ანა ახალკაცი- დავალება 4

ის ხო იქ გათავდა? თუ დუგუკლდა რამე? იმ ზამთრის ჩონ სოფლის ხალღმა დააწყვეს

რო იყიდონ ცხორი, სასუქები _ დაûძახით ყოჩებს. საშიშო წელი იყო: ჲაღიები,
ყაჩაღია! გზებჩი იყნეს. სამი დასტანი იყნეს. ჩონც სამი ხანი ვიყნევით მარტყოფჩი.
თითო ერთ დასტამ გუგუშერიქა, რო გზაჩი ჩონა თანა ვჰყვანდეთყე, რო ჲაღიებმა და
ქურთებმა ყაჩაღობა არ უყონყე. ჩონ ვიყნევით რუანი. ათი მეთოფეც წამოიყûანეთ და
წამუელით, რო ჩამოიდეთ ისპაანს, ჩონ ვიტყითყე ისპაანიო, фარსულად - ესфაჰანს,
თუ გზაჩიგა შოგხდა მუშტარი, გავყიდოთ. ვერმის ჯორათი ვერ ექნა, იმისთი რო
რეზა-ხანსა სუ გზები დეეჭირა. ჩონ მოიყûანეთ მეთოფეები იქამდი, რო фერეიდანის
ჰადი იყო. იქით მეთოფე დავაბრუნეთ. საღომის ცხორები გამორეკეს ბიჭებმა, რო
თებსაყე გევეპარნეთყე. იმ ღამით ვიარეთ, გზა დავკარგეთ, გერივაც დავაბრუნეთ
ცხორები და წაველით ერთ სოფელჩი. მზემ რო ჰკრა, ორნი, რეზა ხანის კაცები,
მოგოწყდეს ზედ, შამოიდეს ჩონ მანზილზე. ბიჭებმა მითხრეს, რო: ცხორები ემათ
შათოლესო, სუს წაჲრეკენო. მე უთხარყე: ღმერთი დიდია-მეთქი. ჸემათ, მე რო // რომ
მამხედნეს, ძრიალ გამიამხანაგდეს. ამოიღე ერთი ნამაჲ წინდა; ნამაჲ _ კარგა;
ვაპატივეყე. ჩონ ვიტყით: მივეცი. მივეყე და მივეცით _ ორივე ერთია. ჸემათ ადგეს,
გავიდეს სხოგან, კაცი გამოგზავნეს ჩემთან, დამყონაღეს, წამიყûანეს თავით
მანზილზე. ისღა რო გომოვიდაყე // გომოუვიდაყე, ემათ მიყურეს, _პატივისცემა არი,
ხოდა ღამით მემებარა ბიჭებსათი ცხორები გააძღონ ბზეთ. ორი საათი რო გავა,
მაცნობონ, რო წავიდეთ გერივ ღამით _ რეზა ხანის ორდუმ არ გაიგოს. ბიჭები რო
მოიდეს, მითხრეს: ცხორები მაძღრებიაო, ჰაზირათ ვართ // მზადად ვართ, მოდი, რო
წავიდეთ. მე ჸემათ უთხარყე, რო, რიზა ხანის კაცებს: წავალ ამ ჩონი მანზილზე,
დავწვები, რო ფაჲშამზე წავიდეთ. მითხრეს: გაფს ჩონთან ნუ დაჲმალავთ. ჩონა ორნი
ვართ, ეს ჯანი რო გოქ, შენი გზაზე გარდავდებთო. უთხარყე, რო: ჰალაქი ეგრე
მითხარით, სწორს ვიტყი, დუგუწყოფ, რო ღამით გავიარნეთ.