STATYCZNA PRÓBA ROZCIĄGANIA i ŚCISKANIA MATEIAŁÓW

PROTOKÓŁ Z BADAŃ

IMIĘ I NAZWISKO WYDZIAŁ SPECJALNOŚĆ GRUPA DATA

LABORATORYJNA WYKONANIA

CZĘŚĆ I. ROZCIĄGANIA STALI MIĘKKIEJ

I.A. SZKIC PRÓBKI
Próbkę do badań oznakować zgodnie z zasadami opisanymi w pkt. 8 PN-EN ISO 6892-1.
Naszkicować oznaczona próbkę. Na szkicu oznaczyć: L0, Lt, Lc, d0, S0 i jedną li
zgodnie z PN-EN ISO 6892-1 oraz opisać poniżej szkicu co oznaczają poszczególne wielkości.

I.B. TABELA 1 - pomiar próbki przed badaniem

NJP 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

l0ki[mm] 4,7 9,9 14, 20, 25, 29, 35, 40, 45, 50, 55, 60, 65, 70,
8 6 8 05 23 98 25 17 11 36 44 52 10 20
l0ki – l0ki-1 [mm] 4,7 5,1
8 8
L0 70,20

l0ki – długość końcowa jednostki pomiarowej przed badaniem

I.C. TABELA 2 -

Średnica początkowa Początkowa Przyjęta długość Liczba jednostek Pole przekroju

próbki długość jednostki pomiarowych początkowego
d0 [mm] pomiarowa próbki pomiarowej n [-] S0 [mm2]
L0 [mm] li [mm]
7,93 70,20 5 14 49,39

gdzie: S0 =πd02/4
 I.C. TABELA 3 – uzupełnić po badaniu

Górna granica Dolna granica Największa siła Granica Całkowite Średnica

plastyczności plastyczności Fm[kN] wytrzymałości wydłużenie końcowa/pole
ReH [MPa] ReL[MPa] Rm[MPA] próbki po przekroju
rozerwaniu końcowe
A [%] du[mm]/
Su [mm2]
360 286 20,51 415 28 12,88

gdzie: ReH=FeH/S0 – odczyt z wykresu

ReL=FeL/S0 – odczyt z wykresu
Fm – odczyt z wykresu
Rm=Fm/S0 – odczyt z wykresu
du – pomiar
Su – obliczenie

I.D. TABELA 4 – pomiar próbki po badaniu

NJP 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

luki[mm] 5,6 10, 16, 22, 28, 36, 42, 52, 59, 65, 71, 78, 83, 89,
2 83 73 56 71 65 40 80 06 18 21 02 85 89
Luki – luki-1 [mm] 5,6 5,2 5,9 5,8 6,1
2 1 3 5
Δɛi

gdzie: NJP – numer jednostki pomiarowej

luki – długość końcowa jednostki pomiarowej po badaniu

Δɛi – względne wydłużenie jednostki pomiarowej

Δɛi= {[(luki – luki-1) - (l0ki– l0ki-1 )]/ (l0ki– l0ki-1 )}x100%

I.E. WYKRES Δɛi(NJP)
 I.F. TABELA 5

NJP 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

luki[mm]

Luki – luki-1 [mm]

Lu [mm]

gdzie: NJP – numer jednostki pomiarowej

lki – długość końcowa jednostki pomiarowej
A – procentowe wydłużenie próbki po rozerwaniu obliczone zgodnie z PN-EN ISO 6892-1, pkt. 20

Lu – długość pomiarowa po rozerwaniu

A = [Lu – L0/ L0] x 100% dla A=5,65√ So jeśli A jest różne od 5,65√ So wówczas
oznaczamy A … stosownym indeksem, który odpowiada współczynnikowi proporcjonalności pkt. 3.4.2
PN-EN ISO 6892-1.

I.H. WYNIKI BADAŃ

1. Górna granica plastyczności ReH[MPa] = ……………………………………………

2. Dolna granica plastyczności ReL[MPa] = ………………………………………………
3. Procentowe wydłużenie przy rozerwaniu A (A…) [%] = …………….………………………………
4. Przewężenie Z [%] = ………………………….…………………………
gdzie : Z = (S0 – Su)/S0 x 100%
pkt. 21 PN-EN ISO 6892-1
CZĘŚĆ II. ŚCISKANIE STALI MIĘKKIEJ
II.A. SZKIC PRÓBKI

II.B. TABELA 1

d0[mm] h0[mm] Fec[kN] Rec[MPa] S0[mm2]

25,23 57 179,7
15,13

gdzie: d0 – średnica początkowa próbki (pomiar)

h0 – wysokość początkowa próbki (pomiar)
Fec – siła, przy której wystąpi granica plastyczności (pomiar)
S0 – przekrój początkowy próbki S0 =πd02/4
Rec – granica plastyczności przy ściskaniu Rec = Fec/S0

CZĘŚĆ III. ROZCIĄGANIE ALUMINIUM

III.A. SZKIC PRÓBKI

III.B. TABELA 1

d0[mm] S0[mm2] Fm[kN] Rm[MPa]

20,32 406
7,98

gdzie: d0 – średnica próbki (pomiar)

S0 – przekrój początkowy próbki S0 =πd02/4
Fm – maksymalna siła (pomiar)
Rm – granica wytrzymałości Rm = Fm/S0