Dolores R. Taylan, Jayson D. Petras at Jonathan V.

Geronimo 2016 Komunikasyong at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino RBSI

Sampaloc Manila
Komunikasyong at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino https://link.quipper.com/
Dolores R. Taylan, Jayson D. Petras at Jonathan V. Geronimo 2016 Komunikasyong at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino RBSI
Sampaloc Manila
Komunikasyong at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino https://link.quipper.com/
Ang mga mag-aaral ay inaasahang makakamit ang
mga kasanayang pampagkatuto:
1. Nalalaman ang kahuluhan ng wika batay sa iba’t
ibang Dalubhasa.
2. Naisasapuso ang kahalagahan ng Wikang
Pambansa.
3. Naipapaliwang ang kasabihan “ Ang hindi maghamal
sa sariling wika ay daig pa ang hayop at malansang
isda” ayon kay Dr. Jose Rizal.
 Ang Kahulugan ng WIKA

Pinakagamitin at popular ang kahulugan ng

wika na ibinibigay ng lingguwistang
(mula sa Austero et. Al 1999).
Ayon sa kaniya, ang wika ay
masistemang balangkas ng sinasalitang
tunog na pinipili at isinaayos sa
paraang arbitraryo upang magamit ng
mga taong kabilang sa isang kultura.
Ang Wika
Ang salitang Latin na Lingua
ay nangangahulugang “ dila” at
“wika” o “lengguwahe”. Ito ang
pinagmulan ng salitang Pranses
na langue na nangangahulugan
ding dila at wika. Kalaunan ito’y
naging Language na siya ring
ginagamit na katumbas ng
salitang lengguwahe sa wikang
Ingles.
Sa aklat nina ,
mababasa ang kahulugan ng wika
bilang proseso ng pagpapadala at
pagtanggap ng mensahe sa
pamamagitan ng simbolikong cues
na maaaring berbal o di-berbal.
Sa aklat naman nina
binabanggit na may mahalagang
papel na ginagampanan ang wika sa
pakikipagtalastasan. Ito ang midyum na
ginagamit sa maayos na paghahatid
at pagtanggap ng mensahe na susi sa
pagkakaunawaan.
 Ayon sa mga edukador na sina
,
“Ang wika ay isang kalipunan ng mga salita
at ang pamamaraan ng pagsasama-sama
ng mga ito para magkaunawaan o
makapag-usap ang isang grupo ng mga tao.
Binanggit ng Pambansang Alagad ng
Sining sa Literatura na si
na parang hininga ang
wika. Gumagamit tayo ng wika upang kamtin
ang bawat pangangailangan natin.
Para naman sa Lingguwistang si
“wika ang
sumasalamin sa mga mithiin, lunggati,
pangarap, damdamin, kaisipan o saloobin,
pilosopiya, kaalaman at karunungan, moralidad,
paniniwala, at mga kaugalian ng tao sa lipunan.”
Ayon sa
ang wika ay “Lawas ng mga salita
at sistema ng paggamit sa mga ito na
laganap sa isang sambayanan na may
iisang tradisyong pangkultura at pook na
tinatahan.
01 02 03 04
01
Ang wika ay kabuuan
ng mga sagisag na
binubuo ng mga tunog
na binibigkas o
sinasalita at ng mga
simbolong isinusulat.
02
Ang wika ay
nasasalamin sa
kultura at
pinagdaanang
kasaysayan ng isang
bansa.
03

Ang wika ay isang

instrument sa
komunikasyon
Mahihirapang
magtagumpay ang
komunikasyon kapag
walang wikang ginagamit.
04

Mahalaga ang wika sa

pagpapanatili,
pagpapayabong, at
pagpapalaganap ng kultura
ng bawat grupo ng tao.
 Mahalaga ang wika bilang bilang
tulay para magkausap at magkaunawaan ang iba’t ibang
grupo ng taong may kani-kaniyang wikang ginagamit. Mas
nagkakaunawaan ang mga tao sa isang bansa at
nakabubuo ng ugnayan ang bawat bansa sa daigdig
sapagkat may wikang nagsisilbing tulay ng komunikasyon
ng bawat isa.
 Ginagamit ang
Ang wika Ang wika wika ng
ay may pangkat ng
masistemang
ay mga taong
Balangkas arbitraryo kabilang sa
isang kultura.
Binubuo ng mga makabuluhang tunog
o ponema ang wika na nakalilikha ng
mga yunit ng salita na kapag
pinagsama-sama sa isang maayos at
makabuluhang pagkakasunod-sunod ay
nakabubuo ng mga parirala,
pangungusap, at talata.
Pinagkakasunduan ang
anomang wikang gagamitin ng
mga grupo ng tao para sa
kanilang pang-araw-araw na
pamumuhay.
Magkaugnay ang wika at kultura at hindi
maaaring paghiwalayin. Katulad ng nabanggit,
ang kultura ang nagpapayaan sa wika
samantalang ang wika naman ang nagbibigay
ng ngalan o salita sa lahat ng mga gawaing
nakapaloob sa kultura.
Binubuo ng mga makabuluhang
tunog o ponema ang wika na
nakalilikha ng mga yunit ng
salita na kapag pinagsama-sama
sa isang maayos at
makabuluhang pagkakasunod-
sunod ay nakabubuo ng mga
parirala, pangungusap, at talata.
Pinagkakasunduan
ang anomang wikang
gagamitin ng mga
grupo ng tao para sa
kanilang pang-araw-
araw na pamumuhay.
Magkaugnay ang wika at kultura
at hindi maaaring paghiwalayin.
Katulad ng nabanggit, ang
kultura ang nagpapayaan sa wika
samantalang ang wika naman
ang nagbibigay ng ngalan o
salita sa lahat ng mga gawaing
nakapaloob sa kultura.
 Ang Wika ay sumasabay sa pagbabago
ng panahon. Malaya itong tumatanggap ng
mga pagbabago upang patuloy na
yumaman at yumabong. Namamatay ang
wika kapag hindi nakasabay sa pagbabago
ng panahon o kapag hindi tumatanggap ng
mga pagbabago.
Nagbabago ng anyo, gamit, at kahulugan
ng mga salita ayon sa takbo ng panahon
at sa mga taong gumagamit nito. Dahil
nagbabago ang wika, may mga salitang
namamatay o hindi na ginagamit sa
paglipas ng panahon, at may
nadaragdagan o naisisilang namang mga
bagong salita sa bokabularyo.
 TANDAAN KLASE
Unique o natatangi ang wika. Walang wikang may
magkatulad na magkatulad na katangian. May kani-
kaniyang lakas o kahinaan din ang wika. May mga salitang
mahirap hanapan ng eksaktong salin o katumbas sa ibang
wika dahil sa magkakaibang kulturang pinagmulan.
Gayundin, hindi dahil mas mayaman, malakas, at mas
maunlad ang isang bansa ay mas superior o mas
makapangyarihan na ang wika ng bansang ito kaysa sa
ibang mas mahirap na bansa. Walang wikang superior sa
isa pang wika. Lahat ng wika ay pantay-pantay sapagkat
mayroon itong kaniya-kaniyang katangian taglay natatangi
sa isa’t isa.
 Ang Pilipinas ay
isa sa mga
bansang
binayayaan ng
maraming wika, di
kukulangin na
nasa 180 ang
wikang sinasalita
sa Pilipinas.
Dalawang Sitwasyong nangyayari sa Wika maaaring;

Heterogenous ang Homogenous ang

sitwasyon sitwasyon
pangwika sa pangwika sa isang
Pilipinas dahil bansa kung iisa
maraming wikang ang wikang
umiiral dito at may sinasalita ng mga
mga diyalekto o mamamayan dito.
varayti ang mga
wikang ito.
 Ang Tagalog,
Bisaya,
Ilokano,
Hiligaynon,
Samar-Leyte,
Pangasinan,
Bikol, at iba pa
ay mga Wika,
hindi diyalekto
at hindi rin
wikain.
 Bilingguwalismo
at
Multilingguwalismo
Ang Bilingguwalismo ay tumutukoy sa
dalawang wika. Isang pananaw sa pagiging
bilingguwal ng isang tao kung nakapagsalita
siya ng dalawang wika nang may pantay na
kahusayan. Bilang patakarang pang-
edukasyon sa Pilipinas, nangangahulugan ito
ng paggamit ng Ingles at Filipino bilang
panturo sa iba’t ibang magkakahiwalay ng
subject: Ingles sa matematika at siyensiya,
Filipino sa agham panlipunan at iba pang
kaugnayan na larangan.
Ngayon, hindi na bilingguwalismo kundi
multilingguwalismo ang pinapaiiral na
patakarang pangwika sa edukasyon. Ang
pagpapatupad ng Mother Tongue-based
Multilingual Education o MTB-MLE ay
nangangahulugan ng paggamit ng unang wika
ng mga estudyante sa isang partikular na lugar,
sa Ilokos, Ilokano ang wikang panturo sa mga
estudyante mula kindergarten hanggang
ikatlong baiting.
Ituturo naman ang Filipino at Ingles pagtuntong
nila sa ikaapat na baiting pataas. Ipinatupad
ang ganitong pagbabago sa wikang panturo
dahil napatunayan ng marami pag-aaral na
mas madaling natututo ang mga bata kapag
ang unang wika nila ang ginagamit na panturo.
Mas madaling rin silang matututong makabuo
ng kritikal na pag-iisip kapag naturuan sila sa
kanilang unang wika.
Artikulo XIV, Artikulo XIV, Konstitusy
Seksiyon 6 ng Seksiyon 7 on ng 1973
Konstitusyon ng (artikulo XV
ng 1987. Konstitusyo sek. 3)
n ng 1987.
Artikulo XIV, Seksiyon 6 ng
Konstitusyon ng 1987, nakasaad
na, “Ang wikang pambansa ng
Pilipinas ay Filipino. Samantalang
nililinang, ito ay dapat
payabungin at payamanin pa
salig sa umiiral na wika sa
PIlipinas at sa iba pang mga wika.
Artikulo XIV, Seksiyon 7 ng
Konstitusyon ng 1987, nakasaad na,
“Alinsunod sa tadhana ng batas at sang-
ayon sa nararapat na maaaring ipasaya
ng Kongreso, dapat magsagawa ng mga
hakbangin ang Pamahalaan upang
ibunsod at pusposang itaguyod ang
paggamit ng Filipino bilang midyum ng
opisyal na komunikasyon at bilang wika
ng pagtuturo sa sistemang pang-
edukasyon.”
Ayon sa Konstitusyon ng
1973 (artikulo XV sek. 3)
ang mga wikang opisyal ng
Pilipinas ay Filipino,at
hangga’t walang ibang
itinatadhana ang batas,
Ingles.
Samantala, gagamitin naman ang
Ingles bilang isa pang opisyal na
wika ng Pilipinas sa pakikipag-
usap sa mga banyagang nasa
Pilipinas at sa
pakikipagkomunikasyon sa iba’t
ibang bansa sa daigdig. Ingles
ang itinuturing na lingua franca
ng daigdig. Ito ang ginagamit ng
mga tao mula sa iba’t ibang
bansa para mag-usap at
magkaunawaan.