Vokabelverzeichnis Griechisch – Lateinisch

Griechisch1 Synonyme Deutsch Lat. Synonym

ἀγαθός, ή, όν
Komp.:
ἀμείνων, ἀμείνων, ἄμεινον
βελτίων, βελτίων, βέλτιον
κρείττων, κρείττων, κρεῖττον
Sup.:
ἄριστος, ἀρίστη, ἄριστον
βέλτιστος, βελτίστη, βέλτιστον
κράτιστος, κρατίστη, κράτιστον
ἀγάλλομαι
(nur Präs. und Impf.)
Kstr.:
- ἀγάλλομαι ἐπί τινι
- ἀγάλλομαί τινι
- ἀγάλλομαι + Part.
τὸ ἄγαλμα
ἀγάλματος, ἀγάλματι, ἄγαλμα,
ἀγάλματα, ἀγαλμάτων,
ἀγάλμασι(ν), ἀγάλματα
ἄγαμαι
(ἀγάσομαι), ἠγάσθην, –
Kstr.:
- ἄγαμαί τι/τινα
- ἄγαμαί τινά τινος
- ἀγαμαί τί τινος
- ἄγαμαί τινος + ὅτι (διότι)/GcP
1
Die Angaben basieren auf den Autoren Demosthenes, Isokrates, Lysias, Platon, Thukydides und Xenophon.
> καλός, ή, όν
> μέγα φρονῶ (φρονήσω,
ἐφρόνησα, πεφρόνηκα)
- μέγα φρονῶ ἐπί τινι
- μέγα φρονῶ + ὅτι
> τὸ κειμήλιον, ου
> θαυμάζω, θαυμάσομαι,
ἐθαύμασα, τεθαύμακα,
(τεθαύμασμαι), ἐθαυμάσθην,
θαυμασθήσομαι (i.d.Bdtg.
„bewundern“)
- θαυμάξω τι/τινα
- θαυμάζω τινά τινος
- θαυμάζω τί τινος
- θαυμάζω τινὰ ἐπί τινι
gut, tüchtig
stolz sein (auf etw.)
die Kostbarkeit, das Kleinod
bewundern
> bŏ́ nŭs, bŏ́ nă, bŏ́ nŭm
> prŏ́ bŭs, prŏ́ bă, prŏ́ bŭm
> hŏnĕ́ stŭs, hŏnĕ́ stă, hŏnĕ́ stŭm
> glōrĭā́ rī, glṓrĭŏr, glōrĭā́ tŭs sŭ́ m
- gloriari de aliqua re/in aliqua
re/aliqua re
- gloriari + AcI
(- gloriari + quod)
> sḗ iăctā́ rĕ, iắctō, iăctā́ vī,
iăctā́ tŭm
> ōrnāmĕ́ ntŭm, ī n
> ădmīrā́ rī, ădmī́rŏr, ădmīrā́ tŭs
sŭ́ m (mīrā́ rī) (i.d.Bdtg.
„bewundern“)
- admirari aliquam
rem/aliquem
- admirari aliquam rem in
aliquo
- admirari aliquid alicuius
- admirari aliquem + quod
 - θαυμάζω τινὸς + ὅτι/GcP
ἄγαν (Adv.) λίαν (Adv.)
ἀγαπάω (ἀγαπῶ) 1. > φιλῶ, φιλήσω, ἐφίλησα,
ἀγαπήσω, ἠγάπησα, ἠγάπηκα, πἐφίληκα, πεφίλημαι,
ἠγάπημαι, ἠγαπήθην, – ἐφιλήθην, –
- φιλῶ τινα
> ἐρῶ, (ἐρασθήσομαι),
ἠράσθην, –
- ἐρῶ τινος
> στέργω, στέρξω, ἔστερξα,
(ἔστοργα)
- στέργω τινά
2. > στέργω, στέρξω, ἔστερξα,
(ἔστοργα)
- στέργω τινί
ἡ ἀγγελία
ὁ ἄγγελος
ἀγγέλλω > ἀπαγγέλλω, ἀπαγγελῶ,
ἀγγελῶ, ἤγγειλα, (ἤγγελκα), ἀπήγγειλα, ἀπήγγελκα,
ἤγγελμαι, ἠγγέλθην, ἀπήγγελμαι, ἀπήγγέλθην,
(ἀγγελθήσομαι) ἀπαγγελθήσομαι (allg.)
Kstr.: - vgl. ἀγγέλλω
- ἀγγέλλω τι > (σημαίνω, σημανῶ, ἐσήμηνα,
- ἀγγέλλω τινί τι [σεσήμαγκα], σεσήμασμαι,
- ἀγγέλλω τι πρός/εἴς τινα ἐσημάνθην [Zeichen/Worte])
- ἀγγέλλω + AcP/ὅτι (Tatsache) - σημαίνω τινί τι
- ἀγγέλλω + AcI (Gerücht) - σημαίνω πρός τινα
- ἀγγέλλεσθαι + NcP/ὅτι - σημαίνω + ὅτι
(Tatsache)
zu sehr
1. jmd. lieben (τινά)
2. mit etw. zufrieden sein (τινί)
die Botschaft, die Nachricht
der Bote
melden, berichten
> nĭ́mĭs (Adv.)
> nĭ́mĭŭm (Adv.)
1. > ămā́ rĕ, ắmō, ămā́ vī, ămā́ tŭm;
> dīlĭ́gĕrĕ, dī́lĭgō, dīlḗxī,
dīlḗctŭm
2. cōntĕ́ ntŭm ĕ́ ssĕ
- contentum esse aliqua re
> nū́ ntĭŭs, ĭī m
> nū́ ntĭŭs, ĭī m (allg.)
> tăbĕllā́ rĭŭs, ĭī m (Briefbote)
> vĭā́ tŏr, ōrĭs m (Amtsbote)
> nūntĭā́ rĕ, nū́ ntĭō, nūntĭā́ vī,
nūntĭā́ tŭm
- nuntiare aliquid
- nuntiare aliquid alicui
- nuntiare + AcI
- nuntiari + NcI/AcI
- nuntiare + Richtungsakk.
> (dḗ-)rĕ́ fĕrrĕ, (dḗ-)rĕ́ fĕrō,
dḗtŭlī/rĕ́ tŭlī, (dē-)rĕlā́ tŭm
- deferre/referre aliquid ad
aliquem
- deferre/referre + AcI
- ἀγγέλλεσθαι + NcI/(AcI)
(Gerücht)
ἐξαγγέλλω
ἐξαγγέλλω, ἐξαγγελῶ, ἐξήγγειλα,
(ἐξήγγελκα), (ἐξήγγελμαι),
ἐξηγγέλθην, (ἐξαγγελθήσομαι)
Kstr.:
- zur Kstr. vgl. ἀγγέλλω
παραγγέλλω
(παραγγελῶ), παρήγγειλα,
παρήγγελκα, παρήγγελμαι,
παρηγγέλθην, (παραγγελθήσομαι)
Kstr.:
1. konstruiert wie ein verbum
dicendi
2. konstruiert wie ein verbum
voluntatis
> cĕrtĭṓrĕm fắcĕrĕ, fắcĭō, fḗcī,
fắctŭm
- certiorem facere aliquem de
aliqua re/alicuius rei
- certiorem facere aliquem +
AcI
- certiorem fieri + AcI
1. > προαγορεύω, (προερῶ), 1. etw. öffentlich verkünden 1. prōnūntĭā́ rĕ, prōnū́ ntĭō,
προεῖπον, προηγόρευκα / 2. verraten, ausplaudern prōnūntĭā́ vī, prōnūntĭā́ tŭm
προείρηκα, προηγόρευμαι / - zur Kstr. vgl. nuntiare
προείρημαι, προὐρρήθην, – 2. > ēnūntĭā́ rĕ, ēnū́ ntĭō,
- konstruiert wie ein ēnūntĭā́ vī, ēnūntĭā́ tŭm
verbum dicendi - zur Kstr. vgl. nuntiare
> κηρύττω, κηρύξω, ἐκήρυξα, > prṓdĕrĕ, prṓdō, prṓdĭdī,
(κεκήρυχα), κεκήρυγμαι, prṓdĭtŭm (verraten)
ἐκηρύχθην, κηρυχθήσομαι - prodere aliquid (alicui)
- konstruiert wie ein
verbum dicendi
2. –
1. > προαγορεύω, (προερῶ), 1. ankündigen 1. > nūntĭā́ rĕ, nū́ ntĭō, nūntĭā́ vī,
προεῖπον, προηγόρευκα / 2. befehlen nūntĭā́ tŭm
προείρηκα, προηγόρευμαι / - nuntiare aliquid
προείρημαι, προὐρρήθην, – - nuntiare aliquid alicui
- konstruiert wie ein - nuntiare + AcI
verbum dicendi - nuntiari + NcI/AcI
> κηρύττω, κηρύξω, ἐκήρυξα, > prōnūntĭā́ rĕ, prōnū́ ntĭō,
(κεκήρυχα), κεκήρυγμαι, prōnūntĭā́ vī, prōnūntĭā́ tŭm
ἐκηρύχθην, κηρυχθήσομαι - zur Kstr. vgl. nuntiare
- konstruiert wie ein 2. > iŭbḗrĕ, iŭ́ bĕō, iū́ ssī, iū́ ssŭm
verbum dicendi - iubere + AcI
2. > κελεύω, κελεύσω, ἐκέλευσα, Caesar (milites) pontem
κεκέλευκα, κεκέλευσμαι, facere iussit.

ἡ ἀγορά, τῆς ἀγορᾶς
Phrsl.:
- ἀγορὰν συνάγειν / συλλέγειν
(eine Versammlung einberufen)
- ἀγορὰν λύειν (eine
ἐκελεύσθην,
(κελευσθήσομαι)
- konstruiert wie ein
verbum voluntatis
> προστάττω, προστάξω,
προσέταξα, (προστέταχα),
προστέταγμαι,
προσετάχθην, προσταχθήσομαι
- konstruiert wie ein
verbum voluntatis
> ἐπιτάττω, ἐπιτάξω,
ἐπέταξα, (ἐπιτέταχα),
ἐπιτέταγμαι, ἐπετάχθην,
ἐπιταχθήσομαι
- konstruiert wie ein
verbum voluntatis
> ἐπιστέλλω, (ἐπιστελῶ),
ἐπέστειλα, ἐπέσταλκα,
ἐπέσταλμαι, ἐπεστάλην,
(ἐπισταλήσομαι)
- konstruiert wie ein
verbum voluntatis
> σημαίνω, σημανῶ, ἐσήμηνα,
(σεσήμαγκα), σεσήμασμαι,
ἐσημάνθην
- konstruiert wie ein
verbum voluntatis
1. ἡ ἐκκλησία 1. die Versammlung
Phrsl.: 2. der Versammlungsplatz, der
- ἐκκλησίαν ποιεῖν / συλλέγειν /
συνάγειν (eine Versammlung
einberufen)
- iubere + passiver AcI
Caesar pontem fieri
iussit.
- iuberi + NcI ( aktiver
Inf.)
Milites pontem facere
iussi sunt.
- iuberi + NcI ( passiver
Inf.)
Pons fieri iussus est.
> ĭmpĕrā́ rĕ, ĭ́mpĕrō, ĭmpĕrā́ vī,
ĭmpĕrā́ tŭm
- imperare alicui aliquid
(Lieferung einer Sache,
eine Leistung, die
Stellung von
Geiseln/Soldaten)
- imperare + ut + Konj.
1. > cŏ́ ĕtŭs, ūs m
(freiwillig/zufällig;
Markt geselliger/politischer
Zweck)
> cŏnvĕ́ ntŭs, ūs m (freiwillig;
 Versammlung auflösen)
ἀπαγορεύω
ἀπαγορεύω, (ἀπερῶ), ἀπεῖπον,
(ἀπείρηκα), (ἀπείρημαι),
- ἐκκλησίαν διαλύειν (eine
Versammlung auflösen)
2.
1. > ἀπεῖπον
- (οὐκ) ἀπεῖπον + μή (οὐ)
+ Inf.
1. verbieten, untersagen
2. bei etw. versagen, (wegen
Erschöpfung) aufhören /
meist ernster Zweck)
> cṓntĭō, ṓnĭs f (Versammlung
des Volkes/der Soldaten)
> cŏncĭ́lĭŭm, ĭī n
(Ratsversammlung)
> sĕnā́ tŭs, ūs m
(Senatsversammlung)
Phrsl.:
- concilium convocare /
advocare / indicere (eine
Versammlung einberufen)
- contionem advocare (eine
Volksversammlung einberufen)
- diem concilio constituere
(einen Termin für eine
Versammlung festsetzen)
- concilium habere / peragere
(eine Versammlung abhalten)
- concilium dimittere (eine
Versammlung entlassen)
- in contionem venire / convenire
(zur Volksversammlung
kommen)
- contionem habere (eine
Volksversammlung abhalten /
eine Rede halten)
- contionem disturbare /
perturbare (eine
Volksversammlung stören)
1. > vĕtā́ rĕ, vĕ́ tō, vĕ́ tŭī, vĕ́ tĭtŭm
- vetare + AcI
Caesar (milites) pontem
(ἀπερρήθην), (ἀπορρηθήσομαι)
(hauptsächlich Präs. und Impf.)
Kstr.:
1. (οὐκ) ἀπαγορεύω + μή (οὐ)
+ Inf.
2. ἀπαγορεύω + Part.
προαγορεύω
προαγορεύω, (προερῶ), προεῖπον,
προηγόρευκα / προείρηκα,
προηγόρευμαι / προείρημαι,
προὐρρήθην, –
Kstr.:
- konstruiert wie ein verbum
dicendi
> οὐκ ἐῶ, ἐάσω, εἴασα, εἴακα,
(εἴαμαι), εἰάθην, –
- οὐκ ἐῶ + Inf.
2. κάμνω, καμοῦμαι, ἔκαμον,
κέκμηκα, –
- κάμνω + Part.
1.
2. > ἐξαγγέλλω, ἐξαγγελῶ,
ἐξήγγειλα, (ἐξήγγελκα),
(ἐξήγγελμαι), ἐξηγγέλθην,
(ἐξαγγελθήσομαι)
- konstruiert wie ein
verbum dicendi
> κηρύττω, κηρύξω, ἐκήρυξα,
(κεκήρυχα), κεκήρυγμαι,
ἐκηρύχθην, κηρυχθήσομαι
- konstruiert wie ein
verbum dicendi
aufgeben
1. im voraus sagen, (auch:
weissagen)
2. öffentlich bekanntmachen
facere vetuit.
- vetare + passiver AcI
Caesar pontem fieri
vetuit.
- vetati + NcI ( aktiver
Inf.)
Milites pontem facere
vetiti sunt.
- vetari+ NcI ( passiver
Inf.)
Pons fieri vetitus est.
> ĭntĕrdī́cĕrĕ, ĭntĕrdī́cō,
ĭntĕrdī́xī, ĭntĕrdĭ́ctŭm
- interdicere alicui aliqua
re
- interdicere + ne + Konj.
1. praēdī́cĕrĕ, praēdī́cō, praēdī́xī,
praēdĭ́ctŭm
- konstruiert wie ein verbum
dicendi
weissagen:
> vātĭcĭnā́ rī, vātĭ́cĭnŏr,
vātĭcĭnā́ tŭs sŭ́ m (allg.)
- konstruiert wie ein
verbum dicendi
> cắnĕrĕ, cắnō, cĕ́ cĭnī,
căntā́ tŭm (allg., gewisse
Formel)
- konstruiert wie ein
verbum dicendi
> aū́ gŭrī, aū́ gŭrŏr, aūgŭrā́ tŭs
sŭ́ m (Vogelbeobachtung)

κατηγορέω (κατηγορῶ) > διώκω, διώξομαι/(διώξω),
κατηγορήσω, κατηγόρησα,
κατηγόρηκα, κατηγόρημαι,
(κατηγορήθην),
(κατηγορηθήσομαι) > αἰτιῶμαι, αἰτιάσομαι,
Kstr.:
- κατηγορῶ τινός τι
- κατηγορῶ + ὅτι/ὡς
ὁ ἀγρός, τοῦ ἀγροῦ
ἄγριος, ἀγρία, ἄγριον
ἄγω 1. > ἐλαύνω, ἐλῶ, ἤλασα,
ἄξω, ἤγαγον, (ἦχα),
(ἄξομαι), ἠγαγόμην, ἦγμαι,
ἀχθήσομαι, ἤχθην, ἦγμαι
ἐδίωξα, (δεδίωχα), (δεδίωγμαι),
(ἐδιώχθην), (διωχθήσομαι)
- διώκω τινά τινος
ᾐτιασάμην, ᾐτίαμαι,
ᾐτιάθην, (αἰτιαθήσομαι)
(i.d.Bdtg. „beschuldigen“)
- αἰτιῶμαι τινά τινος
- αἰτιῶμαι + ὅτι/ὡς
- αἰτιῶμαι + Inf.
(ἐλήλακα), ἐλήλαμαι,
(ἠλάθην), (ἐλαθήσομαι)
> ἡγοῦμαι, ἡγήσομαι,
ἡγησάμην, ἥγημαι
(i.d.Bdtg. „führen“)
- ἡγοῦμαί τινος
(Anführer sein)
- ἡγοῦμαί τινι
- konstruiert wie ein
verbum dicendi
2. prōnūntĭā́ rĕ, prōnū́ ntĭō,
prōnūntĭā́ vī, prōnūntĭā́ tŭm
- zur Kstr. vgl. nuntiare
anklagen > ăccūsā́ rĕ, ăccū́ sō, ăccūsā́ vī,
ăccūsā́ tŭm
- accusare aliquem alicuius rei
- accusare + quod/quia
> ărgŭ́ ĕrĕ, ắrgŭō, ắrgŭī, ărgū́ tŭm
- arguere aliquem alicuius rei
- arguere + AcI
> rĕ́ ŭm fắcĕrĕ
- reum facere aliquem alicuius
rei
der Acker, das Feld > ắgĕr, ī m (bebautes/beweidetes
Feld)
> cắmpŭs, ī m (offenes/freies
Feld)
wild, roh > ăgrĕ́ stĭs, ăgrĕ́ stĭs, ăgrĕ́ stĕ
> fĕ́ rŭs, fĕ́ ră, fĕ́ rŭm
> rŭ́ dĭs, rŭ́ dĭs, rŭ́ dĕ
1. führen, treiben 1. > ắgĕrĕ, ắgō, ḗgī, ā́ ctŭm
2. ziehen, marschieren > dū́ cĕrĕ, dū́ cō, dū́ xī, dŭ́ ctŭm
2. > ĭ́tĕr fắcĕrĕ

ἀνάγω
ἀνάξω, ἀνήγαγον, (ἀνῆχα),
ἀνῆγμαι, ἀνήχθην, (ἀναχθήσομαι)
ἀνάγομαι
ἀνάξομαι, ἀνηγαγόμην, ἀνῆγμαι
ἀπάγω
ἀπάξω, ἀπήγαγον, (ἀπῆχα),
(ἀπάξομαι), (ἀπηγαγόμην),
ἀπῆγμαι, (ἀπαχθήσομαι),
ἀπήχθην, ἀπῆγμαι
διάγω
διάξω, διήγαγον, (διῆχα),
(διάξομαι), (διηγαγόμη),
(διῆγμαι), (διαχθήσομαι),
(διήχθην), (διῆγμαι)
Kstr.:
- διάγω + Part. Präs. (etw.
(Wegführer sein)
2. > ἐλαύνω, ἐλῶ, ἤλασα,
(ἐλήλακα), ἐλήλαμαι,
(ἠλάθην), (ἐλαθήσομαι)
> πορεύομαι, πορεύσομαι,
ἐπορεύθην, πεπόρευμαι
> ἀποπλέω, ἀποπλεύσομαι /
ἀποπλευσοῦμαι, ἀπέπλευσα,
(ἀποπέπλευκα),
(ἀποπέπλευσμαι),
(ἀπεπλεύσθην),
(ἀποπλευσθήσομαι)
> ἐκπλέω, ἐκπλεύσομαι,
ἐξέπλευσα, ἐκπέπλευκα,
(ἐκπέπλευσμαι),
(ἐξεπλεύσθην),
(ἐκπλευσθήσομαι)
> διαγίγνομαι, (διαγενήσομαι),
διεγενόμην, διαγεγένημαι /
διαγέγονα
- διαγίγνομαι + Part. Präs.
(etw. fortwährend tun)
> διατελῶ, διατελῶ, διετέλεσα,
διατετέλεκα, (διατετέλεσμαι),
hinaufführen ~ dū́ cĕrĕ ĭ́n + Akk.
in See stechen, absegeln, abfahren > nā́ vĕm/nā́ vēs sŏ́ lvĕrĕ, sŏ́ lvō,
sŏ́ lvī, sŏlū́ tŭm
> ắncŏrās tŏ́ llĕrĕ, tŏ́ llō, sū́ stŭlī,
sŭblā́ tŭm
> prṓvĕhī, prṓvĕhŏr, prṓvĕctŭs
sŭ́ m (nā́ vī/nā́ vĕ)
> prŏfĭcī́sci, prŏfĭcī́scŏr,
prŏfectus sum (nā́ vī/nā́ vĕ)
wegführen > ăbdū́ cĕrĕ, ăbdū́ cō, ăbdū́ xī,
ăbdŭ́ ctŭm (ắb, ĕ́ x, dḗ; ĭ́n, ắd)
(Zeit) verbringen > vī́tăm ắgĕrĕ, ắgō, ḗgī, ā́ ctŭm
- vitam agere in aliqua re
> tĕ́ mpŭs cōnsū́ mĕrĕ, cōnsū́ mō,
cōnsū́ mpsī, cōnsū́ mptŭm
- tempus consumere in aliqua
re
> tĕ́ mpŭs cŏntĕ́ rĕrĕ, cŏ́ ntĕrō,
 fortwährend tun) (διετελέσθην),
(διατελεσθήσομαι)
- διατελῶ + Part. Präs. (etw.
fortwährend tun)
> διατρίβω, διατρίψω, διέτριψα,
διατέτριφα, (διατέτριμμαι),
διετρίβην / (διετρίφθην),
(διατριβήσομαι)
- διατρίβω + Part. Präs. (etw.
fortwährend tun)
εἰσάγω
(ἀλλ’) ἄγε (δή)! ἄγετε! (ἀλλ’) φέρε (δή), ἴθι (δή), ἀλλά
(ἀλλὰ γάρ/ἀλλ’ οὖν)
cŏntrī́vī, cŏntrī́tŭm
- tempus contere in aliqua re
> tĕ́ mpŭs cōnfĕ́ rrĕ, cṓnfĕrō,
cŏ́ ntŭlī, cŏllā́ tŭm
- tempus conferre ad aliquid
1. hineinführen
2. jmd. vor Gericht bringen,
anklagen
Auf! Los! ắgĕ! ắgĭtĕ!