Rolę pochodnych skóry

Pochodne skóry Rola

Włosy 1.Ochrona organizmu przed nadmierną utratą ciepła
2.Ochrona organizmu przed nadmierną utratą wody
3.Ochrona przed negatywnym działaniem środowiska
zewnętrznego
4.Włosy czuciowe odpowiadają za zmysł dotyku
5.Włosy ogonowe odpowiadają za funkcję obronną
przed owadami
6.Odpowiednie ubarwienie powoduje skuteczne
maskowanie
Pióra 1.Umożliwiają latanie
2.Umożliwiają utrzymanie stałej temperatury ciała
3.Warstwa izolacyjna umożliwia ptakom pływającym
unoszenie się nawet bardzo długo na lodowatej wodzie
4.Barwa pióra odgrywa ważną rolę w kamuflażu,
zalotach oraz ochronie przed ciepłem i światłem
5.Stanowią osłonę przed uszkodzeniami
mechanicznymi, radiologicznymi, termicznymi,
chemicznymi i biologicznymi
Kopyto 1.Zmniejsza wstrząsy, jakie pojawiają się przy kontakcie
z podłożem
2.Dzięki swej elastyczności ułatwiają powrót krwi żylnej
w kierunku serca
Pazur 1.Służy jako narząd obrony i ataku
2.W przypadku kotów służy jako narząd pomagający w
spinaniu się po drzewach
Opuszki 1.OchronA kończyn podczas opierania się o podłoże
2.Poprawia styczność kończyny z podłożem (dzięki
zgrubiałemu naskórkowi i chropowatej strukturze)
3.Pełni ona funkcję receptora dotyku (dzięki
występującym w nich licznym receptorom nerwowym)
4.Biorą udział w termoregulacji (dzięki obecnym w nich
gruczołom potowym)
Rogi 1. Służą jako narząd obrony i ataku
Gruczoły potowe 1. Odgrywają one rolę przy regulowaniu temperatury
powierzchni skóry oraz w procesie wydalania wody z
organizmu i pewnych produktów przemiany materii,
szkodliwych dla organizmu (mocznik, kwas moczowy,
amoniak)
Gruczoły łojowe Wytwarzają łój, który natłuszcza warstwę rogową
naskórka, w skutek czego jest ona bardziej odporna i
wytrzymała, zwłaszcza na działanie wody, promieni
słonecznych, drobnoustrojów oraz na wysychanie.
Natłuszcza ona również włosy, dzięki czemu stają się
one bardziej elastyczne i mniej łamliwe.
Gruczoł mlekowy Wytwarzają siarę lub mleko, służące do odżywiania
ssaków na pewnym etapie ich rozwoju pozapłodowego
Swoiste cechy funkcjonowania układu powłokowego u ptaków
Pióra stanowią pierwszą cechę odróżniającą ptaki od ssaków. Nadają one opływowy kształt ciału zwierzęcia i
pomagają w transformacji kończyny piersiowej w skrzydło. Pióra należy wymienić wśród cech, które odciążają ptaki w
relacji do rozmiarów ciała; dzięki nim wzmaga się ich wydolność w powietrzu. Spełniają one wiele zadań, które u
ssaków realizuje skóra owłosiona. Należy do nich: osłona przed uszkodzeniami mechanicznymi, radiologicznymi,
termicznymi, chemicznymi i biologicznymi, termoregulacja oraz komunikacja między poszczególnymi osobnikami.

Skóra ptaków jest cienka, wiotka i stosunkowo łatwo ulega rozerwaniu. Ze względu na to, że jest ubogo
zaopatrzona w naczynia krwionośne i nerwy rany nie krwawią tak mocno jak u ssaków. Skóra kury okrywająca
większą część powierzchni ciała jest żółtawa, lecz może być także mocniej pigmentowana w okolicy goleni i stóp.
Zdecydowanie bledsza jest u niosek, u których następuje resorbowanie pigmentu ze skóry i odkładanie w żółtku jaj. W
celu dokonania iniekcji podskórnych poleca się okolicę grzbietu w miejscu przejścia szyi w tułów. Pozostałymi
punktami wskazanymi jako miejsce wykonywania wkłuć podskórnych są: część kolanowa bezpierzki bocznej tworząca
charakterystyczny fałd podobny nieco do fałdu boku ssaków i boczna strona klatki piersiowej. U większości gatunków,
z kurą włącznie, w czasie wysiadywania jaj pojawiają się ograniczone zmiany skórne mające na celu zwiększenie
efektywności inkubacji. Tak zwane łaty lub plamy lęgowe, które powstają na piersi, charakteryzują się utratą piór,
zgrubieniem i obrzękiem skóry oraz wzmożonym jej unaczynieniem.

Warstwa tkanki podskórnej jest utworzona głównie z tkanki łącznej luźnej, ale także zawiera tłuszcz najbardziej
obfity u gatunków morskich i aktywnych, jak pingwiny, kaczki, gęsi i łabędzie oraz gatunki migrujące, u których
gromadzi się on w okresie poprzedzającym przeloty.

Struktury w postaci grzebienia koguciego lub mięsistego, płatów podżuchwowych czyli dzwonków, płatów usznych
określonych jako zausznice oraz brodawek skórnych (korali) u indyków stanowią miękkie, mięsiste wytwory skóry
głowy. Okrywająca je skóra jest zgrubiała i mocno unaczyniona, a jej powierzchnię pokrywa ścieńczały naskórek. Z
tego powodu są one narażone na uszkodzenia i stanowią potencjalne wrota zakażenia. Krawędzie dzwonków
stanowią miejsce wstrzyknięć śródskórnych.

1-grzebień, 2-płat podżuchwowy(dzwonek), 3-płat uszny (zausznica)

Dziób jest funkcjonalnym odpowiednikiem warg i zębów ssaków. Jest on wytworem skóry i posiada pochwę
rogową dzioba, która rozdziela się na pochwę dzioba szczękowego okrywającą przedni fragment szczęki oraz dzioba
żuchwowego. Dziób ptaków rośnie cały czas, kompensując proces naturalnego ścierania. Jego kształt różni się w
sposób istotny u różnych gatunków, stanowiąc wyraz przystosowania do odmiennych sposobów odżywiania. Bogate
unerwienie czyni go narządem bardzo wrażliwym. U papugowatych, gołębiowatych i ptaków drapieżnych podstawa
dzioba szczękowego określana jest mianem woskówki. Jest ona utworzona z bardziej miękkiej keratyny niż pozostałe
części dzioba. U ptaków wodnych oraz u papużek falistych wykorzystuje się ją do określania płci osobników.
Woskówka samców papużki falistej jest niebieska, zaś samic brązowaworóżowa.

Łuski stopy są zrogowaciałymi płytkami podobnymi do łusek gadów. Stopy większości ptaków są przystosowane
do siedzenia na żerdziach lub trzymania zdobyczy. Maja one jeden palec zwrócony do tyłu i trzy skierowane ku
przodowi. U ptaków wodnych trzy palce skierowane doczaszkowo łączą fałdy skórne określane jako błona pławna,
której zadaniem jest zwiększenie wydajności wisłowania. Niektóre gatunki należące, np. do papugowatych mają dwa
palce (pierwszy i czwarty) skierowane do tył, zaś dwa pozostałe (drugi i trzeci) zwrócone ku przodowi. Gatunki te
wykorzystują stopy do chwytania i wspinania się. Ostroga śródstopowa rozwijająca się u ptaków grzebiących na
doogonowo-przyśrodkowej powierzchni skoku, jest wykorzystywana jako broń. Posiada ona kostny wyrostek
ostrogowy otoczony stożkowatą osłonką rogową. Długość ostrogi oraz pierścienie wzrostowe u jej podstawy mogą
być wykorzystywane jako cecha pomagająca określić wiek zwierzęcia.

Drogi utraty ciepła przez organizm

Ciepło może być odprowadzane z powierzchni ciała do otoczenia w bardzo różny sposób. Wyróżnia się tu:

1. Radiację, czyli promieniowanie

Jest to promieniowanie podczerwone, będące jednym z rodzajów fal elektromagnetycznych. Promieniują
także inne obiekty znajdujące się w otoczeniu. Jeżeli temperatura ciała jest wyższa od temperatury otoczenia,
więcej ciepła promieniuje w kierunku na zewnątrz niż do wnętrza cała.
Zmiennym i zarazem decydującym czynnikiem o wielkości strat cieplnych organizmu przez promieniowanie
jest temperatura skóry oraz temperatura przedmiotów pochłaniających go. W strefie termicznej obojętności
ilość ciepła oddawanego przez promieniowanie wynosi u organizmów stałocieplnych około 50% całości strat
cieplnych. Oddanie ciepła przez promieniowanie zmienia się radykalnie w przypadku bliskiego sąsiedztwa
zwierząt lub ich bezpośredniego kontaktu, co następuje przy samorzutnym skupianiu się prosiąt w niskich
temperaturach otoczenia lub wymuszonym zagęszczeniu zwierząt w transporcie i przetrzymywaniu zwierząt
rzeźnych. Może to mieć pozytywne (prosięta) lub negatywne skutki (transport tuczników w wysokich
temperaturach) dla procesów sprawnego regulowania temperatury.
2. Kondukcję, czyli przewodzenie

3. Ewaporację, czyli odparowywanie

4. Konwekcję
Różnice w funkcjonowaniu układu powłokowego ssaka i ptaka

Uzupełnijcie proszę poniższą tabelę 😊

PTAKI SSAKI
Włosy Pióra