Florante at Laura Buod ng bawat kabanata

Araling 1: Kay Selia

            Kapag naaalaala ng makata ang nakaraan, iisang babae ang binabalikan niya sa
gunita, si Celia lamang.  Matamis ang kanilang pag-iibigan at masaya sila habang
namamasyal sa Ilog Beata at Hilom. Ngunt ngayo’y di mapigilan ng makata ang pagluha
kapag naiisip na baka naagaw na ng iba ang pag-ibig ni Celia.  Dahil sa kalungkutan,
natutong magsulat ng tula ang makata. Inihahandog niya ang tulang ito kay Celia, na ang
sagisag ay M.A.R.

Aralin 2: Sa Babasa Nito

            Nagpapasalamat ang makata sa mga babasa ng kanyang awit. Ang kanyang akda ay
parang bubot na prutas sa unang tingin ngunit masarap kapag ninamnam. Hinihiling ng
makata na huwag babaguhin ang kanyang berso at pakasuriin muna ito bago pintasan.
Kung may bahaging di malinawan, iminumungkahi niyang tumingin lamang ang
mambabasa sa ibaba ng pahina at may paliwanag doon. Ipinakiusap din niya na huwag
babaguhina ng mga salita sapagkat sa halip na mapabuti ay baka sumama pa ang akda.

Aralin 3: Pambungad na Tagpuan

            Nagsisimula ang awit sa isang madilim at mapanglaw na gubat na di halos mapasok
ng sikat ng araw. Madawag ang gubat at maraming puno ng higera at sipres. Maraming
hayop dito, tulad ng ahas, basilisko, hyena, tigre at leon. Sa isang punong higera sa gitna ng
gubat, naktali ang paa, kamay at leeg ng isang guwapong binata, na may makinis na balat at
kulay gintong buhok. Sayang walang mga nimpa sa gubat na makapagliligtas sa binata.

Aralin 4: Ang Reynong Albanya

            Umiiyak ang binatang nakagapos. Sinabi niyang naghahari ang kasamaan sa
kahariang Albanya. Bawal magsabi ng totoo, may parusa itong kamatayan. Kagagawan ni
Konde Adolfo ang lahat, sapagkat ibig nitong mapasakanya ang kapangyarihan ni Haring
Linseo at ang kayamanan ni Duke Briseo na ama ng nakagapos.

Aralin 5: Pighati ng Nagmamahal

            Nakikiusap ang binatang nakagapos na ibagsak ng kalangitan ang poot nito at
parusahan ang masasama. Alam niyang lahat ng nangyayari ay sa ikabubuti ng lahat kaya’t
nakahanda siyang magdusa. Ang tanging hiling niya ay sana, maalaala siya ng minamahal
na si Laura. Kung naiisip niyang iniiyakan ni Laura ang kanyang pagkamatay, para na rin
siyang nagkaroon ng buhay na walng hanggan. Ngunit ang labis na ipinaghihirap ng
kanyang loob ay ang hinalang baka naagaw na ng kanyang karibal na si Adolfo ang
pagmamahal ni Laura.

Aralin 6: Magandang Alaala

            Larawan ng kalungkutan at pagseselos ang binatang nakagapos. Isinigaw niya sa

buong kagubatan ang kanyang sama ng loob dahil tila nalimot na siya ni Laura, ngayon pa
namang kailangan niya ito. Noon, kapag patungo sa digmaan, ang binata ay pinababaunan
ni Laura ng luha at ng bandang may letrang L at mahahalagang bato. Pagkagaling sa
labanan, munting galos ng binata ay huhugasan agad ni Laura ng luha. At kung nalulungkot
ang binata pinipilit siyang aliwin ni Laura. Ibig ng binatang nakagapos na muling ipakita ni 
Laura ang dating pag-aalaala sa kanya. Ngunit natatakot ang lalaki na baka naagaw na ni
Adolfo so Laura. Kaya’t nasabi niyang pasasalamatan pa niya si Adolfo pahirapan man siya
nang husto, huwag lamang agawin si Laura. Lumuha ng lumuha ang lalaki hanggang sa
siya’y mapayukayok.

Aralin 7: Kapangyarihan ng Pag-ibig

            Nagkataong dumating sa gubat ang isang mandirigma o gerero na sa pananamit ay

masasabing isang Morong taga-Persiya. Naupo ito sa lilim ng isang puno at lumuluhang
naghimutok. Nagbanta siya na sino mang umagaw sa pagmamahal ng babae ay papatayin
niya, maliban sa kanyang ama. Naihimutok ng gererong Moro na sadyang napakalaki ng
kapangyarihan ng pag-ibig. Kahit mag-aama’y nag-aaway nang dahil sa pag-ibig.

Aralin 8: Duke Briseo: Amang Mapagmahal

            Nang huminto sa paghihimutok ang gerero, nagulat pa ito sa sumalit na buntung

hininga ng lalaking nakagapos. Noo’y ginugunita ng nakagapos ang amang mapagmahal na
ipinapatay ni Adolfo. Pinaghiwa-hiwalay ang ulo, katawan at mga kamay ng kanyang ama at
walang nakapangahas na ito’y ilibing. Ngunit hanggang sa huling sandali, tanging
kapakanan ng kaisa-isang anak ang nasa isip ng ama.

Aralin 9: Amang Di Dapat Pamarisan

            Naalaala rin ng gerero ang sariling ama na kaiba sa ama ng lalaking nakagapos ay di
nagpakita ng pagmamahal sa anak minsan man. Ang lalong masakit, ang kanyang ama pa
ang umagaw sa babaing kanyang pinakamamahal. Maagang naulila sa ina ang gerero kaya’t
di siya nakatikim ng pagmamahal ng magulang. Naputol ang iniisip ng gerero nang marinig
sa nakagapos na malibing man ito ay patuloy pa ring mamahalin si Laura.

Aralin 10: Panganib na nakaamba

            Dalawang leon ang papalapit sa nakagapos ngunit parang naaawang napahinto ang
mga ito sa harap ng lalaki. Sa harap ng nagbabantang kamatayan sa pangil ng mga leon,
nagpaalam ang binata sa bayang Albanya na pinaghandugan ng kanyang paglilingkod at
kay Laura. Sinabi ng binata na ang lalong ipinaghihirap ng kanyang loob ay ang
pangyayaring haharapin niya ang kamatayan nang di angkin ang pag-ibig ni Laura.

Aralin 11: Ang Tagapagligtas

            Hindi na natiis ng gerero ang naririnig na daing. Kaya’t hinanap niya ang
pinanggagalingan ng tinig. Pinagputol-putol ng gerero ang mga dawag hanggang marating
ang kinaroroonan ng nakagapos. Anyong sisilain na ng dalawang leon ang binata na sa tindi
ng hirap ay nawalan ng malay. Pinagtataga ng gerero ang dalawang leon hanggang sa
mapatay. Pagkatapos kinalagan nito at kinalong ang binata.

Aralin 12: Atas ng Langit

            Nang matauhan ang binata, si Laura agad ang unang hinanap. Nagulat pa ito nang
mamalayang nasa kandungan siya, hindi ni Laura, kundi ng isang Moro. Ipinaliwanag ng
gerero na di niya natiis na di tulungan ang binata, sapagkat magkaiba man sila ng
pananampalataya, nakaukit din sa kanyang puso ang pagtulong sa kapwa, gaya ng iniuutos
ng Langit ng mga Kristiyano. Sa halip na magpasalamat, isinagot ng binata na higit pang ibig
niyang mamatay sa laki ng hirap na dinaranas. Sa narinig na ito, napasigaw ang gerero.

Aralin 13: Mga Mapagpalang Kamay

            Walang kibuan ang dalawa hanggang sa lumubog ang araw. Dinala ng gerero ang
binata sa isang malapad at malinis na bato. Dito pinakain ng Moro ang binata na di nagtagal
ay nakatulog sa kanyang kandungan. Magdamag na binantayan ng gerero ang binata, na
tuwing magigising ay naghihimutok. Nang magising kinaumagahan, nakapagpanibagong
lakas na ang binata. Itinanong ng Moro ang dahilan ng paghihirap ng loob nito.
Aralin 14: Bugtong na Anak
            Isinalaysay ng binata ang kanyang buhay. Siya’y si Florante, nag-iisang anak ni Duke
Briseo ng Albanya, at ni Prinsesa Floresca ng Krotona. Sa Albanya siya lumaki at nagkaisip.
Ang kanyang  ama’y tanungan o sanggunian ni Haring Linseo at tumatayong pangalawang 
puno sa kaharian. Isang matapang na pinuno at mapagmahal na ama si Duke Briseo.
            May ilang mahalagang pangyayari noong bata pa si Florante. Nang sanggol pa’y
muntik na siyang madagit ng isang buwitre ngunit nailigtas siya ng pinsang si Menalipo.
Isang araw, isang ibong arkon ang biglang pumasok sa salas at dinagit ang kanyang
dyamanteng kupido sa dibdib. Nang siya’y siyam na taon na, pinalilpas niya ang maghapon
sa pamamasyal sa burol. Bata pa’y natuto na siyang mamana ng mga ibon at iba pang
hayop. Naging mapagmahal siya sa kalikasan.

Aralin 15: Laki sa Layaw

            Lumaki sa galak si Florante. Ngunit ngayon niya naisip na di dapat palakhin sa layaw
ang bata sapagkat sa mundong ito’y higit ang hirap kaysa sarap. Ang batang nasanay sa
ginhawa ay maramdamin at di makatatagal sa hirap.
            Alam ito ni Duke Briseo. Kaya’t tiniis nito ang luha ng asawa at masakit man sa loob
na mawalay sa anak, ipinadla siya ng ama sa Atenas upang doon mag-aral.

Aralin 16: Nahubdan ng Balatkayo

            Labing-isang taong gulang si Florante nang ipadala sa Atenas upang mag-aral. Ang
naging guro niya rito ay si Antenor. Isa sa mga estudyante rito ay ang kababayang si Adolfo,
na nang una ay nadama na si Florante na tila pakunwari lamang ang kabaitan ni Adolfo.
Anim na taon sa Atenas si Florante. Sa loob ng panahong ito, natuto siya ng pilosopiya,
astrolohiya at matematika.

Aralin 17: Nalulumbay na Puso

            Nanguna si Florante sa katalinuhan at dinaig niya maging si Adolfo. Napabalita ang
una sa buong Atenas. Dito na lumabas ang tunay na pagkatao ni Adolfo. Sa isang dulang
ginampanan nina kapwa ni Florante, pinagtangkaan nitong patayin ang huli. Salamat at
nailigtas siya ng kaibigang si Menandro. Kinabukasan din, umuwi sa Albanya si Adolfo.

Naiwan sa Atenas si Florante at nagtagal doon nang isang taon pa. isang araw,
tumanggap ng liham si Florante mula sa ama. Sinasabi sa sulat na namatay ang kanyang ina.
Nawalan ng malay si Florante sa tindi ng kalungkutan. Hindi nakabawas sa kanyang
kalungkutan ang tapat na pakikiramay ng guro at mga kamag-aral.

Aralin 18: Paalam, Bayan ng Atenas

            Pagkaraan ng dalawang buwan ng matinding kalungkutan para kay Florante

dumating ang ikalawang sulat ng kanyang ama, kasama ang sasakyang sumundo sa kanya.
Bago umalis pinagbilinan si Florante ng gurong si Antenor na pakaingatan ng una si Adolfo
sapagkat tiyak itong maghihiganti. Idinagdag pang huwag padadala si Florante sa magiliw
na pakikiharap. Pinayuhan siyang lihim na maghanda nang hindi nagpapahalata.
           
            Pinayagan ni Antenor si Menandro na sumama kay Florante. Ang magkaibigan ay
inihatid ng kanilang mga kamag-aral hanggang sa daungan.
Aralin 19: Sa Bayan ng Crotona

            Di nagtagal nakarating sa Albanya ang magkaibigan. Pagkakita sa ama, napaluha si

Florante nang muling manariwa ang sakit ng loob sa pagkamatay ng ina. Noon dumating
ang sugo ni Haring Linseo, dala ang sulat ng Hari ng Crotona na humihingi ng tulong
sapagkat nilusob ang Krotona ni Heneral Osmalikng Persiya. Pangalawa ito ng bantog na si
Prinsipe Aladin na hinahangaan ni Florante at ayon sa balita’y kilabot sa buong mundo. Sa
narinig, napangiti ang Moro at nagsabing bihirang magkatotoo ang mga balita at
karaniwang may dagdag na.

            Nagtungo sa palasyo ng Albanya ang mag-ama. Doon masakit man sa loob, pumayag
din ang ama ni Florante nang ito’y hirangin ng hari na heneral ng hukbo.

Aralin 20: Kagandahang Walang Kawangis

            Nakilala ni Florante ang anak ng hari na si Laura, isang dalagangkaagaw ni Venus sa
kagandahan, isang kagandahang mahirap isiping makapagtataksil.

            Sa harap ng kagandahan ni Laura, laging nagkakamali ng sasabihin si Florante

sapagkat natatakot siyang baka di maging marapat sa dalaga.

Aralin 21: Pangarap na Pagibig

            Tatlong araw ang piging ng hari para kay Florante. Sa loob ng panahong ito ay di man
lamang nakausap ni Florante nang sarilinan si Laura. Sa kabutihang-palad, isang araw bago
umalis sina Florante upang makidigma, nakausap nito ang dalaga at pinagtapatan ng pag-
ibig. Hindi sumagot ng ‘oo” ang dalaga ngunit lumuha siya nang umalis si Florante
patungong digmaan.

Aralin 22: Tagumpay at Pighati

            Dahil sa luhang pabaon ni Laura, natiis ni Florante ang kalungkutang bunga ng
pagkawalay sa minamahal. Pagdating sa digmaan, naabutan ng hukbo nina Florante na
halos mawasak na ang kaaway ang kuta ng Krotona. Ngunit magiting na nagtanggol si
Florante at ang kanyang mga kawal hanggang sa hamunin ni Osmalik si Florante na silang
dalawa ang magharap. Limang oras silang naglaban hanggang sa mapatay ni Florante si
Osmalik. Ipinagbunyi ng taong-bayan si Florante lalo nang malamang ito’y apo ng hari ng
Krotona. Ngunit nahaluan ng lungkot ang kanilang kagalakan nang magkita ang maglolo.
Muling nanariwa ang kirot ng pagkamatay ng ina ni Florante. Dito naisip ni Florante na
walang lubos na ligaya sa mundo.
            Pagkaraan ng limang buwan sa Krotona, nagpilit nang bumalik sa Albanya si Florante
upang makita si Laura. Ngunit nang malapit na at natatanaw na ang moog ng Albanya,
biglang kinutuban si Florante.

Aralin 23: Pag-ibig na Pilit

            Hindi nagkamali ang kutob ni Florante. Nakawagayway sa Albanya ang bandilang
Moro. Pinatigil muna ni Florante ang kanyang hukbo sa paanan ng bundok. Mula roon
natanaw nilang tila pupugutan ng ulo ang isang babae. Dali-daling lumusob sina Florante at
ginapi ang mga Moro. Naligtas ang babae na walng iba kundi si Laura. Papupugutan ng ulo
ang dalaga sapagkat tinanggihan nito ang pag-ibig ng emir at ito’y sinampal pa. noon
binigkas ni Laura ang “sintang Florante.”

            Pinawalan ni Florante ang hari, ang kaniyang ama at ang iba pang bilanggong
kinabibilangan ni Adolfo. Lalong nainggit si Adolfo kay Florante hindi lamang dahil sa
papuring tinanggap kundi dahil nakamit pa niya ang pag-ibig ni Laura. Dahil dito, muling
nagbalak si Adolfo na ipahamak si Florante.

Aralin 24: Patibong ng Taksil

            Pagkalipas ng ilang buwan, lumusob ang hukbo ng Turkiya sa pamumuno ni
Miramolin. Ngunit tinalo si Florante si Miramolin. Naging sunod-sunod ang tagumpay ni
Florante hanggang sa umabot sa 17 ang mga haring nagsigalang sa kanya.

            Isang araw, nasa Etolya si Florante at ang kanyang hukbo nang dumating ang sulat ng
hari na nagpapauwi sa kanya. Iniwan niya ang hukbo kay Menandro. Ngunit pagdating sa
Albanya, nilusob siya ng 30,000 sandatahan at noon di’y ibinilanggo. Noon niya nalamang
ipinapatay ni Adolfo si Haring Linseo at ang kanyang amang si Duke Briseo. Si Laura
nama’y nakatakdang ikasal kay Adolfo. Labingwalong araw na ipiniit si Florante.
Pagkaraan, itinali siya sa gubat na kinatagpuan sa kanya ng gererong Moro.

Aralin 25: Ang Hinagpis ng Gerero

            Nang matapos magsalaysay si Florante, nagpakilala ang Moro. Siya si Aladin mula sa
Persiya na anak ni Sultan Ali-Adab. Sinabi ni Aladin na yamang kapwa sila sawi ni Florante,
mamuhay na silang magkasama sa gubat. Noon isinalaysay ni Aladin ang kanyang
pinagdaanang buhay. Ikinuwento niya ang pakana ng sarili niyang ama upang maagaw sa
kanya si Flerida. Ipinapakulong siya nito sa bintang na iniwan niya ang hukbo sa Albanya
kahit wala pang utos ng sultan. At nang mabawi ni Florante ang Albanya, hinatulang
pugutan ng ulosi Aladin. Pinatawad siya sa kondisyong aalis siya sa Persiya noon din.
Bagama’t nakaligtas sa kamatayan, higit pang ibig ni Aladin na mamatay kaysa maagaw ng
iba ang pagmamahal ni Flerida.

Aralin 26: Mga Tinig ng Pag-ibig

            Natigil sa pag-uusap ang dalawa nang marinig ang dalawang babaing nag-uusap.
Ayon sa isa, nang malaman niyang papupugutan ng ulo ang kanyang minamahal,
nagmakaawa siya sa sultan. Pumayag ang sultan na patawarin ang nobyo ng babae, kung
papayag itong pakasal sa sultan. Walang nagawa ang babae kundi ang sumang-ayon. Ngunit
nakaalis ang kanyang nobyo nang di sila nagkausap. Nang gayak na ang kanilang kasal
tumakas ang babae na nakadamit-gerero. Ilang taon siyang naglagalag sa mga bundok at
gubat hanggang sa mailigtas niya ang kausap.

            Noon biglang sumulpot sina Florante at Aladin. Sa di inaasahang pagtatagpong iyon,
di masusukat ang kaligayahan ng apat na tauhan.

Aralin 27: Sa Bingit ng Kamatayan

            Si Laura naman ang nagsalaysay. Ayon sa kanya, napapaniwala ni Adolfo na

gugutumin ng hari ang taong-bayan kaya’t nagkagulo ang mga ito. Kasunod ng
pagkakagulo, ipinapatay ni Adolfo ang hari at ang matatapat na alagad nito. Inagaw ni
Adolfo ang pagkahari at pinilit si Laurang pakasal sa kanya. Hindi nagpapahalata ng tunay
na niloloob, pumayag si Laura ngunit humingi ng limang buwang palugit upang
magkapanahong mapauwi si Florante. Sa kasamaang-palad, nahulog si Florante sa pakana
ni Adolfo at naipatapon. Handa nang magpakamatay si Laura nang dumating si Menandro
na siyang nakatanggap ng sulat ni Laura kay Florante. Tumakas si Adolfo, tangay si Laura
na pinagtangkaang abusuhin sa gubat na iyon. Siya namang pagdating ni Flerida. Pinana
nito si Adolfo na namatay noon din.

Aralin 28: Masayang Wakas

  
            Matapos ang pagkukuwento ni Laura, dumating si Menandro na may kasamang
hukbo. Laking tuwa nito nang makita ang kaibigang si Florante. Ipinagbunyi ng hukbo ang
bagong hari na si Florante. Ipinagsama nina Florante sa Albanya sina Aladin at Flerida na
kapwa pumayag na maging Kristiyano. Nakasal sina Florante at Laura at sina Aladin at
Flerida. Umuwi sa Persiya sina Aladin at Flerida nang mamatay si Sultan Ali-Adab.
Nagpasalamat sa Diyos ang mga mamamayang nasisiyahan sa pamumuno nina Florante at
Laura.