Intensiteti i fushes elektrike

Fusha elektrike e krijuar nga 1 ngarkese burim ne vendodhjen e nje ngarkese prove,
perkufizohet si forca elektrike qe vepron mbi njesine e ngarkeses prove. E=Fe/q0 (E dhe F jane
vektore) Fusha elektrike eshte fusha e krijuar nga 1 ngarkese ose 1 shperndarje ngarkesash te
ndara nga ng prove. Ngarkesa prove sherben si dedektor i fushes elektrike .
Per forcen elektrike qe vepron mbi ngarkesen e ng q , qe ndodhet ne 1 fushe elektrike kemi:
Fe=q*e q pozitive, forca ka te njejtin drejtim me fushen. q neg , forca dhe fusha
kane drejtime te ndryshme. Pra intensiteti i fushes elektrike (te krijuar nga 1 ngarkese q0)
eshte forca qe ushtrohet ndaj ngarkeses pikesore njesi pozitive te vendosur ne pika te
ndryshme te fushes. Njesia matese per intensitetin e fushes elektrike eshte: V/m.
Kapaciteti elektrik
Kapacitet elektrik quhet madhesia fizike me te cilen karakterizohet vetia e percjellesit qe ne
potencial te njejte mund te permbaje sasi te ndryshme te ngarkeses elektrike.Per dy percjelles
me potencial te njejte, kapacitet me te madh ka ai, i cili mund te pranoje sasi me te madhe te
elektricitetit dhe e kunderta. Njesia matese e kapacitetit eshte faradi (F).
Pra kapaciteti elektrik eshte 1 madhesi e matjes se aftesive per te grumbullur ng elektrike per 1
diference te potencialeve te dhene.
Rezistenca dhe ligji ohmit
Rezistenca elektrike është kundërshtimi i lëvizjes së elektroneve të lira përbrenda një
përcjellësi. Ajo kufizon kalimin e rrymës dhe shënohet me R. Rezistenca është një dukuri fizike e
çdo përcjellësi. Ngarkesat edhe vetë perçuesit kanë një rezistencë të brendshme si për
shembull: (telat elektrik) një llambë elektrike inkandeshente që përdor energjinë e rrymës ose
kalimin saj. 
Rezistenca e 1 percjellesi ne perpjestim ted r me gjatesine e percjellesit dhe ne perpj te zhd me
sip e prerjes terthore te tij. R=p* l/s p rez specifike e percjellesit.
Rezistenca e percjellesit varet nga gjatesia e tij, nga sip e prerjes terthore te tij, nga lloji i
materialit dhe nga temp. Kur materialet i binden ligjit te ohmit, rez nuk varet nga intensiteti i
rrymes I.
Ligji i Omit thotë se rryma nepër një përçues në mes të dy pikave është proporcional
me tensionin në mes të këtyre dy pikave. Duka e paraqitur konstanten e proporcionalitetit
si rezistencë[1] arrihet ekuacioni matematikor që përshkruan këtë lidhje: I=U/R ku I është
rryma nepër përçues në njësi të amperit, U është tensioni i matur në volt,
dhe R është rezistenca elektrike e përçuesit në njësi të omit. Më specifikisht, ligji i Omit thotë
se R në këtë relacion është konstantë, varur nga rryma.
Ne rastin e percjellesve joomike, rap U/I varet nga intensiteti i rrymes I, qe do thote se
Intensiteti i rrymes nuk eshte ne perpj te drejte me dif e potencialeve.
Intensiteti i rrymes elektrike.
Levizja e drejtuar e ngarkeses elektrike formom rrymen elektrike. Intensiteti i rrymes
elektrike sasia e ng elektrike qe pershkon 1 sip te caktuar , me Kohen e nevojshme per te
pershkuar kete sip. I=deltaQ/delta t. ku deltaq eshte sasia e ng elektrike kurse t eshte koha per
peershkimin e sip.
Me marreveshje kah i rrymes elektrike merret kahu i levizjes se ng pozitive. Formula lart
perdoret gjithashtu per te gjetur int e rrymes elektrike qe vjen si rez i levizjes se nje ng elektrike
te vetme cfardo, por qe zev v e levizjes se drejtuar vq me ate te ng. Pra I= n*q*S*vq. Nr i
grimcave te ng te paraqitura ne vellim eshte ng e plote ne vellim; deltaQ=q*n*D*vq*deltaT.
Ligji I Omit
Intensiteti i rrymes elektrike ne 1 pjese te percjellesit ne perpj te drejte me dif e potencialeve
ndermjet skajeve te kesaj pj te percjellesit. I=(1/R)*U. Konstantja e perpjestueshmerise
shenohet 1/R ku Rrez elektrike dhe jepet R=1/U. Rez e 1 percjellesi eshte ne perpj te drejte
me gjatesine e percjellesit dhe ne perpj te zhd me sip e prerjes terthore te tij.
Lidhja e fushes elektrike me pot elektrik
Vijat e fushes elektrike jane ne drejtimin dhe kahun e zvog te potencialit. Pra nqs njohim
POTENCIALIN, ai mund te perdoret per te llogaritur Intensitetin e fushes elektrike. Kemi psh 1
zhv te vogel dl te ng 1 njesi me Intensitet E ndryshimi i pot eshte: dv=-E*dl (E komponentja e
dl ne drejtim // me zhv). Pasi pjesetimit me dl kemi: E=-dv/dl. Nqs zhv dl eshte pingul me E,
potenciali nuk ndryshon. Pra Intensiteti i fushes elektrike eshte gradient i potencialit V me
shenje minus para. E= -(trekendesh mrapsht)V. Nqs 1 ng prove zhv pingul me vijat e fushes, nuk
kryhet pune dhe potenciali nuk ndryshon.
Fluksi i fushes elektrike
Fluksi elektrik (intensiteti i fushës elektrike) është fluksi i fushës elektrike. Fluksi elektrik është
proporcional me vijat e fushës elektrike që kalojnë përmes një sipërfaqeje virtuale. Fluksi
elektrik mbi një sipërfaqe S jepet nga:
ΦE= integrali nga s i E*dA ku E eshte intensiteti i fushës elektrike dhe dA është sipërfaqja
diferenciale e 1 sip te mbyllur S me 1 normale sip te orientuar nga jashte qe percakton drejtimin
e saj. Per 1 sip Gausiane te mbyllur, fluksi elektrik jepet: ΦE= integrali nga s i E*dA = Qs/ ε0 .
Qs eshte ngarkesa e mbyllur e sip qe perfshin ng e lire dhe ng e lidhur dhe e0 konst elektrike. Ky
relacion njihet si ligji i Gausit per fushen eletrike.
Energjia ne qarqet elektrike
Nqs 1 percjelles pershkohet nga 1 rryme elektrike tek ai vihet re shnd i en elektrike ne en
termike.Fusha elektrike ne percj pershpejton cdo e- , duke rritur en kinetike e cila shume shpejt
shnderrohet ne termike, si rez i goditjeve midis e- dhe joneve ne rrjeten kristalore te
percjellesve. Nje sasi en potenciale mund te jepet: deltaW=deltaQ(-U), kurse shpejtesia e
humbjes se en jepet: I*U, pra I*U eshte en e humbur ne njesine e kohes ose fuqia e zhv ne
percjelles. Kjo en e humbur eshte e = me fuqine P. Zev R=U/I dhe arrim P=I2*R
Fluksi i fushes magnetike
Fluksi magnetik, zakonisht shënohet me shkronjën e alfabetit grek Φ (phi), tregon sasinë e
intensitetit të fushës magnetike që kalon përmes një sipërfaqeje të dhënë, duke marrë parasysh
intesitetin dhe shpërndarjen e fushës magnetike. Paraqitet me 1 nr vijash te fushes magnetike
qe shpojne 1 sip te caktuar. Jepet si prodhim i induksionit magnetic B(vector) me sip . θB=B*S
(theta dhe B vektore). Njesia e matjes Veber Wb. Nqs induksioni magntik B formon kendin
theta me normalen, fluksi eshte B*cos Φ.
Ligji i Gausit per fushen magnetike pohon së fusha magnetike B ka një divergjencë të barabartë
më zëro, më fjalë të tjera, ajo është një fushe vektoriale solenoidale. Forma integrale e ligjit të
Gausit për magnetizmin: Integrali nga s i B*dA=0 . ku s eshte cdo sip e mbyllur dhe dA vector.
Siperfaqja ekuipotenciale quhet siperfaqja ne te cilen potenciali elektrik eshte i njejte ne gjithe
vellimin e percjellesit , ku percjellesi ka vellim ekuipotencial. Nqs nje ng prove zhv me
dl(vector) // nje sip ekuipotenciale ath kemi dV=-E*dl=0 (e dhe dl vektore) de si rrjedhoje vijat e
fushes elektrike jane pingul me 1 sip ekuipotenciale. Nqs E eshte e madhe(E intensiteti i fushes
elektrike)sip ekuipotenciale ku ekz nje dif potenciali e caktuar jane afer nj tj. Sip ek ne afersi
te nje percjellesi sferik dhe ne afersi te nje percjellesi jo sferik.. vijat jane gjithmone pingul me
sip ek.
Energjia e fushes magnetike
En e fushes magnetike e grumbulluar ne nje induktivitet L ne te cilin kalon rryma I jepet:
Wm=1/2(L*I2). Gjate futjes se rrymes ne induktiviter, ne hapesiren brenda induktivitetit lind
nje fushe magnetike. Puna per krijimin e 1 rryme ne induktivitet , kosniderohet si 1 pune per te
krijuar 1 fushe magnetike ne te. Prandaj ENERGJIA e grumbulluar ne induktivitet eshte en e
grumbulluar ne fushen magnetike te induktivitetit.
Persa i perket en magnetike qe i takon njesise se Vellimit, pra DENDESIA VELLIMORE e en
magnetike do jete: nB = B2/2μ . Pra kjo formule perdoret kur kemi nje fushe magnetike ne
hapesire dhe gjejme dendesine vellimore. ku b eshte induksioni magnetik dhe nb dend
vellimore.
Fusha elektrostatike eshte rast i vecante i fushes elektromagnetike, pra ne fushen
elektrostatike ngarkesat nuk jane ne levizje.
Elektrostatika është studimi i fenomeneve që lidhen me trupa të ngarkuar në prehje. Siç
përshkruhet nga ligji i Kulonit, trupa të tillë aplikojnë forca mbi njëri tjetrin. Sjellja e tyre mund
të analizohet nëpërmjet koncepteve të fushës elektrike që rrethon çdo trup të ngarkuar, e tillë
që çdo trup i ngarkuar i vendosur në këtë fushë është subjekt i nje force në madhësi të
drejtëpërdrejtë me madhësinë e ngarkesës dhe madhësinë e vlerës së fushës magnetike në atë
pozicion. Nëqoftëse forca është tërheqëse apo shtytëse kjo varet nga polariteti i ngarkesës. 
Puna qe kryhet: A=A1+A2= Q*EdeltaX*cosa
Forca elektromotore f.e.m
Forca elektromotore induktohet ne qark kur ndryshon fluksi magnetik qe pershkon 1
qark(pavaresisht menyres si ndodh ky ndryshim). Kjo fem induktohet me vlere absolute sa
shpejtesia e ndryshimit te fluksit magnetic. (derivate i fluksit ne lidhje me Kohen). fem ekz edhe
kur qarku eshte i hapur dhe per pasoje ne te nuk kalon rryme. ε=E/Q ku ε eshte f.e.m E
energjia ne qark.
Integrali sipas 1 vije te mbyllur ne keto fusha eshte i = fem te induktuar e cila eshte = me v e
ndryshimit te fluksit magnetic(derivatin e fluksit ne lidhje me Kohen) pra: ε = integral nga c
E*dl= -d θB /dt. Ky barazim shpreh ligjin e FARADEJ NEWMAN. Shenja - k ate beje me kahun e
forces elektromotore te induktuar.
Ekuacionet e maxwellit.

Ligji i Gausit
Ligji i Gausit është një relacion midis fluksit të plotë elektrik nëpër një sipërfaqe të mbyllur
(sipërfaqja gausiane) dhe ngarkesës që ndodhet brenda sipërfaqes. Ai ka një rëndësi
themelore në studimin e fushave elektrike. Fluksi i plotë nëpër çdo sipërfaqe të mbyllur që
rrethon një ngarkesë pikësore q, është i barabartë me raportin q/ε0 dhe është i pavarur nga
forma e sipërfaqes. φE=q brenda/ε 0
Në parim, ligji i Gausit mund të përdoret për të gjetur fushën elektrike të krijuar nga një sistem
ngarkesash ose nga një shpërndarje e vazhduar ngarkesash. Megjithatë në praktikë, kjo zgjidhje
mund të zbatohet vetëm në një numër të kufizuar situatash që karakterizohen nga një simetri e
lartë.
Ligji I Amperit
Jep lidhjen midis perbereses sipas drejtimit tangencialme elementet e nje vije te mbyllur c te
induksionit magnetic ⃗B, e cila shumohet sipas kesaj vije dhe intensistetit te rrymes se plote Ic,
❑

qe pershkon siperfaqen e kufizuar nga kjo vije e mbyllur.Trajta matematike : ∮ ⃗

B ∙ dl=μ0 ∙ Ic .
c

Ligji I Faradeit Eshte ligji themelor I elektromagnetizmit .Ligji pohon se forca elektromotore e
induktuar ne nje qark te mbyllur eshte e barabarte me derivation e fluksit magnetic perms
−dϕ ⃗ B
qarkut ne lidhje me kohen. ε =
dt
. Ku ε- f.e.m. dhe ϕ ⃗B – fluksi magnetic.
*Drita.Ligjet e pasqyrimit dhe perthyerjes.Postulatet e Bohrit
Drita eshte nje vale elektromagnetike e cila perhapet me shpejtesi 3*108 m/s.
Parimi I HYGENCIT
Fronti I vales eshte vendi gjeometrik I pikave ne faze
konstante.
Nqs rrezja e frontit valor në çastin tështë r, rrezja e tij në
çastin t+ Δtështë r+ cΔt, ku cështë shpejtësia e përhapjes së
valës. Megjithatë, nëse një pjesë e valës ndërpritet nga një
pengesë ose kur vala kalon nëpër një
mjedistjetër,përcaktimi i frontit të ri valor në çastin t + Δt
është shumë më i vështirë. Cdo pike e ballit sherben si nje
burim I ri I perhapjes se valeve sekondare. Burimi primar sherben si nje mbeshtjellese e
burimeve sekondare.
Pasqyrimi i Dritës
Kur një tufë drite bie mbi një pengesë plane, si p.sh. mbi një pasqyrë,
gjenerohen valë të reja që përhapen duke u larguar prej
pengesës.Kjo dukuri quhet pasqyrim. Pasqyrimi ndodh nëkufirin
ndarëstë dy mjediseve(p.sh. në kufirin ajër –qelq), ku një pjesë e
energjisë sëdritës rënëse pasqyrohetdhe një pjesë e saj depërton në
mjedisin e dytë.
Këndi θ1midis rrezes rënëse dhe pingules mbi sipërfaqen pasqyruese
në pikën e rënies, quhet këndi i rëniesdhe plani i përcaktuar prej
këtyre dy drejtëzave, quhet plani i rënies.(Këndi θ‘quhet këndi i pasqyrimit.)

Ligji i parëi pasqyrimit: Rrezja rënëse, pingulja dhe rrezja e pasqyruar, janë bashkëplanare.
Ligji i dytë i pasqyrimit: Këndi i rënies ështëi barabartëme këndin e pasqyrimit (θ1= θ‘).

Ligjet e pasqyrimit janë të vlefshëm për çfarëdo lloj vale

Përthyerja e Dritës
I referohemi përsëri figurës: Kur një tufë drite bie mbi
sipërfaqen ndarëse të dy mjediseve(p.sh., në kufirin ajër –qelq),
një pjesë e energjisë dritore pasqyrohet dhe një pjesë depërton
në mjedisin e dytë. Ndryshimi i drejtimit të përhapjes së dritës
nëmjedisin e dytëquhet përthyerje. (Vala që depërton lind
ngainterferencaevalës rënëse me valën e përftuar nga
riemetimit i energjisë dritore prej atomeve tëmjedisit tëdytë.)
Rrezja që futet në qelq quhet rreze e përthyerdhe këndi θ2quhet kënd i përthyerjes. Për rastin
e figurës: këndi i përthyerjes është më i vogël se këndi i rënies θ1, pra rrezja e përthyer
shmangetduke iu afruar pingules.
Ligji i parëi përthyerjes: Rrezja rënëse, pingulja dhe rrezja e përthyer, janë bashkëplanare.
Ligji i dytë i përthyerjes: n1*sin(theta1)=n2*sin(theta2).
Kur drita kalon nga një mjedis në tjetrin, frekuenca e saj nuk ndryshon, ndërsa gjatësia e saj
valore ndryshon. Frekuenca me të cilën valët kalojnë vëzhguesin B në mjedisin 2, duhet të jetë
e barabartëme frekuencën me tëcilën ato kalojnëvëzhguesin A nëmjedisin 1. Nëse nuk ndodh
kështu, energjiaduhet të grumbullohetapo zhduketnë kufirin ndarës të mjediseve. Meqë nuk ka
ndonjë mekanizëm që të ndodhë një proçes i tillë, frekuenca duhet të mbetet konstante.
c /n 1
Nga: v=λ*f marrim λ1/λ2=v1/v2= =n2/n1  λ1n1=λ2n2
c /n 2
Në qoftë se mjedisi 1 është boshllëkose ajër, atëherë n1=1 dhe treguesi i përthyerjes për çdo
mjedisshpehet si raport: n=λ/λn. ku λështë gjatësia valore e dritës në boshllëkdhe λnështë
gjatësia valore e dritës në mjedisin me tregues përthyerje n.

**Nga ndryshon drita natyrore nga drita e polarizuar.Flisni per llojet e polarizimit te drites
Drita natyrore perfytytrohet si nje sere valesh terthore ku lekundjet hapen ne drejtimin pingul
ne drejtime te ndryshme.Cdo levizje mund ta zberthejme ne dy levizje te tjera, madje cdo
lekundje mund ta zberthejme si dy lekundje te cfaredoshme pingule me njera tjetren.Cdo tufe
te rrezeve te drites mund ta zberthejme ne dy tufa te tilla me orientime plotesisht te
percaktuara pingule me njera tjtrn.Qe te realizohet nje zberthim I tille duhet te perdoren
metoda te specifikuara ku njera pohon :
**Dy tufa perthyhen me kende te ndryshme
**njera tufe te perthithet tjetra tejcohet
Qe te realizohet nje gje e tille duhen perdorur pajisje te specifikuara, ku njera nga pajisjet qe
perdorim quhet POLARIZATOR. Drita e dale nga polarizatori eshte e polarizuar.Drita e
polarizuar lekundet ne te njetin drejtim dhe plan.PLani I polarizimit eshte plani I cili realizon
drita e polarizuar.
Per te pdalluar driten natyrore nga drita e polarizuar perdoret nje pajisje e dyte qe quhet
analizator.
LLOJET E POLARIZIMIT
1.Polarizimi me ane te pasqyrimit  per polarizime te ndryshme perqindjet e lekundjeve jane
te ndryshme.
Polarizimi quhet I plote nese lekundjet L pasqyrohen plotesisht.
2.Polarizimi me ane te perthyerjes se dyfishteKur tufa e rrezeve bie ne kristal realizon
perftimin e dy rrezeve te tjera, ku njera I bindet ligjeve te perthyerjes.NJera quhet rreze e
zakonshme, tjetra rreze e jashtezakonshme, por te dyja rrezet jane pingule me nj-tjr.
3.Polarizimi me ane te dikroizimitNjera drite perththet me shume se tjetra.Nuk dallohet se
kush eshte me e zbehte sps ndryshojne.Polaroidet bejne te mundur zberthimin e lekundjeve ne
te njejtin drejtim.
Pasqyrimii Plotë i Brendshëm
Në figurë paraqitet një burim piksori cili ndodhet
në qelqdhe disa nga rrezet që bien nën kënde të
ndryshme në kufirin qelq–ajër.(Të gjitha rrezet
devijojnë duke iu larguar pingules.)
Me rritjen e këndit të rënies, këndi i përthyerjes
rritet derisa arrihet një kënd rënieje kufi θk, për të
cilën këndi i përthyerjes është 90o. Për kënde
rënieje më të madhse ky kënd kufi, nuk ekziston
asnjë rreze e përthyer dhe e gjithë energjia
pasqyrohet.Kjo dukuri quhet pasqyrim i plotë i brendshëm.
Pasqyrimi i plotë i brendshëm, përftohet kur drita kalon
nga njëmjedis me tregues përthyerje mëtëmadh,
nënjëmjedis me tregues përthyerje mëtëvogël.

Dispersionii Dritës
Treguesi i përthyerjes së një lënde varet nga gjatësia e valës.Kjo varësi e treguesit të
përthyerjes nga gjatësia e valës (ose nga frekuencae saj) quhet dispersion. Kur tufa e dritës së
bardhë bie mbi faqen e një prizmi qelqi, këndi i përthyerjes për gjatësi të voglavalore(ngjyra
vjollcëe spektrit të dukshëm), është më i madh se ai për gjatësi më të mëdhavalore, (ngjyra e
kuqee spektrit). Për këtë arsye, drita me gjatësi vale më të vogël, devijohet më shumë se ajo
me gjatësi vale më të madhe. Prandaj tufa e dritës së bardhë zbërthehet në ngjyra, d.m.th.,
në gjatësitë e valësprej të cilave ajo përbëhet. Seria e ngjyrave tëpërftuara njihet si spektri i
dukshëmi dritës. Dispersioni i dritës në një spektër demonstrohet më së miri në natyrë, me
anë të formimit të ylberit
Difraksioni
Kur një vale ndesh me një pengesë, ajo tenton të përkulet rreth saj. Kur vala ndesh me një
pengesë e cila ka një çarje të vogël, ajo përkulet dhepërhapetsi një valë sferike apo rrethore. Kjo
përkulje (apo devijim) i frontit valor quhet difraksion. Në ndryshim me këtë sjellje, kur një tufë
grimashbie mbi një pengesë e cila ka një çarje, ajo ose ndaletnga pengesa, ose kalonpërmes
çarjes, pa ndonjë ndryshim në drejtimin e përhapjes së grimcave. Difraksioni është një nga
karakteristikat kyçe që dallojnë valët nga grimcat. Megjithëse valët që ndeshin një pengesë ose
çarje, difraktojnë gjithmonë: Sasia e difraksionit varet nga fakti, nëse gjatësia valore është e
vogël apo e madhe në krahasim me përmasat e pengesës apo çarjes. Në qoftë se gjatësia
valore është e madhenë krahasim me çarjen, efektet e difraksionit janë të mëdhadhe gjatë
kalimit nëpër çarje, valët përhapen sikur ta kishin origjinën në një burim pikësor që ndodhet
aty. Nga ana tjetër, në qoftë se gjatësia valore është e vogëlnë krahasim me çarjen,efekti i
difraksionit është i vogël. Pranë skajeve të çarjes, frontet valore janë të deformuara dhe valët
duken se përkulen lehtë. Megjithatë, pjesa kryesore e frontit valor nuk është i ndikuar dhe valët
përhapen në vija të drejta, pak a shumë, si një tufë grimcash.
deri në disa metra) janë përgjithësisht të mëdha në krahasim me çarjet dhe pengesat(dyer ose
dritare, njerëz etj), difraksioni i valëve zanore është një dukuri që vërehet shpesh.
Nga ana tjetër, gjatësitë valore të dritës së dukshme(400nm deri në 700nm) janë shumë të
vogla në krahasim me përmasat e objekteve dhe çarjevetë zakonshme, sa që difraksioni i
dritës nuk vihet re kaq lehtë; drita duket se përhapet në vijë të drejtë. (Pavarësisht nga kjo,
difraksioni i dritës është një dukuri e rëndësishme).
Difraksioni vendos një kufizimnë atë se sa saktë mund të përcaktohet vendodhjae objekteve të
vogla duke shfrytëzuar valët e pasqyruara prej tyre dhe në atë se sa mirë mund të zbërthehen
detajete këtyre objekteve.
Valët nuk pasqyrohen në mënyrë të konsiderueshme nga objekte më të vegjël se gjatësia e
tyre valore, dhe rrjedhimisht detajet e e objekteve të tilla, nuk mund të vëzhgohen në një
shkallë më të vogël se gjatësia valore e përdorur. Në qoftë se për të lokalizuar një objekt
përdoren valë me gjatësi valore λ, atëherë pozicioni i tij mund të njihet vetëm brenda një
papërcaktueshmërie prej një gjatësie valore (±λ).

**INTERFERENCA eshte dukuria e mbivendosjes se dy valeve koherente qe kane qe kane te

njejten frekunce dhe gjatesi vale,por dieference fazash konstante.Njihen dy koncepte te
interferences:
- Konstruktive vtm nese diferenca e fazave δ=360˚k, k ben pjese ne Z
- Destruktive