Ang Gorilya at ang Alitaptap

Isang gabi, naglalakad si Iput-Iput, (ang alitaptap) patungo sa bahay ng kanyang

kaibigan. Nang mapadaan siya sa tapat ng bahay ni Amomongo (ang gorilya),
tinanong siya nito. “Hoy, Iput-Iput, bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?”
Sumagot si Iput-Iput, “Dahil natatakot ako sa mga lamok.”
“Ah, duwag ka pala”, ang pang-uuyam ng gorilya.
“Hindi ako duwag!” ang nagagalit na sagot ng alitaptap.
“Kung hindi ka duwag, e bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?” ang pang-aasar
ni Amomongo.
“Nagdadala ako ng ilaw para kapag nilapitan ako ng mga lamok at kakagatin ay
makikita ko sila kaagad at nang sa gayo’y maipagtanggol ko ang aking sarili”,
ang tugon ni Iput-Iput.

Tumawa nang malakas si Amomongo. Kinabukasan, maaga itong gumising at

ipinamalita sa lahat ng kapitbahay na kaya daw laging may dalang ilaw si Iput-
Iput ay dahil duwag ito. Kaagad na kumalat sa buong bayan ang balita.
Nang mabalitaan ito ng alitaptap, nagalit siya. Dali-dali siyang lumipad patungo
sa bahay ni Amomongo. Gabi noon at natutulog na ang gorilya, ngunit itinapat
niya ang kanyang ilaw sa mukha nito hanggang sa ito ay magising.
“Hoy, gorilya, bakit ipinamamalita mong duwag ako? Upang mapatunayan ko
sa’yong hindi ako duwag, hinahamon kita sa isang labanan. Magkita tayo sa sa
plasa sa susunod na Linggo ng hapon.”
Pupunga-pungas na nagtanong ang gorilya.
“Mayroon ka bang mga kasama?”
“Wala!” ang sigaw ni Iput-Iput. “Pupunta akong mag-isa.”

Nangiti si Amomongo sa tinuran ni Iput-Iput. Dili’t isang maliit na insekto ang

humahamon sa kanya ng away. Nagpatuloy ang alitaptap.
“Hihintayin kita sa plasa sa susunod na Linggo sa ganap na ikaanim ng hapon!”
“Magsama ka ng mga kakampi mo dahil magsasama ako ng libu-libong gorilya
na mas malalaki pa sa akin.”
Sinabi ito ni Amomongo upang takutin ang alitaptap, na sa pakiwari niya ay
nasisiraan ng ulo.
Ngunit sumagot si Iput-Iput, “Hindi ko kailangan ng kakampi. Darating akong
mag-isa! Paalam!”

Pagkaalis ng alitaptap, tinipon ng gorilya ang kanyang mga kasamahan at

ipinaalam sa mga ito ang nakatakdang pagtutuos. Inutusan niya ang mga ito na
kumuha ng tig-isang pamalo na may habang tatlong dangkal at pumunta sa
plasa nang ika-anim ng gabi sa susunod na Linggo. Ikinabigla ito ng kanyang
mga kasamahan, ngunit nasanay na silang sundin ang kanilang pinuno kaya
ipinangako nilang pupunta sila sa itinakdang oras at lugar.
Dumating ang araw ng Linggo. Bago pa mag-ikaanim ng hapon ay nagtipon na
ang mga dambuhalang gorilya sa plasa ngunit nadatnan na nila ang alitaptap na
naghihintay sa kanila. Maya- maya, tumunog ang kampana ng simbahan bilang
hudyat ng oras ng orasyon o pagdarasal. Iminungkahi ng alitaptap sa mga
gorilya na magdasal muna sila. Pagkatapos magdasal, agad sinabi ni Iput-Iput
na nakahanda na siya. Inutusan ni Amomongo ang kanyang mga kasama na
humanay. Pumuwesto siya sa una bilang pagpapakilalang siya ang pinuno ng
mga ito.

Dagling lumipad si Iput-Iput sa ilong ng gorilya at inilawan niya ito. Hinampas ng

kasunod na gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakaalis kaya ang tinamaan
ng gorilya ay ang ilong ni Amomongo na halos ikamatay nito. Dumapo si Iput-Iput
sa ilong ng pangalawang gorilya. Hinampas ng pangatlong gorilya si Iput-Iput
ngunit kaagad itong nakalipad, kaya ang nahampas niya ay ang ilong ng
pangalawa na ikinamatay nito. Muli, inilawan ni Iput-Iput ang ilong ng pangatlong
gorilya.

Hinampas ng ikaapat na gorilya si Iput-Iput na kaagad na kalipad. Muli, namatay

ang pangatlong gorilya dahil sa lakas ng pagkakahampas ng ikaapat na unggoy
sa ilong nito. Nagpatuloy ang ganitong pangyayari hanggang si Amomongo na
lamang ang natirang buhay na gorilya na halos hindi makagulapay dahil sa
tinamong sakit. Nagmakaawa ito kay Iput-Iput na patawarin na siya, at huwag
patayin. Pinatawad naman siya ni Iput-Iput, ngunit simula ng hapong iyon,
nagkaroon na ng malaking takot ang mga gorilya sa mga alitaptap.