ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΑΓΡΙΑ Του Christopher Durang

ΕΛΙΝΑ:

Όλα είναι χάλια. Κοίτα χάλι. Τα μαλλιά μου είναι χάλια. Τα ρούχα μου

είναι χάλια.

Θέλω να σας μιλήσω για τη ζωή. Είναι τόσο δύσκολο να ζει κανείς, έτσι

δεν είναι; Έχεις να αντιμετωπίσεις τόσους ανθρώπους. Πήγα στο σούπερ

μάρκετ να αγοράσω μια κονσέρβα τόνο, κι ένας βλαμμένος στεκόταν

ακριβώς εκεί μπροστά που ήθελα να απλώσω το χέρι μου και να πιάσω

τον τόνο. Περίμενα λίγο, μήπως κάνει στην άκρη, αλλά τίποτα. Ναι,

ήθελε κι εκείνος να αγοράσει μια κονσέρβα τόνο αλλά αργούσε πάρα

πολύ. Διάβαζε τα συστατικά κάθε κονσέρβας λες και διάβαζε βιβλίο.

Σκέφτηκα να του πω να κάνει στην άκρη, αλλά μετά σκέφτηκα πως θα

πρέπει να είναι πολύ βλαμμένος για να μην έχει καταλάβει από μόνος του

πως θα ‘πρεπε να χει κάνει ήδη στην άκρη, και σκέφτηκα πως θα ‘ταν

μάταιο να του μιλήσω. Το πολύ πολύ να μου ‘λεγε, "θα κάνω στην άκρη

όταν γουστάρω εγώ παλιομαλάκω". Kαι τότε εγώ τι θα ‘κανα; Γι’ αυτό

απ’ τα νεύρα μου άρχισα να κλαίω, αθόρυβα, μην ενοχλήσω και κανέναν,

αλλά παρόλο που έκλαιγα αθόρυβα αυτός ο βλαμμένος ακόμα δεν είχε

καταλάβει πως με εμπόδιζε να πιάσω τον γαμημένο τον τόνο. Οι

άνθρωποι είναι τόσο αναίσθητοι, τους μισώ. Γι’ αυτό σήκωσα τη γροθιά

μου και τον χτύπησα με πολλή δύναμη στο κεφάλι και ούρλιαξα: "Θα

κάνεις στην άκρη παλιομαλάκα;"

Και εκείνος έπεσε κάτω, χεσμένος, κι ένα κοριτσάκι πιο πέρα άρχισε να

κλαίει, κι συνέχισα κι εγώ να κλαίω, κι δεν ήθελα πια τον τόνο τι να τον

κάνω, κι φώναξα στο κοριτσάκι να σκάσει - γιατί με το κλάμα του

τραβούσε όλη την προσοχή επάνω μου - και βγήκα τρέχοντας από το

σούπερ μάρκετ, και σκέφτηκα θα πάρω ταξί και θα πάω στο

Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, χρειάζομαι τέχνη αυτή τη στιγμή, και

όχι κονσέρβες τόνου.

Λοιπόν, είπα ότι ήθελα να πω. Σας ευχαριστώ που με προσέξατε. Αντίο,

σας αγαπώ. Είναι ψέμα αυτό βέβαια. Κάποιοι από σας είστε πρώτης

τάξεως μαλάκες και σας μισώ. Στην πραγματικότητα δεν μου αρέσει

κανείς σας.

Καταραμένοι να ‘στε! Καταραμένοι όλοι σας! Μακάρι να αραχνιάσουν

τα πόδια των παιδιών σας. Τα κατοικίδιά σας να πιάσουν ψώρα και

κολύμπρα. Τα φυτά σας φυλλοξέρα. ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!

Λυπάμαι πολύ. Πραγματικά δεν μπορώ να σας αφήσω έτσι.

Το αφεντικό θα δυσανασχετούσε αν καταριόμουν το κοινό στο τέλος της

ομιλίας μου, άρα ξεχάστε ότι είπα. Πραγματικά σας αγαπώ. Θέλω να

είμαι υπεύθυνο μέλος αυτής της κοινωνίας, γι’ αυτό δώστε μου μια

δουλειά, είμαι σίγουρη ότι μπορώ να κάνω κάτι. Σας αγαπώ! Οι ταξιθέτες

θα σας δώσουν το τηλέφωνο μου και το ταμείο θα με ενημερώσει για

όποιες προσφορές δουλειάς μου κάνετε. Ευχαριστώ. Γεια σας, γεια σας.

Ελπίζω η ζωή σας να είναι καλύτερη από τη δική μου. Να γελάτε,

γελάτε, γελάτε. Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη για να βγάλω πραγματικό

γέλιο τώρα. Γελάτε, γελάτε, γελάτε. Το γέλιο είναι τονωτικό. Ξεχάστε το

κλάμα. Κλάψτε, αλλά κλάψτε μόνοι σας.

Και να θυμάστε. Πάντα να αναπνέετε. Ακόμα κι αν εγώ σταματήσω,

εσείς να συνεχίσετε να αναπνέετε, εντάξει; Συνεχίστε να αναπνέετε.

Εισπνοή-εκπνοή, εισπνοή-εκπνοή, εισπνοή-εκπνοή.