Wiejska arkadia - mrzonka czy wizja możliwa do realizacji?

Motyw arkadii w literaturze jest mocno zauważalny przede wszystkim w renesansie.

Pojęcie to oznacza idealistyczną, sielankową i beztroską wizję danego miejsca. Często
przewijającym się zagadnieniem wśród artystów był właśnie arkadyjski obraz wsi
polegający na przedstawieniu terenów pozamiejskich i zwyczajów chłopskich jako
szczęśliwą i idealną wizję świata. Biorąc więc pod uwagę to, czym jest arkadyjska wizja wsi
i jaki stosunek mieli piszący o niej poeci, można stwierdzić, że była to według nich wizja
możliwa do realizacji.
Życie poczciwe, spokojne i w zgodzie z naturą może powodować postrzeganie wsi
jako arkadyjskiej. Mikołaj Rej w swoim dziele ,,Żywot człowieka poczciwego” przedstawia
wieś jako ostoję spokoju i harmonii. W dziele Reja prace w polu przynoszą jedynie
szczęście i przyjemności. Ludzie żyjący na wsi doznają pełni szczęści i wiodą życie
dostatnie i pełne radości. Renesansowy poeta opisuje również rzeczywistość wsi w sposób
idealistyczny, gdzie jej mieszkańcy żyją w zgodzie z naturą i innymi ludźmi.
Ubóstwienie danego miejsca, poprzez wspomnienia z nim związane ma wpływ na
postrzeganie go jako arkadii. Obraz dworu w Soplicowie ukazany w ,,Panu Tadeuszu”
Adama Mickiewicza został przez niego ukazany jako miejsce doskonałe. Sam opis dworu i
terenów, na których się znajdował wskazuje na harmonię, dostatek, spokój i życie
mieszkańców w zgodzie z naturą. Można stwierdzić, że miejsce to, jako wieś, mogłoby
stanowić ideał polskiego życia dworskiego. Oprócz wyglądu terenów wiejskich i Soplicowa,
motyw arkadii przejawia się również w przestrzeganiu tradycji. Ukazana w epopei szlachta z
wielką dokładnością podąża za zwyczajami. Objawia się to na przykład podczas uczty w
zamku Horeszków, kiedy to Sędzia mówi o hierarchiczności miejsc przy stole i wygłasza
mowę o grzeczności.
Życie spokojne i w zgodzie z naturą na wsi oraz wspominanie danego miejsca jako
idealne stanowią o arkadyjskiej wizji wsi. Mikołaj Rej jak i Adam Mickiewicz pisząc
wspomniane przeze mnie teksty, mieli nadzieję na właśnie taki jej obraz. Poprzez swoje
utwory propagowali idealistyczną wizję wsi i pragnęli jej realizacji w rzeczywistości.