Ajnshtajni tregoi se drita përbëhet prej paketave diskrete të energjisë duke i lidhur me

dukurine fizike të quajtur fotoefekt ose efekt fotoelektrik.

Fig 1 . Nëse drita me frekuencë të lartë lëshohet mbi pllaken metaile atëherë nga ajo
mund të shkkepusim elektrone. Elektronet e shkëputura lëvizin rreth pllakave pozitive
dhe bëjnë që në ampermetër të rregjistrohet rryma. Elektronet e shkëputura quhen
fotoelektrone sepse ato janë shkëputur nga emeteri nën ndikimin e rrezev të dritës. Në
vitin 1905 Ajnshtajni e prezentoi shpjegimin e efektit fotoelektrik që në vitin 1921 merr
çmimin nobel për fizik.
Me këtë teori të tij, Anshtajni tregoi se drita me frekuencë mund të përshkruhet si një
koleksion i paketave diskretet energjisë kurse qdo paket e tillë përmban sasin e energjisë
të dhënë me shprehjen E=h*v – Sot këto paketa të energjisë quhen fotone.
Energjia e dritës që lëshohet nga llamba elektrike psh mbartet me anë të fotoneve. Sa më
e ndritshme që është drita që bie në njësinë e sipërme, aq më madh është nr i fotoneve në
njësi të kohes që bie në të. Ajshtajni ka zbatuar parimin e ruajtes së energjisë dhe për ta
shpjeguar efektiin fotoelektrik përkufizoj këtë reaksion : h * v= A + Ek ose h * v = A+ ½
Mev2 nga ky relacion kemi :

1. Nëse h*v<A energjinë e fotonit është më e vogël se puna e daljes së elektronit nga
metali, atëherë elektronet nuk e lëshojnë metalin sepse nuk fitojnë energji të
mjaftueshme prandaj nuk shkaktohet efekti fotoelektrik.

2. Nëse h*v>A atëherë energjia e tepërt manifestohet në formë të energjisë kinetike

që i detyron elektronet të lëvizin në drejtim ne konektorin. Ampermetri tregon
rrymë dhe shkaktohet efekti fotoelektrik.
Vetë i efektit fotoelektrik është se kur rritet intensiteti i dritës nëse frekuenca e
dritës është e njehët energjia kinetike maksimale e elektroneve mbetet e nyejt.