Xosr Nrma Vruq.s (Gres, Vila cle Cruces, 192i1).

Nacido nunha fa-

milia campesifra, emigroll mozo a Buenos
Aires. A sfa obra 6
sobre todo narrativa. A .sria novel a, Memctrias
crun neno rabrego
(1961), constituiu un grande
6xito. publicaria despois Camifio
bretemosct (1"96D e Remufiio de sombras (Ig7r,
Aqtteles anos
do Mctncbo (1977), euericlo Tomds (19g0),
e os libros de
contos Xente no roeJicio (196r, Historias
de emigrantes (196g),
A muller cle.feryo (196D, Cartas a Lelo (197I), Tbmpo
nouo
(1987), O bome cle pau (IggD
e Relatos marifieiros(2003). Deu
a coiecer, ademais, libros de narrativa infantil,
poesia e traba_
llos de investigaci6n. En boa parte cla sfra
obra trata os proble_
mas e o mundo da emigraci6n.
 O MUINEIRO

De seguro que moitos coidan que estou tolo. Pero

non se me d6. ,{16 eles. Que imaxinen canto queiran. Se
algu6n saise por ai adiante berrando: ";Toleou Fermin!",
"iToleou o muifreirol", divertiriame moito. Non seria eu
quen o negase. 2Para que? Todos saben que negar a pro-
pia tolemia 6 como declararse tolo de vez. E amais diso,
ten certas vantaxes. os tolos son respectados e temidos;
ap6frenlles sempre algirn xenio ou sabencia.
Se pensan que estou tolo, estarei. Cadaqu6n 6 o que
a xente diga. Todos os que fan algo f6ra da rutineira esta-
blecida xogan con ese risco. Ti mesmo, est6s cavilando...
Vaite, sigue o teu camif,o. Chegarls tarde i obra. Os ou-
tros carpinteiros pasaron hai un anaco. Xa deben estar
ali. D6ixame.
;Por que durmo na porta do muiflo? Ti es novo na al-
dea. Non sabes nada. Non entendes nada. O muifro e
mais eu somos unha mesma cousa. Pero, aque lle importa
a Carme? Ela argallou todo 1 sia comenencia. Nin seque-
ra tivo en conta que son un vello.
O pai de Carme foi quen me puxo aqui de muifreiro.
Diso hai unha chea de anos. Era eu un mocifro novo.
Sempre nos levamos ben. Pagdbame cunha pafie da ma-
 quia, como 6 uso. Non tiven endexamais
outro oficio, nin
outro xorne.
O muirlo tense en p6 polas forras e remendos
que eu
lle levo posto. As paredes e mais o cumio estd,n
acaba-
dos; as madeiras, comestas polo tempo. Envellecemo.s
xuntos. M6is de catro enchentas coll6ronme
nel. Nunha
delas por pouco afogo. Salveime agarraclo
dun ameneiro.
O rio medraba e medraba. Ten quedado o
muifro enteiro
debaixo da auga avolta; coma se non existise.
Despois da
enchenta seguia algrin tempo apeado, pero
sempre saiu
triunfante daquelas loitas.
Carme nada sabe disto. para ela, o muiflo
que her_
dou 6 unha renda, un choio. E nada m6is. Hai
un ano
botoume del. Sen motivo ningitn. Coma quen
maa un
home para velo deitado. No meu lugar puxo,
como ti sa-
bes, a Arturo, o novo muifreiro. A xente
di que se enten_
den os dous, e que por iso...
Botaron a rolar que estou tolo. pode ser
certo. Xa
che dixen que non farei ningrin esforzo para
negalo.
Tampouco deixarei de durmir aqui. Non podo
..rrrnr,
pero o camifro 6 de todos. E todos me
chaman ,,O Mui_
freiro". Para moitos non tefro outro nome,
nin outra iden_
tidade. A chaqueta e o pucho que vefro usando,
seguen
brancos. Tefren derriba anos longos de farifla.
Todo eu
estou enfarifrado. Sinto a foula no sangue.
Tolo... poida que si. Ou talvez non.
;euen pocle me_
dir a tolemia? Canclo me boraron do muifro coidli
que de
certo estalaba algo dentro de min. Ti non podes
enten_
der. Ningu6n o entencle. Foi coma se me
arrincasen un
anaco; coma se me baldeirasen, deixandome
s6 un pele_
llo de espantallo. Un mundo estrairo xurdiu para
min. Na
casa non podia durmir' Estraflaba o trengueleo da canga-
lleira, a danza do rodicio, o ruxir da auga' Todos eses ba-
rullos mesturados fotan a miia mirsica de sempre' Non
rne decatei mentres estiven no muiio, pero arredado del
iaseme o folgo. A vida non tiRa obxecto. Os dias era lon-
de campa'
I4os, e as noites rodedbanme cun silencio
Agora non 6 o mesmo. Perdin o goberno do muifro,
pero da porta non poden botarme. Paso o terr$o neste
sentadoiro de pedra. Que a xente badire' Non se me d1'
O camifro 6 de todos. Carme ben o sabe' E s6beo Florin-
do, o paxariflo mouro que se me achega cando amafrece'
Todos saben que eu son "O Muifreiro".

Xente no rodicio
Galaxia,Yigo, 1965