საინფორმაციო ომი

ტერმინი საინფორმაციო ომი არის ამერიკული კონეფცია, რომელიც მოიცავს

საინფორმაციო ტექნოლოიების( კომპიუტერული და სატელეკომუნიკაციო
მოწყობილობები) გამოყენებას და მენეჯმენტს, მოწინააღდმეგეზე უპირატესობის
მოსაპოვებლად. საინფორმაციო ომი შესაძლოა მოიცავდეს ტაქტიკური ინფორმაიის
მოპოვებას, მიღებული ინფორმაიის ვალიდურობის დადასტურებას,
დეზინფორმაციისა და პროპაგანდის გავრცელებას - მოწინააღმდეგისა და
საზოგადოების დემორალიზებისათვის ან მანიპულაციისთვის, ასევე, ხელის შეშლას
მოწინააღმდეგისთვის, მოიპოვოს სარწმუნო ინფორმაცია.

იმის გამო, რომ ინტერნეტი ბოლო 10 წლის განმავლობაში გავრცელდა,

ინფორმაციული ომი ასჯერ გამძაფრდა, რასაც მოწმობს ახალი თაობის ომის, ე.წ
„ქსელური ომის“ განვითარება. ინფორმაციული ომი, ჩვეულებრივთან შედარებით,
გავლენას ახდენს საზოგადოების ყველა ასპექტზე.

ინფორმაციული ომის მეთოდებია:

 ტელევიზიისა და რადიოგადაცემების ჩახშობა

 დეზინფორმაციის გავრცელება
 ლოგისტიკური ქსელების დაბლოკვა
 მოწინააღმდეგის საკომუნიკაციო საშუალებების მწყობრიდან გამოყვანა.

არსებობს საინფორმაციო ომის სამი მიზანი:

 ვაკონტროლოთ ინფორმაციული სივრცე ისე, რომ მისი გამოყენება

შეგვიძ₾ია, ხოლო სამხედრო ინფორმაციული ფუნქციების დაცვა მტრის
მოქმედებებისგან.
 გამოიყენოს ინფორმაცია კონტროლზე მტერზე ინფორმაციული
შეტევის ასატარებლადშეიარაღებული ძალების საერთო ეფექტურობის
გაუმჯობესება სამხედრო ინფორმაციის ფუნქციების ფართო
გამოყენების საშუალებით.

არსებობს მტრის ინფორმაციულ ფუნქციებზე ზემოქმედების ორი გზა, ირიბი

და პირდაპირი. არაპირდაპირი ინფორმაიის შეტევა მოიცავს საინჟინტრო
საშუალებების გამოყენებას, რომლის საშუალებითაც შეგვიძლია ავაშენოთ
თვიმთფრინავების და ყალბი აეროდრომების სტრუქტურების მაკეტები და მათთან
მუშაობის სიმულაცია. ჩვენი მიზანია, რომ მტერი დააკვირდეს ცრუ აეროდრომს და
მას რეალურად მოეჩვენს. პირდაპირი ინფორმაციის შეტევაა, მაგალითად თუ
შევძელით მტრის მონაცემთა ბაზაში ინფორმაციის შეცვვლა საბრძოლო
მოქმედებების დროს არსებული კომუნიკაციების შესახებ (ყალბი ინფორმაციის ჩასმა,
რომ ხიდები განადგურებულია და ა.შ) ცალკეული მტრის დანაყოფების
იზოლირებისთვის.

21-ე საუკუნეში მსოფლიოს წამყვანი ქვეყნები დეზინფორმაციის

გავრცელებას, გამომდინარე იქიდან, რომ მსოფლიოს მოსახლეობის უმრავლესობა
აქტიურად ჩართულია ,,სოციალურ ქსელში“. რუსეთი თავის პოლიტიკას
წარმატების ასრულებს დეზინფორმაციის გავრცელებით. მაგალითად შეგვიძლია
განვიხილოთ 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომი.

რუსეთის ხელისუფლების მხრიდან მოხდა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთში

მცხოვრებთა საკითხის პოლიტიზირება და ეს საკითხი უსაფრთხოების ჭრილში
გადაიტანეს იმ თვალსაზრისით, რომ აღნიშნულ ტერიტორიებზე რუსეთის
მოქალაქეები ცხოვრობდნენ და საქართველო მათ, ამ ტერიტორიების სხვა
მოსახლეობასთან ერთად, ექმნებოდათ საფრთხე, რითაც მოიპოვა მხარდაჭერა ძალის
გამოყენებაზე. ამ შემთხვევაში ,,ინფორმაციული ომის“ ავტორად შეგვიძლია
განვიხილოთ რუსეთის ხელისუფლება.

8 აგვისტოს, რუსულმა მედიამ რუსეთის სამხედრო აგრესიის გამართლების

მიზნით კონფლიქტის დაწყებაში ქართული მხარის დადანაშაულება დაიწყო.
რუსული ტელეკომპანია ,,Russia Today” ავრცელებს მასალას, სადაც მოთხრობილია
თუ როოგრ დაესხა თავს საქართველო ე.წ სამხრეთ ოსეთს, მიწასთან გაასწორა
დასახლებული პუნქტები და ქალაქი ცხინვალი, ხოლო რუსეთის საბრძლო
თვიმთფრინავები საქართველოს ტერიტორიაზე სისხლისღვრის და ოსური
მოსახლეობის ეთნიკური წმენდის შესაჩერებლად შევიდნენ. აღნიშნული თარიღი
რუსულ-ქართული კონფლიქტის დაწყების რუსული ვერსიაა, რომლის მიხედვითაც,
სამხედრო მოქმედებები პირველად ქართულმა მხარემ დაიწყო, რუსული ჯარები კი
საქართველოს ტერიტორიაზი მხოლოდ ამის შემდეგ შემოვიდნენ. ასევე რუსული
მედიასაშუალებები და სოციალური ქსელები გაყალბებულად მიიჩნევენ ფოტოებს,
რომლებიც გორის დაბომბვის დროსაა გადაღებული. გორში მცხოვრები
დაზარალებული გარდაცვლილ ძმასთან ერთადაა ასახული. მათი თქმით, ფოტოს
ავთენტურობას მეორე ფოტო აყენებდა ეჭვქვეშ, სადაც პირველ ფოტოზე გამოსახული
გარდაცვლილი სხვა ადგილზე იმფოფება, ხოლო მისი მდგომარეობა შეცვლილია.
ომისშემდგომი რუსული პროპაგანდა, ერთი მხრივ, მუდმივად თესავს რუსეთთან
ომის განახლების შიშს, მეორე მხრივ კი, აღვივებს უნდობლობას, რომ ომის დაწყების
შემთხვევაში, საქართველოს მისი სტრატეგიული პარტნიორები ვერ დაიცავდნენ.

დასკვნა

ინფორმაიული ომი, როგორც საკუთარი სახელმწიფოს ან მოწინააღმდეგე

სახელმწიფოს მოსახლეობაზე ზემოქმედების მეთოდი, დიდი ხნის წინ გაჩნდა.
ინფორმაციის საშუალებით არა მხოლოდ მედიასა და მთავრობას, არამედ
ინდივიდუალურ ინტერნეტ ბლოგერებს შეუძლიათ გავლენა მოახდინონ
ადამიანებზე. ამიტომ, არ ენდოთ ერთ წყაროს და გადაამოწმეთ ნებისმიერი მონაცემი.