Czy czas leczy rany i zaciera wspomnienia?

Wspomnienia powstają w wyniku wydarzeń oraz sytuacji pojawiających się w życiu człowieka. Mogą
być one dobre, pozostawiające miłe chwile w pamięci oraz złe, zostawiające rany, z których ciężko się
wyleczyć (o których ciężko zapomnieć). Nawiązując do pytania ,, Czy czas leczy rany?’’ odpowiedz
brzmi ,,tak’’, jednak czas nie zaciera wspomnień. Rana z czasem się zagoi, zależy jak głęboka bryła, ale
blizna zostanie, ponieważ jest to przeszłość, a ona nigdy nie będzie zapomniana.

W podanym fragmencie ,, Domu kobiet’’ Zofii Nałkowskiej przedstawiono dialog matki z córką Marią.
Podczas śniadania rozmawiają o Tekli, która dla starszej kobiety była bliższa od własnych dzieci.
Powodem takiej relacji było wspólne cierpienie i opłakiwanie śmierci Andrzeja, męża Tekli. Rozmowa
zmienia się na temat Joasi, która żyje w żałobie po stracie ukochanego, przez co źle sypia, rozmawia z
nim przez sen. Krzysztof, mąż Joasi był dla niej całym światem, dzieliła z nim wszystko. Kobieta cała
istniała dla niego. Obwinia się, że nie była idealną żoną. Maria, również wdowa twierdzi że z biegiem
czasu kobieta się uspokoi, przestanie się męczyć. Będzie musiała się nauczyć żyć od początku, a teraz
pozostał jej odpoczynek, wyciszenie, by sama z biegiem czasu stanęła na nogach i zaczęła na nowo
korzystać z życia które na nią czeka. Czas sprawi, że rana stanie się mniejsza i dzięki temu będzie
mogła dobrze funkcjonować, a pamięć po mężu i latach razem spędzonych nadal pozostanie we
wspomnieniach kobiety.

W utworze Stanisława Wyspiańskiego pt. ,, Wesele’’ bardzo dobrze (niezwykle obrazowo ) został
ukazany jest przykład, gdzie (w którym), pomimo upływu czasu inteligencja nadal ma problem z
zaufaniem do chłopów. Podczas wesela, na którym znajdują się dwie grupy społeczne, miało dojść do
uratowania Polski, by ta stała się niepodległym państwem, oraz do pojednania się inteligencji i
chłopów. Żadna z tych rzeczy nie doszła do skutku z powodu braku zdolności przywódczych oraz
braku zaufania wobec siebie obu grup. Inteligencja pomimo wspólnej zabawy na weselu nadal nie
zapomniała o rzezi galicyjskiej, do której doszło w wyniku nienawiści chłopów. Członkowie wyższej
grupy społecznej mimo wspólnej zabawy na weselu nadal żyją tym wspomnieniem, przez co ciężko
było im zaufać, bali się ich. Sytuacja pokazuje, że pomimo nawet upływ lat i zagojone rany, nie są w
stanie zatrzeć bólu wspomnień pozostało nadal.

Analogiczna sytuacja, ukazująca niemożność pogodzenia się z wydarzeniami przeszłości widoczna jest
w cyklu Trenów Jana Kochanowskiego, utworów powstałych po śmierci córki pisarza - Urszulki. Jego
dzieła opisują tęsknotę, smutek i żal oraz brak pogodzenia się wobec jaki czuje po odejścia jego
dziecka. Tren XIX można zaliczyć do przełomowych, w którym gdzie to wspomniane cierpienie
zamienia się ostatecznie w ukojenie. Opowiada on o nieprzespanej nocy z powodu rozmyślań o córce.
Gdy udaje mu się zasnąć, ukazuje mu się zmarła matka z Urszulką na rękach. Duch kobiety wita się z
nim oraz uświadamia syna, że jego córka żyje szczęśliwie w świecie zmarłych. Następnie radzi, by nie
dopuszczał do siebie zwątpienia, tylko powinien się cieszyć z tego, co mu zostało. Pociesza syna,
mówiąc, że czas jest najlepszym lekarzem, tylko musi na początku wyleczyć ranę w sercu, a reszta
później sama się zagoi. Nawołuje go do ,,ruszenia dalej’’, by nie myślał o przeszłości. Poeta po
spotkaniu z matką odnajduje nowy sens, a doznane dotychczas trudne doświadczenia okazują się być
dla niego życiową lekcją. Nie jest on już taki sam. Tren XIX, czyli tren kończący cykl, pokazuje
przemianę psychiczną Kochanowskiego oraz pogodzenie się ze śmiercią córki, po której zostaną
wspomnienia w jego utworach i jego sercu.

Z podanych przykładów wynika, że czas leczy rany, jednak nie zaciera wspomnień. Jak widać czasami
jest to dobre, czasami złe, ponieważ pomimo próby życia dalej, złe wspomnienia pozostają.
Na podstawie przytoczonych powyżej przykładów literackich można zauważyć, że czas, choć jest w
stanie uleczyć najgłębsze rany, nigdy nie zatrze obrazu wspomnień. Zarówno bohaterowie literaccy
na przestrzeni różnych epok, jak i współcześni ludzie pomimo podejmowanych prób powrotu do
codziennego życia po traumatycznych wydarzeniach, nie są całkowicie w stanie pozbyć się
dramatycznych, przeszłych chwil. Stanowią one niejako część z nich, a powracają szczególnie w
chwilach ciszy i samotności – wtedy, gdy człowiek staje twarzą w twarz z samym sobą.

Ocena rozprawki według maturalnych kryteriów:

 Sformułowanie stanowiska (w postaci tezy lub hipotezy) – 6/6 pkt;

 Uzasadnienie stanowiska (poprzez przywołanie argumentów i przykładów) – 18/18pkt;
 Poprawność rzeczowa – 4/4 pkt;
 Kompozycja – 4/6 pkt;
 Spójność lokalna (logiczno-gramatyczna między akapitami) – 0/2 pkt;
 Styl tekstu (dobór środków językowych) – 2/4 pkt;
 Poprawność językowa (składnia, słownictwo, frazeologia, fleksja) – 2/6 pkt;
 Poprawność zapisu (ortografia i interpunkcja) – 2/4 pkt.

Razem: 38/50