Κατερίνα Πόθου Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Α΄ Γυμνασίου

ΕΝΟΤΗΤΑ 4
Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

3. Προσωπικές αντωνυμίες
Προσωπικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του
λόγου.

Αυτές είναι οι εξής :

 Πρώτο πρόσωπο είναι εκείνο που μιλά: ἐγὼ.
 Δεύτερο πρόσωπο είναι εκείνο που του μιλάμε: σὺ.
 Τρίτο πρόσωπο είναι εκείνο για το οποίο γίνεται λόγος: οὗτος, ἐκεῖνος, ὅδε,
αὐτός κ.λπ.

Η Κλίση των προσωπικών αντωνυμιών

Ενικός αριθμός
Α΄ πρόσωπο Β΄ πρόσωπο Γ΄ πρόσωπο
Ον. ἐγὼ σὺ -
Γεν. ἐμοῦ, μου σοῦ, σου (οὗ)
Δοτ. ἐμοί, μοι σοί, σοι οἷ, οἱ
Αιτ. ἐμέ, με σέ, σε (ἓ)
Πληθυντικός αριθμός
Ον. ἡμεῖς ὑμεῖς (σφεῖς)
Γεν. ἡμῶν ὑμῶν (σφῶν)
Δοτ. ἡμῖν ὑμῖν σφίσι(ν)
Αιτ. ἡμᾶς ὑμᾶς (σφᾶς)

Σημειώσεις:
1. Από τους τύπους του γ΄ προσώπου εύχρηστοι ήταν κυρίως οι τύποι της δοτικής
οἷ, σφίσι(ν). Συνήθως στη θέση της προσωπικής αντωνυμίας του γ΄ προσώπου οι
αρχαίοι χρησιμοποιούσαν στην ονομαστική τις δεικτικές αντωνυμίες οὗτος, ἐκεῖνος,
ὅδε και στις πλάγιες πτώσεις την επαναληπτική αντωνυμία αὐτός.
2. Οι τύποι των προσωπικών αντωνυμιών μοῦ, μοί, μέ - σοῦ, σοί, σὲ - οὗ, οἷ, ἓ
είναι εγκλητικοί.
3. Οι τύποι των προσωπικών αντωνυμιών, όταν χρειάζεται να δηλωθεί έμφαση,
παίρνουν στο τέλος το εγκλητικό μόριο γε (= βέβαια ή τουλάχιστο) και τονίζονται ως
εξής:
Ενικός αριθμός
Α΄ πρόσωπο Β΄ πρόσωπο
Ον. ἔγωγε σύγε
Γεν. ἐμοῦγε σοῦγε
Δοτ. ἔμοιγε σοίγε
Αιτ. ἐμέγε σέγε
Πληθυντικός αριθμός
Ον. ἡμεῖσγε ὑμεῖσγε
Γεν. ἡμῶνγε ὑμῶνγε
Δοτ. ἡμῖνγε ὑμῖνγε
Αιτ. ἡμᾶσγε ὑμᾶσγε