1.

ระดับพิธก ี าร
ระดับของภาษา ลักษณะการใชภาษา้
หมายถึง ้
ใชคำระดั บสูง เลือกสรรคำ
ลักษณะการเรียบเรียงประโยค ไพเราะ เป็ นทางการ
และการเลือกใชถ้ ้อยคำ โอกาสและสถานที่
โดยพิจารณาตามโอกาส งานราชพิธ ี การกล่าวปราศรัย
หรือกาลเทศะ การกล่าวในพิธม ี อบปริญญาบัตร
แบ่งระดับได ้ ๕ ระดับ การประชุมรัฐสภา

๒. ระดับทางการ ๓. ระดับกึง่ ทางการ

ลักษณะการใชภาษา้ ลักษณะการใชภาษา้
เน ้นความชด ั เจน ตรงประเด็น คล ้ายกับระดับทางการ แต่ลด
ไม่นย ้
ิ มใชคำฟุ่ มเฟื อย ความเป็ นทางการลง อาจมีภาษา
โอกาสและสถานที่ สนทนาปะปนอยูบ ่ ้าง
อภิปรายในทีป ่ ระชุมใหญ่ โอกาสและสถานที่
หนังสอื ราชการ รายงาน การประชุม บทความ ติดต่อ
 ๔. ระดับไม่เป็ นทางการ ๕. ระดับกันเอง
ลักษณะการใชภาษา้ ้
ลักษณะการใชภาษา
ไม่เคร่งครัดเรือ
่ งแบบแผน อาจมีคำสแลงหรือคำหยาบ
บทสนทนาทั่วไป ไม่มค ี ำหยาบ ้ ่วไป
ปะปน เป็ นคำทีไ่ ม่ได ้ใชทั
โอกาสและสถานที่ เนือ้ หาของสารไม่มข ี อบเขต
การเขียนจดหมายทั่วไป จำกัด
การรายงานข่าว การสนทนา โอกาสและสถานที่
เฉพาะกลุม่ การสนทนากับคนสนิท
งานเขียนบางประเภท เชน ่ นิยาย
เรือ
่ งสนั้
ระดับของภาษา
 ปั จจัยทีก
่ ำหนด
ระดับภาษา

1. โอกาสและสถานที่
๒. ลักษณะเนือ ้ หา
๓. สมั พันธภาพระหว่างบุคคล
๔. สอ ื่ ทีใ่ ชใ่ นการสง่ สาร