ANG KWENTO NI PYGMALION AT NI GALATEA

Si Pygmalion, ang hari ng lungsod ng Cyprus ay napaka malas pagdating sa pagmamahal.

Laginalang siyang niloloko, pineperahan at higit sa lahat sinasaktan ng mga babaeng kanyang iniibigng
tunay.Ito ang dahilan kung bakit siya ay nalulumbay at nalulungkot. Ayaw na ayaw niya rin ang
buongkababaihan kaya naman napag desisyonan niyang wag nalang magpakasal at ituon nalang
angkanyang mga oras sa pagpipinta.Kung pagdating sa babae ay napakahina niya sa larangan naman ng
pagpipinta ay napakalakasniya. Sa loob ng kanyang palasyo makikita mo ang higit sa isang daang
pintura niya.Isang araw, gamit ang kanyang kasanayan sa pagpipinta, nakaisip siya ng napakagandang
ideyana kanyang pipinturahin. Siya ay nakapagpinta ng isang perpektong babae. Ito ay napaka
ganda,magandang mukha, mapupulang labi pakurbang katawan at napaka gandang ngiti.Nagdaan ang
ilang araw at gabi, si Pygmalion ay napamahal sa kanyang pintura. Pinangalananniyang Galatea ang
perpektong babae. Araw-araw ay lagi niya itong kasama sa kanyang kwartoat kinakausap niya pa
ito.Napaibig na nga ng tuluyan ang hari sa kanyang pintura, gabi-gabi ay katabi niya na itongmatulog,
at pagsapit ng umaga ay kakausapin at lilinisan niya ito upang hindi kapitan ngalikabok. Alagang-alaga
ito ng hari.Bumalik ang sigla ni Pygmalion, lagi na itong masaya at masigla.Siya ay nag pa pista
bilangpasasalamat kay Aphrodite. Gumawa rin siya ng isang templo ng nasabing diyosa.
Sa loob ng temple, siya ay nagdasal, “Mga diyos kung
 kaya niyong magbigay ng kahit na ano,maari bang bigyan niyo ako ng babaeng tunay akong
mamahalin, kahit yung katulad lang ng
aking ipininta”.
 Si Aphrodite na kasalukuyang nasa temple na nagpanggap bilang isang rosas ay narinig angkahilingan
ni Pygmalion. Siya ay nabighani at napabilib sa tunay na pagmamahal ni Pygmalion.Tinpad nito ang
kahilingan ng hari.Pag uwi ni Pygmalion hinanap niya ang kanyang pinturang si Galatea upang halikan
sana dahilito ang kanyang nakaugalian. Nakita niya ito sa kanyang kama ngunit wala ang pintura
niGalatea, ang tanging natitira na lamang ay ang parisukat na kahoy na may blanking papel