May tatlong prinsipe noong araw na pawang masasama ang ugali.

Sila ay sina Prinsipe SAM, Prinsipe PAL at

Prinsipe LOK. Dahil magkakaibigan, madalas silang nagkikita at nagkakasama sa pamamasyal. Tuwing magkasama
naman ang tatlo ay tiyak na may mangyayaring hindi maganda. Ang mga may kulang sa isip at mangmang ay
kanilang pinaglalaruan, pinaparatangan at ipanakukulong. Lubha silang mapang-api, mapangmata at malupit sa mga
dukhang mamamayan. Kahit matatanda ay hindi nila iginagalang. Mabait lamang sila sa mayayaman at kauri nilang
mga dugong-bughaw.

Minsan sa pamamasyal ng tatlong prinsipe ay napadaan sila sa isang sapa. Saglit silang huminto at pinanood ang
mga naliligong dalaga. Kasiya-siyang tingnan ang mga hugis ng katawang naaaninag sa manipis na tapis kaya sila
ay nagtatawanan na para bagang nambabastos.

"Kamahalan, huwag po sana ninyo kaming panoorin at pagtawanan."

Galit na bumaba ng kabayo si Prisipe Sam at walang salitang sinampal ang dalagang nakikusap. Uulitin pa sana ng
prinsipe ang pagsampal subalit isang matandang babae ang namagitan. Palibhasa'y walang iginagalang ang mga
prinsipe, basta't mahirap, kaya pinagtulungan nilang saktan ang matanda.

Nagsiksikan naman sa isang tabi ang mga nahintakutang dalaga. Hindi alam ang gagawing pagtulong sa matandang
hindi nila nakikilala. Datapuwa't lahat ay napamulagat ang matanda ay nagbago ng anyo. Isa pala itong engkantada!

"PANAHON NA UPANG BIGYANG WAKAS ANG INYONG KASAMAAN!" sabay turo sa tatlong prinsipe at ang
kanilang mga mata ay nangalaglag! Kasindak-sindak ang pangyayaring iyon sapagkat ang mga nahulog na mata ay
agad nilamon ng lupa!

Sa halip na magsisi at humingi ng tawad ay nagpupuyos pa sa galit na nabanta ang magkakaibigan.. Matapos kapain
ang kani-kaniyang kabayo ay haghiwa-hiwalay na sila nang alis. Palibhasa'y mga bulag kaya hindi na alam ang
daang pauwi. Tumakbo nang tumakbo ang kanilang mga kabayo hanggang silang lahat ay mangahulog sa bangin!

Kinabukasan, nagtaka ang lahat sa biglang pagtubo ng isang puno kung saan lumubog ang mga mata ng tatlong
prinsipe.

Lumipas ang mga araw, ang puno ay namunga. Nang kanilang tikma, ito'y ubod ng asim! Palibhasa'y may nakaukit
na parang matang nakapikit sa buto ng bungang maasim, kaya naalala nila ang mga mata nina Prinsipe Sam,
Prinsipe Pal at Prinsipe Lok na sa lugar na iyon ay lumubog. Dahil dito, minarapat nilang tawaging SAMPALOK ang
puno at bunga nito. Sa kalaunan natutuhan ng mga tao na gamiting pampaasim sa nilulutong ulam ang SAMPALOK.