อาฆาต

ณ โรงเรี ยนพะเยาฟากฟ้า วันเปิ ดเทอม 2

ตึก ตึก ตึก เสียงเดินของคุณครูนนท์ ที่เดินไปสอนหนังสือเรี ยนห้ องม.3/1 ครูนนท์นนั ้
เป็ นครูจบใหม่ที่พงึ่ ได้ มาบรรจุที่โรงเรี ยนพะเยาฟากฟ้าซึง่ คุณครู นนท์จบมาจากมหาวิทยาลัยอ็
อกหลอด สาขาคณิตศาสตร์
ครื ดดดดดดดด เสียงเปิ ดประตู
“เอาละนักเรี ยนนัง่ ที่ได้ แล้ ว” ครูนนท์พดู ขึ ้นมาพร้ อมกับมองไปที่นกั เรี ยนทังหมด
้ x คนที่เล่นกัน
อยูพ่ ร้ อมกับเดินไปที่โต๊ ะและเตรี ยมการเรี ยนการสอน
“ทังหมดทำความเคารพ”หั
้ วหน้ าห้ อง(ตู)่ พูดขึ ้น
“สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู !!”นักเรี ยนทังหมดพู
้ ดขึ ้น
“ครับ สวัสดีนกั เรี ยนทุกคนนะครับ”ครูนนท์พดู ขึ ้นพร้ อมกับหยิบปากกาเมจิกมาเขียนบน
กระดานแล้ วเขียนว่า//บทเรี ยนที่1 สมการเชิงเส้ นสองตัวแปร//
“ก่อนอื่นเรามาเชคชื่อกันก่อนนะ”ครูนนท์พดู ขึ ้นแล้ วหยิบสมุดเชคชื่อขึ ้นมา
“ภูมิ”
“มาครับ”
“ตู”่
“มาครับ”
“เจน”
“มาค่ะ”
“เป่ า”
“มาค่ะ”
“เอิร์ท”
“มาค่ะ”
“โบนัส”
“มาครับ”
.
.
.
“ขาดแค่ เทียน คนเดียวสินะครับ”ครูนนนท์พดู ขึ ้นพร้ อมกับมองไปที่เก้ าอี ้ที่ว่าง
“แต่วา่ เอิร์ทไปโดนอะไรมาหรอครับทำไมหน้ ามีแต่รอยฟกช้ำ”ครูนนท์พดู ขึ ้นเมื่อเห็นใบหน้ าที่มี
รอยฟกซ้ำของเอิร์ท
“ไ..ไม่..ไม่มี..อะ...อะไรครับ...แ..แค่..หกล้ ม”เอิร์ทพูดขึ ้นพร้ อมกับเสียงที่สนั่ แล้ วมองไป
รอบๆก็พบกับเจ้ าคุณที่เป็ นอันธพาลของโรงเรี ยนที่มกั ชอบรังแกเอิร์ทมองด้ วยสายตาที่น่ากลัว
“งันหรอครั
้ บ โดนแกล้ งมาสินะครับ”ครูนนท์พดู ขึ ้น พร้ อมคิดในใจ’รอยฟกช้ำอย่างนันไม่
้ น่า
หกล้ มนะแถมสายตาที่น่ากลัวของเจ้ าคุณที่มองเอิร์ทแบบว่าถ้ าแกพูดแกโดนนันด้
้ วย’
“ไ.ไม่ใช่..นะ..ครับ.ผ..ผมแค่หก..”ไม่ทนั ที่เอิร์ทจะพูดจบ
“ไม่ต้องพยายามโกหกหรอกครับไม่น่าหกล้ มนะครับรอยฟกช้ำแบบนัน”ครู
้ นนท์พดู ขึ ้นตัดหน้ า
“อืมมม..เอาละก่อนเริ่ มบทเรี ยนครูขอสอนเรื่ องชองการบูลลี่ก่อนดีกว่า”ครูนนท์พดู ขึ ้น
“ที่จริ งอบรมไปนักเรี ยนก็ไม่น่าจะทำตามคำสอนหรอกครับแต่ว่าด้ วยหน้ าที่ของความเป็ นครูก็
ต้ องอบรมครับ”ครู นนนท์พดู ขึ ้น(ไรท์//มันดูแปลกปะวะ//)
“การบุลลี่เนี่ยเป็ นสิ่งที่ไม่ดีนะครับ ความจริ งสมัยเด็กครูก็เคยเจอการบุลลี่นะครับเลยรู้ว่ามัน
เป็ นยังไง”ครู นนท์พดู ขึ ้นพร้ อมนึกถึงอดีต
“การบุลลี่ นี่ทำให้ กำเนิดฆาตกรได้ เลยนะครับ”ครูนนท์พดู
“มันจะให้ กำเนิดฆาตกรยังไงคะ???”เป่ าถามขึ ้นพร้ อมคิดในใจ’เวลาอย่างนี ้ต้ องถ่วงเวลา’
“นัน่ สินะครับ มันเป็ นเรื่ องเมื่อหลายปี ที่แล้ วแถมมันดังมากด้ วย”ครูนนท์พดู ขึ ้นพร้ อมเล่าเรื่ อง
“มันเป็ นเรื่ องนานมาแล้ ว...”ครูนนท์พดู ขึ ้นพร้ อมเล่าเรื่ อง
หลายปี ก่อน
ณ โรงเรี ยนพะเยาซิเนเมติดยูนิเวิส
อันนี ้ขี ้เกียจพิมพ์แต่เรื่ องก็ประมาณโดนแกล้ งนัน่ แหละละเป็ นฆาตกรหลังจากนันก็
้ ชื่น
ชอบการฆ่าตำรวจยังหาตัวไม่เจอเลยถ้ าเรื่ องนี ้ได้ รับเลือกจะมาแต่งช่วงนี ้ต่อแบบ 20 น.อะ
ช่วงนี ้ประมาณ 5-10 น.เลยนะมันยาวขี ้เกียจแต่งขอตัดไปช่วงที่ครูนนท์เล่าจบ(ไรท์1//โดน
ด่าแน่เลย//)(ไรท์2//ไม่เป็ นไรหรอกหน่า//)(ไรท์1//ไม่แต่งแบบนี ้จะดีออ//)(ไรท์2//ดีสิ
ถ้ าแต่งจนจบมันจะนานแถมไม่รับประกันด้ วยว่าเรื่ องนี ้จะได้ รับเลือก//)(ไรท์1//งันคงไม่
้ เป็ น
อะไรแหละมัง//) ้
“เอาละเรื่ องราวมันก็เป็ นแบบนี ้แหละครับ”ครูนนท์พดู
กริ๊ งงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงออดหมดคาบ
“อะ!เสียงออดหมดคาบ”ครูนนท์พดู
“คาบต่อไปนักเรี ยนอะไรหรอครับ”ครูนนท์ถาม
“พละครับ”ตูพ่ ดู
“งันหรอ
้ งันหั
้ วหน้ าห้ องบอกชันเลยครั
้ บ”ครูนนท์ said
“นักเรี ยนทังหมดทำความเคารพ”ตู
้ ่said
“ขอบคุณครับ/ค่ะคุณครู !!”นักเรี ยมทังหมด
้ said go to the gym
ทันใดนันคุ
้ ณครูนนท์ก็ได้ เดินไปที่ลอ็ กเกอร์ ที่อยูห่ ลังห้ อแล้ งวเปิ ดล็อกเกอร์
ครื ดด เสียงเปิ ดล็อกเกอร์
ตุบบ ทันใดนันก็
้ มีร่างๆหนึง่ ออกมาจากล็อกเกอร์ ใส่ชดุ นักเรี ยนและตามตัวก็มีรอยแผลที่น่า
สยดสยอง
ใช่แล้ ว!!นักเรี ยนคนนี ้ไม่ใช่ใครที่ไหน เทียนนัน่ เอง แล้ วทำไมถึงมาอยูต่ รงนี ้ได้ ละ
ไม่น่าถามจะมีใครเล่าเรื่ องของฆาตกรได้ ละเอียดถ้ าไม่ใช่เจ้ าตัวละ
“คุฮฮึ ฮึ ึ เธอไม่น่ามารู้ความลับของครูเลยนะครับ”ครูนนท์เริ่ มหัวเราะด้ วยอารมณ์ที่มีความสุข
“นี่ยงั มีชีวิตอยูอ่ ีกหรอครับเนี่ย”ครูนนท์พดู ขึ ้น
“แต่ช่างเถอะครับวันนี ้ยังไงเธอก็ไม่น่ารอดแล้ ว”ครูนนท์พดู ขึ ้นพร้ อมกับเดินไปหยิบมีดผ่าตัด
ของหมอที่อยูใ่ นกระเป๋ า
“อืออ.อือออ..อืออ”เทียยนเริ่ มกรี ดร้ องเพื่อเรี ยกคนมาช่วยแต่น่าเสียดายที่ไม่มมีใครอยูแ่ ถวนี ้
“อะ..อะ..อะ..เธอเริ่ มมีสีหน้ าที่ดีแล้ วหนิครูละชอบจังเลยแววตาที่สิ ้นหวังและเสียงกรี ดร้ องที่
เธอส่งเสียงออกมาหนะเธอรู้มยครูั ้ มีความสุขมากเลยนะที่ได้ ชำแหละศพ,หัน่ ศพ และ ฆ่าคน
หนะ”ตรูนนท์พดู ขึ ้นพร้ อมกับรอยยิ ้มที่มีความสุข
“อื ้ออ.อืออ..อืออ”เทียนกรี ดร้ องอีกครัง้
“เอาละ ครูจะช่วยเธอเอง คูฮฮึ ึ.ฮึ..ฮึฮ.ึ .ฮาฮ่าฮ่าๆๆๆๆ”ครูนนท์พดู พร้ อมกับค่อยๆชำแหละร่าง
ของเทียน..............
จบ