Ako si Valeria Agatha, dalawampu’t tatlong taong gulang na simula
pagkabata na hanggang ngayon ay sa probinsya ng Batangas nakatira, at oo kilala nila ako bilang isang “Batangena” sa aming lugar ay payapa’t tahimik ngunit hindi maalis sa aming isipan ang bakas ng digmaang aming naranasan noong nagdaang mga taon lamang. Kung iniisip Ninyo na ang sanhi nito ay ang mga dayuhan ay,oo, tama ang hinala nyo na simula noon na pumasok hanggang ngayon na nagpupumilit pumasok sa ating bansa, sa kabutihang lagay ngayon ang Batangas ay nasa kalmado at payapang pakiramdam sa lahat, yun nga lang hindi pa rin maalis sa aming isipan na baka ngayon, bukas, makalawa ay posibilidad na kami ay kanilang gambalain muli at magdulot na naman ng panibagong pagkakagulo sa aming lugar. Upang kami ay makaiwas sa ganitong pangyayari ay nagtulungan at nagkooperasyon ang lahat sa amin upang mapatigil ang labanang ito.
Lumipas ang ilang taon, ay nakapagpatahimik naman ito ng aming
kalooban at panatag na ang aming isipan na hindi na muling mauulit ang sakit at paghihinagpis na naging epekto ng pagkakagulong iyon.