்கறளப் ார்த்துவிட்டு, `இவ்வளவு

தீவிரமாக மியூஸிக் மகட் வனா?!' என ஆச்சர்யம் அறடந்தாள். அந்த
அறறயில் ஸ்டீ னின் புறகப் டம் ஒன்றுகூட இல்றல. ஸ்டீ ன் எப் டி
இருப் ான் எனக் காண ஆறசயாக இருந்தது. மமறசயில், ரிசுக்
மகாப்ற களில் அவனது புறகப் டம் எங்காவது உள்ளதா எனத் மதடி
சலித்துப்ம ானாள். எதிலும் அவனது புறகப் டம் இல்றல.

தன் அறறயில் இப் டி ஒரு ப ண் வந்து தங்கியிருப் ாள் என ஸ்டீ ன்

ஒருநாளும் நிறனத் திருக்க மாட்டான் என நிறனத்தம ாது பூரணாவுக்குச்
சிரிப் ாக வந்தது.

இரவு அவனது டுக்றகயில் உறங்கி, அவனது துண்டில் தறலதுவட்டி,

அவனது கண்ணாடியில் முகம் ார்த்து விறளயாட்டுப் ம ாட்டிக்காகக் கிளம்பிச்
பசன்றாள்.

ம ாவதற்கு முன் ாக ஒரு ஸ்பகட்ச் ம னாறவ எடுத்து, அறறயில்

பதாங்கிக்பகாண்டிருந்த காலண்டரில் `றநஸ் ரூம், ஐ றலக் இட்’ என
எழுதிவிட்டு, கீமழ `பூரணா' என றகபயழுத்துப் ம ாட்டுவிட்டுப்
ம ாய்விட்டாள்.

ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு விடுமுறறக்காக பசன்றன வந்த ஸ்டீ ன்,

ஒருநாள் தற்பசயலாக காலண்டறரப் புரட்டிக்பகாண்டிருந்தம ாது, ஆரஞ்சு
நிற ஸ்பகட்ச் ப ன்னால் எழுதப் ட்ட ாராட்றடயும் ப ண் ப யறரயும்
ார்த்தம ாது வியப் ாக இருந்தது.

`யார் பூரணா, அவள் எப் டி தன் அறறக்கு வந்து தங்கினாள், இறதப்

ற்றி அம்மாவிடம் எப் டிக் மகட் து?' - அவனுக்குள் ஆறச உருவானது.
அவன் டி ன் சாப்பிடும் மநரம் `யாரும்மா பூரணா?’ எனக் மகட்டான்.

ஸ்டீ ன் அம்மாவுக்கு `பூரணா யார்?’ எனத் பதரியவில்றல. இரண்டு

நாட்களுக்குப் பிறகு அப் ாமவாடு படன்னிஸ் விறளயாடப் ம ானம ாது
`உங்க ஃப்பரண்ட் யாராவது வந்து என் ரூம்ல தங்கியிருந்தாங்களா?’ என
எதுவும் பதரியாதவன் ம ாலக்மகட்டான்.
 `அந்தப் ப ாண்ணு ப ங்களூரு பசயின்ட் மஜாசப் காமலஜ்ல டிக்கிறா.
மடபிள் படன்னிஸ் மசம்பியன். என் ஃப்பரண்ட் அறழச்சிக்கிட்டு வந்திருந்தா.
அவதான் உன் ரூம்ல தங்கியிருந்தா. ஏதாவது ப ாருறளக் காமணாமா?’
எனக் மகட்டார் அப் ா.

`அப் டி ஒன்றும் இல்றல...’ எனச் சமாளித்த டிமய பூரணாறவப் ற்றி

கனவு காணத் பதாடங்கினான் ஸ்டீ ன்.

அடுத்த நாமள அவறளக் காண் தற்காக ஸ்டீ ன் ப ங்களூரு

கிளம்பிப்ம ானான். அவளிடம் ம ாய் என்ன ம சுவது, `என் அறறயில் வந்து
தங்கியதற்கு நன்றி’ எனச் பசால்வதா, இல்றல `உங்கள் ாராட்டுக் குரிய
ஸ்டீ ன் நான்தான்’ என அறிமுகம் பசய்து பகாள்வதா... அவனுக்குக்
குழப் மாக இருந்தது.

கல்லூரியில் ம ாய் விசாரித்து, அவறள எளிதாக அறடயாளம்

கண்டுவிட்டான். அவன் மனதில் நிறனத்தறதவிடவும் பூரணா உயரம் அதிகம்;
அழகாக இருந்தாள். அவள் கடந்தும ாவறத பமௌனமாகப்
ார்த்துக்பகாண்மட இருந்து விட்டு, ஒரு வார்த்றதகூட அவளிடம் ம சாமல்
பசன்றனக்குத் திரும்பிவிட்டான்.

விடுமுறற முடிந்து கான்பூர் ம ாகமவண்டிய நாள் வந்தது. அதற்குள்

இன்பனாரு முறற அவறளப் ார்த்துவர மவண்டும் என அவசரமாக
ப ங்களூரு பசன்றான். இந்த முறற அவளிடம் எப் டியாவது ம சிவிட
மவண்டும். ஏதாவது அவளுக்குக் பகாடுக்க மவண்டும் என ஒரு புத்தகம்
வாங்கி றவத்துக்பகாண்டான்.

அன்றறக்கு அவள் கல்லூரிக்மக வரவில்றல. அவளது முகவரி மதடிக்

கண்டுபிடித்து, அவள் அப் ார்ட்பமன்ட்டுக்மக ம ாய்விட்டான். ஆனால்,
வீட்டுக் கதறவத் தட்டி அவறள அறழத்துப் ம ச மனம் வரவில்றல. `நம்
அதிர் டம் அவ்வளவு தான்' என அந்தப் புத்தகத்மதாடு பசன்றன திரும்பி,
மறுநாள் கான்பூர் ம ாய்விட்டான்.

கான்பூருக்குப் ம ான பிறகும் அவனால் பூரணாவின் நிறனவில் இருந்து

விடு ட முடியவில்றல. திடீபரன ஒருநாள் கிளம்பி ப ங்களூ ருக்குச்
பசன்றான். இந்த முறற தயக்கத்றதத் தாண்டி அவளிடம் ம சிவிட்டான்.
அவளால் நம் மவ முடியவில்றல, `இவன்தான் ஸ்டீ னா... இவன்
அறறயில்தான் தங்கியிருந்மதாமா, இப்ம ாது எதற்காக தன்றனத் மதடி
வந்திருக்கிறான்?'

அவர்கள் ஒரு காபி ாப்பில் அமர்ந்து ம சத் பதாடங்கினார்கள்.

அவளுக்கு நன்றி பதரிவிக்க வந்ததாகச் பசான்னான் ஸ்டீ ன். அவளும்
`உங்கள் அறற மிக நன்றாக உள்ளது. நிறறய மியூஸிக் மகட்பீர்கள்ம ால்
இருக்கிறது’ எனப் ாராட்டிப் ம சினாள். அப்ம ாது அவளிடம் `உன்றனப்
ார்க்க இதற்கு முன்னர் இரண்டு முறற வந்திருக்கிமறன்’ எனச்
பசால்லிக்பகாள்ளவில்றல.

அவளிடம் தனது பதாறலம சி எண்றணத் தந்துவிட்டு, அன்று மாறல

ப ங்களூறரவிட்டுப் புறப் ட்டம ாது மனம் மகிழ்ச்சியால் ததும்பியது.
விமானத்தில் காதல் ாடல்களாகமவ மகட்டுக் பகாண்டு வந்தான்.

ஆனால், அவன் நிறனத்ததும ால அவள் ம ானில் அறழக்கவில்றல;

அவன் அறழத்தம ாது தில் அளிக்கவில்றல. ஒருமுறற அவளுக்குக்
மகா மாக பமமசஜ் அனுப்பியம ாது அவள், `என்றனத் பதாந்தரவு பசய்ய
மவண்டாம்’ என தில் அனுப்பினாள். மவதறன அறடந்த ஸ்டீ ன், அதன்
பிறகு அவறளத் பதாடர்புபகாள்ளமவ இல்றல.

ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு ஒருநாள் இரவு திடீபரன அவளிடம்

இருந்து ம ான் வந்தது. எதற்காக தன்றன அறழக்கிறாள் என வியந்த டி
ம சினான். `பிறந்த நாள் வாழ்த்துகள்' என்றாள்.

`உனக்கு எப் டித் பதரியும்?’ எனக் மகட்டான்.

`உன் அறறக்கு வந்தம ாது அங்மக இருந்த ஒரு ரிசுப்ப ாருளில்

உனது பிறந்த மததி இருந்தது. அறத மனதிமல றவத்திருந்மதன்.’

` `பதாந்தரவு பசய்யாமத’ எனச் பசான்ன நீ, எதற்காக என் பிறந்த

நாறள மனதில் றவத்திருக்கிறாய்?’ எனக் மகட்டான்.

`மநரில் வா பசால்கிமறன்’ என்றாள் பூரணா.

அப் டித்தான் அவர்கள் காதல் பதாடங்கியது. கான்பூரில் இருந்து

அடிக்கடி ஸ்டீ ன் ப ங்களூரு வந்தான். விறளயாட்டுப் ம ாட்டி எனப் ப ாய்
பசால்லி, பூரணா கான்பூர் பசன்றாள். இருவரும், சந்மதா மாகக் காதறலக்
பகாண்டாடினார்கள்; உடல் இன் த்றத அனு வித்தார்கள். நிறறயப்
புறகப் டங்கள், ரிசுப்ப ாருட்கள், யணங்கள், மறக்கமுடியாத நிகழ்வுகள்...

டித்து முடிக்கும் வறர இருவரும் காதலித்தார்கள். பூரணாவின்

வீட்டுக்கு வி யம் பதரியவந்தது. அவர்கள் மநரடியாக ஸ்டீ ன் வீட்டுக்குப்
ம ாய் சண்றடம ாட்டார்கள். ஸ்டீ ன் அவறளத் திருமணம்
பசய்துபகாள்வதாக ஒப்புக்பகாண்டான். ஆனால் `இரண்டு வருடங்கள்
அபமரிக்காவில் மவறல பசய்துவிட்டு வந்து, திருமணம் பசய்து பகாள்கிமறன்’
என்றான்.

அறத, பூரணா வீட்டில் ஒப்புக்பகாள்ளவில்றல.

`என்னால் இப்ம ாது உடமன திருமணம் பசய்து பகாள்ள முடியாது’

என ஸ்டீ ன் கடுறமயாகச் பசால்லிவிட்டான். இது பூரணாவுக்கும்
ஸ்டீ னுக்கும் இறடயில் பிரச்றன ஆனது. ஒரு வரு ம் காத்திருப் தாகச்
பசான்னாள் பூரணா. ஸ்டீ ன் கிளம்பி அபமரிக்கா ம ாய்விட்டான். இறடயில்
அவளுடன் ம ானில்கூடப் ம சவில்றல.

ஓர் ஆண்டு முடிந்த பிறகும் ஸ்டீ ன் குடும் த்தில் இருந்து தில் வரமவ
இல்றல. அவர்கறளத் மதடி பூரணா பசன்றனக்கு வந்தாள். அந்த வீட்றட
வாடறகக்கு விட்டுவிட்டு அவர்களும் அபமரிக்கா ம ாய்விட்ட பசய்தி
மகள்விப் ட்டதும் பநாறுங்கிப்ம ானாள். தன்றன திட்டமிட்டு
ஏமாற்றிவிட்டார்கள் என நிறனத்து அவள் தந்றதயிடம் முறறயிடமவ,
ம ாலீஸில் புகார் பகாடுத்துவிட்டார்கள்.

அடுத்த ஆறு மாதங்களுக்கு பிறகு ஸ்டீ ன் ப ற்மறார் பசன்றன

திரும்பினார்கள். ஊர் வந்து மசர்ந்தவுடன் அவர்கறள விசாரறணக்காக
அறழத்துப்ம ானது ம ாலீஸ். இறத அறிந்த ஸ்டீ ன், அவசரமாக பசன்றன
வந்து மசர்ந்தான்.

`என் மீது ம ாலீஸில் புகார் பகாடுத்த பூரணாறவத் திருமணம்

பசய்துபகாள்ள முடியாது’ எனக் கத்தி சண்றடயிட்டான்.

முடிவில் ம சி சமாதானம் பசய்து பூரணாவுக்கும் ஸ்டீ னுக்கும்

திருமணம் நடந்தது. இரண்டு வாரங்கள் ஹனிமூன் ம ாய்வந்தான். ப ங்களூ
ருக்மக மவறலறய மாற்றிக்பகாண்டு வந்து விடுவதாகச் பசால்லி அபமரிக்கா
பசன்றான். அதும ாலமவ ப ங்களூருக்குத் திரும்பிவந்து மவறல ார்க்கத்
பதாடங்கினான். ஆனால், அவனது சு ாவம் முற்றிலும் மாறியிருந்தது.

அவறள அடித்து உறதத்து, சூடுறவத்து எவ்வளவு கஷ்டப் டுத்த

முடியுமமா அவ்வளவு கஷ்டப் டுத்தினான். அவளும் ஸ்டீ னின் அலுவலகக்
காகிதங்கறளக் கிழித்து எரித்து, உணறவ அவன் மீது வீசி அடித்து,
மமாசமாகத் திட்டி சண்றட யிட்டு ஆர்ப் ாட்டம் பசய்தாள். மணவாழ்க்றக
நரகம் ஆனது.

இனி ஸ்டீ னுடன் வாழ முடியாது என அவள் பிரிந்தும ாக

முயன்றம ாது, தன் வாழ்க்றகறயக் பகடுத்துவிட்டு எங்மக ஓடுகிறாய் என
சண்றடயிட்டு அவள் றகறய உறடத்துவிட்டான். மருத்துவ சிகிச்றச
எடுத்துக்பகாண்டு இரண்டு மாதங்கள் ஓய்வில் இருந்தாள். அப்ம ாது
ஒருநாள் அதிகம் குடித்துவிட்டு வந்து அவளுடன் வன்புணர்ச்சியில்
ஈடு ட்டான் ஸ்டீ ன். அதில் அவள் கர்ப் ம் ஆனாள். அந்தக் குழந்றத
தனக்கு மவண்டாம் கறலத்துவிடப்ம ாகிமறன் என பூரணா
சண்றடம ாட்டாள். அதில் மீண்டும் அவர்களுக்குள் வாக்குவாதம் ஏற் ட்டது.
`உயிமராடு இருந்தால்தாமன நீ பசால்வறத நான் மகட்க மவண்டும்' என,
முடிவாக ஒருநாள் அவள் தூக்கிட்டு தற்பகாறல பசய்து இறந்துவிட்டாள்.
அப்ம ாது அவள் வயது 24.

மவகமவகமாக சந்மதா ங்கறள அனு வித்து, மவகமவகமாக

வாழ்க்றகறய முடித்துக்பகாண்டு விட்டாள் பூரணா. இப்ம ாது ஸ்டீ ன்
மீண்டும் அபமரிக்கா ம ாய்விட்டான்.

ஒருமவறள அவர்கள் காதலிக்காமல் ம ாயிருந்தால் இப் டி எல்லாம்

நடந்திருக்காமதா, இல்றல... அவர்கள் பசய்தது காதல் இல்றலயா?
காதலிக்கும் ம ாது இல்லாத ஈமகாவும் மவறு ாடுகளும் திருமணத்துக்குப்
பின்னர் ஏன் உருவாகின்றன? ரஸ் ரப் புரிதல் இல்லாமல் இருவர் காதலிக்க
முடியுமா என்ன... இதும ான்ற மகள்விகள் எல்லாம் வயதானவர்களின்
பவற்றுப் புலம் ல்களா?
 காதறல அங்கீகரிக்காத பசன்ற தறலமுறறப் ப ற்மறார்கள்
யந்ததும ாலமவதான், காதறல அங்கீரிக்கும் இந்தத் தறலமுறறப்
ப ற்மறார்களும் காதறலக் கண்டு யப் டுகிறார்கள். இருவருக்கும் உள்ள
ஒமர மகள்வி `எதிர்காலம் என்னவாகும்?' என் மத. இதற்கான விறட
யாருக்கும் பதரியாது.

காதல், எதிர்காலம் ற்றி கவறலப் டுவது இல்றல; யம்பகாள்வது

இல்றல. காதலின் லமும் அதுதான்... லவீனமும் அதுதான்.

- சிறகடிக்கலாம்...
 இந்திய வானம் - 26
எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், ஓவியம்: ரமமஷ் ஆச்சார்யா

மத்தியப்பிரமதசத்தில் உள்ள றழறமயான நகரம் விதி ா. அங்மக

ஒரு பவள்றளக்காரர், மண் ாண்டங்கள் விற்றுக்பகாண்டிருப் றதக்
கண்மடன். ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

உள்ளுர் ஆட்களுடன் ஒருவராக உட்கார்ந்து, தான் பசய்த

மண்குவறளகள், ாறனகறள விற்றுக்பகாண்டிருந்தார். அவரிடம்
ம சியம ாது, தனது ப யர் அட்ரியன் என்றும், சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்
ஹங்மகரியில் இருந்து இந்தியாவுக்கு ஒரு யணியாக வந்ததாகவும், இங்மக
குயவர்களின் கறலத்திறறனக் கண்டு வியந்து, தானும் ாறன பசய்யக்
கற்றுக்பகாண்டு, இந்த எளிறமயான வாழ்க்றகறய வாழ்ந்துவருவதாகவும்
பசான்னார்.

இப் டி இந்தியர் எவரும் ஏதாவது நாட்டுக்குப் யணம் ம ாய், அங்மக

ாறன பசய்ய கற்றுக்பகாண்டு தங்கிவிடுவார்களா என்ன? இந்த மனது
எப் டி வருகிறது என மயாசறனயாக இருந்தது. அட்ரியன் பசய்த
மண்குவறளகளில் ஒன்றற வாங்கிமனன். விறல 10 ரூ ாய். ஒரு நாளில்
அதிக ட்சம் அவர் 200 ரூ ாய் சம் ாதிக்கக்கூடும். `இந்தச் சம் ாத்தியம்
ம ாதுமா?' எனக் மகட்மடன்.
 `இப் டி வாழ்வதில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிமறன். கிறடக்கும் ணம்
ம ாதுமானது' என்றார் ணமும் ப ாருளும் ஆடம் ரமான வாழ்க்றகயும்தான்
மகிழ்ச்சியின் அறடயாளங்கள் எனப் லரும் நிறனக்கும் இன்றறயச் சூழலில்,
அறத மவண்டாம் என ஒதுக்கிவிட்டு, இப் டி எளிய வாழ்க்றகறய
மமற்பகாண்டு, அதில் முழுறமயான சந்மதா த்றத அனு வித்துவருவது
சிறப் ானதாகத் மதான்றியது.

அட்ரியறனப் ம ால எத்தறனமயா ம ர் `வாழ்வில் எது சந்மதா ம்?'

என் றதத் தாங்கமள கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள்; அறத ஏற்றுக்பகாண்டு
நிறறவான வாழ்க்றகயும் வாழ்கிறார்கள். ஆனால், றக நிறறய சம் ாதித்தும்
வாழ்வில் சந்மதா மம இல்றல என் தற்காக குடி, ஆட்டம், ாட்டம் என
தன்றனக் கறரத்துக்பகாண்டு, அதில் தற்காலிக மகிழ்ச்சி மட்டுமம கிறடக்கிறது
எனப் புலம்பும் லரும் நம்மமாடுதான் இருக்கிறார்கள்.

வசதியான வீடு, புதிய கார், றக நிறறய ணம், உயர்ந்த தவி,

விருப் மான உணவுகள், ஆடம் ர வாழ்க்றக இறவதான் சந்மதா த்தின்
அறடயாளங்களாக முன்றவக்கப் டுகின்றன. இறவ, விறல பகாடுத்துப்
ப றும் சந்மதா ங்கள். ஆனால், வாழ்வில் விறலயில்லாத சந்மதா ங்கள்
நிறறய இருக்கின்றன. சூரியனும் நிலவும் மறலச்சிகரங்களும் புல்பவளிகளும்
அருவிகளும் ஆறுகளும் கடலும் வானும் ஒளிரும் நட்சத்திரங்களும் றறவக்
கூட்டங்களும் எல்மலாருக்கும் மகிழ்ச்சி தருகின்றன. இறவ விறலயில்லாத
சந்மதா ங்கள். இதன் அருறமறய நாம் முழுறமயாக உணர்வமத இல்றல.

`மங்மகாலிய அரசன் ஒருவன் றடபயடுத்துப் ம ானம ாது, ஓர்

இடத்தில் றறவ ஒன்றின் இனிறமயான ாடறலக் மகட்டான். அந்தப் ாடல்
அளித்த சந்மதா த்தில் தனக்கு அந்தப் ாடல் மவண்டும் என் தற்காக
றறவறயப் பிடித்துவரும் டி கட்டறளயிட்டான். அந்தப் றறவ ஒரு மரத்தில்
இருந்த காரணத்தால், அந்த மரத்றதக் றகப் ற்ற ஆறண பிறப்பித்தான்.
றறவ அங்கு இருந்து றக்கமவ, அறதப் பிடிப் தற்காக இறடயில் உள்ள
ஊர்கறளக் றகப் ற்றினான்.

அப் டியும் றறவ அவறனவிட்டுத் தப்பிப் றந்தும ானது. அறதப்

பிடிப் தற்காக அது றந்த ஒட்டுபமாத்த ராஜ்ஜியத்றதயும் அவன்
றகப் ற்றினான். அப்ம ாதும் அந்தப் றறவ அவன் றகவசப் டவில்றல.
ஆனால், ஒரு நாடு அவன் வசமானது. அறத, தன் நாட்டுடன்
இறணத்துக்பகாண்டான். றறவறயத் மதடிச் பசன்ற அவன், கறடசி வறர
தன் வீடு திரும் மவ இல்றல' என ஏ.மக.ராமானுஜன் ஒரு கவிறத
எழுதியிருக்கிறார்.

றறவயின் ாடறலத் மதடிச் பசல்லும் ஒருவன், அறத அறடவதற்காக

எவ்வளவு அழிவுகறள உண்டு ண்ணுகிறான் என் து நம் வாழ்வின்
குறியீடாகமவ உள்ளது. நமது சந்மதா த்துக்காக யார் யாமரா கஷ்டப்
டுகிறார்கள்; இம்சிக்கப் டுகிறார்கள். அறத நாம் கண்டுபகாள்வமத இல்றல.

பிரான்சுவா பலலார்டு என்கிற பிபரஞ்சு உளவியல் அறிஞர், `மகிழ்ச்சி

என்றால் என்ன?’ எனத் மதடிச்பசல்லும் ஒருவறரப் ற்றி நாவல்
எழுதியிருக்கிறார். 20 லட்சம் பிரதிகள் விற்று சாதறனபுரிந்த அந்த நாவலின்
ப யர் `பஹக்டர் அண்ட் தி பசர்ச் ஃ ார் மஹப்பிபனஸ்'. இந்த நாவல்,
திறரப் டமாகவும் பவளியாகியிருக்கிறது.

பஹக்டர் என்கிற ஓர் உளவியல் மருத்துவருக்கு, ஒருநாள்

`உண்றமயான மகிழ்ச்சி என் து எது... அறத எப் டி அறிந்துபகாள்வது?'
என்ற சந்மதகம் உருவாகிறது. மகிழ்ச்சிறயத் மதடி யணிக்கத்
பதாடங்குகிறார். அறத, தான் கண்டறிந்துவிட்டால் தன்னிடம் மனநல
சிகிச்றசக்கு வரும் மநாயாளிகளுக்கு அறதக்பகாண்டு உதவிபசய்ய முடியும்
என நிறனக்கிறார்.

தனது காதலி கிளாராறவயும் தன்மனாடு அறழத்துப்ம ாக

ஆறசப் டுகிறார். அவள் அலுவலக பநருக்கடி காரணமாக உடன் வர
மறுக்கிறாள். பஹக்டர் தனிமய கிளம்புகிறார்.

அவரது யணத்தின் முதல் புள்ளி, சீனா. இதற்காக விமானப் யணம்

மமற்பகாள்ளும்ம ாது அதிர்ஷ்டவசமாக அவருக்கு பிசினஸ் கிளாஸ்
டிக்பகட்டில் யணம்பசய்ய வாய்ப்பு கிறடக் கிறது. பசாகுசான இருக்றக,
சுறவயான ாம்ப யின், விதவிதமான உணவு வறககள் என யணத்தில்
சகல வசதிகறளயும் அனு விக்கும் பஹக்டருக்கு `மகிழ்ச்சி என் து,
எதிர் ாராமல் கிறடக்கும் ஒன்று' என்ற எண்ணம் உருவாகிறது. அறத, தனது
குறிப்ம ட்டில் குறித்துக்பகாள்கிறார்.

சீனாவுக்குச் பசன்ற அவர், தன் நண் னுடன் சிறந்த உணவகம் பசன்று

விறல உயர்ந்த உணறவ ரசித்துச் சாப்பிடுகிறார். அப்ம ாது `அதிகமான
 ணமும் வசதியும் கிறடப் துதான் மகிழ்ச்சி' என்ற ஓர் எண்ணம் உருவாகிறது.
அறதயும் குறித்துக்பகாள்கிறார்.

சீனாவில் இருந்த நாட்களில் ஒரு ப ண்ணுடன் ழகுகிறார். அப்ம ாது

`ஒமர மநரத்தில் நிறறயப் ப ண்களுடன் ழகுவதுதான் மகிழ்ச்சி' என்ற
நிறனப்பு உருவாகிறது. சில நாட்களுக்குப் பிறகு, அவளின் கடந்த காலத்றதத்
பதரிந்துபகாள்ளும்ம ாது மனவருத்தம் அறடகிறார். அப்ம ாது `ஒருவறரப்
ற்றி முழுறமயாகத் பதரிந்துபகாள்ளாமல் இருப் மத சந்மதா ம்' என
அவருக்குத் மதான்றுகிறது. அறதயும் தனது குறிப்ம ட்டில்
எழுதிக்பகாள்கிறார்.

திப த்திய மடாலயம் ஒன்றுக்குச் பசல்கிறார் பஹக்டர். அங்மக

துறவிகள் அறமதியாக, எளிறமயாக, சந்மதா மாக வாழ்வறதக் காண்கிறார்.
`எது எப் டி மகிழ்ச்சிறய உருவாக்குகிறது?' என ஆராயும்ம ாது, அந்தத்
தருணங்களில் அவர்கள் இயற்றகமயாடு இறணந்து வாழ்கிறார்கள்
என் றதக் கண்டறிகிறார்.

பஹக்டர் தன்னுறடய யணத்தில் எதிர்ப் டும் மனிதர்களிடம் `அவர்கள்

மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்களா... மகிழ்ச்சி என் து என்ன?’ எனத் பதாடர்ந்து
விசாரிக்கிறார். அவர்களின் தில்கறளயும் பதாகுத்துக்பகாள்கிறார்.
 இப் டியாக அவரது யணத்தின் ஊமட அவர் சந்திக்கும் மனிதர்களும்
அனு வங்களும் `எது மகிழ்ச்சி?' என் றதப் ற்றிய வறரயறறகறள
உருவாக்குகின்றன. அதில் இருந்து எது மகிழ்ச்சி என் றதப் ட்டியலிடத்
பதாடங்குகிறார்.

`அதில் பசாந்த வீடு, சிறந்த நண் ர்கள், விரும்பிய மவறல இறவதான்

மகிழ்ச்சி' எனப் லரும் நிறனக்கிறார்கள். `நாம் எதுவாக இருக்கிமறாமமா,
அதற்காகப் ாராட்டப் டுவமத சிறந்த மகிழ்ச்சி' என ஒரு சிலர்
நிறனக்கிறார்கள்.

`மற்றவர்களுக்கு உதவி பசய்வமத உண்றமயான மகிழ்ச்சி' எனச்

சிலரும், `மகிழ்ச்சி என் து ஒரு கண்மணாட்டம். எந்த ஒன்றறயும் நாம் எப் டி
எடுத்துக்பகாள்கிமறாம் என் தில் இருந்மத மகிழ்ச்சி பிறக்கிறது' என இன்னும்
சிலரும், `சும்மா இருப் மத மகிழ்ச்சி' என துறவிகளும், `அடுத்தவறரப்
புரிந்துபகாண்டு ஆதரவாக நடந்துபகாள்வமத மகிழ்ச்சி' என்று மமலும்
சிலரும் நிறனக்கிறார்கள்.

சந்மதா மமா மவதறனமயா இரண்றடயும் ப ண்கள் முழுறமயாக

உணர்கிறார்கள்; அனு விக்கிறார்கள். ஆண்கள், சந்மதா த்றத
உணரும்விதத்தில் மவதறனறய உணர்வமத இல்றல. தனது மவதறனறயத்
தாங்கிக்பகாள்ளத் பதரியாதவர்கள் ஆண்கள்.

`மகிழ்ச்சி என் து எது?' என யாராலும் வறரயறற பசய்ய இயலாது.

ஆனால், நம்மால் மகிழ்ச்சிறய உருவாக்க முடியும்; கிர்ந்து தர முடியும்;
அடுத்தவறர மகிழ்ச்சிப் டுத்த முடியும். அதற்கு நாம் தயாராக இருக்க
மவண்டும்’ என் றத பஹக்டர் உணர்ந்துபகாள்கிறார். ஒரு மகிழ்ச்சி, ஆயிரம்
வருத்தங்கறள விலகி ஓடச்பசய்துவிடும் என்கிறது சீனப் ழபமாழி.

பஹக்டறரப் ம ாலமவ நாம் ஒவ்பவாரு வரும் மகிழ்ச்சியின் ட்டியல்

ஒன்றற றவத்திருக்கிமறாம். அதில் சில ப ாதுவானறவ; ல நாமம
உருவாக்கிக்பகாண்டறவ. சந்மதா த்றதத் மதடும் லரும், எதிர்காலத்தில்தான்
அது கிறடக்கக்கூடும் என நம்புகிறார்கள். இன்றறய வாழ்வு சந்மதா மானது
அல்ல. இதன் பநருக்கடிகளில் சந்மதா ங்கள் காணாமல்ம ாய்விடுகின்றன
எனப் புலம்புகிறார்கள்.
 குழந்றதகள், கடறலப் ார்த்து சந்மதா ப் டுவறதவிடவும் கடற்கறர
மணறலக் கண்டு அதிகம் சந்மதா ம்பகாள்கிறார்கள். அது அவர்களின் மன
இயல்பு.

`எது சந்மதா ம் தரும்?’ என் றதப்ம ாலமவ `எறவ எல்லாம்

சந்மதா ம் தராதறவ?’ என்ற ட்டியறலயும் நாம் றவத்திருக்கிமறாம்.
உண்றமயில் இரண்டும் எதிர் எதிரானறவ அல்ல. நமக்கு எது மகிழ்ச்சி
தரவில்றலமயா, அது மவறு ஒருவருக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கக்கூடியது.

ஜப் ானின் புகழ்ப ற்ற பஜன் கவிஞர் ரிமயாகான், ஒருமுறற நண் ர்

வீட்டுக்குச் பசன்றிருந்தார். புகழ்ப ற்ற கவிஞர் தன் வீடு மதடி
வந்திருக்கிறாமர என விதவிதமான உணவு வறககறளச்
சறமத்துறவத்தார்கள். அவர் உடுத்திக்பகாள்ள ட்டாறடகறளப் ரிசாகத்
தந்தார்கள். அவருக்குப் ட்டாறடமயா, ருசியான உணமவா எதுவும்
பிடிக்கவில்றல. இவறர எப் டிச் சந்மதா ப் டுத்துவது என அவர்களுக்குப்
புரியவில்றல.

அவர்கள் வீட்டின் பின்புறம் சிறிய நீமராறட ஒன்று

ஓடிக்பகாண்டிருந்தது. அறதக் காட்டுவதற்காக ரிமயாகாறன அறழத்துப்
ம ானார்கள். அந்த ஓறடறய, ரிமயாகான் ஒரு சிறுவறனப்ம ால
தாவிக்குதித்துக் கடந்தார். அப்ம ாது அவரது முகத்தில் சந்மதா ம் பீறிட்டது.
அடுத்த சில நிமிடங்களுக்கு அவர் இந்தப் க்கம் அந்தப் க்கம் என மாறி
மாறித் தாவிக்குதித்து விறளயாடினார். எல்றலயில்லாத மகிழ்ச்சி
அறடந்தவறரப்ம ால பசான்னார்... `எத்தறன வருடங்களுக்குப் பிறகு
இப் டி ஒரு நீமராறடறயத் தாவிக் குதிக்கிமறன். இறதவிட சந்மதா ம் மவறு
என்ன இருக்கிறது?'

விருந்து அளித்த நண் ருக்கு, ரிமயாகாறனப் புரிந்துபகாள்ள

முடியவில்றல. ஆனால், சந்மதா த்தில் அரியது, நாம் ால்ய வயதில்
அறடந்த மகிழ்ச்சிறய மறு டியும் அறடவது. அறதத்தான் ரிமயாகான்
பசய்திருக்கிறார்.

எந்தவிதமான சிரமமும் இன்றி, தனக்கான ாறதறய

அறமத்துக்பகாண்டு ஓடுகிறது நீமராறட. அதும ாலமவ இயற்றகயின் புதிர்
தன்றமயின் ஊமட மனித மனம் தனக்கான வழிறய, தாமன
கண்டறிந்துபகாள்கிறது என் துதான் ரிமயாகானின் எண்ணம்.
 ஒரு மரம் பூப் றதக் கண்டு, மற்பறாரு மரம் ப ாறாறமபகாள்வது
இல்றல. அதுதான் இயற்றகயின் உன்னதம். இயற்றகயில் யாவும் அதனதன்
இயல்பிமலமய இருக்கின்றன. ஒவ்பவான்றறயும் பிரித்து, வறகப் டுத்தி
` யன் ாடு' என்ற கூறடக்குள் அறடக்க நிறனக்கும் மனித மனமம
இயற்றகறயக் கூறும ாடுகிறது. மனிதனுக்குத்தான் பூவுக்கும் மணம்
மதறவப் டுகிறது. மற்ற டி மணம் இருக்கிற மலர்கறளப்ம ால, மணம்
இல்லாமல் இருப் தும் பூவின் இயல்ம . நாம் மணமற்ற மலர் என் றத
உ மயாகமற்ற ஒன்று என நிறனத்து விலக்கிவிடுகிமறாம். அது நமது
அறியாறம.

மகிழ்ச்சிறய உணரும்ம ாது நாம் நம்றம அறியத் பதாடங்குகிமறாம்.

அப்ம ாது இயற்றகயும் நாமும் மவறு அல்ல என் றத உணர்கிமறாம்.
மகிழ்ச்சி ஒரு திறவுமகால். அறதக் பகாண்டு மனிதர்கள் ரஸ் ரம் ஒருவறர
ஒருவர் அறிந்துபகாள்கிறார்கள்; இறணந்து வாழ்கிறார்கள்.

சந்மதா த்றத அனு விக்கும் மனிதன், `அது முடியப்ம ாகிறமத!' எனக்

கவறலபகாள்ளத் பதாடங்குகிறான். `இன்பனாரு முறற அமத சந்மதா ம்
கிறடக்காதா?!' என ஏங்க ஆரம்பிக்கிறான். கிறடக்காதம ாது ஏமாற்றம்
அறடகிறான். மகிழ்ச்சிபகாள்வதற்கு எத்தறனமயா வழிகள், விதங்கள்
இருக்கின்றன. அதில் கறலயும் இலக்கியமும் முதன்றமயான வழிகள்.
அறவ தறலமுறற தறலமுறறகளாக மனிதர்கறளச் சந்மதா ப் டுத்திக்
பகாண்டிருக்கின்றன.

ஜப் ானிய கவிறத ஒன்று இப் டிக் கூறுகிறது...

வசந்த காலம் பூக்கிறது

அறுவறடக் கால நிலவு ஒளிர்கிறது
மகாறடயிமலா ஏகாந்தமான காற்று
னிக்காலபமங்கும் பவண் னி
மவண்டாத எண்ணங்கள் மனதில் அறடயாத வறர
எல்லா காலமும் சிறப் ானமத!
 இந்தியாவின் குறுக்கும் பநடுக்குமான எனது யணத்திலும் இறதமய
நான் அறிந்து பகாண்டிருக்கிமறன். இந்தக் கவிறதயில் எல்லா காலமும்
சிறப் ானமத என் துடன் கூடுதலாக நான் ஒரு வரி மசர்த்துக்பகாள்ள
விரும்புகிமறன்.

மவண்டாத எண்ணங்கள் மனதில் அறடயாத வறர

எல்லா காலமும் சிறப் ானமத
எல்லா மனிதர்களும் மகிழ்ச்சியானவர்கமள!

...நிறறந்தது...