1

รายงาน

เรื่อง ถิ่นกำเนิดและความเป็ นมาของชนชาติไทย

จัดทำโดย

นางสาวณฐพร จันโทศรี ม.5/1 เลขที่ 9

นางสาวณิชกานต์ โชคสวัสดิ ์ ม.5/1 เลขที่ 13

นางสาวปี ยดา จำปาแก้ว ม.5/1 เลขที่ 24

นางสาววนัญญา พงษ์สระพัง ม.5/1 เลขที่ 30

นางสาววัลวรี คำศรี ม.5/1 เลขที่ 31

นางสาวศิริกัญญา มังคะรุดร ม.5/1 เลขที่ 32

เสนอ

คุณครูพิศิษฐ์ ตาปราบ
2

รายงานนีเ้ ป็ นส่วนหนึ่งของรายวิชาการศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเอง (IS) รหัส

วิชา I30201

ภาคเรียนที่ 1 ปี การศึกษา 2565

โรงเรียนแก้งคร้อวิทยา

คำนำ

รายงานการศึกษาค้นคว้าเรื่องความเป็ นมาของชนชาติไทย ฉบับนีเ้ ป็ น

ส่วนหนึ่งของรายวิชาการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง (IS) รหัสวิชา I30201
ภาคเรียนที่ 1 ปี การศึกษา 2565 ของชัน
้ มัธยมศึกษาปี ที่ 5 โดยมีจุดประสงค์
เพื่อศึกษาหาความรู้และสร้างความเข้าใจตลอดจนเกิดองค์ความรู้เกี่ยวกับ
ถิ่นกำเนิด ความเป็ นมาของคนไทย
คณะผู้จัดทำได้เลือกหัวข้อนีใ้ นการทำรายงานการศึกษาค้นคว้า เนื่องจาก
เป็ นเรื่องที่น่าสนใจและมีความเกี่ยวข้องกับตนเองซึ่งเป็ นชนชาติไทย โดย
คณะผู้จัดทำหวังเป็ นอย่างยิ่งว่ารายงานฉบับนีจ
้ ะให้ความรู้และเป็ น
ประโยชน์แก่ผู้อ่านต่อไป

คณะผู้จัดทำ
3

บทที่ 1

บทนำ

แนวคิด ที่มา และความสำคัญ

ในปั จจุบันแนวคิดถิ่นกำเนิดความเป็ นมาของชนชาติไทยยังเป็ นประเด็น

ปั ญหาที่หาข้อยุติไม่ได้ โดยเริ่มต้นในรัชกาลที่ 4 ที่มีการค้นคว้าอย่างจริงจัง
เมื่อผลงานของนักวิชาการตะวันตกที่เกี่ยวกับชนชาติไทยแพร่หลายแล้ว ยัง
มีงานเขียนของคนไทย คือ พงศาวดารโยนกของพระยาประชากิจกรจักร
(แช่ม บุญนาค) ซึ่งมีเนื้อหาเรื่องการศึกษาประวัติความเป็ นมาของคนไทย
จากเอกสารของไทยและต่างประเทศ
4

การศึกษาประวัติศาสตร์ชาติไทยในสังคมไทยนัน
้ มีหลายแนวคิดทฤษฎีที่
มีการกล่าวอ้างจากหลักฐานต่างๆ มีทงั ้ แนวคิดที่เป็ นไปได้และเป็ นไปไม่ได้ใน
ปั จจุบัน อันประกอบด้วย 5 กลุ่มแนวคิด ได้แก่ กลุ่มที่เชื่อว่าถิ่นกำเนิดของ
คนไทยอยู่ในบริเวณมณฑลเสฉวน, กลุ่มที่เชื่อว่าถิ่นกำเนิดของคนไทยอยู่
บริเวณเทือกเขาอัลไต, กลุ่มที่เชื่อว่า คนไทยมีถิ่นกำเนิดอยู่
กระจัดกระจายทั่วไปในบริเวณตอนใต้ของจีนและทางตอนเหนือของภาคพื้น
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตลอดจนบริเวณรัฐอัสสัมของอินเดีย, กลุ่มที่เชื่อว่า
ถิ่นเดิมของไทยอยู่บริเวณพื้นที่ประเทศไทยในปั จจุบัน และกลุ่มที่เชื่อว่าถิ่น
เดิมของคนไทยอาจอยู่บริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย
หรือในอินโดจีน หรือในบริเวณคาบสมุทรมลายู แล้วค่อย ๆ แพร่กระจายไป
ทางใต้ ทางตะวันตกของอินโดจีนและทางตอนใต้ของจีน

คณะผู้จัดทำจึงอยากศึกษาและสำรวจคนส่วนใหญ่เกี่ยวกับแนวคิดถิ่น
กำเนิดของชนชาติไทย เพื่อให้เกิดองค์ความรู้และความเข้าใจเรื่องความเป็ น
มาของชนชาติตนเอง

วัตถุประสงค์

1. เพื่อสำรวจความเชื่อกลุ่มประชากรตัวอย่างในช่วงอายุ 12 ปี ขึน
้ ไป ต่อ
แนวคิดถิ่นกำเนิดของชนชาติไทย

ขอบเขตของการศึกษา

1.ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับถิ่นกำเนิดของคนไทย 5 แนวคิด

2.สำรวจความคิดของกลุ่มประชากรตัวอย่างแบบเจาะจงเกี่ยวกับถิ่น

กำเนิดของของคนไทย 5 แนวคิด
5

ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ

1.มีความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็ นมาของชนชาติตนเอง

2.ทราบถึงความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่ต่อแนวคิดถิ่นกำเนิดของคนไทย

ระยะเวลาดำเนินงาน

เดือนมิถุนายน พ.ศ.2565 ถึง เดือนมกราคม พ.ศ.2566

สถานที่ปฏิบัติโครงงาน

โรงเรียนแก้งคร้อวิทยา จังหวัดชัยภูมิ
6

บทที่ 2

เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

ในการศึกษาครัง้ นี ้ คณะผู้จัดทำได้ศึกษาค้นคว้าข้อมูลและเอกสารที่
เกี่ยวข้อง ดังนี ้

1. เอกสารที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อต่าง ๆ

1.1 แนวความคิดที่ 1 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณเทือกเขาอัลไต

ตอนกลางทวีปเอเชีย ครัน
้ ต่อมาได้อพยพเข้าสู่สาธารณรัฐประชาชนจีน

1.2 แนวความคิดที่ 2 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในมณฑลเสฉวน สาธารณรัฐ

ประชาชนจีน แล้วเคลื่อนย้ายลงสู่มณฑลยูนนาน

1.3 แนวความคิดที่ 3 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณตอนใต้ของ

สาธารณรัฐประชาชนจีน ตอนเหนือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตลอดไป
จนถึงบริเวณรัฐอัสสัมประเทศอินเดีย
7

1.4 แนวความคิดที่ 4 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณคาบสมุทรมลายู

แล้วอพยพขึน
้ ไปสู่บริเวณภาคพื้นแผ่นดินใหญ่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ตลอดไปจนถึงตอนใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน

1.5 แนวความคิดที่ 5 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณอันเป็ นที่ตงั ้ ของ

ประเทศไทยปั จจุบัน

2. งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

เอกสารที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อต่าง ๆ

แนวความคิดที่ 1 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณเทือกเขาอัลไต

ตอนกลางทวีปเอเชีย ครัน
้ ต่อมาได้อพยพเข้าสู่สาธารณรัฐประชาชนจีน

วิลเลียม คลิฟตัน ดอดด์ (William Clifton Dodd) หมอสอนศาสนาชาว

อเมริกัน นิกายเปรสไบธีเรียน ผูเ้ ป็ นเจ้าของความคิดนีไ้ ด้เดินทางไปสำรวจ
ความเป็ นอยู่ของชาติต่าง ๆ ในดินแดนใกล้เคียงพร้อมทัง้ เผยแพร่ศาสนา
โดยเดินทางมายังล้านนาใน พ.ศ. 2429 มาตัง้ ศูนย์เผยแพร่ศาสนาที่เชียงใหม่
และขยายไปยังลำปางแล้วไปประจำที่เชียงราย ต่อมาได้พยายายขยายสาขา
ไปยังเชียงตุงและเชียงรุ้ง

ระหว่างที่อยู่ล้านนา หมอดอดด์ได้เดินทางขึน
้ ไปเผยแพร่ศาสนาและ
สำรวจในอาณาบริเวณ แคว้นฉาน สิบสองปั นนา ยูนนาน กวางสี กวางตุ้ง
และตังเกี๋ย ได้พบคนไทกระจายอยู่หลายแห่งจึงมีความสนใจอย่างมาก ใน
ที่สุดได้เขียนหนังสือเรื่อง The Tai Race - The Elder Brother of the Chinese
(2452) ด้วยความเชื่อที่ว่าชนชาติไทมีความเก่าแก่กว่าชนชาติจีนและฮิบรู แต่
เดิมคนไทถูกเรียกว่า “ต้ามุง” หรือ“อ้ายลาว” เป็ นเจ้าของถิ่นเดิมในจีน
8

ก่อนที่จะถูกจีนโจมตีจนต้องถอยร่นลงมาทางใต้จนเข้าสู่คาบสมุทรอินโดจีน
ดังนัน
้ ชนชาติไทจึงถือว่าเป็ น “พี่อ้าย” ของชนชาติจีน และด้วยการที่ชนชาติ
ไทเป็ นเชื้อสายมองโกล ถิ่นเดิมของชนชาติไทน่าจะอยู่บริเวณเทือกเขาอัลไต
ในมองโกเลีย

หนังสือเล่มนีม
้ ีอิทธิพลมาก เพราะได้ตอบคำถามถึงที่มาอันเก่าแก่ของ
ชนชาติไท ดังนัน
้ ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนานาคนันท์) ได้นำเอาข้อมูลนี ้
มาเขียนในหนังสือชื่อ “หลักไทย” พิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2471 อธิบายว่า ที่มาของ
ชนชาติไทยอยู่บริเวณเทือกเขาอัลไตในเอเชียกลาง หนังสือเล่มนีไ้ ด้รับการ
ต้อนรับจากผู้อ่านชาวไทยอย่างมาก สำหรับหนังสือของหมอดอดด์เอง ต่อ
มาหลวงนิเพทย์นิติสรรค์ (ฮวดหลี หุตะโกวิท) แปลเป็ นภาษาไทยใช้ช่ อ
ื ว่า
“ชนชาติไทย” พิมพ์เมื่อ พ.ศ.2474 และหลวงวิจิตรวาทการก็นำมาเขียนเล่า
ใหม่ในหนังสือเรื่อง งานค้นคว้าเรื่องชนชาติไทย(2504)

แนวคิดที่ว่า ชนชาติไทยมีกำเนิดจากเทือกเขาอัลไตได้รับการอธิบายให้
ชัดเจนขึน
้ โดย ประภาศิริ (หลวงโกษากรณ์วิจารณ์) ในหนังสือ วิเคราะห์เรื่อง
เมืองไทยเดิม (2478) โดยประภาศิริอธิบายความหมายของคำ “อัลไต” ว่า อัล
หมายถึง อะเลอ เป็ นภาษาไทยโบราณแปลว่าแผ่นดิน ไต ก็คือ ไท เทือกเขา
อัลไตจึงแปลว่า เป็ นแผ่นดินของคนไท

คำอธิบายเรื่องที่มาของไทยว่ามาจากเทือกเขาอัลไตมีความน่าเชื่อถือ
เพราะตอบคำถามเรื่องความเก่าแก่ของชนชาติไทยได้ดีที่สุดและยังไปเชื่อม
โยงกับคำอธิบายว่า อาณาจักรน่านเจ้าในจีนตอนใต้เป็ นอาณาจักรไทยก่อน
สุโขทัย ดังนัน
้ ความรู้ทงั ้ ชุดนีจ
้ ึงถูกบรรจุเข้าไปในตำราของกระทรวง
9

ศึกษาธิการและกรมวิชาการได้นำหนังสือชนชาติไทย ฉบับของหลวงนิเพทย์
นิติสรรค์มาใช้เป็ นแบบเรียนเมื่อ พ.ศ. 2520

แต่ปัญหาสำคัญของแนวการอธิบายเรื่องนี ้ คือ หลักฐานอ่อนมาก จึงได้

เริ่มมีนักวิชาการตัง้ คำถามในเชิงข้อเท็จจริงกับการอธิบายนีอ
้ ย่างน้อยที่สุด
ตัง้ แต่ พ.ศ. 2509 ในบทความเรื่อง “ปั ญหาก่อนประวัติศาสตร์ไทย” ของ
เฟรเดอริก โมต ที่ตีพิมพ์ใน สังคมศาสตร์ปริทัศน์ (2509) ก็ได้แสดงความเห็น
แย้งด้วยเหตุผลหลายประการ เช่น วัฒนธรรมของชาวมองโกลในเอเชียกลาง
เป็ นวัฒนธรรมเลีย
้ งสัตว์และขี่ม้า ขณะที่ชนชาติไทมีวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำและ
ไม่มีร่องรอยทัง้ ภาษาและวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับม้าเลย

หลักฐานที่ยืนยันว่า มีการอพยพคนขนาดใหญ่จากเหนือลงใต้ของ
ประเทศจีนก็ไม่เคยมีเลยและน่านเจ้าก็เป็ นอาณาจักรของชนชาติหลอหลอ
และมีภาษาเป็ นกลุ่มธิเบต-พม่าไม่ใช่ชนชาติไทย คำว่า “อัลไต” ก็แปลว่า
“ทอง” ในภาษาถูจ่ อ
ื ซึ่งเป็ นชนชาติเติร์กไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับชนชาติไท

ปั ญหาเรื่องที่มาของชนชาติไทยนี ้ ต่อมากลายเป็ นประเด็นทาง

ประวัติศาสตร์ที่สำคัญเรื่องหนึ่งที่มีการถกเถียงกันหลังกรณี 14 ตุลาคม พ.ศ.
2516 ต่อมา กาญจนีละอองศรี ได้นำมารวบรวมและเขียนเป็ นบทความชื่อ
“ถิ่นกำเนิดของชนชาติไทย : พรมแดนแห่งความรู้” ลงในวารสาร
ธรรมศาสตร์ (2524) จึงทำให้ข้อคัดค้านเรื่องความเป็ นมาของชนชาติไทยจาก
เทือกเขาอัลไตเป็ นที่ชัดเจนขึน
้ ดังนัน
้ กรมวิชาการจึงได้ปรับเนื้อหาการเรียน
การสอน เป็ นลักษณะว่า ความเชื่อที่ว่าชนชาติไทยมาจากเทือกเขาอัลไตนัน
้
เป็ นเพียงทฤษฎีหนึ่ง แต่ต่อมาก็ได้มีการลดน้ำหนักการอธิบายเช่นนีล
้ งและ
ปั จจุบันแนวคิดนีไ้ ด้รับการยอมรับน้อยมาก
10

แนวความคิดที่ 2 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในมณฑลเสฉวน สาธารณรัฐ

ประชาชนจีนแล้วเคลื่อนย้ายลงสู่มณฑลยูนนาน

เตเรียน เดอลา ซูเปอรี (Terrien de la Couperie) ผู้เชี่ยวชาญทาง

นิรุกติศาสตร์ในงานเขียนเรื่อง The Cradle of The Shan Race ตีพิมพ์
เมื่อ พ.ศ. 2428 งานเขียนนีอ
้ าศัยการค้นคว้าจากหลักฐานจีนและพิจารณา
ความคล้ายคลึงทางภาษาของผู้คนในจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดย
สรุปไว้ว่าคนเชื้อชาติไทยตัง้ ถิ่นฐานเป็ นอาณาจักรอยู่ในดินแดนจีนมาก่อนจีน
คือ เมื่อ 2208 ปี ก่อนคริสต์ศักราชซึ่งนำข้อมูลในรายงานสำรวจภูมิประเทศ
จีนในสมัยพระเจ้ายู้ โดยสันนิษฐานว่าจีนเรียกชนชาติไทยว่า มุง หรือต้ามุง
และมีถิ่นที่อยู่ที่ปรากฏในจดหมายเหตุจีนนีใ้ นเขตที่เป็ นมณฑลเสฉวนของจีน
ปั จจุบัน

แนวความคิดของลาคูเปอรีได้รับการสืบทอดต่อมาในงานประวัติศาสตร์
นิพนธ์ไทยเรื่องถิ่นกำเนิดของคนไทยเริ่มจากงานของพระยาประชากิจกร
จักร์ (แช่ม บุนนาค) ใน พ.ศ. 2442, พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหมื่นนราธิปพงศ์
ประพันธ์ ใน พ.ศ.2455, สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ใน พ.ศ. 2456,
พระยาอนุมานราชธน ใน พ.ศ. 2483, ประภาศิริ หรือหลวงโกษากรวิจารณ์
(บุญศรี ประภาศิริ) ใน พ.ศ. 2478-2492, พระยาบริหารเทพธานี ใน พ.ศ.2496
และหลวงวิจิตรวาทการ ใน พ.ศ. 2476 และพ.ศ. 2492 โดยสรุปไว้ตรงกันว่าถิ่น
เดิมของไทย คือ บริเวณมณฑลเสฉวนปั จจุบัน หลังจากนัน
้ จึงอพยพเข้าสู่ยูน
นานทางตอนใต้ของจีนและแยกย้ายกันเข้าสู่ดินแดนประเทศไทยปั จจุบัน

กลุ่มนีไ้ ด้มีการค้นคว้าเพิ่มเติมในประเด็นต่าง ๆ เช่น การใช้ข้อมูลจากจีน

ค้นคว้าเรื่องถิ่นกำเนิดของคนไทย ตลอดจนนำพงศาวดารและตำนานท้อง
11

ถิ่นทางภาคเหนือของไทยมาวิเคราะห์เพิ่มเติมว่าไทยเป็ นพวกมองโกลสาขา
หนึ่งอยู่อาศัยในดินแดนที่เป็ นประเทศจีนปั จจุบัน ในขณะที่จีนเร่ร่อนอยู่แถว
ทะเลสาบคัสเปี ยน

ชาวไทยตัง้ หลักฐานเป็ นบ้านเมืองอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำเหลืองและลุ่มแม่น้ำ

แยงซีเกียง โดยอาณาจักรของคนไทย แบ่งเป็ น 2 นคร คือ นครลุงเป็ น
ศูนย์กลางฝ่ ายเหนือตัง้ อยู่บนแม่น้ำเหลือง นครปาเป็ นศูนย์กลางฝ่ ายใต้ตงั ้ อยู่
ภาคเหนือมาจนถึงภาคตะวันตกของมณฑลเสฉวน

ปั จจุบันอาณาจักรไทยสมัยนีเ้ รียกว่า อ้ายลาว หรือมุง จึงนำมาสู่ข้อ

สันนิษฐานว่าตอนกลางของประเทศจีนปั จจุบันในลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงฝั่ งซ้าย
ตัง้ แต่มณฑลเสฉวนตลอดไปเกือบจรดทะเลตะวันออกเป็ นที่อยู่ของคนไทย
เดิม ซึ่งสืบทอดเชื้อสายมาจนทุกวันนี ้ โดยคำว่า ต้ามุง น่าจะหมายถึง พวก
ไทยเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมาก่อนจีนเสียอีก การเคลื่อนที่ของชนชาติไทยเริ่ม
ต้นด้วยการเคลื่อนย้ายเป็ นส่วนตัวโดยการแทรกซึมและการอพยพครัง้ ใหญ่
โดยดำเนินอยู่เรื่อย ๆ ในช่วงเวลาเกือบหนึ่งพันปี ที่ผ่านมา

ปั จจุบันแนวคิดนีไ้ ด้ถูกโต้แย้งจากการสำรวจลักษณะทางกายภาพของ
มนุษย์การสำรวจลักษณะทางวัฒนธรรม เช่น ขนบธรรมเนียม ลัทธิความเชื่อ
ภาษาและตรวจสอบเทียบกับหลักฐานจีนอื่น ๆ พบว่าแนวคิดนีไ้ ม่น่าที่จะ
เป็ นไปได้โดยเฉพาะความเชื่อว่าชนชาติไทย คือ พวกมุง หรือต้ามุงนัน
้ ยังไม่
สามารถหาหลักฐานทางวัฒนธรรมมารองรับความเชื่อนีไ้ ด้

แนวความคิดที่ 3 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณตอนใต้ของ

สาธารณรัฐประชาชนจีน ตอนเหนือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตลอดไป

จนถึงบริเวณรัฐอัสสัมประเทศอินเดีย
12

โคลกูฮุน (Archibal R. Colguhon) นักสำรวจชาวอังกฤษเป็ นผู้ริเริ่มความเชื่อนี ้

เขาได้เดินทางจากกวางตุ้งตลอดถึงมัณฑเลย์ในพม่า โดยได้เขียนหนังสือชื่อ
Chrysi เล่าเรื่องการเดินทางสำรวจดินแดนดังกล่าวและเขียนรายงานไว้ว่า
พบคนไทยเชื้อชาติไทยในแถบนี ้ งานเขียนนีต
้ ีพิมพ์ในอังกฤษเมื่อ พ.ศ. 2428 ผู้
เขียนได้รับรางวัลเหรียญทองจากสมาคมภูมิศาสตร์ของอังกฤษ ต่อมา
หนังสือเล่มนีไ้ ด้แปลเป็ นภาษาฝรั่งเศสและเยอรมันทำให้แนวคิดนีแ
้ พร่หลาย
ออกไป

นอกจากนีม
้ ีงานค้นคว้าประเภทอาศัยการตีความหลักฐานจีนอีก เช่น
งานของ E.H. Parker ปาร์คเกอร์ กงสุลอังกฤษประจำเกาะไหหลำ เขียน
บทความเรื่องน่านเจ้าพิมพ์เผยแพร่เมื่อ พ.ศ. 2437 โดยอาศัยตำนานจีน
บทความนีพ
้ ูดถึงอาณาจักรน่านเจ้าเป็ นอาณาจักรของคนไทยเฉพาะราชวงศ์
สินุโลและคนไทยเหล่านีถ
้ ูกคนจีนกดดันถึงอพยพลงมาทางใต้ งานเขียนของ
ปาร์คเกอร์ได้รับการสนับสนุนจากทัง้ นักวิชาการตะวันตกและจีน
(ศาสตราจารย์ติง ศาสตราจารย์ โชนิน ศาสตราจารย์ชุนแชง) และญี่ปุ่น (โยชิ
โร ชิราโทริ)

งานค้นคว้าที่เด่นอีกคืองานของ วิลเลียม เคร์ดเนอร์ (Willian

Credner) ซึง่ ค้นคว้าเกี่ยวกับยูนนาน โดยสำรวจภูมิประเทศและเผ่าพันธุ์ที่
ตกค้างในยูนนาน สรุปว่าถิ่นเดิมของชนเผ่าไทยควรอาศัยในที่ต่ำใกล้ทะเล
เช่น มณฑลกวางสี กวางตุ้ง ส่วนแถบอัลไตคนไทยไม่น่าจะอยู่เพราะคนไทย
ชอบปลูกข้าว ชอบดินแดนแถบร้อนไม่ชอบเนินเขา

นอกจากนี ้ วูลแกรม อีเบอร์ฮาด (Wolgram E berhard) ชาวเยอรมัน

ผู้เชี่ยวชาญด้านสังคมวิทยา มานุษยวิทยาและโบราณคดีจีนได้ให้ความเห็น
13

เกี่ยวกับถิ่นกำเนิดของไทยในงานเขียนชื่อ A History of China (พิมพ์เป็ นภาษา

เยอรมัน ต่อมาแปลเป็ นภาษาอังกฤษ) สรุปว่าเผ่าไทยอยู่บริเวณมณฑล

กวางตุ้ง ต่อมาอพยพมาอยู่แถบยูนนานและดินแดนในอ่าวตังเกี๋ย (สมัย
ราชวงศ์ฮั่น) ได้สร้างอาณาจักรเทียนหรือแถนจนถึงสมัยราชวงศ์ถัง เผ่าไทย
ได้สถาปนาอาณาจักรน่านเจ้าขึน
้ ที่ยูนนาน
งานเขียนของบุคคลเหล่านีไ้ ด้ให้แนวคิดแก่นก
ั วิชาการไทยและต่าง
ประเทศในระยะต่อมา เช่น ยอร์ช เซเดส์ ชาวฝรั่งเศส ได้สรุปว่าชนชาติไทย
อาศัยอยู่ทางตอนใต้ของจีนแถบตังเกี๋ย ลาว สยาม พม่าและอัสสัม

ส่วนนักวิชาการไทยที่สนใจศึกษาค้นคว้าความเป็ นมาของคนไทยทัง้ จาก

เอกสารไทยและต่างประเทศ คือ พระยาประชากิจกรจักร (แช่ม บุนนาค)
งานเขียนของท่าน คือ พงศารโยนก ตีพิมพ์ระหว่างปี พ.ศ. 2441-2442 งานชิน
้
นีส
้ รุปว่าคนไทยมาจากตอนใต้ของจีนและนักวิชาการไทยอีกท่านหนึ่ง คือ
จิตร ภูมิศักดิ ์ ได้ใช้วิธีการทางนิรุกติศาสตร์วิเคราะห์ตำนาน พงศาวดารท้อง
ถิ่นทางเหนือของไทยและตรวจสอบกับจารึกของประเทศข้างเคียง เขียน
หนังสือ ชื่อ “ความเป็ นมาของคำสยาม ไทย ลาว จามและลักษณะสังคม
ของชื่อชนชาติ” พิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. 2519 จิตรสรุปว่าที่อยู่ของคนเผ่าไทย
อาศัยอยู่กระจัดกระจายในบริเวณทางตอนใต้ของจีนและบริเวณภาคเหนือ
ของไทย ลาว เขมร พม่า และรัฐอัสสัมในอินเดีย โดยให้ความเห็นเกี่ยวกับ
น่านเจ้าว่าน่านเจ้าเป็ นรัฐทางใต้สุด เดิมจีนเรียกอาณาจักรไต - หลอหลอ (น่
านเจ้า แปลว่า เจ้าทางทิศใต้)

จะเห็นได้ว่าในบรรดานักวิชาการที่เชื่อว่าอดีตของเผ่าไทยอยู่
กระจัดกระจายในบริเวณตอนใต้ของจีนและบริเวณทางเหนือของไทย ลาว
14

พม่า เวียดนาม กัมพูชาและรัฐอัสสัมของอินเดีย ต่างก็มีทัศนะที่ต่างกันใน

รายละเอียด โดยเฉพาะปั ญหาเกี่ยวกับอาณาจักรน่านเจ้าและนักวิชาการ
กลุ่มนีเ้ ริ่มศึกษาค้นคว้าเรื่องราวของคนไทยโดยอาศัยหลักฐานหลายด้าน ทัง้
ด้านนิรุกติศาสตร์ มานุษยวิทยา หลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดี

แนวความคิดที่ 4 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณคาบสมุทรมลายู
แล้วอพยพขึน
้ ไปสู่บริเวณภาคพื้นแผ่นดินใหญ่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ตลอดไปจนถึงตอนใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน

กลุ่มที่มีความเชื่อนีศ
้ ึกษาประวัติความเป็ นมาของชนชาติไทยด้วยวิธีทาง
วิทยาศาสตร์บนรากฐานของวิชาพันธุศาสตร์ คือ การศึกษาความถี่ของยีน
หมู่เลือดและการศึกษาเรื่องฮีโมโกลบินอี เช่น นายแพทย์สมศักดิ ์ พันธุ์
สมบุญ ได้ทำการศึกษาความถี่ของหมู่เลือดระบบ ABO, MN และ Rh พบว่า คน
ไทยมีหมู่เลือด B และ M สูงซึง่ เป็ นลักษณะ B, M ทั่วไปของประเทศทางเอเชีย
อาคเนย์ ส่วนหมู่เลือดระบบ Rh ของคนไทยและอินโดนีเซียมีลักษณะ
คล้ายคลึงกันอย่างใกล้ชิด ส่วน Cde (rh) ไม่มีในคนไทยและอินโดนีเซีย แต่มี
ในคนจีนทางตอนใต้ของประเทศ 3% ท่านจึงให้ความเห็นว่า คนไทย คน
อินโดนีเซีย (รวมทัง้ คนมาเลย์บางเผ่า) คนพื้นเมืองของแหลมอินโดจีน (ลาว
เขมร) คนจีนทางตอนใต้ของประเทศอาจเป็ นคนพื้นเมืองเดิม ซึง่ ได้ก่อตัง้ มา
เป็ นเวลาหลายพันปี มาแล้วและได้ตงั ้ หลักแหล่งอยู่ ตามบริเวณภาคตะวัน
ออกเฉียงหนือของประเทศไทย หรืออินโดจีน หรือในคาบสมุทรมาเลย์ แล้ว
จึงแพร่กระจายไปทางจีนตอนใต้ ลาว เขมร มาเลย์ อินโดนีเซียและพม่า

ส่วนการศึกษาวิจัยของนายแพทย์ประเวศ วะสี ได้สำรวจฮีโมโกลบินซึ่ง

เป็ นสารสีแดงในเม็ดเลือด พบว่าคนไทยในภาคอีสานมีฮีโมโกลบินอี ซึ่งเป็ นฮี
15

โมโกลบินที่ผิดปกติมี 52% ภาคเหนือมี 15% ทัง้ ประเทศโดยเฉลี่ย 13% ส่วน

ชาวเขาและชาวจีนแท้ไม่มีฮีโมโกลบินอีเลย ท่านจึงให้ความคิดเห็นส่วนหนึ่ง
ว่าการที่จีนไม่มีเลือดผิดปกติแบบนี ้ แต่คนไทยมีมาก แสดงว่าไทยไม่เคยอยู่
ในดินแดนจีนมาก่อน

สรุปปั จจุบันความก้าวหน้าทางวงการศึกษามีมากขึน
้ และมีการแตกแขนง
วิชาออกไปมากมาย เพื่อหาคำตอบเรื่องของมนุษย์และสังคมที่มนุษย์อยู่
ทำให้ความรู้และความเชื่อเดิมของมนุษย์ถูกตรวจสอบอย่างจริงจัง ด้วยเหตุ
นีค
้ วามเชื่อในเรื่องถิ่นกำเนิดของคนไทยซึ่งอยู่ที่มณฑลเสฉวนและทางภูเขา
อัลไตจึงถูกวิพากษ์ถงึ ความสมเหตุสมผลเมื่อมีการประสานกันค้นคว้าจากสห
วิชาการจึงได้คำตอบในแนวใหม่ว่า คนเผ่าไทเป็ นเผ่าที่อยู่กระจัดกระจายใน
แนวกว้างในบริเวณตอนใต้ของยูนนาน ทางตอนเหนือของภูมิภาคเอเชีย
ตะวันออกเฉียงใต้และรัฐอัสสัมของอินเดีย

พื้นฐานความเชื่อใหม่นอ
ี ้ าศัยหลักฐานทางประวัติศาสตร์และหลักฐาน
ทางโบราณคดี ทำให้ทราบได้ว่า คนเผ่านีร้ ้จ
ู ักกันในชื่อต่าง ๆ ในแต่ละท้อง
ถิ่น เช่น ไทใหญ่ ไทอาหม ผู้ไท ไทดำ ไทขาว ไทลื้อ ไทลาว ไทยวน เป็ นต้น
การค้นคว้าทางประวัติศาสตร์และโบราณคดียังสอดคล้องกับการค้นคว้าทาง
ด้านนิรุกติศาสตร์และภาษาศาสตร์ที่พบว่า คนในบริเวณตะวันออกเฉียงใต้
ส่วนใหญ่เรียกชนชาติไทยว่า ชาม ชาน เซม เซียม ซียาม เสียมบ้าง และใน
ภาษาจีนเรียกว่า ส่าน ส้าน (สำหรับคนไทโดยทั่วไป) เซียม (สำหรับไทสยาม)
และความหมายของคำที่เรียกคนไทก็มีความหมายสอดคล้องกับลักษณะชีวิต
ทางด้านสังคมและการทำมาหากินของคนไทยเช่นคำว่า “ส่าน” ซึ่งเป็ นคำ
ภาษาจีนเรียกคนไทแปลว่า “ลุ่มแม่น้ำ”
16

ความหมายนีม
้ ีลักษณะสอดคล้องกับชีวิตความเป็ นอยู่ของชนชาติไทที่ก่อ
ตัง้ ชุมชนขึน
้ ในบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำและทำอาชีพกสิกรรม รู้จักทำทำนา
หยาบ ๆ พร้อมทัง้ คันคูระบายน้ำคือ เหมือง ฝาย รู้จักใช้แรงงานสัตว์และใช้
เครื่องมือในการทำนา เช่น จอบ คราด ไถ

แนวความคิดที่ 5 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณอันเป็ นที่ตง

ั ้ ของ
ประเทศไทยปั จจุบัน

พอล เบเนดิกต์ (Paul Benedict) นักภาษาศาสตร์และมนุษยวิทยาชาว

อเมริกันค้นคว้าเรื่องเผ่าไทย โดยอาศัยหลักฐานทางภาษาศาสตร์และสรุปว่า
ถิ่นเดิมของไทยน่าจะอยู่ในดินแดนประเทศไทย ตัง้ แต่เมื่อประมาณ 4000-

3500 ปี มาแล้ว พวกตระกูลมอญ เขมร อพยพมาจากอินเดียเข้าสู่แหลมอินโด

จีนได้ผลักดันคนไทยให้กระจัดกระจายไปหลายทางขึน
้ ไปถึงทางใต้ของจีน
ปั จจุบัน ต่อมาถูกจีนผลักดันจนอพยพลงใต้ไปอยู่ในเขตอัสสัม ฉาน ลาว ไทย
และตังเกี๋ยจึงมีกลุ่มชนที่พูดภาษาไทยกระจัดกระจายไปทั่ว

คอริช เวลส์ เป็ นนักวิชาการตะวันตกคนแรกที่เสนอสมมติฐานว่า ถิ่นเดิม

ของชนชาติไทย อยู่บริเวณประเทศไทยปั จจุบัน โดยอาศัยหลักฐานจาก
กะโหลกศรีษะที่ขุดได้จากตำบลพงตึก จังหวัดกาญจนบุรีที่มีอายุราวต้น
คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเวลส์เห็นว่ามีลักษณะใกล้เคียงกับกระโหลกศรีษะของคน
ไทยปั จจุบัน นายแพทย์สุด แสงวิเชียร ได้ทำการศึกษาโครงกระดูกมนุษย์ยุค
หินใหม่ 37 โครง ซึ่งพบบริเวณสองฝั่ งแม่น้ำแควน้อยและแควใหญ่ จังหวัด
กาญจนบุรี พบว่าโครงกระดูกของมนุษย์หินใหม่เหมือนกับโครงกระดูกของ
คนไทยปั จจุบันเกือบทุกอย่าง จึงสรุปว่าดินแดนไทยเมื่อครัง้ อดีตน่าจะเป็ นที่
17

อยู่อาศัยของบรรพบุรุษของคนไทยปั จจุบันมาตัง้ แต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์

แล้ว

นักวิชาการไทย นายแพทย์สุด แสงวิเชียร และศาสตราจารย์ชิน อยู่ดี ให้

ความเห็นว่าดินแดนไทยปั จจุบันเป็ นที่อาศัยของหมู่ชนที่เป็ นบรรพบุรุษของ
ไทยปั จจุบันมาตัง้ แต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์และสรุปว่าบรรพบุรุษไทยอยู่ใน
ดินแดนประเทศไทยมาตลอด เนื่องจากหลักฐานทางโบราณคดีได้แสดงถึง
ความต่อเนื่องทางวัฒนธรรมรวมทัง้ การศึกษาเปรียบเทียบลักษณะโครง
กระดูกที่ขุดพบ

ศาสตราจารย์ชิน อยู่ดี ผู้เชี่ยวชาญทางด้านโบราณคดี ได้เสนอว่า มีร่อง

รอยของผู้คนอาศัยอยู่ตงั ้ แต่ยุคหินเก่าเรื่อยมาจนกระทั่งยุคหินกลาง หินใหม่
ยุคโลหะและเข้าสู่สมัยประวัติศาสตร์ โดยแต่ละยุคได้มีการสืบเนื่องทาง
วัฒนธรรมสืบต่อมาจนถึงปั จจุบัน

แนวความคิดนีม
้ ีนักวิชาการหลายท่านพยายามนำหลักฐานทางด้าน
โบราณคดีและเอกสารมาพิสูจน์ให้เห็นจริงว่าคนไทยน่าจะอยู่บริเวณนีม
้ า
ก่อน โดยไม่ได้อพยพมาจากดินแดนอื่นที่อยู่ห่างไกลออกไป ซึง่ แนวความคิด
นีใ้ นปั จจุบันยังไม่ถือว่าเป็ นข้อยุติ

งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

ดร.พอล เบเนดิกต์ (2485) ได้ศึกษาและเสนอทฤษฎีเรื่องกลุ่มไทยกะได

และอินโดนีเซีย โดยอาศัยหลักฐานทางภาษาศาสตร์ว่าชนชาติไทยเป็ น
ชนชาติที่แยกออกมาจากกลุ่มซึ่งเรียกว่ากลุ่มไทยกะไดและอินโดนีเซีย ไม่มี
ความสัมพันธ์ทางเชื้อชาติกับชนชาติจีน ได้กล่าวว่าภาษาไทยกับภาษา
18

อินโดนีเซียมีส่วนคล้ายกันมากและต้องถือว่าอยู่ในกลุ่มภาษาเดียวกัน การ
ผูกประโยคเหมือนกันทุกประการและแตกต่างกับคำภาษาจีนเป็ นจำนวน
มากในภาษาไทย ภาษากะไดและภาษาอินโดนีเซียสืบได้ว่ามาจากคำ ๆ
เดียวกันที่คล้ายกับคำจีนนัน
้ ส่วนใหญ่เป็ นคำที่ใช้ในการติดต่อค้าขายและมี
จำนวนน้อยเกินไปที่จะถือได้ว่าภาษาไทยกับภาษาจีนเป็ นภาษาที่ในกลุ่ม
เดียวกัน จึงอาจเป็ นไปได้ว่าคำเหล่านั่นไม่ใช่คำไทยแท้ แต่เป็ นคำที่ยืมมา
จากภาษาจีน การที่คำไทยและคำกะได้ส่วนใหญ่มีพยางค์เดียวแต่มีเสียงสูง
เสียงต่ำนัน
้ ดร. พอล เบเนดิกต์ ให้เหตุผลว่าเป็ นเพราะอิทธิพลของภาษาจีน
อันเนื่องมาจากการที่ชนชาติไทยและชนชาติกะไดได้ติดต่อกับชนชาติจีนมา
เป็ นเวลานาน

ประทีป สยามชัย (2531) ได้ศึกษา หลักฐานจากพระไตรปิ ฎกที่เกี่ยวข้อง

กับประวัติความเป็ นมาของชนชาติไทย พบว่า ในอัสสลายนสูตร คัมภีร์พระ
ไตรปิ ฏกพระพุทธองค์ได้กล่าวถึง 2 แคว้นในเขตแหลมอินโดจีนหรือในเอเชีย
ตะวันตกเฉียงใต้คือ แคว้นโยนก กับแคว้นกัมโพช ทำให้ทราบว่าในยุค
พุทธกาลสองแคว้นนีไ้ ด้มีการติดต่อกับประเทศอินเดียแล้วและทราบถึง
ระบบสังคมของทัง้ 2 แคว้นนีท
้ ี่แตกต่างไปจากอินเดียจากหลักฐานต่าง ๆ
กล่าวได้ว่าคนไทยมีถิ่นกำเนิดในประเทศไทย ไม่ได้อพยพมาจากที่อ่ น
ื แหล่ง
ที่เป็ นจุดกำเนิดของชนชาติไทยคือ ภาคอีสานของไทยนีเ้ องการขุดค้นพบ
โบราณวัตถุต่าง ๆ ที่บ้านเชียง จังหวัดอุดรธานี เป็ นการพิสูจน์ให้เห็นว่าใน
บริเวณแถบนีม
้ ีอารยธรรมรุ่งเรืองมากกว่า 5-6 พันปี มาแล้ว ซึ่งเก่าแก่กว่า
ชนชาติจีน เชื่อว่าจากนีเ้ องเป็ นจุดเริ่มต้นของชนชาติไทย ต่อจากนัน
้ ก็ขยาย
ตัวออกไปยังทิศต่างๆครอบคลุมพื้นที่ประเทศไทยในปั จจุบันและส่วนต่าง ๆ
ของแหลมอินโดจีน
19

อาทิตย์ นามวงศ์ (2562) ได้ศึกษา ถิ่นกำเนิดของคนไทย-จีนตอนใต้ กับ

ความเชื่อมโยงทางวัฒนธรรมร่วมเชื้อสาย พร้อมทัง้ เสนอปั ญหาเชื้อชาติและ
วัฒนธรรมกลองมโหระทึก โดยได้เลือกทฤษฎีจีนตอนใต้นำมาใช้ในการอ้าง
สนับสนุน ซึ่งเป็ นทฤษฎีที่ได้รับความเชื่อถือมากที่สุดในปั จจุบัน พบว่ามีการ
ใช้กลองมโหระทึกในพื้นที่อันเป็ นที่ตงั ้ ของประเทศไทยปั จจุบัน รวมทัง้ การมี
หลักฐานของการใช้ประโยชน์ในพระราชพิธีในวรรณคดี

สมัยสุโขทัย ในกฎมณเฑียรบาลสมัยอยุธยาและในพระราชพิธีสิบสองเดือน
สมัยรัตนโกสินทร์อย่างชัดแจ้ง เป็ นหลักฐานที่บ่งชีใ้ ห้เห็นการใช้กลอง
มโหระทึกโดยราชสำนักสยามอย่างเป็ นทางการ อีกทัง้ รูปแบบวัฒนธรรมใน
งานราชพิธีต่าง ๆ ที่สำคัญ ล้วนบ่งบอกถึงรูปการจิตสำนึกในระบบความเชื่อ
ที่อาจจะจัดตามลำดับในเชิงโครงสร้างของความเชื่อ คือ “อุดมการณ์” ทัง้
ในด้านศาสนา นอกจากนีม
้ ีการพบในหลายพื้นที่ทงั ้ ที่มณฑลยูนนาน
สาธารณรัฐประชาชนจีน เอเชียอาคเนย์ทางตะวันออก

รศ.ดร.วิภู กุตะนันท์ (2564) ได้ศึกษา รายละเอียดโครงสร้างพันธุกรรมของ

คนไทยในแต่ละภูมิภาคว่ามีความแตกต่างกันอย่างไร แสดงให้เห็นความ
หลากหลายของดีเอ็นเอของผู้คนในประเทศไทย ผลการศึกษาพบว่า ดีเอ็นเอ
ของคนไทยในแต่ละภูมิภาคมีความแตกต่างกัน คนเมืองในภาคเหนือของ
ไทย มีดีเอ็นเอคล้ายกับชาวไทยจากสิบสองปั นนา ประเทศจีนตอนใต้ ส่วน
คนอีสานมีดีเอ็นเอที่มีการผสมผสานระหว่างกลุ่มประชากรที่พูดมอญ-เขมร
กับดีเอ็นเอของคนไทยในสิบสองปั นนา ซึง่ ดีเอ็นเอของคนอีสานมีความต่าง
ระหว่างชายกับหญิง โดยเพศหญิงมีดีเอ็นเอเหมือนคนไทยสิบสองปั นนา
เพศชายมีดีเอ็นเอเหมือนคนมอญ-เขมร บ่งบอกถึงเหตุการณ์ในอดีตและรูป
20

แบบของการอพยพ คือ อาจอพยพมาทัง้ ชายและหญิงกลุ่มใหญ่ แต่

เนื่องจากมีประชากรดัง้ เดิมที่อยู่ในพื้นที่ภาคอีสานปั จจุบันเป็ นคนกลุ่มมอญ-
เขมรมาก่อน เมื่อเกิดรูปแบบการแต่งงานทำให้ดีเอ็นเอของคนอีสานใน
ปั จจุบันเป็ นเช่นนี ้ ส่วนคนไทยภาคกลางและภาคใต้มีดีเอ็นเอที่เหมือน
ดีเอ็นเอของชาวมอญ พบว่าในดีเอ็นเอของคนภาคกลางและภาคใต้ยังมีบาง
ส่วนเหมือนกับชาวอินเดียตอนใต้ แสดงถึงการผสมผสานทางพันธุกรรมจาก
เอเชียใต้สู่ดินแดนสุวรรณภูมิ ซึ่งสามารถประมาณอายุได้ 600-700 ปี ตรงกับ
สมัยอยุธยาของไทย

บทที่ 3

วิธีการดำเนินการ

ในการจัดทำโครงงานเรื่องถิ่นกำเนิดและความเป็ นมาของชนชาติไทย ผู้

จัดทำโครงงานมีวิธีดำเนินงานโครงงาน ตามขัน
้ ตอนดังต่อไปนี ้

3.1 วัสดุ อุปกรณ์

3.1.1 เครื่องคอมพิวเตอร์ พร้อมเชื่อมต่อระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ต

3.1.2 เว็บไซต์ที่ใช้ในการสืบค้นข้อมูล เช่น www.google.com

3.2 ขัน
้ ตอนการดำเนินงาน

3.2.1 คิดหัวข้อโครงงานเพื่อนำเสนอครูที่ปรึกษาโครงงาน
21

3.2.2 ศึกษาและค้นคว้าข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องถิ่นกำเนิดและความเป็ นมา

ของชนชาติไทย

3.2.3 จัดทำแบบสำรวจในกลุ่มประชากรตัวอย่างเกี่ยวกับความเชื่อที่มีต่อ
แนวคิดถิ่นกำเนิดของชนชาติไทย ผ่าน Google forms

3.2.4 ประเมินและสรุปผลข้อมูลความเชื่อของกลุ่มประชากรตัวอย่างเป็ น
ข้อมูลในรูปแบบแผนภูมิวงกลม

3.2.5 จัดทำเอกสารรายงานโครงงาน

3.2.6 นำเสนองาน

บทที่ 4

ผลการวิเคราะห์ข้อมูล

การสืบค้นครัง้ นีม
้ ีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจความเชื่อของกลุ่มประชากร
ตัวอย่างในช่วงอายุ 12 ปี ขึน
้ ไป ต่อแนวคิดถิ่นกำเนิดของชนชาติ
22

ไทย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย 4 ช่วงอายุ ได้แก่ ช่วงอายุ

12-13 ปี , 14-15 ปี , 16-17 ปี และ 18 ปี ขึน
้ ไป ผูส
้ ืบค้นได้นำข้อมูลไปทำ
แบบสอบถาม โดยคาดหมายไว้ประมาณ 30 การตอบกลับขึน
้ ไปและได้
จำนวนผู้เข้าทำแบบสอบถาม 31 การตอบกลับ คิดเป็ นร้อยละ 100 ของ
แบบสอบถามทัง้ หมดเพื่อให้เป็ นไปตามวัตถุประสงค์ของการสืบค้นข้อมูล ผู้
สืบค้นข้อมูลนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์และเสนอผลการวิเคราะห์โดยใช้
แผนภูมิประกอบการบรรยาย จำแนกเป็ น 3 ขัน
้ ตอนตามลำดับ ต่อไปนี ้

ตอนที่1 การวิเคราะห์ข้อมูลช่วงอายุของผู้ตอบแบบสอบถาม

ตอนที่2 การวิเคราะห์แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับแนวคิดถิ่นกำเนิด
ของชนชาติไทย

ตอนที่3 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลความคิดเห็นเกี่ยวกับแนวคิดถิ่นกำเนิดของ
ชนชาติไทยจากแบบสอบถาม

ตอนที่1 การวิเคราะห์ข้อมูลช่วงอายุของผู้ตอบแบบสอบถาม

การวิเคราะห์ข้อมูลช่วงอายุของผู้ตอบแบบสอบถามจำนวน 31 คน
23

13%
16%

7%

65%

12 - 13 ปี 14 - 15 ปี 16 - 17 ปี 18 ปี ขน
ึ้ ไป

ตอนที่2 การวิเคราะห์แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับแนวคิดถิ่น
กำเนิดของชนชาติไทย

แนวคิดของผู้ตอบแบบสอบถามทัง้ 31 คน มีการตอบกลับดังนี ้
24

19%

39%
3%

19%

19%

แนวคิดที่ 1 แนวคิดที่ 2 แนวคิดที่ 3 แนวคิดที่ 4 แนวคิดที่ 5

 แนวความคิดที่ 1 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณเทือกเขาอัลไต
ตอนกลางทวีปเอเชีย ครัน
้ ต่อมาได้อพยพเข้าสู่สาธารณรัฐประชาชน
จีน
 แนวความคิดที่ 2 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในมณฑลเสฉวน สาธารณรัฐ
ประชาชนจีนแล้วเคลื่อนย้ายลงสู่มณฑลยูนนาน
 แนวความคิดที่ 3 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณตอนใต้ของ
สาธารณรัฐประชาชนจีน ตอนเหนือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ตลอดไปจนถึงบริเวณรัฐอัสสัมประเทศอินเดีย
 แนวความคิดที่ 4 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณคาบสมุทรมลายู
แล้วอพยพขึน
้ ไปสู่บริเวณภาคพื้นแผ่นดินใหญ่ของเอเชียตะวันออก
เฉียงใต้ ตลอดไปจนถึงตอนใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน
 แนวความคิดที่ 5 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณอันเป็ นที่ตงั ้ ของ
ประเทศไทยปั จจุบัน
25

บทที่ 5

สรุปผลและข้อเสนอแนะ

5.1 สรุปผลโครงงาน

5.1.1 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปของผู้ทำแบบสำรวจความเชื่อของ
กลุ่มประชากตัวอย่างในช่วงอายุ 12 ปี ขึน
้ ไปต่อแนวคิดถิ่นกำเนิดของชนชาติ
ไทย

จากผลการสำรวจในครัง้ นีพ
้ บว่า ผู้ตอบแบบสอบถามจำนวน 31 คน
ส่วนใหญ่มีอายุ 16-17 ปี คิดเป็ นร้อยละ 64.5 โดยแนวคิดที่มีความเชื่อมาก
ที่สุด คือ แนวคิดที่ 5 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณอันเป็ นที่ตงั ้ ของ
ประเทศไทย คิดเป็ นร้อยละ 38.7 แนวคิดที่มีความเชื่อรองลงมา คือ แนวคิด
ที่ 1 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณเทือกอัลไต, แนวคิดที่ 3 ชนชาติไทยมี
ถิ่นกำเนิดในบริเวณตอนใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตอนเหนือของ
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตลอดไปจนถึงบริเวณรัฐอัสสัมประเทศอินเดีย ,
แนวคิดที่ 4 ชนชาติไทยมีถิ่นกำเนิดในบริเวณคาบสมุทรมลายู แล้วอพยพขึน
้
ไปสู่บริเวณภาคพื้นแผ่นดินใหญ่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตลอดไปจนถึง
ตอนใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งทัง้ สามแนวคิดนีค
้ ิดเป็ นร้อยละ 19.4
26

เท่ากันและแนวคิดที่มีความเชื่อน้อยที่สุด คือ แนวคิดที่ 2 ชนชาติไทยมีถิ่น

กำเนิดในมณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีนแล้วเคลื่อนย้ายลงสู่มณฑล
ยูนนาน คิดเป็ นร้อยละ 3.2

5.1.2 ข้อจำกัดหรือปั ญหาของโครงงาน

5.1.2.1 ความรู้เกี่ยวกับเรื่องความเป็ นมาของชนชาติไทยของผู้ทำ

แบบทดสอบมีไม่มากพอ

5.1.2.2 ปั ญหาเรื่องความร่วมมือในการทำแบบสำรวจ

5.1.3 ข้อเสนอแนะ

5.1.3.1 ควรมีการศึกษาความรู้เรื่องความเป็ นมาของชนชาติไทยใน

แหล่งข้อมูลต่างๆ อย่างจริงจัง เพื่อใช้พิจารณาความน่าเชื่อถือของแต่ละ
แนวคิดได้อย่างถูกต้องมากยิ่งขึน
้

บรรณานุกรม

กุมุท กมลนาวิน. (2521). ความเป็ นมาของชนชาติไทยและชนชาติไทยใน

ประเทศจีน. อักษรศาสตร์

มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2 (1+2), 167-178.

27

บ้านจอมยุทธ. (ม.ป.ป.). แนวความคิดเกี่ยวกับคนไทยมาจากไหน. สืบค้น

21 กันยายน 2565, จาก

https://www.baanjomyut.com/library_2/extension-1/thai/05.htm
l?fbclid=IwAR2oe7NHF2pmb6bnxw-
dhKCySd8WeNp1Cw9CT5AKN4vn5hZp-oodbDGtcC4

ประทีป สยามชัย. (2531). โฉมหน้าใหม่ของประวัติศาสตร์ไทย : หลักฐาน

จากพระไตรปิ ฎก.

วารสารเกษตรศาสตร์(สังคม), 9 (2), 167-174.

พิเชฐ สายพันธ์. (2561). การศึกษาคนไทในรัฐอัสสัม อินเดีย: จากแนวคิด

“รากเหง้าดัง้ เดิม” สู่

“ชาตินิยมเชิงเชื้อชาติ” และ “การณ์กำหนดทางชาติพันธุ์”.

วารสารมานุษยวิทยา, 1 (1), 83-117.

วีรพงษ์ สุนทรฉัตราวัฒน์. (2564). วิภู กุตะนันท์ พบคำตอบ ‘คนไทยมา

จากไหน’ บนเกลียวดีเอ็นเอ.

สืบค้น 21 กันยายน 2565 จาก

https://themomentum.co/author/weerapongs/

อาทิตย์ นามวงศ์. (2562). ถิ่นกำเนิดของคนไทย – จีนตอนใต้กับความ

เชื่อมโยงทางวัฒนธรรม.
28

วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 2 (1) ,

29-41.