1.

Ang radyo at telebisyon ay naging paraan upang mas mapalaganap ang wikang
Filipino. Hindi na makwekwestiyon kung bakit gusto ng mga tao ang manuod ng
telebisyon at makinig ng radyo. Ito’y dahil sa nalilibang at nasisiyahan ang mga tao
dito kaya’t di man napapansin pero mas lumalalim ang bokabularyo ng mga tao
dahil sa mga nakukuhang salita habang sila’y nanunuod/nakikinig.
2. Mas lumawak ang sakop ng Filipino sa primetime na mga palabas dahil mas
maraming nakakaintindi ng wikang Filipino kaya’t mas maraming nanunuod.
Dinadagdagan ng mga television networks ang mga programa nilang pang
primetime dahil kumikita sila sa mga advertisments ng kanilang mga programa.
3. Ang paghalo ng wikang Ingles at Filipino ay makikita sa mga pelikula at pati na rin
sa mga FM na estasyon ng radio. Ito’y dahil mas maraming nakakaintindi at
nakakaunawa ng mga salitang ginagamit kumpara sa kung punong Ingles at punong
Filipino lang ang gamit.
4. Kailangang suriin ang kolokyal na wikang pambansa dahil sa malakas na
impluwensya ng media sa mga ginagamit na salita ng mga mamamayan. Kailangan
ay maging maingat ang mga personalidad sa telebisyon at radio sa mga salitang
gagamitin nila dahil ang kanilang mga salita’y mayroong kakayahan na
makaimpluwensya sa mga manunuod/tagapakinig.
5. Ang wikang Filipino ay hindi masasabing wika ng mass media sa Pilipinas dahil
base sa mga programa–mapa radyo o telebisyon–ang karaniwang ginagamit ay ang
Taglish. Mangilan-ngilan na lamang ang mga palabas o estasyon sa radio na
gumagamit ng purong Filipino at kaunti lamang ang mga mamamayan na nanunuod
o nakikinig nito sa kadahilanang ang purong Filipino ay napakalalim kung minsan na
mahirap nang intindihin, lalo na ng makabagong henerasyon.