Lingua Galega e Literatura

Ortografía: acentuación

1. Pon os acentos gráficos que cumpran no seguinte texto

Escoitou vocerio na rua. Un ruido. Ah, claro, recordaba. Espertarao un ruido moi forte e metalico. Botouse para fora
da cama, dirixindose a venta. Levou a man ao corazon. Latexaballe ainda aceleradamente, sen ter recuperado o seu
ritmo normal. Subiu a persiana. A luz amarela, palida e nebulosa das farolas danoulle a vista. Escoitabase o barullo
da xente que saia da discoteca. Todas as noites estaba condenado a soportar o balbordo dos que saian a divertirse.
Non durmia e, ainda por riba, habia de soportar o rebumbio dos demais.

2. Pos os acentos gráficos cando sexa preciso.

covardia construen nivea celiaco olimpiada oboe

proer sabiamos faisca acne ataude rubeola
duas saude alveolo actuei ceo ainda
proteina periodo diocese saida miudo partiu
xuiz bruido lingüista

3. Acentúa as palabras que o precisen nos seguintes enunciados.

a) Cando me asomei a fiestra vin un esquío subido a pola do castiñeiro que hai fronte a nosa casa, mentres ao
pe da árbore unhas polas peteiraban uns grans de millo.
b) A rapaza foi mercar unha bola de pan a panadaría; levaba moita presa e non parou a falar con ninguén.
c) Compre que vaias fora mirar se ven teu irmán polo camiño arriba, porque dende aquí non se ven as persoas
que pasan.
d) Agora xa volve haber osos nos montes galegos.
e) Atoparon unha morea de osos na praia de Foz.
f) Fai un no ben apertado para que non se solte e saia todo para fora
g) Compre pechar a venta, que vai frio.
h) Teño os pes moi grandes para eses zapatos.
a) Antia fixolle un no a gravata de seu pai
b) Eu agardote fora, que me da vergoña.

CPR Sagrado Corazón de Pontevedra

 Lingua Galega e Literatura
Ortografía: acentuación

4. Acentúa graficamente as palabras que o precisen.

viuvo acentuou acea escribiu veo
xersei fluor etiope chio triunfo
deixao lingüista construiu sueco baia
azuis saude saida xamais ruido
bauis suiza copiouvolo euscaro

5. Acentúa o seguinte texto.

Barbara era unha rapaza moi simpatica que vivia nunha casiña de campo, ao lado do colexio publico da vila. Todos os
dias se facia o proposito de camiñar durante unha hora para estar en forma nas clases de educacion fisica. Tamen
subia as polas das arbores e corria ata a beira do rio para ver pasar as troitas. Con tanto exercicio, esgotabase
facilmente, mais iso non lle impedia seguir xogando coa sua cadeliña ao chegar a casa. Non tiña intencion de mudar
os seus costumes nin os seus habitos tan saudables, por moito que llo insinuase o seu avo, tan preocupado sempre
pola saude da nena. A avoa era diferente, encantaballe ver a sua neta gozando da natureza e as veces incluso a vixiaba
cos seus prismaticos. O peor era o porca que traia a roupa despois das suas excursions campestres, que nin a lixivia
podia con aquela sucidade. O ambiente rustico e bucolico dos campios da contorna producia en Barbara unhas
sensacions unicas e pracenteiras, coma se estivese no mesmisimo paraiso. Nunca tiña presa cando estaba ao aire libre,
xa fora presa do encerro ao que estaba condenada cando vivia na cidade, naquel edificio de tantos andares rodeado
de estradas tristes e muros de cemento e formigon.

CPR Sagrado Corazón de Pontevedra