UNIVERSITETI POLITEKNIK I TIRANËS

FAKULTETI I TEKNOLOGJISE SE INFORMACIONIT

DEPARTAMENTI I I ELEKTRONIKËS DHE TELEKOMUNIKACIONIT

DETYRË KURSI
(Varianti nr.8)

Lënda: Përpunimi numerik i sinjaleve

Punoi: Ada Tota TLK-2A Pranoi: Prof. Dr. Vladi Koliçi

1
 1. Per sistemin linear, invariant, shkakesor te pershkruar nga ekuacionet me diferenca:

[𝑥(𝑛) + 𝑥(𝑛 − 1) + 𝑥(𝑛 − 3)] Tiranë 2023

𝑦(𝑛) =
4

Nese hyrja eshte: 𝑥(𝑛) = 0.75(0.9)𝑛u(n)- 0.25(−0.9)𝑛u(n)

Llogarisni:

a) Pergjigjen impulsive h(n).

b) Konvolucionin y(n)=x(n)*h(n).
c) Transformimin z te h(n), pra H(z).
d) Polet dhe zerot dhe ndertojini ato grafikisht.
e) Zonen e konvergjences ZEK.

a) Kodi i nevojshëm për të marrë përgjigjen impulsive është si më poshtë:

% Përcaktojmë sinjalin e hyrjes x(n)

n = 0:20; % Diapazoni për vlerat e n
x = 0.75 * (0.9).^n .* (n >= 0) - 0.25 * (-0.9).^n .* (n >= 0);

% Përcaktojmë koeficentët e funksionit

b = [1/4, 1/4, 0/4, 1/4];
a = 1;

% Llogarisim përgjigjen impulsive

h = filter(b, a, [1 zeros(1, numel(n)-1)]);

% Ndërtojmë grafikun e përgjigjes impuslive

stem(n, h);
xlabel('n');
ylabel('h(n)');
title('Përgjigja impulsive');

 Output-I që marrim nga ky kod është:

2
b) Për të kryer konvolucionin e y(n)=x(n)*h(n) përdorim kodin:

n_x = 0:10; % Diapazoni per vlerat e n

n_h = 0:length(h)-1; % Diapazoni per vlerat e h(n)

% Përcaktojmë sekuencën hyrëse x(n)

x = 0.75 * (0.9).^n_x .* (n_x >= 0) - 0.25 * (-0.9).^n_x .* (n_x >= 0);

% Llogarisim konvolucionin me atë të funksionit përkatës

y = conv(x, h);

% Përcaktojmë intervalin për sekuencën që rezulton y(n)

n_y = n_x(1) + n_h(1):n_x(end) + n_h(end);

% Ndërtojmë sekuencën që rezulton y(n)

stem(n_y, y);
xlabel('n');
ylabel('y(n)');
title('Konvolucioni y(n) = x(n) * h(n)');

 Përgjigja grafike që marim nga Matlab rezulton si më poshtë:

3
c) Për të gjetur funksionin transmetues H(z) përdorim kodin:

a=[1]; %Koeficientet e y
b=[1/4, 1/4, 0/4, 1/4]; %Koeficientet e x
ts=1; %sekonda
sys = tf(b,a,ts,'Variable','z^-1');
sys=idtf(sys)

 Përgjigja që marrim është:

sys =
1
Duke ditur qe 0.25= themi që:
4
0.25 + 0.25 z^-1 + 0.25 z^-3
𝟏 𝟏 𝟏
H(z)= + z^-1 + z^-3
𝟒 𝟒 𝟒
Sample time: 1 seconds

d) Në mënyrë që të llogarisim polet dhe zerot duhet të përdorim kodin si më poshtë:

a=[1]; % koeficenti përkatës në krahun e y-eve

b= [1/4, 1/4, 1/4]; % koeficentet përkatës në krahun e x
roots(a); % përcakton polet e funksionit
roots(b); % përcakton zerot e funksionit
zplane(b,a); % paraqitja grafike e zerove dhe poleve

 Rezultati që na paraqitet është i tillë:

4
e) Për të llogaritur zonën e konvergjencës ZEK përdorim kodin e mëposhtëm:

% Përcaktojmë koeficientët e emëruesit të funksionit të transferimit H(z).

denominator = [1/4, 1/4, 0/4, 1/4];

% Gjejmë rrënjët (polet) e polinomit të emëruesit

poles = roots(denominator);

% Gjejmë zonën e konvergjencës (ZEK)

ZEK = abs(poles) < 1;

% Ndërtojmë zonën e konvergjencës

figure;
hold on;
plot(real(poles(ZEK)), imag(poles(ZEK)), 'ro');
plot(cos(linspace(0, 2*pi)), sin(linspace(0, 2*pi)), 'k--');
axis equal;
title('Zona e Konvergjncës (ZEK)');
xlabel('Boshti Real');
ylabel('Boshti Imagjinar');
legend('ZEK', 'Rrethi njësi');
hold off;

 Përgjigja që marim rezulton e tillë:

5
2. Per sinjalin e meposhtem llogarit:

x(n) = [cos(0.7πn) + j sin(0.8πn)] [u(n) − u (n − 41)]

a) Transformimin furie ne kohe diskrete DTFT te sinjali duke perdorur si mjet

llogaritjeje DFT, pra X (𝑒𝑗𝜔).

b) Spektrin e amplitudes dhe te fazes, si dhe ndertoji ato grafikisht. Grafiket ndertojini ne nje
figure te vetme duke emertuar boshtet dhe vendosur nje titull per secilin grafik.Percakto gjatesine
N ne menyre qe grafiket te kene kuptim.

a) Duke përdorur kodin e mëposhtëm marim këto rezultate:

% Përcaktojmw ekuacionin e sinjalit

n = 0:40; % Përcaktojmw intervalin kohor për n
x = (cos(0.7*pi*n) + 1i*sin(0.8*pi*n)) .* (heaviside(n) - heaviside(n-41));

% Llogarisim DTFT duke përdorur funksionin fft

N = length(x); % Gjatësia e sinjalit
X = fft(x, N); % Llogarisim DFT-në e sinjalit

% Pwrcaktojmw boshtin e frekuencës

omega = 2*pi/N * (0:N-1); % Boshti i frekuencës nga 0 në 2*pi

% Shfaqen vlerat DTFT

disp("Vlerat DTFT në kohë diskrete:");
disp(X);

Columns 1 through 8 Columns 9 through 16 Columns 17 through 24

0.5000 - 0.0000i 0.8885 + 0.9767i 3.4951 +11.1235i
0.5265 + 0.0788i 1.0031 + 1.2396i -3.8811 -12.3035i
0.5565 + 0.1632i 1.1632 + 1.6007i -1.5966 - 5.6546i
0.5909 + 0.2553i 1.4061 + 2.1388i -0.9608 - 3.9911i
0.6306 + 0.3578i 1.8286 + 3.0548i -0.6253 - 3.2696i
0.6773 + 0.4745i 2.7956 + 5.0889i -0.3861 - 2.9726i
0.7331 + 0.6106i 8.6242 +16.7791i -0.1475 - 3.0536i
0.8017 + 0.7739i -2.3996 - 4.2374i 0.2578 - 3.9074
6
Columns 25 through 32 Columns 33 through 40 Column 41
2.0607 - 9.3181i 0.4257 - 0.7635i 0.4766 - 0.0750i
-6.4702 +16.6227i 0.4062 - 0.6374i
-5.4535 +11.0496i 0.4004 - 0.5353i
6.7656 -13.3612i 0.4028 - 0.4470i
1.4545 - 3.0181i 0.4108 - 0.3671i
0.7868 - 1.6881i 0.4228 - 0.2920i
0.5651 - 1.1952i 0.4379 - 0.2195i
0.4700 - 0.9335i 0.4559 - 0.1477i

b) Për të ndëtuar grafikisht grafikët e amplitudës dhe fazës duhet të përdorim kodin e meposhtëm duke
bërë kujdes ne zgjedhjen e vlerës për N. N përfaqëson gjatësinë e sinjalit të hyrjes ose gjatësinë e
dëshiruar të llogaritjes DFT. Gjatësia N përcakton numrin e mostrave të marra në konsideratë në
llogaritjen DFT. Zgjedhja e N mund të ndikojë në rezolucionin dhe diapazonin e frekuencës së
spektrit që marim si rezultat. Prandaj duke i dhënë N një vlerë prej 1024 (relativisht numër të madh
dhe duke e marrë dhe si shumëfish të dyshit në mënyrë që teë këmi llogaritje sa më efikase) do të
marim një rezulat më të hollësishem të spektrave.

% Përcaktonjmë ekuacionin e sinjalit

n = 0:40; % Përcaktonjmë intervalin kohor për n
x = (cos(0.7*pi*n) + 1i*sin(0.8*pi*n)) .* (heaviside(n) - heaviside(n-41));

% Llogarisim DTFT duke përdorur funksionin fft

N = 1024; % Zgjidhni një vlerë të përshtatshme për DFT
X = fft(x, N); % Llogarisim DFT-në e sinjalit

% Përcaktojmë boshtin e frekuencës

omega = 2*pi/N * (0:N-1); % Boshti i frekuencës nga 0 në 2*pi

% Llogarisim spektrat e amplitudës dhe fazës

amp_spectrum = abs(X);
phase_spectrum = angle(X);

% Ndërtojmë spektrat në një figurë të vetme

figure;
subplot(2, 1, 1);
plot(omega, amp_spectrum);
xlabel('Frekuenca (rad/mostër)');
ylabel('Amplituda');
title('Spektri I Amplitudës');

subplot(2, 1, 2); 7
plot(omega, phase_spectrum);
xlabel('Frekuenca (rad/mostër)');
ylabel('Faza (rad)');
title('Spektri I Fazës');


Nëse ne kod do të përdorim N = length(x); do të përftonim një figurë të jo mjaftueshëm të qartë.