Przyczyny upadku Imperium Zachodniorzymskiego

↦ 476 r.,
↦ Romulus Augustulus przekazuje insygnia cesarskie wodzowi germańskiemu
Odoakarowi;

Przyczyny zewnętrzne:
- 375 r. wędrówka ludów, pierwszy lud - Hunowie (Atylla),
- słabo strzeżone granice,
- brak garnizonu chroniącego na rzece Dunaju i Renu,
- słabe limesy - sieć umocnień na granicach,
- pustoszenie miast i osiedlenie się we wsiach z obawy przed atakami barbarzyńców.

Przyczyny wewnętrzne:
- częste zmiany cesarzy (czasem bardzo młodzi),
- upadek autorytetu i znaczenia władzy centralnej,
- brak stabilności polityki,
- podział obywateli, różnice społeczne, polaryzacja (biedni i bogaci),
- upadek gospodarki,
- brak nowych podbojów, łupów,
- kryzys armii, mało skuteczna, słabo finansowana, barbaryzacja armii, słabe
uzbrojenie,
- wojny domowe (dynastie o władzę, bogate rody między sobą),
- rozprzestrzenienie się chrześcijaństwa (osłabienie pozycji cesarza),
- inflacja i słaby pieniądz,
- podnoszenie podatków,
- podział cesarstwa 395 r. - Teodozjusz Wielki (dla swoich dwóch synów),
Konstantynopol (też na 7 wzgórzach) - Nowy Rzym,
- ołowica - ołowiane rury w akweduktach doprowadzających wodę pitną,
- słabo rozwinięte szkolnictwo w Rzymie,
- niewolnicy stają się chłopami,
- ostatnia bitwa rzymskiego wojska (klęska) - bitwa pod Adrianopolem 378 r. n .e.,
- 410 r. n.e. - złupienie Rzymu przez Wizygotów,
- Wandalowie 455 r. zajęcie, złupienie i zniszczenie Rzymu,
- Hunowie (lud koczowniczy, zjednoczenie plemion przez Attylę, nastawieni na walkę).