ฉากโรงแรม

พวกเฟิ ร์สกำลังนัง่ เล่นอยูท่ ี่โรงแรม จู่ๆก็มีเสี ยงโทรศัพท์ของเฟิ ร์สดังขึ้น

ธรรมะ(เสี ยงโทรศัพท์) : เป็ นไงบ้าง ถึงหนองคายแล้วใช่ไหม
เฟิ ร์ส : ถึงแล้วครับอาจารย์
รงค์แย่งโทรศัพท์ไปจากเฟิ ร์ส
รงค์ : โหจารย์ นัง่ รถนานมากกก ผมเลยต้องหาอะไรทำแก้เบื่อซักหน่อย ได้รูปคนไหลตายมาเต็ม
โทรศัพท์เลยครับ 5555555(ฮ่าฮ่าๆๆ)
ธรรมะ : แกล้งเพื่อนอีกแล้วนะเรา ตั้งใจทำงานด้วยล่ะ แล้วก็….อย่าลืมซื้ อผ้ามัดหมี่ลายพญานาค
ให้ครู ดว้ ย!
ธรรมะวางสายไป
เสียงเคาะประตูห้องของโรงแรมดังขึ ้นขัดจังหวะก่อนที่ทกุ คนจะได้ คยุ กันเรื่ องงานต่อ
วารุณี : เด็กๆจ๊ ะ มีใครสนใจไปดูบญ ุ บังไฟที
้ ่หมูบ่ ้ าน “นาเมย” กันไหมจ๊ ะ พอดีพี่พอจะรู้จกั คนท้ อง
ถิ่นอยูบ่ ้ าง
มณีวาด : ดีเลยค่ะพี่ แล้ วทุกคนว่าไง
สายรุ้ง : ได้ เลยยย
*****************************************************************************************************
ทุกคนกำลังเดินอย่างเหน็ดเหนื่อย เพราะรถที่มาส่งนันไปต่ ้ อไม่ได้ เนื่องจากไม่มีถนนตัดผ่าน
หมูบ่ ้ านนาเมย
สายรุ้ง : เห้ อ… ร้ อนก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย
รงค์ : อดทนหน่อยสิจ๊ะ แม่สาวน้ อยบอบบาง
สายรุ้ง : หนอยแน่!
รงค์กบั สายรุ้งกำลังจะตีกนั แต่คณ ุ เทคโนเข้ ามาห้ าม
เทคโน : ใจเย็นๆกันก่อนครับ ใกล้ จะถึงแแล้ ว ดูจากจีพีเอสของผมตอนนี ้… นี่ไงครับ !
สัญญาณโทรศัพท์ของคุณเทคโนดับวูบไปก่อนที่ทงสองคนจะได้ ั้ ดู
เทคโน : อ้ าว!
เฟิ ร์ส : ไม่ต้องกังวลหรอก นัน่ ไงป้ายหมูบ่ ้ านนาเมย ใช่ไหมครับพี่วารุณี
เฟิ ร์สชี ้ไปที่ป้ายหมูบ่ ้ าน วารุณีพยักหน้ า ทุกคนทำหน้ าดีใจและรี บวิ่งเข้ าไป
ชาวบ้ าน 1 : สวัสดีคะ่ คุณวารุณี สวัสดีคะ่ ทุกคน ข่อยซื่อ(ชาวบ้ าน 1) เด้ อค่ะ มื ้อนี ้ข่อยสิพาหมูเ่ ฮา
ไปเบิ่งบังไฟกั
้ นเด้ อ ขอบอกเลยเด้ อว่าบังไฟที ้ ่เด็ดกว่าบ้ านนาเมยของเฮา หาเบิ่งก็บไ่ ด้ แล้ ว
เด้ อ(ภาษาอีสาน)
เฟิ ร์สและเพื่อนๆยกมือไหว้ ชาวบ้ านและกล่าวสวัสดีชาวบ้ าน 1
เฟิ ร์ส : รบกวนหน่อยนะครับพี่
จู่ๆ รงค์ก็พดู แทรกขึ ้นมา
รงค์ : โห ทำไมหมูบ่ ้ านเล็กจังเลย นี่เราจะมาดูบงไฟทีั ้ ่นี่กนั จริ งๆเหรอ
สายรุ้ง : เสียมารยาท! สายรุ้งถองศอกใส่รงค์ พี่คะ ไม่ต้องไปสนใจเขานะคะ
เฟิ ร์ส : นี่ๆ อย่ามัวแต่จีบกันสิ รี บๆไปทำงานได้ แล้ ว เดินไปแตะไหล่สายรุ้งด้ วยความสนิทสนม
มณีวาดแอบหัวเราะ
รงค์ ,สายรุ้ง : ขำอะไรน่ะ! ได้ ยินนะ
เฟิ ร์สถอนหายใจและเดินไปก่อนกับมณีวาด คุณเทคโนพยายามจะแบกอุปกรณ์ของตัวเองแต่วา่ ไม่
ไหว
วารุณี : เดี๋ยวฉันช่วยเองค่ะ
คุณวารุณีช่วยคุณเทคโนถือของและทุกคนก็รีบเดินตามเฟิ ร์สกับมณีวาดไป
มณีวาด : เอาอย่างนี ้ดีไหม เราลองสัมภาษณ์พวกชาวบ้ านดูก่อนว่ามีข้อมูลอะไรบ้ าง
เทคโนหยิบกล้ องขึ ้นมา
เทคโน : พร้ อมแล้ ว!
มีคณ ุ ตาแก่ๆเดินเข้ าฉากมา
คุณตา : อ้ าว ผู้บา่ วผู้สาวซาวกรุงมาเฮ็ดหยังบัดนี่(ภาษาอีสาน)
มณีวาดยกมือไหว้
มณีวาด : สวัสดีคะ่ คุณตา พวกเรามาทำโปรเจคเรื่ องประเพณีไทยกัน คราวนี ้มาทำเรื่ องบุญบังไฟ ้
ที่หมูบ่ ้ านนาเมย รบกวนขอสัมภาษณ์คณ ุ ตาหน่อยได้ ไหมคะ
คุณตา : อะแฮ่ม.. ได้ เลย! เรื่ องบุญบังไฟนี
้ ่ข่อยฮู้มากบักคัก่ แล้ ว(ภาษาอีสาน)
เฟิ ร์ส : ปกติงานนี ้จัดกันยังไงครับ
คุณตา : ก็นะ..ทุกปี ก็มีแห่กนั สนุกสนาน บางทีก็มีประกวดเซิ ้งบ้ างด้ วย เมียข่อยก็เคยชนะมาแล้ ว
นะ แต่นนั่ ก็นานมาแล้ ว คิดฮอดสมัยหนุ่มๆจริ งๆ (ภาษาอีสาน)
มณีวาด : แล้ วสมัยคุณตาหนุ่มๆกับตอนนี ้นี่มีอะไรเปลี่ยนไปบ้ างไหมคะ
คุณตา : ฮึม่ มมม... ขอตาคิดก่อนนะ(ภาษาอีสาน)
คุณตาหลับตาไปสักพักและก็เงียบไปเหมือนว่าหลับไปแล้ ว
รงค์ : คุณตาครับ!
คุณตาสะดุ้ง
คุณตา : เรี ยกฉันเหรอ? (ภาษาอีสาน)
ทุกคน : ใช่ครับ/ค่ะ!
คุณตา : เมื่อกี ้เราพูดกันถึงเรื่ องไหนแล้ วนะ คนแก่แล้ วขี ้หลงขี ้ลืม เรื่ องอะไรน้ า (ภาษาอีสาน)
เฟิ ร์ส : เรื่ องว่าสมัยก่อนกับสมัยนี ้บุญบังไฟเปลี
้ ่ยนไปยังไงบ้ างครับ ...
คุณตา : อ๋อ จำได้ แล้ ว... เอ.... สมัยก่อนน่ะก็มีแค่แห่รื่นเริ งอะไรกันธรรมดาๆ สนกุสนานประสาชาว
บ้ าน แต่เหมือนว่าสมัยนี ้จะมีเพิ่มแสงสีเสียงอะไรเข้ ามาด้ วยเหมือนกัน ดูก็สวยแปลกให่ดี ... แต่
เรื่ องว่าทำยังไงน่ะ ตาเองก็ไม่คอ่ ยรู้มาก จะถามก็ต้องไปถามชาวบ้ าน 2 น่าจะดีกว่านะ (ภาษา
อีสาน)
เฟิ ร์ส :โอเคครับ งันขอบพระคุ
้ ณคุณตามากนะครับที่ให้ ข้อมูล
คุณตาโบกมือ

****************************************************************************************************
พวกพระเอกเดินกันมาเรื่ อยๆ เจอคนกลุม่ หนึง่ กำลังง่วนกับการทำขบวนแห่อยู่
เฟิ ร์ส : นัน่ ไงเขากำลังทำขบวนแห่กนั อยู่ เราไปขอดูกนั ไหม
มณีวาด : ก็ดีนะ เผื่อจะได้ เจอชาวบ้ าน 2 ด้ วย
เฟิ ร์สเดินเข้ าไปที่วงของชาวบ้ าน
เฟิ ร์ส : สวัสดีครับพี่ๆ พวกผมเป็ นนักศึกษาจากกรุงเทพที่มาทำโครงงานเรื่ องประเพณีไทยครับ ขอ
อนุญาตสัมภาษณ์พวกพี่ๆเรื่ องขบวนแห่ได้ ไหมครับ
ชาวบ้ าน 2 : ได้ เลย จะบอกเลยว่าขบวนแห่ของเราปี นี ้จะออกมาสวยงามไม่น้อยหน้ าคนกรุงเทพ
แน่นอน(ภาษาอีสาน)
สายรุ้งชะโงกตัวเข้ าไปดูบงไฟที ั ้ ่ชาวบ้ านกำลังทำอยูด่ ้ วยความสงสัย
เฟิ ร์ส : รบกวนพี่ๆช่วยอธิบายว่ากว่าจะมาเป็ นบังไฟพญานาคได้
้ เนี่ยต้ องทำยังไงหน่อยได้ ไหมครับ
ดูเหมือนว่าจะมีคนอยากรู้ เฟิ ร์สเหล่ตามองสายรุ้งแบบยิ ้มๆ
ชาวบ้ าน 2 : ง่ายๆเลย ก่อนอื่นก็ต้องทำดินปื น พอทำเสร็ จแล้ วก็เอามาอัดลงท่อที่เป็ นบังให้ ้ แน่นพอ
สมควรแล้ วก็เอาหางมาต้ มน้ำให้ เดือดเพื่อให้ หางมันเบาๆ เสร็ จแล้ วก็เอาตัวบังมาผู ้ กกับหาง แค่นี ้ก็
เรี ยบร้ อยแล้ ว(ภาษาอีสาน) ชาวบ้ าน 2 หยิบบังไฟขนาดเล็
้ กมาให้ ทกุ คนดู
มณีวาด : โห บังไฟที ้ ่พวกพี่ทำนี่มีหลายขนาดเลยนะคะ ชักจะอยากเห็นตอนจุดซะแล้ วสิ
เฟิ ร์ส : อ๋อ อีกอย่างหนึง่ ที่มีเรื่ องจะสอบถามพวกพี่ครับ ได้ ขา่ วว่าปี นี ้พวกพี่จะนำเทคโนโลยีมาใช้
ประดับขบวนแห่ด้วยเหรอครับ?
ชาวบ้ าน 2 : ใช่แล้ ว! พ่อหนุ่มนี่ร้ ูดีจริงๆเลย ปี นี ้เป็ นปี แรกเลยนะที่ความคิดนี ้ถูกเอามาใช้ ของสมัย
ใหม่น่ะ เอามาประกอบการแสดงก็คงจะถูกใจพญานาคไม่น้อยเลยใช่ไหมล่ะ (ภาษาอีสาน)
รงค์ : พญานาค? ของอย่างนันมี ้ จริงๆหรื อครับ! แต่มนั เป็ นแค่สตั ว์ในวรรณคดีไม่ใช่เหรอครับ
ชาวบ้ านทุกคนที่อยูต่ รงนัน้ : แน่นอนสิวา่ มี !
ชาวบ้ าน 3 : อย่าทำเป็ นไม่เชื่อไป ปี ที่แล้ วยาย 1 น่ะป่ วย เลยไม่ได้ มาเข้ าร่วมงานบุญบังไฟ ้ บ้ าน
ยายน่ะ โชคร้ ายทังปี ้ เลย! ซื ้อหวยก็เคยถูกตลอดทังปี ้ ขนาดรางวัลเลขท้ ายยังไม่เคยเฉียดสักครัง้
เลยทีเดียว(ภาษาอีสาน)
ชาวบ้ านทุกคน : น่ากลัวจริงๆ (ภาษาอีสาน)
เฟิ ร์สกำลังจะถามต่อ แต่จ่ๆู ชาวบ้ าน 1 ก็วิ่งมาหาทุกคนอย่างกระหืดกระหอบ
ชาวบ้ าน 1 : ทุกคนรี บไปดูริมแม่น้ำเร็ว! พญานาคมาแล้ ว!(ภาษาอีสาน)
ชาวบ้ านทุกคนวิ่งตามชาวบ้ าน 1 ไป ทุกคนในกลุม่ ของเฟิ ร์สมองหน้ าเฟิ ร์สเป็ นเชิงถามว่าเอาไงต่อ
ดี เฟิ ร์สคว้ าแขนชาวบ้ านคนหนึง่ เอาไว้
เฟิ ร์ส : คุณป้าครับเกิดอะไรขึ ้นเหรอครับ?
ชาวบ้ าน 4 : พญานาคมาแล้ ว!(ภาษาอีสาน)
รงค์ : เดี๋ยวก่อนนะครับ ตังแต่
้ มาแต่ที่นี่ผมเนี่ย ก็เห็นแต่คนพูดถึงเรื่ องพญานาคกัน .. สรุปแล้ ว
พญานาคที่ทกุ คนกำลังจะไปดูกนั เนี่ย เป็ นไงมาไงหรอครับ?
ชาวบ้ าน 4 : โถ่... พญาแถน ไม่ร้ ูจกั ได้ ยงั เนี่ย ท่านอุตส่าห์บนั ดาลฟ้าฝนมาให้ เราได้ อยูไ่ ด้ กินกันจน
ปั จจุบนั เด็กสมัยนี ้เนี่ย!
รงค์ทำหน้ างงๆ
มณีวาด : ก็พญาแถนจากเรื่ องตำนานพญาคันคากไงรงค์ ที่อาจารย์ธรรมะเคยเล่าให้ ฟังไง
รงค์ : เคยเล่าด้ วยเหรอ ไม่เห็นจำได้
เฟิ ร์ส, สายรุ้ง, มณีวาด : เคย!
ชาวบ้ าน 4 : มาๆ เดี๋ยวป้าเล่าให้ พอ่ หนุ่มฟั งก็ได้ เรื่ องมันมีอยูว่ า่ นะ จู่ๆวันหนึง่ ฝนก็ไม่ตกลงมา
สาเหตุก็เพราะว่าชาวบ้ านลืมบูชาพญาแถน แต่หนั ไปบูชาพญาคันคากผู้ปกครองด้ วยทศพิธราช
ธรรม เดือดร้ อนกันไปทัว่ โลกมนุษย์เลย ทีนี ้พญาแถนก็เลยยกทัพไปสู้กบั พญาแถนให้ พญาแถนเสก
ฝนฟ้ามาเช่นเดิม และก็เป็ นฝ่ ายของพญาคันคากที่ชนะ พญาแถนก็เลยยอมให้ ฝนตกลงมาดังเดิม
แต่วา่ ต้ องส่งบังไฟเป็
้ นสัญญาณไปบอกทุกปี ก็เลยเกิดประเพณีนี ้ขึ ้นมาไงล่ะ (ภาษาอีสาน)
ชาวบ้ าน 3 : ชาวบ้ าน 4 ไม่มาดูด้วยกันเหรอ มัวทำอะไรอยู(่ ภาษาอีสาน)
ชาวบ้ าน 4 : ป้าคงเล่าอะไรต่อไม่ได้ แล้ ว ต้ องรี บไปก่อน เดี๋ยวดวงปี นี ้จะกุด อุตส่าห์แทงหวยไว้ ตงั ้
เยอะป้าไปละนะ!!
รงค์ : ที่ฟังมาก็เริ่มจะคุ้นๆอยูบ่ ้ างแล้ ว....
มณีวาด : ก็ดีแล้ วล่ะรงค์ เพราะฉะนันตอนนี ้ ้พวกเราตามไปดูเงาที่วา่ นันด้ ้ วยดีไหม ฉันก็ชกั จะ
สงสัยเหมือนกันว่ามันเป็ นยังไง

*****************************************************************************************************
ชาวบ้ านทุกคนคุกเข่าลงและพึมพำกับแม่น้ำที่มีเงาดำๆอยูๆ่
รงค์ : นัน่ เหรอเงาพญานาค! เป็ นไปไม่ได้ !
คุณเทคโน : คือ... เอ่อ... จริงๆแล้ ว.... ผมว่านัน่ น่าจะเป็ นเงาของบังไฟที
้ ่ในเมืองใหญ่อีกเมืองตรง
ริ มฝั่ งแม่น้ำจุดกันนะครับ... ตอนก่อนหน้ าที่เราจะมาที่นี่ผมก็ลองไปอ่านข้ อมูลรายละเอียดของงาน
บุญบังไฟรอบๆแม่
้ น้ำโขงมา บังเอิญไปเห็นกำหนดการของประเพณีของหมู่บ้านนันพอดี ้
มณีวาด : บังไฟนั้ นใหญ่
้ ขนาดนันเลยหรอคะคุ
้ ณเทคโน? จากเงาที่วาดเห็นนี่แสดงว่าต้ องจัดงาน
กันใหญ่โตพอดูเลยนะเนี่ย
คุณเทคโน : ผมเดาว่าน่าจะอลังการจริงๆล่ะครับ ถึงกับมีกำหนดการประเพณีลงในอินเทอร์ เน็ต
เลย ไม่น่าจะเป็ นงานเล็กๆ...
รงค์ : งันอย่
้ างนี ้ต้ องรี บบอกให้ พวกชาวบ้ านให้ ร้ ูความจริ งซะแล้ ว !
สายรุ้ง : แหม รงค์.. ทำอะไรไม่คิดเลยนะ มันเป็ นเรื่ องที่เขาเชื่อกันและยึดเป็ นที่ยดึ เหนี่ยวทางจิตใจ
จนสร้ างสรรค์ออกมาเป็ นขบวนแห่ที่สวยกับบังไฟภู ้ มิปัญญาไทยๆที่มากมายซะตังขนาดนั ้ นเลยนะ
้
เฟิ ร์ส : ใช่ๆ เราว่าสายรุ้งพูดถูกนะ อย่าไปยุง่ จะดีกว่า
รงค์ : โถ่... ไม่เข้ าข้ างกันเลยนะเพื่อน รงค์แกล้ งทำหน้ าเศร้ าๆ
เฟิ ร์ส : แหมๆ ทำหน้ าอย่างนี ้ไม่สมเป็ นนายเลย ทำอะไรสักอย่างเสี่ยวๆ
มณีวาด : อ้ าวนี่ เพื่อนๆดูสิ พวกชาวบ้ านเขาจะไปแห่กนั แล้ ว รี บตามไปดูกนั ไหม
มณีวาดและทุกคนรี บวิ่งไป
คุณเทคโน : เดี๋ยวก่อนสิครับทุกคน! คุณเทคโนหันมามองกล้ องและอุปกรณ์มากมายของตัวเอง
แล้ วถอนหายใจ
*****************************************************************************************************
แห่
*****************************************************************************************************
เฟิ ร์สและเพื่อนๆนัง่ ดูบงไฟทีั ้ ่ถกู จุดและพุง่ ขึ ้นไปบนท้ องฟ้าเหนือแม่น้ำโขงที่สวยงาม โดยทุกคนไม่
ได้ สงั เกตว่าคุณเทคโนหายไปไหน
เฟิ ร์ส : สวยจริงๆเลยครับ สมกับที่พี่แนะนำให้ มาดูที่นี่จริ งๆครับ
มณีวาด : ใช่คะ่ อีกอย่างชาวบ้ านที่นี่เขารักษาประเพณีดงเดิ ั ้ มกับผสมผสานการแสดงแสงสีได้ น่า
สนใจมากเลย
สายรุ้ง : หมูบ่ ้ านนี ้ก็ดเู ป็ นธรรมชาติ พวกพี่ๆชาวบ้ านก็น่ารัก ทำอาหารกับขนมก็อร๊ อยอร่อย หนูละ่
ชอบจริ งๆ
คุณวารุณี : พวกเธอชอบพี่ก็ดีใจแล้ วล่ะ ตกลงได้ ข้อมูลทำรายงานกันครบแล้ วใช่ไหม คุณวารุณีดู
นาฬิกาที่ข้อมือของเธอ นี่ก็เริ่มจะเย็นแล้ วนะ
มณีวาด : เรี ยบร้ อยค่ะ งันหนู ้ วา่ พวกเรากลับกันเลยก็ได้ นะคะ
*****************************************************************************************************
ทุกคนกลับมาถึงโรงแรมแล้ วมานัง่ คุยกันเรื่ องงานวันนี ้
มณีวาด : วันนี ้ได้ อะไรมาเยอะแยะเลย ภาพบุญบังไฟในหมู ้ บ่ ้ านนี ้ถ้ าตัดต่อออกมาต้ องสวยมาก
แน่ๆ
เฟิ ร์ส : จริงด้ วย.. ว่าแต่ พูดถึงเรื่ องตัดต่อ แล้ วคุณเทคโนล่ะ!?
*****************************************************************************************************
ฉากหมูบ่ ้ าน คุณเทคโนกำลังนัง่ คุยกับชาวบ้ านอย่างสนุกสนาน
คุณเทคโน : ผมว่านะครับ ปี หน้ าเนี่ยถ้ าใช้ เทคนิคนี ้กับอุปกรณ์รุ่นใหม่ลา่ สุดเนี่ย จะต้ องออกมา
สวยระดับโชวประกวดได้ เลย
ชาวบ้ าน 2 : น่าสนใจๆ แล้ วพวกเราจะไปเอาอุปกรณ์นนมาจากไหนดี
ั้ ละ่ เนี่ย
คุณเทคโน : เอ... นัน่ สิ จริงๆก็จะราคาสูงเกินไปนะ มันก็พอจะประยุกต์ของที่มีอยูก่ ็ได้ เหมือนกัน
ผมพอจะมีหนังสือน่าสนใจให้ ยืมอ่านเผื่อจะช่วยได้ อยูน่ ะ อยูท่ ี่โรงแรม.....
คุณเทคโนตาเบิ่งกว้ าง เขามองไปที่ท้องฟ้าที่เริ่ มเปลี่ยนเป็ นสีแดงส้ มของพระอาทิตย์ที่ กำลังจละลา
ลับขอบฟ้า
คุณเทคโน : อ๊ าก! นี่ก็เย็นขนาดนี ้ทุกคนคงจะกลับไปแล้ ว ทำไงดี!!!
ค่ำๆวันนันก็
้ มีมอเตอร์ ไซค์คนั หนึง่ ขับมาจากหมูบ่ ้ านนาเมยและมาส่งคุณเทคโนที่โรงแรม วันต่อมา
ทุกๆคนจึงกลับกรุงเทพพร้ อมกับข้ อมูลและเรื่ องน่าสนุกที่จะอยูใ่ นความทรงจำของพวกเขาตลอด
การทำโปรเจ็คครัง้ นี ้