Διδακτική ενότητα 3

3.1 Ο Ανθρώπινος Σκελετός

Αποτελείται από 206 οστά και οι βασικές του λειτουργίες είναι:

Α) Παρέχει υποστήριξη στο σώμα και διατηρεί το σχήμα του, καθορίζοντας τα
ανθρωπομετρικά του στοιχεία (ύψος κτλ.)
Β) Σχηματίζει οστικές κοιλότητες μέσα στις οποίες προστατεύονται ευαίσθητα εσωτερικά
όργανα του ανθρώπινου σώματος. (κρανίο – εγκέφαλος, σπονδυλική στήλη – νωτιαίος
μυελός, θωρακική κοιλότητα – πνεύμονες, καρδιά, πύελος ή λεκάνη – σπλάχνα.)
Γ) Μέσω των αρθρώσεων και με τη βοήθεια των μυών παρέχει κινητικότητα στο
ανθρώπινο σώμα.
Δ) Παράγει ερυθρά αιμοσφαίρια και αποθηκεύει ασβέστιο.
3.2 Είδη οστών
Τα οστά του σκελετού διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το μέγεθος, το σχήμα τους
καθώς και την εσωτερική σύνθεση τους. Ανάλογα με το σχήμα και το μέγεθος τους τα οστά
διακρίνονται:
Α) Μακρά οστά: Αποτελούνται από το σώμα ή διάφυση και τα δύο άκρα ή επιφύσεις
(π.χ. βραχιόνιο, μηριαίο).

Β) Βραχέα οστά: Μικρά οστά που σχεδόν έχουν όλες τις διαστάσεις τους ίσες σαν το
σχήμα του κύβου (π.χ. οστά καρπού και ταρσού).
 Γ) Πλατιά οστά: Λεπτά και πλατιά οστά (π.χ. ωμοπλάτη, οστά κρανίου).

3.3 Αρθρώσεις
Άρθρωση είναι η ανατομική κατασκευή με την οποία ενώνονται δύο ή περισσότερα
οστά με σταθερότητα. Οι αρθρώσεις ανάλογα με την κατασκευή τους και την κινητικότητα
που επιτρέπουν ταξινομούνται στις ακόλουθες κατηγορίες:
Α) Συναρθρώσεις: Δεν παρατηρείται καθόλου κίνηση μεταξύ των συνδεόμενων οστών.
Διακρίνονται σε: α) Συνδεσμώσεις, όπου μεταξύ των οστών παρεμβάλλεται συνδετικός
ιστός. (κερκίδα-ωλένη, κνήμη-περόνη).
 β) Ραφή (οστά κρανίου)

γ) Γόμφωση (δόντια).
Β) Διαρθρώσεις: Παρατηρείται κίνηση μεταξύ των συνδεόμενων οστών. Αποτελούν την
πλειοψηφία των αρθρώσεων του σώματος και είναι αυτές που έχουν κινησιολογικό
ενδιαφέρον.
Γ) Αμφιαρθρώσεις: Παρατηρείται περιορισμένη κινητικότητα μεταξύ των οστών της
άρθρωσης (π.χ. ηβική σύμφυση, σπόνδυλοι).

3.4 Σύνδεσμοι
Οι σύνδεσμοι είναι κατασκευές από συνδετικό ιστό που βρίσκονται γύρω ή μέσα στις
αρθρώσεις και συμβάλλουν στη συγκράτηση της σταθερότητας των οστών αυτής.