ANÁLISE DO TEXTO 1 DE KANT:

“ ¿QUE É A ILUSTRACIÓN?”

Neste texto escrito polo lósofo Kant e publicado en 1784 danos a entender que a Ilustración
non é tanto como unha escola de pensamento, senón como unha conduta na medida en que
supoñan unha responsabilidade moral, propia da maioría de idade tamén unha práctica da vida
na medida en que propón que a vida valiosa é unha sen titores. Un exercicio de pensamento do
que a humanidade non pode abdicar porque deriva do seu propio entendemento, que non se
pode ignorar sen degradar a humanidade do home.
Mentres non podemos estar sen pensar, a Ilustración é un deber interminable o autor de ne
como o deber de pensar e non ser hipnotizado polos medios, mundo virtual, etc..., sempre hai
que exercer. Non en balde, no seu traballo crítico, Kant estableceu que non hai coñecemento
"puro" sen experiencia, e que a experiencia sempre debe ser revisada a través de regras
universais.

En de nitiva, a Ilustración é unha práctica e acción crítica. En Kant a razón convértese nunha
crítica de si mesma e non é unha posesión dunha elite.

Vexamos agora as metáforas do texto kantiano:

A primeira metáfora que se nos presenta e a das luces, neste caso é unha metáfora terrestre: a
verdade non está no ceo, a idea do Ben non ten o sol como símbolo. Platón no Timeo dixera
que a nosa terra é o ceo. O Deus cristián é "lux mundi" e hai un "lumen divinum" na revelación.
Pola contra, as Luces son un 'lumen naturale' que dinse en plural, nacen da terra, son
construídas polos humanos, son fráxiles e deben ser descubertas.

A segunda metáfora e a da Saída (Ausgang): 'Saír' é unha decisión práctica, como liberarse da
escravitude. Neste sentido, 'saír' signi ca fundar a losofía moderna porque signi ca ir ao
encontro das Luces.

En terceiro lugar encontramos a matáfora da Responsabilidade (Verantwortung) pois despois

de ter de nido a minoría como 'incapacidade para usar o seu entendemento', Kant atribúe a
responsabilidade de tal minoría ao home. A responsabilidade non afecta só ao entendemento
(teoría) senón que é unha responsabilidade práctica (moral). No sentido de responsabilidade
moral, as Luces non caducan. Non só existe a responsabilidade de razoar en si, senón que
somos responsables da liberdade de pensamento na medida en que coa educación xa non hai
límite á capacidade crítica.

A cuarta metáfora e a do límite (Grenze): O límite é o propio entendemento. A capacidade

crítica da razón ilustrada non se exerce só sobre as cousas do mundo, senón sobre a nosa
capacidade de coñecelas. O límite é esencial para razoar para non deixar un espazo para a fe,
senón porque só unha conciencia limitada é unha conciencia efectiva.

En derradeiro lugar: ‘Vivimos nun século ilustrado (Aufgeklärt)?’: A esta pregunta, Kant
responde que non, pero que estamos ‘nun século de marcha cara á Ilustración. Isto signi ca que
as Luces non son a marca dunha época senón un deber ético para transmitir dunha xeración a
outra. Recuperar a Ilustración ten sentido cada vez que unha relixión, unha ideoloxía, unha
fi
fi
fi
fi
fi

fi
fi
fi

visión do mundo trata de facerse pasar por verdade absoluta, á que simplemente hai que
adherirse renunciando a pensar. A Ilustración non é unha fase da historia, senón unha "práctica
da vida", un deber ético do que ninguén que teña en estima a dignidade do home pode sentirse
exonerado.

MARIA RODRIGUEZ RODRIGUEZ 2ºBACH A