Γεια σου Δημήτρη, με λένε Σεβάχ.

Παράξενο όνομα για χελώνα, αλλά τι

να πεις γι αυτούς που διαλέγουν ονόματα! Ήθελα να σου μιλήσω για το
άγχος.Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που παρουσιάζεται
σε όλους τους ανθρώπους. Αλλά είναι μπλιαχ! Κάποιες φορές μάλιστα,
κάνει την καρδιά σου να χτυπάει γρήγορα, σου προκαλεί ιδρώτα,
μερικές φορές σε στέλνει διαρκώς στην τουαλέτα... Στα παιδιά πολλές
φορές εμφανίζεται, όταν έχουν να πάνε σχολείο, ή όταν πρέπει να
διαβάσουν. Κι εγώ αγχωνόμουν όταν ήμουν μικρό χελωνάκι. Φοβόμουν
ότι δεν θα πω το μάθημα, φοβόμουν ότι θα με κοροϊδέψουν οι
συμμαθητές μου, φοβόμουν ότι θα με μαλώσουν οι γονείς μου...

Εγώ όταν αγχωνόμουν βοηθούσα τον εαυτό μου με τη φαντασία μου.

Ναι, με τη φαντασία μου. Φανταζόμουν ένα μέρος, ένα τέλειο μέρος,
γεμάτο νεροτσουλήθρες και πισίνες, με τον ήλιο να καίει την πλάτη μου
και τον ήχο του νερού να γαργαλάει τα αυτιά μου και όλα αυτά μέσα σε
ένα γιγάντιο γουρούνι! Κανένα άγχος δεν μπορούσε να με βρει εκεί.
Αυτό το μέρος, με ηρεμούσε. Έκλεινα τα μάτια μου και ανέπνεα αργά,
μέχρι το άγχος μου να μικρύνει και να εξαφανιστεί.
Και ξέρεις τι άλλο με βοήθησε; Οι σκέψεις μου... Σκεφτόμουν ότι το
άγχος είναι δυσάρεστο, αλλά περνάει, δεν κρατάει για πάντα. Και
σκεφτόμουν ακόμα ότι το άγχος με κάνει να πιστεύω ότι όλα τα
πράγματα θα πάνε στραβά... Στην πραγματικότητα όμως πολλά
πράγματα στη ζωή μου πάνε καλά.

Έχω φίλους,
παίζω καλό ποδόσφαιρο,
η μαμά μου μαγειρεύει super,
έχω μία αδερφή μεγαλύτερη για να μαλώνω μαζί της, όταν βαριέμαι,
έναν μπαμπά που με πάει στο γήπεδο.
Τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή μου;
Ναι, είμαι μάλλον ευτυχισμένος. Και το άγχος; Θα το αντέξω. Όπως
αντέχω το κρύο του χειμώνα, όπως αντέχω τη βρόμα από τις κάλτσες
μου, όπως αντέχω τα γκολ που τρώει η ομάδα μου.

Αν φοβάσαι έλα κι εσύ στο μαγικό μου μέρος.

Θα σε φιλοξενήσω όση ώρα χρειαστεί, έλα να εξερευνήσουμε τον βυθό
ή να κυνηγήσουμε πεταλούδες.
Θα σε περιμένω κάθε φορά που αγχώνεσαι.
Εγώ κι εσύ μέσα σε ένα γουρούνι.
Τι καλύτερο;

Με αγάπη Σεβάχ