“ΓΡΑΦΕΙΟ ΙΔΕΩΝ”

Περιεχόμενο
Το κείμενο αφηγείται την ιστορία ενός μεσήλικα ανέργου κυρίου που
απογοητευμένος από την αποτυχία του μυθιστορήματος του να κερδίσει το πρώτο
βραβείο σε ένα φιλολογικό διαγωνισμό, έχει την ιδέα να ιδρύσει ένα «Γραφείο
Ιδεών». Στόχος του γραφείου αυτού ήταν να δίνει ιδέες και συμβουλές για κάθε
είδους ζητήματα που αφορούσαν σε διοργανώσεις, ομιλίες, συγγραφή κειμένων,
πολιτικές αγορεύσεις κτλ. Τελικά υλοποιεί την ιδέα του, η οποία μάλιστα συνάντησε
και ευρεία λαϊκή αποδοχή. Ασφαλώς ο τόνος του αποσπάσματος είναι ειρωνικός και
αποσκοπεί στο να καταγγείλει τη σύγχρονη ένδεια ιδεών, την εμπορευματοποίηση
των ιδεών αυτών από διάφορους τυχοδιώκτες και την ανεργία, που συνήθως οδηγεί
στον τυχοδιωκτισμό.

Ερμηνευτική προσέγγιση
1η ενότητα:« Η ιδέα …..η δόξα». Πλαγιότιτλος: Η σιγουριά του κ. Καββαδία για το
πρώτο βραβείο
2η ενότητα:«Το μυθιστόρημα…..το γεγονός. Πλαγιότιτλος: Η απογοήτευση του κ.
Καββαδία που δεν κέρδισε το βραβείο
3η ενότητα: « Λοιπόν……Γραφείον ιδεών». Πλαγιότιτλος: Η επιτυχία του κ.
Καββαδία με το Γραφείο ιδεών- η μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου στο «Γραφείο
ιδεών»

Στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο ήρωας προσπαθεί «να πιάσει την καλή»,

επιδιώκοντας το εύκολο κέρδος ενός χρηματικού βραβείου. Όταν αποτυγχάνει σ'
αυτόν το στόχο, στρέφεται σε μια επαγγελματική επιλογή που αντικατοπτρίζει την
ένδεια ιδεών της εποχής μας. Το Γραφείον ιδεών είναι αυτό που ο λαός ονομάζει
«αεριτζίδικη δουλειά», δηλαδή ευκαιριακή, χωρίς σοβαρό υπόβαθρο.

Αφηγηματικές Τεχνικές
Γλώσσα: άλλοτε δημοτική και άλλοτε καθαρεύουσα. απλή, λιτή, με σύντομες και
αστόλιστες φράσεις.
Υφος: Αξίζει να επισημανθεί ο λεπτός ειρωνικός τόνος που, εντοπίζεται όχι μόνο στα
σχόλια του αφηγητή για τον ήρωα (τον αποκαλεί κ. Καββαδία, τονίζει τις περιπέτειες
της «ευαίσθητης καρδιάς του» κ.λπ.), αλλά και στον έμμεσο σχολιασμό που κάνει για
τους κύκλους ανθρώπων του πνεύματος και της πολιτικής, οι οποίοι είναι οι «εν
δυνάμει» αγοραστές των ιδεών του.
Aφήγηση: αντικειμενική και ρεαλιστική, περιορίζεται στην καταγραφή του θέματος
χωρίς συναισθηματισμούς.
Αφηγητής: Αμέτοχος στην ιστορία και αφηγείται σε γ΄ γραμματικό πρόσωπο
(ετεροδιηγητικός) μηδενική εστίαση. «παντογνώστης αφηγητής», μολονότι δεν
μετέχει στα γεγονότα τα γνωρίζει πολύ καλά, καθώς και τις σκέψεις των ηρώων.
Σχήματα λόγου:
Μεταφορές: «τα οικονομικά του ήταν πολύ ζορισμένα εκείνο τον καιρό», «είχε
πατήσει τα 44», «στεριώσει σ’ ένα επάγγελμα», «ελεύθερος σκοπευτής της ζωής»,
«έμεινε αμανάτι», «πρώτη ανάμειξη με τη λογοτεχνία», «είχε πολύ μεγάλη
στεναχώρια», «δεν έλεγε όμως…και φούντωνε», «χείμαρρους ιδεών», «να
υπογραμμίσει το γεγονός», «δυνάμωνε ο ρυθμός της πελατείας»
Προσωποποιήσεις: «η ιδέα ήρθε στον κ. Καββαδία», «άλλες περιπέτειες της καρδιάς
του», «δεν έλεγε να φύγει με το τσιγάρο η στεναχώρια»
Εικόνες:
1. H εικόνα του κουστουμιού
2. Η εικόνα του κ. Καββαδία
3. Η εικόνα του κ. Καββαδία να κάθεται στο μπάρ
4. Η εικόνα της αγγελίας στην εφημερίδα
5. Η εικόνα της πελατείας που ολοένα και αυξανόταν

Η προσωπικότητα του κ. Καββαδία

-Ο ήρωας δεν έχει βρει σαφή επαγγελματικό προσανατολισμό και παρουσιάζει
αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση, αφού θεωρεί σίγουρο το βραβείο.
-ευαίσθητος, φιλόδοξος (ράβει καινούριο κουστούμι)
-ανεπάγγελτος (είναι 44 χρονών και δεν έχει σταθερή εργασία)
- έξυπνος, αλαζόνας τυχοδιώκτης (εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να κερδίσει
χρήματα)

Συναισθήματα του κ. Καββαδία:

-αυτοπεποίθηση, σιγουριά, χαρά, υπέρμετρη αισιοδοξία
-αλαζονεία, έπαρση
-ανυπομονησία
-απογοήτευση, στενοχώρια, απελπισία, πικρία
-ελπίδα
-χαρά από την επιτυχία του Γραφείου ιδεών