Ang Lihim ni Sol
ka,
kay tagal ng panahon,
naghihintay at naghihintay,
mahanap ang nawawalang
piyesa,
ang luna na makakabuo ng
aking diwa
nakaraan ng ilang taon,
nagkamali ako ng akala,
na siya si luna na aking
hinahanap,
ngunit ako ang sol na hindi pinili
naghihintay at naghihintay,
malayo man,
nang bigla kitang masilayan,
umiikot nang tahimik
sa hindi inaasahang
pagkakataon,
nagkalapit ang loob,
sapagkat tayo ay nagtabi,
ang pagkakataon na binigay
sa’tin ng sansinukob
nahulog ang mga bituin sa
daigdig,
tulad ko, isang sol na napaibig
sayo,
kanais-nais ba? sa tindi ng init,
hindi ko natimpi ang aking
damdamin
nang lumalim ang gabi,
ikaw ay babangon, gising,
ngunit kakausapin ka,
ilalaan ang oras para sa iyo
patuloy na lumalim ang usapan,
mas nakilala ka, mas minahal o gumuho ang daigdig,
mapapaisip na lamang,
luna, pinapangako ko sa iyo na
hindi kita pababayaan, kung ako ba’y kailangan pa
lalo na kapag nawala ang iyong
liwanag
magkalayo’t nakatingin,
magkasama sa kalawakang
nagiisa sa kalawakang madilim, madilim,
natagpuan kasama ang mga ang sansinukob,
bituin,
saksi ang iyong pagmamahalan
tila sumasabay ang lumbay,
naglalaho ang ngiti
nagiisa sa kalawakang madalim,
mayroong liwanag, ngunit bakit
sa tuwing nawawala ang iyong humihikbi?
ningning,
a, bakit umiiyak ang araw?
nagigising ako sa mga hikbi,
bakit nararamdaman ko na
hindi nais kang mahirapan, mayroong luhang tumutulo?
hindi nais na mawala ang iyong
liwanag
dumami’t magulo ang iniisip,
tayo ba ay itinadhana?
kung puwede lamang kitang
ngayo’y wala na akong
yakapin,
magagawa,
nang uminit ang malamig na
dahil sa huli ay tatanggapin
paligid,
hawakan ang iyong mga kamay,
hindi ako ang sol na mahal mo,
ngunit kasing lawak ng kawalan
ang pagitan sa’ting dalawa ngunit ikaw ang luna na mahal
ko.
sol at luna,
kapareha ang isa’t isa,
ngunit hindi ko alam,
hindi ko alam na magkakamali
ng akala muli
dumating na ang sol mo,
na may kakaibang liwanag sa
iyong paningin,
hindi ako tulad niya,
hindi ako siya
parang huminto ang lahat,