1.

Inspiracja do napisania wesela

Wydarzenie, które zainspirowało Stanisława Wyspiańskiego miało miejsce 20 listopada
1900. Tego dnia odbył się ślub poety Lucjana Rydla z wieśniaczką Jadwigą Mikołajczykówną
spod krakowskich Bronowic. Wesele wyprawiono w dworku poety Włodzimierza Tetmajera,
którego żona była starszą siostrą panny młodej. Na uroczystość zaproszony był między
innymi Stanisław Wyspiański. Według relacji osób obecnych na weselu, Wyspiański nie brał
udziału w zabawach i tańcach, tylko całą noc stał oparty o framugę drzwi: bacznie
obserwował i wyłapywał interesujące dialogi. Kilka tygodni po tym wydarzeniu zaczął pisać
swój dramat.

2.Wizja teatru ogromnego

Teatr ogromny to wizja sztuki według Wyspiańskiego. Polega to na synkretyzmie,
eklektyzmie, łączeniu w jedną całość wielu gatunków sztuki. Nieodłączną częścią Wesela jest
muzyka i elementy malarstwa impresjonistycznego. Do elementów muzycznych należy
zaliczyć obecną przez całe dwa pierwsze muzykę weselną. Tańczą do niej pary. Poza tym
piosenkę wykonuje Jasiek. Liczni bohaterowie nucą sobie wiejskie przyśpiewki. Poza muzyką
pojawiają się inne ważne elementy dźwiękowe. Najważniejszym jest tętent konia. Jest
oczekiwanym sygnałem do rozpoczęcia powstania. Poza tym słychać w dramacie pianie
koguta, zawodzenie wiatru, szelest słomy Chochoła. Impresjonizm w Weselu się już w
pierwszych didaskaliach, gdzie autor opisuje wygląd izby. Mamy tam grę światłem,
pastelowe barwy, zatarcie szczegółów. To typowe cechy impresjonizmu w malarstwie. W
dramacie pojawia się wiele odniesień do prawdziwych obrazów wybitnych malarzy, nie tylko
impresjonistów. Wielokrotnie powraca twórczość Jana Matejki. W samej świetlicy znajdują
się dwie fotografie dzieł Matejki: Wernyhory i Bitwy pod Racławicami.

3.Didaskalia
W Weselu didaskalia odgrywają stanowią jednak dość obszerną i ważną część utworu,
ponieważ go dopełniają, a przede wszystkim tworzą specyficzną atmosferę. Z didaskaliów
dowiadujemy się także o miejscu i dokładnej dacie wydarzeń dramatu. Warto zwrócić uwagę
na otwierający utwór opis miejsca akcji. Jest on tak drobiazgowy, że niemal nie pozostawia
wyobraźni żadnych niedomówień, przez co każdy odbiorca ma mniej więcej taki sam obraz
tego miejsca przed oczami. Wyspiański posługiwał się didaskaliami do opisywania chociażby
melodii i tańca. Didaskalia „Wesela” wprowadzają czytelnika w odpowiedni nastrój. Niektóre
z nich mają charakter wręcz filmowy, jak chociażby uwagi dotyczące oświetlenia. Niektóre
didaskalia w bardzo dokładny sposób opisywały uczucia bohaterów.
4.Chłopomania
Po kilku dekadach bardzo dynamicznego rozwoju miast i rewolucji przemysłowej, ludzie w
wielkich ośrodkach zaczęli szukać miejsca, gdzie mogliby wytchnąć od blichtru codzienności.
Przypomnieli sobie o istnieniu wsi, która wydała im się sielską krainą, pozbawioną wad i
nadającą się świetnie do odpoczynku.

Wesele mówi o zderzeniu dwóch grup społecznych, które na co dzień niewiele mają ze sobą
wspólnego – mieszczaństwa i chłopstwa. Wszystko to za sprawą małżeństwa mieszczanina z
chłopką. Już po samym Panu Młodym widać, że wieś jest traktowana przez miastowych
raczej jako egzotyczna ciekawostka, a nie jak miejsce zamieszkiwane przez ludzi równych im.
Pan Młody jest podekscytowany faktem wejścia w związek małżeński z chłopką, ponieważ
jest to coś nowego w jego środowisku. Jednocześnie wykazuje się skrajną nieznajomością
chłopskich obyczajów, co robi bardzo złe wrażenie na rdzennych mieszkańcach Bronowic.

Moderniści podziwiali wiejskie obyczaje oraz skromne życie na prowincji. Chłopi byli dla nich
inspiracją, aby odnaleźć bliskość z naturą, której tak często brakowało na wsi. Inteligencja
była przekonana, że wieś to wręcz mityczna Arkadia, miejsce, w którym nie ma żądnych
problemów i codziennych trosk. Byli przekonani, że życie chłopów jest po prostu sielanką.
Wieś kojarzyła się modernistom z wypoczynkiem na łonie natury, prostym życiem
uporządkowanym przez odwieczny rytm natury. W rzeczywistości jednak, mieszczanie nie
mieli pojęcia o realiach życia chłopów. Nie rozumieli ich obyczajów ani sposoby myślenia, nie
wiedzieli, jak ciężka jest praca na roli

Jedynie Gospodarz wydaje się łączyć oba światy w sposób godny. Wiele lat mieszkał w
mieście, jednak później ożenił się z chłopką i od dłuższego czasu mieszka w Bronowicach,
gdzie jest szanowany i lubiany, bo traktuje chłopów jak równych sobie.
Stanisław Wyspiański w Weselu w pewien sposób oddał chłopom hołd i honor. Pokazał to,
że nie są sprawiedliwie postrzegani, a ich życie jest cięższe niż na co dzień wydaje się
mieszczanom.

Chłopi potrafią być inteligentni, w dodatku bardzo szlachetni, pracowici i wierni tradycji, od
czego w miastach się już odchodziło. Mieszczanie uważali się za następców szlachty, czuli się
lepsi, ponieważ byli bardziej obyci i wykształceni. Chociaż stawiali się na szczycie polskiego
społeczeństwa, brakowało im odwagi, aby wziąć sprawy w swoje ręce i poprowadzić
rodaków do walki za ojczyznę, Inteligencja wolała pogrążać się w dekadencji, uciekać w
pijaństwo i romanse. Doskonałym przykładem są tutaj Dziennikarz i Poeta. Mężczyźni
flirtowali z wiejskimi dziewczętami, ale nie traktowali ich poważnie. Mieszkańcy wsi byli dla
nich tylko rozrywką, ciekawą odmianą od codziennego życia w mieście.