ANG PINAGMULAN NG TATLUMPUT

DALAWANG KUWENTO NG TRONO

(SIMHASANA BATTISI)

NILAY-KARUNUNGAN:
Ang mabuting pinuno ay isang handog.
Kabutihan, Katapatan, Aat Kadakilaan ay
lubos.
Sadyang malaking biyaya sa bayan ng diyos.

GODS
↓
BHRAMIN
PRIESTS,ACADEMIC
↓
KSHATRYIA
WARRIOR, KING
↓
VAISHYA
MERCHANT, LANDOWNERS
↓
SUDRA
COMMONERS, SERVANT
BUOD NG ALAMAT:
May isang binatan kasama ang kanyang ina na
may ari ng maliit na dampa at kapirasong
lupang tinatamnan ng gulay.
Dahil sa pagnanais ng binatang brahman, na
magkaroon ng asawa, nangutang sya sa
kanilang kamag-anak at kaibigan. Natuloy ang
kasal dahil sa limpak-limpak na pera na
ibinigay sa kanila. Ang kanyang asawa ay nag-
ngangalang Mela. Laging pinag-iingat si Mela
ng ina ng binata dahil sa mga Shakchunni o
mga Espiritung hangad na magpanggap bilang
asawa. Naubusan na ng salapi ang asawa at
umalis ang binata sa kanilang tirahan para mag
trabaho. Narinig ito ng isang espiritu at narinig
ang pag uusap ng mag asawa ang nagpalit-
anyo para maging asawa ni Mela pagkatapos
umalis ang kanyang asawa. Ang totoong
Brahman ay nagsipag sa kanyang trabaho sa
lungsod. Noong pag-uwi nya sa kanilang
tirahan,nagulat sya dahil may lalaking
kamukhang-kamukha nya. Sobrang litong lito
ni Mela at ang Ina ni Brahman kung sino ang
totoong Brahman. Sumangguni sila sa Raha
(Hari) para mairesolba ang kaso ngunit hindi
din nairesolba ang kaso.
Habang papauwi na sila mula sa korte ng raha
(hari), nakita sya ng isang bata at tinanong
kung bakit ito malungkot. Pagkatapos nya
itong sagutin, sinamahan sya sa isang batang
naka upo sa bunton ng lupa. Kwinento ng
totoong Brahman ang pangyayari at sinabi ng
bata na papuntahin ang nag babakat angyong
espirito sa kanya. Pumunta rin ang Raha para
makita kung paano maireresolba ang kaso.
May isang pagsubok ang pinagawa ng Bata sa
kanilang dalawa. Ang unang makapasok sa
garapon ang siyang panalo. Katwiran ng
totoong Brahman na paano siya magkakasiya
habang ang impostor ng Brahman ay nagpalit-
anyo bilang hangin at pumasok sa garapon,
dali-dali tinakpan ng bata ang garapon at
nakulong ang espiritu. Namangha ang Raha sa
kanyang nakita at tinanong ang batang naka
upo sa bunton ng lupa, kung gaano nya ito
nagawa. Sabi ng bata na ang bunton ng lupa ay
kanilang nadiskubre habang sila ay nag
papastol at nalaman nila ang lupa ay
nagbibigay ng panbihirang katalinuhan sa
kung sino man ang umupo rito. Pinautos ng
Raha ang pag bungkal ng lupa para makita
kung ano ang laman ng bunton ng lupa na
iyon.
MGA KATANUNGAN:

1. Bakit kinailangang umalis ng binatang Brahman sa

kanilang bayan?
2. Makatwiran ba ang kanyang ag lisan?
Ipaliwanag.
3. Ano ang naging pg kukulang ng totoong brahman kaya
manlang hindi nag duda ang kanyang Ina at ang kanyang
Asawa na hindi tunay na brahman ang kanilang kasama
sa kanilang bahay?
4. Sino ang nakatulong mairesolba ang kaso ng binata?
Isalaysay ang pangyayari
5. Paano napatunayan sa akdang ito na ang katotohanan
ayhindi maitatago at lagi itong maisisiwalat sa huli?
Ipaliwanag
Ang Pinagmulan Ng Tatlumput
Dalawang Kuwento Ng Trono
Noong unang panahon, sa isang lugar na tinatawag na Bharat na
ngayon kilala bilang bansang India, may isang binate ang
naninirahan kasama angkanyang ina. Silay kasama sa mataas na
uring panlipunang tinatawag na Brahman subalit sila naman ay
napakadukha. Tanging maliit na dampa lamangat kapirasong
lupang tinatamnan nila ng gulay ang kanilang pag-aari. Dahil
sakalagayan ay wala nang pag-asa ang binatang Brahman na
makapag-asawadahil wala silamg salapi o ari-ariang maiaalay sa
pamilya ng mapapangasawa.

Dapat siguro’y manghiram o mangutang ka muna sa ating mga

kamag-anakat kaibigan. Ang payo ng ina sa kanyang anak.
Noong kumikita ka’y napakarami mo rin namang taong
natulungan, ang dugtong pa niya.Nahihiya man ay nakumbinsi
naman ng ina ang binatang Brahman nahumingi ng tulong sa
kanilang mga kaibigan at kamag-anak. Gustong-gustoniyang
makapag-asawa upang may makasama sila ng kanynag
matandang inasa kanilang munting dampa.Pagkalipas nga lang
ng ilang lingo ay halos mapuno ang dalawang bangang ginto at
salaping iniambag ng kanilang mga kaibigan at kamag-anak.
Atdahil dito, sa wakas ay nakapagpakasal ang binatang
Brahman. SIya ngayon aymay isang maganda at mapagmahal na
asawang nagngangalang Mela. Angkanyang ina man ay
masayang-masaya dahil may malakas at masipag namanugang
siyang makatutulong sa mga gawaing mahirap na para sa
isangmatandang tulad niya tulad ng pagkuha ng panggatong sa
gubat at paglulutong pagkain sa pamilya.Sa tuwing umaalis ang
kanyang manugang para mangahoy ay laggingnagpapaalala sa
kanya ang matandang babae.
“
Mag-iingat ka sa mga espiritu,anak. Itali mong Mabuti ang
iyong buhok dahil iyan ang hahatakin ng espirituupang makuha
ka,ang lagi niyang paalala.
“
Huwag po kayong mag-alala, Inang. Lagi ko pong itinatali ang
aking buhok,
”
sagot naman ni Mela sa kanyang biyenan.
Maingat nga niyang

itinali angkanyang buhok sapagkat alam niyang sa dinadaanan

niyang mga puno ay maynakatirang
Shakchunni,
isang espiritu ng maybahay na walang hangad kundiang
magpanggap bilang asawa. Ito ang nais ng mga espiritu, ang
muling maging bahagi ng pamilya at magpanggap bilang tao. Subalit
hindi nilamaiisahan si Mela dahil hindi lang siya maganda,
maayos din siya s akatawan athigit sa lahat ay matalino.Ang
akala niya’y masisiyahan ang kanyang asawa sa kung
anongmayroon sila subalit nagkamali siya. Ngayong ubos na
ang salapi at ginto sakanilang banga ay gusto uli ng lalaking
umalis at makipagsapalaran upangmagkaroon pa ng mas
maraming kayamanan.“Asawa ko, bakit kailangan mopang
umalis? Masaya ako kahit mahirap ang ating buhay basta’t
magkakasamatayo ang lumuluhang pakiusap ni Mela sa asawa.
“Kailangang kong umalis, Mela. Tingnan mo nga ang buhay
natin,napakahirap. Gusto kong magkaroon ng malaking bahay at
maraming salapi,ang sabi ng lalaki. Hindi na nga napigil ni Mela
ang kanyang asawang dali-dalingumalis para magtrabaho sa
lungsod. Ang hindi alam ng mag-asawa ay isangespiritu pala
ang nakikinig sa kanila s apunong pipal na nasa tabi ng
kanilangbahay. Naulinigan niya ang usapan ng dalawa.
Napangiti ang espiritu.
“Sawakas, magkakaroon na rin ako ng pamilya,ang nakangising
sabi nito sa sarli.Sige, iwan mo na ang asawa at ina mo para sa
akin na sila.Malungkot na malungkot si Mela at ang kanynag biyenan
sa pag-alis ngBrahman. Magkatabi silang lumuluha nang biglang
may kumatok. Halosmapalundag sa tuwa ang dalawang babae
nang makita nilang bumalik agadang Brahman.
“Hindi na ako tumuloy. Hindi ko pala kayo kayang iwan,ang
masayang sabi nito sabay yakap sa dalawang babaeng naiiyak sa
tuwa dahil sa pagbabalik ng inaakala nilang Brahman na walang
iba kundi ang espiritu pala sa punong pipal.
Wala naman silang napansing kakatwa sa lalaking bumalik
sakanilang buhya kaya’t ang buong akala nila ay ang Brahman
nga ito. Kasamanilang namuhay ang impostor sa loob ng isnag
taon. Samantala, ang tunay na Brahman ay nagtatrabaho sa
lungsod. Naginglabis siyang abala sa kanyang mga gawain at sa
layuning makapag-ipon ngpera tulad ng ipinangako niya sa
kanyang ina at asawa kaya’t hindi siyamakadalawaa o makasulat
man lang. Subalit pagkaraan ng isang taon ay hindina niya
matiis ang pananabik na makita ang ina at asawa kaya’t
nagpasiyasiyang bumalik sa nayon. Nagmamadali siyang
bumalik sa dampa, puno ngpananabik.
“Tiyak na magiging napakasaya ni Inang at ni Mela kapag Nakitanila
akong muli at iapkikita ko sa kanila ang aking mga pasalubong.”

Masayang-masaya ang Brahman nang pumasok siya sa pinto ng

dampa.Nabigla siya nang datnang kumaikain ng tanghalian ang
kanyang ina at asawakasama ang lalaking kamukhang-kamukha
niya. Biglang tumayo ang lalaki atitinulak ang totoong Brahman
palabas ng pinto.
“Umalis ka rito! Ina, Mela huwag ninyong papasukin ang
lalaking iyan. Siya’y isang espiritung nagpapanggap na ako,
ang sabi nito habang itinutulak nito palayo ang bagong dating.
Litong-lito ang ina at si Mela sapagkat magkamukhang-
magkamukha angdalawang Brahman.
“Ina, Mela, ako ito. Ako ang iyong anak, Ina! Mela, ako
angiyong asawa. Huwag kayong maniwala sa espiritung iyan!
Ang sigaw ng tunay na Brahman
subalit nakasara na ang kanilang pinto. Anomang pakiusap niya
yahindi siya pinagbubuksan ng ina at asawa.Hindi malaman ng
totoong Brahman kung ano ang gagawin.
“Ito ba angnagging bunga ng aking paglayo? Nagkaroon nga ako
ng salapi at kayamanan subalit
Nawala naman sa akin ang pinakamahalagang tao sa buhay ko,
“
Ang nawawalan ng pag-asa at buong pagsisising bulong niya sa
sarili.
Sa wakas, naipasya niyang humingi ng tulong sa rahang
namumuno sabansa. Matiyagang nakinig ang raha sa kanyang
istorya at pagkaraan ay nag-utos iyon na paharapin sa kanya
ang dalawang binata. Tinitigan niya ang una atpagkatapos
aya ang ikalawa. Magkamukhang-magkamukha sila.
Tinanong niyasila ng mga tanong na maaaring
makapagpatunay kung sino ang tunay at kungsino ang
impostor ngunit pareho silang alam na alam ang mga
tamang sagotkaya hindi rin mapagpasiyahan ng raha kung
sino sa dalawa ang tunay naBrahman. Araw-araw ay
pumupunta ang tunay na Brahman sa korte ng raha.Ngunit
hindi niya makumbinsi ang rah ana isang nagpapanggap na
espiritu angumagaw sa kanyang mga mahal sa buhay.Isang
araw, habang malungkot siyang naglalakad pabalik mula sa
korte ng raha,nadaanan niya ang isang grupo ng mga
batang lalaking naglalaro sa bukid.Isa sa mga bata ang
patakbong lumapit sa binatang Brahman.
“
Bakit kamalungot?
”
tanong niya.Wala na ang aking ina at asawa. Naagaw sila ng
isang impostor naespiritu,
”
iyak ng Brahman.
“
Hay napakalungkot ng buhay ko
”
Lumapit ka sa aming raha, sabi ng bata.
“Lumapit ka at sabihin mo sakanya ang iyong mga
problema at baka matulungan ka niya.
”
“Pero kagagaling ko lang sa raha. Maging siya ay hindi
naniniwalang ako ang tunayna Brahman.”

“Hindi, hindi ng rahang iyon. Lumapit ka sa aming raha.”

Himok ng bata.“Sinong raha? Tiyak na walang ibang raha
sa bayang ito.”
“Basta sumama ka at tingnan mo.”
Ang bata ay hindi na naghintay ngsagot. Hinila niya ang
kamay ng Brahman at dinala sa lugar na ay iba pang
mgabatang naglalaro. Isang batang mukhang matalino ang
nakaupo sa kanilanggitna at nakaharap sa isang bunton ng
lupa.Ang batang nagdala sa Brahman ay yumukod
nang mababa at nagsalita:
“Inyong kamahalan, ang lalaking ito ay may mahiwagang
pangyayaringsasabihin at hihingi sa inyo ng payo.”

“Sabihin mo ang iyong kuwento, lalaki, at makikinig kami”

sabi ng batanglalaking tinatawag
“Inyong Kamahalan ng iba pang mga bata.
“Nagbibiro ba kayo? Ina at asawa ko ang Nawala sa akin.
Wala akongpanahong makipagbiruan,”
ng nayayamot na sabi ng Brahman.
“
Hindi kami nagbibiro, Gusto ka talaga naming tulungan,
”
sabi ng batangnasa tabi ng bunton ng lupa.Ang boses niya
’
y tunay na nakikiramay. Ang mga bata ay hindi manlamang
tumatawa sa kaniya. Kaya
’
t nakumbinsi ang kawawang Brahamn nasabihin ang lahat
ng nangyari.
“
Malulutas ko ang iyong problema,
”
ang sabi ng bata pagkatapos marinigang kuwento ng
Brahman,
“
Pero may kondisyon.
”

“
Ano iyon?
”

“
Ibibigay ko ang hatol bukas ng umaga, pero papuntahin mo
rito ang rahaat ang kanyang mga ministro at lahat ng tao sa
bayan.
”

“
Pero
…
paano ko sila mapapapunta rit? Papupugutan ako ng ulo ng
rahakapag sinabi ko iyan sa kanya.
”

“
Buweno, nasa iyo na iyan,
”
matatag na sabi ng bata.
Lalong nag-alala ang Brahman. Ngunit tila wala ng ibang
paraan kayatinapangan niya ang sarili at pumunta siyang
muli sa raha para sabihin angkanyang kakatwang pakiusap.
Sa halip magalit ay nagging interesado ang rahaat pumayag
na pumunta sa bukid at dalhin ang lahat ng kanyang mga
ministro.Kinaumagahan, ang raha, ang binatang Brahman,
at ang lahat ng tao sanayon ay pumunta sa bukid. Mangyari
pa, ang ina, ang asawa at maging angespiritu ay naroon din.
Nakangisi ang espiritu dahil hindi siya
naniniwalangmagtatagumpay ang batang lalaki kung saan
maging ang makapangyarihangraha ay nabigo.YUmukod
ang batang lalaki sa raha at pumunta sa kanyang puwesto
sabunton ng lupa.
“
Pumarito ako ngayong umaga sapagkat ipinangako kong
lulutasin angmisteryong lumilito sa akin,
”
matigas na sabi ng raha sa bata.
“
Pero, tandaanmon a kapag nabigo ka ay paparusahan ka
nang mabigat.
”

“
Opo, Inyong kamahalan,
”
pormal na sagot ng bata.Pigil ng mga tao ang kanilang
paghinga. Isang batang lalaki angmagbibigay ng
katarungan habang ang pinakamakapangyarihang pinuno
ngbansa ay nakatayo at nanunuod lamang!Ang batang
lalaki ay humingi muna ng isang boteng may mahaba
atmakitid na leeg. Nang iyon ay mailagay na sa kanyang
harapan ay nagsalitasiya:
“
Ito ang pagsubok na lulutas sa suliranin ng mga taong ito.
Kung sino sa inyoang makapapasok sa loob ng boteng ito ay
siyang tunay na Brahman.
”
At kung sino ang hindi makapasok diyan ay mamamatay!
”
angmakapangyarihang sabi ng bata.
“
Teka, teka, ang naiiyak na tutol ng tunay na Brahman sa
pagsubok na satingin niya
’
y hindi makatarungan. Paano ako makakapasok diyan ay
ang laki-laki ko!
”
ang kanyang malakas na tutol.
“
Kung gayon ay hindi ikaw ang tunay na Brahman. Ikaw,
kaya mo?
”
angtanong ng bata sa isa pang Brahman.
“
Oo naman, manood kayo,
”
angmasayang-masayang sabi ng espiritu. Agad siyang nag-
anyong hangin at isinilidang sarili sa loob ng bote. Ito lang
ang hinihintay ng bata. Nang makapasok naang espiritu ay
agad niyang tinakpan ang bote.
Advertisement

“
Heto ang impostor na espiritu,
”
ang sabi niya habang inaabot sa tunayna Brahman ang bote.
Nagawa niyang magpanggap dahil sinamantala niyaang
iyong paghahangad ng maraming yaman.
”

“
Nagsisisi po ako,
”
ang mahinang sabi ng tunay na Brahman.
“
Ang tunayko po palang kayamanan ay ang aking
minamahal na ina at asawa,
”
angdugtong pa habang niyayakap ang kanyang
pamilya.Hindi makapaniwala ang raha.
“
Saan galling ang iyong katalinuhan? Niang rahang tulad ko
’
y hindi naisip ang ginawa mong paraan,
”
ang sabi niya.
“
Mga ordinaryong bata po kami na nagpapastol ng mga
baka. Isangaraw, habang nangingingain ang aming mga
baka ay natagpuan naming angbunton ng lupang ito.
Nagpapalitan kami sa pag-upo sa harap nito. Napansinpo
naming ang sinumang maupo sa harap ng bunton na ito ay
nagkakaroon ngpambihirang katalinuhan. Sa araw na ito
nagkataong ako ang nakaupo subalitwala po akong
kapangyarihan. Ang lahat ay nagmumula sa bunton ng lupa
naito,
”
paliwanag ng bata sa raha.Ipinag-utos ng rah ana hukayin
ang bunton ng lupa. At sa ilalim ng lupa,natagpuan nilang
nakabaon ang isang magandang tronong tila
plataporma.Nababalutan iyon ng mga alahas
at sinusuportahan ng magagandang inukit namga pigur ng
tatlumpu
’
t dalawang anghel.Aagad na umakyat sa kinaroroonan ng
trono ang raha upang maupo.Inaakala niyang sap ag-upo rito at
magiging matalino rin siya pagpapasiya atmakilala ng
buong mundo ang kanyang katalinuhan ngunit bago
pa siyamakaupo ay may narinig na siyang tinig. Isa sa mga
nililok pigura ang nagsalita:
“
Hinto,
”
sabi niyon.
“
Ang tronong ito ay pag-aari ng dakilang Raha
Vikramaditya.Bago ka maupo rito, ipakita mo munang
kapantay mo siya sa tapang atkatarungan. Makinig ka at
sasabihin naming sa iyo kung gaano siya kadakila.
”
Pagkatapos, isa-isang nagkuwento ang tatlumpu
’
t dalawang angheltungkol sa katalinuhan at kagitingan ni
Raha Vikramaditya. At nang ang hulingistorya ay
maikuwento, binuhat ng mga anghel ang trono, pataas nang
pataassa kalawakan at lumipad silang kasama niyon sa
malayo, malayong-malayo.Naiwan ang raha na nag-iisip na
hindi niya pa taglay ang mga katangiangmagbibigay sa
kanyan ng karangalang maupo sa trono.Ang ilan sa mga
katangiang ito ay kabutihan, lubos na katapatan,pagiging
patas at walang kinikilingan, at pagiging makatarungan .