Alamat ng Marikina

ni Antonio, Emilio Martinez (Kuwentong Pampaaralan)

Mahahalagang Detalye:

Simula: Ang bayang Marikina ay isang pook na masukal, sagana sa iba’t-ibang

punong-kahoy, madamong kapatagan at kaayaayang batis
Tauhan: Kabilang sa mga naninirahan sa pook na ito ay ang mag-asawang
Marta at Kanor, na may isang anak na dalagang ang pangalan ay
Marina.

Nagtataglay ng pambihirang kagandahan si Marina

a. maganda ang pagkabilog ng kanyang mukha
b. makinis at maputing mamula-mula ang kulay ng pisngi
c. may mapupungay na mata
d. pantay-sakong ang kanyang maitim at alun-along buhok.
e. sa tuwina’y nakatuun ang kaniyang isip sa pagtawag sa Diyos..

Pagkawala ni Marina: Isang hapon ay naisipan ni Marina na manaog at

magtungo sa batis. Naganyak si Marina na maligo sa batis sa pag-aakalang
siya ay nag-iisa nang mga sandaling yaon. Biglang nakarinig siya ng isang
tinig na anya:-Marikit ka, Marina!...Napakarikit mo,Marina!...Pinakamamahal
kita! Napagulat si Marina, kaya’t siya ay lumuhod at taimtim na nagdasal: -
Panginoon, kung ako po ay madadaig ng tuksong iyon... ay mabuti pang kunin
Mo na po ako!...Bigla namang nagdilim at gumuhit ang matatalim na kidlat.
At walang abug-abog ay bumuhos ang malakas na ulan.Nang tumila ang ulan,
sa kung anong hiwaga, ay nawala na si Marina, nguni’t sa buong paligid ng
pook na iyon ay dinig na dinig ng mga tao ang mahabang alingawngaw na:
Marikit ka, Marina!...

Wakas: Nang magkasalin-salin ang alingawngaw na yaon sa labi ng mga tao,

pagkaraan ng maraming taon ay naging “MARIKINA,” na siya nang naging
pangalan ng bayang Marikina na noon ay nasasakop ng lalawigang Rizal.