Paruzja w sztuce

Uroczystość Jezusa Chrystusa,

Króla Wszechświata
Paruzja, Dzień Pański, Drugie przyjście (z gr.
παρουσία, obecność, przyjście, pojawienie się) –
według Nowego Testamentu oznacza
zapowiadany przez proroków powrót Chrystusa
na świat w chwale pod koniec dziejów, jako
triumfatora nad złem, wskrzesiciela umarłych i
sędziego świata. Jej źródłami biblijnymi są słowa
Jezusa w ewangeliach, komentarze św. Pawła z
Tarsu i Apokalipsa św. Jana.
Wierzymy, że Chrystus
przyjdzie powtórnie,
aby dokonać
odnowienia całego
świata i aby wypełniły
się w Nim zamysły
Opatrzności –
doprowadzenie
stworzenia do pełnej
doskonałości.

Grecka ikona z ok. 1700 r.

 Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla
Wszechświata
Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem
całego stworzenia - wszechświata. Jego panowanie nie wynika
z jakichś dokonań, z wybrania czy z wywalczenia tej godności.
On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i
Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu ma absolutną władzę.
Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza i nim włada.
Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich
królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów,
wszystkich miejsc i wszystkich czasów. Ono już istnieje w
Kościele, choć jeszcze nie zostało do końca wypełnione.
Dlatego właśnie w codziennej modlitwie, którą zostawił nam
sam Chrystus, wołamy z nadzieją:

Przyjdź królestwo Twoje!

 Artyści wiele razy przedstawiali scenę
Paruzji i Sądu Ostatecznego.

• Hans Memling, Sąd Ostateczny, ok. 1470 r., Muzeum Narodowe w Gdańsku
• Michał Anioł, Sąd Ostateczny, 1534-1541, Kaplica Sykstyńska w Watykanie
• Stefan Lochner, Sąd Ostateczny, ok. 1435, Wallraf-Richartz-Museum
• Giotto, Sąd Ostateczny, 1306 r., Kaplica Scrovegnich, Padwa
• Rogier van der Weyden, Sąd Ostateczny (znany też jako Ołtarz z
Beaune), ok. 1445-1450 r., hospicjum w Beaune.
• Hieronin Bosch, Sąd Ostateczny (tryptyk), po 1482 r., Akademia
Sztuk Pięknych, Wiedeń
• Peter Paul Rubens, Sąd Ostateczny, 1617 r., Stara Pinakoteka,
Monachium