PENGENALAN VITAMIN

Vitamin ialah molekul organik atau satu set

molekul yang berkait rapat secara kimia, vitamer
yang merupakan mikronutrien penting yang
diperlukan oleh organisma dalam kuantiti yang
kecil untuk metabolismenya berfungsi dengan baik.
Nutrien penting tidak boleh disintesis dalam
organisma, sama ada sama sekali atau tidak dalam
kuantiti yang mencukupi, dan oleh itu mesti
diperoleh melalui diet. Vitamin C boleh
disintesis oleh sesetengah spesies tetapi tidak
oleh yang lain; ia bukan vitamin pada peringkat
pertama tetapi pada peringkat kedua.
Istilah vitamin tidak termasuk tiga
kumpulan nutrien penting yang
lain: mineral, asid lemak perlu dan asid amino
perlu. Kebanyakan vitamin bukan molekul tunggal,
tetapi kumpulan molekul berkaitan yang
dipanggil vitamer. Sebagai contoh, terdapat lapan
vitamer vitamin E empat tokoferol dan empat
tokotrienol. Sesetengah sumber menyenaraikan empat
belas vitamin, dengan memasukkan kolin, tetapi
organisasi kesihatan utama menyenaraikan tiga
belas: vitamin A sebagai all-trans-retinol, all-
trans-retinyl-esters, serta all-trans-beta-
carotene dan provitamin A karotenoid lain,
vitamin B1 (tiamin), vitamin B2 (riboflavin),
vitamin B3 (niasin), vitamin B5 (asid
pantothenik), vitamin B6 (piridoksin), vitamin
B7 (biotin), vitamin B9 (asid
folik atau folat), vitamin B12 (kobalamin ),
vitamin C (asid askorbik), vitamin
D (kalsiferol), Vitamin mempunyai pelbagai fungsi
biokimia. Vitamin A bertindak sebagai pengawal
selia pertumbuhan dan pembezaan sel dan tisu.
Vitamin D menyediakan fungsi seperti hormon,
mengawal metabolisme mineral untuk tulang dan
organ lain. Vitamin B kompleks berfungsi sebagai
kofaktor enzim (koenzim) atau prekursor untuknya.
Vitamin C dan E berfungsi sebagai antioksidan.
Kedua-dua kekurangan dan pengambilan vitamin yang
berlebihan berpotensi menyebabkan penyakit yang
ketara secara klinikal, walaupun lebihan
pengambilan vitamin larut air kurang
berkemungkinan berbuat demikian. Semua vitamin
ditemui (dikenal pasti) antara 1913 dan 1948. Dari
segi sejarah, apabila pengambilan vitamin daripada
diet kurang, hasilnya adalah penyakit kekurangan
vitamin. Kemudian, bermula pada tahun 1935, tablet
vitamin B kompleks ekstrak yis dan vitamin C
separa sintetik yang dihasilkan secara komersial
telah tersedia. Ini diikuti pada tahun 1950-an
dengan pengeluaran besar-besaran dan
pemasaran tambahan vitamin,
termasuk multivitamin, untuk mencegah kekurangan
vitamin dalam populasi umum. Kerajaan telah
mewajibkan penambahan beberapa vitamin
kepada makanan ruji seperti tepung atau susu,
yang dirujuk sebagai pembentengan makanan , untuk
mengelakkan kekurangan. Pengesyoran
untuk suplemen asid
folik semasa kehamilan mengurangkan risiko
kecacatan tiub saraf bayi.
ETEMOLOGI
Istilah "vitamin" berasal daripada "vitamine",
kata majmuk yang dicipta pada tahun 1912 oleh ahli
biokimia Casimir Funk semasa bekerja di Lister
Institute of Preventive Medicine. Funk mencipta
nama daripada vital dan amine, kerana nampaknya
faktor makanan mikronutrien organik ini yang
menghalang beriberi dan mungkin penyakit
kekurangan diet lain yang serupa diperlukan untuk
hidup, justeru itu "vital", dan merupakan amina
kimia, justeru "amin". Ini benar tentang tiamin,
tetapi selepas didapati bahawa vitamin C dan
mikronutrien lain seperti itu bukan amina,
perkataan itu dipendekkan kepada "vitamin" dalam
bahasa Inggeris.
PENGAMBILAN
Sumber
Untuk sebahagian besar, vitamin diperoleh daripada
diet, tetapi sesetengahnya diperoleh melalui cara
lain: contohnya, mikroorganisma dalam flora
usus menghasilkan vitamin K dan biotin; dan satu
bentuk vitamin D disintesis dalam sel kulit
apabila ia terdedah kepada panjang gelombang
cahaya ultraviolet tertentu yang terdapat dalam
cahaya matahari. Manusia boleh menghasilkan
beberapa vitamin daripada prekursor yang mereka
makan sebagai contoh, vitamin A disintesis
daripada beta karotena; dan niacin disintesis
daripada asid amino triptofan. Vitamin C boleh
disintesis oleh sesetengah spesies tetapi tidak
oleh yang lain. Vitamin B12 adalah satu-satunya
vitamin atau nutrien yang tidak tersedia daripada
sumber tumbuhan. Inisiatif Pengukuhan Makanan
menyenaraikan negara yang mempunyai program
pengukuhan mandatori untuk vitamin asid folik,
niasin, vitamin A dan vitamin B1, B2 dan B12.

Pengambilan yang kurang

Simpanan badan untuk pelbagai vitamin berbeza-beza
secara meluas; vitamin A, D dan B12 disimpan
dalam jumlah yang besar, terutamanya dalam hati,
dan diet orang dewasa mungkin kekurangan vitamin A
dan D selama beberapa bulan dan B12 dalam
beberapa kes selama bertahun-tahun, sebelum
mengalami keadaan kekurangan. Walau bagaimanapun,
vitamin B3 (niacin dan niacinamide) tidak
disimpan dalam jumlah yang besar, jadi simpanan
mungkin bertahan hanya beberapa minggu. Untuk
vitamin C, simptom pertama skurvi dalam kajian
eksperimen kekurangan vitamin C lengkap pada
manusia telah berbeza-beza secara meluas, dari
sebulan hingga lebih daripada enam bulan,
bergantung pada sejarah pemakanan sebelumnya yang
menentukan simpanan badan. Kekurangan vitamin
diklasifikasikan sebagai sama ada primer atau
menengah. Kekurangan primer berlaku apabila
organisma tidak mendapat cukup vitamin dalam
makanannya. Kekurangan sekunder mungkin disebabkan
oleh gangguan asas yang menghalang atau
mengehadkan penyerapan atau penggunaan vitamin,
disebabkan oleh "faktor gaya hidup", seperti
merokok, pengambilan alkohol yang berlebihan atau
penggunaan ubat-ubatan yang mengganggu penyerapan
atau penggunaan. daripada vitamin.Orang yang makan
diet yang pelbagai tidak mungkin mengalami
kekurangan vitamin primer yang teruk, tetapi
mungkin mengambil kurang daripada jumlah yang
disyorkan; kaji selidik makanan dan suplemen
negara yang dijalankan di AS sepanjang 2003-2006
melaporkan bahawa lebih 90% individu yang tidak
mengambil suplemen vitamin didapati mempunyai
tahap yang tidak mencukupi bagi beberapa vitamin
penting, terutamanya vitamin D dan E.
Kekurangan vitamin manusia yang dikaji dengan baik
melibatkan tiamin (beriberi), niasin
(pellagra), vitamin C (skurvi), folat (kecacatan
tiub saraf) dan vitamin D (riket). Di kebanyakan
negara maju kekurangan ini jarang berlaku
disebabkan oleh kekurangan yang mencukupi. bekalan
makanan dan tambahan vitamin kepada makanan
biasa. Sebagai tambahan kepada penyakit kekurangan
vitamin klasik ini, beberapa bukti juga telah
mencadangkan hubungan antara kekurangan vitamin
dan beberapa gangguan yang berbeza.
7.1 BIOAVAILIBILITI
Dalam farmakologi, bioavailabiliti adalah
subkategori penyerapan dan merupakan pecahan (%)
daripada ubat yang ditadbir yang
mencapai peredaran sistemik. Mengikut definisi,
apabila ubat diberikan secara intravena,
bioavailabilitinya ialah 100%.Walau bagaimanapun,
apabila ubat ditadbir melalui laluan selain
intravena, bioavailabilitinya secara amnya lebih
rendah daripada intravena disebabkan oleh
penyerapan endotelium usus dan metabolisme laluan
pertama. Oleh itu, secara matematik,
bioavailabiliti menyamai nisbah
membandingkan kawasan di bawah keluk kepekatan
ubat plasma berbanding masa (AUC) untuk rumusan
ekstravaskular kepada AUC untuk rumusan
intravaskular. AUC digunakan kerana AUC adalah
berkadar dengan dos yang telah memasuki peredaran
sistemik. Ketersediaan bio ubat ialah nilai
purata; untuk mengambil kira kebolehubahan
populasi , julat sisihan ditunjukkan
sebagai ±.Untuk memastikan bahawa pengambil ubat
yang mempunyai penyerapan yang lemah diberi dos
yang sewajarnya, nilai bawah julat sisihan
digunakan untuk mewakili bioavailabiliti sebenar
dan untuk mengira dos ubat yang diperlukan untuk
pengambil ubat untuk mencapai kepekatan sistemik
yang serupa dengan rumusan intravena. Untuk dos
tanpa mengetahui kadar penyerapan pengambil ubat,
nilai bawah julat sisihan digunakan untuk
memastikan keberkesanan yang dimaksudkan,
melainkan ubat itu dikaitkan dengan tetingkap
terapeutik yang sempit. Untuk makanan tambahan,
herba dan nutrien lain yang laluan pemberiannya
hampir selalu secara lisan, bioavailabiliti secara
amnya menunjukkan kuantiti atau pecahan dos
tertelan yang diserap.
FAKTOR YANG MEMPENGARUHI BIOAVAIBILITI
Ketersediaan bio mutlak sesuatu ubat, apabila
diberikan melalui laluan ekstravaskular, biasanya
kurang daripada satu (iaitu, F< 100%). Pelbagai
faktor fisiologi mengurangkan ketersediaan ubat
sebelum masuk ke dalam peredaran sistemik. Sama
ada ubat diambil dengan atau tanpa makanan juga
akan menjejaskan penyerapan, ubat lain yang
diambil serentak boleh mengubah penyerapan dan
metabolisme laluan pertama, motilitas usus
mengubah pelarutan ubat dan boleh menjejaskan
tahap kemerosotan kimia dadah oleh mikroflora
usus. Keadaan penyakit yang menjejaskan
metabolisme hati atau fungsi gastrousus juga akan
memberi kesan.
Faktor lain mungkin termasuk, tetapi tidak terhad
kepada:
 Sifat fizikal ubat
(hidrofobisiti, pKa, keterlarutan)
Formulasi ubat (pelepasan segera, eksipien yang
digunakan, kaedah pembuatan, pelepasan diubah
suai – pelepasan tertunda, pelepasan lanjutan,
pelepasan berterusan, dsb.)
Sama ada rumusan ditadbir dalam keadaan makan
atau berpuasa
Kadar pengosongan gastrik
Perbezaan sirkadian
 Interaksi dengan ubat/makanan lain:
oInteraksi dengan ubat lain (cth., antacid,
alkohol, nikotin)
oInteraksi dengan makanan lain (cth., jus limau
gedang, pomello, jus kranberi, sayur-sayuran
brassica)
Pengangkut: Substrat pengangkut efluks (cth. P-
glikoprotein)
 Kesihatan saluran gastrousus
Induksi/perencatan enzim oleh ubat/makanan lain:
o Induksi enzim (peningkatan kadar metabolisme),
cth., Phenytoin menginduksi CYP1A2, CYP2C9, C
YP2C19 dan CYP3A4
o Perencatan enzim (penurunan kadar metabolisme),
cth., jus limau gedang menghalang CYP3A →
kepekatan nifedipine yang lebih tinggi
Variasi individu dalam perbezaan metabolik
oUmur: Secara amnya, ubat dimetabolismekan dengan
lebih perlahan dalam populasi janin, neonatal dan
geriatrik
oPerbezaan fenotip, peredaran enterohepatik,
diet, jantina
 Keadaan penyakit
cth., kekurangan hepatik, fungsi renal yang
lemah
(BIOKETERSEDIAAN DADAH BERBANDING DIET SUPPLEMEN)
Berbanding dengan ubat-ubatan, terdapat perbezaan
yang ketara dalam makanan tambahan yang memberi
kesan kepada penilaian bioavailabilitinya.
Perbezaan ini termasuk yang berikut: hakikat
bahawa suplemen pemakanan memberikan faedah yang
berubah-ubah dan selalunya bersifat kualitatif;
pengukuran penyerapan nutrien tidak mempunyai
ketepatan; suplemen pemakanan dimakan untuk
pencegahan dan kesejahteraan; suplemen pemakanan
tidak mempamerkan ciri ciri lengkung tindak balas
dos; dan selang dos suplemen pemakanan, oleh itu,
tidak kritikal berbeza dengan terapi ubat. Selain
itu, kekurangan metodologi dan peraturan yang
ditetapkan di sekeliling penggunaan suplemen
pemakanan menghalang penggunaan langkah
bioavailabiliti berbanding dengan ubat. Dalam
ujian klinikal dengan makanan tambahan,
bioavailabiliti tertumpu terutamanya pada
perihalan statistik purata atau purata perbezaan
AUC antara kumpulan rawatan, sementara sering
gagal untuk membandingkan atau membincangkan
sisihan piawai atau variasi antara individu.
Kegagalan ini membuka persoalan sama ada seseorang
individu dalam kumpulan berkemungkinan mengalami
faedah yang diterangkan oleh perbandingan
perbezaan min. Selanjutnya, walaupun isu ini
dibincangkan, adalah sukar untuk menyampaikan
maksud varians antara subjek ini kepada pengguna
dan/atau doktor mereka.