INTERPRETACJA EKG

odprowadzenia kończynowe dwubiegunowe: I, II, III

odprowadzenia kończynowe jednobiegunowe: aVL, aVF, aVR
odprowadzenia przedsercowe: V1 – V6

linia izoelektryczna jest określona na podstawie odcinka między załamkami T i P

(przy znacznej tachykardii można określać na podstawie odcinka między załamkami P i Q)

czas (poziomo)
– mała kratka = 0,04s
– duża kratka = 0,2s

napięcie (pionowo)
– 2 duże kratki = 1mV

1) Rytm

– miarowy / niemiarowy
– częstotliwość (ilość uderzeń serca na minutę)
– zatokowy / niezatokowy

miarowość
- różnice czasu trwania odstępu P-P nie są większe niż 0,16s
- w przeciwnym razie mamy do czynienia z niemiarowością, która może być
• oddechowa (przyspieszenie rytmu w czasie wdechu, zwolnienie w czasie wydechu, występuje u zdrowych)
• bezładna (nie zależy od fazy oddechowej, utrzymuje się w czasie przerwy w oddychaniu, świadczy o patologii)
• komorowozależna (u chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym trzeciego stopnia)

częstotliwość
- szacuje się ją dzieląc 300 przez ilość dużych kratek w odstępie R-R
- np. jeżeli odległość między dwoma R wynosi 3 duże kratki, częstotliwość rytmu serca wynosi 300/3 = 100/min

rytm zatokowy
- przed każdym QRS obecne są załamki P
- wszystkie w danym odprowadzeniu mają taką samą morfologię
- są dodatnie w odprowadzeniach I i II, zaś ujemne w odprowadzeniu aVR

2) Oś elektryczna serca

Można określić z grubsza patrząc na wychylenie zespołu QRS w odprowadzeniach I i III:

III

normogram prawogram lewogram

3) Załamki P

rytm zatokowy
– załamki P obecne przed każdym QRS
– mają identyczną morfologię
– są dodatnie w odprowadzeniach I i II, ujemne w aVR
zahamowanie zatokowe
– ustanie czynności węzła SA => występuje przerwa między cyklami serca
– wydłuża się odstęp P-P
– przerwa nie jest wielokrotnością prawidłowych odstępów P-P

zastępczy rytm węzłowy

– częstość akcji serca 40-60/min
– brak załamków P
– wąskie zespoły QRS

zastępczy rytm komorowy

– brak załamków P
– QRS zniekształcone i poszerzone
– przeciwstawny kierunek odcinka ST i załamka T

trzepotanie przedsionków
– fala F pobudzeń przedsionkowych (tzw. zęby piły)
– brak linii izoelektrycznej w linii S
– wolniejszyrytm komór
– pobudzenia są przewodzone do komór co drugi, trzeci lub czwarty skurcz przedsionków

migotanie przedsionków
– fala F nieregularna i drobnofalista
– niemiarowy rytm komór (jeden wyjątek – całkowity blok przedsionkowo-komorowy)
– brak załamków P
napadowy częstoskurcz nadkomorowy
– obecne załamki P'
– ich częstość pozwala różnicować z migotaniem przedsionków

przerost przedsionków
– załamki P zbyt wysokie => przerost PP
– załamki P zbyt szerokie => przerost LP
– ramię wstępujące załamka P obrazuje PP, ramię zstępujące - LP

1) przerost prawego przedsionka (P pulmonale)

– wysoki woltaż
– w odprowadzeniach przedsercowych > 3mm
– w I-III, aVF, aVR, aVL > 2mm

2) przerost lewego przedsionka (P mitrale)

– wydłużony czas trwania P
– w odprowadzeniu II > 120ms
– w odprowadzeniu V1 załamek dwufazowy (wychyla się najpierw do góry, potem w dół)

4) Odstęp P-Q

– od początku załamka P do pocz atku zespołu QRS

– prawidłowo powinien mieć długość 3-5 kratek (120 – 220 ms)

skrócenie PQ => np. zespół Wolff-Parkinson-White

wydłużenie PQ => bloki przedsionkowo-komorowe (blok I st. może występować fizjologicznie podczas snu!)

blok objawowy = 350-400 ms (konieczny rozrusznik!)

zespół Wolff-Parkinson-White
– wiąże się z istnieniem dodatkowej drogi przewodzenia
– załamki P bardzo blisko zespołów QRS
– QRS zniekształcone

blok przedsionkowo-komorowy I stopnia

– w sercu jest prawidłowy rytm zatokowy, ale zaburzone jest przewodzenie między przedsionkami a komorami
– PQ > 0,2s
– wydłużenie PQ jest jednakowe we wszystkich pobudzeniach

blok przedsionkowo-komorowy II stopnia

1) typ Mobitz I (periodyka Weckenbacha)

– odstęp PQ stopniowo się wydłuża, aż wypada QRS

2) typ Mobitz II (zaawansowany blok II stopnia)

– stały odstęp PQ
– okresowe wypadanie QRS

blok przedsionkowo-komorowy III stopnia

– niezależna czynność przedsionków i komór
– częstość P > częstość QRS
– morfologia QRS zależy od położenia rozrusznika zastępczego
5) Zespół QRS

– depolaryzacja komór
– prawidłowy czas trwania = 0,08s (2 małe kratki)
– zmiana woltażu => przerost
– zmiana czasu => blok odnogi

odprowadzenia
• PK => V1, V2, V3
• LK => V4, V5, V6

przerost prawej komory

– w odprowadzeniach V1-V3 dominuje R (a powinien S)
– w odprowadzeniach V4-V6 dominuje S ( a powinien R)
– odchylenie osi serca w prawo

przerost lewej komory

– w odprowadzeniach V1-V3 znaczna dominacja S (b.głębokie!)
– w odprowadzeniach V4-V6 znaczna dominacja R (b.wysokie)
– odchylenie osi serca w lewo
blok prawej odnogi pęczka Hisa (RBBB)
– poszerzenie QRS
– w odprowadzeniach V1 i V2 zespół R-R' (w kształcie litery M) oraz odwrócenie T
– w odprowadzeniach V4-V6 łopatowato szeroki załamek S

blok lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB)

– poszerzenie QRS
– w odprowadzeniach V1-V3 bardzo głębokie i szerokie załamki S
– w odprowadzeniach V5 i V6 QRS w kształcie litery M, odwrócenie załamka T

6) Odcinek ST

odprowadzenia sąsiadujące:
• ściana dolna = > II, III, aVF
• ściana przednia => V1 – V3
• ściana boczna => I, aVL, V5, V6

uniesienie ST => całkowite zamknięcie światła naczynia

obniżenie ST => częściowe przymknięcie światła naczynia
uniesienie ST

obniżenie ST

7) Skurcze dodatkowe

1) dodatkowe skurcze nadkomorowe

– wąski QRS
– załamek P' inny od zatokowego

2) dodatkowe skurcze komorowe

– poszerzony QRS
– brak P'

bigeminia = co 2 skurcz jest dodatkowy, trigeminia = co 3 skurcz jest dodatkowy

zjawisko R na T = skurcz komory bardzo blisko załamka T (niebezpieczne!)

częstoskurcz komorowy
– szybkie, miarowe rytmy
– poszerzenie QRS

torsade des pointes

– częstoskurcz różnokształtny, niebezpieczny
– może być wywołany zjawiskiem R na T, zatruciami (np. digoksyna)

trzepotanie komór
– regularna sinusoida (180-250 / min)

migotanie komór
– chaotyczna, nieregularna fala (150 – 300/min)