ПОЧЕТОК

Кога еден писател засекогаш останува дете тогаш од неговите дела

извираат најубавите лирски чувства, најубавите описи за детството, за првата
љубов, за длабочината на детската искреност и наивноста на детското срце.
Тој живее во спомените на детството и токму тоа е причината зошто тие
спомени се опишани на еден прекрасен начин низ страниците на неговите
дела. Горајан Петрески најдобро знае да ги одгатне детските тајни, да
раскаже за кревките чувства во младоста и дури да ве наврати во детството
ако веќе сте станале дел од светот на возрасните.

А има ли подбро сведоштово дека Горјан никогаш не заминал од

детството од романот „Споменка“каде најдобро е опишана една детска и
невина, прва љубов.

ГЛАВЕН ДЕЛ

Бојан два три-три дена отишол во градот каде требало да најде нови
ученици за упишување во средното училиште.

Тој сакал да и пренесе на споменка, за и двајцата да се запишат во исто

училиште, мислејки дека љубовта мегу нив нема никогаш да згасне.

Истиот ден вечерта Бојан и Споменка се сретнале пред сливата,

бидејки таа сакала да го види.Кога Споменка дојде очите и биле полни со
солзи. Тој ја прашал зошто таа плачела, па таа му објаснила дека татко и
сакал да се отселеле одтаму бидејки нашол подобра работа на друго место.
Сега и двајцата разтажени незнаеа што да прават, нејкале да се
разделат.Бојан ја бакнал на споменка три пати и секој пат го почувствувал
само вкусот на солзи.Тогаш тој ја дозна првата прерана болка на љубовта,
како за еден час и двајцата да пораснале.Прерано дошла болката на
љубовта, а солзите беа чисти, ни најмалку грешни.

Кога Бојан се вратил дома тој отишол одма во собата и се подвиткал во

креветот за да можел тивко да тагува, поради неговата прерана разделба со
Споменка.Утрото камјоните еден по еден заминаа, а пладнето дојде и
третиот камион со кој требаше да отиде споменка.Бојан неможел да отиде
пред куката на споменка за да се испрати со неа бидејки знаел дека таму се
неговите пријатели и нејкал да го видат со наслозени очи.Тој одлучил да
набре трендафил и да и го даде на споменка кога ке го минуваат мостот,но
нажалост споменка веке заминала кога тој стигнал до реката, а пред него на
земјата ветарот дуваше на парче пожолтена хартија на кое имаше напишано
дека првата љубов ретко останува

КРАЈ

Делата на Горјан Петревски се како еден циклус за детството, затворен

во маргините на детската наивност и искреност, во убавината на детската
насмевка и замисленоста на детскиот поглед, а од друга страна отворени кон
безграничноста на детскиот свет. Горјан како да е дел од секое детство, како
да гледа низ очите на најмладите и да слуша низ ушите на децата. Само така
може да се испишат најубавите страници од детството, и да се запишат
најискрените и најнежните детски сведоштва.