ნიკოლოზ ბარათაშვილის ტრაგიზმით აღსავსე სიყვარული

სინამდვილეში, ბარათაშვილს 4-ჯერ ჰყვარებია. არ დაგავიწყდეთ, რომ ის 27 წლის ასაკში

გარდაიცვალა.

ბარათაშვილის პირველი სიყვარული ვინმე ნინო ყოფილა. ეს ირკვევა მელიქიშვილის

წერილიდან გრიგოლ ორბელიანისადმი, რომელიც ტატოს გარდაცვალების შემდეგ
მისწერა. წერილში ნახსენებია ნინო, რომელიც ავტორის თქმით „საწყალი ნიკოლოზის
პირველი სიყვარული“ ყოფილა. ერთი ვერსიით, ეს ნინო ორბელიანია. ფილოლოგ ლევან
ბერძენიშვილის თქმით, პოეტის პირველი სიყვარული მის შემოქმედებაშიც ჩანს .

ნიკოლოზის მეორე სიყვარული ფრანგი ქალი დელფინა ლაბიელი ყოფილა. მისთვის

მიუძღვნია ლექსები „ჩემს ვარსკვლავს“ და „ასტრა“(ეს უკანასკნელი დაკარგულია).

ეს მისი ყველაზე ლაღი ურთიერთობა გახლდათ, სიყვარული 2 წელიწადში

დასრულებულა, ქალმა პოეტს ვერ გაუგო.ბერძენიშვილის თქმით,ის , ვინც ნიკოლოზის
სულს ჩაწვდა, ეკატერინე ჭავჭავაძე იყო:

„ეკატერინე იმდენად ლამაზი ქალი იყო, მთელი იმდროინდელი კაცები დარაზმულნი

იყვნენ. თუ ბარათაშვილის ლექსში გაიელვებს თეთრი ან ცისფერი იცოდეთ , რომ ეს
ეკატერინეა. მას ცისფერი თვალები ჰქონდა. იყო რამდენიმე, ვისზეც ეკატერინეს ოჯახმა
უარი თქვა. როდესაც დავით დადიანი გამოჩნდა და მას დედოფლობა შესთავაზა ,
ეკატერინეს ოჯახი დათანხმდა.

„მე არ მგონია, ეკატერინე სიყვარულით გაჰყოლოდა თავადს და მისდამი საყვედურებიც

მართებულად არ მიმაჩნია.“ ცნობილი ფაქტია, რომ ეკატერინეს ჯვრისწერის დღეს გული
შეუწუხდა.

მისი გადედოფლება კი განგებას ია-ვარდით არ მოუფენია. დავითს და ეკატერინეს ორი

შვილი დაეღუპათ, რამაც ცოლ-ქმარს შორის ურთიერთობა საბოლოოდ გაანადგურა , ერთ
დღესაც ეკატერინე თბილისში დაბრუნდა და სწორედ ამ დროს ნიკოლოზის ემოციებმა
ხელახლა იფეთქა.

პოეტის ბავშვობის მეგობრის ლევან მელიქიშვილის გადმოცემით, ბარათაშვილი

ეკატერინეს ბანკეტზე შეხვედრია. ქალს სანთლების შუქზე საყურეების „ჩრდილთა ციალი
აცისკროვნებდა“.

გონებააბნეულ ნიკოლოზს მისი ცქერისთვის ვერ გაუძლია, ოთახიდან გავარდნილა და

ლევანისათვის შეუჩივლია: „ლევან, ლევან! გავგიჟდი მეტი აღარ ვარ. ეკატერინე იქ არის
და მისმა საყურის თამაშმა გადამრია. კაცი ვერ ნახავს უკეთესს.“ იმ საღამოსვე დაუწერია
ლექსი „საყურე“.ამ პერიოდში ისინი ძალიან დაახლოვდნენ, თუმცა ქალი ქმარს
დაუბრუნდა. სინამდვილეში, არც დავით დადიანისთვის ყოფილა ეკატერინე ტრფობის
ერთადერთი ობიექტი. დავით დადიანს ელენე ორბელიანი ჰყვარებია .

ბარათაშვილს უკანასკნელი სიყვარული ნახიჩევანში ეწვია, მაშინ როცა მაზრის უფროსის

თანაშემწე იყო.
გონჩა ბეიმი (ბეგუმი) 18 წლის ყოფილა, როცა ძალით გაუთხოვებიათ. ბარათაშვილი
ქმრისგან გამოქცეული ქალის დახმარებას ცდილობდა. ბერძენიშვილის თქმით , გოგჩაც
პოეტი იყო და მათ ერთმანეთის კარგად ესმოდათ.

ვერც ამ სიყვარულმა ააგო ტაძარი... 1845 ივნისს ბარათაშვილი სამუშაოდ განჯაში

გადავიდა, სადაც ოთხი თვის შემდეგ, 27 წლისა, მალარიით მძიმედ დაავადებული
დაიღუპა.

აკაკი გელოვანის წიგნის „სვეტი ნათლისას“ მიხედვით, გონჩამ თავი მოიკლა.

ბარათაშვილის გადმოსვენებამ 1893 წელს განჯიდან თბილისში (დიდუბის პანთეონი )

ეროვნული მანიფესტაციის სახე მიიღო. 1938-დან პოეტის ნეშთი მთაწმინდის პანთეონში
განისვენებს.