Męskie i kobiece style komunikacji

Kamil Olejnik

Właściwości wokalne – cechy głosu

Konstrukcje lingwinistyczne – wzory komunikacji, nie odnoszące się do wyboru
poszczególnych słów
Ton głosu – wysokość dźwięku, wydobywanego dzięki strunom głosowym. W
rzeczywistości kobiety i mężczyźni mają zakres tonów głosów, a pozorne różnice
wynikają ze społecznych schematów.
Intonacja – melodia, do jakiej dostrajamy tekst naszej wypowiedzi. Rosnąca intonacja
może być uznawana za uległą, niestabilną, zalęknioną.
Konstrukcje lingwinistyczne (2 płcie używają ich po równo – z wyjątkiem pytań
dodanych):
Pytanie dodane – pytanie na końcu stwierdzenia, łagodzące wydźwięk wypowiedzi (ale
dziś piękna pogoda, nieprawdaż?)
Wypowiedzi kwalifikujące – być może, no właśnie, no wiesz, coś w rodzaju, naprawdę
Wyrażenia asekuracyjne – zastanawiam się, myślę, wierzę, zgaduję, czuję
Wyrażenia zaprzeczające – mogę się mylić, to głupie pytanie itd.
Prośby złożone – czy nie chciałbyś pójść ze mną na spacer
Prośby proste – chodźmy na spacer
Wzmocnienia – bardzo, całkowicie
Powyższe konstrukcje mogą być stosowane w celu zmniejszenia różnic w statusach.

Kobiety używają więcej nazw na kolory niż mężczyźni. Może się to wiązać z tym, że
kobiety większą uwagę przykuwają do mody.
Przeklinanie jest bardziej kojarzone z mężczyznami niż z kobietami. Także mężczyźni
częściej w swoim towarzystwie korzystają z slangu seksualnego niż kobiety.
Typy rozmów:
 Typ 1 – uporządkowany, w jednym czasie mówi tylko jeden mówca, występuje
hierarchia, wypowiedzi trwają dłużej, rozmowa przybiera formę rywalizacji. Ten typ
charakteryzuje głównie grono męskie.
 Typ 2 – przypomina bardziej współpracę niż rywalizacje, głosy się na siebie nakładają,
a myśli są dopełniane przez różne osoby.

Mężczyźni, podczas słuchania siebie dają sobie dar rady (rozwiązania problemów) a
kobiety dar zrozumienia (zapewnienie o zrozumieniu uczuć). Z tego właśnie powodu
komunikacja pomiędzy mężczyznami a kobietami może być skomplikowana.
Mężczyźni wykorzystują różnicę w wiedzy by poczuć się lepiej, używają fachowych
terminów itd., natomiast kobiety skupiają się bardziej na związku, i tłumaczeniu w
zrozumiały sposób.
Kobiety częściej korzystają z rozmowy-porozumienie (rozmowa służąca budowaniu
więzi), a mężczyźni z rozmowy-informacja (rozmowa służąca przekazywaniu informacji).
 Mężczyźni są odbierani tak, jakby byli milczący (szczególnie w związkach). Kobiety
natomiast postrzega się tak, że mówią za dużo.
Przyczyną frustracji w komunikacji kobiet i mężczyzn mogą być ich odmienne style
komunikacji.
Ideał mężczyzny to silny, niezależny, osiągający sukces. Do tego w dzisiejszych
czasach doszedł do tego ideał kochający, czuły i dbający o rodzinę.
Dużo różnic pomiędzy płciami ma swoje źródła w kulturze i społeczeństwie, a nie w
genach.
Chłopcy kładą nacisk na działanie, dziewczynki na rozmowę. Nieodłączną częścią
życia chłopców jest rywalizacja, nie każdy jednak może być zwycięzcą.
Być może częścią męskiej fascynacji sportem jest fakt, że można tam wyrażać swoje
emocje, można płakać z radości, krzyczeć, przytulać itd.
Zainteresowanie seksem i kobietami jest częścią obrazu mężczyzny, kiedy tego nie
ma, myślimy że coś jest z nim nie tak.

Źródła:
1. John Stewart – Mosty Zamiast Murów